장음표시 사용
601쪽
neue eam nobis necessit inlinem imponatis, ut quaeramus, quonam modo maxume ulli sanguinem nostrum pereamus. Maxume enim ad universum sententium, non ad nomen ulti pertinere Videtur.
Plin. IIist. n. 22, 24, 13. eum diuus Augustus hospes interroga-Bit, quanam maxime ratione vigorem illum animi eorporis veeustodisset. Cur in illa Sallustii sententia maxime non ad relativum adiunctum sit, ipsa declarat.14. Sed una est loquutio, in qua adeo de incertis rebus maxime projere, h. e. Ohnge fctar, dici videtur: maxime in hunc modum. Tameu etiam in ea potissimum intellige ita. ut, si quis dicat, aliquem maxime in hunc modum loquutum esse, ille in referendis verbis
videatur aut argumentum Orationis minimopere curare, non item ipsa verba dicentis, aut maximas tantum res commemorari. Huius usus primordia exstant apud historicos: qui in aliis tamen eadem verba etiam ita usurpabant, ut maxime de sinsulari modo dicerent: h. e. abson derlich, im I senilichen. CL Duker. ad Liv.
Liv. 38, 1 , I. pro eoneione milites maxime in hune modum alloquutus est eonsul. 34, 13, 10. in hunc modum maxime -- hortatus pronuntiat. 7, 30, I. legat. - maxime in hane aententiam loquuti sunt. Curi. 9, 2, 12. ad eontionem noratis militiava ad hune maxime modum disseruit. Liv. 21, 28, 1. hoc maxime modo in Italiam perventum est. hoe non est ohnge hr avs disse ιν hiae, sed im merent illinen tius disse metae. 3r, 30, 10. hoe maxime modo ad Myonnesum naυvii proelio pugnatum eri. Curi. 8, II, 6. petra non, ut pleraeque, moditas ae mollibus elisis in sublime fastigium crescit, sed in metae maxime modum erecta est. 3, 6, I2. si dii, Philippe, tibi permisissent, quo modo maxime velles animum experiri meum. h. e. imprimis. Liv. 35, 34, 20. iussit - loris ducere equos itineris maxime modo, solutis ordinibus. Curi. 3, 2, 5. armati bipennibus levibusque scutis e trae maxime speciem reddermibus. i. e. gam in der Gestali einer
15. Res singulae, quae eminent aut praeter alias maxime valent, et rei alicuius partes praeter reliquas considerandae, et enuntiationes, quibus singularis et eximia additur caussa vel conditio, eae haud raro designantur vocabulo maxime, q uod tum idem sere valet ocyζaeSertim et priaecipue. Primum igitur additur hoc
602쪽
sensu nominibus, etiamsi ad verbum reserendum sit
constructione. Praecedere.solet universae rei nomen,
vel in reliquis intelligitur. Adverbium autem, quod vo
cabulo suo proprio opponi debet, interdum ea negliuentia traiicitur, quam Wolfius allustravit in Analectis D 294 Et adiungunt ii r sententiae eXpli Callvae per cOPulutivas que, et, raro a c. Ita Pergit oratio conti uuata ad rem peculiarem.
Plaut. Amph. 1, 1, ass. id ei et virtute militum .ietum atque expueri tim oppidum est, imperio atque auspieis heri mei Amphitruonis maxume. Terenti Uec. 3, 1, 50. quod sane nolim, maxume heri eaussa mei. 3, 2, 13. iam ea te caussa maxume nune hve introire nolim. Caes. Beli. gall. 1, 28. id ea minime ratione Deu, quod et c. Cic. de Oss. I, II, 35. eredo aliquid sequutos, opportunitatem toei maxime. Curi. 9, 8, 5. frequentes autem xleos, maxime in ripta habebant. LIV. 3, 4o, o. quum multitudo Ieilii maxime interventu resiui posse Appio crederet. 40 G, 13. paucae eivitates - . quas vicina maxime hiberna premebant , in ius ditionemque venerunt. Alia easci eiusdem sententiae forma: vicina hiberna.maxime premebunt: in illa enuia praestantia ad vicina hiberna refertur. Cic. ad Fam. 3, 8, 18. misericordia adductus, ut levarem mi- seriis perditas eivitates et perditas maxime per magistratus suos.
coniunge: maxime Per magistratus suos.
