장음표시 사용
151쪽
Fibna. 10, I, 110. ψω Ala, quae extorquet, impetrare eum προι Ias et eum transversum vi sua iudicem ferat, tamen ille non rapi videastir, sed sequi. Iam in omnibus, quae diea, tanea auctor tas inest, ut dissentire pudeat. Justin. 41, 1, a. ita enim et praeruptis rupibus undique eingitur, ut tutela loci nullis defensoribus egerite et soli cireumiaceneis tanta tibertas est. in propriis opibus expleatur. Iam fontium ac silvarum ea evia est, ut es quarum Mundantia irrigetur et venationum voluptatibus exo
netur. 4, 1, 16. Tacit. Ann. 15, M. Cie. in Verr. δ, 50, 118. tam id porro utrum libentes, avi in Qui dabant P p. Rose. Am. 40, 1IR videis iam porro cetera, iudiera, ut intelligatis etc.
25. Eliam in a mentatione iam habet proprium
locum, eumque non modo in annectendis membris ratiocinationis, ubi etiam atqui, at oero dicitur, sed etiam in conclusionc quacumque occupat. Quare significat etiam id quod igitur, staque, quum hoc sit. Saepopraemittitur pronomini illud. Et ponitur sere semper primo loco, interdum etiam secundo, quod negare vi-uctur Goere uetius ad Cic. de Fin. 4, 15, 40.
Cic. do FIn. 2, 26, 84. satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribtis amicitiis pr*esidia: iam contemni non poteris. 2, 7, 22. iam doloris medicamenta illa epieurea tamquam de nam theeio prement. ad Fam. 5, 2, 4. iam hoe non potest in te non honori iee esse distum . de Leg. 2, 24, 60. expositis legibus, quae ornamcnta niortitorum Tetunt: illa iam signisseatio est laudis ommamenta ad mortuos pertinere. i. e. atqui ex his legibus eoili gitur haec sententia. p. Cluent. 16, 46. his Fabriciis sempertisus est Oppianteus familiarissime. Iam hoc fere gestis omnes, quantam vim habeat ad eoniungendas amicitias studiorum ae naturae sῖmIlitudo. ud Fam. 2, 13, 2. ego Appium - oalde diligo. - Iam me Pompeii totum esse seis: Brutum a me amari intelligis. Quid est eaussae, eur mihi non in optatis sit eo laeti
Cie. de Osr. 1, 10, 32. nee promissa igitur servanda sunt ea, quae sunt iis, quibus promiseris, inutilia - . Iam illis promissis
standum non esse, quis non videt, quae coaetus quis mesu, quae
deceptus dolo promiserit 7 do orat. 2, 41, 176. iam illud videmus
nequaquam satis esse, reperire quid diem, nisi id inuentum traetare possis. de Fin. 2 , 32, 104. iam illud quale tandem est 'Phil. 2, 8, 19. Laetant. 1, 20, 5. Nee hanc solam Romani meretricem colunt, sed Faulam quoque, quam Herculis scortum Disse Diuitiaco by Coosl
152쪽
Verrius seriali. Iam gumia ista immortalitas putanda est, quam etiam meretrices adsequuntur. Quintil. 1, II, M.
26. Multi docuerunt iam transitionem orationis es-scere et connectendis partibus eius Succurrere, et quum vidissent etiam nam hac vi esse praeditum, ideoque saepe haec vocabula a librariis commulari, parum aut nihil interesse dixerunt, utrum poneretur. Vid. Ernest.
