장음표시 사용
61쪽
in uno loco Eun. 1, 1, 22. haec perba Una mehercle Ialεα ωσι mula - restinguel. ubi ut mutemus verba nulla alaparet caussa, Disi tu raritate scrupulum quaeramus. In Eun. 3, 1, 26. non consent iurat codices, quorum alii praebent Pulcherinie hercule dictum et aavienter, alii pulchre mehercles dictum. In Catulli loco codices habent si me hercule, quod a glossalore prose-
ψ'i, i . Qν 5, 22- mehercule et mehercules tribus hyllabis euutiliavit: quod referri poterit inter argumenta receiili Oris originis harum fabularum. Quibus rebus omnibus demonstratur, quomodo vocabulum mehercule 1 actum sit. Nec prorsus oblitterata esse pos- .sent eXempla formulae non decurtatae, Si unquam in usu 1uisset: at nusquam ea repertiantur. Quod a nudPlautum Stich. 1, 3, 70. legitur: Hercules te amabit allus est rationis: nam parasitus Herculi, patrono suo Uecimam eX auctione voverat. Ad recentius igitur aevum provocamur. Etenim facile seri poterat, ut . quum grammatici tu explicatione pronomen substituissent vulgatas Ol)inio mehercule acciperet pro me Hercule. 'Hercle et a Ciceronis inde tempore mehercule cuicumque orationi aut praefigitur, aut laseritur, quae cum maiore asseveratione, Et cum veritatis affirmatione vel cum obtestalione esertur: quae tam varii sunt i, o neris, ut singula non possi ut omnia exemplis declarari. Quare nos tantum notabimus haec potiora:
1. Hercle ponitur, ubi aut dubitatio qtialiscumque est removenda, aut ipsa res affirmanda. ut pro cerasani illis in locis accipi possit, in aliis intellig r ne uri nequat. Adduntur verba Dertim ut loquamur. vid Cicde I in. 2, 8, 23. ad Att. 2, 7.
Platii. Asin. I, I, 25. neque hercle ego iuue dico, nee dietum volo. 3, 3, 57. LE. Vin faciam ut mu Phaenium praesente hoeompyexetvr Z M. Cupio hercle. Epid. I, 1, J0. hercle misertim est, ingratum esse homincm id quod facias bene. Mil. 2 3. 40kerete quidquid est, mussitabo potius, quam inteream mula. 'Ci . ad Farm. 2, 18, 2. et hercle sine dubio erit ignominia. p. viiiiit. 3, 12. itaquo hercula haud mediocriter de communi, quidquid poterat ad se in privatam domum sevocabat. de Leg δ, I, I. bole hercle Deiunt. iii Catil. 2, 4, z. tino mehercule Catιlιna exhausto. Iulia. Epist. 6, 30. dcbcmus mehercule natales tuos perinde ac nostros celebrare. Φ, I, I. gratum est
62쪽
utrique vorerum, quod cupis, mutuo mehereula. Tacit. Hist. I, M. eaput imperii et decora omnium provinetarum ad Poenam B eare non hereide illi, quos quum maxime Viteuitia in nos eiet, Germani audeant.
2. Irim usurpatur in vehementiori oratione minitantium et irascentium.
Plauti Cas. 5, 4, 13. haud mentire herete. Haut. Amph. 2, I, 6. iam quidem herete ego tibi istam Melo atam, scelus, linguam abscindam,
3. Ρeculiaris est formula apud comicos obvia perii hercle, quam qui dicit, affirmat se revera periisse.
maiit. As. 3, 3, 110. LI. Tun hoe feras argentum hine alitera mei AR. Perii herela.
Terent. Eun. 5, 2, 66. Heaut. 4, 4, 14. 4. Etiam admiratio significatur horrendae aut odiosae aut insolitae rei: quemadmodum saepe apud Tacilum, praesertim in formula at hercule. Vid. Tom. 1. P. 43T. qua tamen etiam res Vera, et quae incredibilis videri possit, affirmatur. An n. 12, 43.
