장음표시 사용
571쪽
Terenti Enn. 3, 5, M. impendio magis animus gaudebat mini. Cie. ad Att. 10. 4. at ille impendio nunc magis odit senatum. De i Unus magis vide n. II.
20. Comparativis quo modo adiiciatur etiam, et de ordine verborum diximus Tom. 2. p. 563. Magis etiam exprimit praestantiam maioris cum magno comparati emtar nota. Accedit mulso.
Cic. Brut. 91, 325. qualis in historia Timaeus, in dieando a-tem -- Hieroetes Alabandeus, magis etiam Meneclea, frater eius, fuit. do Oss. I, 21, 72. eaprarentibus autem rem publieam nihilo minus quam philosophis, haud peio an magia etiam et magniseentia et despieientia adhibenda ait rerum humanarum. Comne . Dion. I, 3.
Cie. de Orati 2, 32, ID. illud ad me, ao multo etiam magis
21. Componuntur duae sententiae per verba quum magis - magis, ubi duae res maioris gradus sequandae sunt, quod ullas dicitur quo magis - eo magis. Aliae sunt formae apud poetas quam magis - tum magis, tuam magis - mrnus et quam magia - tanto: quae ere idem significant quod quo magis - EO.
Plaut. Mil. 3, 1, 41. immo, hospes, magis quum perieuIum faeies, magis nosem meam comitatem. Pers. 4, 4, 15. edepol qui quum hane magis eontempla, magis placet. Plauti Baech. 5, 1, 5. magis quam id reputo, tam magis uror. Poen. I, 2, IM. Omisso tam 4, 10, 1. quam magis in peetore meo foveo, quas meus Flius turbas iturbet, - magis curae est magisque afformido. Trin. 4, 2, 19. guam magis vecto, minus plaeet mi haeo hominis facies. Men. I, 1, 19. quam magia extendas, tanto adstringunt aretius. Virgil. Aen. 7, 787. Apud Lucret. I, 534. et 2, ID. et 4, 1085. e codd. restituerunt quorsea 6, 459. st quoque uti montis vicina earumina eoela quam aint quoique magis, tanto magis edita sument.
qua variae eXstant grammaticorum opiniones. Equidem primum id genus sententiarum explicabo, quod in comparatione duarum rerum aequalitatem ita monstrat, ut maiorem vim et potestatem, quae alteri rei tribui possit, nebetur per alterius collationem. In his vero is, qui latine loquitur, ubi affirmativa sententia est pronuntianda, ab eo, quod constitutum vidit vel compertum habet,
572쪽
ad id, quod cogitatione positum in comparationem vocat, transgreditur, alque cognitam rem cum cognoscenda allera componit, dum illam reponit. Quae si aduc qualitatem refers, notiones sunt invertendae, veluti verba Cic. in Verr. 4, 3, 5. domus erat non domino magis ornamento quum CDilati, significant aeque cio lati atque domino. Quomodo etiam Germani loquuntur verbis eben Λω εHir - aD. Graeci nori aliter. De-inosili. de Paco p. 62. Hεινο δε οἶδα, ο τι ου μαλλον γε ταυτ hQλεν αυτω, ἡ τας παροδους λαβεῖν et βουλετο. Si autem negativa est sententia, id, quod cognoscendum et negandum est, transfertur ad rem tarn negatam et iustio desectu cognitam: veluti Cic. Tusc. 3, 5, 10. qui enim ianimus ebl in Gliquo morbo - , non m regis est otinus quam id corρυε, quod in morbo est. Id di eunt Germani eben εο ιυCnig - uis. Altamen ambigua haeo ratione male porcipiatur, Latini cavent ordine verborum ita institulo, ut in affirmatione res iam cognita primam parto in sententiae Occupet, in Dogatione res adhuc cognoscenda. Tamen inveniuntur exempla, in quibus dubii haereamus, utra ratio intolligenda sit. nisi reliqua oratio viam monstres. Cf. Lihrum de Arte lat. scrib. P. 257. et 261. Aug. Grotescndi Gram m. p. 433. et Eph merid. Ienens. a. 1833. n. 10. Saepissime inter non et magis interponitur nomen, quod est Primarium sententiae. Plautus otiam hiaua magis dixit.
