장음표시 사용
231쪽
Merborum nobis paupertas, immo egestas sit, numquam magis quam hodierno die intellexi. Asconius in Cie. Vorr. 2, 1, 6. et valet ad suspieionem magnopere, immo opinionem vel potius silem redempti Hortensii. Curtius 7, 1, 30. si h crimen est, paucos innoeentes habes, immo hercule neminem. Sueton. Aug. 65. Agrippinam nihilo traetabiliorem, immo in dies amentiorem in insulam transportavit. m.
Quam vero rationem Cicero sequutus suerit, ex iis facile intelligitur . quibus eamdem sententiam exprimere consuevit. Plinius enim scripsisset: quid isti muli
non Iecissent, immo quia non jecerunt s At Cicero ad Atl. 6, 1. quid tandem isti muli in fiam tenera insula non fecissent 7 non fecissent autem Z Lmmo quid ante
a loentum meum non jecerunt 8 Vlγi simul observa proprietatem particulae Gulem: de qua Tom. 1. p. 575.
Cie. ad Att. 5, 13. et si intelligis, quam meum ait seire et eurare, quid in re publiea fatet sui autem Z Immo vero etiam quid futurum sit, perseribe ad me omnia. Cic. p. Sext. 25 , M. nam latae quidem sunt eonsulibus illis,laeentibus dicam p immo vero εtiam approbantibus.
11. Manet antiqua vocabuli significatio. quae est confra, sed invertitur orationis structura in iis, quae particulam in mediam orationem recipiunt.
Liv. 35, 49, 13. nam quod optimum esse dicant, non interponi .os bello, nihil immo tam alienum rebus vestris est. Ita Pluri-ini rodd. pauci vero nihil tam vanum, immo tam alienum rebus Mestris est. Quintil. 11, I, M. commoveaturne quisquam eius fortuna, quem tumidum ae svi iactantem et ambitiosum instit rem eloquentiae in aneipiti sorte Mideat' Non immo oderit reum verba aueupantem et anxium de fama ingenii p12. Quare nunc dicendum est de loco, quem obtineat particula, quam antiquiores scriptores semper ab initio enuntiationis collocaverant. Sed qui post Augustum vixerunt, etiam Praemissis uno pluribusve vocabulis eam interponebant. Idque primus ostendit Livius, etiam in his novo saeculo adscribendus. Poetae in omni huius
particulae usu liberiores se gesserunt.
In Plauti comoediis Gonovius duo exempla elegantiorismus, ni ait, se invenisso narrat ad Capt. 2, 2, 104. Λt alte- mih ab Aeidalio laetum erat: nam in Aul. 4, 10, 34. veterea libet hahenti Ax. N. 7 LY. Pernego et immo neque ego a
232쪽
rum , neque istaco aula quae siet 8eso , neo novi. Alterum est Capt. 2, 2, I 03. NE. Num quae est ussa est, quin, Ri ille Me non redeat, viginti minas mihi do pro illo I TY. Optuma immo. Quod Aul. 2, 2. 84. in eadem interrogatione Iegitur: immo edepol optuma. non emcere Potest, ut statuamus, Plautum, qui plus trecenties adhibuit hanc particulam, uno in loco a consuetudino recessisAc. Quare ussentior Camerario, qui comma interposuit. Sed similem puto ease structuram verbor in lu lost. 2, 1, 22. Tyndarus dicturus est alia graviora, sed eum II egio interpellat, aequiescens in aperta professione. Isine corrigenda sunt ea, quae Bothius ad Platit. Aul. 258. et et 19. disputavit. .