Tacit. Ann. 1, 17. hine saevitiam centurionum et Oacationes munerum redimit at heretile verbera et vulnera, duram hiemem, exercitas aestates. 1, 26. at hereula verbera et necem eunctis permitti. I, 3. at hiscule Germanicum Druso ortum octo apud Rh
num legionibus imposuit. Tacitus miratur Augustum deerevisso, ut CIaudius Drusus Germanicus a Tiberio adoptaretur, quamquam in domo Tiberii filius iuvenis esset. Terent. Λndr. Φ, 4, 3. sed quid hoe Z Puer herelelat. me mes obstupuit, quum ex improviso Puerum expositum ossendit. Donatus addit: omativa parιicula est hercle.
5. Quum adscendit oratio ad rem, quae proe ter ceteras imprimis valet, aut quam non licet eximi vel negli-gli, interponitur mehercule. Ita designatur res consideratione digna.
Cic. ad Att. 10, 13. epistola tua grauissima fuit meae Tulliae
et mehereule mihi. IPlaut. J Ierc. 5, 4, M. annos natus sexaginta qui erit, si quem Mibimus seu maritum, seu hercle ades eoelibem scortarier, cum eo nos his lege agamus. Cic. de Oeat. 2, 2, 7. quo etiam feci libentius, ut eum gem nem, quem quondam illi inter se de his rebus habuissent, mand Duiligod by Coral
63쪽
rem litteris, vel ut illa opinio, quae aemper fumet, solleretur,
alterum non doctissimum, alterum plane indoctum fuisser oel υι ea, quae existimarem a εummis oratoribus de eloquentia disinitus esse dista, eustodirem litteris, si ullo modo assequi e-pleelique potularem: vel mehereula etiam ut laudem eorum iam prope senescentem, quantum ego po3sem, ab oblivione hominum atque a silentio vindicarem.
. 6. Etsi vis particulae hercle proprie pertineat ad
primariam sententiarum Partem, tamen enuntiationem totam ita quasi complectitur, ut interdum etiam in s eundaria parto collocetur.
Plaut. Merc. I, 4, 66. haee si vobis leae plaeet, ob senum herese industriam uos aequom est Mare plaudere. Plant. Epid. I, 2, 13. si hoela haberem, non negarem. Stich. 4, 2, 30. si hercle faxis, Non opinor diees deeeptum fore. Cie. p. Rosc. Am. 11, 3I. Iieet herculea undique &mnas in me terr rores periculaque impendeant omnia, suceurram atque a Gibo.
7. Coniungitur cum quibusdam verbis peculiari m do. Haec ea sunt, quae opinionem affirmandam significant, veluti credo, opinor, et ea, quae ipsa Ohtestationem exprimunt, ut GSecro, aut precationem, ut
quaeSO. , Plaut. Epid. 2, 2, 72. nam ille quidem avt eam bie aderit, er do herela, aut iam adest. Cure. 2, 3, 31. Pseud. I, 2, M. Otaherela opinor , si me opponam pignori. Dio. de Leg. 2, 13, 34. credo herela ita esse. Gellius 2, 29, 20. herese puto. PIaut. Αs. I, I, 14. die, obseero hercle, serio, quod te rogem. Bacch. 2, 3, 20. quid ita obseero hercle pΛs. 2, 4, II. quaeso herete noti, Saurea, mea caussa hune .erberare. Terent. Eun. 2, 3, M. quodnam, quaeso herese p8. Additur particulis aliis affrmativis, quo maxima vis affirmationis exsistat. Ita dicitur ne hercle, certe he iam perum hercle, hercia pero, hercle εane, hercle
quin , quidem hercle sive hercle quidem cs. Donatus ad Terent. Ad. 5, 9, 13.
