장음표시 사용
581쪽
gitur enim e. 48. exerestus ei re magis st pensiore animo ante adventum Iubae commovebatur. Et c. 54. ita vos gesseritia, ueneque beIIo fortes neque pace boni aut utiles fueritia, et magis inseditione eoneitandisque militibus aduersus vestrum imperatorem hace non bene emendata videntuo quam pudoris modestiaeque fueritis studiosiores.
Diversa ratio est In his Pompon. Melae 2, 6, 2. magisque et magis latior ad oeeidentem abit. Magis malle narrant grammatici Plautum et Livium et VI-pianum dixisse. At Plauti exempla non nominant. Vd. Scip. Gentil. Parerg. I, 37. p. m. Misceli. Observ. Nov. T. I. p. 34. Apud Liv. 22, 34, 11. populum liberum habiturum ac daturum ei consulatum), qui magis vere vincere quam diu imperare malit. h. e. qui potius malit. sed Vlpianvs in Dig. II, 2, 52, 10. Inge enim malle eum magis suum e seqvi quam dominium imgulae. Est igitur usua posterioria aetatis.
φὶ Magis a librariis commutatum est eum maiuου. M. Drahen h. ad Liv. 9, 19, T. ad 26, 41, 16. Burmann. ad Lucan. p. 118. Heindorf. ad Cic. de Nat. d. p. 220. mim minus. vd. Lam hin. ad Cic. de Ρrov. cons. 15. 37. Heins. ad Ovid. Her. 17, 102. Drahenb. ad Liv. 45, 25, 7.
In vocabulo MAGNOPERE, quod eX magno et Uere constat, duae res sunt animadvertendae, significalio et scriptura. Sed quum grammatici uon iam diversam significationem scribendo distinguere soleant, quam ex diversa scripturae forma colligere proprium Sensum, Primo loco nobis de hac forma est dicendum. Atque virorum doctorum alii, ut demonstrarent, veteres Latinos etiam distractis vocabulis moO Opere seripsisse, argumentum invenisse sibi visi sunt in auctoritate codicum , alii autem in diversitate sententiarum. Inter illos conspicimus Oudendorpium ad Sueton. Caes. 1. et ad Caes. Beli. gall. 1, 13. Drahenborchium ad Liv. 28, 18, 4. Cortium ad Plin. Epist. 1, T. qui omnes Ciceronem et Livium magno OPere, nisi semper, tamen saepius diXisse, affirmant: Wolfium in Analeci. p. 291. Ex his autem tres nomino. Hoinrichius enim ad Cic. de Re p. 167. - Loci sunt, inquit, ubi mugno opere, fanfO OPEV -nMmo mero omnino et unice rectum est: alii, in quibus
582쪽
parum aut nilail reseri, utrum magno OPere scripseris an magnuerer rursus alii, quibus contracta sola conveniunt. Quales sint hi loci, non declarat. Gerntia
dus ad Cic. de Otr. 1, 1, 3. M ubi minorem vim habet, inprimis post negationem contractius m Hvere relinebitur. Sed quae haec minor Vis sit, non explicat apertius. Lindem annus de Adverb. 4. P. 19. , , magnopere est adverbium asseverandi, ma Πω autem opere est magna industita, non adverbium, sed phrasis, quae interdum adverbii vicem subit, nihil lamen de nativa sua vi immulans. Vnde magnopere eo, quod dicitur palde, contra magno opere numquam Pro Ualde accipi potest. Nimirum hae sormae eo diuerunt, quod in altera duo nomina unoviccentu comprehenduutur, in altera utrumque nomen suo accentu notatur. Nihilominus tamen inter veteres fuerunt, qui scriberent reipublicae, iurisiurandi. CL librum de Ario lat. scribendi P. 109. Quare non sine caussa orellius ad Cic. de Oss. 1, 1, 3. obloquutus est: ,, nullum inest discrimen signi- scalionis. Scilicet in his Ciceronis: plum PuerOrum igitur formas et corPOra m tigno hic opere miraretur: quid aliud intelligas quam Oalde' Mihi igitur
ita videtur. Vtraque forma a veteribus scriptoribus et ab iisdem quidem usurpabatur promiscuo . nec possunt libri, qui nunc exstant, certa iudicia tu tegrae scripturae
