장음표시 사용
191쪽
Lucreti x MR eetera consimili mentis rationa peramans, invenies igitur multarum semina rerum corPore Delare et varias e
3. Quomodo igi ur demum dictum sit a Plauto, expositum est a me Tom. 2. p. 252. Lindem annus ad Ρlauti Amph. 1, 1. 150. comparat οὐκο- τοτε δὸ. Ουκούνδῆ, danta nun erat. Conf. Gulielmi Quaest. in Plauti Rud. c. 3. 4. Iu designandis et demonstrandis rebus Pronomen hic, quod pro hic talis ponitur, assumere solet igitur
Cie. p. Areh. 5, 9. his igitur talulis nullam lituram in nomen A. Licinii videtis. Vehementer errabat Stuonburius, quum aeripturam o dicis ersuriensia talibus recipereti nam his signis fleat id, quod glossator substituto nomine Oxplicari voluit.
5. Ad comparandas res, quando cS altera ad alle- ram reserimus aequalem conditionem, Vel ex proposiatis concludimus consequens esse alterum, interdum adhibetur igitur. Id convenit cum Particulae natura correlativa. t
Cie. do Fin. 4, 14, 3T. in omni enim animante est eummum aliquid atque optimum, ut in equis, in eanibus: quibus 'tamen et dolore vaeare opus eat et valeret sis igitur in homine perseetio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in uirtute
6. Abundaro videtur in formulis igitur sum, igitur deinde, sed eodem modo Germani loquuntur δOdann.
Plaut. Most. I, 2, 51. unum tibi emeritum est stipendiam, igitur tum specimen cernitur, quo eveniri aediseatis. Stich. I, 2, 29. Post id agam igitur deinde.
7. Ex hao. quam exposui, ratione intelligitur, quid sit, unde igitur accipiat vim monstrativam. Ea vero ita valet, ut eXprimat germanicum nevilita et pro enim ponatur: quemadmodum Graeci ουν pro iudicunt. xid. Demosth. Olynth. 3. p. 28. ,
Plaut. Most. 1, 1, 53. surge dum livor eae eonsulere igitur quiddam quod ieeum uolo. Sulpiciae Sat. 32. stabat in his r n que enim poterat constare sine ipsis: aut Dratra uxori mendaxque Diespiter olim: imperium sine sne dedi r dixisse probatur. Nun. igitur, qui rea romamra imperat inser, - omnia abire foras in Diuitiaco by Coral
192쪽
minit. l. e. n ne enImr intelligitur dubitari posse do essato
8. Eiusdem originis est formula igitur rat, apud Plautum obvia. Sigitiscat ea atio dia se, nemlich ausa, ita quidem ut, vel elium ea cauεεα ul. Similiter ωλιυr quo , h. e. εο du se.
Plaut. Asin. 2, 1, 3. iam diu eia faetum, quom diseesti ab hero atque abiisti ad forum: igitur inueniundo argento ut singeres fallaesam. Epid. 3, 3, 1. non oris caussa modo homines aequom fuit sibi habere apeeulum, ubi os eontemplarent suum, sed qui pervieere possent cor sapientiae: igitur perspieere ut possenteordis eopiam. h. e. sed quo internam sapientiam perspicere possent, et ita quidem, ut totam animi indolem omnemque eius conditionem perspicere possent. Nuc resoro Iocum Plaut. Λmph. I, I, 183. 188.ὶ Nertim ee tvmst eo denter hominem eontra eolioqui, igitur qui possim nia deri huie fortis, a me ut abstineat manum. Quae quum nec metro nec verborum usui con enire vidissent, critici aut a me ut aut igitur abiecerunt. At uegare nisn debebat Lindeni annus igitur conaecutivum enuntiatum incipere. Igitur quo dicitur pro igitur ut. Sed abiiciendum est nomen manus , quod addidit aliquia nossator. Sosiam enim Mercurius subito interpellat.
