장음표시 사용
181쪽
eastris non averterunt solum in fugam hortem, sed ete. 40, 56, Retuum identidem speetes et umbrae irreuntis interemti siti agitarens. 4, 20, 8. vide Deahenb. ad 8, 28, 3. Plin. Epist. 1, 6, M. Quintil. 6, 3, 49. quum - identidem interrogaret, quo tempore Clodius oecisus es et, respondit, sero. Plin. Eput. 3, R N. n Isto bergo identidem quaerere, quid Rσmae geratur. 1, 1., Pan. 66, I. neque enim ut in sterili ieiunaque materia eamdem speeiem lavdia diducere ac spargere, atque identidem traetare
- . Praesertim verba monendi eonIunguntur cum hac particulli. Cic. p. Rosc. Ain. δ8, 110. Prieaeus ad Apulei. Met. 5. p. in . Cic. de Xat. d. 2, 17, 142. idque prouidit, ut identidem μνι posset eum maxima celeritate. de Inu. 2 , 26 , 8. is animadue tit sororem suam de Dareum morte non laborantem, sponsi autem nomen appellantem identiam curtalia eum gemitu et tamentati ne. Quintil. 6, 3, M. quum instaret identidem aeeusator ei rdie, M. Tulii, numquid potes de Sex. Arunsili 7 Sueton. Ner. 25. aneedenti passim vietimae eaesae, sparso per olas identidem eroco. Plin. Pan. 64, 2. identidem me, an audierim, an viderim, inte rogo. Epist. 6, 7, 2. instem ego epistolas tuas lectilo atque identidem in manus quasi nouas εumo. 6, 20, ἶλ2. Quum id, quod saepe frequenterve fit, continuum videatur, dicitur identidem de eo, quod continuo fit, nec intermittitur. Idcirco in iis proprie usurpatur, quibus, ne quid omittant aut intermittant, alios mo
Aeolus apud Cic. Titsc. a , 26 , 62. aeindehs dolore ἱdentidem intonsam eomam. Critis. 5I, a. qui sedens Moeratis identidem te speetat et audit dulce ridentem. Plaut. Bacch. 3, 3, 75. nullo paeto res mandata potest mi, nisi identidem munus ferat ad papilias, labra a labris nusquam auferas I True. 4, 2, 25. remaeeipere identidem. cio. de Fin. 2 , 23, et1. hoe enim identidem dieitia, non intelligere nos voluptatem quam dieatis. de Nut. d. 3, 10, 24. quid ehu letaleo euripo in motu identidem reeiprocando putas seri posse eonstantius p . Rhetor. ad IIereun. 4 , 56 , 69. mme identidem nosmet ipsi
nobis in ιemus. Res enim comminiis agitur, ut frequenter et assidue eongequamur artis rationem studio et exercitatione. Plin. Pan. 2, 5. intelligamus ergo bona nostra, dignosque nos illis usu probemus atque identidem cogitemus, . quam sit indignum, si maἰvs principibus praestemus obSequium . ,
182쪽
fuerim. I. B. n intermitto eogitare. Trin. 1, 2, 110. et quaeso identidem circumspice.
3. Hinc exprimit per tofum tempus, semper: --merm rend, et de consuetudine sempiterna usurpatur. Imprimis adhibetur ad verba crescendi, augendi. ampli.
si eandi. Et de consuetudine quidam ita dicunt, ut intelligamus, quotiescumque illud fiat, toties hoc quoque fieri.
Liv. 5, 39, 6. omne id tempus suspensos ita tenuit animos usque ad lucem alteram, ut identidem iam in urbem futurus videretur impetus primo adventu, quo aecesserant ad urbem. Cliri. 4, 15, M. exaudiebant tamen strepitus habenarum, quibus equi eurrum uehentes identidem verberabantur. Sueton. Λug. 28. quam voluntatem quum prae se identidem ferret, quodam etiam edicto his se bis testatus est. Cic. p. Rosc. Am. J0, 84. L. Cassius ille - identidem ineatissis quaerere solebat, evi bono fuisset. Plin. Epist. 9, 6, 2. quo magis miror, tot millia virorum tam pueriliter identidem ev-pere currentes equos, insistentes turribus homines videre. Curi. 9, 9, 10. identidem intumescere mare et in eampos paullo iante siccos descendere superfusum. h. e. fori vemd sehwoli dis Itier una Curi. 9, 4, 18. nouis idemidem armis novos hostes exsistere.
