장음표시 사용
211쪽
Terent. Ad. 4, 2, 37. ibi angiportum propter est: illis ubi
etiam eaprificus magna ecl. . Terent. Andr. 4, 1, 13. illic tibi nil opust, ibi ueremur. Germani dori πο - da.
4. Ad tempus refertur, sicuti omnia locorum vocabula reliqua.
Tacit. Hist. 2, 47. eivile bellum a Vitellis coepit, et ut de principatu certaremus armis, initium illio fuit. Quod e Caes. H. gall. 5, 44. assertur exemplum, Verba illic vero habet a librariis corruptelam sanantibus.
sit in ea re. Atque hac significatione etiam illi veteres dicunt.
Terent. Ad. I, 2, 35. si quid peceat, Demera, niihi meevir ego illi maxumam partem feram. i. e. in Ba PS. Liv. 2, 48, 9. respubliea et milite illic et pecunia vacet. i. e. in illo bello contra Veientes. Quintil. 1, 3, 4. hi sunt, qui parva facile Desunt, et audaeia proueeti quidquid illic possunt, statim ostendunt. non explicaverim in parvis, sed in audaeiore progressu. Codices non pauci illi, quod Quintiliani dictioni non videtur aptum, quamquam codices eamdem formam exhibent 6, 2, 36. Plant. Epid. 3, g, 39. ego illic me auxem sic assimulabam quasi stolidum. Reddo dabet, in hac re.
6. Recentissimae et depravatae latinitatis sunt ii Ioel, in quibus illic pro in eo ponitur et 'oratio per quod continuatur. Sed cons. ILLINC.
. Consentius de Barbar. 14. inter barbarismum et soloecismum guaedam illio distantia a scriptoribus posita est, quod barbarismus una orationis parte, soloecismus pluribus constat.
7. Anaphorae eXempla in hoc vocabulo notamus haec Plaut. Truc. 1, 1, 7. Quintil. 10, 3, 3. 8. Interrogationis forma est illicine. Alii scribunt Miccine, quo exprimatur acuta sFllaba.
Plaut. Pseud. 4, 1, 44. ἱllieine est 2 Pa. Illic est.') Commutantur a librariis saepe illic et illuc. Plaut. Pseud. 1, 5, 29. vid. Tom. 2. p. 357. Ovid. Am.
212쪽
Plurimi grammatici nostri, Tursellinum sequuti, docuerunt illico esse in loco. Nam quod in quarta edi- tione Schwargii legitur ici loco, errore typographi factum puto. In quinta autem nescio an Ernestius scripserit illico esse illo locor nec sine caussa. Vis enim demonstrativa saepe in hoc nomine tantum Valet, ut Grimmius in Grammat. german. T. 3. p. 197. adeo ab
Atic deduci maluerit: quod quomodo seri posset, ipso
non demonstravit. Neque vero omnes .difficultates removerunt ii, qui .eX ἐν πασι natum, comparabant, aut alterum eloco sive e loco adstruebant. Nonius Interpretatur per illo. Sed Plautus dixit illic acislato illico. In quacumque enim lingua interdum opiniones
de indole vocabulorum recte aut temere conceptae usum formant ac mutaui, nec Omnia reguntur ratione. Sequamur isitur Festum, qui dicit: sodes si audes, utῖ sis pro ει ois, et illico Pro in loco: atque statuamus, illico quamquam factum sit ex in loco, tamen ita ad usum accommodari. quasi dicatur illo in loco. Quidam scriptores quum illico ad tempus referre soliti essent, de loco dicebant Io .. ita Tacitus, qui Ann. 1, 63. castra metari in loco placuit. itemque 4, 47. 13, 41. sed illico de tempore praesente 2, 8. 13, 52. et fortasso alibi. Sicubi in libris veteribus scriptum legitur ilico, aut compendium est scribendi, aut licentia iugeminatis liquidis concessa. Praeter scenicos nemo Poetarum hac particula usus est. Caussam quaere in metro: nam media sγllaba corripitur.
Erant, qui ubiquo elaeo pro illico scribendum arbitrarentur. vid. Τοm. 2. p. 364. Palmerius in veteribus libris manti invenit elleo, ips vero illιeo accepit pro illo Ioeo. vid. eius SPi- ei Ieg. Ia. p. 850. Gruter. Thea. Tom. 4.
