장음표시 사용
591쪽
vid. Met. 7, 39I. vitaque re male mater Iammis Gugit arma. Coniunge male uua. Senec. Thyest. a. quis mala deorum Tantalo visas domos ostendit iterum 2 Intellige male visas domos. h. e. in elua perniciem. Nam visas pro visas e forentino Ii-hro restituit Bothius. M. Gmnov. Apud Arnobium 4. p. 84. et P. M. Elmenti. non legitur male traetatio, sed mala.
T. Reliqua exempla adverbii cum adiectivis compositi ad duo genera referri debent. Alia enim in unam
notionem coeunt, unoque vocabulo constant. Quemadmodum malindus, malesuadus Ρlaut. Most. 1, 3, 56. Virgil. Aen. 6, 276. , ita iam maledicax, quum maledicere sit in usu. Alia autem e verbis facta assumunt adversium propter verbalem rationem, veluti male Ocu latus Sueton. de Rhetor. 5. .
Cic. do Fin. I, aed ex eo credo quibusd- usu venire, ut abhorreant a Latinis, quod inriderint in inevita guaedam et horrida, de male graeeis latine seripta deterius. Ita ut seribatur, necessarium existimant critici vel propter eoncinnitatem, vel ambiguitatis evitandae causan. Vellem demonstruasent, quia Latinorum umquam dixerit bene graeeum. Restituenda est codicum scriptura de malis graeeis.
mum qualitatis gradum significat: μαλιστα, iam mehraten, meselen. Vsus autεm huius vocabuli duplex est. Nam praestantia aut in ipsis rebus inest, aut iis tribuitur iudicio: quare adverbium et additur nominibus altributiavis, ut superlativi ratio exsistat, et inservit enuntiationibus atque notionibus adiungendis, quibus, quid summopere praestet, aut quid prae aliis rebus spectandum sit, iudicamus. Disserunt autem plurimum et potissi-
-m. Illud enim definit, quantum quid sit quod agi
tur, ideoque tantummodo cum verbis et novo recentiorum scriptorum usu cum numeralibus componitur: posissimum autem id, quod maxime praestat aut valet reliquis vel exclusis vel reiectis anteponit atque unum eligit et praefert. Cf. Wolfium in Analeci. p. 294. Vulgari lamen usu maxime et pro Poti83imum et pro Pra cipue et praesertim ponitur promiscue.
Cic. do Orat. I, 8, 30. havi una res in omni libero populo, maimeque in paeviis tranquillisque eiulistibus praecipue semper Duiligod by Goosl
592쪽
sortiit. Gellius 20, I. sed omnium maxime atque praecipuasdem eolvit. Quae Uergogiua de V abulorum horum diserimine disputat, vereor ut satia faciant.
Ex ipsa vero vocabuli significatione intelligitur, qui
tactum sit, ut poetae elegantiores in carmiuibus suistion admittere ut nomen, quod intellectui esset proprium nec versibus commodum. Apud comicos tamen multiplex est usus, et Phaedrus 4, 10, 17. scripsit tibi inoeniri maxime contrarios. Plauto proprium videtur, quod hanc particulam extremo tu versu collocare solet. I. 1. Inter attributiva nomina sunt adiectiva et 'participia, quibus additur maxime, nec tantum ea, quae superlativum non possunt sua forma eXprimere, sed etiam ea, quorum superlativus in usum venit. Sed 'optimus quisque scriptor cavet, ne praeter necessitatem repudiet formas linguae constitutas. Nam quod discrimen intercedit inter verba das Νutalitaste et im hochaten Grade nutalich, quorum hoc ad absolutarum notionum genus attinet, id etiam Latini asnoverunt, neo ubique utilissimum pro maxime utili dixerunt. Su stantivis maxime adiicitur, ubi ea pro adiectivis ponuntur, aut adverbium cum verbo e33e compositum praedicati ossicium obit. Adverbia non assumunt maxime, sed ubi de summa re dicitur, adverbialem notionem in se recipere solet ipsum maxime: veluti maxime pugnare est maxime fortiter pugnare apud Plaut. Amph. 1, 1, 271. Aliquantum dissert, u hi petam maxime ad adverbium opponitur.
