장음표시 사용
561쪽
gis mane signi eas primum mans, magis umere noriar Mum vesper. Ita scribendum mihi videtur. Nonnumquam comparativus et positivus nominum compur tiva forma non destitutorum in una sententia componuntur.
Exempla memorat Ruddi mann. 2. p. 102.3. In attributivis vocabulis quum etiam verba numerentur, itidem cum verbis comoni potest, et triplici quidem modo. Etenim aut signi ucat vehemen tius, valdius, aut exprimit frequentatam et ampliorem actionem, aut pro Potiua ponitur. Significat 1o hae
Saepe moderatur Ordinem vocabulorum. Interdum verbo tribuitur, quod ad rerum maiorum naturam attinet.
Cie. ad Att. 2, 25. malia te exspeeto, valde desideror neque ego magis, quam ipsa res et te in poscit. Plaut. Cure. 3, 6. si magis instabunt, ad praetorem ν feram. , Stat. Silv. 4, 6, 9. quis magis aufer eata ferat. i. e. maiora exta. viaee. Flacc. 1, 27 I. omnibus inde magis evior additus. i. E.
maiori Sie etiam Graeci. Euripid. Hexc. sur. 918. 9I1. Herm. οὐκ αν τις ελοι μαλλον, ὴ πεπονθαμεν. Quintil. 6, 3, s. agyectibus quoque iisdem fere utuntur: sed
inritis hio, ille saepius ac magis. Salluat. Cut. I, 2. sed nostra omnis vis in mimo et corpore sita est: animi imperio corporis servitio magis utimur. 7, 1. sted ea tempestate se quisque magis extollere.
Cie. de Re pubi. I, 40, 62. tum magis αssentiare, Laeli, si ad maiora peruenero. Tusc. 2, 5, 14. magis esset pudendum, si in sententia permaneres. de Amic. 7, 21. tu magis id dierem, Fanni, si nuper in hortis Scipionis, quum est de re publiea disputatum, affuisses. Ita Gernhardua non sine auctoritato co-di eum edidit, reprehensus a Betero et EloiEio, sed iniuria. Cieero si scripsisset tum magis id dieeres, si ete. , conditionem iudicii posuisset in praesentia apud Scipionem. Sed tu magis id dioeres significant: tu, qui Laelium tantopero admiraris, magis admiraturus esses, si eum in hortis Scipionia audivisses. Resertur enim hoc ad personam Fannii.
4. Poetae, praesertim recentiores, qui in co laborarunt, ut vocabulis tribuerent notiones etiamnunc o
sententiis ipsis colligendas, et interdum alii quoque scriptores mugia ita usurparunt, ut ex ipsa sententia
562쪽
aliud nomen substitui deberet, quod magis conveniret
cum Verbo. Stati Silv. 2, I, 198. inde magis sequitur. i. B. Considentius. Quintil. 4, 1, 18. quae res utrique parti tractanda est, ae nescio an ei magis, in quam videtur Propensior. i. e. Eautius, ei reumspectius, ut Spaldingius vidit.
5. Interdum magis additur etiam nominibus, quae 'quidem ipsa nullam gradationem habent, sed modus significatur, quo mutari et augeri potest vis et ratio agendi, atque indefinita notione, quae est iu magis, exprimitur id, quod aliis nominibus distinctius est de signandum. vel uli quum Cicero ait P. Plane. 24, 60. metueris, quid potuerit a lis3 αδεequi Plancitis, si Cn.
Scipionis fuisset yilius. Mugis aedιlis fieri non potuis
set, oed hoc praestaret, quod ei mιnus inrideretur. Ilitellige melius sive splendidius fieri non potuisset aedilis, quam factus est.
Liv. 30, γ, 7. ged praeterita magis reprehendi possunt quam icorrigi. i. o. facilius.