Liv. 22 4 2. et iam pervenerant ad loea insidiis nata, tibι
maxime montes cortonenses Trasimenus subit. Haec Ioca separa
lim et insigniter dicuntur. Cie. de Nut. d. 2, 66, 166. quae ratio poetas, maximeque Πο merum impulit. Orat. JI, 109. an ego Nomero, Ennio, reliquis poetis, et maxime tragicis concederem. de Νat. d. 2, 9, -D. ea puteis iugibus aquam calidam trahi, et id maxime hibernis seri temporibus. Liv. 10, 1, 5. ex eo loco obscuro multa vulnera ac cepta maximeque tapidum ictu. Curtius 6, 9, 6. fremi ι qualis solet esse multitudinis, et maxime militaris Cic. ad Att. I, 12. sed quaeso ut seribas - si quid suspieabcre, maximeque, quid nobis faciendum aut non faciendum putes. Sallust. Iug. 31, 1. multa me dehortantur a vobis - vostra 'a tientia, ius nullum, ac marume, quod innocentiae plus periculi
Nonnullis in locis ambigitur, utrum adiectivum an adverbium praestet. Iustin. 24, 8, 14. fames et lassitudo, et super haec maxime iteruigilii malum miseras infelieis bellι reliquias obterebant. Alii codd. marimum. Vtrumque bonum, illud autem
603쪽
verba inper Mee concinnius videtur. 42, 1, 5. Sema maxime auxilio in regnum restituitur. Plurimi libri maximo. Opponuntur Seythia finitimae civitates, quae antea nominantur: nee quidquam emetunt rationea a Dubuero expositae.16. Apponi potest alia res. quae non aeque eminet. nihilo minus tamen considerari debet. Hinc formulae maxime - sed etiam vel εed ei, quae comparari Possu ut cum graeco γε - τε. IumeII. IM M OB , 3. haec salsum Itina decreseente in
xime per brumam, sed etiam mense februario ante idus eomm de fet. Cie. Orat. 34, IN. eognoreat etiam remm gestarum et memoriae veteris ordinem, maxime milieri nostrae esuitalis, sed et imperiosorum populorum et regum illustrium. Plin. Hiat. n. II, 24, 37, z. adurunt et satus quidam eas maxime, sed et alios fruetus. 37, 3, 11, 2. maxime decoris gratia, sed et medicinae.
17. Quae in his subiunguntur, videntur etiam opponi posse. sicuti dicitur seu praec*ue. Admodum rarus est hic loquendi modus, uec elegans.
Sallust. Cati 54, 5. at Caloni studium modestiae, decoris, redma me severitatis erat. Plin. Diat. n. 3, 5, T. Alpes, mpia que inalpini multis nominibus, sed maxime evinati.
18. Eodem, quem exposui, modo enuntiationes interponuntur relativae et caussales et conditionales, et maxιme quod, maxime quia, maxime si dicitur pro Praesertim. Aliam prorsus rationem habent verba transposita: nam si maxime loquitur is, qui aliquam rem ma Xime h. e. quacumque conditione sive certissime fieri concedit: de quo vide in sI. Rara est dictio apud Plinium maxime nisi pro εi non. Additur interdum explicationis caussa scilicet.
