장음표시 사용
191쪽
utpote odiosa, vitanda est quantum fieri potest: cαρ. ndilectus de consuet. Tunc autem locum habet conciliatio, quando enctus diversarum legum compatiuntur; unde si Promulgetur lex imponens novam poenam alicui delicto. non censetur revocata praecedens, dum poenae legis antiquae et novae simul possint locum habere. Dixi quod lex nova generalis tollit priorem generalem. non vero tollit legem priorem specialem, sed haec manet in suo robore. et limitat generalem: cum generi Per Ueciem derogetur, iuxta reg. a . juris in 6. quod verificatur si lex specialis generalem antecesserit, ut communiter docent DD. ex caρ. Quamois de prael. λ 6. et caρ. I. Grescr*t. Unde e. g. lex generaliter statuens aliquas Solemnitates pro validitate testamenti, non derogat specialibus legibus circa testamenta ad pias causas. Fagn. in cu. Cum Maea n. 88. de Testam. Item lex nova generalis non derogat Particularibus statutis, et rationabilibus consuetudiuibus locorum, quia praesumitur legislator eas ignorare. Secus. si expresse etiam iis derogaret, dicendo e. g. non obstante quacumque consuetudine. aut lege particulari. Sancti. demiatr. I. I. d. rc. n. 6. Suar. de leg. l. 6. cap. 27. n. II.
Q. IV. An ad derogandum decreus Concilii generalis
requiratur eorum expressa mentio.
n. Quamplures Theologi , inter quos Sancti. I. 3. de matri
div. 26. n. 6. censent per novas leges, seu constitutiones
non derogari decretis Concilii generalis, nisi haec, vel similis clausula apponatur: non obst ante quacumque lege etiam in Concilio generali lata. Ιnimo addunt ad derogandum decretis Tride uni debere fieri expressam meritionem ipsius. Verum ab hac opinione puto esse recedendum cum Fagn no in caρ. Nonnulli n. 3I. et seq. de rescript. et aliis. Dicendum propterea est per posterius decretum Concilii generalis . vel per Pontificias constitutiones derogari decretis ris Concilii, si sinuit contrarientur . natio est . quia ideo
Per auctores contrarios non rensentur revocata decreta Concilii generalis, si non apponatur clausula derogatoria ipsorum . quia non reputatur sine tali clausula revocari, quod multa maturitate sancitum est, ut habetur etiam ex ea . ecclesia Meum 57. de elec . Haec autem ratio non valet. quia etiam posterius decretum et novam pontificiam constitutionem dicendum est non esse factam sine multo consilio et maturitate: ac proinde non urget ratio. quare non dicendum sit revocatum prius decretum, si sit incompossibile Diuitigod by Corale
192쪽
Curi vo i lecreto , ii ovaque Pontificia constitutione . Et desa i , Fagna n. l . cit. n. ια. observat cinciliu in Tridentinuui derogasse pluribus decretis auteriorum Ginciliorum, nulla ipsorum saeta mentione . . Loquendo veri, de literis Apostolicis , seu rescriptis directis ad Personas particulares, per ea non derogatur decre- iis Gncilii generalis, nisi in ea apP matur ex Pressa clausu la derogatoria: et id solum convincitur ex iis, quae habentur cv. Em parte 3. do c. vet. monach. cv. Nonnulli do scr*t. cv. Cum te ι. aetato, et qualit. Praesciend. Male Im inde liaec iura apponuntur ad probandum necaessariam esse claululain derogatoriam etiam iii l osterioribus decretis iciliorum, seu constitutionibus Apostolicis, ut intelliga lur derogatum decretis anterioris Concilii. Cur autem nora in istis, sed in rescriptis etc. requiratur talis clausula, in
Pe rescripta contra ius et propter ipsorum multitudinem , et Prol ter in Imrtii nitateiri petentium non fiunt ea maturitate, examine et consilio. quo fiunt decreta Conciliorum et novae Pontificiae leges, sive constitutiones; ac Proinde non cense lur derogatum istis decretis nisi cum clausula expresse derogaloria. Fagn. in caρ. Nonnulli n. a 8. etc. de rescr*t. Caril. de Luc. tom. I. disc. I. anno t. ad s. Concit. Trid.