9. Sed magis conspicua est haec vis in conclusione, in qua duo iudicia ratione coniunguntur. Dicimus igiatur, quando ex ante dictis Sive cogitalis colligimus ea. quae in illis tamquam in ratione sua continenlur, aut , ex rerum comparatione prodeunt. Rationalis est particula, et eam quidem conclusionem exprimit, quae sola ratiocinatione conficitur. Distinguimus enim in consequutione caussam et rationem. Illam proprie Daque, hanc igitur significat: illud ex rebus collatis concludit, hoc ex cognitione. Philosophi suis nominibus appellant nexum logicum et realem. Sed et ergo diversum est. Nam igitur monstrat rem eomprehensam, ergo autem simul affirmat, ideoque in graviori argumentatione locum habet. Varietatis caussa inter se interdum commutantur. Ceterum Laurentius Valla Elegant. 2, 42. ait, igitur et brevioribus adhiberi conclusionibus, luare, quamobrem maioribus. At brevitas nihil con-ert, sed gravitas in confirmando iudicio et rerum cohaerentium demonStratio .. i
193쪽
vietorta. Exposit. In Rhet. Cic. p. III. ubicumque enim ergo et igitur est, eonelusio sit necesse est. Plenum ratiocinationis genus hoc est: Cic. de Mi. d. 2, 6, 16. si enim est aliquid in rerum natura, quod hominis mens, quod rario, quodvis, quos potestas humαna ecfleere non possit, est erete id, quod iuud αδῖαι, homme molius. Atqvi rea e le
stes omnesque eae, quarum eri ordo sempiternus, ab homine. eo
set non possunt. Est igitur id, quo illa eonseivnrur, homine melius. Acad. 2, γ, 96. si mentiris, mentiris. Mentiris autem rmentiris igitur. Plaut. A H. 2, 6, 8. aT. Ligna hie apud nos nulla sunt. Ico. Sunt asseres. T. Sunt pia. Do. Sunt igitur ligna. Cic. T c. 4, 17, 40. sed tamen transisse videtur modum: quippe qui ob eam ea sam a Ma recesserit. Moderatius igitur ferre debuit. Quintil. 5, 14, s. quodsi melius geruntur, quae consilio quam quae
sine eonsilio administrantur, nihil aviem omnium rerum meliua quam omnia mundus administratura tonsilio igitur mundua a ministratur.
Gemhaedus, Vanam sequutus, in Cte. Lael. 14, 11. defen- dit igitur, quod aptiva sit ast brevioris argumentationis e-erusionem. Non brovitas ita suadet, aest ipsa sentsentia et quod sequitur ergo. Eodem modo Cic. Tnse. 1, 18, M. ae μι- , ut nihiι poeniteat, nihil desit, nihil Obatet et ergo omnia prosuenter, absoluse, prosperer igitur beate. Quomodo oomici verba ergo, igitur coniungere conaueverint,
vide Tom. 2. P. 462.10. Conclusio potest eo modo confici, ut ratio Priamaria noua verbis exprimatur. Quare saepe in colloquiis brevitatis caussa ea omittitur e quo facto, igitur ars matio ui inservire videtur.
Piai t. Aul. 5, 8. quin ego illi me invenisse dies hanc praedam stetite eloquor Igitur orabo, ut manu me mittat. Cic. de Rep. I, 39. ad eor igitur et propemodum assentior. ubi Maius Oo iecit adducox, inquit, et IIeinrichius adducor, isqvit, ut p. a rentiae. Satia erat restituere: adducor igitur, vi p. assentiar. Festus 1 igitur nuno quidem pro eo lationis signi eatione valet, quae est ergo.
11. Nonnulli scriptores, praesertim historici, ex o gari, ut videtur, consuetudine in demonstranda ipsa-Tum rerum consequutione igitur ponunt pro itaque, atque tu initio sententiae collocant. Atque id saepe
194쪽
etiam optimo iure fieri potest, quiam in una eademqueaeo vel caussam vel ratiouem intelligi liceat.
