장음표시 사용
161쪽
modum addit. Sed per maiorem istam vim esse itur, ut iam iam, ubi praesens tempus designat, idem fore sit quod nunc: ubi tempus ante actum significat, intelligatur longinquum tempus: ubi de immittente aut futura re dicitur, proxime futurum.
Plant. Μost. 2, 2, et2. o tam rerm optume praereptis paruisti. Cie. de Orat. 3, 24, 90. iam iam - intes o, Crasse, quid diaetis. Phil. 34, 87. iam iam minime miror te otium perturbare. CatuIL M, 73. vide supra. Val. Flaccia L M9. et iamiam ma- meo per opaea silentia minis coeperat ire sono. Lucan. 2, 538. iamiam me praeside Roma amplicium poenamque petat. Plaut. G. 5, 3, 29. Mamram faciam , ut iusseris. Virgil. Aen. 2, 701. iam iam nulla mora eate sequor, et qua duellis adsum. 12, 821.
iam iam linquo acies. 12, 676. Virgil. Aon. I M. at vividus Vmber haeret litana iam iam-qva tenet, similisque lanenti inerepuit malis Cie. Bruti I4, M. Mammus Appium Claudium respleari ἀλsertum , quia senatum iamiam inelinatum a Pyrrhi pace revocaverit. Virgil. Aen. 6, 602 quos super atra silex iamiam lapsura eadentique immines assimilis. Virgil. Aen. 4, 369. iamiam neo maxuma Iuno. nec Saturnius haec ooulia pater adspieu aequis. HL Flace. 8, 39. iamiam nontilis requiro vestim trive meae satis est verisse earinae. ubi est pro simplici iam. '12. Etiam iamiam vim occupat confirmandi sententiam, ubi is, qui loquitur, vel amrmans veritatem vel alium exhortaturus vel miserationem declaratis ad rem pro Vocat ante oculos ponendam. Observavit id
Cio. in Verr. I, 40, 77. iamiam, Dolabella, neque me tuc neque tuorum liberum misereri potest. Rd Att. 7, 9. quod ille aifariat, iamiam a bonis omnibus summam ineat gratiam. nisi seri bendum est iam, ut nutatur in Lambini oditione a. 15M. Liv. 26, 33, 3 QInitutibus plerosque et propinquis iamiam eo alion
bus ex connubio vetusta iunetos, ubi temerB correxerunt iam.
Sallust. Iug. 14, 22. iamiam frater, animo meo curissume, , quamquam tibi immotum et unds minume depuit vita erepta est. tamen luctandum magis quam dolendum puto easum tuum. uti intil. Doctam. 3, 1 . iamiam, eommilito, quicumque easua manet, etiam ei te imperator damniaurus est, habes stolasium: aatiua est quum a patre Meldi. Diuitia by Cooste
162쪽
13. Iam iam primum a Livio dictum esse, notaviamus Supra p. 123.
Liv. 42. II, Persea haereditarium a patre velierum bellum et simul eum ἰmperio traditum iamiam primum adere et fouere omnibust tonsiliis. Creverio haee anspecta sunt vasa. Gmn vaus Coniecit tamquam. Livius scripsisse anthi videtura iam in primum ale. e, uti 3, 62, 8. cedent busque tam avia prouotant in primum. Conf. Gronov. ad 10, 14, 1 .