4. Neque aliter, quando quis tu aliqua re perma
nere, non mutata sententia, dicitur. Liv. I, 54, 1. inde in Gneuia pubἰica adhiberi r tibi, quum de
aliis rebus assentire se Deteribus Gabinis diceret - , ipse ident dem belli auctor esse.
5. Ρeculiari modo componitur cum Verbis repetere, reuoluere, reperti, et quae sunt huius generis. Reddimus immer ωiader.
Ge. ad Att. 13, 26. itaque revolvor identidem in Tus Ianum. l. e. lah homme immer xtteder avs das Tusc. zumh. Rhet. ad Herenn. 2, 18, 2I. hae e enim res facit, ut neque diutius, quam satis sit, in iisdem laeta eommoremur, neque eodem identidem revolvamur. Plin. Εpiat. 9, 40. illa, quae dictavi, identidem retraetantur. 9, 31, 1. legi enim librum tuum identidem repetres ea maxime , - quae de me scripsisti.
6. Notandum etiam est, quomodo cum nominibus omnita et mulla coniungatur, ut significetur, nihil umquam esse exceptum. aut omnibus vel multis esse id, quod dicitur, commune.
183쪽
Liv. 5, 21, 4. Canullus Mentidem omnnus laesa eontionabatur. 35 , 23 , 2. nam etsi per legatoa identidem omnia explo
Liv. I, 9, 12. muliisque sciscitantibus, euinam eam ferrent, identidem, ne quis vioIaret, Talassio ferri elamitatum. Rhet. ad Herenn. 3 , 22 , M. sed illud Deere oportebit, ut identidem primos quosque loeos imaginum renovandarum eatissa heleriter animo pervagemur. Liv. 33, 4b, 6. aduersae Hannibali faetionis homines principibus romanis, amicis quisque auia identidem seribebant.
T. Laurentius Valla Elegant. 2. 50. identidem demonstrat esse frequenter cum quodam intervallo, ut si iter faciens crebro ad comitem respiciam, an me sequi
possit: quod posteriores scriptores dicebant sub cle. Esset igitur ex hac opinione id quod pon Zeit zu Zoil.
At ex iis . quae nos attulimus, satis patet, hoc vocabulum eiusdem rei crebram repetitionem iudicaret inte valli nulla omnino est ratio. Sunt loci, in quibus si reddas tinu waan, verendum est ne ineptus fias. veluti Curi. 9, 9. 21. miles nec egredi in ferrum, nec in napes subsistere avusbal, identidem praesentibus grasitam, quae Sequerantur, exmecta .