6. In diligentiore verbonam compositione semper respicienda erit proprietas illa, quae apparet in universae alicui sententiae aut verbo acidito. Id enim potius significat, nec poteris in verbis magis est luscinia canora quam alauda, nisi turbatum ordinem vocabulum statuas, cum Grotes endo coniungere magis canOra. Rem hene perspectam habuere Goclenius in Observat. p. 243. 340. et Casp. Barthius. quem vide ad Gratii Cynes. 90. Sed Burmannus ad Val. Racc. 1, 74. more suo miscuit diversa exempla. Cf. Carrion. ad Val. Flacc. 3, 271. Barth. ad Stalii Theb. 4, 543. ad Achiil. 1. 141. Hac dictione igitur aut negatio contrarii inducitur, aut altera re reiecta, altera probatur: praeponimus unum alteri, quod vel minore loco vel nullo ducimus. Ceterum magis, quod significat potius, post suum verbum poni solet: vide Drahenb. ad Liv. 2, 47, 6. sed etiam ab initio sententiae. 'Cie. de Orat. 2, 4, IS. magis adeo id faeilitate quam alia ulla culpa mea eontigit. Pompon. in Dig. 34, 2, 10. id uidetur ι
gasse, quod magis illisa quam communia usus caussa para-. tum esset.
563쪽
, vula tiinrisa mymba moretur aqua. I, 4, 3. quid me non pateris. vitae quodcumque aequetur, hoe magis araueto dueere gemitio. Stat. Ac illi. I, 141. trade magis. Gratii Cyneg. M. eemino iussere magis contexere nervo. i. e. Potius quam alio. Cespum. 6, 66. si plaeet, antra magis vitanagus saxa petamus.
7. Apud Iulium Severianum Synlom. Rhetor. p. 304. Pithoe. Ciceronis leguntur verba orationis pro Scauro habitae haec: et quoniam congestu fuit accusatio magis aceros quodam criminum, non dis inclione aliquα generum et Oarietate. Heumannus et alii pro non scripserunt quam. Qui illud restituerunt, nullo exemplo demonstrarunt Ciceronem ita dixisse. Numquam enim magis sic absolute posuit pro potius. Sed Paullus itiDig. 5, 3, 22. an hic magia POsSessor audiendus εil, si Deue rem tradere, - , non petitor, oi pretium de sideret. 8. In disiunctione, ubi veteres Latini Mel potius, aetapotius dixerunt in praeserenda alia re aliove nomine, Poetae posteriores etiam magis usurpabant.
Nemesian. Cyn. 214. quum segnes radios tristi laevIatur ab aethra Phoebus - seu magis ignieomi eandentia terga Leonis quum quatit ete. Claudian. de Cona. Stil. 3, 208. seu tibi D etaeae placuerurit astra Coronae, seu magis aestivo sedes vicina Leoni, aeti sevirum sublima Iovis.
9. Grammatici haud raro magis pro PD. aut am-Plius acceperunt, e quibus Ernestium et Goerengium . nomino. vd. illius Annot. ad Cic. p. Roso. Am. 14. huius ad Cic. de Leg. p. 230. At ea exempla, in quibus notionem magnitudinis aut copiae intelligamus, aut nulla sunt, aut malae notae. Facciolatus igitur iure negavit magis natura sua ad quantitatem referri: quamquam Garatonius ei non credidit, sed in Cic. p. Rosc. Am. 14, 39. scripturam defendit, quam tamen postea ad Vere. 2, 49, 122. ipse vidit esse improbandam. CL Grotelandi Commentar. p. 310. Quomodo Nollenius se errore expediat, vide Lex. p. 1131. Sunt tamen dictiones, in quibus utraque particula admitti potest. Dicitur pirus amare et magict amare: hoc est magis quam alii aut alio tempore, et intelligitur diversus modus: illud a tem quantitatem amoris indicat et summam quasi amo
564쪽
Asserant Cio. p. mel. 6, M. de quibus verbis vIde n. 13. et
p. Rosc. AIn 14, 39. annos natus magis quadraginta. Ibi aerl-hendum esse maior, Critici nunc antia demonstrarunt. Fido
etiam Stat Ibaum. ad Ruddi mann. 2. p. 295. Opponi potest minus. Plauti Mil. 5, 44. magis metuant, mi
10. Fuerunt autem, qui alleo existimarent, magis pro Ptita positum in modum substantivi usurpari ideoque cum genitivo componi. Vide Ruhnken. ad Ovid.