14. Virgilius iam iamque praemisit comparativo
magis, ut esset idem quod nitigis magis e. Acu. 12,s40. et iam iamque mugis cunctantem Ilectere δε-
15. Iam ῖamque de eo dicituri quod proxime eventurum est, vel exspectatur, vel hoc ipso tempore sta
Cic. Tusc. I, π, 14. quae enim potest in mitis esse laevnditas, quum dies es noctes enotandum sit, iam iamque esas moriendum. ad Att. 12, 5. quiιm Romae essem et te iam iamque visurum maptitarem. 14, 22. quamquam ipse iam iamque adero. 16, 9. iam iamque oldes hellum. Quare non reprehendendus erat ictorius, qui quum legisset apud Cic. ad Att. 9, 1. sed mis riua nihil guam ea videre, quae tamen iam, iam inquam uidenda erunt. sed codices-acripti omitterent iam alterum, eleganter Eorrexit iam iamque videnda erunt. Taesti Aen. I, o. eeterum in iam iamque iturus, legit eomites. 12, 15. quae tibi eognita etiam iamque Bosporum invasturus hubebatur. 14, 7. Cie. ad Att. 7, 20. at illum ruere nuntiant et tam lamque a esse. π1 Fam. 12, 10, 8. permade tibi - voa exspectari r m tum vadem ἐam ἐamque. de Fin. 3, 14, M. tit erim, qui de mersi inni in aq- , nihilo magis respirare possunt, M non ιonge,abeunt o summo, ut iam iamque possint emergere, quam si etiam tum essent in profundo. Cie. ad Att. I, 2I. miai disium non erat, quin ille ἰam tamque foret in Apulia. Caeaae B. eiv. I, 14. Caesar enta aduentare iamlamque et adesse eius equites falso nuntiabantur. vid. Tom. 2, p. 52I.
3 Iam saepissime commutatum est cum namr vid. Drah b. ad Sil. 9, 242. ad Liv. 5, 51, 6. Burmann. ad Lucan. 2, 214. ad Anthol. T. I. p. 468. maxime in principio versus, littera prima nou scripta: vid. Schraderi
163쪽
Observ. V 61. et cum sam et tumen per similitudinem compenatir vid. Drahen b. ad Liv. 40, 35. 14. et ad 2,
5 4. et cum clum: vid. Drahen b. ad Liv. 9, 24, 3. Co funduntur et vid. Drahenb. ad Liv. 5, 7, 2. cf. Goereng. ad Cic. deFin. p. 173. ct cum voc. cum e vid. Burm. ad Lucan. 5, 678. Critici narrarunt, saepissime iam ascribis temere adiectum esse et vid. Heusin ger. ad Cic.
Oil. 1. 12, 19. 3, 18, 10. Goereng. ad Cic. Acad. 1, 4. ad libr. de Leg. p. 52. Beier. ad Ost. 3, 23, 92. Bremium ad Cornet. Attic. 16, 3. nec negari potest, librarios recentioris aevi particulam haud raro addidisse, lamen
caveamus necesse erit, ne particulam ob significationem non vulgarem temere in sulsam suspicionem vocemus.
Solebat ea in formulis ut saepe dixi vid. Cic. de Sen. 19. 71. et post etiam bid. Sueton. Vitell. 8. et Drahenti. ad Liv. 2, 6, 1l.) addi. Saepius autem oblitterata est,
et praesertim ubi vim affirmativam vel demonstrativam habebat. Cic. Lael. 22, 77. Iamqrie et alaque commutari
notavit Drakenboroli. ad Liv. 26, 25, 8.
Vocabula iam et dudum coniunguntur ita, ut uno
accentu contineantur atque formam unius verbi induatit.