Apud Liv. 35, 49, 13. diserepant libri scripti. 26, 30, 12.
abest immo a codicibus. 39, 40, 7. nee is taritum, cuius lingua vivo eo viguerit, monumentum eloquentiae nullum eastetr vivit immo vigetque eloquentia eius, gaerata Seriptis omnia generis. 33, 43 , s. vide supra. Tucit. An n. II, 6. audivisse a parentiabus , vidisse ipsos arripi coniuges ad libita Caesarum: praevi id a praesenti modestia: statueretur immo doeumentum , quo uxorem
imperator acciperet. Plin. Pan. 44. et saepe. Martiat. 12, 48, S. sed eras nil erit, immo hodie, protinus immo nihil. Martial. 6, 94, Φ. non habet ergo aliud p Non habes immo autim. I. 86, 4. nihil debeti foenerat immo magis.
13. Comicis usitata est dictio immo si scias, immo at audias, qua colloquentium alter alteri maius opinio ne vel peius quid nondum cognitum iudicut eique con
trariam sententiam Luadet. Interdum non absolvitur sermo et sententia intelligitur: immo si scias, mutubis sententiam tuam, sive, Si Seias, non amplius quaeres.
Plaut. Cure. 2, 3, 42. immo si seias, reIiquiae quae sint. Cas. 3, 5, 35. immo si seias dicta, quae dixit hodie. Terent. Evn.2, 3, M. immo enim si scias, quod donum dono huic contra comparet, magis id dicas. Plaut. Pseud. 2, 4, 19. probus homo est, ut praedicare te aut dio. cu. Immo si scias. bi te adspexerit, narrabit ultro, quid sese velis. Morc. 2, 2, 27. bene hercle factum, et gaudeo. DE. Immo si petas. Oculis quoque etiam Plus iam uideo quam prius. Terent. Heaut. 3, 3, 38. s T. PG8uma haec est meretrix. cu. Ra videtur. sv. Immo ei scias. I ah vide quod inreptet faeinus.
Plaut. Epid. 3, 4. 11. immo si audias meas pugnas, fugias manibus demissis domum.
233쪽
succedat etiamsi in confirmanda sententia, remotis iis, quae obstare videntur.
Plaut. Epid. g. 4, 81. eume ego sinam impune 7 Immo etiamsi alterum tantum perdundum eat, perdam potiur, quam sinam me impune irrisum esse habitum.
aninio iuvertitur, et per aeuid, quod maiorem in parte' concessum est, restringit. Atque in his cavendum virit, ne assirmationem rectam existimemus eXpressam esse, neu cum Schiilgio huic particulae vim. concedendi et cohortandi tribuamus, quasi significet aune, immerhin.
Cie. ad Atti 9, 7. eatissa igitur non bona est Immo optimarsed agetur, memento, foedissime. p. Cluent. 29. 80. vid p. 225. Partit. orat. 3, 8. vide n. 16. de ossic. 3, 23, M. vid. n. 18. Senee. de Henef. 6, 14. quid ergo, inquit, si in sortem nomina vestra eonites iussissem et tuum nomen inter redimendos exisset, nihil deberes mihi Z Immo deberem, sed exiguum. i. P. ἐm Gegenthea teli wiare dir statiIdis, aber nur menig. ne quia dieat ease alterdinga Ah wiare eis. Tacit. Ann. II, 30. nec domum aeriatis et ceteros fortunae paratus reposeerer frueretur ἐmmo ita, sed redderet uxorem.
et affirmant contraria. At sunt loci, in quibus immo eam ipsam sententiam, quam colloquentium alter proposuit, confirmare videatur. Vnde quidam existimarunt adversalivam hanc particulam esse affirmativam atque reddendum per vocabulum λα, jα gemiis. Et Gieri gius ad Ovid. Met. 7, 510. haec: is immo ita sit, vim habet confirmandi, quod ab altero dictum cst. Et Matthiae in Gramin. fraeca p. 1207. graecum γε eomparavit, cui nulla est vis reprobandi. Scilicet possunt ea. quae aliquis dixit, ab altero accuratius definiri, aut accumulari ita, ut prior sententia non perstet. sed reformetur. Neque alio modo. is, qui ironice loquitur. Burmatinus quum ad Ovid. Met. 7, 510. docet immo ita esse formulam voventis, non perspexit rationem adve sativam , quae inest. Bene autem de hac formula iam Goclenius Analecu p. 407. monuit esse correctionis par-
234쪽
liculam, et Cellarius in Curi poster. p. 338. Quae Borrichius in observat. p. 80. exposuit. nihil nisi de
pravatum usum comprobant. De formula immo - sed vide n. 15.