Demum loquendo de Concilio Tridentino, absque eo quod
ipsius sat expressa mentio, bene illi derogatur per clausu lam generalem e non Obstante quocunHyue conciliari decreto stoe lege etiam Concilii generalis; nam sess. 25. cv. 21. de se . in eo expresse reservatur auctoritas Sedis Λpostolicae . sicut etiam in constitutione Pii IV. confirmatoria ipsius: unde Per cylactimque Alaostolicain constitutionem potest illi derogari . etsi illius non sat expressa mentio. Barbos. p. a. M osc. et potest. DiscOP. Gllegat. 33. n. I . et refert ita fuisse decisum Card. de Luc. ubi sum et disc. 6. de Lenes n. 3. Fagia. in cap. Atilia num. 86. de concess. Praeben. Garc. de Lenesc. p. c. cap. 5. n. 32. et 33. Gon-Zal. ad Reg. Gnc. gloss. 6. n. rao. 'lanae . de censum in IIuit. Ca enae disput. I. q. a. p. I. n. 8. o P. Benedictum
XIV. de Syn. Dioeces. lib. 9. cv. c. g. 7. 'Immo propter dictam expressam reservationem auctorita
lis Sedis Apostolicae derogatur Concilio Tridentino per hoc solum . quod Papa per literas in forma Brevis . vel per rescripta Signaturae ipsius manu subscripta, aliquid statuat con- 13
193쪽
ira Gncilium Tridentinum: atque ita suo motu proprio declarasse s. Dium V. refert Garc. Ioc. cit. Id autem Donsumtit respectu de retorum aliorum Conciliorum. iit constat ex cap. Eae parte aliisque supra citatis; neque enim illis derogatur praelatis rescriptis sine expressa clausula de
Q. V. Cui competat leges revocare. R. Primo qui legem tulit, potest eam abrogare. Cum legis obligatio ab ipsius pendeat voluntate; et ut dicitur cv. a. de reg. iur. res dissolvitur per easdem causas, Per quas nascitur . Secundo. successor in eadem Sede . cum sit ejusdem potestatis. Potest abrogare legem sui ai tecesriris. Tertio . superior habens iurisdictionem in inferiorem, potest istius leges abrogare : et ita Pontifex potest abrogare leges Episcoporum . quia in hos lial,et iurisdictionem. non vero Archiepiscopus: etenim quamvis suilerior et dignior nullam habet jurisdictionem supra Episcopum. Inferior licet possit
dispensare .aliquando in lege superioris, eo modo. quo infra dicetur . non tamen valet istius leges abrogare, quia ad hoc exigitur iurisdictio. Suar. l. 6. do Leg. cv. 26. n. s. et communiter ex cap. Inferior dist. a I. et Clement. Ne R mani de eleci.
Q. VI An inferior legislator possit abrogare suam legem
quando est confirmata a superiore.
R. In hoc quaesito sub distinctione procedendum est. Si
statutum confirmatum a superiore respiciat lavorem privatum et solam utilitatem statuentium. tunc etiam . inconsuli Papa, et quamvis tactum contra ius commune, potest revocari , ut constat ex cap. Ciam accessissent de constit. et
cap. Pro illorum dia. et Ieg. Omnium c. de testam. Ralio autem est . quia unusquisque renunciare potest iuri suo, atque favori: Si diligenti de sor. compet. et in talibus casibus confirmatio superioris habet meram vim favoris et privilegii. Si vero statutum respiciat principaliter bonum Publicum. cultum divinum. utilitatem Ecclesiae . aut commodum aliorum, tune si confirmalum fuit a sui eriore. Neu liquam revocari potest ah inferiore quia lunc nori habet rationem privilegii. sed decreti. quod censetur fieri suum a superiore. dum ipsum confirmat: cap. Si Apostolicae de prael. in G. et Ieg. I. C. de Meter. iur. enuc I. unde contruipsum nihil potest inferior. Praeterea nemo potest renuia in- re favori. quod respiciat bonum piihlicii in . et aliorum: cv. Si diligenti de Dr. compet. juncta Glossa Fagnan. iv c P. Diuitigod by GO le
194쪽
Cum accessissent de Constit. Sancti. l. 3. in Decal. cap. 15.