Plaut. Αa. 2, g, s. ne tu herese eum magno malo mihi obniam oeeessisti. 3, 3, 13. Rud. 3, 5, M. heus hercle ne istic fana m tantur eitos Terent. Andr. 3, 2, 15. certe hercle nune se ipsus fallit, haud ego. 2, 2, 10. mea quidem herese in dubio vitast. tibi eons. Donatus. Plaut. As. 2, 1, 15. eerte herese ego, qua tum ea avgurio auspicii intellego, aut mihi in mundo sunt virgae, Duiliam by Coosli
64쪽
atit atrienti Maureae. Idem restituendum est nost. 3, 2, 31. ar. Am ea faeis, quum me laudas. TH. Decet certe here . aI. Te ego λα- bonum teneo seruom. Capt. I, I, t. est Uanissumaraeerum hereis, Nerum no8 parasiti planius. Curc. 3, 1. Certim herese vero, quum beIle recogito eis. As. 2, 1, I. herese uero, Libane, nunc te meliu'st expergiseier. 2, 2, 106. herese vero tuearebis. 3, 3, 26. immo hercle vero, stus pendet, multo est miserior. Most. 3, 1, 18. dixi herese Nero omnia. Trin. M , 23. minvme, minuras hercle vero. Terent. Heaut. 4, 3, 14. Ad. Ag, 4. Trin. 3, 3, 53. seste hercle sane. Cic. do Leg. 2, 4, 8. sane quidem herela. Terenti Phorin. 3, 3, s. Μen.' G, 9, 33. herete quis tu admonuisti recte. Mero. 2, 3, 77. herete quin tu recte dieis. Amph. 2, 2, 104. non quidem herere de hao rer de aliis neseso. Aa. 2, 2, s. mea quidem hercle opera ιiber numquam sea oeius. 2, 4, 2. id quidem sibi hereis set, tit vapulet. 4, 2, 8. iam quidem herella ad illam hinc ibo. POen. 5, 2, M. non
hercle nunc quidem quidquam aeis. Vd. R IDEM. Αs. 3, 3, 32. equidem herete nullum perdidi. Mil. 4, 2, M. nequeo herela equiadem risu me admoderari. Μen. 3, 2, 39. vigilo hercle equidem, quod sciam. AM 2, 4, 8. si quidem hercle nune gummum Iouem te dieas delinvisae. Terent. I, I, 5. aiquidem herere possis eis. is. Homines inferioris conditionis apud comicos more suo orationem acuunt et ubique fere interponunt obtestationem. Scriptores etiam recentissimae aetatis saepe naturam vocabuli non satis reputarunt, sed hercle pro qualicumque particula confirmativa posuerunt.
Plaut. Pseud. I, 3, 62. postquam hercle isti a men a remunt
Gellius et, 2, 1. CaeseIii Vindieis hominis hereis pleraque haud indiligentis. Et sic IIIo saepe.10. Nihil magis confirmat hanc, quae a nobis -- posita est, Vim particulae asseverantis, quam Verba Varronis de Re T. 1, 2, 26. et tamen perum dicit, in
quit , hic. ut hoc scripserit in agricultura Z Ille, tum hercle quam hoc, εi quem glabrum facere oelis etc et Plinii Epist. 6, 19, 6. proinde, si poenitet is italico
rum Praediorum, hoc uendendi tempus tam hercule, ytiam in probinciis comparandi. In his pro adverbio ponitur hercle. Quintil. 1, 2, 4. adsunt mulια eius rei exempla tam laesae hercle quam conSerpatae lanctissime utrobique spinionis.
11. De Charisii et Gellii opinione, ex qua mulieres numquam hercle driisse eXistimabantur , quamque Gibl-
65쪽
leriis ad Plaut. Truc. 2, 1. 1. rursus in considerationem vocavit, diximus iam Tom. 2. p. 342. Nunc video
etiam Lindeman mim a me stare, nec o Pus erit emendatione verborum aut excusatione, sicubi feminae hac particula suam sententiam corroboraverint, veluti Raut.