Plaut. Aul. 4, 10, 51. M. J ne quid vis id volo noseere. v. Ex te si iam tu habes. Av. Immo eeeillam domi. Critici
neque nc interpretes errarunti illi enim verba ex te eum noscere coniunxerunt, Iii reddunt immo per ja. Dicit vero Eu Clior non modo ex me habeo filiam, sed domi. Quod ridemus an homino fallaciam non gentiente. Hac . 2, 3, 41. dereptus sum. Autolyco hospiti aurum eredidi. CH. Quin tu audi. NI. Immo ingenivm auidi haud pernoram hospitis. h. e. non nu-diarur ne loquerer hoe autem constat, me deceptum esse. Terent. Ande. 3, 3, 16. id oro te in eommune ut consulas, quasi iιια tua sit, Pamphilique ego sim pater. gr. Immo ilia voto, itaque postulo ut scit. Male reddes ja cille ings so , quod esse debet neis. Est enim e ne orat nam ipse ego ita volo. Eun. Φ, 7, 42. Tu. Credisne Z Gn. Immo certe. h. e. no dubitareredo et certe quidem. Plaut. 1, 7, 18. obsecro te, quisquis e operam ut des mihi, neu sinas in me insignite seri tantam iniuriam. ΜEa. Immo et operam dabo et defendam et subvenibo sedulo. Hoe esti ne dubitat noli modo operam dabo, sed defendam et
subvenibo sedulo. Reddas: Mielmehr. Noc dissert haec ratio ab illis III l. 2, 5, 12. sc. Visane est ea esse Z PA. Immo edepol plane ea est. Aul. 3, 6, 7. neque pol, Megadore, mihi nec cuiquam pauperi opinione melius res structa est domi. ΜΗ. Immo
est et dii factant ut siet. Ambiguo loquitur: immo est bene structa. Cic. de L. Agr. 2 , 35 , 97. singularis homo priuat
nisi magna aspientia praeduus vix Deile sese regioniblis offleti, magnis in fortunis et eopiis eontinet, nedum illi - eoloni Capuae in domicilis superbiae - eolloeati, non statim conquirituri sint aliquid seeleris et flagitii. Immo vero etiam hoc magis quam illi ueterea - Campani, quod in Metere fortuna illos natos et educatos , nimiae - eopiae depravabant. de Leg. 2, 10, 23. aneenses non neeesse esse optimae reipublicae teges dare eonsentane 7 A. Immo prorsus ita censeo.
Cic. Partit. orat. 3, 8. o. P. Omnibus igitur ex his loeis ar
gumenta sumemus. D. P. Immo vero. Sortitabimur et quaere
mus ex omnibus, sed adhibebimus iudieium. Interpunctio a me emendata rationem verborum deeIarat. Do loco Senecae de
Benef. I, 14. vide n. IS. Terent. Ad. b, δ, M. Glorum rus cras eum stio cum primotu . rex. Immo de nocte cenaeo: hodie modo hilarum te fae. Duili reo by Cooste
235쪽
potius. Cie. Somn. Scip. 3. quaesivi tamen, viveretne ipse et Paullus pater et alii, quos nos exstinctos arbitraremur. Immo uero ,, inquit, ii vivunt, qui eae corporum viscutis tamquam e eam cere evolarunt. Bene monet Ernestiua immo vero non referri iid viveretne pater, sed ad quos nos exstinctos arbitraremur. Si reddideris, ja alterclιngs, unam tantum Partem significationia
Ovid. Trist. 1, 2, in. a eulpa facinus se is abesse mea. Imribita 1 vos seitisi si me meus abstulit error, stultaque mens nobis, non scelerata fuit: quamlibet e minimis, domui gi favimus illi, ita pareite, Disi. Nemo negabit in contrarium verti orationem. Excusando ponta deprecatur Poenus. Mel. 7, 5I1. Gratia dia. Felix et inexcusabile tempus. Immo ita sit: Cephalus, eroeat tua civibus opto res, ait. Erebaius reddit: δε εο sta es. Iulo. Ceptiesua dolore assoctus loquitur ex contraria sententia. Ovendum est, ut ita potius ait: nam ego in pulcra iuventute mihi obvia multos, qui obiisse videntur, requiro. Potest inversa negatione rediro oratio ad amrmationem r tamen non mutat naturam suam partieula. Plaut. Cas. 2, 6, M. aT. Quod bonum atque fortunatum mihi sit. DL. Ita vero, et mihi. sT. Non. oti. Immo hercle. cn. Immo mihi herese.
