Sententiae philosophicae fundamentales: quas olim in usum auditorii ...

63쪽

sgo. II: . DE Coo. Ens r. mp. ΑMAT. 3 couamvis inter DEUM creaturam infinitas. sit perfectionis distantis,per hanc tamen non . perdunt eam similitudinem, quae sita estinuis εtriusque existentia. DEus est Ens, creatu- ita est Ens, si subtantias dicere non licet spiciε

ritus&corpus sunt naturis hyessissimae. N ε

tamen in hoc uno similes, hod spiritus sit . Ens, corpus Ens, neutriri modus Enti Dicis 3 reio, ideam adeo generalem esse in--.

determinatam,ntiatque continere,quo dnatura unius/b altero distinete ostendat. AN idistingvit tamen genus a genere diverso.Ens i modo Entis Ostendit, EuM, nec οereatusam, spiritualem vel corpoream, esse εmodum entis, sed Ens. Et hoc quidem adsφgeneralis ideae distin onenti sumcit. Speci-

alio idearum/eterminatio tum fit, cum ad Ospecies inferiores,earumque specialiores de- ςnnitiones, descenditur. Prqfecto, qui haec talia in dubium vocant, cum confusionem critare se velle profiteantur, omni maxima, Vin omnes nostras ideas,confusionem introdu eunt. Miseranda est rationis calamitas, quod

64쪽

,λ iis autem, quae dicta sunt', patet, Locki,,anum illud subjectum erum mηitum esse oti,iucurum nihil, cui nulla subestidea explicabi ,,sis. Nec sane intelligo quomodo de relatu Momnibus, sine maxima confusisne, cogitare,,possint, qui res unanes ita subtantias acciridi; sis, vel in Entia antium modos et, ,,Iunt djstinguem. Cum nus' iubstantia; ha.

obeant ideam, nec ullam accidentis vel modi, i,ha ere possunt. Et tamen his id eis nunquamiscalere possunt idque tum stendunt, cum .,inter objectum rerum mnium e res si is ,,haerores distinguunt,resitIas ut modos con- ,,cipiente , immo nescientes, quid sit res,

, quid modus. sed de his jam satis, plut

DE issENTIA DEI AL TTRIBUTIs. . g. Q. Postquam convictum est, existere ens a

ternum excellentissimum vivum cogitans,idque unum,& a mundo,omni. sque creaturis tui realiter diqersum,proxi inum est, ut de providentia esus, sensus sabos

67쪽

S: fructuosos juvenum mentibus inspiremas. Dabitur sic occasio simul Meadem opera mannia maxima DEI attributa extra periculium err*ris ponendi, cum providentia Divina tanquam forum sit, in quo omnia DEPatre, buta, quasi negotiandi caussa congregentur. Sit itaque 4:ta ritentia fundamentalis:

Oeconomia D circa mundum est per ψε-

deoque accuratissima.

Non enim sufficit in genere providentiam concedere, quod omnes faciunt non theo.. retice Athei. Sed tamen longe plurimi,quod dant una manu, alier eripiunt, in then Divinae providentiae plurimum tribuentes, in hypothesi fere nihil. Quae est contradictio moralis, tam usitata quam absurda. Itaque ad hanc fundantientalem sententia bene constituendam,omnivo necessarium est, ut providentiam DEI credamus tam ac ratamesh,

ut imposiabile sit, iam cogitaro accuratiosiuad quψd hoc ita DEO adjuvante, demon, strandum est, 'essedulo nobis muturi simus, ne cum Leibnitio de 'lus, fatali*m systematuinaueioribus, homini libertatem stramin agendo eripientes , sapientiam , sanditatem, jiis stitiam tonitatem DEI violemus.

f. II. IdeaB avide uim ieiunitiana in eo c sistit.

68쪽

34 Ap. I:-Μ DE DEO. quod DEUS ab aeterno systerna quoddam Bituri mundi decreto suo praestabilierit, omnesque ejus partes& futuras in eo mutati nec casus singulos ita ordinaverit, ut d inde hypothetice impossibile es set, ciuicquam aliter neri, quam fit. Tale DE decretuna vocat systen praestabilitum, in quo scit ita connexa sint omnia, ut nihil aliter esse aut fieri possit, quam est, fit, nisi mundusamus turbetur, fiatque alius a seipso,&D Us desinat esse id quod est, nempe sapienti simus supponit enim DEUM non pota non eligere semper optimum, inunc quem hahemus mundum, ninium possibilium optimum esse, non autem isse optimum, nisi mnia in illo, a maximis usque ad minima, sim fiant, ut sunt fiunt. g. III. Fateor talem providentiam videri curiosis simam Nam fecitndum hanc hypothesin,

Me pum quidem ex isapite hominis Meidere is merram otest, ne Olmntate DEI, vel ut Leib-

onemdem omnino negandum est, θει