Truc. 2, 1, 1. Phaedr. 3, 17, 8. Apulei. Mel. 3. p. 163, 1. 12. Forma hercule, quam optimi libri apud Ciceronem p. Quint. 3, 13. ad Att. 2, 7, 3. 16. 16. Capito-
ni) defendunt, verendum est . ut in comicorum sermonibus usquam reperiatur. idque ante me observavit
Lindemannus ad Plauti Capt. Prol. 11. ubi enarrat, quomodo loci Plaut. Rud. 1, 2, 71. Stich. 3, 2, 6. Capt. 3, 4, 6 T. Truc. 2, 1, 1. eXpediendi sint. Adde Most. 3, 1, 18. ubi scribendum hercle pero, ut habet edit. pr.
quae etiam v. 20. praebet: cve hercle Maecra cum es una iudicem. Bothius autem scripsit e cape Obae OGrcule una cum eo iudicem. Recentiores poetae frequenter ita loquuntur, ut Horat. Epist. 1, 15, 39. Pers. 1, 2. nec potest consuetudinis initium distinctius definiri. In prosaicis libris difficilius semper erit affirmare, utrum hercle, an hercule ab . auctore profectum sit; nam Variant plerumque codices. Vid. critiei' ad Cic. de Sen. 3, 8. ad Tacit. An n. 12, 43. ad Hist. 1, 84. ad Dialog. de orat. 26. Cassiodorus de Orthograph. p. 2286. Oehemens et Memens iapud antiquos et Unis Ciceronem ego, aeque Prehendo et Prendo, hercitile et hercle, nihil ei nil. 13. In his, quos nominavi, locis plurimis id con-
' stat, Hercule esse integrum dei nomen atque invoca- tionem ipsius numinis, non meram asseverandi particu- Iam, familiari magis sermone usitatam. Haec igitur restituta iam est quorundam codicum auctoritate apud. Cic. de Leg. 2, 4, 8. ubi vid. Goerengius. 3, 1, 1. qtiam- quam Goereugii sententia refragatur a codice medice
in Epist. 2, 18. Scripsit Hercule Cicero ab in illo sententiae in Verr. 2, 29, 73. nam Hercule. ad Att. 2, 7.
Hercule, perum ut loquamur, εubcontumeliose tractatur noster Publius. ad Alt. 16, 16, 10. sed Hercule. p. Rosc. Am. 11, 30. et Hercule Brut. 72, 251. 73. 254. ad Fam. 2, 18. de Fin. 2, 8, 23. ad Q. D. 2, 6. Cic. ad Att. 7, 3. neque Hercule antea negligentes fuimu3, sed
amicorum multitudine occupati. de Senecl. 8, 8. Neque est dubium, quia Lambiuus bene emendaverit verba
66쪽
ad Au. 5. 16. et meher via iam adoentu nostro reui-piscunt. ubi viligo desideratur ei. Reqtientissimae sunt formulae et Nercule, sed Hercule, ut Hercule eliam apud alios scriptores. Plin. Epist. 2, 14, S. Tacit. Ann. . 17. vid. Tom. 1. p. 437. Media in sententia posuit Cicero ad Fam. 2, 11. 4. mi i mehercule magnae curae est aedilisua tua. de Lege agr. 9, 22. pix mehercule serpis hoc eum auis, non uobia - Pn buturum arbitrarer. in quibus apparere mihi videtur, qua via nomen in adverbium transierit.
In formula et heretiae Goerengius ad C . de Fiit, 2, 8, 23.
se randum Coniniuis putat nomen Hereiae propterea quod et per se significet et Mine. Hoe non verum, certe non nee rarium est.
In Quintil. 6, 3, M. nescio, cur non receperint exitiei scripturam codicum et Hercule.