ad Cic. de Nat. d. 1, 12, 30. Duker. ad Flori Ρraefat. 2.Drahent, orch. ad Liv. 5, 51, 6. Heindorsius autem in nolis ad Cic. locum scriptis ita censet: nam poni, ubi illud , ad quod sermo transit, obiter magis et defunctorio alteratur: contra Iam lectorem eXcitare et altentum Laeere ad id, quod subiicitur. Ei assentitur Boierus. Aliter autem Ellendius ad Cic. Brut. 43, 159. haec praecipit: iam usurpari, si, quod sequitur pari ferme
ordine, ut iusta sit enumeratio, cum antecedentibus coniungatur: nam autem, si sententia in transcursu perfunctorie quasi interseratur. Quae non satisfacere mihi videntur. Nam enim tum dicitur, quum oratio ad aliquid transit, quod praesumitur ab eo, qui legit. cognitum esse vel concedi, id coque saepe locum
obtinet in sentcntiis adiectis, quae rem magis declarant: iam autem in hoc usu demonstrativam Vim suam non eXuit, sed monstrat novum et diversum novo quasi progressu
occupandum. Ita sit in initio novae partis narrationis. Haec eadem observata esse video ab Oudendorpio, qui ad Lueast. υ 214. poetas ait Solere novum sensum Inchoare Ilir ιam, praesertim quando ea, quae narraturi sint, interea acciderint: id quod naturam particulae non tangit. Contraria docuit Ernestius ad Sueton. Iul. 44. inquiens: servit et iam transitioni, sed non ad novum genus rei: quam Vere, ipsa res monStrat. i Cic. de Νat. d. I, 12, 29. quid acri quo Diogenes Apolloniatestititur deo, quem sensum habere potest aut quam formam deiplam de Platonis ineonstantia longum est dieere. ubi Goerenχius necessarium osae putat nam. Brut. 43, 158. paratus igitur Deniebat Crassus, exspectabatur, audiebatur, a principio statim, od erat apud eum semper aetaratum, exspectatione dignus vi debatur: non multa iactatio corporis, non inclinatis Moeis. quodque dissseile est, idem et perornatus et perbreuis. Iam in a tereando invenit parem neminem: versatus est in omni fero genere eaussarum. Tibullus 4, 1. virtutes Messaliae eelebrans, enarratis laudibus prudentiae et lacundiae, pergit ad artes belli v. M.
153쪽
iam is non alius belli tenet aptius artes. Lucan. R MI. semmamus transisse deos romanaque fata penserat infelix. I, IM. Silius 9, 242. eetera iam Numidis eircumvolitare vagosque ferre datur cursus. Poetae quidam amant hane particulam in narrationibus: de qua re Heinsius ad Sil. II, 40. legit. Aen. 12, 70 . iam vero et Rutuli eeriatura et Troes et omnes eonvertere oculos Itali. II, 2I3. iam vero in tretia prae- disdia urbe Latini praeeipuua fra H. Alia prorsua est ratio verborum nam quid in Cie. Tvae. 4.I7, 37. ubi non est corrigendum. Vid. nam. In Sueton. Iii . 44. nee seribendum eat nam , nee explicandum iam de transitu ad novum , sed eat gradatio.
' 27. ha ponitur iam, ubi oratio pergit ad aliam
partem exposit Ionis novamque rem declarandam.
Cἐe. de OR 1, 42, 150. iam de a Nesis et quaestibus, qui I berales habendi. qui sordiaἱ sint, hare fere aecepimus. Virgil. GE. 2, 57. quum dixi met arborea sponte sua progerminantes eultu posse emendari, pergit ad actores salas, easquo docet esse transplantatione colendas r iam quae seminibus iaetiare nutu arbos, tarda venit ete. Servio explicuit praeterea.
i. 28. Accedete ex ipsa sentent; a potest illa, quam su-Pra exposui, 'vis esserendi, qua Latini per ιum ad maiora et eximia adscendunt. Germani aut ad dubi tationem removendam ponunt antrinali viam Ia, aut di- eunt Dolianum Observarunt latinum usum Belerus ad Cic. de Off. 1, 10, 32. non apto in exemplo. ν interliniis in Lecl. Horat. p. 17. Schmiuius ad Ilorat. Epist. Tom. 2. p. 307. Poetae et auctores acutioris stili etiam ita his nominativum 'saepe ponunt absolutum, ut monstrent opparere rem graviorem vel insignem. Quam dicendi formam prae ceteris frequentat Apuleius. Vid. Pri-eaeus ad Metam. p. 92. et p. 713. .