Cic. p. Dom. 18, 47. intuemini pavitisper animia iuuentutem, et eos maxime, qui imminere iam cupiditate uidentur in tribun tiam potestatem. Cie. ad Atti i , 19. ego tuis tonsiιiis usus sum maximeque, quod gravitatem in eongressu nostro tenui, quam debui. 10, 4. de Fin. 5, I, I. ad Att. II, 19. de Cocceio et Libone quae seribis, opprobor maxime, quod de iudieatu meo. Varro de Re r. I, 11, I. aream esse oportet - solidam terra pavita, maxime vi est argilla. Cic. ad Att. 7, 12 seribe aliquid' el maxima ei Pompeius Italia eedit. Celsus 8, 10, I. gravius at Disiti red by Gorale
604쪽
quanto eat, quum Grais Iraeturae curatis quoque vulnus Meeasit, maximeque ei id ni ι Aculi femoris aut humeri senserint.
colligitur, capuι oggravans, marinae nisi praesumatur allium. Cie. ad Att. 13, 3. nee vero ullum genus possessionis est quod malim, maxime scilicet ob eam eatissam, quae SuMepta est. Orat.
19. Si duae res in uno tempore conveniunt et alteri rei id proprium esse videtur. ut singulari modo cuni altera consociata sit et in unum idemque temporis punctum incidat, haec singularis et eXaeta rerum Convenientia latino indicatur u .cabulo maxime, ubi Germani alia ex ratione , eben dicunt. Sic tum maxime, quod geriaue ila mala, nunc mu Vitrie, nUPET miaxia me. Neque aliter latini scriptores prosaici usurpant verba vitri u Anaxisne, quam quo modo dicunt maxime conoenire, maaime seri: adverbium enim accommodatur qualicumque Dolioni. Ne quis tamen existimet,eX tremum temporis momentum, in quo duae res attin- patit inter se. significari, ut sit sobula ala, exempla docent, non tantum de repentinis et sortuitis rebus, sed etiam do continuis et necessariis usurpari. Nonacri rei aut praecedit aut sequitur.
Curi. 8, 4, 25. quamquam Use tum maaime admoto lane refovebat artus. G, 6, 10. tum maxime vinci ipsos. Auιre maime. vide n. 13. Caes. Beli. civ. 3, s. eum iis , quos nuper maatine liberaverat, in prorima Oetauit castra irruperunt. Quod digi, liceat in verbis nuper maxime, non perspicio. In Ba fritientia, quam II eoogiua concepit, noeessario scribendum est cum iis
Cie. in Vere. 5, 14, 142. Mee quum maxime loqueretur, sexuctores eum tareumsistunt valentissimi. 2, 76, 187. Dum ha maxime eognosceremtis et iam in manibus labulas haberemus, reponte adspicimus lituras eiusmodi. Cie. de Osr. 1, 13, 41. totius autem iniustitiae nulla eapvἄ-ιAr, quum eorum, qui quum mα ime fauictu, id agunt. υι viri boni case videantur. Liv. 4, 3, 1. qvum maxime ham in senatis gerentur, Canuleius pro legibus suis - ita dissertiit. 30.
20. Ex hac loquendi cotis uotudine originem traxit adverbialis loquutio. quae, ut multa alia, omisso Verbo consormatur et pro adverbio ita accipitur, ut quum
605쪽
maxime in unum vocabulum coniungerentur, unique a
ceti tui submitterentur. Nam ciuo pacto Spaldingius ad Quintil. 6, 1, 23. ellipticam naturam huius dictionis negaverit, id eX putaro non possum. Sensus Vero, qui inest, redit et ad distinctam rei aclae definitionem et adai firmationem: nam exprimitur fieri aut 1 uolam remESSe PO modo. quo maxime sui aut facta sit. Relativa haec forma sere tithil aliud constituit, quam ipsam notionem vocabuli maxime, et quum maxime saepe non differt ab maxime, nisi maiore quadam vi, quum etiam verba quam maxime habent. Veluti quum maxime νο- D. Temporis ratio accedit, et plurimum valet. Quare ubi ea ad praesens refertur, additur nunc: nunc
quum maxime. Sed quoniam id, quod in praesentia apparet, satis est distinctius monstrari, omitti potest nunc, sicuti Germani eben dicunt pro pben ieat. Atque hoc modo fit, ut quum maxime i. e. hoc maximeten ore significare videatur nunc, quod non ipsum significat. Fuit tamen haec opinio multorum grammaticorum, Graevii, quem vide ad Cic. de OsL 2, 7. et ad Epist. 1, 9. et ad Sueton. Do m. 10. Zinseri iugii, qui
de hac particula totum capul 22. Iuvenil. Promuls. conscripsit. Dixerunt de hac re etiam Rhenan. et Acidal.