in singulis locis offerre. Alii enim librarii ubiquem no OPere, ut in gudian. 2. Ciceronis, in lovan. Livii, ilii mugnostere dederunt: in palimpsesto librorum de Republica librarius prior scripsit magnopere, interpolator correxit distractis vocibus, cui sormae Moserus p. 40. tribuit antiquitatis saporem, quem equidem sentire nequeo. Neque ulla apparet constantia alibi. In eadem cnim sententia modo magnOPere, modo magno opere legitur. Tamen nihil impediebat, quo minus verbis magno Vere etiam significaretur magna industria, magnum studium, sicuti di Xerunt maiore opere et maximo Opere. Ud. Caton. apud Gellium 7, 3. Nos hic eum usum praecipue consideremus, quo magno opere et magnopera adverbii instar dicebatur nec illi maiorem tribuamus vim quam huic ob ipsam
formam. Nemo enim germanorum scriptorum vocabula gemisser Massen et gemissermaysen significalioneidistinguat. Quare nos in asserendis exemplis adhibebimus vulgares, sed bonas editiones, neque cum non-
583쪽
nullis viris doctis gloriam eo expetamus, ut quomodo in quovis loco scribendum sit, nostro sensu explo
1. Quoniam igitur magnopere non cum aliis nominibus componebatur quam cum verbis,. tria genera verborum internoscimus, quibus significatio adverbii constituitur. Ρrimum enim magnopere significat modum intentius agendi animo , ubi Germani dicunt mit gancer Seele, naσι lichlich et velut i Melde, Pelere, orare, AOrtari, desiderare, mirari, et quae sunt his similia. Fortasse veteros comoediarum poetae nondum in usu habuerunt nomen compositum, cuius exemplum unum
apud Plautum, nullum apud Terentium exstat. Reliqui poetae omnino abstinuerunt ab hac dictione, praeterluit cretium philosophum.
Cie. ad Fain. 2, R I. Dum has quam primum ad te pe ferri littaeras magnopere vellemus. 13, 34. magnoque opere abs te peto. Sueton. Ner. 57. hoc etiam magnopere oravit, ut Neronis memoria coleretur. Vitell. 3. Liv. z, 14, 2. Tulli magnopere a distatore petere. 22, 37, 4. Cic. de Osr. I, 3, 3. magno ope. te hortor. . Caes. B. gall. 2, 5. Liv. 25, 40, II. Cic. de Leg. I, 20, 53. Gellium - , thenis philosophos, qui tum
erant, in laeum unum convocasse, imisque magnopere auctorem ipse, in aliquands controversiarum aliquem facerent modum. i. e. adhortatum e e. p. Areh. 6, I nihil esse in otia magnopere expetendum Hai Ludem. de Sen. 13, 44. quod ea D Iuptates nullas magno opere caeliI magnopero desiderat. Suot n. Mig. II. quam seroatam triumpho magnopere desiderat. Cie. do Inv. 1, I, 2. quum puerorum igitur Drm et corpora magno hieopere miraretur etc. de Oae 2, 16, lib. n it nos. magnopere m rari. Liv. 3, 71, 8. magnopere ae suadere ponulo , ne inutili pudore suam ipse eaussam damnaret. i. e. mugis quidquam aliud. 3b, 46, 1. 34, 60, 5. magnopere eon ero et Carthaginienses ad rebellandum ab se compelli posse. i. e. toto animo. Cie. de Oae I, 26, M. atque etiam in rebus prosperis stupe biam , fastidium arrogantiamque magno opere fugiamus. Plaut. Pera. 2, 2, 59. et edictum est magnopere mihi, ne cuiquam homini Crederem. i. e. naehdruchlio. LI. Terent. Heaut. 4, 1, 13. et de hoc loco ΜATIMOPEuE.
2. IIuius generis omnia sunt verba, quae ad animum Perlinent, ideoque etiam Ptitare, cenεere, de animi sententia dicta, Proseidere, Midere cum hoc adverbio
584쪽
et doloris tui levandi caussa pro certis ad te ea, quae essent certa, perseribi. 15, I4, 6. ego ceterarum rerum caussa tibi R mam properandum magnopere censeo. Qui magnopere alite properandum Posuerunt, aut eum hoc Verbo coniunxerunt, iiiiiiis Particulae rationem non satis Perspexerant. de Fin. 4, 28, 79 quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere eenseo. Liv. 3, 18, 3. is confestim convomto Senatu - magno opere
qua de re, iudiera, vobis magnopere prouidendum est. Liv. 714, 3. illi quoque tamen videndum magnuere esse, ut exercitum in potestate haberet.