Suni filii alii er discurrunt dicendo, quod si confirmatio legis petita et facia fuit ad majorem ipsius auctoritatem et splendorem . revocari potest ab inferiore, qui eam tulit: secus, si cum inferior non habebat potestatem. petiit conficinationem a superiore, ut quod sancivit. rationem legis haberet. Palaus Iracl. 3. disρ. 5. p. 2. g. 2. num. 8. et alii apud ipsum. Verum quomodo lioc veri sicari possit in Praxi, nunquam intellexi; nam si confirmatio non augeat auctoritalem et robur legis sancitae ab inferiori legislatore , prorsus sutilis est. Si vero confirmatio addat legi auctori talem et robur Proveniens a Su Iaeriore confirmante, iam ex utroque jure ipsa lex consideratur veluti ipsius superioris: Ieg. I. g. sed neque c. de νet. juri enucl. et cap. Si φο- stolicae a a. do praeb. in C. . et ita juxta distinctionem supra sartam. revocari non potest ab inferiore. Q. VII. An Capitula, se ii Communitates possint revocare statuta seu leges ab ipsis Capitularibus iuratas. II. Vel singuli Canonici e. g. iuraverunt Observare capi tuli statuta, seu leges: vel juraverunt observare contenta, et stabilita in ipsis legibus et statutis. Si Primum , t of
sunt ea statuta revocare, quia eo ipso quod juraverint observantiam capitulorum, non Censentur iurasse ea non tollere. ct revocare . Possent autem revocare aliquod statutum etiam
tacto ipso. collegialiter ipsum non observando, et quidem sine periurio. quia idem esset ac illud revocare: postea vero veluti quid accessorium corrueret iuramentum singulorum de illo observando . Si vero iuraverunt observare contenta in statutis, jam iuramentum est de Observantia contentorum in ipsis, et non Praecise de statutis, unde esset omnino observandum. Fagnan. in cap. Delicto n. ao. et aa. de ρω 'hen. et alii apud ipsum. Quod si contraveniant, ehunt periuri. ciuia actus factus contra iuramentum regulariter tenet, si noli annulletur a iure. Caelerum si contraveniant ratione boni publici, non peccarent . ut dicitur agendo de iuramento et notat Sauch. l. 3. in Dcciat. cap. 15. n. 5. Diuitiam by Gorale
195쪽
. De Legum interpretatione, et regulis in eadem obsemandis
Q. I. Quid sit interpretatio legis et quotuPlex.
R. I. Quamvis quandoque etiam in iure . interpretatio legis sumatur pro ipsius declaratione facta verbis clarioribus; revera tamen disserunt declaratio, et interpretatici legis. Declaratio igitur legis nil aliud significat, quam illam verbis clarioribus exponere: at interpretatio intervenit, dum non attenta nuda litera et cortice verborum, lex extenditur iuxta mentem ipsius legislatoris . sive legis, attenta identitate. vel similitudine rationis. Ita nomine filii inierpretatum sui venire etiam nepolem et nomine patris avum: Ieg. Iusta interpret. F. de Mees. signis R. II. Interpretatio alia est authentica, alia doctrinalis si . Tunc primo datur interpretatio authentica, quando ipse Princeps, vel ejus successor in potestate interpretatur qualis sit sensus legis: et haec interpretatio. utpote proveniens ab habente auctoritatem legem condendi, habet vim legis: et proinde dici solet interpretatio generalis necessaria, si ut etiam scripta quia scriptura communiter promulgatur. De hac interpretatione sermo est in cap. Inter alia 33. et Ieg. . c. de leg. Secundo datur interpretatio authentica, eaque necessaria et generalis, quando ad interpretandum sensum legis. consideratur quae vigeat consuetudo. quamvis ipsa non sit scripta: unde dicitur interpretatio non scripta. Hinc utroque iure consuetudo dicitur: optima legum interpres: cap. Cum dilectus de consuet. Ieg. Si de inter . 36 f de Leg. Tertio datur interpretatio authentica, sed particularis ..quando iudex in aliqua causa dubia decidenda interpretatur aliquam legem . cujus interpretationi. et decisioni par re debent partes litigantes. si nolint, aut non possint appellare ad iudicem superiorem: nam a iure habet potestatem leges interpretandi: leg. Nam, ut ait, et Ieg. Non pomsunt f da Leg. Auth. Ut Iudices collat. s. Dicitur nihilominus particularis, quia illam solum attendere tenentur pamies litigantes, non vero caeteri, nec alii iudices. cum non
Et usualis altera , quae ex populorum usu et e mue iidine prosi ei eitur, et vim legis Obtinet, et auulenticae interpretationi laeuitus aequivalet . Communis per textum L. Si de interρι etauionibus Is de legib.
196쪽
QUAESTIO IV. CAPUT II. 39 exemplis. sed legibus judicandum sit: leg. mmo C. de sent.