Planc. ad Cie. 10, 4, 1. omnia igitur tua consilia mihi non magis prudentiae plena, quae summa est, videntur quam silet tulis. Cic. ad Fam. 10, 26, 1. ton arbitror te ita sentire. Omnes enim tuos ad laudem impetus Nora. Quodsi ut serihis , ita sentis, non magis te quam de te iudicium reprehendo metim. i. e. non iiiiiiiiii iudiciuili de to euria quam tu. Cui t. 7, 9, ι z. moverat eos regis non viritis magis, quam elementia in devietos Scythas. Cie. ud Ani. 14, 3, I. eoufficior enim moerore, mea Terentia: Nec me meae miseriae magis Geruciant quam tuae vestraeque. Liv.
22, 2I, 2. non HannibaIe mugis victo α se quam Q. Fabio. Liv. 9, 22, 7. nec, ut sit, ad ducis easum pereul a magis quam irritiata est multitudo. Plitui. Curc. 2, 3, 26. haud magis cupis, quam ego te cupio. Cie. in Verr. 3, si9, 162. sin aliqua in re Verris similis fuero, non magis mihi deeriι inimicus quam Verri defuit. Senec. Epist. 87, 2I. non nascitur itagus ex malo bonum, non magis quam
573쪽
non magia potuisse demonstras, quam Here Hem xenophontismillum a uoluptate. Quintil. Proocan. 26. quapropter ei, cui deerit ingenium, non magis haes scripta sunt, quam de agrorum eultu sterilibus terris. 3, 6, 2I. cum hoc mihi non erit pugna: non magis quam si aliud adhue, quo idem intelligatur, eliis rei nomen invenerit. Sueton. Culig. I9. non magis Caium imper turum , quam per baianum sinum equis discursurum. Brevi oratione Cic. de Leg. 3, 4, II. nee eo magia lege i beri sunto. i. e. non magis quam ceteri. Ambiguum sensum Praebent haec. Ge. ad Fam. 2, 16, 2. quid enim fuit in illis praeter querelam temporum, quae non an mum meum magia sollicitum haberent, quam tuum' Uei en-bornius in Syntax. p. 333. reddidit haec teli bin rem po boormati du, sed reddere debebat, weline diah eben so aehr iste miri besoro machen. Tamen si verba spectas, aententia etiam easo potest: toelehe mich eben so urenig ala dieh binumme . Cie. de Orat. 2. 8, 31. exorsus es enim non gloriose magis, ut tu putas a ueritate quam a neseis qua dignitate. Nemo, quod sciam, haesiverba recto est interpretatus. Alii post gloriose comma poan xunt, ut magis esset et magis quidem, alii quo reserrent verba ut tu putas non habebant. Dicit Catulus: Nulla ostentationis in praedicanda arto usus es. Nam exorsus es a veritate, et putas hanc confessionem mendacii esse laudabilem, tamen quum desit veritas aeqvs ne dignitas, gloriosum nihil apparoti Du hast eben ao wenig ehron u, vis du doch mauost, Don derI-hrheit angefangen, ala non der zwe et fren IVurde.
23. Ea, quam in amrmativis enuntiationibus d monstravimus, forma per coniunctiones continuata etiam in his nogativis sententiis locum iuvenit.
Liv. 39, 52, z. trium elarissimorum auae cuiusque gentis vir rum non magis tempore congruente eo arabilis mors videtur esse, quam quod nemo eorum satis dignum splendore uitae exitum habuit. i. e. mors eorum uti temporis ratisne eomparari potest, ita otiam ob indignum xitae exitum. 45, 10, 12. eum magnoussenin audirus est, non magis eo quod multitudinis noxam et vabat , quam quod eulpam in auctores Certerat.