Plaut. Capt. I, 2, 59. 53.ὶ opus panteeis, opus praeentinia
quoque, opus turdetanis, opus est seedulensibuar iam maritumi omnest militea Uva rent mihi. Cie. Tuse. I, I, 2. iam illa, quae
natura, non ιitteris assequuti stunt, neque eum Graecia neque
a cum gente sunt e fer α. Liv. 9, 19, 8. eomparatis m-cedonum et Romanorum militibua postremum addit r iam in vere quis par romano miles, quia ad tolerandum laborem melior' Cie. de Rep. I, 5. ἰam ilis perfugis, quae sumunt sibi ad eae --tionem - , certe minime avnt audienda. Quintil. 12, I. Q. nam frequenter etiam optimae eatissae gimiles avnt malis et An Diuitiam by Cooste
154쪽
eens reus multis verisimilibus premitur: quo sit, ut eadem actionis ratione defendmidus sit, qua si nocens esset. Iam innumerabilia sunt bonis eaussis malisque eommunia , testes, litterae, suspieio nes , opiniones. Tucit. An n. I, 41. ipsa insigni fecunditiate praeclara pudieitiar iam infans in eastris genitus, in contubernio legionum eductus. Hoc enim urgui uenti iiii militilius sit in iiiiiiii rat visurra. II orat. Epist. 2, I, 83. quia in dixisset uti hominitius antiquiora tantum Probari: vel quia nil rectum, nisi quod placuit sibi, ducunt, vel quia turria putant parere minoribus et quae imberbes didicere, senes perdenda fateri, porgit: Iam gallare mae earmen, qui laudat et illud, quod mecum ignorat, solus vult aeire videri, ingeniis non illo favet plauditque sepultis, nostra sed impugnat. Iustin. 6, 8, 8. honoresque ita cessu, in ornamentum non aecipere, sed dare ipsi dignitati videretur. Iam litterarum sti dium, iam philosophiae doetrina tanta, ut mirabile videretur, unde tam insignia milviae aesentia homini inter litte
29. Iac. Gro novius ad Macrob. 2, 16. docet, iam a
veteribus in connectuti dis sententiis esse ita usurpatura , iit significaret alitem. Ne quis vero haec comprobet, animum advertat ad eXemplorum . quae Gron Ovilis contulit, diversitatem. ct ad ipsum, quem ille emendaturus erat, locum Macrobii. In duobus codici-hus enim legebatur: quanta sit tum pocabuli Mius -- Preεεω, quo anima sona motua pocutur, fuciis rePeries. Pro quanta ait avfem. illud ne tali mim quidem pulo. Sed scribae recentioris aetatis ubi quo tum in promptu habebant. Apud Iustinum 5. 4, 6. scripserunt quidam: Alcibiades cum clusae Diotrita Axium ous ut, tum mullia locis Proelia fucia. Meliores libri noti ex hibent iam. 30. Vis particulae, quam peregrino nomine Palheticam vocare licet, in eo apparet, quod volo citas irae et
vehementia indiguutionis ita loquitur. Id praecipua sit
in interrogatio no de re odiosa vel certe non exspectanda.
Tibull. 2, 5, 48. iam tibi praedico, barbare Turne, necem. PIaut. Aul. 1. II. iamne autem, ut mus, deludis p Epid. I, I, 23. TH. Da dieia' EP. m decet. m. Iam tu autem si bis praeturam geriar' BRech. 2, 2, 25. iamne, tiι solea
III. Nunc dicondum est de particulis, quibuscum
coniuncta iam usurpatur, maXime ιu consociaudis enuntiatio albus.
155쪽
1. Eo, quem paullo ante eXposui, sensu Saepius in transitu orationis dicuntur iam Oero, quae lectorem attentum reddunt ad novum argumentum, vel ad aliam Tem Veram. Procedit enim oratio aliud, quod verum sit, indicando. Praeter comicos nemo, quod Sciam, iam autem: nemo potuit dicere iam enim. Nam quod in uno codice Cic. de Sen. 22, 81. legitur, factum est errore scribendi. At dixerunt enim iam alia Tatione. Vid. p. 136.