Sallust. Cat. 16, 2. porro autem anxius erat dabituns - quid facto opus esset: poenam illorum sibi oneri, impunitatem perdundae reipublieae fore eredebat. Igitur consi mato animo vocari ad se iubet Lentulum. Male explicat Fore estinus tandem. 15, 4. ita conscieritia mentem excitam Mastabest. Igitur colos rasanguis, foedi oeuli, citus modo, modo turdus incessus. Liv. 26, 5, 1. quum in hoe statu ad Capuam res essent, Hannibalem diversum trahebant durae: vicit tamen respectus Cainine - . Igitur, magna parte impedisnentorum relicta in Bruttiis - in Campaniam eontendit. Tacit. Agr. 13. ipsi Britanni delectum ac tributa et iniuncta imperii munera impigre obeunt, si iniuritie absint rhas aegre tolerant, iam domiti ut pareant, nondum ut serviant. Igitur primus omnivm Nommorum divus Iulius eum exercitu Britanniam ingressus, - potest Uideri ostendisse Posteris, non tradidisse. Ann. I, 62. igitur Romanus qui aderat exercitus trium Iegionum ossa - ωndebant.
12. proprie dicitur . ubi ex aliqua re simul colligitur ratio, quapropter alios cohortemur, aut alia quid fieri iubeamus.
Cie. do FIn. 2, 7, 20. anima me Qitur, rectene hane sten lentiam interpreter. I. e. quum haee tibi nota sint. Νec paren thesin, nec anaeoruthon agnoseo in his. Tacit. de Orat. 24. gitur exprome nobis non laudationem antiquorum, - 1ed eaussas eis. P. Ligar. 12, 37. De igitur . quod de δomine nolitissimo et elarissimo , M. MareelIo fecisti nuper in euria, nune idem in forsete. QuintiL 8. Prooem. 32. sit igitur eura elogumtionis quam maxima, dum aetamur eis. Goerengias ad cie. Aead. 2, 30, 96. notavit, uiae fere tibiqno adiunctum habete igitur, non ergo.
13. Transimus per hanc particulam ex ratione vel vomis expressa, vel cogitata tantum ad rem inde pendentem. Quare proprie usurpamus eam in conditionali sententia, quae ex superioribus excipit consequentiam. Si igitur est si in hac rerum conditione vel eX
Plaut. Most. 5, 1, M. quod si siue ego timeream hominea Cio. Acad. 2, 33, 106. at igitur memoria perceptarum eomprehem arumque rerum est, omnia, quae quisque memina, habet ea -- Prehenaa atque Perce a. Diuitiatio by Corale
195쪽
14. Proposita aliqua sententia adduntur per hanc particulam eXempla, quibus illa illustretur, vel argumenta, quibus comprobetur. Barbari dicunt exempli
Tacit. Ann. I, 74. manebant etiam tum uestigia morientis libertatis. Igitur Gnaeus Piso, quo, inquit, Ioeo eensebis, Caeaarp ete. Properi. 3, 14, IR) 2I. lex igitur variana vetat
aeeedere amantes. Caussam enim Poeta exponit, cur spartanae
palaestrae iura et bona gymnasii miretur V. I. In Cie. do Leg. I, 16, 45. eodex vindobon. Insertum habet vocabulum velut. Cons. Goereng. ad h. I. et ad Acad. 2, 33,96. qui tamen Iocus non huc pertinet.
15. Notandum videtur, quomodo igitur uni nomini adhaereat cum conclusione breviter expressar vel- ut Cic. Tusc. 1, 29, 71. nec discerpi, nec distrahi Potest, nec interire igitur. 19. Nunc de usu interrogationis, quae quum de re ignota vel nondum cognita quaerat, ubi conclusione
constat, in cogitatione et in rebus cogitatis versutuo, ideoque assumit igitur. Praesumitur res vel facta vel dictu, eique accommodatur conclusio. Vbi oratio recta in interrogationem exit, aut ubi interrogatio vicem negatiovis praestat, conclusio fit ex regulu. Germani utuntur verbis also et nvn. Nam quod Cicero Phil. 2.