Quid vero significent, et quomodo ad ea accedat longioris temporis notio, expositum est Tom. 2. p. 299. et 302. Etenim dudum, quod notat antegressum tempus non adeo longum, intenditur particula iam, quae ipsa non dissimilis ost. Itaque intelligimus tempus tuansactum esse non breve, Sed longius, certe aliquanto longum. Quae Germani . duabus formis exprimunt aclion lange et schon lisvere nit, ea uno verbo reddunt Lal tui. Sed in hac quoque particula actas mutavit usum. Videamus singula. 1. Indicat igitur iamdudum tempus longius vel admodum longum . ubi Germani dicunt εchon lungst, sive achon lange. Cum praeterito perfecto et cum praesenti verbi componitur, Iarius eum impersecto et plus quamperfecto, nisi ubi est modus conditionalis. Donatus ad Terent. Εun. 3, 1, 58. interpretatur verbo iampridem. Servius ad Aen. 1, 580. verbo olim. Hoc reprehendit Laurent. Valla. negans iamdudum de longinquo tempore
pro olim vel iampridem dici posse. Rationem exposui
164쪽
Terenti Ean. 4, 1, 8. iam durar aetatem. ubi Donaiuge quia iamdudum insinitae morae est, addit aetatem, tit ostendat multum abiisse temporia, ut factum est. Potius itar ludin est infinitae morae, sed ut ostendat multum abiisso tempus, dixit iam dudum, et ut rem oratione exuggeret, addit aetatem. Plaut. Trin. 4, 2, 28. dixi ego iamdudum tibi. Plin. Histinat. 23, 2, 23. somno vero ae se ritalibus iamdudum hoe fuit, quod homerim illa Helena ante cibum minisιravit. Plauti Pseud. 4, 7, 40. iamdudum, si des, porrexi manum. Plauti AM 3, 3, 1M. Leonida, curre obsecror patrem hue orato tit veniat. LI. Iamdudum est intus. Pseud. 4, I, III. mihi . quoque edepol iamdudum ille Syrtis eor perfrige est. Terenti IIeau. 5, 1, s. piid ilite iamdudum gnatus cessat eum Syro. I troierant enim anteu in domum. Cic. de Orat. 2, 7, 26. quem iamdudum et Cotta et Su*icius exspectat. Norat. Carm. 3, 29, 4. pressa tuis balanus eviuia iamdudum apud me est. Plaut. Stich. 5, 5, 1. ita me renus amoena amet, ut ego hie iamdudum exissem simitti vobiseum foras, nisi me vobis exornare. Ovid. Mel. 8, et . altera iamdudum metensa cupidine tanto perdere gauderet, quodcumque obstaret amori. Tibull. 3, 6, M. iamdudum syrio madefaetus tempora nardo debueram sertis implieuisse eomas. Plin. Epist. 5, 6, 40. vitassem iamdudum, ne vide r argutior, nisi proposuissem etc. Pan. 12, 1. Plaut. Men. 2, 3, 65. iamdudum, mulier, tibi non imprudens
2. Ρraesens verbi cum hac particula componitur aut propter iliuturnitatem rei praesentis, veluti ego iamdudum hic adstim Terent. Eun. 4. 6, 5. aut designatur praesenti hac forma res unte acta quasi in praesens prolongata et perdurans.
Planti Λmpli. 2, 2, II. Sosia ille, quem iamdudum dieo. Terenti PIiorna. a, I, T. et quidem, here, nos iamdudum his te a sentem in famus qui abieris. Cic. in Catil. I, 5, 12. quod te iamdudum hortori in Verr. 3, 36, 83. non intelligis, haee, quae
iamdudum loquor, ad aliam quaestionem - perimere' Cic. P. CInent. 22, 63. voeat me alio iamdudum taeita Destra exspeetatio. Terent. Pliorm. 2, 1, 59. iamdudum te omnes nos accusare
avdio immeritor undo uenti ei is correxit verba Andr. I, 4, 1. audivi, Arehyllis, iamdudum. At Plaut. Μere. 5, 2, 112. iamdudum audivi.
3. Componitur allera pars sententiae, in qua tempus Per vocabulum quum designatur.
165쪽
Plauti Asin. 5, 2, 40. iube dare uinum t iamdudum faetum est, quum primum bibi. Trin. 4, 3, sd a. iamdudum Detumst, quum
4. Notanda est negatio, quae inter utramque partem verbi interponitur apud Ρlaut. Poen. 1, 2, 105. quiuium non dudum ante tacem ad aedem Veneris peni-mua. quo quidem demonstrari licebit, veteres duo vocabula seiuncta scripsisse. Hoc quidem argumento utitur Heliarichius in defendenda scriptura diremi Orum nominum rea publina, sed vereor ne parum proficiat iueonstituendo uno modo, qui vulgari usu duplex erat. Neque negari poterit veteres quidem aliquaudo scripsisse iam dudum , sed nou diverso Aensu.
