장음표시 사용
91쪽
intelligi. Fieri igitur non potest , ut haec verba
quae non ad convicium pertinent, sed ad obiur- pationem , eamque justissimam , non cadant in eos omnes , qui arbitrati sunt fas elle silentio se obse quioso defendere, atque ita sine ulla exceptione jurare, ut tamen nulla certa & absoluta fide, id
quod vocatur factum. erederetur. Summus Pon
etifex in sua Constitutione , Episcopi in suis
Mandatis, atque inter caeteros Emin. Cardinalis Noailius , 8c Illustr. Archiepiscopus Rhemensis exi stimant . ea ratione approbari locutionem ambiguam & κqui cam , ipsumque per jurium in professi ne fidei. Quare universa Ecclesia ea in re cum hominibus h secta conspirat adversus X lx Episcopos, fi ponitur hane fuisse eorum sententiam , fas esse iusiurandum adhibere absque ulla fitna fidei: seque obsequioso silentio tueri. Quid tu vero . Praesul Illustrissime, opponis ad ea ar-
sumenta, quae & tantum habent per se roboris , es tam gravem autoritatem habent adiunctam Ea sc pi utervolas , ut ne velis quidem a tringere ine videris quidem de iis resellendis eogitare. Id tamen dum agis, caput ipsum deseris ejus causaei quam X lX Episcoporum causam esse defendis , atque in eos tot contumelias sane acerbissimas redundare sinis. Equidem Ecclefiam universem estem apsieno . me quam potui maximε contendi sie, ne ipsis doctrina tam invidi osia tribueretur . quam Se Ecclesia βe ipsa secta tam vehementer borrent ac detestantvt. Imo de illud mihi facile per-
92쪽
doctrinam adeo faventem corruptae laxitati morum in eo jureiurando , quo fidei professio firmatur. ideo tanti1m approbasse, quod non viderent quo ea pertineret. Non dubitassent illi coiicinoo , pro eximia sua, pietate, tam periculosam doctrinam repudiare, si quam illa esset pestilens ac perniciosa ,
.X v. DuM neque tuum systema ullis argumentis Nobas, neque ad ea argumenta quidquam dicis . quibus ego meum confirmavi . perpetuo redisjPraesul Illustrissime, ad quaestionem de nomine, positam in ambiguo, quod ego saepe distinxi. Illud nimirum ad singulas Epistolae tuae pagellas occinis, post uiarς me diuinani filem delansenti facto non revelato. Ais fidem hanc divinam ab illustr. de Marea fuisse flagitatam, Illustrissimum vero de Perefixo dixisse, plurimum esse vel malitia vel inscitia in eo , qui illam si agitaret. Sed ut omittam non hic jam agi, aut de divina fide, aut etiam de autoritate in fallibili . de qua facio libenter ut hoc
loco non disputem ; ut omittam agi tantum internos de certa facti fide , quae cum obsequioso tuo silentio pugnat, teque unum esse ex omnibus iis, quos novimus , Episcopis, qui de eo controversiae totius capite di ssentias; ut omittam, inquam, haee omnia, quid me cogis. Praesul illustrissime , ut rei moneam, nihil ad causam aliquam tuendam minus facere, quam si perpetuo revocetur ac reseratur id, quod sexcenties & quidem manifeste repre
heu sinu & consulatum ess t Hae voces, sues di-
93쪽
νInai duplieem sensum & signiMationem haberi ε' Potest fides diνihia nuncupari fides illius rei, quae
ereditur propter autoritatem Ecclesiae, promissio- num vi ac nomine decernentis; quia tum pinmissio divina emeit, ut privatus quisque, sublata omni prioti dubitatione, repudiatis iis argumentis , quae firmissima prius in contrariam partem esse vide-bantur, Ecclesiae decreto pareat, obsequatur, ac planὶ consentiat. Quate licet autoritas Evclesiae tum sit motivum credendi, ut Theologi loquum. tur. immediatum ., tamen illud motivum , quo adducim lic ut Ecclesiae eredamus , vim omnem
nam habet a promissione Ecclesiae ipsi faetii. Eo sensu illasti. de Malca poterat . id quod eruditum sane Τheologum decebat , sdem dixi Min, hoe est, fidem divina promissione nixam . appellat M iniet quam Et elesia jurejurando interposito postulat de Jansentani textus laeteticitate. Vetum illustr. de Pere fixe diligentiati expendere voluit, qua esset Theologorum e Schola poste