12, 29. dicit: ecquis est igitur te exceριο - , qui illud aut feri noluerit aut factum improbarit Z reddimus
tat nun wOl eineri, alopae eXprimitur recla oratio Det nemo igitur est. Sed accedit modus ex animi ai I
ctu. IIaec enim interrogatio propria est admirationi, in qua Graeci usurpant γαρ, et dubitationi incredulae.
Quintil. 8, 4, 2 l. non putant indignum Troiani miselare. . e Graios Troianosque propter Helenae speciem tot mala tanto temporis Epatio sustinerer quaenam igitur illa forma eradenda est pCic. Tusc. I, 29 , 70. in quo igitur Ioeo est eredo equidem in eapite. de Nat. d. 3, 31, 76. eam dedissea hominibus rati Rem , quae vitia culpamque ereluderet. Vbi igitur ιoeua Ivit e rori deorum 2 Terent. Eun. I, I, 1. Phaedria secum loquianer quid igitur saeiam Z cogitans vitae suae eonditionem : was matae ich nun ZPlant. Cure. 2, 3, M. quid igitur nisi Cie. Phil. 12, 12, 27. possumusne igitur in Antonii Ialmeinio aeque esse tuti Z ad Au. Diqilir bν Corale
196쪽
10, 8. nam medios esse ram non Ilaebit. Classibus adversabimur igitur 7 8, 14. totiesne igitur sententiam mutas pCic. Acad. 2, 8, 23. quaero etiam, ille vir bonus , qui statuit omnem crueiatum perferre, MoIerabili dolore laeerari potius quam aut offletum prodot aut Mem, eis has igitur sibi eam graves I res imposuerit - hi rationem Goerenκ tua non satis Per spexit. Horat. Sat. 2, 2, 63. quali igitur .ictu sapiens utetur et horum utrum imitabitur p hae urget lupus, hae eanis, aiunt.
17. Utuntur hac interrogatione in ironia et In sareasmo, et in vehementiore indignatione. Cons. ERGO.
Plant. Mere. 2, 3, 20. igitur hocine est amare arare mavelim quam sic amare. Cic. p. CoeI. 17, 39. diret aliquis,haee igitur est tua diseiplinar ate tu instituis adolescentes 2 Cic. ad Fam. 9, 10, 4. puto nune diecte, oblitusne es igittis fungorum illorum, quos apud Meiam 2 Curtius 6, 11, 23. id indigne ferens ille, hunc iguis regem agnoscimus, inquit, qui Philippum dedignatur patrem Curtius G. I, 4. quin igitur uleiseimur Graeciam et urbi faeea subdimus 2 10, 6, 23. Din igitur ad diripiendos thesauros di curritis 218. Ita loquitur, qui posita vel concessa re accedit propius ad cognoscendam eam. vel progreditur ad iu-teriorem caussam. Nos Germani: mas aber nun. Cie. ad Att. 4, 2. ubi narratur res acta: dises, quid igitur eatissae fuit p19. Potest interrogatio antecedere, cuius affirmatio praesumitur, et iude conscitur conclusio alia quaestione. Quintil. 12, I, T. rege non ad perferensis studiorum laboresneeessaria frugalit 7 Quid igitur ex libidine ae luxuria spei
20. Haec particula interrogationi illius generis tam
apta et quasi cum ea nata erat . ut optimi scriptores non dubitarent eam proximis in enuntiationibus bis ponere.