14. Sed Hercules legitur apud Cic. P. Rosc. Am.11, 31. Brut. 16, 6 . et apud Coelium ad Cic. 8, 4. 2. et apud Potiion. ad Cic. 10, 33, T. Nec minus Velleius Pati 2, 52. 2. neque herculea civiliqviam partibus illis salubrius fuit. Et mehercules scriptum est apud Cic. tu Catil. 2, 7, 16. Sed quum in oratione pro Plancio 26, 64. et in Verr. 4, 14, 33. codices mi por collati formam mehercule revocari iusserint, non dubilo, quin ea etiam in illo uno loeo restituenda sit. Νum reliqui sunt Coe ilii Epist. 8, 2, 2. Planci 10, 11, 10. Ergo Cicero semper moercule scripsisse videtur, quod sibi magis placuisse ipse narrat in Orat. 47, 157. suavitatis, ut ait,
caussa et quasi formam mehercules veriorem censuisset.
Quo ita iudicio praecepta grammaticorum sequutus est ad explicandam Iormulam.
Here sive heri est gestem, adverbium temporis proriima antecedentis diei. Quare Iatinum vocabulum grammatici cum graeco semper contulerunt, et qua cognatione ea iuncta sint, iam dudum quaesiverunt. Atque Festus in Paulli Diaconi Exceptis: here, id est a verbium temporis heri, dictum a graeco ἐχθές. Quod Vossius concinna analogia ita communivit: transit se in hesi, idque mutatum esse tu heri, ut evi in eris. .
67쪽
Etiam Soaliger in notis ad Varron. Etym. p. 281. Bip.
χεσὶ : unde , hesi postea heri. Lindena annus autem in notis ad Festum P. 446. sanscritam formam das supponit . unde, mutata a in r, et adiecto i demonstrativo factum sit hiari, quod hodie quoque apud Italos sonet Heri; illud autem a finale transiise in e , ut in peregri, Peregre. Neque haso aliena esse videntur. Littera a quidem in hoc vocabulo primitiva redit in hesternus. Atque huc etiam pertinet, quod Hesychius x fert, Eleos pro diXisse σερος.
ix operae pretium est eos commemorare, qui here ab heres, i. e. haeres, deduci maluere. vid. Apulei. de Orthogr. 18. Martini Lex. T. I. p. 557. Apuleius addit haec ineptar heri inde perhibent dietum, quia licitemus dies hodierno eohaereas aina diei alterius interpellatione.
De so a magna erat inter veteres grammaticos controversia. Quintilianus ait 1, 7, 22. hera nunc Elillera terminamus: at Oeterum comicortim ad c li-Bris inoenio heri ad me penit: quod idem in mi-εtolis Augusti, quas oua manu scripsit aut emenda pit, deprehenditur. Ergo Quintiliani tempore una forma
here nescio an commvui usu servabatur. Postea tamen antiquior forma iterum revixit. Nos autem nunc ne in comicorum quidem libris antiquum usum agnoscere Possumus: nam codices scripti et utramque formam exhibent et in plurimis locis discrepant, neque vero, ubi consentiunt, heri restituendum erit, nisi Lindemanno concesserimus, etiam i litteram corripi, et heri pro m
nosyllabo accipi. Vide illum ad Plauti Capt. 1, 2, 2. ad Amph. 1, 3, 16. Sed Mil. 1, 1, 60. ipso scripsit quid
here dixerunt tibi' Sed sonus vocalium ipse erat ambiguus. Nam idem Quintilianus 1, 4, 8. ε-- - et in here neque E plane nem e I auditur. Quare poetae haelicentia uti solebant ad metrum conformandum. Hinc Priscianus p. 1011. In I quoque desinentia inoeniun- tuc adoerbia, aed pavica primitipa, ut heri. tibi, ibi. Dicitur lamen et here. Hoenalis in Ir Sat. 3, 23. : res hodie minor est, here quam fuit, atame eadem Oras deleret exiguis aliquid. Horatius in li. Semmoru/m 2, 8, 3 ): nam mihi conoioam quaerenti ductuahere, illic de medio potare die. Alia exempla contulit Burmann .. ad Properi. 2, 18, 1. At grammatici ex more suo non dubitarunt diversam acripturam ad distinguen-
68쪽
dam significationem adhibere, cui praeeopto, a Charisio quoque tradito, nemo sortasse obtemperati t. Illo p. 180. Neri. Terentius in, Phormione. Cicero quo
que in Tusculanarum lib. 2. Et heri feci. Otii lumhere Eutant dici debere quamdiu, heri quando.
