Sententiae philosophicae fundamentales: quas olim in usum auditorii ...

103쪽

SEcT. III:ris,DERI ENT DEI VEL ATTR. Ilis possibilitas est in pςccato inani ea acti ne quae pugnat cum divinis attributis, Sapientia, iustitia M. Possibile est illa fieri, impossibile est illa a DEo fieri. Sed Ccontra Leibnitium notandum, non pugnare cum sapientia DEI, nisi facere aliquid inepte stulte, non item facere id, quod in minori gradu pulcrum est ac artificiosum unde patet sapienti in nivinam in operibus suis ko, iectis admittere gradus, ne ulla hecessitate jntern 'obstringi ad ea semper facienda, quae prae lii' liquam habent naturae praerogatIV1. DEus semper quidem facit, quod hic& nunc optimum est factu non autem necessari0 semper, quod absolute dedis est optimum. sic Deus semper quidem sapiens, sed etiam semper libera creando. Nisi enim cum grano salis, cum hac quidem distinction , principium Leibniti num Minou semper o-

timum eligere et accipiamus , omnia Divina

opera inevit bili fato subjiciemus, S non rit nobis ex hoc barathro effugium. Iustitia reo Divina non admittit gradus. Impossibile est, Eum quidquam cere, quod vel sit injustum, vel mitius justum, aut

quo hastius aliud cogitari possit.Justitiaenim uri nullas habet regulas nisi istalatia

104쪽

est, naturae ejus tam insitas, ut ea, non magis mutare aut deserere possit, quam naturam fidiam essentiam. Et oles veritates, quae minrales appellantur, omnem expressam antec

dunt legem. Intelligendum hoc primum est de iustitia dicastic a sive judicante, cujus vias ratio humanae ius novit,quamvis adhuc perfecte. Sed justitiae vindicantis immutabilem rigorem, qui nobis in S. sacra reves tus est, ratio naturalis minus intςlligit. --que enim satis perspicue demonstrare possiserrius, cur DEus non possit peccata simplicute condonare sub conditione poenitentiae, sine alia satisfactione i&cur poenitendi acutitatem simpliciter dare nolit. Sunt quidem, qui putent hunc Divinae justitiae rigorem ex amore DEI erga se ipsum gloriamque suam fluere Nec id negari pόtest posito, justitiam Divinam esse talem cum DEus justitiam

suam non possit non amare, dum se

mat sed nisi primum demonstretur, in D

vina natura talem justitiam sse co rehensam , quae impedis , quominus posui DEus in sit actione peccatis ignoscere, Videbitur haec argumematio petere principium.

,ecognostanda prima mali origine omnes sereriomines, dat, occasione sunt curiosi.

107쪽

McT. III:TIA, DEEnvNT. DEVOLATO. syCavendum vero, ne curiositas illa in eas nos cogitationes praecipitet, quae iustitiam bonitatemque DEI et obscurent dubiamque re, dahi, vel olane evertant. Quod facile fieri, cum fatalistae suo. exemplo, tum multa internos multorum proterva ostendunt judicia. Hanc igitur remium ante offfendatam, postea vindicandam, semper ter eamus: Coms monte excellent mo indignum, a eoque ei morium, non potest esse DEI consitium. Sum-cit nobis scire, quod certissimum est, malumniorale physicum, ut ejus consectarium, in mundum intrbiisse, non effciente, sed tantum permittente D ,- permissionis hujus dari in Divino intellectu rationem justam,

cum misericordia ejus non pugnantem, sive illam nos exquirere invenire possimus , sive non Mihi videtur, dissicultas hic non esse tanta, quanta plurimis videtur Draesertim postquam lententiam de eo orthodoxam in-

leniosis suis sophismatibus premere caepit Ba ius. Videtur autem imprimis proptereae, haec caussa obscura dissicilis , quod adeo

proclives sint fere plerique ad simicandum uid mali dei . Proclivita alia oritur

ex naturali mentis corruptione , quam nos

Christiani peccati in . originis appellamus. Adest etiam fallax quaedam species crudelit

108쪽

3. D. II:nuum mimo. iis, ex eo orta, quod mus videri possit multo fecisse melius & clamentius , si cavisset, ne peccatum a primis nostris parentibus committeretur, quod omnipotenti fuisset facile. Non opus hic est confugere ad Lemnitianum principlum, DEum scilicet necessario eligere mundum optimum, in quo peccatum debet habere locum mundi Praestat ad Divinam Drovocare justitiam, quae non jus tantum dabat permittendi malum, sed etiam postulabat, ut permitteretur, idem etiam postulante sapientia, cuin alia probabili condixione libertatem dare non potuerit, quam ut non impedita exerceretur. Et hoc ad absolvendumis, ab omni crimine optimum Eupat omnino iussicit

CAP. II dum

Prima hie sententia fundamentalis esto haersequens. 1. Mundus non est in Duri

C rx sius docuit mundum esse ais

initudinis indefinitae ciuia non ausus est infinitam illi tribuere, quod tamen eis principio ejus , parium