ad Tacit. Hist. 1, 29. 3, 4. Dukcr. ad Flor. 2. 16. Oudendorp. ad Frontin. 2. 9, 6. Φ, 5, 2. ad Caes. Beli. gall. 7, 47. Spuding. ad Quintil. 6, 1, 23. Ernestius autem
quum vidisset quum maxime non posse significare, quod illi volunt, nunc, in Clavi Ciceron. p. 43 . bene demonstravit, illa verba in multis locis commode quidem posse Per nunc explicari, non autem idem significare. Nec tamen in singulis locis explicandis firmo pede incedit, sed omissum putat ut, quasi sit, ut quum maXime vel quo tempore maxime, et alienas notiones admiscet. Eum sequitur uterque Soli argius, alter ad Mamertin. Paneg. 2. alter Conradus in Appendice Tursellino adiecto, qui originem formulae sortuito, ut ait, coniunctae
quaerit in graccis verbis ora μαλιστα, quae cum ora μαλιστα confudisse videtur. Quomodo autem coniunctio ad verbum omissum referatur, nemo satis declaravit. Intelligitur enim verbum eX ipsa, quae Proponilur, Sententia. Veluti apud Cic. de Oss. 2, 7, 23. quem styrannum
armis Upressia pertulit ciυitus Paretque quum maxime
mortuo. non est, ut interpretantur, nunc, neque, quod
Ernestius exeosuit, quae paret mortuo ita, ut quo tem-
606쪽
porea maXime Servire Rulabatur, nempe ut vivor sed proprium vim verborum sic concipere licet: paret, quum maXime mortuo paret. Ita verba unu gehorchi ebenuem Ιbdten, ubi opponuntur pruelerito tempori, si unt unu gehorchi eben noch dem Ybillen. Eiusdem generis ellipsin lial emus in quam maxime. Comparari pos-Sunt graeca cός μαλιστα, ora μαλιστα. Duae autem in usum Venerunt tormae: quum maxime pro adverbio adiectum, et ut quum maxime, quibus verbis rei alicuius modus et conditio componilur cum re aliquando maxime consormata et absoluta: itaque significatur, rem, si quae alia maXime sacta sit .maxime fieri. Sex igitur dictionis
genera statuamus necesse erit. Ouum maxime, quod
est quam maxime, sicut dicimus menn ingenu et inieirgena: quum maxime, quod significat g erade, eben: nam maxime distinctius rem designat notione extremi: nunc quum maxime, hoc est gera de jeat: in quo Zinser- lingius nunc a glossatoribus suppositum censuit temere: qutim maxinte, quod, ad tempus Proprie relatum . ponitur Pro nunc quum maxime, jeat eben. idque officitur praesertim opposito tempore praeterito: Di quum maxime, quod est ita ut q. m. hoc est, Ut numquam magis, sive ita, ut quum maxime, tum: wenu sive wisjemati a r: tum maxime, de quo paullo post agemus. In his Schwargius eam significationem. quae fuit primiliva, Spuriam et commentitiam appellat atque omnem usum, qui antiquissimus fuit, delerioribus scriptoribus adscripsit. Seneca autem, quo nemo frequentium hanc dictionem usurpavit, temporis rationem triplicem ad-Jlibuit, qua pro modo diceret. In aliis enim locis ostoben jeat, in aliis eben erat, in aliis denique eben schon.