Her. 17, 102. Absurda erat haec opinio: Dam magis non potest rem significare. quo referatur verbum.
Ovid. Fast. 6, 631. Me inter eineres obseoeni forma virilis aut hit, aut Misa est e sed fiat tua magis. Malo reddunt: ea warnoeli mehr: nam se eorrigit ipse Poetae aed potius luit tua, non tantum visa esti Uer. II, 102. nee tibi plus cordis, sed magis oris adest. Ruhnventua demonstrui magis etiam cum genitivo componi. Eat veror sed potius plus oria adest.
11. Comparatio non nisi duabus rebus collatis co stat, sive eae ros sunt diversae, sive unius rei diversaoconditiones. Quare in usu vocabuli magis aut additur altera res per alias particulas, aut intelligitur ea ex ipsa sententia vel ex ante dictis. Particula , quae alteram rem apponat, est quam. Ac sive atque non usurpatur, nisi magis adhaeret adiectivo, veluti apud Terent. Andri4, 2, 15. non Apollinis mclyis perum atque hoc reεPonsum est. Cf. Tom. 1. p. 472. Ablativum, qui comparatis addi solet, non cum simplici adverbio magis coniungunt Romani oratores: poetae interdum ita loquuti sunt. Nam in formulis magis solito, magis aequo, semper adest adiectivum, cui adhaeret magis, ut comparativus efficiatur cum ablativo componendus. Id grammatici nostri non curant. Sed vide NOlten. Lex.
I. 1605. et Keil manni Animadvers. p. 2191. In formu-
is aliquanto magis, eo magis, nihilo magis, quas suis locis illustravimus, aliam esse rationem, nemo
non videt. Plaut. Pers. Φ, 4, 108. magis lubet vendere quam perdere.
Sallust. Cat. 14, 7. sed ex aliis rebus magia, quam quod cuiquam id eo ertum foret, haec fama Malebat. Val. Flacc. I, 1D. nec nos, ait, optime, segnes eredideris, patriisve magis eo Here regnis quam tibi. i. e. maiori considentia. Disiij2 Corale
565쪽
Apud Imrat. Carm. I, 25, 17. laeta quod pubes hedera rirenti
gaudeat pulla magis atque myrto. inepte olim acceperauit pro magis uuam myrto. catuli. 64, 100. quantum saepe magis fulgore expalluit auri. Virgil. Aen. I. 15. quam Iuno fertur terris magis omnibus unam posthabita luisse Samo. 4, 31. o luee magis dilecta sorori. Ovid. Me L 2, 856. ptimque magis pelluei cornua gemma. Horat. Sati 2, 8, 6. albanum, Maeeenas, si falemum te magis oppositis delectat. In I, 3, 142. coniunge magia beatus. Cons. Bentlei. ad Carm. I, 25, 11. Euripid. Troad. 783. 805. αναιδείας τῆς ημετερας γνωμης μῶλλον φΩoς ἐστίν. Lucret. 3, 2D. nee magis hae infra quidquam est in eorpore nostro. Liv. 6, 28, 6. etenim ei diem eontactum religione insignemque nomine eius loei timeant Romani, quanto magis alliensi Ge Alliam ipsam monumentum tantae cladis reformidaturos p Quod Tan. Fabee vidit, verba autensi diei esse tollenda, verum est: eaussam vero nec ipso Perspexit, nec Dulierus. Necesse est enim in primis verbia inteIIigere diem alliensem, cuius nomen postea addi non poterati Quae vulgo leguntur, ne latina quidem sunt. Sed video viros doetoa etiam Ciceroni tribuisse hune usum, quo dixisset de Fin. 3, 3, II. eeterae philosophorum diseiplinae, omnino vita magis alia. At omnes eodices, quorum lectionea cognitas habemus, praeter unum palatinum, praebent alia magis, alia minus: quod revocari debeti Liv. 5, 44, 6. nune ab secundia rebus magia polito ineatiti. Quod apud Plautum Cas. 2, 3, s. legitur magis initio, et ah Gmnovio explicatur Verbis magis quam primum, quam olim. Ipsum est dubium et eum reliquia verbis eorruptum. Diversa autem sunt prorsus, quae eonsert Burmannus ad Quintil.