rioris aetatis oratio maximh accurata, atque ad-
hibitis in consilium ad hane delibetationem Viro Clatissimo Grandin, & aliis quibusdam illustriabus Theologiae Doctoribus , existimavit fidei divina nomine donandam esse solam fidem illiu
veri, quod foret ipsum nominatim atque immediate revelatum. Atqui non comperiebat, haeretieitatem Jariseniani textils Risse ipsam nominatim atque immediate revelaram ; neque sane ea est hoc pacto revelata. Veram symbolum Nicaenum ine - catholicem ,'& haeteticos esse rextus P
94쪽
;hemat: damnarunt , non magis explicite atque immediate revelatum est, quam haereticum esse Iara inriti textum. Λtque itide Illustr. de Perefixe conficiebat , acerrimam Schola ilicorum normamriori siriere ut dicatur, haereticitatem Ian leniani textus divina fide esse credendam. Hanc sententiam
apertissime & planissime explicavit in iis scriptis , quae in publicis Sol bonae Scholis praesegit olim, quaeque jam plurimorum Baccalaureorum manibus Leriantur, V. Clar. Grandin, quem dixi ab Illustr. de Pere fixe cum aliis quibusdam si avibus Doctoἀribus ad hanc deliberationem sui ite adhibitum. Eximius ille Praesul, gravissim,que illi Doctores arbitrati me, nihil habituros amplius Januenit patronos quod opponetent, si vel inanis haec ansa praecluderetur de fide divina disceptandi , temque omnem commode posse componi , si frit Eccl si astita; nomen adhiberetur. Sed nimirum quam illi vocabant fidem Ecclesiasticam , ea nixa est autoritate in fallibili , quae Ecclesiae promissa est. Aiebant illi quidem, eam fidem, quae immediate habetur Ecclesiae loqtienci, vocari debere Eccleis fasticam , quemadmodum fides ea , quae habetuc Deo ipsi revelanti , divira dicitur. Verum , ut dixi jam, atque apparet manifeste ex scriptis v. lar. Grandin , aiebant fidem Ecclesiasticam nitiei Ecclesiae infallibilitate , quam promissiones divinae prastant. Quare fides illa Ecclesiastica me
diath nititur divino fundamento, seu revelatione. Si hanc sermonis rationem tenere volumus, ha
Icticiu , seu textuum illorum, quos Concilii Tri.
95쪽
dentini canones addito anathemate damnaverunt seu Iansentani textus, non sunt objectiam proximum atque immediatum fidei nostiae. Verum inis fallibilitas in his universis textibus diiudicandis Ecclesiae promissa , immediatum est fidei nostrae divinae Sc proximum obje etiam. Quare inter Illustr. de Marca & Illustr. de Peresi xe sola manet de Voce ac nom sne controversia. Nada & illust. de Marca aeque ac lit. de Perefixe fatebatur , Iansentani textus haereticitatem non per se ac nomina tim revelatione contineri ; & Ill. de Pere fixe aequis ac Ill. de Marca profitebatur, Ecclesiam vi pro-oaisii generalis esse immunem ab erroris periculo in dijudicandis textibus iis omnibus dogmaticis . quibus depositum aut servatur aut corrumpitur.& promissionum divinarum autoritate unumquem isque adduci , ut Ecclesie decretis credat atque Obsequatur. Igitur de re ipsa prorsus consentiebanti, pugnabant in solo usu vocis istius fides divinaὶ quam diverso sensu accipiebant. Desine igitur, Praesul Illustrissime , Illustrissimum de Pereis
fixe cum Ill. de Marca facere certantem. Uterque aeque adversus te facit, & mir Um in modum conis spirat. Poteras sene advertere, hanc esse a gumentationem , quam homines e secta jam ab annis o. tantopere venditant, licet non ignorent , quam
expedita sit ad illam & decretoria responsio. Sed hanc ipsam responsionem , Praesul illustrissime . fieri ne potest ut ignores, aut postulabitne a vie , ut Perpetuo repraesentem t
96쪽
Nos possum , Praesul Illustrissime, non sig.
nificare tibi quantopere doleam. quod ea dicas de quinque propositionibus, & de ipso gratiae ac libertatis dogmate, quae mihi quidem parum vi
dentur catholicae veritati consentanea.