17. In indignatione mirantur Gormani rem incredibilem adhibita nogatione n eis. Ita etiam Latini. Platit. Bacch. 5, 2, 13. hoc, hoc est quod peracescit: hoc est domum, quod percrucior, me hoc uetulis ludi ari . immo edepol sic ludos jucium cano cupite atque albubarba. Hoc reddamus: nein mari rhoi., εο im graven
Aster pervos et au werden. Quae eude in Tatio est, quando quis obstupefactus suam Opinionem antea captam quasi reprobat.
Terent. Andr. 4, 2, 25. e. Verum vis dicam v. Immo . etiam narrationis ineipit mi iuitium. Xos diceromus: nein , das m s teli gagen, nun Ungi er mir eine Errahivng an. 4, 1, 5. idne est verum Z Immo id est genus hominum pessimum. PIaut. Mil. 2, 2, M. quum Palaestrio fraudulentna artes suasuperuisset, Periplectomenes euge euge, inquit, lepide laudoeommentum tuum: addit autem ille alia rommenta: tum Peri-Plectomenes: immo ut optume. . quod vortast Nein via vomustich. 18. Iam ciuaeram, possitne unum vocabulum immo
negationem vel oppositionem Praestare. Equidem non
236쪽
puto id fieri posse, nisi adiectum sit aliud vocabulum an irmandi: immo pero, imvis hercle: quae dicuntur Procerte, projecto. Si si iii apud comicos hoc modo loquuntur. Sermo 'interpellatur, aut aliena cogitatione abrumpitur. Potest autem praecedere aliud verbum in te
lectum. Ge. do Oir. 3, 23, 90. non igitur patria praestat omnibus of- seiis Z mmo vero, sed ipsi patriae eonducit pios habere elues in parentes. Plaut. Cas. 2, si, M. vido n. 16. Plutat. luost. 1, 4, 21. ea. In mentem venit modor nempe do
mum eo comissatum. DE. Immo. CA. Istuc quidem iam memini. ,
Deliiiiiiiiii dictura erati immo ad Philolachetem erus comissatum iturus. Plaut. Most. 3, 3, 11. maner immo equIdcm memini. Μil. 4, 8, 57. scis' immo hodie verum factum faxo post dices magis.19. Duae quum potestates in hoc vocabulo cou-εpirent, earurn utra lue poterat ullis vocabulis adie-Ctis augeri. Adduntur igitur particulae affirmationis gravissimae edepol, hercle et quod simul adversativamuli quum vim in se habet ocro , undo immo cero eXsi-Stit, quo Oratio aut repugnaro oppositis aut ad maiora
adscendere solet. Fallitu tuo igitur, qui pro certe, iuallerdinga, dici putant, quum sit nein ina Gegentheil.
Plaut: Epid. 5, 2, 1. satin' ille hie homo ludibrio nos vetulos deerepitos duos habet 8 Ap. Immo edepol tu quidem miserum me habes miseris modis. Capt. 2, 1, 16. 2, 2, 37. Bacch. 2, 2, M. immo hercle abiero potius. Terent. Ad. 5, 8, 5. M. Haud aliter censes. D. Immo hercle ita nobis deea. Plaut. As. 3, 3, 26.
