De potestate papae an & quatenus in reges & principes seculares ius & imperium habeat Guil. Barclaii I. C. liber posthumus. ..

발행: 1609년

분량: 367페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

201쪽

iga Depotesate Papa

similiter,&potiore etiam ratione dem de Regibus censeamusZcums ipsi sint populis, lib. δε teste eodem 4 authoresuperiores,uiudicem 2 in terris nullum habeant: cumq; praeterea a Ny nonnullis magni nominis Theologis visimusit,Concilium Oecumeniciim maiore supra Papam authoritate .praeditum esse, quam habeat populus in Principemo quod Ecclesia nimirum semper Dei spiritu regatur, nec temere quicquam faciat Populus Vero tu binibus seditionum requenter agitatus multa sine consilio, sine iudicio, impie, crudeliteri,Miniuste moliatur.

At difficiis est Regem impium tolerare,&veram seruare religionem reponet aliquis. Fate equidem, sed impossibile non est Impossibilitas detur venia verbo ab o

seruatione mandatoturni excusa dissicultas non item Caeterum quod ait, de iure diuinoesseruare veram sidem religionemet de iure autem humano est,quod hune aut Mumi beamus Regem id quidem totum verum est. sed cauea men lector ne capiaris omisit

Bellarminus quod inpraecipuum addere nim debuis ibi hunc vel illum Regem s

mel habemus,de tu e diuino est, ut ei in ciuilia - causis eam omni honoreis reuerenti. -

202쪽

reamus. FIac adiectione, quam nemo C tholicus negare potest,illud eius argumentum prorsus eliditur. Nam in specie ab eo proposita non concurrunt ius diuinum xii manum, Lisse putat quod si cpntingeret, aequum esset humanum diuino cedero sed concurrunt duo capita iuris diuini veram scilicet fidem&religionem seruarc ωRegem honorare, eique in politicis obedire: quorum utrunque impleri potest Hebet, reddendo ut dictum est, Caesari quae sunt caesaris, quaesunt Dei,Deo.ut in persena Paps conantis Ecclesiam destruere,ex Bellarmini. doctrina iam didicimus.

Cap. XXIII.

Siserest postremum argumentum, quod subtili sed captiosa interrogatione hoc modo proponit. Denis cur non potes liberara populu delira iugo Regis infidelis,operar lentis adinfidelitatem, coniunx fidelis liberas ab obligatione manendi cum coniuge insideli,quando illi non vult manere eum coniuge

Christiana, e iniuriasides, ut apert deducis

ex Paulo I. ad Corin. . Innocentius III cap. Gaudemin, extra de diuortiis piso enim L

203쪽

ior est Elam magu mioniugem , quam AZωθηβMyos ised Hiquanto etiam maior. Nihil huc ἀrpunienissequeatius est in ore ossifillini Monarchomaclixes, quod eo facile ulli stimos fallant: est enim eius mod1Riseriori aliud aut primo aspectu magis mouea I kstpenitiis Se intelleistum min meato Ad Sigitur respondeo,longe a uena, dissimilia haec esse, Pyherari a tum Elisuis in liberiami ab obligatione manendi eum aliquo,&ps componis comparari inter se quandoquidem ne ipse quidem comum, cui obligatio manendi cum aliquo remittitur, prothius a iugo eius unde decedit hoc ipse liberatur. cuius rei quotidie exempla nobis Ecclesia suppeditat, quae coniuges ex varijs causis, quoad torum S mensam,ut aiunt, hoc est, pina conueristionem mobligationemnianendi duinultero continge, liberat Mab- stluit nanmtenihilominus matrisnoMamro, quod Christi Ecclesia sacramentum etsi is opter talis argumentia corium Ubus ductimnulla est, iusta luminaritali

Due matrimoniali ad iugum regale proco-dat,velut si dixerit,m nonpotest liberari

hemis

204쪽

iu principes Mylianos. I

heniis ad insidelitatem, si coniunx fidelis liberes a iugo coniugis infidelis. Quod si placeat