Terenti Phorm. I. M. nee si eo ma est maxume, non fiat neeerae habere. Cic. de Amie. 21, 80. mαxime naturali e rent amisitia. 23, M. quo etiam. magis vituperanda est rei max me Meessariae tanta ineuria. Caea. B. gall. 2, 4. qui maxima feri inter ψaos habeantur ete. Quintil. I, II, 13. quod ita πιλme faciet, ei eertos ex comoediis Megerit locos, et ad Me maxima
Plaut. Capt. 1, I, 31. inhonestum, maxume alienum ingenio suo. Mil. 2, 4, 11. qui propudii me maxume innocentem falso i simulavit. Terent. Andr. 5, 1, 16. quibus id maxime utile est. Quintil. 9, 3, 3. Terent. Eun. 5, 2, 26. nam si ego digna haeeontumelia gum maXume etc. Curi. 4, 7, 23. umbilieo maxima similia est hahitus. Plaut. Rud. I, 3, 35. uisera ego prognata tum maxume. i. mDiuilired by Coos e
593쪽
qnam libera esse potest quisquam et nee in Hauri est hie
Terent. Heant. 2, 4, 28. maxime animo exoptata meo. Sal- Insti Iug. 47, I. forum rerum venalium totius regni maxume e labratum. Cavendum est, ne in distinguenda diversa forma abutamur subtilitate, veluti Bergogius in Sallusti verbia Cat. 1, 3. m moriam nostri quam maxume longam e ieere, negavit arrogantiae caussa dici potuisse memoriam nostri quam langissimamerarere. IIoc tantum non Verum est. Illud lanien sιudium, hoe magis esseetum indicat. Scriptores optimi scilicet Oleganter variare solebant formam et, alterius adiectivi superlativo posito, niteri addere adverbium marime, uti Sallust. Iug. 35, 4.
Proxumo ac maxume fido sibi. Uaud raro dubia est verborum constructior Plant. Trin. Ri 2, M. in oecillio iacebis, quom te maxume clarum voles. Co iunge marume voles. d. n. 2. Pseud. I, 3, 35. deos quidem, quos maxume aegriom eri metuere, eos minimi fata. Esse potest maxume metuere, ut nil. 2, 1, 18. Amph. 2, 2, 202. quam me Nereri et metuere est par maxume. Et sunt etiam ultorum scriptorum loci, in quibus maxime non ad proximum nomen reseramus. Quintil. 5, 13, 42. Deimvae hoc, quod maxime uberes loci populares sententiae naseuntur materiam disendi nobis, quod volumus, ducentibus. i. e. quod maximo nascuntur. Plaut. Capt. 3, 5, 3. salor sartorque scelerum et messor
Cie. de Orat. I, 33, 149. ut - dicatis quam minime ad veritatem aecommodate. No autem verba Sallustii Iug. 35, 4. maxime occulte ad Iloc caput roseras, vide n. 15. Oudendorpius ud Caes. Holl. civ. 3, s. nuper maxime, quod in uno quodam codice invenit, quasi esset nuperrime, comprobavit. At id nolatinii iii quidum est. .
2. Verba, quae rem vel crescentem et multiplicatam vel actionem augendam vel conditionem mutat ilem, etiam desectu, denolunt, omnia admittunt hoc adve bium altissimi gradus, itemque verbalia: in primis verba Velle, cupere,. et quae animi sensum et motum significant. In his intelligimus. quae summo studio vel toto animo aguntur. Verbis esse et Feri hoc modo additur affirmatio summa, aut intelligitur praedicatum ex antecedentibus. In multis autem explicandis adhiberi Possunt verba Omnino, lolum, ganet v nil g ur. Saepoadverbium post verbum collocatur, non mutata Seuteu
594쪽
tia, sed gravioro cum vi orationis. Interdum vero dubitabimus, uti im in varietate lectionis adiectivum, an adverbium praeseramus: utrumque bene se habebit. Plaut. Trin. 2, 3, 20. tu Deiali, ut di euis via foret, eulpa