Men. 4, 2, 93. Rud. 5, 3, 13. .
Plaut. Μοουt. 3, 2, 79. immo edepol vero, quum que quaque umbra est, tamen sol semper hic est. Torent. I ee. 4, 4, 10 immo vero abi. Andr. 5, 2, II. immo vero indignum, Chreme, iam faeinvs faxo eae me audies. Davus enim reiicit Chremetis opinionem ironico expressum. IIec. 5, 4, 3b, nescis, Parmeno. quantum hodie profueris mihi. - PA. Immo vero scio. Cic. d Oss. 3, 23, 20. non igitur patria praestat omnibus ossetis p Immo vero: sed ipsi patriae colu ucit, pios habere cives in parentes. Quid 2 si tyrannidem oecupare, si patriam prodere conabitur puter, silebitne situs 2 Immo vero obs rabit putrem , ne id sa-οiat. 3, 12, 52. sed non quidquid tibi audire titile est, id mihi dicere necesse est. Immo vero, inquiet iιιe, neeusse iat, si quidem meministi, esse inιer homines nMura coniunctam Reiciat . Dissili do by Cooste
237쪽
ubi eodicea quidam omittunt verba seqvIet ille, quibus non opus est. in Cutil. I, I, 2. Diuit Immo vero etiam in senatum uenit. ad Att. 12, 42. ferendus tibi in hoe errori Ferendus Immo vero etiam adiuvandus. 16, 15. ad Quint. D. I, 3. ego te uidere noluerim I Immo vero me a te uideri nolui. Alia vide
Formula eat immo vero eo magis. vid. Cic. Agrae. 2, 35, m.
20. Vt magis appareat alterius rei dignitas, additur
potius, cuius significatio in eumdem sensum conve
nit. Vbi magis legitur, pertinet hoc ad aliud verbum.
PIaut. M. 5, 2, M. Du. Iuben' hanc hine abseedere 7 PR. Immo intus potius. Rud. 4, 8, 2. mi patrone, immo potius mi pater. Petron. R , 4. neo aceusat errorem vestrum , nec punit et immo potius miratur, quis deva iuvenes tam urbanos in suam regionem detulerit. Terent. Εun. 3, 1. 45. nil minus: immo auge magis suspita nem. Motant. 6, 13, 4. immo uero tum magis iustitiam debet operari, quum faciux est iusι .
21. Quoniam in demonstrando contrario argumentum potest sententiae vel veritatis documentum comprehendi, coniungitur enim. Immo enim est contrarium Potius valeti nam - , im Gegentheia nemtich. Gravior amrmatio accedit per enimo G.
Terent. Andr. 5, 1, 2. Orandi iam snem Dee. . Dum studeo obaequi tibi, pene illusi vitam siliae. sI. Immo enim nunc quam maxime abs te postulo atque oro. i. e. ne loquere itur nune enim quam maxime postulo. Phorm. 2, 2, 23. non pote satis pro merito ab illo tibi referri gratia. PH. Immo enim nemo satis pro merito gratiam regi refert. Enn. 2, 3, 64. Apud Plantum hane dictionem nusquam inveni. Quaro non dubito, quin Boihilis male eoniecerit scribendum esse Plaut. Haceh. 2, 3, 106. immo enim tantisper numquam te morabitur etc. Pro immo hem tantisper. Vide de hac dictione p. 48. Plaut. Capt. 3, 4, 76. immo enimvero, Hegio istie, qui muvinciatur. Terent. Eun. 2, 3, M. PA. Incommode hercle. Cri. Immo enimvero infeliciter. Phorm. 3, 2, 43. Sieine hunc Me pis p D. Immo enimuero hic, Antipho, me deeipit.