De origine vocabuli IDEO haud parva exstat opinionum varietas. Linde maniHis de Adverbio 2. p. 19. ita disputat: - Ideo proprie est ideo, dies durum: id ea de rer quod quum saepe iungeretur, ubi id suum haberet locum suamque potestatem, veluti: ideo factum est uir accidit deinde longo usu, ut iungerentur iuunum vocabulum duo diversa. Haec fortasse speciosa videbuntur aliis: me quidem sugit, quomodo id, quod
subiectum enuntiationis sit. copuletur cum nomine Eo,
quod ad exaedicatum pertinet: nec potest caussa huius confusionis sive breviloquentiae tu longo usu quaeri: redati dat scilicet id tu tali compositione. Sed ista sententia ne nova quidem est, verum iam a Perigonio ad Sanctii Minerv. 3, 14, 37. proposita, non firmiori quidem argumentatione substructa. Adde Rams hornii Grammat. p. 851. Idem tamen Perigonius meliorem explicationem invenisse sibi videbatur, quum diceret, ideo esse in eo vel indu eo, elisa littera n , quasi intelli-
184쪽
geretur in eo negotio. Quae formatio omnino falsa est. Sanctii ad praepositiones omissas refugientis opinionem referre piget. Nemo autem negabit lueo duabus pariliabus constare. Atqui id et eo propterea videntur esse composita, ut tu duplicata notione eiusdem generis maior et distinctior vis exsisteret. Id enim accusativus purum differt ab eo, quemadmodum Graeci dicunt τουτο. vid. Sophocl. Oed. Tyr. 1005. Terent. Ad. 5, 8, 16. isne estis anctores mihi' Quae ratio essecit, ut idque etiam diceretur, ubi ideoque exspectaremus, et id quia pro ideo - quia. Vid. Terent. Andr. 2, 3, 2. i Si vero illam vim, quam assert id, reddere volumus, pronomi uale nomen vix poterit adhiberi. Dicimus ebendiarum. Graeci simili ratione, ut Euripides Ion. 556. 568. τουτ' ἐκεῖ : quod non erat corrigendum.
Comparari possunt dictiones pleonasmi nomino designataotisoe δὴ χαριν λεκα apud Platonexu, ἀμφὶ περὶ κρήνην r doquibus cons. Hermanu. de Ellipsi et Pleonas. p. 20I. 220.
Idcirco rem esse indicat, ad quam alia res reseratur sive quacum alia cohaereat caussali nexu: eo autem internum nexum eXprimit caussae, eX qua quid proveniat. Hunc caussam cum graviore distinctione notat ideo. Ramsbornius Grammul. P. 851. cum aliis caussam et occasionem in his vocabulis distinguit, non satis reputans, haec ratio Si proba esset, Proprie cum ideo coniungendum esse quoniam, quod tamen rarius et a recentioribus seriptoribus componitur. Latini vero in
vulgari usu discrimen illud sublilius non diligenter curarunt, ideo eodem significatu ponere soliti, quo ii circo dicitur. , Quare omnes fere dictionis formae, quae in idcirco ciolavimus, habent etiam in ideo exempla similia. Quact vero similitudo inter eo et ideo intercedat, vide apud Varronem de Lingua lat. 4, 1. 5,
1. Componilur igitur ideo cum relativae enuntiationis altera parte. Coniunctiones sunt quod, qtita, quoniam, haec quidem nusquam apud antiquiores script res obvia, illae autem etiam apud poetas.
Varro do Re r. 2, 6, 1. ideo quod pIerique deducuntur ad motus. Cie. p. Rosc. Am. 30, 85. ideo quod tametsi veritatis eratamkus, tamen natura non tam Propensus ad miseruo
diam - ωidebatur. ad Fam. 1, 8, II. re quidem ipsa ideo mihi
185쪽
non aulis faeἰo, φιod nullam partem tuorum meritorum - e-- sequi possum. ad Att. 3, 1δ. in Epirum ideo - - non ueni, quod subito mihi unioersi nuntii venerant. Lucret. 3, 830. quodsi forte Meo magis immortalia habenda est, quod vitalibus ab rebus munita tenetur. Norat. Epist. I, 19, 26. ae ne me foliis ideo breuioribus ornes, quod timui in
tare modos et earminis artem. ε