Cic. Tusc. 5, 38, 110. iam uero motus animi, sollieitudinea aegritudinesque oblivione leniuntur. de Orat. 1, 3, 8. iam uero milio ae sapientia qui regere ae gubernare rem publieam po sent multi - exstiterunt. p. Lege Man. II, 29. iam vero virtuti Cn. Pompeii quae potest par oratis inueniri 2 M, M. vide P. 145. in Catil. a, b, 22. de Oss. 2, a, IJ.
Quaeritur, num recte dicatur at iam, at enim iam. Non dubito. Cic. de Fin. 4, 15, M. at enim iam dieitis virtutem non posse constitui, si ea, quae eaetra xirtutem sint, ad beate vivendum Ilertineant. Ita boni codices: alii nam: quod quum ferri nou posset, substituerunt Iibrarii vel veram, v I natura, isque Placuit criticis plurimis. Tamen non ea, quae infra dicuntur: itaque contra est etc. his vorbis opponuntur, sed Proxima. Nos reddimus aber Deilieli sagi thr num.
2. Quidam scriptores si iam, quodsi iam dixerunt Pro εi rero, ubi ad novam partem argumentationis vel
expositionis transierunt. Est wenn nun.
i i 'Celsus Praef. I. p. 10. primo tamen remedia exploranda summa cura fuisse, nunc Dero illa explorata esser neque tilla aut nova genera morborum reperiri, aut novam desiderari medicinam. Quodsi iam incidat mali genua aliquod ignotum, non ideo tamen fore medico de rebus cogitandum obscuris.
3. De usu verborum et iam supra expositum est P. 138. Critici autem docent eleganter dici et iam in adiungenda alia re facta: in quo usu equidem elegantiam nullam video, nisi quod poetae iam saepe ila interponunt, ut non tam abundaro vidcatur, quam narrationi addat lumen ac speciem. Nam illud et iam, quod una Seston vel tind eben, unu nun reddimus, Baepe in continuata narratione ad aliam rem porducit, aut distinctiore monstratione rem quasi in conspectum PromoVet, tamquam dicatur et en. Haec est caussa, quapropter in carminibus non modo ab initio versuum, quod Robbi-
156쪽
gins in Robigal. 1, 14. p. 52. eXemplis demonstravit
sed etiam in extremo versu Ponitur, veluti apud Uuler. Flacc. 5, 71. 8, 29. 5, 428. Saepe sequitur tu altera parte enuntiationis quum: do quo vide I, 1. et III, 5. Etiam et iamiam ita usurpatur, et iamque, de quo Postmodum agam. Caesar dixit ac iam.
Liv. 36, 44, 10. et iam elasses quoque undique concurreraris. Firgil. Ecl. I, M. et iam summa Proctit villarum eulmina δε- mant. Aon. 4, 584. Ovid. Trist. 4, 10, 77. et iam complerat genitor sua fata. Lucan. 8, 659. vivis adhu , eoniux, et iam
Cornelia Non est iuris, Magne, sui. ubi vid. Cortius. Val. Fluce. 1, 348. sic aur ille suo collapsam pectore matrem sustinuit, me gnaque senem rem e re par et iam Ania erat: Zephyrumque ratemque morantes solverat amplexus tristi tuta tersia signo. I, 7M. ε--quo vocot grandaeva tumultu Thessalis exanimes atavos magnaeque nepotem Pleionear et iam tenues ad ea mina vulιus extulerat. 5, 4ra. 428. 120. Valer. Flaee. 8, 2I. qualis Mutuo - , ius asstiva residia venator in umbra, dignus amore Maer velatis eoinibus et iam luna senur roseo talis per nubila duetor implet honore nemus t bemque exspeetat amantem. b, 691. inat aurat mensas pacemque
redueter et iam sideream noctem dimittit Gymao. Val. Flaco. 7, 389. et iamiam magico per opaea silentia Codehis
Sil. Ital. 8, 158. iamque ferebatur iactata per oppida rumor. Tum egrenaeam fatis agitantibus urbem devenio. Caesar Boll. gall. δ,9. ac iam, ut omnia contra opinionem eidorent, tamen se plurimum navibus posse.
