장음표시 사용
501쪽
tane vero' Me meus et tuus Brutus egit, ut Lanuvii esset p
de Div. 1, 13, 23. M. II indorr. ad Cic. de Νat. d. 2, 4, II. Cic. p. Cluent. 65, 182. quid' Romae quaesitum de istis ho-misibus non eraι Itane tandem' mulier iam non morbo, sed sectere furiosa - in Ilii eaput quaestionem habere eonata est 2 Interrogatio restitui debebat. In seriptura, quam ClassenreeBPit, non unum est, quod vehementer displiceat. Terent. Andr. 1, 5, 7. H. mutavit, quia me immutatum videt. Itane obstinate operam dat, ut me a Glyeerio misertim abstrahat ZUnus Benticius sensit, quam inopte oratio procederet interrogatione. Sed non opus est particulam ne abiicianius. Scribou- dum est: itane 7 Obstinate - trahat.
Petron. 25, 4. ita inquit 9uartit Iar minor est istre, quam ego fui quum primum virum passa sum Z Codices itaque: uec di bium, quin restituamus itane 7 c. 24, 4. ita 2 inquit Quartilla, et Ascylto basicoetas detur. Non est interrogatio, sed utarmatio.
25. Ouid ita ' in his seu aut simpliciter indicat
rei modum vel evenium, de cuius caussa quaeritur. aut
vim addit interrogationi vehementiorem . qua aliquis aliqua re ars uitur vel exprobratur, aut qua admiratio de re incredibili exprimitur. Graeci τί δαὶς Quare ponitur etiam in ironia, et addita quidem expositione rei improbandae.
Ennius in Alexandro apud. Maerob. 6, 2. o lux Troiae, gemmane IDetor, quid ita eum tuo Iacerato eorpore mlier 2 Liv. 27, 34, 13. si bonum virum dueerent, quid ita pro malo ae noxio damnassent 7 si noxium eomperissenι, quid ita mase eredito priore eonsulatu alterum erederemt 8 3, 40, 10. quid ita, guum nemo controversiam fecerit, nunc demum - eiuitia diaeordias serarit. Senec. Nat. qiinest. 4, 1, 1. quaeram enim ieeum id, quod libro superiori distuli, quid ita Nilus aestiris mensibus abundet.
Liv. 32, 2I, 13. quid ita passus est Eretriam Carystumque eapi 2 quid ita tot Thessaliae urbes' quid ita Locridem Phoeμdemque 2 quid ita numn Eretriam oppugnari patitur
Cic. p. Rosc. Am. 12, 34. ae satis Sex. Roseium. Quid ita pQuia de manibus vestria eLFugit, quia ae oeeidi passus non est. de Nat. d. 1, 35, M. quam molestum est, uno digito plus habe-- 2 Quid ita Quia nee ad speeiem , nec ad usum alium PDι-que desiderant. de Leg. 2, Is, 47. ae, inquit Publii Alius, ea Patre audivi ponti em bonum neminem esse, nisi qui ius elatis Diuitigoc by Cooste
502쪽
eognosset. Torumne 2 Quid ita Quid enim ad poniseem dis iure parietum 7 de oss. 2, 23, 83. habitent matis in aliano PQuid ita 8 Vt, quum emerim, aediflearim, tuear, impendam, tu me invito fruare meo Liv. 3, 40, s. Donam fato incidisset , mirari ae dictitans, ut
decemuiros aut socii, aut hi maxime oppugnarent 7 Aut quid ita, quum per tot menses vaeva eiritate nemo, iustine magistratus summae rerum pri essent, eontroversiam feceru, nune d mum, quum hostes prope ad portas sint, ciuiles diseordias
Non huc referri potest LIV. 6, 15, II. at enim quid ita aolus ego eivium evram ago Z nihilo mugis, quod respondeam, habeo, quam si quaeras, quid ita solus Capitolium arcemque servaverim. Neque enim interpungi poterat at enim quid ita 8 solus etc. sedeoniungi debent verba in hunc modum: warum so gans allein ZComparari vero cum illis possunt haec: Liv. 42, 26, 1. quaesitum, eequid ita non adissent magistratum, ut ea instituto Ioea, lautia aeeiperent 7 Non ud ut refertur ita, sed dieitue Darum so - 2 wie so - 226. Nullus est velerum liber, in quo explicando grammatici non monuerunt, post ut, sicut, aut ante ut consequutivum omissam esse particulam ita. Quam ob caussam etiam librarii saepissime id , quod omissum existimaverant, addiderunt. Vide Di akeuborch. ad Liv. s. 17, 4. Cognita est natura correlativorum, quorum alterum brevitatis caussa omittere licet: optimus quisque tamen scriptor etiam hoc dicendi genus diligentius curat, nec particulas illas omittit, nisi exacta rerum comparatio aut desinitio non requiritur.