1. Primum igitur illico significat in eo ipso loco, qui occupatus non mutatur, aut in illo loco, quem de- sisno. Hoc alterum accedit ad significationem verbi illic. Germani utrumque exprimunt uno verbo dα- seMεt.
Donatus putat esse proprie verbum τοπικὰν, Pareus autem χρονικον. Illud verum est. Naevius apud Nonium 4 , 242. BeIli Punici libro sextorseptimum decimum annum illico sedent. Cassius Nemina: his Disiti eo by GOoste
213쪽
pers viael, tit tmeo manerent. Caecilius Notonicassionei manete illiso. Plaut. Mosti 4, 2, 2. mane tu atque adsiste illi . ii. e. ne cede Ioco. Plaut. Bacch. 5, 2. 21. revortamur ἰntro soror. NI. Iulio
Apulei. Met. 9. p. 237, 11. neo defuit vicinus perfidus, qui nos illico oemitari nuntiaret. ubi Colvius et Wowerius acripserunt illie.
2. Ita formulae factae sunt illico sta, adesse illico, quae signi licant aut non cedere, aut in eodem loco adesse, aut tu eo loco, quem quis designat alicui.
Plauti Rud. 3, 5, 16. illio adstato niteo. Trin. 4, 3, 52. heus tu, adsta illieo. Mere. 5, 2, 25. Aliso sta, Charine. v. 31. sta illieo. Trin. 3, 2, I. Terent. Phorm. I, 4, 18. Plaut. ni 1. 4, 2, 39. Ux. Iam tandem ades ulieo. PA. A sum. Amph. 2, 2, 2. ita dis placitum, voluptatem ut moeror mea eon equatura quin incommodi plua malique alieo adsit,
boni si obtigit quid. S. Ibi illico componuntur a Plauto Merc. 2, 3, 27. de curioso homine: nec sacrum nec tam Profa umquidquam est, quin ibi illico adsit. ubi ne istico de tempore uecipias, respice ea, quae modo attuli. Similiter Merc. 5, 2, 71. istic stre illico. Sic enim est scribendum, non Alinc. Most. 5, 1, 16. illico intra limen adstate illic. Cic. ad Att. 2, 12. ibidem illi puer abs te cium epistolis. 4. De motu in aliquem locum notat Nonius I. I. Turpilius L. eucadiar Sed quam longe est, quum isti illico. id est, in eum locum. Alia eXempla nusquam obvia sunt in an liquis libris. Quare in oratione non absoluta res est incerta. Quod enim in libro de Re vel . capit. Ioan. Baptist. Cuius auctorem Cyprianum nominant, legitur c. 3. Pergens illico tibi iussus fuerat . id negligentiae saeculi quarti debetur. 5. Ad tempus refertur, et dicitur in eo ipso loco temporis, tibi res apparuit, id est, hoc ipso temporis momento, Statim. Componuntur adeo verba discedendi, o loco abeundi, et dicitur hinc illico. Plaut. Rud. Prol. 62. Sed de tempore Latini non dixerunt in loco. Tamen itrico transiit in Hispanorum linguam, quibus tumosignificat εlatim, cito. Hinc Scioppius in opinionem iu-
214쪽
eidit, Latinos etiam loco pro illico usurpasse et Ua tum Aul. 4, 8, 9. scripsisse: inde exeo, loco oideo recipere εe εenem. Vid. Pascasii Grosippi Paradoxa lite- Taria p. 4.
Pacuvius apud Nonium I. I. repudio auspicium, regrediundum est illieo. Terent. Andr. 3, 2, 33. nunc, postquam videt nuptias domi apparari, missa est anellis illico obstetricem arcessitum ad eam. ubi Donatus: quod Graeci dicunt αυτόθεν ἐπεμφθη. Nam Ioei signferiis est, etiam brevitatem temporis notans. Cie. p. Mur. 10, 22. Vide in a. P. Cluent. 13, 37. , uilitis illieoeonualescit. Terent. Eun. 5, , II. Quid Z illeone credere ea, quas dixi, oportuit tepTerent. Nec. 2, I, 113. nostra illico it visere ad eam. v. 107. fugere e eonspeetu illiso. Plaut. Stich. 1, 2, 33. illieo agite alse due. Poen. 2, 7. abii illine illico iratus. Donatus ad Terent. Ad. 2, 1, 2. ubi Iegiturr otiose nune iam illieo hie eonsiste. addit modo locum, non tempus signineat. Dubiumno igitur visum erat δ6. Et de rebus, quae continuo fiunt, non intercedente intervallo, nulla mora. Quare de iis hominibus,
qui non cunctantur, nec cessant in agendis rebus. Etiam cum futuro componitur de rebus statim eventuris.