3. Mia sunt Verba, quae magnum studium magnamve curam eX primunt. Tum utraque pura adverbii tantum valet, ut non modo Separari possit. sed etiam ordo inverti. Antiquissimi poetae hoc uno modo loquuti osse videntur: postea etiam magnum studium adverbio composito designari coepit. Sunt tamen verba, quae lantum nomina separata admittunt: veluti Cic. ad Att.13, 28. Nicias a Dolabella mugno Vere arcessitus.
Cie. do orat. 2, 86, 353. iuvenes stare ad ianuam duos quoa dam , qui eum magno opere evoearent. l. e. mit Drangen, dringend. Valer. Maximus in eiusdem rei narratione I, 8. Ext. z. magnopera rogantes. LiV. 33, 3b, 5. magnopere ei evasit. Sueton. Aug. 92. utque palma coalesceret, magno opere curauit. Ita acripserunt secundum unum cod. Salinasii. Galli. 20. quod aeaegros et invalidos magnopere fovisset. Hic codices non videntur variare. Aug. 27. 8Oius magno vere contendit, ne cui par
Liv. 36, 28, 5. nec hercle, inquit, magnopere nunc euro, quid
Sueton. Aug. 8. profectum mox auunculum in Hispanias per infestas hostibus Disa - subsequutus magno opera demeruit. Ne intellige magno studio, sed multum. Plaut. Τηuc. 5, 45. magno opere serva tibi viati m. Aeeius apud Non. 4, 330. sos ite actutum atque opere magno
editate per urbem, ut omnes - ore μεοοena dicta aegregent. Plaut. Caa. Prol. 21. vos omnes opere magno oratos volo.
4. Sed usus haec, quae proprie ad animum et personam agentis spectabant, transtulit ad rerum naturam. Quare magnopere dicebatur de rebus magnis, gravibus,
585쪽
velle inenter commotis, maiorem in modum valentibus.
Cucs. H. gall. 4, 26. magnopere perturbabantur. Liv. 6, 1, 5. havd magnopere plebem moverant. 37, 60, 5. Lucret. 1, 638. magno opere a vera luget ratione videntur. Paullo post' in e dem sententia v. 712. ediderunt magnopere. Plin. Hiat. n. 28, 14, M. intestinorum vitiis magnopere Prodest eoagulum ceruomum. 30, I2, 39. 18, 35, m. quoniam et hoe placuisse Virgilio magnopere Oideo. Liv. 21, 33, 11. nec laeo magnopere impediebantur. Cic. ad Fum. 2, 4, 3. quae me magnopere delectant. in Verri 2, 18, 145. Plin. Hist. n. 37, 10, 68. 13, 33. nam et humanit te eius et probitate in consuetudine quotidiana magnopere delector.
5. Denique interdum significatio particulae accommodanda est singulari cuidam notioni in verbis sitae. Id socerunt in primis recentiores scriptores. Dicebant ma
xime pertinenlita Plio. Hist. Dat. 18, 35, 78. et oulde pertinere Epist. ad Brut. 2. et magnopere Pertinere.
Cie. de Re p. 1, 8. in qua nihil fere, quod magnopere ad rationes omnium rorum pertineret, praetermissum puto. Liv. 9, 33, 8. negare areius interrogationem tribuni magnopere ad ca sum pertinere suam. 33, 28, 13. adlatae litteras) a Pisistrato de re magnopere pertinente ad Zeuxippum esse. Plin. Hist. II, 24, 3I, I. indieanda religua natura su , magnopere pertinena ad omnia ea. Quintil. 5, 11, 31. quid haeo ad praesens proposiιum magnopere Pertineat, non reperis. Cie. Brut. 93, 322. nemo erat), qui ad iraeundiam magnopere iudieem, nemo, qui ad Actum posset adducere. h. e. ita ut magna exsisteret iracundia.
6. verba sunt lanium, quibus haec particula adiicitur, non adiectiva, nec dici potest magnopere bonus. Tamen verbalia in hunc modum componuntur ob nat ram, quae in iis manet, Verbalem. .