Exempla eollecta vidernua in Lindneri Comment. de Ellips. Iat. p. 209. in Ramshomii Gramm. p. 104. p. 771.27. A criticis multis saepe est disputatum de loco, quem particula haec in sententiis oblinere deberet. Goerengius modo iudicabat ex gravioris soni ratione, quae ipsa non satis constat, modo transpositae particulae caussam quaerebat in hiatu evitando. At Cicero uti dixit Verr. 4, 49. 109. non ita antiqua, sic etiam scribere potuit non ita attingit de Leg. 2. 1, 3. quod ille vir doctissimus negavit. Sed alia est caussa. Particula enim ubi alicui vocabulo inhaeret eiusque notionem conformat, necesse est ei praeponatur proximo locorquando per se stat significans hoc modo. aptam invenit
503쪽
sedem ipsa signis calione': ubi sua vi totam sententiam moderatur. priori loco ponitur. Formula non ita non potest distrahi, neque ila a suo nomine removeri tu iis,
quae n. 1 T. eX posuimus. Apud Cic. Acad. 5, 26, 77. an, si id probas, feri ita posse
negas, ut ii, qui virtutis compotes sint, etiam mulie quibusiam affecti, beati sint. recte ita scribi uir, quum verba fieri et ira non una notione cohaereant. do in v. 2, 2, 6. neque ego me abdidi, - neque ita gessi, quasi homini avi temporibus iratus, neque ita porro Gut adulatus, Gut admiratus fortunam sum alterius , ut me meae poeniteret. ulli liliri neque porro ita. Gradatio, quam Gies tua commemorut, nulla est, scd porro hac signi- scutione postponi solet. Liv. 42, 26, 5. quaesitum, eequid ita non adissent magistratum, ut ex instituto loca, lautia acciperent 7 Inepte diceretur non ita quasi de consilior tactum erat, de quo quaerebant. Liv. 3, 20, 8. non ita civitatem aegram esse, ut consuetis remediis sisti possit. Propterea quod ita refertur nd ut, et graviorem vim habet, voterat ab aegram esse seiungi. Cic. de Leg. 2, 1, 3. sed nimirum me alia quoque ea ussa delectat, quae te non attingit ita. ATT. Quae tandem ista est 2 Suspicatus sum olim scribendum eἡse uarier quae cic. Nam qui explicuerunt ita in
me, non enserunt Ianguorem orationis. Fortasso scripsit Cicero quae te non attingit item.
Valer. Fluce. 8, 318. 334. haud ita sed summo segnis sedet
aethere Iuno. Facilius erit construere Verba haec dissipata, quam defendero licentiam Poetne. De collocatione verborum ita se res habet disputat Goeren Eius ad Cic. de Leg. I, 13, 36. sed parum concinne. Ita et sie praemittuntur verbis se habet, ubi notio sua vi valet: in
terponuntur autem, ubi cum verbo in unam notionem coeuntiquare illud tum plerumque fit, quum ut cum coniunctivo a quitur. Vtrum se ante res Ponatur, an Post hoc vocabulum.