p. 997. insitito magis apud Quintil. 11, 3, 4. et 11, 3, 172. In snuo enim additur nomini magis, ut sit unodlita mehr, et..equitur quam.
12. Quando magis praestantiam significat et pro
Potius ponitur, sequuntur etiam coniunctiones conditionales et caussales: magis εi, magis est, quod. Sed hae coniunctiones non cum particula magis cohaerent quae ad id refertur, quod enuntiatione eonditionali aut caussali expressum est. Recentiores scriptores magis si dixerunt pro praedertim δLPlaut. Mil. 5, 36. magis id dieas, si aetas, quod ego seis. l. e. tum, ai. Cic. de Am. 7, 25. tu magis id direres, Fanni, ei stupere in hortia Seipionia - adfui M. .
566쪽
Celsus 6, 18, 6. si ex ictu tument, sanguinem mittἰ neterearium est, magisque , si etiam Iinent. 2, 8. 2, 30. et magist, aihaee Pte fricta sunt. 3, 13. post febrem experiri balneum et vi
num t magisque εi horrore sublato haec superest.
13. Sed in his duae res observandae sunt. Possunt duae conditiones duae vo caussae inter se hoc modo comparari et vocabula componi ita et magis si quamoi, magis quia - quam quod. et similia. Aliter autem se habent eae dictiones, in quibus ponitur aliquid esse, etiamsi non sit.
Cie. p. Mil. 7, 17. nisi forte magiae erit parrieida, ei qui e-sularem patrem, quam si quis humilem necaverit. Cie. ad Att. 16, 1. quamobrem etsi magis eri, quod gratulertibi, quam quod te rogem: tamen etiam rogo etc. Cie. p. Coel. 6, 14. magis est, ut ipse moleste ferat errasse se, - quam ut istius remieuiae crimen reformidet. Cic. p. Cluent. 32, 89. hic ego, magis ut eonsuetudinem aer-vem , quam quod vos non vestra hos Uonte Deiatis, petam a s bis, ut ete. Liv. 5, 23, 12. Liv. 2, 1, 7. libertatis autem originem inde magis, quia -- 'nuum imperium .onsulare factum est, quam quod deminutum quidquam ait ex regio potestate, numeres. 2, I3, 3. Cic. ad Att. 6, 1. unde quidem quamdiu abfuisti, magis a me abesse Oidebare, quam si domi esses. ad Fam. 6, 4, 10. ad omnes
easus aubitorum pericularum magis obiecti sumus, quam si' abesse muri Liv. 45, 42, I. haeo - magia confudere audientium animos, quam si miserabiliter orbitatem atram defendo loquutus esset. I. e. maiori ictu.