maxime et desidia. Coniunge m ime feeisti. Terenti Eun. 5, s ', 14. quid commemorem Primum, aut laudem maxume Z IIeautia, 1, 79. quo mini me aput te Re valere sentiet. Ad. 3, 2, 54. nos eolua maxume. Quintil. 9, 4, 2I. quo congruunt maxime. 2, 4, 1. posse autem mazime, si velit, optimum quemque eontendo. Plin. Hist. n. II, 24, 37, 3. maxime autem arborum hoc sentiunt piri, mali, sei: minus, quae amarae sunt et odoratae. Curti . 8, R. 12. ceterum quae propis a sunt mari, aquilones maxime
. t Plaut. Most. 5, I, 49. quis id enim maxume volo. Most. R. . . I, 45. ubi maxume eme vis, eum hae, eum istae eris. Germani alia quidem ratiociet iso du am Eebaten sem tolliat. Aa. 3, 3,' I33. i exopta id, quod vis maxumo tibi euenire. Mere. 5, 2, 45. Terent. IIee. 3, 3: M. Cic. ad Fam. 12. 25, IR de te audieb-l mus ea, quae moxime vestemus. in Att. 13, 1. nee magis quam -i quemadmodum ago murime vellem. p. Quint. 10, 35. Pera. 2, M. quem eontaenire maxume eupiebam, egreditur intue. Terent. Heaus. 3, 1, 19. Cas. 2, 8, 13. MiL 2, 5, 18. metuo maarume. Sallusti icati si II. gui maxume timent. . Plauti Capt. 2, 3, M. Atue in rem utrique est mamme. Cur s I, I, 4I. sat maxume. Cie. do Leg. 2, 26, 66. fuit enim hie vir, ut seliis, non se lum eruditissimus, red etiam eluis e re publica marime tuendaeque risitatis' seritisamus.' Goerenetius non reete intelligit sadmaaime etiam , quum coniungenda sint maxime e re tollea. Caea. Bel . 'gML 1, 3. 'qui eo tempore - maxime plebi a eeptus erat. Cie. do Off. I, II, M. atque in re publiea maxime conservanda sunt iur 'belli. Extremo Ioco aententiae eum maioro vi posuit non raro Cicero : de Leg. r. 27, 69. id enim est profecto, quod eonstituta religione rem publieam eontineat maxime. de Oss. I, 2, 4. ab eo 'exordiri volui maxime. Tusc. 1, 15, 35. in Verr. 3, 5, 11. P. Plane. 10, 25. '
De ordine verborum diversa exstant criticorum iudicia. Cic. de Amic. 5, 20. quanta autem Dis amicitiae ast, ex hoe intelligi maxime potest, quosl etc. In aliis libria legitur maxime inte ἰigi potest. Id Ger Mardus repudiat, quum inielligentiae nulli
595쪽
erant verba hoo maxime, et recte dici marime intelligi. Goerengius in Iahnii Annal. I. p. a . libros duos nominat, qui habent intelligi potest maxime, nec male. Sallust. Cat. 33, 5.
neve eam nobis neeessitudinem imponatis, ut uuaeramus, quonam modo maxume ulti sanguinem nostrum pereamus. Erit Zius Comtium impugnat, qui transposuit verba ulti mazume. Liv. 6, 36, 2. eaque res - verecundia maxime non patres modo , sed etiam plebem movit. Editiones untiquae maxima. Quintil. 9, 4, 66. quod nune maxime vitium est. Non possunt coniungi nune maxime, deat eben, et quod exsPectamus, m imum in codicibus quibusdam legitur.3. Exstant in editionibus veterum Scriptorum vulgaribus loci, in quibus maxime est superlativis appositum. Antiqui grammatici id fieri posse negarunt: vide Donatum p. 1746: recentiores aut dubitaverunt aut affirmarunt. In his V ossius de Construct . 17. Burmatin.
ad Gratii Cyneg. 133. Draken borch. ad Liv. 41, 23, 6. Ernestius in Cla v. Cic. p. 609. At Ruhnkenius ad Vellei.
Put. 2. 27. monuit, vulgatae lectioni in omnibus his locis nihil esse praesidii, et si quae eXSturent Vera exem-ga, sordes esse scriptoribus delerioris notae proprius. um sequuntur Zumplius ad Cic. Verr. 2, 66, 160. et Krtigius ad Sallust. Iug. 7, 5. Nos igitur primum vera
a salsis secernamus, tum in reliquis ad ea respiciamus, quae de vocabulo magis comparativis adiecto sunt ex posita. Nec poterant tamquam similia comparari longe
villissimus apud Liv. 44, 31, 5. nec perdi Icillimum 40, 21, 3. : ibi enim praepositio per in se constat.