24. Sed illius, quam modo explicui, formulae ra
tio etiam alia est haec. Verbis non magis - quam Lu- lini componunt duas res, quarum alteram restringunt vel supprimunt, alteram efferunt et prae altera valere dicunt. Ita exsistit sententia, quae exprimitur etiam Verbis non tam - quam, non dicam -εed, non mODjsiligoo by Goost
574쪽
me hoc non pro Lysone magis quam pro omnibus scribere. PIane. ad Cic. 10, 17, 3. non magis sibi quam rei publicae convaluisse signisseans. Cornel. Dion. 3, 2. Philistum historisvm Syracusas reduxit, hominem amictim non magis tyranno quam tyrannidi. i. e. non tam tyranno, quam universae tFrannidi. Liv. 2, 5, 6. miserebatque non poenae magis homines, quam sceleris, quo poenam meriti essent. I, 28, 4. dimicatum est enim non magis eum hostibus, quam quae dimieatio maior atque periculosior est cum proditione ae persilia sociorum. Plin. Pan. 82, 7. video enimiam inde antiquitus maritos deorum ac deorum liberos, nee dignitate nuptiarum magis quam his artibus inclaruisse. tibi sententi ac nihil deeat: nam intelliguntur liberi seminarum morta- Iitim diis nuptarum. CL Schwarzium. Calvus upud Quintil. 9, 3, 56. non ergo magis pecuniarum rePetuudarrim, quam maiestatis, neque maiestatis magis quam Plautiae tegis , neque plautiae legis magis quam ambitus, neque ambitus magis quam omnium legum iudicia perierunt. Liv. 1, 44, 5. hne spatium, quod neque habitari neque arari fas ei st, non magis quod post murum esset, quum Dod murus
post id, pomoerium Romani appellarunt. Ni 8i enim hunc, quam dixi, interpretationem adlii beas, inepta videbitur Livii oratio.
Cic. Tusc. I, II, 41. si vero aut numerus quidam sit animus aut quinta illa non nominata magis quam non intellecta natura, multo etiam integriora ac puriora sunt ete. Triplex exstat horum . verborum interpretatio. Wolfius enim explicuit a uatura, euiua nec nomen nec intelloctua est: aed ipse vidit etiam, ad hane sententiam verbis exprimendam omitti debere non ante intellecta. Orellius itur natura, quae non intellecta, sed nominatu dumtaxat ab Aristotelo. Hanc rationem Icli tetitis in Quaest. Tuli. p. 8δ. ridiculam et iocii larem appellat. Icernius reddidit i jenes Grundinesen, welches sicli mehr dureh die Veravns ecten non, aladurch einen Xamen aus preehen I st, et Nissentiis: quamquam
non nominata, intellecta tumen natura, et Ictiitziiis: quae sine nomine magis quam sine intelligentia erat, sive die eher un-benanni ala unbegri in v ar. At anto omnia dumonstrandum erat, utrum non cum nominata, an cum m is, quod Wolfius . opinatur, coniungendum BAset. Apud Ciceronem nullum invenies locum, in quo negatio non pertineat nil vracabulum magis:
et ut tuam Iclomi sententiam perciperemus, dici dehebat magis non nomi' a quam non intellecta: ut upud Quintil. 9, 4, M. Disi irco bν Corale
575쪽
magis non ἄψῆνθμον. Quare verba, ut nune Ieguntur, amitexplicanda hoc modor natura non tam nominata, quam non intellectar h. e. nomen non habebat propterea, quod non erat Prorsus intellecta.
25. Qiiod Graecis usitatum erat, ut post μαλλον alia etiam nomina relativa, Veluti οσον, ως ponerent, id inti egali vis sententiis Veleres Romani imitabantur. Dograedo usu Ilermannus ad Viger. n. 60. p. 720.
Plaut. ΑuI. 2, 2, 5 . tu me bos magis haud respiciere, gnat
26. Cum verbo minus duplici ratione magia cons clari solet. Opponuntur enim haec verba ita, ut contrarium appareat, et altera res eo maior dicatur esse, quo minor altera sit. Dicunt igitur non solum quo mi-- eo magis, quo magia - eo minus, sed etiam minus - magi3 adduntur nominibus praedicati.