frequentre ponunt. Terent. IIeaut. 4, 5, M. atque quum murume volo te dare operam. Ita meliores libri, non quam. Senec. Epist. 55, 10. xiden te, mi Lucili, quum marime audis. i. e. quam maxime,
quod in se liubet sententiam ganet genau hore teli dich. 96, I. si quid eredis mihi, intimos a Retus meos tibi quum maxime det go. 8I, 15. quanto hilarior est qui solvit, quam qui mutuatur,
tanto debet luetior esse, qui se maximo aere alieno aecepti beneficii exonerat, quam qui accipiens quum maxime obligatur. Malo tuterPretantur: eo tempore, quo Potissimum et vere obligari
607쪽
tur. Est pocluar aere alieno Mam maximo obligatae. do uener. I, 2, 4. hanc voluptαι- - percipit hic, quem deforma mus, quum maxime. Tacit. Hist. I, 29. tit qui adversas res e perius quum maxime diseam ne secundas quidem mistia diserim nis habere. Ita seripsisse videtux etiam Sueton. Tiber. 14. do quo Ioco vide n. 21. Tortuuian. adv. Maxe. N. Ita etiam hi Iocis, in quibus Imitue tum quum maxime. Senec. de Benes. 3, 3, 3. quia Nemo nosιrum nouit, nisi Mtempus , quod quum maxime transit. h. e. was eben vortiter μγ, o, I. si tibi uitae nostrae vera imago auccurret, videberis
tibi sidere eaptae quum maxime elauatis fariem. Haud prob hili modo Petronius M, I. gvum maime haec dirente Gaio. si ' integFa est, de qua dubito, aeriptura.
Terent. Andr. 5, 1, 4. immo enim nune quum sexume αbs te postulo atque oro, ut benescium - re comprobes. Si verba minoquum maxume disiungis , ut fecit Emestitis, et ut seri debet in Phorm. I, 4, 27. ud. n. 2. , omnis vis aententiae Perit. Dixerat enim Chremea orandi iam Fnem face, cui respondet Simo. Im Gegenthesi gerade jext bitte ita dict. Ad. 4, I, 2.
nunc guum maxume operis aliquid facem credo. Cic. p. Cluent. 5, 12. quae multos iam annos et nunc quum maxime silium i terfecitum eupit. Verba guum maxime ad unum nune pertinent, h. e. nuno magia quam umquam. de Seneci. 1i, M. eavis rum illustrium . quaseumque μfendi, nuno quum maxime eon eis oratiomes.. ubi Gembard. iiv. 29, 17, T quae Merenses aut ab alia passi sumus aut a vestro praesidio nunc quum max
me patimur. 27, α 4. Diippe nune quum maxime florena vir buli. minerua. Paneg. Maxim. 2. ubi Praeter Schwarisium
-mentaque Suarum rerum gestarum quum maxime eonstituat
eis. do Harusp. resp. 15, 32. .erumtamen antiqua negligimus retiamne ea negligemus, quae sunt quum maximer quae uidemus ' Emestius interpretaturi frequentissime. Intellige veroe nune , beat eben. Sonoe. Εpiat. 120, 18. hoc quod futurum dies,c quum maxime st et pars eius magna iam faeta est. Erasmua eorrigendum Putabat nunc maxime. Taeit. Ann. 3, 19. Hiat. I, 84. 4, in. Dialog. 16. is est magnus et verus annus, quo e dem positio eoeli siderumque, quae quum marime est, rur-m -- sistet. 3I. ubi vulgo Iogebatur ante Emestium nune maxime. Quintil. 6, 1, 2J. quae passus est reus , - quae quum marime patitur.