nil refert. Cic. p. Quint. I, 2. verum ita se res habet, tit de Leg. I, 2I, 56. sed certe res ita se habet, tit - . Utrum do Nat. d. I, 28, 29. sed tamen ita res ae habet scribas, an sed ita tamen se res habet cum alii a libria, non mutat sententiae
Idem Goerenetius in Iulinii Annal. Vol. I. p. 42. Praestare dieit scripturam in Phil. 1, 3, 8. quae mihi ita placuit, ut ea
Iecta de reversione coeperim eogitare, quum legatur in Verri 2, 6, 17. nec recuso, quin me ita audiatis, tit -. At neutrum
Praestat, sed quum dico quae ita mihi placuit, diversus est
504쪽
sensus. Illud enim significat ferer quas mihi quidem ita pla-euit: hoc habet pronomen enclitieum mihi ι η ουτως μοι In formulis iis me dii ament, ita mihi deos propitios uelim, non interponi solere ante pronomen aliud oeabulum, obseevavit Zuuiptiua ad Cic. Verr. P. 29.
Commutantur a librariis ita et item. cf. Hein- dors. ad Cic. de Nat. d. p. 30. Beier. ad Cio. de Off. T. 1. P. 15 . T. 2. p. 99. Bane restituerunt ilem e mliei in Apuleii libro de Deo Socratis p. 135. Oudend. Et itaque. vd. Heusinger ad Cic. Oss. 1, 2, 8. 3, 30, 8. Gern-hard. ad Lael. 21. 80. 25. 96. et ista. Ud. eumdem illum Heusinger. ad 2, 6, 1. Beterum T. 2. p. 59.
In ITAQUE, cuius origo non est dubia, duplex natura voculae que videtur nobis obseruauda. Nam coniunctio duas res vel notiones coniungit ac copulat, syIIabicum autem adiicitur vocabulis relativis et demonstrativis, ut iis vim asserat expletivam. Cf. Tom. 2. p. 173. Quare grammatici veteres duo vocabula itaque et itἁ-gue non modo significatione, sed etiam acceulia distinguere solebant. Priscianus de Accent. 2, 10.) p. 1288.εunt quidem tres syllabae, in quibus accentus corrum- Pitur, que, ne, Me: ut iidque, quando ad Eretum est: nam quando coniunctio eat, itaque dicimus. Quae an communi usu fuerint stabilita, nescimus. Aturium vocabulum, quod erat, mutavit cum tempore significationem suam. et potuit mutare ob duplicem, quam nominavi, encliticae naturam. Per tempora igitur usum persequamur.
I. 1. Antiquo tempore copulativa addebatur verbo ita, ut esset et ita. Hoc itaque ponebatur in altera sententia, praecedente altera particula ita, cuius significatio
ea est, quam supra eXposui. P aut. Amph. Prol. 11. ita huio facietis fabulae talentium, itaque aequi et iusti hie eritis omnes arbitri. True. 2, 6, 45. ita dolui, itaque ego nunc dolao. Amph. 2, 2, 130. Cist. 2, 1, 36. at ita me di deaeque, superi atque inferi et medioxumi, it qua me Iuno regina et Iouis stupremi sita, itaque me Saturniva patruus eius. Capt. 1, 5, 18. 4, 2, M. Paeud. 5, I, 9. Para. 5,
505쪽
2, 4. Terent. Ande. 8, 3, 18. immo ita volo, itaque postulo, ut fiat. ubi Donatus. Hec. 2, 1, 10. 4, 2, 3. Φ, 2, 28. si cetera
ita sunt ut uis, itaque ut esse ego illa existumo. Caes. H. gall. 1, M. iια nostri aeriter in hostes a no dato impetum fecerunt, iisque hostes repente celeriterque procurrerunt. Cie. Brut. 3, 10. hominea - mihi ita cari, itaque tueundi, ut eorum adspeetu omnia, quae me angebat, de re publiea eum ueonsederit. Phil. 13, 3, 6. de Fin. I, I0, M. Liv. 1, 4, 8. iis
geniti itaque edueati, quum primum adolauit aeta. - venando peragrare circa saltua.