Afranius tamen in Emancipator quod heri patitudo, inquit, obstitit. Acquiescendum erat in eo quod docuit Donatus ad Terent. Phorm. 1.1, 2. hera a a me oeni JPropter cognationem E et I litteraram, non dubilaoerunt antiqui et herae et heri dicere, et mane et mani, et oespere et siesperi. Apud Ciceronem in uno loco ad Att. 10, 13. ita vetustis libris, quos Malaspina inspexit, legitur c heres effecit, sed in reliquis omnibus heri. Nec tamen susscera in his rebus poterit auctoritas eodicum, . qui nobis adhuc supersunt. I. Significatio una est, sive intelligatur hesterno die, sive per hesternum diem. Prosaici vero scriptores semper ita loquuntur ex ratione praesentis diei hodie ni, non de quocumque die autecedente, sive pro pridie. Opponitur et hodie et cras.
Terent. Heaut. 3, 2, 7. equidem te demiror, Chreme, tam mane, qui heri tantum biberis. Cie. ad Att. 10, 13. hoe here meis rhodie autem in Aenariam transire constituit. Ovid. Fast. 2, 76,dieet, tibi est hodie, quae Ima fulsit heri r Martiat. 4, R I. . eur here quod deceras, hodie, puer Hylle, negasti' ubi vd. Rader. Iuvenes. 3, 23. res hodie minor est, here quam fuit a que eadem cras deteret eximis aliquid. Ulpian. in Digesti 47, 10, 7, 2. nee enim ferre praetor debet heri seruum, hodie libertum
Cie. ad Fam. II, I, I. heri oesperi apud me Hirtius suis. Tace. 4 , 27 , 59. rationibus, quibus heri usi sumus. ad Att. 13, M. heri neseio quid in strepitu videor exaudisse etc. MartiaI. I, 44, 2. positum est nobis nil here praeter aprum. 3, 12, I. un- mentum fateor bonum dedisti eo tuis herer sed nihil seidisti. Sed 1, 25, 4. nupsit heri.
2. Poetae autem heri dixerunt de quocumque tempore praeterito pro nuper, Olim. Quod vero Heinsius Advers. 2, 4. p. 234. arbitratur, etiam hesternum Pro nupera usurpari, id non confirmari potest exemplis
Pers. 3, 106. ubi hesterat Ouirites per hyperbolen di- euatur Ouiriten oon gestem, et Martiat. 2, 19, 7. non
69쪽
hesterna sedet lunata lingvla Planta. Ille vero poetarum usus transiit ad receutissimos prosae orationis auctores. Iurisconsulti Saepe heri et hodie opposuerunt, ut proxima diversa tempora distingueretit.