PIin. Bist. n. 18, 28, 68, 3. est autem magnopere Pertinens. 26, I, 1. sensit et faeies hominum Novos - morbos, - nec per Illyrieum Galli ue aut Hispanias magnopere vagatos. Quintil. 5, I, 2. ροσα mihi videntur magnopere damnandi. Cic. P. Areh. si, M. nihil esse in vita magnopere expetendum, nisi laudem a que honestatem. Plin. Hiat. n. 18, 24, M. Me pertinet oraeulum illud magnoperct custodiendum. Lucret. 6, 1229. illud in his rebus miserandum et magnopere Diuitiam by Cooste
586쪽
unum aerumnabile erat. Codd. duo et edit. unto Lanitiinum omnes omittunt et, quod vahcsi Idio placuit, non Forbigero.
tur aut de rebus noli admodum magnis, aut de iis, quaeli aud facito si tint vel factae sunt. Atque liaec per αντίφρασιν dicuntur. Hinc es licitur, ut non magnopere fercid exprimat quod parum, aut neget omnino rem aliquam esse. Germaui dicunt niesit eben sehr, nichi ebengro se, nichi Licht. Sod adverbium una cum negatione ad verbum refertur, otium ad esse. Allamen suut di cliones, in quibus magnOPere non negationem moderatur. sed Verbo adhaeret, quod negatur. Ita in locis p. 578. et p. 580. memoralis non magnoPere desidera
re, mOpere. Cf. Liv. 2l, 33, 11. Quintil. 6, 4, 1. In
illa vero sorma non videntur Vocabula magno νcre
disiungi posse: in his dictionibus nil obstat. Quare Ιleusing erus in Cic. de Ost . 1, 40, 145. edidit o codd.
nec magno Oseere admonitionem desiderant . ubi lamen ordo verborum alteram rationem non respuit.
Cic. p. Roue. Cona. 15, 43. quorsum recidat responsum ivvm, non magnopere laboro. Hoc est ich hum mere mi h nieht ebensehri nec male tamen ulli roddunt ich frage w darnach. in Verr. 4, 1, I. deinde Dreasse non magnopere quaeretis, quo Nomine appellandum putetis. h. e. danu sterdet thr nicht i iter fragm. p. Cluent. 27, 73x hic tum Oppianicus non magnopere pertimuit. Classenius scripsit magno opore, sed sine caussa. Liv. 6, 22, T. eiciles iam res haud magnopere obevnte' bella excitabant. Quintil. 12, 3, 8. Nos porro et bonum virum et prudentem imprimis oratorem pulamus, qui quum se ad id, quod est optimum natura, di aerit, non magnopere commovebitur, si quis ab eo eonsultus dissentiet. Cic. p. Rosc. Ain. 43, 124. tametsi ita se res habet, ut mihi
in communem caussam sectorum dicendum nihil magnopere Mideatur. I. e. Nicht eben et was. Cic. ad Att. 4, 1 . nulla est magnopere commota σνμπαθεια ἀsed tamen habet aedilitas eius memoriam non ingratam. I . e. esist nisht eben grosses MitIeid erregi inorden, doeh etc. Coel. ad Cic. 8, 1, 5. ut nune est, nulla magnopere exspeettitio est. Diri ius in Caes. Heli. gull. 8, 48. insequens annus - nullas res Galliae hiabet magnopere gestas. Haud male nnte Oudendorpiui in lege tiatur nullus habet Galliae magnopere res gestas. Liv. 3, 26, 3. Nulla magnopere clade accepta, eastris se pauidus tenebat. Plin. II ist. n. z5, 10, M. ideo non exstant exempla alia magnopere.
587쪽
3T, I, 3. nee deinde alia, quae tradatur, magnopere gemmarum eIaritas exstat apud auctores. 10, 2, 2. unum in toto orbe nee visum magnopere. i. e. nichi ιelahi gesehen: quod dicituae pro fortasse numquam. Sueton. do Gramin. I. rudi stellieet ad bellicosa etiam tum eluuate, Medum magnopere liberalibus diseiplinis
Quintil. 9, 2, M. frequens illud est, nee magnopere eaptandum. Hie sensus esse Potest: Per se offertur nec ullo pacto est captandum: sed licet etiam explicarer nec magno studio
Liv. 40, 50, 3. nec aliud magnopere, ne victos erederes, Deiras Romanos, nisi quod postero die taeessierint proelio manentes intraoauum. Liv. I. 17, 1. quia nemo magnopere eminebat in novo populo. Hoc est Veii in dem neugebadeten Vothe niehi selehi jemand her--rirat. Μ Ie redderea niat seis alan ausaesonete.
8. Negativis sententiis. uti in aliis rebus, ita in hac quoque verborum compositione, aequales sunt interro-' gationes, sive recta in oratione sive in obliqua locum o
tinent. Cie. In Vere. 5, 41, 107. quid, inquam, magnoPere potua Cleomenes faeere istius auaritia navibus exinanitia 29. Ρalmerius in Spici leg. .p. 708. Gruteri demonstraro conatus est, Latinos et Oseere et magno dixisse pro magnoseere. Nec tamen quisquam contendet, id, quod ipsa illa vocabula per se efficiunt, factum esse nominis compositi dissolutione. Omnis vero haec opinio
nata est ex corruptorum locorum perversa censura.