Senec. Epiat. 113, 21. textorium, inquis, totum mehercutia
608쪽
istud est, guod quum maxime agitur. do Benes. I, 3, 10. Thalia, de qua quum mazime agitur, apud Hesiodum maria ea
opud Homerum Musa. Senee. Εpiat. 23, 8. id agendum est, ut satis vixerimus e nemo hoe putat , qui orditur quum maxime vitam. i. o. eben rest. 95, 14. fuit sine dubio, ut dicitis, vetus illa sapientia, quum maximenaseens, rudis. Tacit.'Ann. 4, 27. coeptantem quum maxime eoniurationem disieeit. Viat. 3, 4. Senec. Epist. 107, 5. quaedam in nos Ma sunt, quaedam v brant , et quum maaime veniunt, quaedam ad alios perventum nos stringunt. h. e. in eo stant, ut veniant, de re instante. Tacit. Hist. 4, 15. capi quum marime urbem. Terent. Hee. I, 2, 39. hanc Laeehidem amabat ut quum max- me tum Pamphilus. Cic. ad Quint. D. 2, s. domus celebratur ita, ut quum mazime.
21. Critici quum semel invenissent, Latinos quummaxi ne dixisse de tempore, hanc sormulam elegantiae nomine commendatum ubique restituendam censuerunt atque negarunt, latine dici tum maximer non enim praeteriti temporis esse ullam rationem, sed tantum
praesentis. Ita Graevius quidem et Zinsertingius praeceperunt. Adversarii exstitere Freinshemius in indice librorum Flori, Cottius ad Plin. Epist. 9. 13. Duher. ad Flor. 2, 16. S. Drahenborchius ad Liv. 27, 4, 2. Ernesti iis in Clavi Cic. Nec tamen magna Psse dehebat controversia. Aliis enim in locis non cohaerent vocabula tum maxime, in reliquis autem recte dicuntur, ut significent, vel illo potissimum tempore, praecipue illo tempore vel illo tempore exacte desinuo, g erade Gamala. Eodem modo dicunt eo maxime tempore, ut Liv. 31, 14, 4. eo maxime tempore Abydum oppugnabat, quod paullo post 18, 2. quod tum maxime Abbilum mpugnaret. Sed tantum abest, ut cum Ernestio concedamus sum maxime dici pro tum ui quum maxime, ut cum eo negemus tunc maxime pro tunc poni. Codicum auctoritatem non despiciendam esse, monuerunt Spalilingius et alii. Semper tamon manebit dubitatio et propterea, quod quum maxime etiam in rei praeteritae expositione adhiberi potest. et quod in codicibus litterae o et e simillimae scribi solebant. Recte Vero compotiuntur ve ha tum quum maxime.
Terent. Phorin. 2, 1, II. quamobrem omnes, quum tecundae
609쪽
res sunt maxume, tum mammm meditari secum oportes, quo να-cto advorsam aerumnam ferant. Ineptu II esset, quod Zinaeelingius coniecit, quum m. m. Sueton. Tib. I4. Thrasyllum quo que mathematicum - tum maxime everitis est. hoc est: tum Oxpertus est maxime. sed si comparaveria Tacit. Hist. I, 29. magis idoneum tibi videbitur quum maxime. Liv. 7, 23, 6. quod intenti tum maxime operi essent.' Liv. 1, 10, 1. tum maxime sordida veste cinitates concitabant. 93, 18, z. cernente tum maxime prope sumantes Thebarum ruinas. Via. Max. 2, I0, 2. tum maxime Anibus imperii pellebatur. Alia multa vide npud Drahend. ad Liv. 27, 4, 2. Quintil. 6, 1, 3I. at uostis tamen illa sanguine madens itu repraesen
tauit imaginem sceleris, ut non Decisus esse Caesar, sed tum maxime oetidi Mideretur. 1 Iic non Turiant eodicos: tamen exspecta-mug quum maxime. 1
Liv. 33, 9, 3. sinistro tum quum maxime appropinquante phalangis parte. 40, 32, 1. eastra amissa esse et tum quum maxime ardere. 43, 7, 8. quae tum quum maxime Hortensiue fae et Curi. 5, 7, 2. hoste et aemulo regni reparante tum quum maxime
bellum. alii libri omittunt tum: addunt vero in g, 4, 14. Vide Ceilae. ad illum Iocum. Oudendorpi ad Front. 2, 9, 3. Dra-Lenb. ad Liv. 40, 13, 4.