4. IAMQUE. Distinguere nos oportet iamque, in quoque copulativum adiungit aliam sentcntiam, ab eo, quod per se constat et forma et significatione. De illo supra demonstravi, poetas et historicos in narrandis rebus per hoe vocabulum ad rem, quae alias iam actas exce- Perit, exponendam procedere, ubi Germani dicunt randriun. Quare ponitur iamque ab initio sentcutiae eo modo, quo et iam. vide p. 150. Suyt vero exempla, in quibus iamque nec coniungit alteram cum altera Sententia , et ponitur in media enuntiatione. Id sormatum videtur in modum verborum namque, denique, vel eliam
Per contractionem, ut sit pro iam iamque, sicuti ubique pro ubi ubique et Muteque dicuntur. es. p. 100. Significat autem eben, hoc ipso tempore, modo.
Virgil. Eel. 6, 21. iamque uidenti sanguineis frontem moris et tempora pingit. Nemos. Ecl. 3.11. tum Pan exeussust sonitu si Disiligod by Corale
157쪽
dentis asenae iamque Didens - isquis. i. e. et iam, undi stelion. Iamque et composuisse Statius dicitur Theb. 2, 3M. Amenitis heros respicere ad Thebas, iamque et sua quaerere regna. Sed Hii eodices et iam, alii iam iam. Virgil. Aon. 6, 477. inde datum molitvr iter. Iamque σπαιenebant ultima. 9, 25. iamque omnia eampis exercu bibes apertis. 12, MI. Virgil. Aen. 3, 588. postera iamque dies primo surge ibat Κ .s, 81. ostia iamque domus patvere ingentia tentum sponto sua. 7, 637. 11, 766. hos adit tia iamque hos aditus omnemque Pere rat undique cireuuum.
5. Huic particulae iamque proprium est, ut POStas habeat alteram sententiae partem, in qua quum ita
Ponitur, ut duae res in tempore se attingentes vel aequales comparentur. Germani eben - aia usurpant.
De hac dictione Wagnorus in Virgil. Tom. 4. p. 491. Sio praecepit: ubi alterum enuntiati membrum priori se Viat, poni itam - quum, ubi autem prius alterum illustret, dici iamque. Cuius praecepti nec rationem neo usum satis intelligo. Quid enim est, quo disserant exempla haec Τ . Virgil. Aen. 7, 102. haec remomu Pau-ni- non ψse suo premit ore Latinua, sed circum late politans iam fama per urbis ausoniaa tulerat. quum Laomedontire pubes gramineo ripae religauit ab aggere cla8Sem. Et 5, 835. iamque fere metitiam coeli
nox humida metam contigerul, - quum leois aetheriis deluρ8us Somnus inb rastris aeru dimoυit tenebroεum. In utroque aequalem videmus comparationem.
Caes. H. gall. 6, 6. iamque ab eo non ιongius bidui via a erant, quum dum venisse legi ea missu Caesuris cognoscunt. Vir gil. Aen. 3, ML iamque rubefeebat atellis Aurora fugatis, quum procul obscuros eoues humum e videmus Italiam. 7, 25. 10, 260. iamque in eo peetu Teucros habet eι sua castra - , clipeum quum deinde sinistra extulit ardentem. 3, 135. MI. Tacit. Ann. 2, E. tametus classis aduenerat, quum praemio eommeatu . et distributia in legionea ae socios navi a -- laeua inde et Oceanum - 'mehitur. Virgil. Aen. 5, 268. iamque adeo donati 'omnes opibuagus perbi punietis ibant euincti tempora taeniis, quum - irrisa Eine honore ratem Sergestus agebat. 5, 864. s
158쪽
6. IAM MΝc. Haec formula non discedit a primaria significatione verborum, nec satis bene perspexit hanc rem Ernestius, quum apud Cic. ad Alt. 1, 8. tum abundaro dixit. Signific&t enim iam nunc ηδη νυν, νυν δή.ietat eben, geruus tetra, aut ubi exspectationem res Praecurrit et suturum opponitur, εchon jetat, aut ubi res cessat et exspectationem fallit, erat jelat.