Apud Cic. Verr. 2, 66, 160. codices tres quatuorve remoti habent, non remotissimi. Liv. 41, 23, 6. parva aut mediocria res, Achaei, quibusdam videtur agit ego maxime gravissimam omnium non agique tantum arbitror, sed quodam modo actam esse. IIaeee ,rruptela laboraro ne HO non idet. Columell. 9, 3, 3. si uero saevior maaime pessima est. Quod in antiquis libris desideratue est, ad id eritici debebant unimum attenderer nam Columella scripsit: nam quanto grandior vis atque rotundior, tanto peior e
st vero saevior, maxime. i. e. rotundu si saevior, nauxime est
saeva r so At sie's im hochsten Grade. Id glossator explicuit addito ricssima. Restant haec: Cic. ad Att. 12, 28. eredo - existiment -, siue hane aberrationem a dolore delegerim, quae maxime liberalissima doetoque homine dignissima, laudari me etiam oportera. Non uno modo eritici emendarunt haec verba, nec tamen Pro-
596쪽
habui. Equidem voc. maxima e Verau sequente transpositum esse existimor nam Cicero scripsisse videtur laudari me etiam oportere maxime. Gellius M. H. Pura bonas artes qui sine riter eupiunt appetuntque, hi sunt vel maxime humanissimi. Μenelienius tu observati p. 609. ,, hic illud vet maxime idem est quod imprimis, nec tam coniunctum niteri humanis L quam ad id additum videtur. ut maiorem verbis vim conciliaret. Cod. Lincoln. hi sunt, et maxime, humaniasimi. Quod erit considerandum.
4. Novum praeceptum videtur tradidisse Rei sigius, qui in scholis suis, ut Kalintius in Ephemerid. scholast. a. 1831. n. 61. refert, docuit, praeter eam significationem , qua alicui rei aliquid maximi numeri attribuitur adverbii maxime aliam tuisse eam . qua ad partes rei referretur atque id indicaret, quod plurimis partibus proprium esset: veluti liber maxime Philosop/uctis noumodo liber esset philosophicis dictis praestantissim iis, sed
etiam qui plurimis in i artibus philosophicum haberet
argumentum: grogatentiistis malυευhiεch. Equidem vero haec ab usu Latinorum prorsus alleva putor certe in adiutigendis adiectivis. Vnum tamen invenimus Iocum, in quem illud praeceptum quadrare videtur. Liv. 5, 40. 5. alia maxime plebia turba, quam nec capere tam exiguus collis, nec alere in tantia inopia 1rti mensi Poterat, ex urbe esti εα Melut agmine iam uno petiit Iunio ιlam. Sed paullo post exponemus, quo modo maxime indicet singularem speciem rerum ante alias
con erandam, atque idem significet quod praesertim, imprimis. ita Liv. 21, 46, 9. fuga tamen effusa iaculatorum maxime fuit. i. e. praecipue fuit Iaculatorum. Curi. 8, 4, 24. Omnium tamen oculos conpertu in se, maxime regis.
5. Saepius hoc adverbio significatur, rem fieri aut
esse praeter alia sive praeter omnia alia, por alien an-dem: saepe etiam, quum ad modum rei agendae re-Epicimus, agi summis vel maximis in rebus. In illo vero usu observavi, adverbium in fine senteutiae poni debere.
Plaut. Amph. 2, 2, 140. enimuero illud praeter alia mira in νον maxume. Terent. Eun. 1, 2, 92. hao re arbitror id posse feri maxume. i. e. sola hac re, non ulla magia. Cic. in Vere. 5, II. neminem vestrum praeterit, iudices, omnem utiliιatem Diuiligod by Cooste
597쪽
opportunitatemque provinciae Messiae - eonsi re in re frume
- Haud absurdum iudieium feeu Goerengius, quum Ernestium reprehendebat, qui in verbis Cie. de Fin. 2, 13, 39. in ea voluptate, quae mazima dulcedine sensum moveret, summum bonum ponere, eorreXit quae maximer adverbium enim ad verbum erat ponendum, ne significaret praesertim, quod ab illa aententia alienum. Terent. Phorm. Prol. 27. is erit Phormio parasitus, per quem res geretur maxume. i. e. ut qui Primas Partes agat.
6. Hoc adverbium saepe vicem aliorum adverbio-Tum praestat, quorum notio vel in verbo continetur, vel ex universa senteutia colligitur.
Plauti Amph. I, I, 271. legiones quom pugnabant maxume, quid in tabernaeulo fecisti Z i. e. neerrime. I, 1, 44. nam quom pugnabant maxume, ego Iugiebam maxume. Baech. 4, 9, M. Nam ego non laturus gum, si iubeas maxume. i. E. instanter. . Caes. Beli. gall. 1, 40. huic legioni Caesar - propter virtutem Udebat marime. Dicunt Germani unbedingi vertrauen. Quintil. 10, 1, 86. quem Homero erederet maxime accedere. 'tae. de Oss. I, II, 33. atque in republiea maxime conservari sunt iam belli. I. e. summa eura. Quintil. 12, 2, z. quis den gue in ipsa, quam maxime plerique praeeipiunt, rei publieae a ministratione Oersatus est 2 Comet. AIesb. 3, 4. hoc minime eo senire in Aleibiadem uidebatur. i. e. dies schim a s genaueate aus den Ale. zu Passen.