. 22. Affirmatio adiicitur distinctior subiuncta particula etiam: nisi ea ad aliud nomen pertinet. Vide Tom. v p. 562. Plautus composuit verba immo
238쪽
Plaut. Baech. 2, 3, M. sed vos nihilne attulistis inde auri d mum 2 cv. Immo etiam. Terent. Andr. 4, 1, 46. hae non in eessit, alia adgrediemur via: nisi si id putas, quia prima pro-- eessit partim, non iam ad Ralutem posse converti hoc malum. PA. Immo etiam. i. e. immo etiam puto. Phorm. 1, 6, az. atque herele ego quoque illam inaudivi fabulam. G. mmo etiam dabo, quo magis credas. Andr. 4, I, 31. 4, 2, 25. IIec. 1, 4, 29. Plaut. Mil. 4, 2, 2I. m. Quem ego hie audiop PA. Soetum tuorum consiliarium et participem consiliarium. M. Tum pol ego quod celo, haud eelo. PA. Immo etiam. Sed non eelas. Ita edit. princ. et eod. Sur. Male olim Iegebatur etiam si e lus. Dieit Milphidippur quum tu consiliarius meus, id quod celo, laustra celo. cons. Aul. I, 2, 35.) Palaestrio respondet i immo vero non frustra celas: sed non celus. Plaut. Rud. 4, 4, 79. dudum dimidiam petebas partem. TR. Immo etiam nune peto. Cohaerent verba etiam nune. Plauti Bacch. 4, 8, 49. iamdudum herese equidem sentio avspicis quae te solicitet, eum esse cum illa muliere. CL. Immo est quoque. In verbis immo uero etiam ultimum hoc vocabulum coniungendum est cum verbor ut Cic. ad Att. Id, M. immo vero etiam adiuvandus. Cic. in Cat. 1, 1, 2. I ivit 7 immo vero etiam
in sentitum venit. i. e. udeo.
23. Ouin immo, quorum verborum utrumque eamdem significationem habet, coniungebant Latini eo tempore, quo luxuries coacervatis verbis similibus delectari coeperat. Nam quin dicendam rem ampliorem designat, ammo dictam rem deprimit, ut alia magis esseratur. Cicero numquam ita loquitur, sed Plinius et Quintilianus saepius.
Cie. ad Att. I, 13. quin immo lauiter inter se dissident. Ita vulgares editiones et quidam codicea. Sed melior
Plin. Epist. lI, 8, 3. erit enim et post emendationem liberum nobis vel publieare uel eontinuare. Quin immo fortasse hanc ipsam eunctationem nostram in alterutram sententiam emendationis ratio dedueet. Quintil. 1. I, 3I. qim immo ne primae quidem 'memoriae temere eredendum. 12, II. 27. 7, 10, 8. sed quid una Deiet, aut altera δ quin immo eentum ao mille in re
24. Immo contra nomo veterum dixisse videtur .Praeter Livium et iurisconsultos quosdam. Ille etsi in
239쪽
41, 24, 8. Omoriunt propinquitate insa Macedoniae
sumus: an injirmissimi omnium tamquum, quos nuper subiecit, Dolopes Z Immo contra ere pet oiribus nostris deum benignitate, vel regionis interMullo tuli. cf. Tom. 2. p. 124. Suetonius dixit immo e dioerso Domit. 9. .
Labeo in Digest. 33, et, S. Si mi fundum et instrumentum eius inare .is, nihiι interest quomodo seges fundum cum iastrumento, an fundum et instrumentum, an fundum instruetum. Paullus r im- . mo contra: nam inter ea legata hos interest eis. Idem 38, 2,
25. Immo adeo inveni uno in loco Plauti Truc. 1, 2, 100. Tum pol toti Puero quis est Pater' As. I
bloniensia miles, cuius nunc Ata adHentiam expelli: immo adeo ut nuntiatumst, iam hic affuturum attine eum. Suspecta haec verba criticis sunt visa. Bentleius ad Terent. Eun. 4, 6, 5. scripsit: immo ab eo De nuntiat inret. nescio an de consilio. Nam editiones vet. praebent abeo. Scribendum est: cuius nunc istu adoenium expetit. Immo ab eo ut nuntiatumst, iam hic assuturum aiunt. Eum nondum adpenisse miror.