Cie. de Fin. 2, 28, M. dolor ἰgitur, id est summum malum, metuetur semper, etiam Si non aderit: iam enim adesse poterit rqui potest igitur habitare in beata ita summi mali metus 7 T pie. 4, 25. hie igitur ιοeis, qui sunt expositi ad omne argumentum reperiendum, tamquam elementis quibusdam, signifeaιio et demonstrinio datur. rarum igitur haetenus aatis est Duili Gorale
197쪽
21. Brevitatis exemplum in iis videmus, quae in
terrogationem de ratione quaestionis adiungunt inte
posita particula igitur, quasi dicatur guaero igitur.
Cic. Acad. 2, 42, 129. quid habemus in rebus bonis et malia
explorati P Nempe snes eo tituendi sunt, ad quos et bimorum et malorum summa ineratur. Qua de re est igitur inter summos Diros maior dissensio 7 Dieit enim Cicero: quid habemus exploratum in rebus bonis et malis Seilicet hoe quaerendum est, quum snes sint constituendi. Quaero igitur, qua de re inter summos viros malae ait dissensio. Critiei mirifice hunc
22. Restat rhetoricus usus. Ia eo primum notabo collectivam vim, qua igitur singulas res antea expositas in uno nomine comprehendit. Qui ita loquitur, singulas res dictas demonstratione uno in loco colligit et sententiam inchoatam absolvit. In hac dictioue necessarium esse existimabat Goerengius pronometa hic, nec dici eae igitur res, sed hae i. r. Vide eum ad Cic- de Fin. 3, 5, 17. Idque verum est praeceptum, si reserimus ad locos, in quibus singulae res ante dictae sunt, nunc Ursus comprehendendae. Vbi autem post alias enuntiationes redit oratio ad rem superius dictam, bene
Cie. in Catil. 4, 11, 23. quae quum ita rint, pro ἐmperis,
exercitu, pro Pro vineis, quam neglexi, pro triumpho oeterisque laudis insignibus -r pro his tritur omnGis rebus, pro meis in a singularibus studiis nihil aliud a vibis nisi huius temporia - memoriam postulo. Tuae. I, 27, 69. nominatis mutua naturae rebus periti haee igitur et alia innumerabilia quum temnimus, possumusne dubitare, quin his praesit aliquis
setor PC- ad Fam. 13, 1, 5. eum Patrene E evres mihi omnia
sunt, nisi quod in ph sophis .ehementer ab eo dissentia. Iam vita multa de Patrone narrantur. Tum recurrit oratio. Iaέgitur Patro, quum ad me Romam litteras misiasset eis. Cie. de Oxat. 2, 25, 10, nam et de pereuntia repeiuridia - nega da fere rent omniar et de ambitu raro illud datis' ut possis tiberalitatem ae benignitatem ab ambitu et largitione seiungere. De sicariis, de taene sis, de peculatu insti-ἐ neeesse est. Id est igitur genus primum ea sarum in iudieiis ex o-troversis Det
23. Interrupta oratione scriptores per hanc parti-CuIam redeunt in viam, unde digressi erant. Idque
198쪽
emeitur monstrativa vi, quae dissoluta orationis membra comprehendit et nectit. Distinguimus vero parenthesin eam, post quam idem, quod ante dictum erat, nomen iterum ponitur, et eam, qua interiecta oratio pergit non eodem verbo repetito, et diεressionem , ubi recurrit oratio ad id, quod scriptori praecipue est tractandum. Cons. Grono v. ad Liv. 1, 12, 2. ad Senec. de Ira 1, 3.
Davis. ad Cic. de Fin. 1, 6, 19. Cortius ad Cic. Epist. 15, 10, 1. Drahenb. ad Sil. Ital. 14, 441. Heusinger ad Cic. de Ost. 1, 1, 3. M tthiae Miscellan. 2. p. 92. nos
Tom. 1. p. 569. Graeci habetit vocabulum oυν. vid. Hein dors. ad Plat. Lys. 52. Gorg. 10. Nolim tamen hunc usum coercere regula, quam Matthiae ad Cic. p. Mil. 29, 79. tradidit: hoc modo redordiri orationem, quando ea, quae dicenda sint, eX iis, quae interiecta sint, sequi quodammodo videantur. Ipsa eXempla, quae multa sunt, contrarium docent. Ex quo vero huius Io-quulionis forma magis cognita est, critici eam ad alienissima verba transferre solenti sicuti factum est in Cie.