2. Hic usus per omnia tempora mansit in contu gendis onuntiationibus, etiam non praecedente iaci, nec poterat ullum demonstrationis genus inveniri, quod nou huic copulationi aptum videretur. Exempla collegit Menckenius Observat. p. 548.
Cic. iii Verr. 2, 35, 88. nune his Ioeis posita sunt, ut mihi aemper Scipionis fore uideantur, itaque dieantur. Div. in Caee. I, 2. Dum quaestor in Sicilia fuissem, iudices, itaque ex ea
provincia deerasissem, ut Siculis omnibus iucundam diutumamque memoriam quaesturae nominisque mei relinquerem. ad Fum.
13, 30, 3. peto igitur abs te , ut eum - in meis intimis m-μmeque nee sariis scias esse, itaque tractes, ut intelligat eis. Cluent. I9, 51. itaque Dei. i. e. Et hoc feci. p. Deiot. 7, 19. de Inveni. 2, 24, 22. Cornet. Alc. 4, 2. inimisi verο - illud sempus exspectandum deere verunt, quo exissent, ut sic absentem aggrederentur: itaque Deerunt. Cic. ad Fani. 5, II, 2. itaque faciam. ubi Cortius. 3, 3, 2. 3, 5, 9. Liv. 3, 30, 7. triresimo sexto anno a primis tribunis plebis deeem creati sunt, bini ex ei gulis elassibus: itaque cautum est, ut postea erearentur. ubi vide Drahenb. Fragment. Vutic. I. qui a muliere sine tutoris auct ruate sciens rem mancipi emit, Nel falso tutore a uetore, quem aesit non esse, non videtur bona side emisse. Itaque et veterea putant et Sabἱnvs et Cassius aeribunt. Cons. Ileumanni Poeci . Tom. 2. p. 366. Apud Sallustium nunc legitur Cat. IR I. in tanta itaque eorrupto eivitate. vide liritgium.
3. Itaque, quod est atque ita. usurpatur proprie in annectendis iis, quae ex ante dictis prodeunt, aut cum iis caussali nexu cohaerent. Sensus nic reddi potest: atque hoc modo, atque eo facto, et ita factum est. Idem Latini saepe simplici vocabulo atque eXprimunt. Vide Tom. I. p. 475. Illa vero dictione historici optimi saepe uSI sunt.
506쪽
Plauti Epid. 3, 3, 46. ego si allegassem aliquem ad hos negotium minus hominem doctum - os sublitum esset: itaque me a bis dentibus meus derideres situs meritissimo. Baech. 2, 3, 8. adibo hime, quem quidem ego hodie faciam his arietem Phryxi, itaque tondebo auro usque ad vivam cutem. Servi Ioquacea apud Plautum saepissime in narrationibus usurpant hunc dicendi formam, sicuti apud nos de plebe hominea frequentissime Pr
Plaut. Rud. 2, 3, 38. nos eum reapha tempestas dextroversum differt ab illis: itaque nos ventisque fluetibusque laetamur exemplis plurimis miserae perpetuam noctem. Cic. post redit. 2, 3. numquam de me silvistis, numqvam meam salutem non ab his consulibus, qui uendiderant, sagit Mistis. Itaque trestro studio atque auctoritate perfectum est, ut ille ipse annus - hos tribunos haberet, qui et promu arent de salute mea et ud vos saepenumero referrent. Caes. B. gall. I, 10. Dumnoriae gratia et largitione apud Sequanos plurimum po erat et Helvetiis erat amicus -. Itaque rem suscipit. Vnd soubernahm aer die Saehe. Cic. ad Att. 1, 14. ille alter uno sitio minus vitiosus, quod iners, quod somni plenus -r itaque mirum in modum omnes a se bonos alienavit. Sallust. Iug. 11, 2. ubivd. Eriigium.
II. Postquam vero Ialina lingua, oratorio ornatu iam insignis, etiam philosophiam complexa erat et voeabula invenerat ad argumentationis usum idonea, particula χliaque sic usurpari coepit, ut que vim copulativam omitteret et aequat Ioni inserviret. Hinc factum est vocabulum, quod in iudiciis conclusionem adderet, et ex antedictis aliud consequens deduceret. Ab igitur quomodo differat itaque, iam p. 187. exposui. Conclusionem enim sormat ex rebus ipsis, non tantum ratiocinatione: caussam spectat, quae est in rerum nexu et vicissitudine posita et argumentione adducta.