arro de L. Iat. 6, 2. 2, IL) neque ideo, quod saneta, sed quod, ubi mysteria sunt, intuentur, tueaea diata. Colume l. 3, 2, 12. quae hoe voeabulum non ideo usurpat, quod sola ex omnibus amineis, verum guod praeeipue canesea Ianugino. M-Plan. in Dig. 5, 3, 42. Cic. ad Q. frate. 3, 1. z. quod mutos dies epistolam ἐn man sus hahia, - ideo multa eonlaeta sunt. Plaut. Μere. I, 1, 31. Me ideo st, quia quae nihil attingunttia rem haee amator profert saepe adverso tempMe. Cic. ad Att. I. ut mulieres ideo bene olere, quia nihil olebant, vita bantur. Liv. 45, 22, 5. qui ideo felleia bella vestra esse, quia iusta sint. prae vobis fertis. Lueret. δ, 8Ib. Quintil. 6, 4, I. Cie. ad Fam. 13, γ, T. aed quia eo do mihique pereuari illam
et dignitatis municipii et Metuitatis et etiam voluntaria erga se habiturum esse rationem, ideo a te non dubilavi eontendere, Mete. Lueret. 1, 814. quia multimodis eommunia multis muliarum rerum in rebus primordia mulsa Eunt, ideo sariis variae res re
bus aluntur. Quintil. 5, II, 35. Ulpian. In D . o. 2, 47. competu enim aeuo non ideo, quia
nunc abest, sed quia umquam beneseis turis abfuis. Celsus Praef. P. 8, 4. ideo supervaeoneum esse eon endunt, quoniam eomprehensibilis natura sit. 2, 19. quae omnia ideo nose- , da sunt, quoniam aliud alii Oel eorpori vel eatitudini innuenit. Plin. Histi m 20. 18. 6. addidit Andreas ideo non protinus exeo arieo, quoniam adulteraretur inexandriae. 16, 29, 51. Senee. Epist. 76, 4. immo ideo magis propera, quoniam id nune a gressus est. Ulpian. in Dig. 3, 2, 2, 2. hoe ideo adlaetum est,
quoniam multa genera stiri missionum.
2. In his notandum est illud genus orationis, in quo
sententiae alicui adiungitur caussae demonstratio ita, ut verba ideo quia clausulam imponant, veluti apud Ciceronem de Oss. 1, 30, 110. neque mim attinet rePugnare naturae, nec quidquam sequi, quod assequi non queu 32 ex quo magis emerme, quale sit decorum iliud r
ideo quia nihil decet inrita, ut aiunt, Minerua. Et
186쪽
apud Plautum Merc. 3, 1, 45. sequere sis huc me. Diem unum Ora Uit, ut apud me praehiberem locum: ideo, quia uxor ruri est. 3. Sed ea, quam modo declaravimus, sorma non una est caussae eXponendae. Haec enim vel ablativis, vel conditionali sententia potest exprimi.
Tacit. Ann. 14, 49. his atque talibus recitatis et ossensione in nifesta , non ideo aut tonsules aut Thrasea dGessit sententia. Varro do L. Iat. I. i5, 5. . non, si non potuero indagare, eo ero tardior: sed velatior ideo, si quievero. Cic. p. Coel. 9, 21. sed vestrae ευμ miae tamen est, iudiera, non, si caussa iustis 'est viris fortibus oti pugnandi M. Coesium, ideo vobis quoque νοεtauasam putare esse iustum - consulendi. Varro de Ris r. I, 18, a. nee si bis tanto ampliorem fundum ata eo plus colas, ideo duo vilita aut tres habendi fuere. Vid. ΝΕqvn et nos. Quintil. 2, 17, 24. si tamen tempestate fuerit abreptus, non ideo minuaerit gubernator
4. Sed caussa, ad quam ideo revocat, saepe ante dictis est designata, nec sequitur relativa enuntiatio. Tum ideo per se siguificat Ob hanc caussam, quaTe.
Cie. de Fin. 5, 29, 87. ideo enim ille summum bonum μίαν oppeuat. Celsus Praes. p. 5 22 saepe vero etiam nomva indidere genera morborum, in quibus non adhue usus ostenderit: ut ideo necessurium sit animadueriere, unde ea coeperint. Quintil. 9, 2, 46. nam ideo diatus εἴρων Phaedr. 4, 23, 16.suhil laboras: ideo quum opua est, nil habes.
' 5. Quo in usu nihil impedit, quo minus alteram
hanc sententiam per Verba ideoque, et ideo, neque ideo adiungamus, aut etiam in principio sententiao has particulas collocemus. Qiturque dicere non licet. Proprio
eomponuntur alqΠe Zdeo, quae saepe commutata Sunt
cum atque adeo. vid. Tom. 1. p. 505. Frequentissime Lucretius et Celsus ita loquuntur.