7. In quibusdam formulis idem est quod PDrimum,
certe in usu comicorum. Sed quae vulgo ita commutata putantur, diversae sunt rationis. Nam quum Caeaar dicit lesioni eo debat maxime et Cicero quod mamaxime a lectat, reseruntur haec ad animi affectum, quae adhibito vocabulo plurimum ad rem Spectarent.
Plaut. Trin. 2, 2, 38. mihi quidem aetas est ueta ferme. tua
8. In his omnibus, quamquam comparatio cum aliis rebus eiusdem generis aut rationis instituenda non Verbis quidem exprimitur, sed cogitatione percipitur, dubium est, an scriptor per hyperbolen rem, quae Permagna esset, dixerit maximam. Nimirum maxime 'aepissime ponitur pro val de , admodum. Negligimus enim, ut fit 1u familiari consuetudine, accuratam com-
598쪽
parationem. Item contra, qluim de Summa re loquimur, intelligimus etiam conditionem vel qualitatem itandauctam, ut comparationem excedat, et maxime absolute dicatur. Est igitur tautopere, quantopere i11 rerum natura fieri potest: quod alius εianime, im hochalen Grade.
Plaut. Men. 4, 2, 1. ut hoe utimur mamme more moro molestoque multum. i. e. iste gewohniich iat doch die im hoehaten Gra- de thor te Sitte.
s. Sicuti aliis superlativis, etiam huic assertur potentior vis et per vocabula unu3. Omnium, multo, quorum hoc tantum comici utuntur, et per adiectam particulam pel et per voculum quam, cuius ratio omnibus nota est. Spectat enim ad Omissum verbum Potest,
quod saepe non omittitur, vel ad aliud ex superioribus intelligendum: sed insinuavit se haec sormula ita in familiarem usum, ut quam maximes per Se constare videretur. Sic Graeci ως μαλιστα. Hei ZOgilis ad Caes. Beli. gall. 1, 81. contendit, numquam ad aliud vocabulum, nisi ad verbum referri hoc quum maxime, quod moderetur iudicium. At etiam udiectivis et adverbiis adiungitur, ut summus qualitatis gradus intelligatur. In Caesaris loco sententia nos iiibet ad verbum referre, non ipsa vocabula. De verbis miaxime admodum vide Tom. 1. p. 171.
Curi. 5, 2, 5. qui - proelium tinus maxime accenderat. Co nel. Milt. I, 1. quum - sua modestia unus omnium marime
Terent. IIec. 1, 2, 85. atque ea res multo maxume disiunxit alium ab illa. Sallust. Cat. 36, 4. imperium populi romani multo maxime miserabile visum est. Cie, de Nat. d. 2, 162. illud viro - mihi uidetur uel maiaxime confrmare, deorum prouidentia eo nauli rebus humanis. da Orat. I, 8, 32. hoe enim uno praestamus vel maxime feris. Par tit. orat. 33, 114. quae quidem vel maxime suspicionem mouent. Quam reconditam vim Goerenzius verbia uel maxime ad Cie. de Fin. I, I, 2. tribuerit, me fugiti Plant. Mil. 3, 1, 186. quam potes, tam verba eonfer maxume ad eompendium. Daec contracta dicuntur quam maxime eon fer. Terent. Ad. 5, 8, 2. ego vero iubeo et in hae re et aliis omnibus quam maxume unam facere nos hanc familiam. Heaut.
599쪽
10. His accedunt formulae quaedam comparationis breves, in quibus post relativum omittuntur verba ex altera entinitationis parte repetenda, quam qui maxime, ni qui maxime. Eae etsi omnibus superlativis communes sunt, in maxime tameta habent frequentissimum
Cie. ad Fam. 5, 2, 13. tam enim rem amistra reipublicae, quam qui maxime. Liv. I, 33, 5. proelium, ut quod maxime umquom, pari me, utrimque aequis viribus - eommissum est. 5, 2b, s. grata ea res, ut quae maxime senatui umquam Dil.