Plaut. Amph. 2, 2, 82. ecastor equidem te certo heri aduenientem ilIleo et salutavi et valuissesne usque exquisivi simul. Ciat.1, 3, 33. Cic. P. Quint. 15, 48. illicone ad praetorem ire eo enit p eontinuone postulare Do verbia PIauti Most. 3, 2, s. vido Tom. 2. p. 734. Paneg. Constantin. 22. illiso obuius adfuisti et praesentia tua, ne auderent transitum, terruisti. Caecilius apud Xonium I. I. illiso ante ostium hic erimus. Plaut. Merc. 3, 4, 79. post ad praetorem illico ibo. Poen. I, 2, 51. leno ad se aecipiet auri cupidus silieo. Terent. Heaut. 3, 1, 78.
ibit ad illud illies. Φ, 3, 19. T. Hac significatione formantur enuntiationes, quarum in altera parte coniunctiones Postquam, quiam, Ubi, quam extemplo, εimul atqus, si ponuntur. Itast, ut quum - illico significet simul atque, sobaldais. Itemque reliqua.
PIaut. Mil. 5, 39. nam postquam exierunt porta, nihil resa runt illieo Oseulari atque amplexari inter se. Terent. Η . 3,
3, a. Heaut. g. I. M. Plaut. Most. l, 2, 55. posteaquam im-
215쪽
m raues in ingenium meum, perdidi operam fabrorum ivlao
Plaut. Μost. 3, 2, 5. non mihi forte visum illieo fuit, melius quom prandium quam solitum dedit. Plaut. Pseud. 1, 3, 77. illico vixit amator, tibi lenoni placet. Sit eh. 4, 1, 51. Cas. 4, 4, 6. Terent. Ad. 4, 4, 10. 8.ὶ ubi eam uidi, illieo aeeedo. Eun. I, 2, M. Plaut. Amph. I, I, 61. haec
tibi legati pertulere, Amphitruo castris illieo produeit omnem exerestum. Most. 1, 3, 118. quae vitia corporis Deo oeeviunt, ubi sese pudor cum unguentis consociavit, illieo itidem olent. Pseud. I, 5, 75. mr haec ubi tu rescivisti illico, eaelata me sunt. Bothius scripsit eloeo. Comma pone ante illico, et ex cod. palat. restituo tu tibi. Celsus 7, 5, 3. quum in cavo muero est, illico duo digitu simul ferramentum. id extrahunt et telum. i. e. simuI utque mucro in cavum incidit, digiti telum extrahunt. Plaut. Mil. 4, 4, M. quam extemplo hoe erit faetum, ubi intro haee abierit , ibi tu illies Dei to ut venias hue. Lindein annus sententia, ut uit, postulante correxit quum extemplo. At Trin. 2, 1, 16. quam extemplo savi sagittis percussust, illico res foras Iabitur. Tamen Baecli. 2, 3, 69. quid illi I cn. I ris es illico, quom edit. pr. cum extemplo a portu ire nos cum auro Dident. Cic. P. Mur. 10. 22. simul atque inerepuit suspicio tumultus, artes nostrae illico conticescunt. Plaut. Paetii 4, 7, 4. nam qui liberos esse illico se arbitra tur, ex conspectu heri si sui se abdiderunt, luxantur. Amph. 2, 2, 5. ita dis piaestum , voluptatem ut moeror comes consequatur, quia ineommodi plus malique illieo adsit, boni si obtigit quid. Terent. Eun. 4, 6, 2. si illam digito attigerit tino, oeuli illieo efffodientur.
8. Similiter de eo, quod millam admittit exceptionem, illico ponitur, praecedentibus verbis ut quisque,
Plant. Poen. 3, 1, 39. ut quispue aecideret, eum necabam illico. Epid. 2, 1, 7. quoius quoties sePulcrum vides, sacruficassilieo Oreo hostiis.