, Comes. Aloib. 9, 1. Oidebat id sine rege Persarum non m se seri ideoque eum amietim sibi eviebat adiungi. Lucret. 4, 491.496. 680. 5 , 625. Suoton. Caes. M. Calig. M. Caes. Q. ide que et desesentem eapillum a vertiee adsueuerat, et ex omnibuaetc. Quintilianus auspissimo ad Hiam sententiam hoc Voc hulo adhibito transit. Quaro non reiicienda videtur Iibrorum acriptura in 10, 2, 13. Ηeineccius observavit iurisconsultos ideoque posuisse in nectenda oratione, ut Instit. 2, 13, 1. Duiliaso oste
187쪽
Cetiua 7, 26, 2. p. 477. ae primum cirea terriem quaeritureatastisse tibi repertus minore negotio rapellitur. Et ideo dixi ne evrandum quidem. Plin. Histi nat. 2, 3, 6. Saturni autem sidus gelidae ac rigentis esse naturae, multoque ex eo inferiorem Iovis ei culum et ideo motu eeleriori duodenis circummi annis. Quintil. 7, 4, 23. et ideo qualitas maxime oratoris recipit veram. Varro de Re r. 1, 59. et ideo oporotheeas qui faciunt, ad aquia senem ut fenestras habeant, atque ut eae persentur, curant: Neque tamen sine Drieulis, ne quum humorem amiserint, pertinaei vento victa stant. Ideoque in iis eam aras marmorato et parietes pavimentaque faciunt, quo frigidius sit. Celsus 2, 2. considerandum est, num cuia saeptus horum alia quid eveniat, neque ideo eorporis tilia diracultas subsequatur. Tacit. An n. 1, 12. nee ideo iram eius leniant. Sueton. Aug. M. nee ideo libertas, aut eontumaeia fraudi cuiquam fuit.
Caes. B. civ. 3, 11. Iibullivs - non minus necessarium. esse existimavit, de repentino adventu Caesaris Pompeium seri cemi ilarem, uti ad id consilium capere posset, antequam de mandatis agi ineipereti atque ideo - ad Pompeium contendit. Lucreti. I, 1088. 1013. 2, 386. 39b. 3, 58δ. Quintil. 12, 10, 2. v s.
6. Quando essectus aliquis vel consilium aliquod tam quum caussa, quapropter aliquid fiat, designanda est, ponitur ideo, adiunctis verbis tit, ns, quo, quis. Germani durum da s.
Varro de Re r. 3, 16, 15. quas ideo uidentur medias facere angustissimas, ut figuram imitentur earum. Cic. Verr. 4, 4, z. t circo nemo superiorum attigit, tit iste tolleret 8 ideo C. Claudius, Pulcher retulit, ut C. I erres posset ui ferre 2 de Iuv. 2, 23, 70. Tritian. ad Plin. Epist. 10, 118. sed ego ideo prudentiam tuam.
elegi, ut formandis istius provineiae mρribus. ipse moderareris Cic. Agrar. 3, 2, 4. neque vero num disputabo, quod huno. alatum rei publieae non magnopere defendendum putem, - sed ut doceam titillum etc.
Cie. verr. I, 41, 106. an ideo aliquid eontra mulseres Deit.
totum edietum, ad Chelidonis arbitrium seriptum rideretur 4, 6, 2. ideoque decemviros connubium diremisse, ne incerta .u prole avspicia turbarentur. Quintil. 4, I, M. non tamen omi - o tenda, vel ideo, ne Oeeupentur. Vlpian. in Dig. 1, 7, 17. nei forte eum ideo arroget, ne rationes reddat. ...