Acad. 2, 7, 21. 2, 8, 23. de Fin. 2, 7, 20.
Cie. de Fin. 3, 14, 45. recla emetis κατόρθωσιν enim ita
neris, quoniam rectum faetum κατορθωμαὶ recta igitur egPelio - ereseendi aee sionem nullam habet. Tusc. 4, 15, 34. quando tit aliis Ioeis de olattite et dirimus et saepe die dum erui plaraeque enim quaestiones, quae ad vitam more ue pretinent, ct o tutis fonte ducundio quando igitur virtus est QDetio animi constans Ete. Ita enim acribendum erat. de Fin. 2 , 22 , et quid enim mereri uelis, iam quum magistratum inieris et ineonesonem adstenderis sest enim tibi edicendum etc. quid merearia igitur, ut te diens in eo magistratu omnia voluptatis eatissa Dotvrum esse P ad Fam. I, 9, M. scripsi etiam cnum ab orationibus disiungo me fere, referoque ad mansuetiores musas, quae me maxime - delaetant9 seripsi igitur aristoteleo more - tres libros in disputatIone ae dialogo de oratore. ad Att. 16, 3. tu enim mpienter istine demum enim reseribo iis litteris, quas mihi mia sisti, eontento Antonio Tita. o sapienter igitur, quod manus dedisti, quodque etiam 'vifro gratias egisti. P. Mil. 29 , D. de
In Iocum repetundi voeabuli succedit pronomen veI nomen eamdem rem significans: Cic. de Fin. 3, 5, 38. rerum autem cognitiones inuas Dia Gmprehensisnes, vel Perceptiones - appellamus licet has igitur ipsas propter se adsciseendas arbitramur.
de Xat. d. I, II, M. de Fin. 4, 20, 56. postea tuus iate Poenultis
199쪽
caela enim citis , ellantes tuos, e moenim profectoo homo QDtur aevius. Sil. Ita .. 12, 437. hic miranda movens elassem, quae eondita portu adstabas, inamque - - pontum inclusas igiturmibus haud enare dabatur, arce superposita, claustris maria extulit astu. Cic. ad Attic. 10, a. ubi scribendiun mihi videtur: simum quod seriberem plane nihil haberem, haec autem reliqua essent, quae Scire cuperem, Profectusne esset, quo in statu urbem reliquisset -r quum igitur haec nescirem, dedita opera has ad te litteras misi. Vulgo seire. Orellius approbavit correctionem - - scirem, quae a librario Profecta est e codicca praebent
Μntari potest forma orationis. Cic. P. Balbo 5, II. audius Me de parente meo puer, quum Q. Metellus L. F. eatissam de peeuntis repetundis diceret, ille vir, evi patriae saIus dulcior quum conspectus fuit, qui de civitate decedere quam de sententia maluite Me igitur eatissam dicente, quum Dic. Digressionis exempIa haec sunt: Cic. Tusc. I, 13, 30. ut
porro Frmissimum hoe Uferri Midetur, eur deos esse eredamus, quod nulla gens tam fera, nemo omnium tam sit immanis, cuius mentem non imbuerit deorum opinior multi de diis prava se sunt e cid enim vitioso more eraei solet omnes tamen esse vim et naturam divinam aYbitrantur: nec Cero id eolloquutio aut eo e sus esseeit -: omni autem in re consensio omnium gentium, I naturae putanda est r quis est igitur, qui guorum mortem primum Non eo lugeat, quod eos orbatos viιae commodis arbitretur P de
24. Idem fit, ubi, aliis verbis explicandi vel amplificandi caussa illatis, restituenda est constructio Ue horum, vel dehuo incipiendum a notione ante proposita, ut, ea firmiter comprensa, absolvi possit oratio.