Scribendum enim ille putabat in Plauti Truc. 2, 7, 28.
iussit opere orare pro iussit Uerare. Sed constat metrum verbis iussit orare. In Cic. ad Att. 4, 11. codices exhibent: ego mec/ιm praeter Dionysium eduxi neminem: nec metuo tamen, ne mihi sermo desier abs te opere delector. Quae non tam corrupta. quam oli- quibus verbis destituta videntur. Idem ille Palmerius apud Plautum verba Trucul, 5, 53. tum hercle iam . magno tu paseulta Vir Strenuus . interpretatui: papula magnoρere: idque Pareus proprium esse existimat rusticae loquelae. At verba esse penitus eorrupta quisque videt. Sine codicum auxilio vix submovebimus vitium vetus.
588쪽
i. Multiplex est usus adverbii MALE, a lexicographis nescio au nota satis eX positus. Amplissima enim , nolio rei male actae complectitur Omnia non bona, prava, vitiosa, improba, et imprimis qlialemcumque eventum malum. Id vero, quod intelligam iis et distinctiore nomine designemus, plerumque ostendit ipsa sententia aut verbum. cui addita est particula. Nam male credam apud Plautum Poen. 4, 2, 55. est credendo fallar r et male emere apud Cic. ad Att. 2, 4. est magno pretio, male pendere in riser. 3. 98, 227. parvo aut nullo pretio. Ambiguitale autem quadam non carenteae sententiae, in quibus adverbium et ad agentem et ad rem agendam referri potest, veluti male cogitare, mule narrarer de quo Molgius ad Cic. Tusc. 1, 6, 10.
De verbis male emere vide Burmann. ad Petron. 45. Wester- hov. et Ruhisen. ad Terent. Eun. 4, 4, 2. Petron. 86. eonsurrexi ad aurem male dormientis. hoe Burmannus interpretatue simul-ter: nt postea narratur ephebum numquam altioris somno obdormivias . Est igitur inopportune. 87. male repu- manti gaudium extorsi. h. o. non ex animo repugnanti, aut
sine essectu. Sed c. 12. quarum irerum venalium) Iidem male ambulantem obseuritas temporis Deillime tegeret. Non puto haec corrupta, sed cum Burmanno fidem raptarum rerum claudicantem intelligo.
2. Ea verba et adiectiva, quae ipsa malam vel deteriorem rerum conditionem indicant. sibi iunctum habent male, ut notio sua vel gravior fiat vel augeatur. Quare videtur idem hoc adverbio exprimi, quod, omissa hac mali notatione, oulde, vehementer significant.
Germani simili modo saepe dicunt schi m. Cf. Laurent. Vallae Elegant. 2, 52.
Terenti Eun. 4, et, 4. mala mutiabo eam. Cie. Brut. 22, M. addebat etiam - aerisores illos male muleatos exisse eum Galba. Terent. Uec. 8, 2, 2. male metuo, ne Philumenae magis morbus adgraveseat. Ad. 4, 1, 7. illud rus nulla alia caussa tam mala odi. ubi vd. Rahnven. Cie. ad Att. IR I. Sueton. Νer. 42. eollapsus inimoque male fracto diu sine voce et prope intermortuus iacuit.
3. Ad tempus et opportunitatem spectat male, ubi
589쪽
intelligimus inopportuno tempore, intempestive factum, vel etiam improsperum eventum et perniciem.
Horat. Sat. 2, 1, 20. eui malo si palpere, recalcarat undique tutus. Curm. 4, 6, 13. ille non - male feriatos Troas - DNiaret. Tacit. Ann. 4, et . quidam male alaeres, quibus infaustae amkitiae grauis exitus imminebat. Alii explicuerunt in Pein
4. Cum adiectivis componitur mala eX Vulgari opianio ue ita, ut idem exprimatur, quod adiectiva cum incomposita significant, quasi male Sanus sit insanus. Atiam Iorcellitius vidit illud mitius esse quam insanum. Neque enim negationem, sed desectum et vitium his verbis designamus, duplici quidem modo. Aut enim nimia res nocet vel displicet, aut defectus in se habet vitium. Illud Germani alia ratione dicunt aliau, nur Σαε-r, hoc autem nichi aesar, nicht eben, ham. Vtriumque significat praepositio oe. Festus: pegrande signia ficare alii utant male grande, ut pecora, Mesanus malicordis, maleque sanus. Heindors. ad Horat. Sat. 1, 2, 129. Benilei. ad 1, 3, 25. Ambiguitatem autem, quae
facile exsistit. non semper evitarunt negligentiores Acriptores utque poetae, iique etiam interdum plenam negationem hoc modo inpresserunt, et male gratiam vocarunt ingratum.