I. Ponis me illud confiteri . Jansienti doctrinam redire ad haereseos Calvinianae caput, de libero arbitria per gratiam coacto Addis 'totius hujus tanta rei summam,quantum quidem ad dogma pertinet, redire ad unum quidpiam minime populare, o longe ab intelligentia vulgi Iensaque disjunctum , quod que rei in ipsa Calpini secta adeo putatur esse ino menti nullius , ut ex C lvinianis Minigris plurimincti sini Sociniani. alii vero . , inquis , postquam adverterunt . eruditos bomines , qui in Theologia Polemica cum laude versati sunt, de scaci gratia doctrinam amplecti S. Augustini ac S. Tboma, op positam Pelagiani soro . or ei qui dicitur Molinimo, discesserunt ab ea ratione Religionem nostram in invidiam adducendi , atque eo Ie conIecerunt, ut adversus Sacramenta nostra disputarent. Tum Millud paulo inferins iterum dicis. meam hanc esse sententiam , yansenti librum totum pertinere ad selum eaput liberi arbitrii per gratiam ioacti. i. Quid me cogis dicere, orationem istam non
videri ab eo proficisci, qui file pura ac sincer1Vque sit , ac te. esse existimo i Jubesi te ut illud patholicae fidei caput , quod tanti momenti est, redere jam omittamus , quia de illo jam non aborant inter Ministros Protestantes ii , qui
97쪽
Christo desciverunt . ut nefandum Socini dogma sequerentur r Preterea vel 5 non te fugit, Praesul illustrissime, noli eam fuisse Ecclesiae mentem, ut in Calvino damnaret dogma liberi arbitrii per gratiam coacti , sed tantum dogma gratiae artesiit ibilis , quae simplicem volendi necessita tem affert. Non te fugit , Ian lenium gratiae stadelectationis victricis, quae boni volendi nece L statem inducat , dogma sic retinuisse , ut dicat Concilii Tridentini anathemata non cadere nisi in eos . qui dicerent voluntatem non posse vellὸ id ipsum quod vult. Non te fugit, Iansenti patronorum esse ista , Ad merendum o demerendum iu stata natara lapsa requiritur in homiηιιibertas a necestate naturali, qualis eriam reperitar in moribus indeliberatis. Non te fugit, hane ab hominibus e secta propugnatam fuisse senten tian , t sulficere Iibertatem a coactione cum judicio rurionis , si confideretur praeis e essentia tiber rariis is meriti. Non te fugit, Ecclesiam conrra
docere , omnino oportere ut nostrae voluntates
etiam sub gratia maximὶ efficaci, actum habeant
non modo immunem a coactione . sed etiam immunem a quavis necessitate vere ac propriEdicta, neque tantdm a naturali. Qui sit igitur, uὶ his pagellis duabus eonsequentibus sic loquaris,
ut vella videatis, Iansentanam haeresim omnem contineri dogmate liberi arbitνii 'per gratiam co
acti I Equidem illud fateor, si Ian senismus omniueo uno commentitio dogmate absolvitur , num
98쪽
enii, non in ipsius Calvini textu, Ueram illudne
igis . obsecro, ut Calvini doctrinam immutes. re in illa quaestione Iansentanorum doctrinae con yruere ot consentire videatur Vim & coacti rem ejusni odi Calvinus numquam propugnaVit. Eam credere, νel delirus, nemo potest , ut assiristat s.. Augustinus. Quis enim hominum omis tum audeat dicere , gratiam id habere , ut cogat Poluntatem, gratiam facere ut voluntas bonum velit invita , neque velit id velle quod vult. Num quam adeo inepta sunt . non dico vigilantium hominum judicia, sed etiam somnia delirantium. Non voluntate autem volumus, quis vel deliras audeat dicere Neque arduum est demonstrare, ipsos Manichaeos esse confestas , fieri nunquam posse, ut voluntas in suis actibus eliciendis, hoc est in volendo , vim ullam coactionemque patiatur. Atque inde sequitur manifesta , S. ἀugustinum adversus eos disputantem numquam eontendi sis ut probaret immunitatem a coactione, quam sciIicer immunitatem ultro Manichael f terentur, sed immunitatem ab omni necessitate, quae nimirum sola inter ipsum & Manichaeorum, lectam in controversiam disceptationemque Vo-zabatur. Sequitur & illud manifesia , sanctum eumdem Doctore in . adversus Pelagianos nusquam id spectasse , ut defenderet , gratia voluntates nia tras non cogi e neque enim unquam Pelagiana litem ea de re ipsi intulerunt , verum ut de