Immo i εἰ semel legitur apud Plautum Truc. 2, 4, 22. PIIII. Duα' εuauium' DIN. Immo pet decem. et apud Suetonium de Rhetor. 5. nec eo minuου, immo pel mugis ob hoc Antonio gratu3. 26. Immo poetae dicunt, ubi aliquis alia agenda requirit aut in contrariam partem vocat. Graecio M' αγε loquuntur.
Virgil. Aen. I, 748. nee noen et vario noctem sermone trahebaι infelix Dido - multa super Priamo rogitans, auper Hectore multa. - Immo age et a prima die, hospes, origine nobis i sidias, inquit, Danaum c usque tuorum.
Commutantur in libris scriptis vocabula immo et uno. vid. Schwarig. ad Pliri. Pan. p. 59. 180. 598. et moeso. vid. idem 254. Librarii adieceruut immo tu Qui utit. 12, 11, 24. in Sueton. Caes. 63.
Iu ea vocabula ν quorum Origo ac ratio nos ideo fugit, quod vulgi sermone formae verborum corrumpi solent, reserri debet impraesentiarum. Grammatici.
240쪽
veteres nusquam mentionem eius laciunt aut propterea, quia verbum vulgari usu depravatum non Poterat grammaticis praeceptis submitti, aut quia recentior eius origo extra campum doctrinae erat posita. Perottys adverbium appellat. Sed iam Pontanus de tu legritate vocabuli dubitare coepit: inde permagna dissensio inter
grammaticos iacta est: quorum plurimi in eo acquievexutit, ut demonstrarent verbum hoc non' ab optimis scriptoribus, sed maXime a recentissimis osse usurpalum, ideoque eleganter scribentibus abstinendum esse
ab hoc usu. Scripsit de hoo,vocabulo dissertationem Godos. Hechlius, Vilemb. 1709. editam, in qua enarrantur grammaticorum variae sententiae, singulare iudicium non interponitur. Latini talem igitur inissuspicionem quum vocavis Seut Pontanus Progymnas. l. p. 83.
et alii, Scioppius autem Symbol. in Apulei. p. 117. et
in Grainmal. p. 25. librariorum barbarismo omnia exempla imputasset, defenderunt eam Perigonius, Lambinus, Elmen horsi ius, Bungius: at Scinii gnei schius ubique scribendum in'praesentire censuit, Gerii. VOssius in praesentia rerum. Alc ii omnis haec quaestio inanis esse videtur, si tu idem Scioppius in lud. de stilo histor. p. 118. et Graevius ad Rhetor. ad Herenn. 2, 11. recte iudicaverint. loquutionem hanc, loli antiquitati incognitam, ab interprete latino sacrorum librorum esse fictam. et ab indoctis librariis ex viliosa sui saeculi consuetudine in velorum libros temere receptam, idqueptuno confirmari silentio grammaticorum. Alii mou- strum appellant: omnes, concedunt fuisse plebeiam vocem. Cf. IIcum anni Poecile Vol. 3. p. 319. Seriplores enim. quorum in libris consentiunt codices, ex antiquis sunt Culo et Fannius et auctor librorum ad Heren-Bium , ex recentioribus is qui composuit Cornelii nomine vitas, Tucilus, Apuleius quater et decies, Vlpianus, Symmachus. Sidonius, Minucius FeliX, Hieronymus.
At Catonis libros de re rustica non sinceros habemus, sed a multis, ut videtur, interpolatos . et in hoc, quem modo asseremus. loco ne sententia quidem satis perspici potest: Fannii verba leguntur apud scriptorem saeculi quartit in Rhetoricorum loco Pitho et codex et editio mediolanensis exhibent in praesenti. Taciti Annales lini debentur codici, at quo uno in loco legitur hoc vocabulum. Quare ad tempora depravatae tulini latis eiusque auctores Apuleium et posteriores revocabimur, quos