Cic. ad Att. I, 8. hermae tui penteliei cum eapitibus aeneis, devibus ad me seripsisti, iam nune me admodum delectant. i. D. antequam eos vidi. Liv. 22, 38, 9. mirari se, quomodo quis dux, priusquam aut suum aut hostium Gercitum, locorum situm, naturam regionis nosset, iam nunc Iocatus in urbe seiret, qua sibi agenda armato forent. Opponitur mox apud IIOrat. Epist.2, 1, 127. os tenerum 'pueri balbumque poeta fgurat, torquet ab obseoenis iam nunc sermonibus avrem, mox etiam pectus prae-eeptis format amicis. cf. Benilei. ad Carm. 3, 6, 23. Petron. T. et haec omnia publico ideo, ut familia mea iam nunc sic mel amet, tamquam mortuum. Ovid. Art. am. 3, 59. venturae mem
l res iam nunc estote senectae.
Liv. 40, 15, 16. quid eum, quum regnum tradideris, facturum credis in me esse, qui iam nune sanguine meo sibi indulgeri equum censet 87. Saepe iam nunc pro iam usurpatur cum graviori consequutionis vi, ut intelligamus in his rebus, quum ita εit, quum haec praecesserint, et ut reddamus nun. Sed etiam pro nunc accipi potest. Etenim in vitae communis sermone duplicabant notionem ad vim orationis augendam: veluti apud Terent. Heau. 2, 3, 135. tum nunc haec non est tua.
Cic. in Caecit. Div. 13, 42. iam nuno menta et evitatione perspicio, quae tum studia hominum, qui coneurgus futuri sint. Quae quum cogito, iam nunc timeo, quidnam cte. Liv. 2, 54, d. quod si eonaulatus tanta dulcedo ait, iam nune ita in animum induoant consulatum captum - esse. Alia Livii exempla
vide apud Draven ruli. ad 31, 32, 3. : Teaianus ad Plin. 10, 57. remuneranda ere igitur probitast eorum; ut iam nuno seiant, hoe, quod in pecturus es, o mea νο-luntate pulvis quae habent privilegiis erae Deturum. Tibull. 2, 3, 3. ipsa Venus laetos iam nune migravit in agros. ubi absonum coniecturam Vogati vix memorandam Censeo. Livid, M, I . et iam nune ita ae parare Appium Claudium, ut eis.
159쪽
, mini. Amph. 3, 2, 65- iam vise Dala nori ea 7 Stat. Theb. I, 11. atque adeo iam nunc gemitus es prospera Cadmi praelamiisse sinam. Quod Westertiovitis ad Tmrent. Aude. 1, I, 144. docet, iam nune maiorem celeritatem indieare quam iam, id abhorret averitate. Apud Tibunum I, I, 25. restituenda est eodicum scripturariam modo nune possum contentus vivere poervo, meo semper longae deditus rasa vitae. de quo Deo vide quae dixi in Ephemerid.
Lips. a. 1813..p. 8. Non mutatur sensus inverso verborum ordine,
sed nunc iam dicitur ita. ut oppositio, qua praesens tempus vel praeterito vel futuro Odrtat, distinctior fiat, et gravior accedat vis Vocabulo nunc. Quae Ilari ungius do Uari io. graec. I. p. 235. ad verba νυν Θαὶ et νυν distinguenda disseruit, quasi allexum letat, alterum ebensignificaret, coniunctis verbis tribuerunt significalionem, quae in singulis seorsum positis iam inest. Drahent, orchius, qui Livio alicram formam iam nunc tamquam
propriam tribuit in notis ad 2, 54, 5., hanc opinionem ipse abiecit ad 31, 32, 3.