9. Rarior videtur formula in Principio illico. quam Germani dicunt tu Anjung gleich, et ' quae sunt huius generis. Iurisconsulti oppotiunt illico, quod est in ipso
actu, et POStea. Plaut. Epid. R I, 4. re tui equidem in priseipio aliis nullam
216쪽
tibi esse in illo eopiam. Terent. Heaut. 2, 1, 2. qui aequom esse eensent, nos iam a pueris illico nasci senes. ubi Donatust statim tit pueri sumus, aut quum primum pueri invadimus. Panegyr. Maxim. 4. quo enim magis eontinentiam patris aequare potuisti,
quam quod te ab ipso sne pueriιiae illico matrimonii legibus tradidisti. Ulpian. In Dig. 17, 1. 10, 6. si mater pro stia dotem dederit eamque mandante sita vel illico stipulata sit uet etiam postea, mandati eam teneri. 45, 1, I, 3.10. Recentioris latinitatis est dictio illico, atque pro simul atque: in qua illico nihilominus ad principalem
sententiae partem refertur. Eumen. Pan. Constantin. 8, 2. illieo enim atque ille terris fuerat exemptus, universus in te consentu Gercitus.11. Notandus est pleonasmus in verbis Plauti Epid. 4, 1, 36. postquam audiui illico ex mea seros illam
Esle captiuam, conti tis argentum dedi ut emeretur.
12. Quum id, quod illico fit, illud esse possit,
quod continuo sequitur et certo evenit, particula haec etiam usurpatur de certa rerum consequentia atque de eventu haud dubio.
Plaut. Aul. 1, 2, 31. id sἰ relinquo ac non peto, omnes silieo me suspicentur, credo, habere aurum domi. Cic. de Fato 12, 28. nec si omne enuntiatum aut Merum aut falsum est, sequitur illico esse caussas immutabiles. Liv. 39, 15, 8. si dixero multa millia hominum esse, illiso neeesse est exterreamini, nisi adiuna m , qui qualesque sint.') Ei loco et illico commutabantur. vid. Faernus ad Terent. Ad. 1, 2, 38. A librariis hoc vocabulum temere adiici solebat. vid. Hirtii Beli. Asric. 57.
Primum dieam do forma. Illinc est illim-ce. Nam c littera finalis, quae litterae n addita cum m ii
tera alternal, vim suam monstrativam in verbis n-C, func et quae sunt huius generis , numquam eXuit, nec dubitabimus falsas formas cunc pro cum et nunc-quam, quae apud Gruterum in inscriptionibus exstant, perversae pronuntiationi tribuere. illim vero, anti-
217쪽
quam formam, non modo Vetustissimis temporibus usitatam esse, sed etiam postea ab optimis scriptoribus et a Cicerone adli ibi tam esse vero videtur simile. Illud domonstrant scenic Ortim poetarum liuidam loci mei rica sua ratione, lioc autem comprobant codices, in quibus antiquioris scripturae vestigia non omnia oblitterata sunt. Obscrvarunt etiam camerarius in Plauti libris palatinis, Victorius et Lambinus in Ciceronis codicibus. Quarc ia in Gilanius in Collectan. Lucret. usum huius formae vindicare conabatur universae latini tali, adeoque Victorium 1 eprehendebat, qui non Saepius ausus esset eam Ciceroni restituere. Muretus vero Var. Leci. 12, 11. , , quod nunc, inquit, perpetuo δεtinc et illinc scribimus, Veteres nonnumquam istim et illim scribe Te solitos constat. Recteque factum a Petro Victorio est, quod in libris epistolarum Ciceronis antiquam scripturam hac quoque in parte cum fide repraesentandam putavit ut in epistola ad Valerium si, 10. : qtii istim nunc peniunt, et aliis locis. Lam hinus de hac re loquutiis est ad Cic. Phil. 2, 31, 77. ad Epist. 1am. 6, 21. 20.) et in Omissis p. 565. ad Epist. ad Alt. 4, 13. Cum his viris consentiebant Scioppius sin Sus p. Leci. 1, 21. , Pareus in Lexic. crit. p. 568. et Manliss. p. 91.), Vossius de Anal. 4, 19.). Garatonius sad Cic. Phil. 2 31. .
Universa tamen haec quaestio, quam Veleres grammatici omnino praetermiserunt, nititur una in auctoritate veterum librorum . qui nisi accuratius inspiciantur, non poterit recte iudicari. Criticorum negligentia et inconstantia admodum magna est. Nostro Osscio hoc unum convenit, ut integritalem huius sormae defendamus, quae utrum antiquior altera sit, non liquet.