fenderet , liber una nostrum arbi trium nullam prorissus a gratia necessitarem pati. Dum S. AugustΗ
99쪽
us eontra Pelagianos dis putavit, eamdem liberatatis naturam amplexus est, quain illi otarebant. Ait illud idem liberum voluntatis arbitrium priis inlim Adamo datum, deinde ejus peccato amisia siun, denique ipsius polleris per Liberatoris grais tiam fuisse redditum, atque illud liberum non esse, nisi quatenus liberatur per gratiam , quae confertur ad singulos actus. Iam vero solis 'luce clatarios est hanc. fuisse Calvini sententiam, non semel neque obscur E significatam , voluntates nostras per gratiam non cogi, nullam unquam pati vim . gratiam nih:l esse praeter delectationem quae suavem quamdam afferat volendi necessitatem. Nihil ille voluit praeter gratiam irresistibiis lem , quod dogma fuit deinde a Synodo Dor dracena propugnatum. Quid igitur, Praesul Illustris
si ne , eam assingis Calvino sententiam, quae nori est Calvini, ut jam Ecclesiae anathemata non seistiant nisi dogma quoddam commentitium , de quo vel delirus nemo unquam audeat contendere 'h. Dum Ecclesiae decreto sensum tribuis comis mentitium , eumdemque fallacem de captiosium,
vetas Catholicos verae fidei retinendae studiosos quicquam metuere incommodi in liberi arbit iii causi: fgnificas quaestionem hanc totam spinosam esse ac subtilem , minime popularem & ab intelligenuria pubi sensuque disjunctam. An vero ignoras . Praesul Illustiissime . mr steria hec trium Personarum in natura una . & duarum
naturarum ac voluntatum in una persona , non
suisladogmata popularia & accommodata ad inre
100쪽
geretiam vulgi Tamen quid non Eccleua sibi
ut faciendum aut ferendum existimavit, ut re oum novarum cupidos homines, qui in his ali-luid moliebantur, omni ope compesceret Quid gitur eadem illa non faciet, ne Ian senii secia his emporibus quidquam immutet in dogmate liberit bittit sine ulla necessitate agentis,etiam sub graia maxime essi caci ρ Nam quod ais cine hoc dogna minime topulare o disjunctum ab intelligentia ulgi. vide quam a te dissentiam , Praesul Ilialistrissime: mihi quidem nullum videtur bine aea-:is psipulare. Et vero illius dogmatis definitione
iititur tota ratio meriti & demeriti, vitiorum ac tirtutum discrimen , poenarum & plinatio tu maris Iuttas, verbo dicam, omnis moderatio , pudor γnmis , probitas omnis, omnis religio. Sic lo-auitur de illo dogmate S. Augustinus t ' Hacn omnibus hominibus, quos Interrogare non absurdeo fumus, a puero usque ad senem, a ludo littera. io usque ad solium sapientis , natura ipsa proci vat ..... IIoc ubique manifestum ebi , ct non 'octrina , sed natura omnibus promptum . . . . Om ia ista luce clariora sunt. notitia generisu mani veritatis ipsius Iiberalitate donata . . . t Non e ista cantant re in montibus patiores, ct in thearis Poeta, ct indocti in circulis . ct docti in biliothecis . ct magistri in scbolis , ct Anisitas in
acratis locis, ct in orbe terrarum genuν humanumZHoc nimirum dogma tu elevare δc verbis exin enuare contendis. Totius, inquis, burus tanta rei