Torent. Λndr. 2, I, 29. audi iam nune. Cassius ud Cic. IRI2, 5. nune iam sum expedi: . Cic. in Verr. 3, 2, 5. patior, non molasis fero, iudices, eam villam, quae mihi sua sponte aut tueunda fuerit, nunc iam mea lege et conditione necessariam quoque futuram. LIV 7, 32, 14. nunc iam nobis patribus vobisque plebeiis promiscuus comulatus patet. 1, 2, 10. nunc iam setoiuges ad imperis obtinenda ire. 10, 19, 7. nunc iam populu-τes orationes gerere. 5, Ir, z. Terent. Ad. 2, 1, 21. i nune iam. Ad haee Booatust duae partes istae sunt. Et bene iam, guta sero et post plagas. At non aliter Aesesi inus loquitur quam V. I . t intro ininc iam. et Andr. 1, 3, 144. eamus iam nune intro. Est enim: l, quum nunc eundum sit. Plaut. Capt. 2, 1, 23. secede hue utino iam, si nidetur, procu I.
9. Cum negationibus coniungitur iam nunc eodem modo, quo diXimus iam componi.
Val. Flaec. 8, 47. nec iam nunc re in loquor.
l0. Has particulas non posse, ut unum vocabulum sant, copulari. id excinpia monstrare videntur interposilao alius xocis, veluti Virgil. Aen. 6, 816. quem
160쪽
iuxta sequitur ractantior Ancus, nunc quoque iam niamium gaudens Popularibus tauris. Tamen nou huius generis est locus Ciceronis in Verr. 4, 27, 60. Genio nunc non iam ad furtum d nec omnino negari poterit, etiam Veteres quosdam aliquando vocabula coniunxisse, quemadmodum etiam nunc et etiamnunc, quod si et quodsi scripserunt. 11. ΙΑΜ ΙΑΜ antiqua est dicendi forma. Qua Titur in ea quoque, utrum duae hae particulae unum Vocabulum efficiant, unique accentui submittantur, sicut fit ultie, an separatae interiecto nullo signo scribendae sint. Atque dubium magis id videtur esse quam in reliquis. Desunt enim exempla vocum per aliud verbum interpositum distractarum. Nam quum Oudendorpius cum Bersmanno defendunt atque commendant scripturam cuiusdam codicis in Lucani 5, 749. iam me iam Marte parato securos cepisse Pudet cum coniuge εOmnos. temere ibi excusant errorem scribae, qui ium o num dedit. Rem ipsam satis eXposuit Cortius. eo vero Propterea, quod quoniam pro quom iam dicitur, scribendum ei it laniam: nam habemus amicio et circumiacere et alia. . Tamen iam iam eodem modo factum esse, quo componuntur magis magis, et dici pro iam iamque, pcrspicue declarat Catullus 63.73. iam iam dolet, quod egi, iam iamque Poenitet. His contraria ne quis asserat verba Virgilii Aen. 12, 753. ita scribenda: at oloidus Vmber haeret hians, iamiamque fenei, aiurilisque tenensi increpuit malia. interpunctio corrigenda erit: haeret hians: iam iamque tenet. Verum igitur affirmasse equidem mihi videor, quum ite-Tum arbitror. lilrumque scripturam probam veteribusque usitatam fuisse. Nam quando minor erat potestas
delata particulae, et duplicata sere pro simplici ponebatur,
etiam utraque pars uno accentu comprehendebatur,
siculi Latini et res publica et respublica scripserunt. Ita Cicero videtur scripsisse senatum iamiam inclinatum , et Virgilius iamiam nulla mora est: sed Catullusium iam dolet. Nec mullum abest, quin credam. olim etiam scriptum esse iamiamque. Id certe apparet iuvarietate scripturae apud Tacitum Ann. 12, 22.
Nec dissert duplicatum a simplici iam nisi gravitato et disti noli oro significatione. Quocirca illud noti in iis sententiis locum invenit, quibus particula subtiliorem