14. Sed id, quod comparatur, etiam in unius rei mutata conditione potest esse situm. Id si, ubi res
crescentes vel auctae transeunt in aliam naturam et conditionem. Tum vero comparatio reprimitur, et animo nostro obversatur una magnitudo aucta. Quare magis
interdum dicitur de rebus crescentibus, ubi intelligimus magis magiaque, nec tantum ubi praecedunt quotiesie voliis ui . Neque desunt exempla, in quibus magis ad
Primitivam significationem, quae extra comparationem Galile est, redire videtur. Significat enim non medio criter, non Rarum. Iurisconsulti adeo elegantiam assequuti esse sibi visi sunt, quum nescio an modestiae caussa dicebant magis opinor, magia Puto, magis placet,
567쪽
hoc magis Mideliar: quorum verborum multa exempla
affert Brissonius de Verb. signis. p. 766. b.
Sallusti Cati 20, s. ecteriam mihi in dies magis animus ace-ditur. Ita meItorea Ithri, sed alii multi magis magisque. Quae IerEogina ad h. l. disputat, probari nou p sunt. Quintil. s, 4, 142. quotidie magis lasessima syntonorum modis sauia
Cie. LaeΙ. 26, 99. quod vi ne aeviat, magis cavendum est. Ita cod. ersuri. et alii non pinei. Abiecerunt critici magis, quod Iibrariorum errore cloaideratur in quatuor Ithris, non iusta de ruu a. Neque enim spectat ad superiora verba studiose canendum rat, sed signineat admodum, valde. Nee sine ratione Boterua contulit de Oae 2, 20, 69. animadvertendum est dii gentius. Hue refero etiam mutilum illum Iocum orat. p. Tullio 4. ita, ut mihi videtve, restituendum e ae mihi magis iIIud laborandum videtur, reetiperatorra, ut, quod antea nihia in istum dixi, probare possim, ne umquam is es reprehendar, quod hoe tempore respondeo. Emendistio , quam iacit Cramerus , -- eepit Helerus, ut magis ad verba quam in eo repri referreis ah omni ratione atque a Iatinitate abhorret.
15. Formulam haud oldi . supra P. 36. iam
commemoravimus. In ea negatio ad verbum pertinet. Cicero p. Sext. 51, 110. dixit nihil idi mugis. In explicatione omnes mihi videntur peccare. Coniungunt ouim mugis cum Domitie ex antecedentibus traducto, Et ironiam esse dicunt, cuius caussa non perspicitur. Mu-xetus euim in verhis Plauti Poeti. 1. 13. ignoscere itate miata aequom est. ΜI. Haud oldi magis. hanc sententiam esse dixit: nihil vidi umquam aequius, h. e. tu quissimum. Ovelli iis ad Cic. verba, se simpliciter, inquit, supplendum quam hoc: res est igitur prorsus explorata ac manifesta. Quod ironiam significet, nullum indicium adest. At magis non spectat ad nomen ex antecedentibus substituendum, sed Per se constat. Sensus enim horum verborum est: dies serie ich dochiliana una giar nichir additur autem magis, ut negatio
opponatur, quasi dicatur: magis quam quidquam aliud. Ηoe est: immo haud vult potius. Sic Plautus Pers. 2, 3, 5.
Od ego non magia somniabam, neque vinabar. Exempla, quae apud Plautum exstant, vide p. 36. Nee ita, quae dixi, obstat quod legitur Amph. 2, 2, 47. havd vidi ma
gis exspeciatumr num magia non cum eas civium cohaeret.
568쪽
Reddet mirimehr gehe ich eben nivi, dass er emartet orde. Lindem annus ad Capt. 3, 4, explicat: nihil vidi, quod meliori iure si e dici possit: cuius interpretationis rationem non ussoquor. Quod apud Cic. Tusc. 2, 17, 32. nunc exstat: sed nihil uidimus minus, et per se et ob dubium codicum auctoritatem suspectum est. Libri plurimi habent nihil uidimus.