Grysae in libro de Arte lat. scrib. p. 517. caussam, qu inspectat particula, appellat sortuitam. Id omnino est falsum.1. Hoc in usu primum ea sunt commemoranda, quibus additur consequens, illis similia aut aequalia, quae antea p. 500. demonstravi. Nam quae apud antiquos scriptores modo annecti solebant paries, eae Po,tea in composita oratione iniungebantur, atque co-
Pulativa vis particulae in coniungendis enuntiationibus
507쪽
eonsequutivis olim adhibita transiit in demonstrativam. Nec male haec a me pronuntiari, monstrat satis illo usus, quo post alia nomina particula interponebatur. Item ex una εο sit εο nun , aiso, duher. Nou pauci scriptores eam amarunt orationis formam, in qua postquam rei factae conditio erat dicta, significabatur id, quod ob hanc caussam fieret aut futurum esset.
Cie. Partit. orat. 6, 22. sed vinita sunt suauitatis praerepta, Wyae orationem aut magis obscuram aut minus probabilem 1 eiunt. Itaque etiam Me loco nobis est ipsis, quid eaussa postulet, indieandum. ad Att. I, 14. prima emoto Pompeii qualis fuisset, aeripsi ad te antea, non tueunda miseris, inanis improbis, beatis non grato, bonis non gravis. Itaque frigebat. i. e. daher gebrachdas Interesse. Caes. B. Ei v. 2, 7. sed nasidianae naues nullo tisia1verunt, celeriterque pugna excesserunt. - Itaque ex eo numero
nauium nulla desiderata est i ex Massiliensium et se quinque sunt deprersae. Come1. Phoc. 1, 1. etsi saepe exercitibus praefuit, summosque magistratus cepit, tamen multo eius notior integritas vitae quam rei militaris labor. Itaque huius memoria est nullat
alitia autem magna Iamα. Curi. 7, 4, 27. quod sabulum tibι
mulvium esι, magnorum collium proeul species ea, omniaque pristini itineris vestigia intereunt. Itaque qui transeunt campos, navigantium modo noctu sidera observant, ad quorum eursum iter dirigunt. Horati Epist. 1, I, 10. nunc itaque et versus et eetera Iudicra Pono.Quintil. s, 4, 1. de eompositione nσn equidem post M. Tullium
aeribere auderem - , nisi et eiusdem aetatis homines - reprehendere id obuoeandi genus ausi fuisserit, et post eum plures multa ad eamdem rem pertinentia memoriae tradidissent. Rague aee dam in plerisque Ciceroni. Tacit. Agr. 10. Britamiae situm p putosque multis aeriptoribus memoratos, non in comparationem curae ingeniive referam, sed quia tum primum perdomita est. Itaque quae priores nondum eomperta pereoluere, rerum sJs tr . dentur. Walchiva male interpretatur et ita. Quintil. 6, 3, 101. has aut aceepi aut inveni frequentissimas, ex guibus ridi la dueerentur: aed repetam necesse est, infinitas esse tam salse disendi quam severer quas praestat persona, locus, tem pus , casus denique, qui est maxime varius. Itaque haee, ns om sisse uiderer, attigi, illa autem - adeo infrma, sed plane n eessaria. Sallust. Cat. 41, 3. haee tuis volventu ua tandem vicit fortuna rei publieae. Itaque Q. Fabio Sangae - rem omnem, vii cogno rant, aperiunt. i. e. dem su Fo e.
QuinitI. I, 5, 3I. praeterm numquam in eadem sexa et acuta, Diqilia es by Corale
508쪽
quoniam eadem sera es aeutar itaque neutra elaudet Oeem ttit nam. IIutarit titique. At concludit Quintilianus itar quaonexa, etiam acuta est i atqui ncuta nunt quani eat ultima: itaque neutra claudet vocem Iutinam.