Tacit. Hist. 4, 73. nec ideo Rhenum insedimus, ut Italiam tueremur, sed ne quis alius Ariovistus regno Galιiarum po
188쪽
Varro de Ung. lat. 4, 16. 5, 90. quom id ideo Deerent, quo
Deilius deminuerenι hosteis. Liv. 2, 15, 2. non, quin breviter reddi responsum potuerit, non recipi reges, ideo potius delectos patrum ad eum missos, quam legatis eius Romae daretur responsum, sed ut in perpetuum me lio eius rei βniretur.
7. Accedere potest huius caussae expositio, vel ut intelligatur, quac ipsius consilii ratio sit, vel ut perspi-ς uitas Orationis augeatur. Ita Quintil. 4, 2, 128. ideo
Gulem VmeVlia, ut, quia narratio bret is ease debet, Daius et ornatius res Possit exponi. Columella 3, 2, 12. de amiuea : εune boni oini, sed lenioris quam ευPeriOVES, Crebram quoque materiam jundite atque ideo Propter pampini uenailutem saepe purum recte deflOVE5cit. i. e. Oh crebram materium et quum nimia sit
densitas pampini. 8. Fuerunt, qui docerent ideo eleganter signi sicare id quod tumen. Vid. Schesser. et Schwabium ad Phaedr. 2, 8. 11. At haec vis, quam illi tribuunt particulae, debetur universae sententiae aut aliis verbis, .
quamquam concedi poterit, nec ideo pro nihilo magis diti. Recentiores scriptores dixerunt neque Meo lumen, non ideo tamen.
Virgil. Ge. 2, M. de uvarum geucribus e purpureas, preei- quer et quo te earmine dicam, Rhaeιiea 7 nee eellis ideo tant-- de falernis. Noe eat nee tamen, ideo hoc nomine. Celsus 2, 2. ex tr. in primis tamen illud eonsiderandum est, num cui saepius horum aliquid eveniat , neque ideo corporis tilla di fleuitas subsequatur. i. e. nec tamen ideo. Tacit. II ist. 4, 44. ambo gravi senatus consulto damnati pulsique ς quamvis concesso aliis reditu, in eadem poena relenti sunt. Neo ideo lenita erga Mueiunum invidia. An n. 12, 39. tum Ostorius eohortes e editas inpostiurnee ideo fugam sistebat, ni legiones proelium excepissent. Phaedr. 2. 8, 11. frontem bubuleus inert, nec ideo videt. Obscuritatem orationis animadvertentes , Salinagius et Nein-sius correxerunt nec adeo. Fortasae tamen ideo defendi poterit exemplis Taciti allatis. Sed aptis: Tacit. Ann. 15, 4. haud im- Probum videtur Non adeo, quod in cod. guel seAJ L legitur. Malo hile retulerunt Plin. Hist. n. 2, 8, 6. summum esse quod voeant Saturni sidus ideoque minimum videri et marimo ambire circulo - eertura est. Summum intellige in altissimo
189쪽
Cess. 2, 14. potest enim morbus minus granis egre quam δει rit, neque ideo tamen solui. 3, 9. Quintil. 2, 6, 3. negue ideo
tamen minus vitia aperte eoarguenda sunt. 8, Prooem. 18 non ideo tamen sola est agenda cura verborum. 4, 2, 87.
ὶ Commutantur saepe adeo et ideo. vid. Tom. 1. P. 155. Eteo. vid. Cori. ad Plin. Epist. 1, 5. Birrmann. ad Sueton. Tiber. 29. Librarii utuntur compendio io et quod interdum pro id acceptum est. cf. Goeren T. ad
Cic. de Fin. 5. 29, 87. Notandum est etiam dici id eo. Plaut. Curc. 1, 1, 61.