Norat. Carm. I, II, 24. nee metues protervum suspeeta Cyrtim, ne male dispari ineontinentis iniiciat manus. i. e. nimium dia pari. Errant, qui mala cum iniiciat coniungunt. Sat. I, 3, 3I. male laxus in Fede erieeus haeret. I, 4, 66. rαuei male. I, 3. 41. male paruus si eui Flius est. I, 9, 65. maIe falsus ridens dissimulare. i. e. nimium. In prosaicae orationis auctoribus nullum inveni huius generis exemplum. Cic. ud Att. 9, 15. ego autem illum male sanum semper put vi, Nunc etiam impurum et seeleratum puto. Horat. Epist. I, I9, 3. ubi Vosaius male reddidit halbunklvg. Virgil. Aen. 2, 23. statio male sda carinis. Horat. Sat. 2, 5, 45. ualidus mala situs. Ovid. Met. 4, 285. quare mali fortibus undis Salmaeta enervet - doeite. i. e. nichia aehr stariu Tibul. I, 10, 21. --atieus male sobrius. Ovid. Fast. 3, 102. facundum, sed malo Drte genus. i. e. non admodum. Liv. 35, 49, 10. Dideretis vita duarum male plenarum legiuncularum instar in eastris regis. Sueton. Tib. 42. uitia male diu dissimulata. Virgil. Aen. 2, 735. mala numen amisum. i. o. inimicum.
590쪽
Ovid. Her. 7, 27. ille quidem male gratus et ad mea munera avrdus. i. q. ingratus. Norat. Sat. 2, 3, 1δῖ. hultitia male tutae mentis Orestes. antea v. 134. insanisse dicitur. Sueton. Aug. 21. alias siem nationes male guietas ad obsequium redegit. h. o. inquietas.' Horat. Carm. I, 9, 23. planuspue dereptum laeeriis aut digito male pertinaei. i. e. non ud modiim pertinaci. BentIeius id negat , et intelligit eum, qui simulat pertinacem esse et tamen pertinaciam auum expugnari cupit. At hic ipse non admodum pertinax est, quem dicimus nitat eben harindekQ. Sod Prudent. Cathem. Praef. I . male p rtinax vincendi Hudium subiaeuit casibus averis. h. e. udmDdum, nimis.
5. Critici non semel docuerunt, male significareotar quo pacto id fieri posset, non declaraverunt. Vid. Erhard. ad Petron. 119, 20. Ruhnken. ad Vellei. Ρat. 2 47, 2. Attamen, quac attulerunt, exempla plurima ad notiones contrarias referri debent: quamquam negari non potest, in quibusdam poetarum locis male pro uix positum videri.
Male haerere est non heno, non firmiter. Liv. 23 , 24 , s.
arbores alia in aliam instabilem per se ac male haerentem ine dentes. Senec. Cons. ad Marc. II, 2. Liv. 1, 25, 12. mala ευ tinenti arma gladium euperne iugulo defigit. Dulierua non heno interpretatur: vix armorum tenendorum potenti r quod reliquis placuit. Μalo enim Albanua se detendit, nee ut debebat, corpus tegebat armis. Fos er gab eine Blosse. Virgil. Ge. I, 360. tam stibi tum a curvis male temperat unda earinis. Non reeto reddunt haum: Est enim non ita, ut debebat, non satia, niciueben Ghr. Horat. Sat. 2, 6, 86. cupiens varia fastidis eoena vineers tangentis male singula dente superbo. ubi Schol. Cruq. viae ae s stidiose eontingentis. Petron. 119, 20. Persarum ritu male pu-beaeentibus annis subripuere viros.
6. Per hyphen, quod vocant, etiam male cum nominibus substantivis componi atque rem significare, quae non praestet id, quod praestare debeat, Barthius ad Gratii Cyneg. 406. aliique opinati sunt. Exempla
vero, quae illi commemorant, maxima ex parte falsa aut Perperam occepta sunt. In iis, quae certa et sana sunt, substantiva pro adiectivis ponuntur.