장음표시 사용
251쪽
rium esseparenatem circa lupos, ut eos arceat omni rationean potest. Admittimus,4ς sumptionem Lupos nimirum qui Ecclesiam Dei vastant, esse haereticos exqvjbus concludit hoc modo. Ergo si Prinreps aliquis ex oueaut ariete fiat lupus , id est, ex Christiano fiat haeretiem, poterit pastor ecum; eum arcere per excommunicationem simul iubere populo, ne eum sequantur,acproinde priuare eum dominio in subditos Vitiosa collectio; cuius loco in bona dialectica reponendum est. Ergo si Princeps aliquis ex oue aut ariete fiat lupin,poterit pastor Ecclesaeum arcere omni ratione quapotiar. Hoc enim ex propositis recte essicitur,4 ideo ijs concessis , negari non potest. Hoc totum igitur verum est,&totum concedimus sed istis tamen minime cohaeret aut consequens est , id quod anne-Ait, Pastorem stilicetposset erepopulo. . Nam posse, vel non posse, ubi de iure &4quitate disputatur , non de mero faeto, siue de potestate quae facti est, sed de potestate quae iure permissa est, quaeque iuris rationi congruit, intelligi debet ut dicatur Pontufex hoc casu , id posse , quod iure atq; ho--μψαν gamuri inere, an Pontifex, de Apostolis
252쪽
caes, Restatis plenitudine, ut loquuntur, ρος sit imperares praecipere subditis, ne Primcipis sui monitis, mandatis, legib/ , se poena
anathematis audeant obedire. Ide facto id iusserit, an subditi teneantur praecepto eiuLmodi Pontificio parere. Nullum certe , Ut
principio admonui , pro affirmativa parte argumentum efficax, vel ipsemet excogitare, vel ab alio excogitatum impositum
comperire, hactenus potui. Pari vero comtraria validissime sustentatur fundamento illo, quod iamiam retulimus Papam videliacet non posse ullo modo contra ius naturale&diuinum dispensare ex quo argumentum, ut videtur firmissimum , hac ratiocinandi serina concluditur. Summus Pontifex nihil praecipere vel dispensare potest contra ius naturalevi
Atqui subiectiois obedientia Principi-brus superioribus debita, est de iure naturalis diuino. Ergo summus Pontifex contra eam nihil praecipere vel dispensare potest.& per consequensnon potest praecipere subditis, ne principi filo temporali obed, .mineo, in quoPrinceps est seperior:
253쪽
& si de facto praeceperit icebit subditis ei, tanquam extra territorium ius dicenti, impune non parere. Vtrumq; propositum est certo certius, ex quibus conclusio necessaria consecutione inducitur. Qui huius argumenti vim eneruauerit, is magnam mecum gratiam inibit. ego mehercle, ut ingeni mei tenuitatem
ingenue fatear, non satis perspicio qua possutada ratione elidi. Nam etsi dicat aliquis, obedientiam superiori debitam prohiberii
impediri possit, ab eo qui est illo superiore superior, lapam quidem, qui Christi
Horum omnium pater est , omnibus Rogibus4 Principibus Christianis, hoc ipso quod pater est , esse superiorem ac proinde eum posse iure suo prohibere , impedire, ne subditi promissam Principi reuerentiam Mobedientiam exhibeant nihil quicquam hoc fucato argumento efficiet, quod superiori conclusioni contrariae officiat. Quandoquidem hoc quod dicitur, obedientiam superiori debitam minui, impediari, vel tolli posse, mandato eius qui est illo superiore superior id tunc solum venun est, cum is qui prohibet est superior in eadem Potestatis, Mutita loquar uperioritatis species
254쪽
cie , siue in ijsdem rebus in quibus debetur obedientia. Veluti exemplo gratia, Rex potest militiae suae Priefesto imperium abrogare, iraecipere neeXercitus ei amplius obtemperet potest iraefectus ex causa praecipere ne tribuno, & tribunus ne centurioni, centurio ne decurioni miles pareat quia omnes in eadem re , in regimine,
