장음표시 사용
241쪽
o tem suo tantum 4 rio reseruauit vim culum spiri uale fortius sit quani carnale: in fieri potest, ut sistrantis Poruisest, quem constathominem esin vincidum illud pii tuai possit dissol iere respondes ibiInnocentius, id eaetatione tari, quos Stihmana sed Mina potestathoritate Romaniasin secis, peAn a n
242쪽
cui magis consequens, quam hoc illi a manum ergo Pontificempust dissolueremum monium inter coniuges carnali copula consummatumZqua conclusione tamen nihil falsius, ac proinde illud ex quo sequitur , falsum esse fatendunt est quandoquidem sequi falsume Vero nunquam potest. Quod cum animaduertisset Hostiensis,cum inquam ratio . nem illam tam alienam perpendisset: Sed. a ' illa ratio, inquit, ne insufficiens fluas an . - . orirate se reuerentia reddentis, ni aliter intelligatur quis secundum istamsequeretur,
quod etiam matrimoniam earnale diuidere posset authorirat M. At Hostiensis tamen non aperit nobis quomodo aliter intelligi debeat nec potest se inde extricare, ut salua veritate sententiam.stistineat. Nam quod ac bitratur eam intelligi posse de matrimonio carnali, quod, ut ille ait, ante carnis copulam com ni dissense, authoritate Papa interueniente, dissoluipo et arg. cap. I. cap. expublico de conuers coniugat. Illa certε interpretatio omni prorsus authoritate, ratione delicitur. Nam quod attinet ad rescripta ab
eo allegata ,s siqua sunt similia de illa maia trimonii dissolutionciloquuntur, quae fit per electionem religionis, di Monasterili res
243쪽
sum alterius coniugis , antequam corpori nuptialis thori amplexibus commista sint, quo casu nihil authori alis Papae interuen- tu , aut dispensatione Pontificia opus est, quin merb iure, communi legis auxilio muniti sunt,qui eo Hodo quantum sibi sepa- rationem, Λ matrimonium dirimunt. At
-seam . matrimonium ratum et nondum consui
. ς p. malum dirimi posse ex alia causa Nolaemuni
ποῦ' partium dissensu, per Papae inhoritatem,
costanter cum doctissimis Theologis negetis dum est Corporu ehim coniunctioin coma mixtio, nihil quicqua substantiae, αλ, siue esse armatrimonij ut addit, aut adimit aquippeso a matrimomi consistit , in india uiduae animorum contulictionis di consem sus declaratione, qua seinuicem, iner ait
ri,mutuo tradunt Liberorum vero procreM nTiam. . ari s eius causa concubitus , non ad comt . re suxurionem matriinoriij resertur, sed ad L 1...' iam Minc ab ethnicisdictum ethnuptias ἐν et mmcombituti sed consensu acit . idq; E- τὰ - 2 cris canonibus, constitutionibus i conseia E matur. Mui certe primum illud matrLT.... matrimoniim non fuit, donec coniugesim
244쪽
quo lud absurdius adhaec nuta Ecclesiae
constitutio aut traditio , nulla Patrum a thoritas, nulla Pontificis Epistola Decretalis, nulla deniq; ratio certa& selida reperitur, quae matrimonium ratum, licet non consummatum, ab illa Saluatoris sententia excipiat, quos Deseconiiunxit, homo nonseparet ac ne excipere quidem possit, nisi prius constet, eos qui Sacramento matrimonij, in facie Ecclesia contracti , copulantur, non esse a Deo coniunctOS. Sed est, in hac re, sicut in caeteris, tanta interpretum quorundam iuris Pontificij, seu inscitia, seu blanditia , ut non solum matrimonium ratum & nondum consummatum, Contra communem Theologorum sententiam, sed etiam matrimonium ratum & camnalicopula consummatum, a Pontificete inde atq; a Deo, distatui posse , non vereantur asserere: h quod si verum esset, quam in , m e firmum matrimoni vinculum futurum sit inter eos , qui gratia, authoritate apud Pontificem pollent, aut alioqui occaecatum M id notae cupiditate pecuniarum largitionibus o TVM sunt corrumpere,alijs iudicandum relinquo. Non est autem quod superioribus Innoeen-th rescriptis sententiam suam firmari posse
245쪽
existiment: cum Pontifex ille alibi expresse cam aedicat, i matrimonium inter legitimas persenas, Verbis depraesenti contractum, in nullo, s. a. ii casuposse diolui, istantequam matrimonium stper carnalem copulam eoηsummasum, alter ' V ' coniugum ad religionem transeat neq; - nim credibile est, tam doctum piumq; Pontificem,aut sit tam subito oblitum fuisse,aut scientem prudentem, tam pugnantes laiL4entientes sententias euiilgasse alius ergo rescriptorum Innocenti sensus quaerendus
p. XXIX. od si quis meam de illis sententiam
& interpretationem quaeritet haud verebor, ut in re obscurissima, dicere, subsisto: existimare me tamen pugnam in ijs esset ρή, - διανύ- mentem scilicet optimi Pontificis,& sensum verborum inter se diserep re quod in aliorum legislatorum scriptis sepe contingit, cum aut verbis exprimendae cogitationi minus aptis tuntur, aut ad perspicuitatem, integritatem constitutionis, particulam aliquam necessariam , aut e Ceptionem omittunt. Nam alioqui non est
yerisimile, eum qui negat Papam posse li
246쪽