Doctrinalis interpretatio est . quae fit a quolibet viro docto: cum etenim verba legis aliquando sint obscura et ambigua, nec semper adiri possit legislator. concessum est viris doctis, non ex proprio cerebro , sed cum landamento rationis, aliisque iuribus legem obscuram interpretari: Ieg. unia. C. da Profess. leg. I. st. Si certum petatur: quod etiam colligitur ex cap. a. de Prioil. in s. Et quia etiam aliquando praecepta naturalia et divina habere possunt obseuritalem; ita et respectu. ipsorum potest habere locum ista interpretatio. Salmoni. tr. 11. de leg. cv. c. p. 3. g. 1. n. Ia. Quod si consentiant omnes DD. in eamdem interpreta. tionem , non facile est ab ea recedendum i quod tamen s ciendum esset. si et unus solus majora rationis landamenta asserret: unde Ieg. I. g. Sed neque C. de Neur. jur. enucl. dicitur: sed neque ex militudine auctorum, quod melius sciequius est iudicatote, cum μοssit unius forsan et deterioris
sententia et multos et majores in aliqua parte sverare. Ce terum unius aut paucorum interpretatio non semper tantam
asseri probabilitatem , ut illis tuto possit adhaereri: sicut dixi agendo de opinione probabili. D. II. Λn locum habeat interpretatio doctrinalis, si eadem interpretatio a lege prohibetur. n. Neutiquam assentiendum illis, qui dicunt talibus pro
libitionibus solum interpretationes frivolas vetari; cum etenim tales interpretationes respectu omnium legum prohibeantur . dicendum est, quod, dum respectu alicui iis legis vel constitutionis interpretatio specialiter prohibetur, quaecumque doctrinalis interpretatio prohibetur. Melius ergo meo videri dicitur per talem prohibitionem prohiberi interpretationem proprie talem, quae sit dum a verbis receditur: cap. In his de ωeri. signis sed ex similitudine, vel identitate rationis extenditur lex, altendendo potius mentem legislatoris. Non vero prohibetur declaratio, dum nempe clarioribus verbis explicatur. quod Obscurum videtur in lege. Hoc igitur pacto nil vetat . quin explicari possit Concilium Triden. linum: quamvis Pius IV. in sua bulla ejusdem Concilii confirmatoria omnem ipsius interpretationem prohibuerit. Q. III. An in inierpretatione legum liceat discedere a verbis legis. R. I. In legum interpretatione . si constet de mente legislatoris, dum legem tulit, haec potius attendenda est . quam Duili rod by Cooste
197쪽
verba. Concordat iitrum lite ius in hoc asserendo: can. Πυ- manae aures Ia. quaest. 5. reg. 88. de Reg. jur. in s. leg. Scire a G. q. de Leg. Ratio autem est . quia verba ponuntur ad declarandam mentem : ac proinde dum constet de mente. illi omnino standum est. D. Τli. I. a. q. m. art. 3. Suar.
autem logislatoris comprehenditur mi illoties ex Proemio et principio legis. ubi explicari solet finis et eausa ipsius: lv. Regula circa sn. e. de jur. et sacti ignorantia. et leg. fn. as de Testat. tutel. Innotescit etiam ex ratione ipsius legis: unde ratio legis dicitur anima ipsius, prout desumitur ea caρ. Consuetudo dist. a. et Ieg. Cum ratio st. de Pomtion. quae liber. Tertio. mentem legislatoris assequi Im sumus ex comparatione ad alias leges: ubi enim non est justa et sussciens oppositio. Praesumere Possumus mentem legislatoris illis suisse conformem . Denique attendenda est materia legis cum aliis circumstantiis: nam semper Praesumendum est legislatorem elegisse materiam fini a se intento
aptiorem : leg. 66. st. de reg. jur.
R. II. Si non manifeste constet aliud sensisse legislatorem. non recedendum est a verbis legis: cv. Ad audientiam dedecim. Ieg. Non aliter st. de legat. 3. quia verha mentem explicant legislatoris . Unde vertia clara non admittunt interpretationem , nee coniecturam Voluntatis, ut ex iure, et communi DD. Probat Barlmsa axiom. 22. n. 32. Et id sive lex sit odiosa, sive favorabilis, quia nec prima restringenda, nec secunda amplianda, nisi ipiant ii in Patiuntur ri Ira verba legis secundum ipsorum significationem: constat enim tunc ex verbis talem fuisse mentem legislatoris. Suar. I. s.