inquam,&disciplina militari , sed ali alijs,
secundum ordinem dignitatis superiores sunt. Idem de ordinibus caelestis militiae,&Ecclesiasticae Hierarchia est. At vero obedientia subditorum erga Principem, de qua loquimur, consistit in rebus temporalibus,in quibus ipsime Pontifices fatentur , neminem es se Principe superiorem'. Quod si cin. λ. nemo ei in teporalibus superior est, sequitur profecto, neminem esse , qui prohibere vel ris λ' impedire possit subiectionem Mobedientia qti a suis lubditis in teporalibus illi debetur. Ostendi supra,has potestates, spiritualem
temporalem, ita essc distinctas, ut neutra alteri, quatenus talis est, aut dominetur,aut
pareat. Nec audiendos esse qui ad istas distinctionum subtilitatum latebras, seu potius captionum laqueo , direm se in recte , confugiunt. Nam certum est, eum habere
255쪽
habere stuperiorem in temporalibus, cui a lius quouis modo imperare temporalia potest, siue qui ab alio in temporalibus iudic ri directe vel indirecte potest quippe iudi- α ἰουε. Cium redditur etiam in inultu',& nemo nisi a superiore iudicatur quiam in parem non , ἡό . habet perium . Et vero quantum ad L L. 4. semim, Meritum rei attinet , nihil prorsus Id, interest, utrum quis direct e an indirect --αq-.s.temperium&potestatem in alium obtineat ib ira lis enim verbis, disine, indirecte, seu ma- iis, directe se oblique, differentia tantiim in modos via , seu ordine apiscendae potestatis , non autem in eius exercendaeis ex quenda libertate, vi, effectu, nobis pro ponitur. Sed per Deum immortalem , quid dici potest absurdius, aut secum magis pugnans, quam Regem non habere aliquem simul. Q. ., periorem in temporalibus ' sed liberum et
rs. .-ι Q. V - - , quod Ota semper antiquitas, ἐ--μου. totaq; Ecclesia tenuit & Papam ex causa, -- sitie aliquo modo, hoc est, indirecte, esse in temporalibus Rege superiorem. Meum po nis temporalibus , remo scilicet atq; imp rio,imos morte posse multare Nam pomquam a Papa de solio desectus est, atq; inter priuatos
256쪽
priuatos constitutus , quid superest , nisi teritum inuidiae serat,& aut celeri fuga sali tem querat, miseramq. procul patria vitam degat: aut si eo sibi modo non prospexerit, mox publici iudicitreum carcer , vel carnufex excipiat Inest autem in hac potestate, quam isti homines tribuunt Pontifici indirecte, summa, soluta, 8 impunita bonos Nimmerentes Reges opprimendi. atq; tyram nidem exercendi libertas. Nam in primis
flatuunt, Pontificis esse iudicare, Aegem esse
deponendum vel non deponendum. Deinde ab ipsius iudicio nullam esse prouocati nem νὴ olmipse omnes iudice Mane mine iudicetur. Atq; ita in malevoli Papae voluntate situm esset, quoties Regem aliquem, quamlibet bonum, priuato odio consectatur , aliquam indirectae potestatis camiam praetexere, Vt eum regno Xuat, priuatum ex Principe reddat. Quod equidem hic non dicerem neq; enim tam male ominari de sanctae sedis Rectoribus vellem nisi id a Pontificibus quibusdam , re veras ctitatum esse , superioribus seculis, omnes intelligerent: Et necdum tempus vitam Lingaeui hominis superarit, ex quo Iulius II Ioanni auarra Regi, nullius sceleris constio
257쪽
conseio aut conuicto, sed sollim quod Ludovico FrancoruRegi favisset regnum per Ferdinandum Aragonium hoc Pontificiar authoritatis praeteriit,impleatas iniuste erupuit. Quod si talia facere, non est esse superiorem in temporalibus discere libenter ab istis Magistris cupio, quid sit esse stiperiorem. Vnum scio si vera est haec illoriim se tentia γ aplus posse aduersus Reges indi- ΝΗ- - recthquam 1idi in imperiunxin eos obii neret qua de re si tu nonnihil diximus.