16. Quae igitur critici de usu particulae absoluto
tradunt, maximam in partem falsa sunt praecepta, nec ellipsim vocamus eam orationem, in qua altera pars comparationis vel per se vel eX antecedentibus intolligitur. Sed uluntur hac particula multi scriptores Pro potius iureiicienda aliqua sententia, aut in Praeserenda aliqua re,
in primis iurisconsulti, de quibus vide II eiu eccium in Brissonii libro de Verb. signis. p. 766. Quare inservit
magis oppositioni, et esse magιs dicitur in affirmandis rebus, quae aliis negandis ponuntur adversae. Accedit hoc prope ad immo.
Cic. ad Fum. 16, 19, 1. exspeeto tuas litteras de multis rebus te ipsum multo magis. i. e. quam litteras. 1, 9, 56. Dumque Pompeius ita eontendisset, ut nihil umquam magis, etc. iii tellige eontendit. de Leg. 1, 7, 23. si vero iisdem imperiis et potestatibus parent, multo etiam magis. i. e. civitatis eiusdem habendi sunt. Varro do Re r. 2, 6, 3. qui eolunt deorsum magis aestate laborant. i. e. quam hieme. Ovid. Trist. 5, 2, 6. an magis insrmo non vaeat esse mihi ph. e. an non eum vitae meae condition convenit, infimitoremesae quam ipso nunc sum. Poeta apud Cic. Tusc. 2, 17, 38. si qui sapientia magis vestra mora deuitari potest. Elotetius explicat: magia quam si non Rdvenissem. Minimor est enim magia vestra sapientia quam allia emediis.
Sallust. Iug. 85, M. neque quisquam parens liberis, uti aeter ni forent, optavit: magis, uti boni honestique vitam exigerent. ubi librarii duo correxerunt magis quam uti. Ovid. Fast. 6, 631. hic inter eineres obseseni forma Oirilis aut fuit aut uisa est: sed fuit iIta magis. Vide n. 10. Quintil. 4. 5, 4. alia sunt magis, propter quae partiιione non semper ait utendum. Antea eos vitupera ii, qui partitionia usum ve
Plaut. Bacch. I, 1, 3. pol magis metuo, mihi in monendo ne defuerit oratio. i. e. immo metuo. I, 2, 2I. non omnis aetas, Lyde, ludo eonuenit. Magis unum in mente est mihi nunc, satia ut eommode pro dignitate obsonii haec eoncuret coeus. i. e.
569쪽
Immo Hium nunc sequor magistrilin et Nn vix hoe la monte habeo. ' Tirgil. EcI. I, II. non rnvideor misor magis.
17. Mugis est, ut quomodo dicatur, eXempla n. 13. ostendunt. Significat vel maius esse, Praestare, vel verius esse, vel potius valere. Iurisconsulti de iure respondentes hac sormula saepissime utuntur. Id pe
multis exemplis monstrat Brissonius de Verb. signis. P. 766.
Gaius in Din N, I, D, T sed illud magis est. Dod prisa
diximus. Vlpian. 47, 7, 3, 7. stirpes oleae arbores esse magis est, sive iam egerint radires esse nondum Vlpian. 48, 5, 27, 8. de eo vuspue servo, m quo usumfruetum reus habuit, magis est. vi quaestis haberi ps it. Vlpian. 39, I, I, 13. si quis αedisseium vetus fuleiat, an opus nouum nuntiare ei possimus, videamus. Et magis est, Ne possimus. 38. 7, 2, 3.
13. Res, quae per multas Vices et per Plures gradus adscendit aut crescit, geminata particula dicitur magia magisque fieri. DupleX enim magis, quod incrementum non finitum indicat, coniungitur Per copulativas particulas que, ac, et: sed POlest etiam haec o pula omitti, iit seri solet in reliquis huius generis formulis. Vid. Palmeri spiciles. 2. p. 638. 640.) Tom. 4.Gruler. Vorsitum de Latin. falso Susp. p. 246. RuhDken. ad Ovib. Iter. 1, 41. Adduntur saepe nomina quotiui in dies.