Cic. Tusc. I, 36 , 88. hoc premendum etiam atque etiam est argumentum, confrmato illo, de quo, mi mortales animi sunt, dubitare non possumus, quin tantus interitus in morte sit, ut neminima quidem suspicio sensus relinquatur: hoe igitur probe stabilito et Ara iIlud ex uendum est, ut sciatur, quid sa carere.
25. Quando vocabulum aliquod ob maiorem vim orationis bis ponitur, in hac repetitione, quam ἐπέζευξιν appellant, additur particula sicutit inquam. Ne
que aliter in repetenda eadem sententia.
Cic. p. Mil. 31, 84. ea vis, ea igitur ipsα, quae saepe iner dibi a huic urbi felieitates citque opes attulit, illam pernitiem exstinxu. Diuitiam by Gorale
200쪽
Cie. ad Fam. 13, 28, 3. id igitur sputo enim etiam atque etiam mihi dicendum esse uelim eristimeS mihi te fecisse o
26. In narrationibus scriptores quum, ad alias res digressi, etiam post longum intervallum redeunt ad id. de quo erant narraturi, ponunt, quasi dicant: ut redeam ad illud. Etiam in expositionibus hoc modo re- stiluitur ordo.
Cic. ad Fam. 13, 1, 5. p. 192. Cornel. Pelop. 2, 5. Thrasyb. 4, 1. ubi Hremi irs. Iustin. 32, 4, 1. ubi oratio recurrit ad ea, quae narrantur c. 3, 6. C c. do Oss. 3, 5, 21. sed redeo ad formulam. Debrassiere igitur asteri etc. Quae male explicuit Betoriis.
27. In ordienda narratione et in incipienda expositione Latini collocant igitur respicientes ad cogitationem ante actam. Quod quidem facilius sit, si id, cle quo ex- i
ponendum est, ante iam commemorarunt. Itaque particula ingressum sermonis ex antecedentibus factum indicat. Germani eodem modo loquuntur alas.
Tacit. Ann. 15, 22. de quo, quia nune primum oblatus est, pauca repetam: nam et ipse pars romanarum cladium erit. UMtur matre libertina ortus etc. Cic. de Leg. I, 6, 18. nune iuris principia videamus. Igitur doctissimis .iris proseisci placuit a lege. Quintil. 8, 3, 63. sed, quoniam pluribus modis accipi solet, non equidem in omnes eam particulas secabo, - sed maxime necessarias atting-. Est igitur tinum genus, quo tota rerum imago quodammodo verbis depingitur. Cic. de Fin. I, 20, 66. de hominibus dici non ne-eesse est. Tribus igitur modis video etc. Brut. 32, 122. nobis vero, inquit Atticus, cplaeeu et vehementer quidem, tit pro Bruto etiam respondeam. Curio fuit igitur eiusdem aetatis fere etc.
de Orat. 3, 5, II. p. Ligar. I, 2. Varro de Re r. 2, 6, 2. Sa1-Iust. Cat. 54, 1. ubi vid. Cortius. Quintil. I, I. 1. 7, 1, 1. 8, 4, 1. 8, 6, 4. Tacit. de Orat. 24.
Tacit. Ann. 1, 31. inferioris exercitus miles in rabiem pro-ιapsus est orto ab unetvicesimanis quintanisque initio. - Igitur audito sne Augusti uernacula multitudo - impellere ceterorum rudes animos. Reddunt daher ham est male: nam igitur nouspectat caussam, sed incipit narrationem seditionis. Quintilianus et Pomponius Mela incipiunt suos libros ab hac Particula, praemisso Prooemio.