r. 3 disp. 5. p. 3. g. 3. n. a. Ex hac doctrina tradunt Doctores quod Nerba generalia generaliter sunt intelligenda, ut dicitur cv. Quia circa dia. de prioileg. et quod ubi lemnon distinguit, neque nos distinguere debemus, ut ex Summario leg. De pretio ν. de Publiciana in rem act. Quae tamen omnia veri scantur, dum leges generaliter loquentes. et nihil excipientes, non limitantur, seu distinguuntur Per aliam legem: Ieg. Non est nοoum. et seqq. st. de les. iuncta regul. 3ι. jur. in 6. Quod dictum est de verbis generalibus et nihil excipientibus, verificatur etiam de lin utione in destitia: nam aequipollet universali. Ad hanc doctrinam censeo reducendam etiam esse illam regulam: exceytio smat regulam in contrarium in casibus Diuili od by Coosli
198쪽
non exceptis, ut desumitur eae leg. Quaesitum g. Denique fila stinc instruci. et cv. a. de conjug. I ros.; nam lex excipiens aliquem casum. videtur clare signiscare aliud sentire iti omnibus aliis casibus non exceptis, ut ex communi probat Barbos. axiom. 85. n. LII. III. Praefata regula. non esse scilicet recedendum a verbis legis. si clara sint, aliquas patitur limitationes. Primo verba legis etiam improprianda sunt, si id necesse sit ad sustinendum valorem actus, et ne reddatur inutiligi et italest. Si uno st. Locati, et Ieg. Si cum ante C. de donat. antentiρt. ad substinendum actum, Verbum remuneat. impropriatur, et accipiatur velut significans. reddatur, restituatur. Observat proinde Bar in Gaiom. I a. n. 18. et 19. inter pretationem, quae sit Pro valore actus dici a Doctoribus reginam omnium interpretationum, et merito; cum etenim iura velint verba ita esse interpretanda. ut res de qua agitur, potius valeat . quam Pereat: caρ. Abbate 25. de V. sis.leg. Quoties in action. f de reb. credit. et Ieg. I. c. de rei Maeon action. dicendum est ita etiam legislatorem voluisse suam mentem esse interpretandam. Hinc etiam dicitur ver-l a posse impropriari. quando subiecta materia, seu natura actus, vel contractus ita expostulat; nam alias corruerent: et ita verbum rogo aliquando sumitur praeceptive, donatio pro
transactione elc. Videatur Barbosa Gaiom. aa a. num. 6. et
Tertio. impropriari debent verba, ut absurdum evitetur. Inter alios autem casus. in quibus considerant DD. intervenire grave absurdum, ille est, quando verba legis supe flua remanerent: cv. Si Pva Io. de prioilegiis in G. cap. Si a Iudice xo. de appellat. in s. aliisque ibi adduciis a
Glossa ω. Cum sectu. Et hoc adeo verum est, ut nec mi Dimum verbum debeat esse superfluum, adeoque debet aliquid operari. Barbos. cit. num. Ia. Fagnan. in caρ. Tuiarum num. 26. de ρrioil. Sanch. l. 3. de matri disρ. 26. n. s.
neputatur proinde in iure argumentum sortissimum, quod desumitur a superflui late vitanda. Observet hic obiter lector, quam sapienter P. Mansi explicans undecimum casum ex reservatis nostrae Dioecesis, hanc odiosam superfluitatem vitaverii. Casus reservatus est
huiusmodi: Consensus, seu permissio, quod uaor, Soror, sua, seu stius se prostituant, seu copiam sui faciant. Asseruit laudatus Auctor illa verba, seu copiam sui faciant, apposita suisse ad interpretandum, seu declarandum verbum prosti-Diuili od by Cooste
199쪽
mant. Quidam censores Matisium iu manifestum e rem prolapsum Passiin illi litabant. Et Culla modo unam, modo alteram casus explicationem adduxisserit, tandem convenerunt in assentiendo, consensum ad Prostitutionem non significare consensum semel datum ad peccandum: cum mulier pmstituta illam in ac meretrix, et talis solum dicitur emina. quae vel pluries Pe cavit, Vel incoePit peccare an mo perseverandi. Admissa hac interpretatione . nihilominus contra illum blacterabant. dicentes illa verba: seu eviam sui faciant, importare unicam copulam, adeoque incidere in
casum reservatum maritum e. g. Semel Permittentem ux
rem peccare. Papel quam bene isti callebant regulas rectae
interpretationis i Juxta has explicationes casus hunc sensum reddidimet: Maritus pluries consentiens in prostitutionem uxoris, incidit in casum resemiarum. Item: Maritus semel consentiens in prostitutionem uxoris, incidit in casum reseremtum . Quis non videat modo quam turpiter superflua foret prima pars casus y si etenim semel consentiendo incideret in casum reservatum. ad quid Primo ponere incidere, etiamsi plures consentiat i Bene ergo dixit Ρ. Mansi secundam pamtem casus continere explicationem Primae partis. eum ad maiorem declarationem optime toleretur, quod eadem aliis verbis explicentur: et revera copiom sui facere, dum sermo est de muliere, etiam iuxta Calepinum significat prostituli nem more meretricio. Tolerantur etiam verba idem sonantia ad majorem energiam . qua veluti magis compreliendatur
mens legislatoris. Ita in bullis Pontificiis simul ponuntur ista verba, uti, frui . potiri, quae serme idem significant.