5. In iis locis, ubi librarii iam dudum et iam diu
commutavorunt, Vel uli apud Cic. de O T. 1, 40, 143. de Senecl. 6, 18. quaerendum erat de discrimine. Quae Geru hardus p. 88. libri Cic. de Seneci. dixit, ego non satis intelligo. In diu exprimitur ipsa longi temporis diuturnitas: per dudum autem terminatur tempus, quasi dicamus: diu usque ad hoc lempus, eine mi eben. vid. Tom. 2. p. 328. et cons. Doederlini Synomyma. p. 96. Tom. 3. Sed usus non semper hoc discrimeu spectat, nisi quod verbis iam diu maiorem vim tribuit. 6. Quod in comicorum oratione observavimus, dudum etiam de proximo tempore usurpari suid. Tom. 2.
p. 302. , id poetae reliqui ad iamdudum ita transferebant, ut significarent iam modo, nun eben, maXime in oratione ad la ortante. Quare iamdudum componitur cum imperativo et cum coniunctivo. Cf. Lauri Vallae Elegunt. 2. 34. Neque proXimum est tempus, quod hac ipsa particula notatur, sed definitur distinctius.
Virgil. Aen. 2, 103. iamdudum sumite poenas. Servius explicat: quam primum, modor itemque Donatus ad Terent. Andr. I, 4, 1. Cons. Si tetmannus ad Boetii. p. 164. Burmannus autem originem dictioni, quaerit in transmutata sententia tquasi dicendum fuisseti iamdudum sumere debebatis poenas. Doederi inna ellipsin statuit plenae orationis r iamdudum aurite daa sumite poenaar quod non potest approbari. Broukhusius ad Tibull. 3, 6, 63. omnia alia miscet. Ovid. Met. II, 482. ardua iamdudum demittite eornua, rector clamat. tibi Ia initia coninni malit verba iamdudum eismat. Stati Theb. I, 2z0. iamduclum ab aedibus illis incipe. Sonue. Diuiliaso by Cooste
166쪽
. Med. 190. vade veloei via monstraιmque saevum, horribile iamdudum avehe.
Ovid. Art. am. 2, 45 . eandida iamdudum eingantur eoua laeertia. ubi antecedunt verba breve sit vatium. Est igitur statim, risbald.
7. Sed etiam in alius generis sententiis posuerunt poetae iamdudum pro nunc tum, modo, vel eroatatim, παραυτίκαι, siquidem ita desinitur tempus instans. SIl. Ites. 15, 352. Mee tibi sedere, ardentes attollere gere tamdudum eretant in equos. Lucan.' 5, 423. iamdudum nubes et in vias perdimus undas. Val. Flace. 6, 604. ora avia eaeelso iam dum vertiee eoni saeua miscini. i. e. nun eben. 6 , 456. visa iamdudum proailit altis diva toris. Ovid. Her. 20, 80. iamdudum dominae more uentre ivbee ubi Mohaerent verba iamdudum oenire, ut apud Sil. 1, δω. Art. am. I, 317. dixit et ingenti iamdudum de grege duia iussit. Lu-ean. 6, 341. 4, 141. neo plura loquuto uiserea non tinus iamdudum transigit ensis. Stat. Theb. 6, 846. terraeque propinquat, iamdudum aetherias eadem reditura sub auras. Lucan. 2, 523. in medios belli non ire furores iamdudum moriture paras I quae Cortius non recte cepit, quasi iamdudum ad paras Pertineret. Pertinet enim ad moriture, ut intelligatur illico moriturus. Nam ai eum Mieyllo aensum esse dicimus: eur non Iamdudum paras In belli furores ire, qui alioqui moriturus es sententia inepto languore laborat. Νeque aliter Seneca Epist. 70, 22. quare non omne tormentum, omne ludibrium iamdudum eΠuris PSenec. IIere. Oet. 320. saxa iamdudum et Iaces in te ferenturi
8. Sicut quum vidimus ad tempus designandum in altera enuntiationis purie apponi, ita etiam de tempore Praesente dum, quo apparet iamdudum significare
Virgil. Ge. 1, 212. eereare papaver tempus humo tegere, etiamdudum ineumbere aratris, dum aleea tellure lieet, dum nubila Pendent. I. H. Vossiua malo reddit soglelah. Est nun Gen.