In Pomponii verbis apud Xonium 1, 66. qtiam quam cod. gu I- sorb. praebet illii et lugdunenses illum, scribendum tamen videtur : sareulum hine illo profectus illim redisti riitrum. In PInuti Poen. 5, 2, 27. tintis cod. palat. illim, alii illum pracbent, Merc.
3, I, 13. litorque palat. illim. In Cic. de Oae 1, 42, 150. F tiricii optimus liber habet illini, alii illa. In Epist. ad Att. II, 17. ct 9, 14. medicens illi, Malaspinae et Vietorii illim. IIoel rellius in T, 13. recepit non assentientibus libris suis, in aliis Iocis nos texit. Idem Victorius in Epist. sum. 6, 20. ra - te istim ne temere commoveas. In Plii l. 2, 31, zz. nunc Omnes editores servant illim e do quo Ioeo infra dic mus raed orat. 4, 5, 12. codici vaticano non obtemperavere. Verba Ciceronis, quae apud Quintilianum 5, 10, 9. exstant, Muretus
218쪽
eIeganter emendavit ita e verutis fortasse, ne nos in Catonem n strum transferremus sitim aliet id, ei argumentum simile
Lindemannus de Adverbio 2. p. 21. nativam formam putat esse illin, eum dein et in comparandam. At haec generis sunt prorsus diversi. Palinerius in Spieiteg. 8. p. 746. itar se illim, istim, illum, istum leviter et exiIiter dicuntur, sed quia in iis nurea nimium quam requiescunt, o nonnumquam nil finem sum scitur, et in adverbiis quidem plerumque eo magis, quod mlittora supra quam alia ulla liquoscit. M Tamen ipsa littera non caret significatione, nec uno in hoc vocabulo ne transeunt in m.
ἐκεῖθεν. Commutatur cum inder sed magis praestat V cem substantivi. Saepissime componitur cum aliis pro nominibus demonstrativis. Et addi potest nomen loci vel designatio distinctior.
PIaut. Merc. 4, 1, 66. iam inde aufugio 8 deinde item illine, si item evenerit. Plaut. Baech. 3, 3, 43. ἐtvr illine iure dicio. MosL 2, 2, 36. iube illos illinc, amabo, abseedere. Μen: 2, 3, 6I. num isthaeo mulier illinc xenit Z Terent. Eun. 4, 1, 14. ubi primum poterit, se illino subducet, scio. Cic. ad Att. 9, 14. illine equidem Cnaeum profectum puto. 7, 13. quid illim Uyeratur I do Harusp. resp. 20, 42. per nefandum scelus, fugit illine.
nom indicat, ex qua efflectus aliquis proficiscitur, ideoque etiam cum verbis coniungitur . quae si alum indicant. Et componilur utraque particula ad significanda plura aut multa loca. Vide p. 87. Donatus ad Terent. Ad. 4, 5, 39. narrat, dici ita proverbialiter de quocum que loco, pro alicunde.
Plaut. Men. 5, 2, 48. hine stas, illino eaussam dieis. Virgil. Ge. 1, 109. hine movet Euphrates, illine Germania bellum. Erythraeua notavit, Virgili uin non illine dixisso, nisi praecedento rhine. Curi. 5, 4, 9. temperat coelum hinc perpetuum opacum -r illinc mare adiunctum. . v
Plaut. Mere. 5, 2, z0. affine pallium mihi hue ferte. Terent. Ad. 4, 1, 38. an aedere oportuit domi uirginem tam grandem,
219쪽
dum eognatus hue illine veniret exspectantem 2 Non malo se I, het haec sententia. Donatus autem et cum eo uentleius hine illinea Plaut. True. 4, 3, 79. ne ista stimulum longum habet, quae usque illino eor pungit meum.
4. Cogitandum relinquam aliis, qui in lais rebus magis sapiunt, num Latinis quoque licuerit altractionis
Potestate commulare adverbia loci, quod Graecis concessum fuisse constat. Non miramur adhuc Soph. Oed. Col. 1227. βῆ ναι κεῖθεν οθεν περ et Aelian. Var. IIist.
14, 33. ἐπανῆλθον --οθεν ἐπράθην. In Plauti Merc. 3, 1, 13. ubi codices exhibent quiα illim unde aiioecla huc Sum, malis bene esse solitumst. .Bothius facili negotio scripsit illi unde. Sed dixit simili modo Plautus Curc. 3, 49. sed istum quem quaeri3, ego dum. 5. Quod in aliis loci vocabulis observandiam erat, ea de rebus et personis metaphorico usu dici, Ia etiam in illinc habet sua exempla. Dicitur igitur pro ab ilita Parae, ab illa persona, et de caussa et Origine.