11. Notandae videntur etiam formae comparationis ut quisque minime - ita maxime sive Potissimum rtit quisque maxime - ita minime: quae aliis quoque superlativis accommodantur. Saepe simplex maxime in utraque parte enutiliationis Iocum habet, quando duae res aequali ratione accrescunt: quasi dicatur quo
magia - es magis. Ge. de Osr. I, IS, M. hoc maxime o Hi est, ut quisque m xime opis indigeat, ita ei potissimum opitulari. I, 19, 64. titetvisque animi magnitudine maxime excellit, ita maxime vult prim
Cie. de Oss. I, IS, M. eolendum autem esse ita quemque maxi-- , ut quisque maxime vistutibus his lanioribus erit ornatus. Per,l. 50. Cic. Tusc. I, 4b, 108. Persae etiam erea tareumlitoseondiunt, ut quam marime permaneant diuturna eorpora. de Orat. I, 33, 149. tit - dicatis quam maxime ad veritatem a commodate. 1, 34, 154. equidem mihi adolescentulus proponere solebam illam eaereitationem marime, - ut taut versibus propos lis quam maxime gravibus aut oratione aliqua laeta in eum snem - eam rem ipsam, quae legissem, verbis aliis quam maxime possem lectis pronuntiarem. Li . 4, 6, 9. quicumque ni quid seditiose dixerat aut Deerat, quam marime tribunicii et prensare hυmines et eoneursare toto foro candidati eoepere. Sallust. Cat. I, a. quo mihi rectius videtur - memoriam nostri quam maxime longam es ere. Poterat etiam dici quam longissimam Platit. Mil. 4, 4, 17. nune quam maxume opus est dolis. Nihiloininus piam potest etiam ad tam reserri. Plauti Merc. I, 2, 12. quam maxume resisto, tam res in perieulo
600쪽
Cie. de Leg. I, 18, 49. tit enim quisque maxime ad suum eommodum referi, quaecumque agit, ita minime est vir bonus. Cie. p. Rose. Am. 53, 154. ex quibus rebus maxime respublica laborat, iis maxime mederi eonvertit. PIatit. A mPIi. 1, 1, 44. nam quom pugnabant muxvme, ego fugiebam maxume. In altero membro Positivus apponitur apud Plaut. Merc. I, 2, 12.12. Familiaris consuetudo mutavit legitimum usum in eo, quod maxime pro poli εimum, quod unum aliquid ex ceteris lenet et praeseri, Promiscue poni concessit. Id transiit in usum scriptorum inserioris aetatis. At quo primum id ibi factum videmus, ubi adverbium cum numeralibus componebatur. Grammatici significari dicunt ferme, fere, et comparant admodum et graecum μαλιστα. Graeci autem ita pro ακριβως loquuntur et rem reserunt vel ad minimum vel ad summum numeruin, ut modo sit hυChalen S, modo wenig Alens. CL Hem stertius. ad Lucion. Tom. 1. p. 303. Bip. In te prol. ad Thucyd. 1, 54. eiskium ad Xenopliorat. Hel lon. p. 472. Id Latini infima demum aetate imitati sunt, ut Gellius 17, 8. erat is puer genere Atticus, ad annos
maxime natus Octo. Sed antiquiores Scriptores pro potissimum diXerunt, ut certum numerum, aliis rebus missis, tenerent.
Quintil. 5, 14, 1. Cicero maxime quinque defendit. i. e. ex reliquis sive ex toto numero quinque. 8, 4, 3. quatuor tamen maxime generibus video constare amplisidationem. i. e. non plu-xibus. In hunc modum Gosnerus egregio emendavit 6, 3, 23. mus autem maxime triplex. ubi Spaldingius non frmo Pedo incedit.
13. Idem maxime, quod potissimum significat, etiam
poni potest, quando in rebus incertis nec accurate definiendis unum modum, qui certuS videtur, tenemus, ad alia momenta non respicientes. Tum explicari poterit per certe, sed est potissimum. Germani loquuntur menigstens: sed etiam eben, gerade. Huic vero dictioni accommodantur imprimis relativae senten
tiae, et dicitur qui muaime pro qui Potissimum.
Plaut. Men. b, 9, 58. oostrum patri sui quot eratis 2 v. x
nune maxime memini, duo. i. e. rvie Ahisat wen stens mich e gmnere, sive jera eben.
Quintil. 1, 7, 16. aliquo eireuitu ad id pervenire, ut illi, quod maxime disere uoluit, uideatur expressum. Sallusti Cat. 33, 5.