Ct. Servium ad Virgil. Aen. 2, 29s. et erilleos, quoa nomἔ-nat Drauenboreh. ut Liv.- 8, 39, 1. Pacuvius apud Nonium RG . dsilet pigetque maos mugisque me eortutum hoe nequidquam itiner. Cic. ad Fam. 2, 18, 2. sed mihi magis magisque quotidie de rationibus tuis cogitanti plaeet illud meum consilium. Phil. I, 2, 5. quolidis magis magisque perditi homines. ubi Eodd. quia dam ae magis. Sallusti Cat. b, T. agitabatur magis magi que in dies animus ferox inopia rei familiaris. ubi vd. Cortium. Iug. 53, I. magis magisque oppropinquare vident. Cic. FiL Epist. 16, 21, 3. enitar, tit in dies magis magisque haee Naseentide me duplicetvr opinio. Quo exemplo opinio, quam Hemogiva ad Salluati Cat. 20, 4. de ordine Verborum exposuit, proranaeerellitur. Prieaeus ad Apulei. Net. P. 400. Oudend.ep. ad Apulei. T. I. p. 170. qui lucatam eruditionem captat. Is asius veterea dixisse existimabat magisque mugis pro
570쪽
gis ite mugis. Muretua suspicatua erat Ennium apud Cic. deSμn. 4,I0. acripsisse magisque magisque, sed ibi nunc bene vindiearunt verba postque mugisque. Virgil. Aen. 2, 299. et magis atque magis - elarescunt a nitus. ubi cons. Servium. Georg. 3, 185. tum magis atque magis blandis gaudere magistri laudibus. Tacit. An n. 6, 21. magis αe magis trepidus admirationis et metus. Sueton. Titeli. 1 l. magis deinde ac magis omni diuino humanoque iure neglecto.
Plin. Epist. I, 3. 10, 28. Senec. de Henes. 2, 15, 4. benesteium
demus, quod usu magis ac magis placeat. Hoc Oudendorp. ad Apuleii Mel. p. 224. minus eleganter dictum Pt ex uno codico restituendii in censet magis magisque. Elegantiae eaussamoiiiii de iii non perspici.. Sueton. Vespas. d. in puero statimeorporis artimique dotes eoptenduerunt, mregisque ac magis deinceps per aetatis gradus, Drma egregia. Tit. d.
Cie. ad Att. 14, I8. isaque de Graeeis quotidie mos et m gi, eouito Uugneriin ud Virgil. Ge. 3, ae 6. opinatur, fore, qui hoe in loco et in liliis ac scri lii malint. Prosceto nulla iis erit naus, a. In Virgilii versu Verba magis et magis separanda
Catull. 64, 275. post vento er cente magis m regis in rebescunt. do quor iiiii vorborum iunctura Iloynius dubitat temere ad Vie-gil. Ge. 4, 3II. ubi ulli libri habent tenueritque magis magisti era evrpunt, lilii tenuem magis GC magis. δ8, a. et magis magis in dies et horas. Graeci μῶλλον μαλλον dicunt. Vd. Silidam s. h. v. Wcisvii Pleonasm. graec. P. IS . Euripid. Iphig. Taur. 1M5. Cic. ad Att. 5, z. quotidie enἰm magis suspieor te in Epirum
tam profectum. Codd. nonnulli magis magisque. Lambinus cum antiquioribus magis ac magis. Sallust. Cat. 20, 6. eet rum mihi in dies magis animus aeeenditur. Codicea multi magis magisque, in uno m. et m, in boll. m. ac m. Terent. Eun. 3, 3, 1. Profeeto quanto magis msgisque cogito. Itirisconsulti, qui hanc particulam mirifico amant, haud scito pro maxime dicunt. Modestin. in Dig. 47, 3, 7, 1. nam qui pro paee exeubant, mregis magisque ad hane accusationem admiι tendi sunt.
19. Vt maior rerum distantia cognoscatur aliam verbo magis, quemadmodum comparati Vi ullis, adduntur verba multo, impendio, in sinito.