Plaut. Rud. 4, 3, 33. habeo pro meis, nee manu a geruntur Ineque illinc partem quisquam postulat. i. e. nullam partem EX iis. Cie. ad Att. 9, T. sed gutimi eadem metuam ab hac parte, si illine beneseium non sit, reetius putem quidvis domi perpeti. Cic. p. Rab. Positi. 12, 35. illine omnes praestigiae r illine, inquam, omnes fallaeiae: omnia denique ab his mimorum argumenta nata sunt. Varro do Ling. Iat. Φ, Φ. 5, 4, 21. hine Graeci quoque τέρμονα r pote vel illine. i. E. Iatinum vocabulum e Maeco laetum esse.
Cic. Phil. 2, 31, 77. sibi eum illa mima posthae nihil futurum,
Omnem se amorem abiecisse illim, atque in hanc transfudisse. Critiei operam magnam in eo ronsumpserunt, ut defenderent formam illime nemo tamen demonstravit, quomodo dici potuerit, amorem illi'o abiieerer nec perspicio sermonis familiaria sive comici imitationem, quam Orellius memorat. In codicibus exstare illim, nemo affirmavit, nec Lanibinus uliud antes oculos habuisse videtur , quam corruptam scripturam illi non.
De sormatione verbi ILLO diximus in Hoc p. 95. et in Eo. Tom. 2. p. 417. ubi etiam expositum est . qua ratione dativo illo idem significetur, quod accusativi
220쪽
cum, ἐκει σε. Formam illac non est quod vindicemus. De ea vide Servium, cuius verba supra p. 95. alluli. Viraque asiliquis poetis Usilata erat, ne quo probari potest. quod Botillo ius in Terent. Andr. 2, 25. repugnantibus libris omnibus illoc mulavit in illo, ne lue etiam intelligiti ir, qua de caussa Ritterus nuper illud restituens appellaverit teretilianum: nam uno tantum in loco comoediarum Eun. 3. 5, 24. codices quidam, ut vide-lur, non omnes exhibent illoc. Plautus scripsit illo et illoc. Quare imprudenter critici mularunt Plauti Truc. 3, 1, 3. Grammatici quum antiquam formam suo tempore renovari vidissent, de usu decreverunt. Mari Victori n. p. 1457. et illuc potius quam illo. Illoc legitur in oratione Claudii apud Grille rum Inscrip t. p. 502. I. uJl. De accentu Pompeius in Comment. Artis Donali 27, 6. seu pide ne Producas ultimum Ullabam et reicus ilis, quia Latini in ultima vllaba accentum non habent.1. Significat igitur Uluc, et componitur cum verbis eundi, veniendi, adveniendi, et cum verbis, quae motum indicaut qualemcumque vel directionem, etiam in
metaphora. Plaut. True. 3, 1, 3. post illae veni, quam advenit. Amph. I, 1, 48. 53. priseipio ut illo advenimus. I, I, 42. 2, 1, 56. Terent. Andr. 2, 2, 25. quum illoc advenio. Caes. Beli. gall. 4, 20. neque enim temere praeter mercatores illo adit quisquam. ubi alii eodd. ad illos. vid. Ondendorp. Tacit. 11, 69. illo propinqua vespera tribunus venit. IIoc uno loco Tacitus ita Io-quitur. Terent. Eun. 3, 5, 24. pro illo iubeam me illoe dedueier. Cic. Vere. I, 56, 147. nam illo non saxum, non materies adueeta est. Plin. II ist. nat. 6, 28, 32. multis gentibus eorum deduetis illo a Tigrane magno. 36, 12, 17. sumen illo admissum arbi
Plin. Hist. n: 18, 33, et6. illo tibi, putator, arborum plagae ne speetent. 2, 6, 9. quoniam haustum omnem Iveis adversa illo regerat. 6, 23, 26. Achaemenidas illo usque tenuisse. i. e. uaqu ad sumen Carmaniae. Traiantis in Plin. Epist. 10, 29. simile tibi iter ab Epheso ei navigationi fuisset, quam expertus usque illo eras. Senec. Nat. quaest. 4, 2, 28. aqua illo ineumbit, quo uiae aloris et terrae aestuantis arcessit. I, 21, 2.