Terent. Eun. 5, 9, 23. quanto minus vel est, tanto mo-
Cie. de Nat. d. 3, 8, 21. sin autem id dieis, nihil esse mundo
sapientius, nullo modo Prorsus assentior, non quod doeiae sumentem ab oculis sevocare, sed quo magis sevoco, es minus id, quod tu vis, Possum mente comprehendere. Terent. Ad. 4, 3, 14. Omnes, quibus res sunt minus secundae, magis sunt, nescio quomodo, suppicissi. Donatua ud haec: mire additum magis, quum posuit sensus es sine hoc esse integer. At significatur: quo minus secundae sunt iis res, eo auspiciosioreae
27. Altera consociatio illorum vocabulorum si perparticulas disi clivas, et Per copulativas, ut magis minusue indicet indefinitam magnitudinem. Optimi scriptores dicebant plus minusME: qui autem magis mi nu3oe sive aut minus dixerit, ante Plinium nemo mihi cognitus est. Wolfius ad Cic. Tusc. 4, 24, 53. temero negavit omnem hunc usum latinum.
Plin. Hist. n. II, 24, M. vermictitantur magis mintrave qua dam , omnes tamen fere. da, b, I8. ad inetinationem magis aut minus lucidi. Quintil. II, 1, 27. sed istud magis minusve Oili sum csι pro personis dieentium. In Cic. do Fin. 3, 4, 15. olim legotiatur verbum -- magis titiuusque usitatum. Plin. Uist. n. 37, 5, 18. ergo epyrii vari'Ianei, magisque ac minus in eodem amaragdo aliis parιibus illum aestueac
576쪽
atisteritatis non aemper eustodiunt. Quintil. II, 1, 14. misora
sero - plerumque sunt talis, ut - pro i=ersonu , tempore, loco,eaussa magis ae minus vel excusata debeant eideri oes reprehendenda.
28. Restant ellipsis et pleonasmi species in particula magis observatae. De illa admodum multi disseruerunt, pauci tamen circumspecto iudicior Ausonius Popma de Usu antiq. loc. 2, 11. Muret. ad Terent. Eun. Prol. 1. Lipsius Epist. quaest. 5, 23. Anion. Augustin.
Emendat. 4, 8. p. 184. sin Ottonis Thesaur. T. Iv. p. 1536.)Scholius ad Cornet. Datam. 8, 1. ad Att. 13. et in Observat. 5, 34. Scipio Gentil. ad Apulei. Apol. p. 456. Vossius de Construci. 61. Gronov. ad Liv. 5, 21. 27, 20.et ud Gell. 4, 15. 7, 3. Taubmann. ad Plaut. Men. 5, 2, 21. Schulting. ad Senec. Controv. 1, 3. Sanctius Minerv. 4, 7. ibique Perigon. Buchner. ad Plin. Epist. n. 490. Vechner Hellenolex. 2, 5. Cortius ad Sallust. Cat. 8, 1.
9, 5. 52.3. Biinemann. ad Lactant. 1, 3, 7. Burmanu.