Reuerendissimo Domino Bellarmino, suum illud argumetum in hoc conuertere, Ut ponderiss momenti plus habeat, tunc aliter ei respondebo. Nempe aut loqui eum de illis coniugibus , qui cum essent ambo fideles matrimonium contraXerunt, Malter ad haeresim vel infidelitatem postea delapsus est rati de coniugibus ethnicisis infidelibus, quorum alter ad fidem Christianam conuersus est, altero pertinacius in suam super stitionem paganicam incumbente.Si de pruoribus argumentum intelligit, male laudat authorem Innocentium, qui de tali conkigio ne verbum quide indicto cap. Gaudemus: phaeterea falsum esset quod pro ammmcto nobis obtrudit; videlicet coniugem

fidelem liberet esse a iugo coniugis infidelis,

quando ille non vult manere cum coniuge Chrstiana sine iniuria fidei.v ideInnocetius expresse docet in cap. Quanto.* si Vero e tra de Diuort. Si ter inquis ille delium coniugum eliabatur in Haeresim, vel transeata gentilitatis errorem, non credimus quodin

hoc casu is qui relinquitur, vivente altero,pos M a secanda nuptias conuolare, licet in hoc casu

205쪽

18 Depotestate papae

casta maior appareat contumelia Crea toris. Et rarissidem Innocentius in cap. ex parte e trime conuersconiugat.in eandem sentemtiam rescribit Matrimonium stilicet inter legitimas personas contractum, camali

puta consummatum, in nulla rasi posse diffriuortiamsi in fidelium, inter quos est,arum comagiam iere Haereticuι, finia spermanere eum altero sine eontumelia reuoris.

Enis argumentum a coniugibus deductum non modo non pugnat pro istorum semientia, sed eam acriter oppugnati veluti si argumentum aliquis per interrogationem , hoc modo .proponat. Cuniberari debet populvis Haiugo Regis infidelis vel HarerisIo antapertrabere subditos ad suam sectam. eoniunx fidelis non est libe a rugoemium in eluiniere iste noluerit manere cameoni afideli sine mariafidei, Meὸntumelia Creararisia Vt aperth docet Innocent III in exparte. De conuersi coniugat adeo ut Pa-

Λαλtain ratione ibi positi sequi Ecclesiam non posse, ale matrimonium dis Bluere,1 liberare coniugem fidelem a iugo coniugis infidelis cum tamen multo facilius possit coniunx fidelis a coniu-

206쪽

ge infideli, quam totus populus Rege per uerti Sedi vinculum subiectionis quo pGihilus Regi astringitur, cum sit iurisnaturalis& diuini , videtur dissicilius distatui posse,

quam illud coniugum inter se: ut inde quis facile contendat,non plus in uno quam in abiero Ecclesiam posse.'Qtiod si de posterioribus coniugibus a gumentum intelligat, in promptu responsio est,ex eadem Innocentirepistola Decretali rnimirum inter talas coniuges noti esse ratum

Matrimonium, quamum ad indissolubile coniunctionis vinculum attinet Mideo e

iusnodi coniuges plenam dissoluendi atriinoiiij libertaten habent . ut vel mutuo consilini, bonaginta, vel eum iraseuian mi es osse a discedant; Malter inuit, altero, ubi ei libitum sit. nexum illium honiugij per repudium&diuortium di luat aeque

enim mulier viro ac vir mulieri repudium mittere selet ' Videidem Innocentius rati 'onem differentiae inter coniuges fideles infideles,in eodem capite,hanc tradit Hametsi, inquit, Matrimonium verum inser in eis se eximiiquia scilicet secundum praecepta legunt coeunt'. non tamen est risumbinter ' his Graecis autem verum ratum misit, quias

207쪽

188 Depotestate papae

cramenti me quo semel est admissum nun- auam amittitur ed ratum essest coniugi δε-

gramentum, ut ipsum in coniugibus illo duraasi reperduret Nonmmim ergo si coniunx ad fidem perductus, coniungis in infidelitate manetis consertios potestate liber sit cum etiamsi ambo in infidelitate manlissent, aeque liberum alterutri eorum fuisset ab est m recedere, MMatrimonium repudio diL Iuere: quia nullum initio inter eos ratum&firmuni ligationis vinculum intercessit. Et ideoneconiunx fidelis, ab infideli volente cum eo habitare, recedat, non praecipit I. Dis.7. Apostolus , sed consulit 't docti m et ganter docet.S August.lib. I. de adulterinis coniugijs, Sasacri amnes inde desumpti - '' elisti sequitur profecto, asuersarios dequicquam argumentum a comiti ibus petere utpopulum a regali iugo posse liberari doceant infidelium,sive infidolium coniugia spectent quod illi quidem