isian sequio prohibere, decreto sit, siue Bulla, praecipere conetunt An non statim populus
niuersus aut singuli de populi possint,
Pontifici responderet Pater sancte 3 nequaquam es Rege nostesintemporalibus superiori eo, non potes obsequium temporale, quod nos illi praestam .impedite. Cur nos tacere prohibes quod Deusi facere imperit,Anqilii Mimest, xvi limatem Dei in late diuinavi scripturis comprehensam interpretari ZAt non est tamen illa interpretatio adhibenda , quae legem penitus euacuet, mandatum omnino destruat ac dis
set t. 5iquid ubi aut obscuri est in lege
258쪽
diuina , ad sedem Petri, id est , ad sedem
quam tu nunc tenes,interpretationis verita
tem accepturi confugimus quod autemper se clarum est perspicuum, id nulla interpretationis luce indiget. Cum itaq; Dominus6 Saluator noster iubeat nos reddere
Caesari quaesunt Caesaris, quasunt Dei,Deo ; deinde per Apostolum , rixeipibus Potenatibus subdito osse, o dicto obedire:
um est nobis declarare quae sunt Caesaris, id est, quae a nobis Regi nostro debentur, & quae sunt Dei, vi sua utrique reddamus in in ea enim distinctione vocem tuam libenter audiemus. At cum dicis,nolite quicquam Caesari, siue Principi vestro reddere,contradicis Christo,ac proinde vocem tuam non audimus Fatemur quidem& profitemur, Sanctitatis tuae expositioni atq; interpretationi in legis diuinae obseruatione locum esse sed eam non admitti asserimus, quae facit ut ius naturalevi diuinum sit ludibrio,, penitus contemnatur. Veluti, ne a re qua de agitur aberremus: Iubemur Principibus potestatibus obedire tuas in huius mandati obseruatione explicationes, restrictiones, quae modo mandatum i
sum non euinguunt, tanquvnfiij obediem
259쪽
tes libenter amplectimur. Veluti cum nutilam inde obligationem parendi Regibus risi dicas,nisi in ij quae ad temporalem ips
rum iurisdictionem pertinent spiritualia omnia Vicario Christi, atq; Ecclesiae reseruanda esse. Item cum admones, non esse Regi obediendum in eo, quod contraius db uinum vel naturale imperat, aut quod ali qui bonis moribus aduersatur. At, quando simpliciter ωabsiaute praecipis, ne Principinoisro legitimo . eiusuemmitis, mandatu, o Giu stomodo obta m- praecepto tuo parere non possumus,quia hoc non est mandatum Dei interpretari, quod Sanctitati
cum clauesregni flestis Petro tradidit, non dedit ei potestatem faeciendi de pecrata non αν. - cuum . N igitur communem Can eap. A quan nistarum doctrinam in hac parte sequemur, ...i V- --to Em non esse renia, 1 . ..s vel iniuisumsit vel ex eo multa mala, seu inquisiiisni. scandesum verisi Me aut iur-
norm in eapiritura, Mideos Papa mandaret religiose,
T. I . qm quod esse contra sub antiam ordinis ρ L, id est, qηod repet rei regula ab is rosessa ut
260쪽
ut interpretatur Felinus in cap. accepimus. de fid.instrum.& cap.si quando de reseripi.)non tenentur ei obedire, ut idem Innocentuus' alibi docet i quem refertis sequitur IMUM. Martinus de Caragijs intractatu de Princi rapibus, quaesti me qo8. MFelinus in il cap. siquando Md cap. accepimus. Quanto igitur minus debent Regum subditi, Pontificem eos ab obedientia, iure diuino laturali, Regi suo debita arctissimo iurisiurandi
foedere sancita, retrahere conantem audire λ Si ob eam causam nos iubes Regis nostri iugum abiicere, quod per obedientiam illi exhibitam spirituale bonum impediatur: respondemtus, id quicquid est mali, ex quodam accidente euenire,siue per accidens fieri malum enim ex bono, aut bonum ex malo, per se oriri non potest. Accidens autem illud dolenter fecimus , sed impedire non possiimus. Nos officium Regi debitum, Dei iussu petibillimus. secundum patiemtiam boni operis, gloriam, honorem, o incorruptionem quaerimm . Ille si debito sibi ob- η -ia sequio , tanto Dei beneficio abutatur, meum supra se iridicem, vindicem acerrimum sentiet Nobis non licet officium deserere,& Dei mandatum pro terire, ut bonum inde