De origine vocabuli IGIT . quid veteribus Mammaticis visum sit, ipsi non tradiderunt. Vossius iaEtymologico primus exstitit huius rei investigator et, ,. videtur, inquit, diei quasi id agitur eiecto D, ut aperio ex ad et pario. At aperia ex avario ortum esse Constat, neque alia exempla verborum Oidelicet, ilicet, Pedelensim istius compositionis Tationem comprobant, neque etiam usus congruit, in quo istius etymologiae vestigia identidem evanescunt. Quamquam ne nuho quidem desunt, qui illam opinionem certam et Veram existiment. Vid. Boetiicheri Lexic. Tacit. p. 206. N 'ue ignoro etiam ΙΙermannum in Dissert. de Particula αν p. 4. ut demonstraret, integras enuntiationes tu particulas abiisse, Vocabulum aruar, quod esset ex ea taewαhr contractum, attulisse. Sed in hac obscura via caveamus, ne ad miras et incredibiles derivationes aberremus. Absurdum enim est commentum Scheidii qui graeca verba εἴγε τὸ αρ inesse putabat. Ramshornius in Synonym. Tom. 2. p. 115. voculas id ge tur compositas putat, quarum altera graecum γὲ sit, alteratur significet penitus, durchaus. Quae omnia difficilius est credere quam negare. Lindemannus denique ad Plaut. Amph. 1, 1, 60. igitur dicit esse te tiam personam prisci verbi igor vel ieior, quod significet εequor. Cuius derivationis rationem et ipsum illud
Verbum Priscum equidem non satis perspicio, sed igitur reserendum esse vidoo ad pronominalem stirpem vocabulorum i is e quas est etiam Boepit sententia, a Lindemanno in nolis ad Festum P. Φ55. sine caussa repreheusa. Dur enim cognatione est coniunctum cum
190쪽
tta, sive commutalis litteris rei 3, ut idem sit quoditus . sive quod r si uale adiectum est, quemadmodum in aliis adverbiis, ut luculente fit luculenter. Haefixum autem se mulata est forma syllabae io, quemadmodum Migeoimus pro piceSimo, negligo Pro necleg O scribebatur, idque se ex antiquo dicendi et scribendi usu est hic. Vid. Schneideri Gramm. 1. p. 184. l. Primitiva nolio huius particulae est ita, ad indicandam consequent Iam in collatis duobus iudieiis. R
lativam sive demonstrativam vocamus hanc vim, qualis apparet in is et ita, eamque adhibemus ad componendam rationem cum eo, quod consequens est. Nam praemissa conditione sive caussa, apodosin, quae con-εequentiam exprimit, format. Cons. Canteri Nov. Leci.
4, 26. Aeidalii Divin. in Plauti Amphit. c. 6. Germani reddunt so. Et sunt aliae dictiones, in quibus igitur,
eum futuro compositum, censequentiam significat. F stus id explicat adeo verbis inde, postea, tum, quod nimium videtur. Εum tamen sequutus est Nonius 2, 456. in eaponendo Plauti loco.
Lex XII Tabul. sci in ius imae, nee ἐι antissator, igitur imeapus. Plaut. Amph. 1, 1, 55. M. sin aliter eicia animat neque dent quae petat, sese igitur Rumma vi visisque eorum on dum expugnassere. Lactunt. 6, 10, 25. quod seri si non potest, retinendum esι igitur omni modo viserium foetetatis humanae. 6, 6, 28. si ergo et phibosophis ipsorum eo essione adempta ampientia eat, et iis qvi iusti Aabiti sunt adempta iustitia est, omnes igitur illae Dirtvsis deseri iones falsae sint neeesse est. 6, 10, 22. Plaut. Cas. 2, 2, 39. mox magis quum otium mihi et tibi erit, igitur terum loquar. Mil. 3, 1, 1 T. quando habebo, igitvr -- , tionem mearum fabriearum dabo. Cons. Taubmann. ad Most.2, 1, 33.
PIaut. Baco. 3, 4, 17. numquam edepol visa, me irrideba inam mihi deeretrum est renumerare iam omno aurum patri. Io tur mihi inani atque Hori subblandibitur. Amph. I, 1, 14 OMὴ igitur magis modum in maiorem in sese eo eipiet meιum. in quibus ne magis sive magi quidem mutandum est.2. Quemadmodum igitur in apodosi usurpatur
praemissa sententia conditionali, ita contrahitur oratio,
et participio praecedente ponitur Particula ad ipsum illud Participium referenda.