22. In componendis duabus rebus vel temporis volcaussae Tatione inue xa atque per Particulas quum - tum expresSa, alteram possumus ob maiorem eius gravita tem praeserre, ut dicamus, quum una Sit, tum maxime alteram esse, atque in altera parte quod concedi mus, magis etiam in secunda a Tirmemus. Quare addi tur in altero sententiae membro maxime, quod est vel magis quam umquam, Vel certissime. Eo dum modo
Praecipue, in ramis adiicitur. Vide ovo.
Plant. Mil. 4, 8. seio et perspexi saepet verum quum antehue, tum hodie maxume. Cic. de Oss. 3, 11, 47. plena Gemplorum est - nostra respublica, quum gaepe, tum maxime bello punieo serundo. ad Att. II, 6. aollieitum esse te quum de tuis eommunibvsque fortunis, tum maxime de me et de dolore meo sentio. Cie. p. Flaco. M, M. quum alio multa uerti homines, tum hoe uel maxime moliuntur.
23. Recte etiam dicitur fum - tum maxime, ubi alterum non modo aequaliter, sed magis, nec magis tantum, sed maxime valere aut marime considerari Ge-
610쪽
hero dicitiir. Id negabit Slii retibi irgius, qui copiosam disputationem exhibuit ad Cic. p. Arch. 12, 31. Tantum vero abest, ut usum Verborum in rebus comparandis tum - tum negemus, ut ipso illo addito maxime confirmatum eum videamus. Nam nemo sanus unaquam contendit. Ium - tum significare el- ei: lamen perspexit doctissimus quisque, in multis sententiis, in t ai- ibus tum - tum recte legitur, alias dici et - et. Atque optime dicitur tum - tum maxime. Cic. de Orat. 2, 23. 96. hunc igitur similitudinem qui imitatione assequi polet, lum exercitationibus crebris atque magnis.
tum scribendo maxime per3equiatur. nec necesse est tum mutare in quum. Sed vide ΤVII. Nec absurde componuntur verba ul - tum maxime.
Cie. Brut. 93, J20. longius autem proeedens, ut in ceterἰs eloquentiae partibus, tum m xime in celeritate et eontinuatione Demborum adhaerescens, sui dissimilior uidebatur feri quotidie. Ita o codicibus restituendum esse dixi Torn. 2. p. 538. , atque mecum consentit Sturenburgius p. III.
24. In familiari sermone maxime adhibent ii, qui
respondent ad affirmandam alterius sententiam vel dictum. Vno hoc vocabulo apud comicos utuntur homines, qui ab alteris sunt rogati aut iussi, ut aliquid faciant. Est igitur germanicum εehr gerne. Cum immo coniunctum affirmat contrariam rem. Idque etiam oratores in personarum ficta inductione admittunt.
Plaut. Asin. 5, 2, 54. An. Dee pater talos, ut porro nos i etamus. DE. Maxume. Curc. 2, 3, M . Moat. 4, 3, 17. operam mihi da. gr. Maxume. Terent. Andr. 4, 2, 23. Ad. 4, 3, 18. Plaut. Uscud. I, 5, 80. cA. Numquid peeeatum est, Simo pgr. Immo maxume. Terent. IIec. 2, I, 3I. fio. non mea opera, neque pol tulpa evenit. LA. Immo maXume. Sallust. Cat. 52, 28. scilieet res ipsa aspera est , sed vos non timetis eam. Immo
25. Vbi plures res diversa sua vi ac dignitate distin
guenda ordinem constituunt, et ab ea oratio incipit. quae praestantissima vel maxima est, in his gradibus signandis primo loco ponitur maxime. Sequuntur alia nomina, quae secundum locum et ordinem significant: aetnae, tum, mox, et quae huius generis sunt. Sa Pe adverbium accommodatur verbo. Pliuius et scriptores rerum rusticarum saepenumero ita loquuti sunt.