arctissimoNindissolubili societatis nexu c pulentur; cuius vinculum neq; propter infidelitatem,neq; propter Haeresim alterutrius' infringi, nequidem ab Ecclesia, potest: Vt

inde potiuVad regalis imperij firmitatem

208쪽

. in Nucipes Christianos i 89

perpetuitatem, quam ad eius dissiautione est emptionem,argumentum nobis suppetat in vero nulla prorsus obligationis, cessitate astricti sint in facie Ecclesiae uiun

asciscat:& contra,mulier ad fidem perducta, marito renuente,cui volet in Christo nubat. Cum itaq; nullum inter istos ratum coniugium existat, subieiriopolitica cregalis dominatio, inter omnes gentes, in omni lege,tam iure diuino quam humano, rataruprobatasit: quid absurdius aut ineptius dici potest, quam illa inter se componere, a

gumetum aliquod ab infidelium contusum societate & iugo, quod excuti pro arbitrio potest, ad regalis imperi iugum repellem dum deducere,&idem de viros, quasi de plane similibus, iudicare

C A P. XXIV.

ADmonui Capite XIII quinque apud

Belluminum rationes esse , quibus summum Pontificem in omnes Reges Principes seculares Christianos temporale potestatem habere o mendit ex ijs tres iam

209쪽

percimimus, & quam parum firmae sint, qui huin viiij laborent, indicauimus. Restat itiduas reliquas inquirere,quae neutiquam ineatiore iure consistunt earum prior his verbis

uana Reges se Principes ad Melesiam veniunt, υσChriuianissint, recipiuntur eummo expresso Atacito, voceptrasiua subisti ant Christo. positerantur se Christosirim servataroso defensuros,etiamsubpoena regni perdendi i ergo quando ni haretici,aut religioni obsunt, posunt ab Eusesia iudieari, etiam deponi a principatu nec vilaeis iniuria μυ deponantur. Huicrationi respondetur, negando com sequentiam. Nam licet verum sit,Principes adEcclesiam venietes se sceptraq;su Chru submitiyre,vi vel ultro ea promissa seu tacite seu expresse facere, quae Bellarminus

Commemorat: non tamen verum est, nec

inde sequitur eos iudicaris deponi posse ab Ecclesia, vel summo Pontifice, si fidem fablant, &pactum clusiurandum negligant. quia summa illa Christi iurisdictio, potestas rem resis in Reges omnes MMundum uniuersum, quam habet ut Dei scius, non competitEcclesiae velPontificii sed tantum

illa

210쪽

illa potestas quam Christus sibi assii sit,

cum inter homines humano more velaro,

tur, secundum quam Papa Christi vicarius estis inde ipsemet Belluminus ' perbelle, rib. δε dicimin, inquit, Papam habere uisios tum, quod habuit Christin um in terris inte homiis ne humano more viseret Nes eium Ponti possumtu tribuere of is, qua habet Christin, ut Deus, velut homo immortalis Ogloriosus, sed olum ea, aua habuit ut homo mortalis. At Christus millum teporale dominium&p testate usurpauit,dum in terris, homo inter homines ageret,ac proinde neq; Eccles a tEcclesia,neq Papa vicaput Ecclesiae, Miscarius Christi, ullam teporalem potestatem habere potest, ut pluribus explicats probat idem vir doctissimus illo capite. Quapropter licet Reges, Principes, quando ad Ecclesiam veniunt, Christo Deo regnum sebhci-anto Christum iudicem habeant quo h benes Regnum:tamen quia de re tempor li iudicium est, quando de regno commissis agitur , illum selum iudicem habent; non etiam Ecclesiam vel Papam Ex quo facila apparet, quam sint captiose illae rationes conclusiones, quas Sandems, a quo sua haec Bςllarminus accepit, ex eiusnodi promissis seu

SEARCH

MENU NAVIGATION