Grammatici de origine vocabuli IRI consentiunt sereomum, factum id esse ex is pronomine. Dativum nominant plurimi, quemadmodum olbi ex prisco εi natum
167쪽
sit. vid. Lindemann. de Adverbio Comm. 2. p. 5. Qui
autem in India radices verborum fodiunt, instrument lis casus formam bhis, quae est pluralis, etiam in singulari numero aliquando usurpatum esse Mi, suo, quod dicunt, iure contendunt, atque ex Ghi factum esse ibi suspicantur. Vid. Max. Schmidtii Comment. de Pronomine p. 83. Alii tamen tu propioribus regionibus consistunt, et graecam terminationem localem τι tu latino bi agnoscunt, atque alibi cum graeco dicendum crat ut λέρηφι) comparant. Quodeerte nostro usui suppetit. Perigonii enim opinionem
ad Sanctii Minerv. 3, 14, 37. prolatam, qua inbi in ibi
mulatum esse dicit, vix commemoratu dignam putamus. Nec mensura vocabuli suppeditat ullum argumeutum: nam extrema syllaba anceps est. Vid. Servius ad Virg. Aen. 1, 116. iEst ibi igitur id quod in eo loco. Etenim prono
men is, quod vulgo demonstrativum appellant, personam indicat tertiam, et cum qui coniunctum, relativi speciem induit. Demonstrativa vero vis, a Schmidlio
aliisque negata, in iis quidem haud dubie apparet, quae aliquam rem absolutam indicant: quod mullis exemplis adverbii ibi demonstrari potest. Nam recte vocamus pronominale adverbium. Intelligitur vero vel locus, vel tempus, vel ipsa res, quae loci nomine significatur. I. 1. Primum igitur intelligimus in eo loco, da-sessat, dori. Non raro nomen ipsius loci praemittitur, idque, quod de eo dicitur, per verba atque ibi, et ibi, ibique adiicitur.
Plaut. Capt. 2, 2, 6. 10. tandem abii ad praetorem. Ibi e
requievi, rogo syngraphum. Asin. 2, 1, 5. Ibi tu ad hoe diei tempust dormitasti in otio. Liv. 21, 48, 9. ibi Dum nim pararent, spes faeta proditionis. Varro de L. L. 5, 3. hoe auerseium sit in Velabro - ad septiterum Aceae, ut quod ibi prope Deiunt Diis manibus Servilibus sacerdotes. l. e. in illius loci propi quitate. Plaut. Aa. I, 1, 10 . LI. Nempe in foro 7 BE. ni. Ge. in Vere. Φ, 43, M. Hereulis templum est apud Agrigentinos non longe αforo, sane sanetum apud illos et religiosum. Ibi est ex aere asemulaenum ipsius Nereulis. Terent. Heaut. I, I, M. in Asiam hine absi propter 'Fauperiem, atque ibi simul rem vi moriam armis belli repperi. Cie. Diuiliroes by Corali
168쪽
PIiil. 2, 31, 77. delituit in γὰdam eauponuια, atque ibi re eultans perpotavit ad vesperam. Tusc. 5, 37, 169. fugit Tarqui- nios Corintho et ibi suas fortunas constituit., Nomen laei, praesertim Vulgari in Sermone, additur, ut ibi abundare videatur. Plaut. Cure. 4, 1, 1d. in medio proptereanalem, ibi ostentatores meri. v. 19. 22. Cist. I, I, 18. nee nisi diseiplina apud te fuit quidquam ibi, quin mihi placeret. , IurisconsuIti quaerebant, quomodo accipiendum fuerit. si praetor dixisset ibi: de qua xe vide Digest. 43, 16, 1. 37.