ad vellet. 2, 129. Arnigen. et Schwarg. ad Plin. Pan. 58, 5. Oudendorp. ad Apulei. Florid. p. 69. Vir doctus in Misceli. Obs. T. 4. p. 411. T. 10. p. 367. Palatretus Thes. Ellips. s. h. v. Drahen borch. ad Liv. 34, 49, 10. Bremius ad Cornet. Datam. 8. 1. Passovius ad Tacit. Germ. 6. Krit g. ad Sallust. Cat. 8, 1. Hermannus de Ellipsi p. 188. p. . 21 I. Tom. 1. Opusc. . Ipsa res observatioue et exemplorum demonstratione salis est declarata. Omilli enim videtur magis in comparatione sic, ut quiam Pro magis quam dicatur. De caussa inter tam multos unus Hermannus quaesivit atque demonstravit, Latinos adhibuisse ad comparationem particulam quam, quae similitudinem indicaret, Graecos tuis em particulam disiunctivam .i, quae alium notionem substitueret, et an significaret, neque a Graecis omitti μῶλλον, sed apud Latinos quum frequentissimus esset particulae quam usus in comparatione inaequalium, hoc usu factum esse, ut quam etiam solum per se significaret magis quam. At apud Latinos quoque magis non omittitur, nisi ita iis sententiis, in quibus Graeci non addere videntur. Potest enim abesse, ubi verbum in se habet reconditam ,
notionem, quae in comparationem aliquam Veniat, V
luti uelle pro malis, probare pro pracferes, augeri pro mutor fieri, multiplex pro nimium. In reliquis
omnibus non opus habemus substituendo vocabulo mo -
577쪽
gis. Nam nemo Latinorum bonum pro meliore, esurum pro clariore diXit. nec umquam in adiectivis gradu maioribus aut minoribus omittunt particulas magis ot minus, sed ut rem alteram valere aut praestare indicent, duas partes sententiarum per quam, quod proh rie signia scat in Bez g avf, ita componunt, ut tu affirmativae sententiae priori parte et in negativae secunda intelligamus Nielmelir, quod est potius. Sic fit, ut verba Curtii T, T. 27. nec me ara mea, quam benepotentita Pe rvrbat, reddamus natat metae Mnal, ala olelmehr mei-ne woh einende Gesinnung bringe mich in Verlegere- heter nec apud Tacitum Ann. 4, 61. claris maioribus quum petustis, dictum est Pro magis claris sive clarioribus, sed inest sententia haec: potius erat claris quam
vetustis maioribus. Opponuntur contraria aut diversa, quorum rationem comparativam quam exprimit: intel
ligo ala uageon. Ad idem redit id, quod apud Columellam in libris quidem scriptis legitur 3, 2, 27. vloniu
ilapsilis musto et ian litudine alioquin uυurum quam numero jertilis. Ceterum illa loquutione et veteres
poetae et recentiores Oratores, imprimis Tacitus usi sunt: Cicero et Caesar abstinuerunt.
Cum Ilia, quae iam olim scripseram, nune video consentir Eie lingiuin, qui ad Taciti Germ. 6. haccr ,, do omni ho dicendi genere iam sie gentio, ut putem, declarari hoc pari culae quam usu non comparationem plurium rerum, ex quα certum quoddam praedicatum de una re plus minusve quam de altera valeat, sed optionem alve eleetionem, ex qua de una sola re ex duabus pluribusve Rebus aliquid valeat, de interia
Exompla, In quibua quam pro potius eruam positum eat, hie non usseram et sed notatio verba, quae ipsa in so habent eau sam illius notionis r eonditam. Apuleii Florid. g. p. 315, 4.
adeo ut omnia utensilis emere velis quam rostrare. i. e. malis.
sed Elmenhorstius addit politia. Tacit. Germ. 6. eedero Deo, dummodo rursus instes, consilii quam formidinis a mirantviri Optimo Κie lingiua arbitrari algnifieare dieit potius putare. Ann. 3, 1 . miseratio quam invidia augebatur. i. e. miseratio eum invidia comparatar es unetae das Mittad im Vergleio mudem Hasse erhdht. 1, 58. parem quam bellum probabam. Limz, 8, 1. quidquid hino aut illine oommunia Mars belli aufert,