2. In demonstratione rerum ponitur itaque , ubi Cogitandum est: eX hac re consequitur, ex hoc colligi potest, hinc efficitur ut statuanius. Procedit demonstratio ab uno ad alterum argumentum: quo si, ut plu-Tus enuntiationes proxime appositae praefixum habeant itaque. Vide Cic. de Fin. 4, 14, 37. In his autem itu-9tie non mullum abest a significatione vocabuli igitur.
Cic. do Leg. 2, 1, 2. ducιvs Dero aquarum, quos isti nilos et ripvs vocant, quis non, quum haeo videat, irriserit Z Itaque ut tu paullo ante de lege et de iure disserens ad naturam referebas omnia, sic in his ipsis rebus, quae ad requietem animi deIeetationemque quaeruntur, natura dominatur. I, 8, 24. nam quum de natura omni quaeritur, disputari solet, et nimirum ista, ut sint, disputantur, perpetuis evrsibus conversionibusque coelestibus eastitisse quamdam maturitatem serendi generis humani: quod
sparsum in terras atque satum, diuino avetum sit animorum munere: quumque aliae, quibus eohaerent, homines e mortali genera sumserint, quae fragilia essent et eaducar animum esse iuge neratum a deo. Ita quo vere vel agnatio nobis eum coelestibus vel
genus vel stirps appellari potest. Itaque eae tot generibus nullum est animal praeter hominem, quod habeut notitiam viliquam dei. Quintil. 8. Prooem. 5.
3. Praemissa generali sententia, additur per itaque eXemplum, quod aut confirmat antecedens dictum, aut rem utiquam in illo genere sitam esse ostendit. In his significatio particulae que saepe ad eam prope accedit,
Cic. de Fin. 2, 4, 12. guod vestri quidem vel optime disputant.
nihiι opus esse, eum, qui philosophus futurus sit, seire litteras. Itaque, ut maiores nostri ab aratro abduxerunt Cincinnatum illum, ut dictator esset, sic tios de pagis omnibus eoiligitis bonos illo quidem Niros, sed certe non pereruditos. h. e. ut illud disputant, ita vos - colligitis. Cic. Acad. I, I, 26. earum igitur qualitatum sunt aliae prineia pes, aliae ex iis ortae. Prine es sunt uniusmodi et simplices: ex iis autem ortae variae sunt et quasi multiformes. Itaque aer - et ignis et aqua et terra prima sunt. Librarii quidam, ut aententiam elarius redderent, adieceriint quoque. 2, 3I, M. duo
509쪽
plaeet esse Carneadi genera ouorum: in uno hane diuisionem ratia visa esse, quae pereipi possint: alia, quae non possint: in altero autem: alia visa esse probabilia, alia non probabilia. Itaque quae eontra sensus eontraque perspicuitatem dicantur, ea pertinere ad superiorem divisionem e contra posteriorem nihil diei
oportere. Quintil. 5, 13, 14. expositis iis, quae in pluribuasimul aggrediendia et in amoliendia singulis praestent, addit
haec: itaque propositio quoque secundum hane utilitatem aecommodabitur, ut nune singula ostendamus, nimo complectamurtiniversa. Curi. 3, 2, 17. erat Dario mite ae traetabile ingenium, nisi suam naturam plerumque fortuna eorrumperet. Itaque veritatis impatiens, hospitem ae supplieem - abstrahi tussit ad evi- . tiae supplicium.