2. Diximus ibi substitui nomini loci. Ponitur ergo, ne nomen iterum pronuntietur, aut ut locus aliis locis opponatur. Veteres Scriptores ita loquuti sunt de regionibus terrae, de locis apertis, de rebus, in quibus ali . quid locum occupabat: recentiores autem id etiam ad vasa referebant, ut ibi esset in eo.
Celsus a, 18. p. 112. sic vero signi ieatur lachryma' arboris in Aegypto naseentis, quam ibi συκομορον appellant. Liv. 40, 46, 10. T. Tatius et Romulus, in euius urbis medio foro acie hostes eo neu rerant, ibi e cordes re arvnt. i. e. in ea urbo. Caea. B. gall. 1, 15. in eo sumine pons erat. Ibi praesidium ' ponit. e i. e. in eo ponte. B. civ. I, 47. Plin. Hist. n. 2, G, 98. in Crustumino natum foenum ibi noxium, eaetra salubre est. Gaius in Dig. I3, 6, 18, 3. item qui seiens vasa vitiosa e-modarit, si ibi in sum Ninum αι oleum eorruptum egyusumve est,
3. Siculi reliqua huius generis Vocabula, otiatrisii componitur cum verbo laci. Bara tamen sunt eX- empla.
Plin. Πist. n. 6, 10, 12. ibi Ioel, terrarum orbe portis discluas, ea adverso maxime Harmastis oppidi Ibertim. φ
4. Opponitur verbum alibi. Sed ibi pro illio dicitur, ubi ex adverso respondet hic, de quo vide III, 3.
Celsus 2, 17. p. 24. at si temporibus inumis primum ibi, deinde alibi avdor ineipit, fouendum os aqua calida.
5. Per pleonasmum componuntur verba illio ibi apud Plautum.
Plaut. Capti 5, 4, 3. illie ibi demum'st laetis, tibi labore la
situdo est exigunda ea tDv re.
169쪽
Dominibus, quae sunt ubi. unde, quo loco et huius generis alia. Et potest relativa enuntiatione ipse locus, ad quem spectat, definiri.
PIaul. Curc. I, 2, 7. nam tibi tu profusus, ibi ego me pero Iim sepultam. Cic. ad Fam. 6, I, I. nemoque git, quin ubiuia, uuam ibi, ubi est, esse malit. 6, 4, 9. temptia est huiusmodi,tit - tibi quisque sit, ibi esse minime uelit. 3, 6, et. non modo ibi mon fuisti, tibi me quum primum ridere posses, sed eis. Ra Att. II, 2. tutius uidebatur fore ibi, tibi est, quam apud publicanos. Cato de R. v. 6, a. sieubi in his Deis ripae aut laeua hu- meeιus erit, ibi cacumina popularum serito. Liv. 28, 26, a. Dieit sententia lenior, tit, unde orta esset, ibi poena eo isteret. 3, s. s. nee denique ars ulla tonsummatur ibi, unde ordiendum est. Senec. Epist. 75, 7. Iustin. 3, 7, 10. unde perieulam quaesitum fuerat, ibi maximam gloriam
Liv. 8, 9, 12. euidentissimum id fuit, quod quacumque equo inueetua est, ibi haud se a quam pestifero sidere isti pavebant. Celsus 8, s. p. 530. quo laeo maxime humor uraris perseverabit, ibi pus proximum erit. Cato de R. r. 6, 2. Di ager D Miso et maerior era, ibi oleam tkinianam aeri oportet. Varro de R. r. 2, 1, 5. quo de seenderant, ibi processerunt longe.
7. Plautus Merc. 2, 3, 27. nec sacrum, nec tam profanum quidquam est, quin ibi illico adsit. Hoc posterioris temporis usus ita contraxit, ut ibi pro in ipso loco sive pro illico usurparet. Sumpta haec vide tur vulgari loquutione.