munipua quam pro numero damnum e. t. Verba ius ιum est, aequum eat, eorum eat aequvnte quam non
578쪽
dieuntur pro iustius, multis, sed refertur, interposita notione insti aut aequi, altera res ad alterum contrariam. Gel Iitis z, 3, 4I. iniurias autem imminentes praeeavisse iustum est quam exspectavisse. Plaut. Rud. 3, 3, 22. eertumst moriri, quam hune pati grassari lenonem in me. Quare quaere de legitima seriptura apud Plauti Bacch. 4, 3, z. ubi editiones vet. aeqvum Praebenti Saepe interpretes non recte perceperunt verba aliter intel- Iigenda. Terenti Eun. Prol. I. si quisquam est qui placera sastudeae bonis quam Furimis et minime multos laedere. Ge . Ossiva et alii multi interpretantur: magia studeat bonia quam vulgo. Sed boni quam plurimi opponuntur in me in is Plauti Rud. 4, 4, γ' eo taeerit, quia tacita bonast intillo baem. per quam loquens. Haec esse dicunt et quia tacita melioe eat mulier quam loquens. At nemo umquam sic loquutus e riSi
vero despierenua in ea, quas sequuntiar, sententiam tiore aliam esse posse videmus quam hance potiua inelia mulier aera me
bona eat quam loquens. Men. 5, I, 26. quin vidua vivam, quam tuos mores perferam. h. e. am Gegenthesi ustili Ah ohne Mannieben. sta dasa ita dein Benehmen retram. Laetant. de Opit. 'Dei I9. qui ai destiatiis magis ae tener in hoo vita fuerit, quam ratio exposcit. Codiem multi non habent mugis, antiquae M liones qui si delieatas ae tener in hae vita aliter fuerit, q. r. e. Quod verum esse videtur. Librarii haud raro In hac vectorum eompositione, quam usu natia frequenti comprobatam habemus, ad explendum, quae visin erat, euipsin, addiderunt magis. Cf. Erita. assi Sallusti GL RI. Critiei aurum, elegantiarum studiosi, sae melioritius Ithris anetoritatem detraxerunt, ut magis abiicerent,
veluti in Plaut. Mi L 4, 6, 48. et Cortina in Sallust. Cat. 20, II.
Apud Melam 3, 10, a. adeo seripserunt e quos serpere quam i gredi referunt. tamen Trs uestiua revocavit Psatis.
29. Cortius ad Sallusti Cat. 7, 1. tradit magis in
prima parte sententiae omitti, sed addi in altera, ut ad. illam quoque spectet. Ratio haec ipsa non absurda est, sed exemplis, quae criticus affert, non confrmatur. . Certiore autem iudicio utitur l. Fr. Gro novius, quo a ILiv. 1, 25, 13. et ad 34, 4, 3. demonstrat, eX antecedenti comparativo in alteram partem sententiae magis
quod in illo latet, traduci atque intelligi.
Apud Sallusti Cat. R I. restituerunt nunc critici r sed ea tempestate coepere se quisque magis extollere magisque ingenium
579쪽
Maritis territust aut magis quam lintea demisso iniso sua. Non ad territus requiranius magis. Liv, 34, 4, 3. haee ego quo melior laetiorque in dies fortuna rei publicae est imperiumque erasea - eo plus horreo. ubi eriticioIina scripserunt quo magis imperium errauit.
30. Non meliora sunt, quae de pleonasmo traduntur. Grammatici enim non pauci demonstrasse sibi visi sunt, Latinos, aeque atque Graecos μαλλον, etiam magis apposuisse comparativo praeter necessitatem. Vide, omissis iis, qui de graeco usu disputarunt, Scholium et Scaligerum ad Virgil. Cul. 78. Tauhmannum ad Plaut. Meu. Prol. 65. Vossium de Construci. 16. p. 379. Ber- necceri ad Iustin. 3, 2, T. et Freinshem. in Indice, Gebhard. ad Liv. 5, 16, 2. et ad 21, 69, T. Draxenb. ad 9, 7, 5. Vechneri Hellenolex. ibique Heusinger. p. 167. Bunemann. ad Lactant. de Opi f. Dei 13, 7. Oudend. ad Sueton. Vesp.