centiam monacho indulgere , ut proprietatem .rerum habeat vel uxorem, velle assio mare Papam posse coniugi sacramentum, matrimonium inquam ratum & consummatum dissoluere. Quid ergo rei est Dicam quod sentio Animaditerti equidem Innocentium ita loruinam suamin illis rescris iis subtiliter temperasse, ut quamuis utrumque coniugium uter se componat & com pae in hoc,quod Dei selius iudicio distabitaritur: tamen ubi de potestate summi Poti-itificis, & Vicini usu Christi loquitur, mi us ea coisillam nec malaeimonii calarialis mentionem facit, sed tantum spiritu ais, quod non cen etur ab hQmihe separari, sed a Deo ipsis, tunc cum illud Rom. Ponti cm Ecclesiurummecessitate vel 'tilitatem υ;nonsuman sed diuisu potis authoritate, per i institionem ripossisnem,aut cessonem, Hiluit , quo silentio, & praetermissione camnalis mammonij, satis innuit illud a matrinionib spirituali, in ratione separationis diLferre,s tacite excipi ut Pontificalis authoritas ad eius dissolutionem non extendatur. quasi expressius hoc modo dixisset, Deus suo iudicio tam camalis quain spiritualis matrimonii dissolutionem reseruauit Spirituale. Pa tamen
247쪽
tamen Romanus Pontifex,qui Christi Vica rius & Petri successor est, celsarum necesssate vel utilirate, oc soluere potest: quod cum facit, non homo sed Deus separat, cuius vicem Papa in terris gerit. Cur autem Pontifex spirituale coniugium seluere,, non item carnale possit, euidens atq; in promptu ratio est.'ubd spirituale nimirum per se,&omni ex parte, ad Ecclesiae ordinationem, regimen, Moeconomiam pertineat, quam Christus totam Petroi eius succestaribus commendauit itaq; non potest non videri concessisse illis hanc spiritualis coniugi diL. 1 oh uςi potestatem, cum sine ea, munes λι. commissum exequii empedire nonpos L. Gst. D.sent. ac proinde quicquid ipsi Pontifices,
ς tanquam Hierarchae , de singulis Ecclesiae
habὸι.D . rebus ac personis disponunt, decernuntque s ruit, pr id Deum, qui hanc illis diseensationem
G-- ponere ac decernere. r edendum est Δα. D . At matrimonium carnale, non ad ordi- .i zb- nationem Ecclesiae, sed tantum ad procrea- tionem sebolis institutum est ob eamque r.is ι Causam dicitur esse iuris naturalis L sen-2,o nationumque omnium commune.'nec
o - alia ratione ad Ecclesiae notionem pervinet,
248쪽
quam quod in noua lege sacramentum sit, Deis animς, Christiq;s Ecclesiae coniumctionis mysterium continens Mideo nihil necesse suit, eius seluendi facultatem ibe talemqn Petro Meius succetaribus permittere Sat habent proseicere & iudicare, an sit matrimonium, ut sciant an sit sacramem tum Quamuis igitur Pontifex in matris nio contrahendo plurimum possit, omnium scilicet impedimςntorum, quae ex iure positivos ecclesiasticis constitutionibus otium tur, gratiam facere; atq; efficere ut rites recte contrahatur, quod alias non esset is gitimum &ratum tamen ubi vel iure comis muni permittente,velPapa in prohibitis dis, pensante Omel contractum est, nullam ulla ex causa habet eius relaxandi separandique potestatem. Nec ad rem pertinet, quod is-pe in foros iudicijs eccleuasticis, 'parationem fieri videamus earum persenarum,quae diu sub iugalis vinculi spes specie convixerunt. Non enim Papa eo casu, neq; iudex authoritate Papae, matrimonium aliquod dissoluit sed matrimonium quod de facto Contractum erit,& matrimonium esse falso credebatur, non fuisse matrimonium se
249쪽
coniunctis, quod cubilia sociare sine scelere
nequeant a se abseedere,s solita consuetudine abstinere praecipit. Hoc autem non est luere matrimoniuna,aut personas legitiine coniunctas quoad vinculum separare. Ex quo patet tam Innocentium interpretem,
qui quartu postea eius nominis Pontifex fuit,quam Io.Andr.qui fons xtuba iuris C nonici vocatur, ineptissime partem istam rescripti Innocenti III esse interpretatos,
diuos Dein coniunxit, homo non separet. sua authontais,minum non autem separat homo carnale matrimonium,eum episcum, vel etiam
archidiacontu, per constitutione Papa dissis
nis, sed ipse Deus cuim authoritate facta sunt. quasi vero per constitutiones Papae distatui possit matrimonium; possimi certe constitutiones Papae impedire, ne matrimonium inter cretas persisnas iure contrahatur; efficere ut sit nullum, quod contra illarum dispositionem contractum est. At iure contractum distrahere 4 eius vinculum dirumere ac ditatuere, nulla neque Ecclesiae neq; Papae constitutio potest alioqui male Ap stolus, mulier astigata est legi, quanto tempore vir eius visit qabdsi dormierit vir eius, libe- μα . rata est. q. male inquam anorus tantum me-
250쪽
tionem fecit, si alio modo, per constituti ne scilicet Pontificias, selut matrimonio liberari possiti Quae cum ita sint , tempus nunc est ab hoc diuerticulo, in quod nimia Doctorum quorundam assentatio Ἀγ rantia nos compulit, ad eam viam unde si in digressi repedam.
A P. XXX. Poetum iam hoc est, & omnium de rebus diuinis recte iudicantium consensione firmatum, Papam non posse alicui gratiam facere iuris naturalis&diuini, siue, ut vulgo nunc loquimur , contra ius naturale& diuinum dispensare,& concedere utimpune fiat, quod Deusi Natura vetarundi aut prohibere ne fiat,quod Deus fieri expreL se imperauit:idque non solum Theologi,sed etiam melioris notae Canonistae asseueranter concludunt. Hoc igitur illud est axioma certissimum, circa quod totius huius disputationis cardo vertitur: &ex quo pendet vera lutio eius argument , quod ex BeL