Quintil. 4, I, M. Me ἰpso quod non eo ostium domi, sted niti eae re natum, et Deilitate famam ingenii auget et - sdem quoque aequiri . II, 2, 46. memoria autem facit etiam prompti ingenii famam, ut illa, quae disimus, non domo auulisse, sed ibi protinus pumpsisse rideamin. II, 9, 19. Hue retoro somniam luridieam, quae legitur apud Ciceronem P. Mur. 12, 26. inde ibi ego te ex ture manu consertum
voco. Et paullo poste unde tu me ex aure manu eomerium D
easti , inde ibi esto te revom. Nam inde ibi non potest esse in eum locum, ut voliat Graevius, neque indidem, quod Plaeuit Sisinmetato. Inde enim significat ob eam caussam, ibi estiuisor quasi quis dicat deshalb ohne meiteres.
8. Eliam pro ibidem dicitur, quemadmodum id pro idem ponitur.
170쪽
Quintil. 5. 10, M. In usserendis exemplis r ex maiora procaeeinar - ex dissi iliarer - et ibi: an verandi ete.
9. Pompeius grammaticus in Comment. p. 340. demotis irat soloecismum esse, si quis ibi, quod sit pe manentis, cum verbis proficiscendi vel eundi coniungat. Attamen Heiti eccius narrat in iurisconsultorum libris interdum ibi significare in eum locum. Scilicet deterioris est latini latis, quam ne bonis scriptoribus a iungamus
cavendum erit. Vnum verbum perire excusationem invenies, si pro a Genire dictum putemus. Sed Floridus Suhinus Lec t. subcis. 2, 1. hunc usum iuri consultis
communem cum vulgo fuisse statuit.
Gaius in Digest. I, 2, 1. istae praefationes et libentius nos ad laetionem propositae materiae producunt, ct quum ibi Menerimus, evidentiorem praestant intellectum. Argumenti in Ovidii Metam. 14, 1. ae nouissime VIysaes remedio Mereurit ibi uenit. Corrupta sunt verba Lahoonis Dig. 14, 2, 10, 2 si eonduxistinarem amphorarum duo millium et ibi amphoras portasti, pro duobus millibus amphorarum pretium debes. Et quod in Cod. Iustin. Φ, 2I, 18. Iegitur: ut possint octasione testium in aliis locis degentium litigantes vel procuratorea eorum ibi destinarer opposita verba habet in aliis Ioeis nec destinare significat mi t. ro uliquo, ut II elaeocio visum, sed e stiιuere.
II. 1. IIaec ad tempus reseruntur, de quo etiam ἐνταυθα et germanicum da usurpatur. Nec ponitur ibi tantum in iis, quibus praecedit ubi, sed etiam per Se ipsum significat tum. interdum pol est explicari verbis quo fucto, siculi apud Graecos ἐντσυθα.
Terent. Eun. 2, 2, 29. ille tibi miser fameli a videt me esse tanto honore et tam facile vietum quaerere, ibi homo eoepit me obseerare, ut sibi lieeret discere id de me. Plaut. Aul. 2, 2. 20. tibi manum iniicit bonigne, ibi onerat aliqvam nam iam. 3, 1, 51. Epid. 2, 1, I. tibὶ pudendum est, ibi eos deserit pudor, quum tisua est ut pudeat. Liv. 3, 69, 3. in senatum ubi ventum est, ibi eos in Quintium omnes versi ete. Plaiit. True. I, 2, 14. ibi est ibua pugnae et uirtuti, de prae donibus praedam eapere. Liv. 2, a1, 2. ibi ira est suppressa. 2, 2l, 12. sequvla est pedestris Misa. Ibi nihil nee divinae. Dee
humanae opis dictator praetermittens aedem Castori vovisse fertur.
Multa exempla vide upud Draventi. ad Liv. 7, 23, 4. et apud Duver. ad 2, 35. 1. et apud Cortium ad Plin. Epist. I, 5, 1. Virgil. Aen. 2. M. ter eoiialus ibi solio dare bractis eireum. Diuiliroo by Corale