19. Arnieten. ad Caton. Disticha p. 319. Mencken. observ. p. 597. Ruhnken. ad Teri Hec. 5, 1, 12. At utrique linguae' hoc cum aliis commune est, ut particula adiecta eXpri matur gradus multo superior. Germani dicunt bei meitem grasser, quod est latinum multo maior. Id vero etiam antiquo usu particulae magis poterat oprimi. Comici igitur, Graecos, ut videtur, imitati, hoc modo loquuti sunt, atque nova imitatione recentissimi scriptores. In optimorum autem scriptorum libris frustra quaerimus eXempla, nec quisquam eorum, qui aliam ob caussam interposuerunt magis, umquam dixit mα-gis clarior, mhns iucundior, neo credibile est, quod Gebhardus opinabatur, Livium scripsisse 5, 16, 2. magis quietiora ne4Otia. Livius enim, et qui sunt istius aetatis, post comparativum addere solebant magia expositionis caussa ita, ut verba 9, 7, 6. essent sic accipienda risistior deinde ignominissae pacis, magis quam Per euli, nuntius fuit. In aliis locis magis quam pro potiusquam dictum est, cui addi poterat comparativus: qua
ratione non pauca Graecorum exempla expedienda sunt. Cf. Fischeri Animadv. ad Welleri Gramm. 2. p. 1S8. Posteriores scriptores in formula non magis quam admiserunt comparativum gravitatis caussa. Sed recentissimi demum redierunt ad antiquum usum, adeoque duplicem comparativum coniunxerunt per magis.
Plaut. Stich. 1, 4, 22. immo enim hie magis est duIeius. ΛuI. 3, 2, 8. ita fustibus sum mollior miser magis quam ultust cm--
580쪽
dua. Men. Prol. 55. qui dederit magis maiores nugas egera. Amph. I, I, 145. Poen. 2, 11. Anipli. 5, I, 8. Additur adeo multo. Plauti Men. 5, 6, IJ. non magia multo patior Deilius verba.
liter. Max. 3, 7, 1. sed ut que nostrum magis invidia quam prevnia locupletior est. i. e. Potius invidia quam pecunia est Deu pletior aliis. Coluinoll. 8, 5, 5. quoniam quidem Moesiae magis edendis quam excludendis ovis Miliorcs sunt. Iustin. 3, 2, 7. non inuentione earum magis quam exempla clarior. 12, II, 2. nee a debitoribus magis quam a ereditoribus gratius excepta. Apulei. Mel. II. P. 262, 7. ridebatur aequitati magis aptior quam deafera. Cod. Iustin. 8, 34, a. magis eIarioribus remediis corrigendam fesso duximus observationem . Arnob. adv. Gent. I. P. 10, 12. magis rectius. P. 2I, 2. Dide, ne magis haec fortior eatissa sit. Pallad. 4, 11, 7. magis titilius habentur, tibi pluri tis aqua tepentes Jormai laetinus. Sed Crescentii editionea antiquissimae omittunt magis. Boetii. do Consolat. g. Carm. I. dulcior est apium mage labor, si malus ora Prius sapor e LMuffiii. Antiq. 2, 4. quum Ioseph habens compedes familiarior ei magis ebeetus rati ΛIcim. Λvit. Carm. 1. quoque magis turtura hominis sublimior exstet. Pallad. I, II, L eonstruatur longior magis quam latior. Sextinus. Brev. 13. ita ut ius eius insulae auarius magis quam ivstius simus assequuti. Nemo eum Huncmanno Ilue reseret Cic. p. maee. 14, 33. equidem Quinti fraἰris mei laude delector, sed aliis magis, gra .ioribus atque maioribus. In Livii loco EI, 59, z. emendando eritici caveant, ne eum Gebhardo verba magis esurior coniungunt. Virgil. CuL z8. quis magis optato queat esse beatior aeno, quam qui mente proelia dura sensuque probando non avidas agno- aut Oms. Coniunge verbar magis optato aevo. Apud Quintil. Decium. 5, 11. tu custodies - utrum stringam magis aretiore complexu. Connectenda sunt magis stringam. Item Senec. Epist. 81, 18. aequitur, ut hie alterius vitam beatioris magis e-- cupireat quam Suam .m magis et quo magis per se diciantur, nec ossensionem pra het eomparativus, qui sequitur. Terent. Hoc. 5, 1, 2. quo magis res omnis cautius, ne temere faciam, adeuro. Instituti Iustin. 4, 6, 14. plane odio Iurum, quo magis pluribus actio. Ad ea, quae ostendunt auctorem libri de Hello a leano recentissimae esse aetatis, etiam hic usus debebat referri. L