4. Eadem caussa ibi apparet, ubi. aliud exemplum demonstrationi, aliud argumentum argumento additur,
continuata conclusione. Cic. Acad. 2, 25, v. eo enim rem damittit Epicurus, si untiastensus semel in vita mentitus sit, nulli umquam esse credendum. me est eo dere suis testibus et importune insistere. Itaque Timagoras Di reus negat sibi umquam, quum oculum torsisset, duas ex lueemn sana mulas esse visas. i. e. avs gleitae Melae. de Fin. 2, 10, M. nee tamen argumentum hoc Epicurus a paruis petiuit, aut etiam a bestiis - , ut diceret ab hia duee natura, hane voluptatem expeti nihil dolendi. Neque enim haec movere potest appetitum animi: nee ullum habet ictum, quo pellat animum status hie non dolendi. Itaque in hoe eodem peccat Hier nymus. i. e. item Hieronymus peccat summum bonum in non
MIendo ponens. 2, 4, 11. itaque hoe frequenter diei solet a vobis, non ιntelligere nos, quam dieat Epicurus voluptatem. Haec re di deboni aus glaicte messe. de Nat. d. I, 31, 85. video no nullis videri, Episurum, ne in offensionem inheniensium caderet, verbis reliquisse deos, τε res vlisae. Itaque in illis gelaetis eius brevibusque aententiis, quos reppellatia κυριας δοξας, hoee, ut
opinor, prima sententia est: quod est. Critici, qui itaque eo Husionis particulam esse existimarunt, ne ciebant, quo eam referrent, nec quomodo proxima verba annecterent: unde natae sunt ineptae opiniones. At itaque traducit ad aliud exem-Plum ambiguitatia, qua Epicurus usus Mae videbatur. 3
5. Supra diximus itaque poni pro atque ita. Ηοo
apud philosophos in eum modum usurpatur, ut copulativa vis particulae evanescat et una maneat potestas continuandi et cum aliis comparandi. Quamobrem Saepe
idum est quod asque, cuius vis aequaudi a nobis est de-
510쪽
monstrata: saepe etiam pro ita accipi polosi: interdum. ubi additur orgumentum rei ante die lac, explicari licet
verbis etenim, nam . Cie. de Fin. 2, 10, 32. at ille pellit, qui permuleet sensum
Boluptate. Itaque ιeurus semper hoc utitur, ut probet, o ιuptatem natura expeti. Codicea quidum auritituunt αγα6. Ii, qui rerum factarum continuam seriem exponunt, per Daque transeunt ad aliud quid, quod aut ex Priore re processit, aut temporis neXu cum ea cohaeret, ubi nos as nun dicimus. Hic autem rerum neXus grammaticos eo induxit, ut dicerent significari praetereia, in- NPer. Saepissime utitur hoc vocabulo Iustinus.
Cie. p. Cluent. 8, 25. quatuorvires, quos munieipes fererant, stulit: se a Sylla et alios tres praeterea factos esse dixit: et ab eodem sibi esse imperatum, ut Aurium illum , qui delationem n πιιnis et capitis perieulum ostentarat et alterum Aurium et eius C. stitim - pro eribendos interseiendosque curaret. Itaque illis erudelissime interfeetis non medioeri ab eo eeteri proscriptionis et
7. Transitus sit per particulam itaque ad aliam Sententiam , ut ex antecedentibus colligamus caussam argumen lutionis. Interdum oratio dissoluta esse videtur, in qua cogitatione nectendae sunt res.
Cie. p. mel. 6, 14. hvitis in magnis eatervia amieorum ει fuit etiam Coelius, magis est, ut *as moleste ferat ge errasse, stetiti noxnumqvam in eodem homine me quoque erroris mei pomnitet, quam ut istius amiaitiae erimen riformidet. Itaque a ma- Iedietis pudieitiue ad eoniurationis invidiam oratio est vestra de-ιama. h. e. quae quum ita sint, et quum vos cngnoveritia vestra impudicitiae maledicta non eonstare, ea reliquistia et Erimina intendere coepistis coniuratiouis. Quintil. 9. 4, 16. e Positis compositionia virtutibus tranait ad demonstrandum vet Tum usum: itaque in eonsteor pene ultimam oratoribus artem compositionis, quae perfecia sit, eontigisse, ita sitis quoque priscis . habitam inter curas - puto.
8. Erunt fortasse, qui hunc usum negent antiquissimis scriptoribus fuisse incognitum, idque exemplis eΡlauti comoediis id e promptis demonstrent. Tamen in his quoque inest et ita. Neque enim illud ita, quod consequentiam et conclusionem indicat, non admittit que.