Propert. 2, 22 u), I. seis here mi multas pariter plaevisse puellas. Ovid. Am. 1, 8, 2a. seis here te, mea lux, iuueni plaevisse beato. Tertuli. Apolog. 4. Nonne eanissimas papias ἐem, quae Φite liberos suseipi eogunt, quam taliae matrimonium eontrahi, post tantae avetoritatis senectutem heri Severus constantissimus prin-eiptim exesusu. ubi Scaliger hori pro olim, alii Pro nuper a
Vlpian. in Digesti O, Iis, et, 2. nee enim ferre praetor Miat
eri seruum, hodie libertum conquerentem. Μulta alia exempla, Eomparatis graeeis -- σημερον codegit Godolaedus ad
Interiectiones hei, eu, heu, quamquam una quaevis suum animi affectum designandum habebat, tamen facile seri poterat, ut pronuntiando et scribendo commul Tentur. Et commulata sunt saepe recentiori usu. Tan- .lum vero abfuit, ut haec negligentia praeceptis grammaticorum reprimeretur, ut, comparatis variis modis, novae dubitationes exsisterent. Nam particula heu, quae antiquo tempore videtur tantum aegritudinem et dolo-Tem animi expressisse, et tantum cum affirmativis pamticulis coniuncta vehementiorem animi commotionem significasse, postea de quocumque sensu admiratiouis et iudignationis usurpari coepit. Vnde etiam factum est, ut interiectio arctius coniungeretur cum verbis aliisque vocabulis. Quare grammatici ambiguum esse vocabulum censuerunt. Diomedes p. 412. sunt Plurimue ἀλctiones incertae inter adue tu et interiectiones, ut est heus, heu, eia. Donatus p. 1761. εunt autem multae dictiones dubiae - inter adverbium et interiectionem, ut herri et p. 1760. adverbium respondendi nominat heu. Quod Cledonius p. 1875. illustrat his: heu quaerendum eει, quando acloerbium sit relPOndenda, quando interiecllo. . Si oerbum sequitur, adperbium at alteram partem Oriationis. interiectio est. Cons.
p. 1936. ubi adverbii exemplum affert ex Virgil. Aen. 2.
70쪽
culae natura quam in reliquis, quae apponit: heu quae nunc tellus. Idem Cledonius p. 188 l. heu quando in reriectio est dolentis, quando αdoerbiam respondendi' ne infelligimus: producta inferiacias est, correptα adverbium respondendi. Quid vero illud respondentis sit, declarat Probus p. 1422. ubi Lucani 5, 228. assert. neu enim ibi non ad designandum dolorem dicitur, sed admirationem cum indignatione exprimit. Iu producta
autem pronuntiatione, quam Cledonius memorat, vehementiorem ac graviorem sonum agnosco. Cons. Probi Instil. gramin. 1, 13. p. 1430.
. se Falluntur neque, quum dicunt heu esse notiam responsionis . ad heus: nam sano nullum exemplum asserimi. Scaligor docaus. L. L. P. 407.
Consentiunt grammatici omnes, quum dicunt heu esse vocabulum dolentium. Nam proprio per hanc Pa ticulam significatur aegritudo animi, sive eX dolore qualicum quo cruciante uo molesto orta, sive in moerore et aeriam Da , sive in sollicitudine.
1. Primum igitur clamant heu ii, qui verberibus
percutiuntur. Plant. Aul. 3, 3, 8. heu senex. Pro vapulando, hercle, ego abs te mercedem petam. Pseud. 5, 2, 21.
2. Tum hac voce utuntur ii. qui tristem vitam aut malum, quod sibi alicunde acciderit, lugent, aut miseriam suam lamentantur. Et ponilux aut simplex partiaeula, out acti eclo nomine miser.
Ennius npud JVonium 2, 166. heu, mea fortuna, ut omnia ἰn me eonglomeras mala. Pompilius repud Varronem 6, 1. heu, qua me eaussa Iortuna infesta premis. Ennius apud Νonium 3, 203. heu me miseram, interii: pemgvnt Iavere sanguen sanguine. Plaut. Aul. 4, 9, I0. heu me mi-εerum, miserum 1 perii male p 'duus. Virgil. Aen. 10, 849. heu nunc misero mihi demum exsilium infelix. Ρsei id. I, 3, 26. heu heu, quam ego malis perdidi modis, quod tibi detuli. Virgil. Aen. δ, 709. hie - heu genitorem - amitto an sen. 4 , 376. heu, furiis taeensa feror.
quacumque re tristi, aut odiosa, aut Pudenda, aut in idiosa, quam qui loquitur ossendit.