Item in eodem contextu loquuntur bullae de consentient, bus et permittentibus. ut etiam evenit in casu supracitato. cum sufficere videretur consentiens expressisse: nam qui romsentit . a sortiori permittit. HaeC autem, quae apparet, superfluitas . dum non est necessaria ad majorem ἡeclarationem. excusatur multoties ex consuetudine. Videatur Barbosa
' Quaestioni huic amplius non est locus: ultima enim nodus Lucensis Fabii Colloredo aperte declaravit. quod
permissio, seu consensus praestitus a marito, fratre, parentibus et . ut uxor, Soror etc. c; iam sui faciant, reservationis poenae sit obnoxius, etiamsi Pro uniciat vice sequatur prostitutio. Clare patet ex tabella casuum reservatorum. consensus, seu permissio quod uxor etc. Non adhaerendum tamen puto illorum opinioni, qui ex hac nova formula exten-
200쪽
clendam arbitrantur reservationem . et sub ea comprehendi omnes illos viros, fratres, Parentes. qui tantum permittunt tactus obscoenos, oscula. Fatendum quidem gravissimo se Peccato obstringere, suaeque strictissimae obligationi pie educandi prolem deficere ista permittendo, sed reservationi non esse locum credo, cum casus dicat copiam sui faciat, quae verba illicitam copulam habere important, neque Possunt intelligi. nisi de actu completo in suo genere. Videatur I. I. g. Qui puero st. de extraore . crimin. Menoch. de arbitraricas. 53 . n. 48. Belloch. apud Mazuellet. cv. 27. n. 29.
div. a. Mans. de Casib. resera. P. 1. a. 'Q. IV. Λn interpretandum sit legem extendi ad casus in ea non comprehensos ob identitatem, vel similitudinem rationis .
R. I. Praescindendo modo a lege poenali. Primo observandum est, tunc dari similitudinem rationis, quando in diversis rasibus datur similis ratio: at non est eadem sed diversa. Ita similis est ratio, qua prohibetur surtum in loco sacro: et qua prohibetur ibidem homicidium, ex reverentia nempe debita loco: at non est eadem, quia potest aliqua disparitas inveniri: et ita magis prohiberi potest homicidium, quia est gravius crimen . quam furtum . Tunc vero datur identitas rationis, quando eadem omnino ratio datur pro utroque casu, nec ulla reperiri potest disparitas. Propter similitudinem rationis lex non est extendenda ad
casum in ea non comprehensum: nam ex ea non satis constat legislatorem voluisse illum comprehendere, cum potuerit non comprehendere: non enim semper expedit omnia similia vel praecipere. vel prohibere. vel permittere. Ita ne homines diversi habitus. ac disparis professionis commorentur in eodem monasterio, prohibetur Clement. I. de elecI. assumi in praelatum alicuius conventus religiosum alterius ordinis i et quamvis similis ratio curreret pro religioso assumendo ad Episcopatum . quia debet in Ecclesia, capitulo etc. intervenire cum hominibus diversi habitus, et disparis Prosessionis. attamen hic insus non censetur prohibilus. Suar. lib. de leg. cap. 3. n. 4. Ρalaus tr. 3. div. 5. ρ. 3. g. 4. n. a. Nec obstat illa Canunistarum regula, qua dicitur: de s milibus idem est judicium: cast. Translato, caρ. inter comporalia de translat. 0isc. et Ieg. non possunt f de Ieg. nam semper cum parva dissimilitudo, vel diversa decidendi ratio possit assignari, omnino corruit argumentum a simili. Barbos. do lac. com. Dc. I. n. 7. et 8. et commu-Diuitigod by Coos e