장음표시 사용
41쪽
έα TRACT. I DE ACTIBUS HUMANI s
ient peccata atrocia et graViora. metus veria cum vnlunia rium minuat. licet non tollat totaliter peccatum. allairier illud extenuat, neque tam grave, ae atrox esse Permittit. '
De Ignorantia , et quatenus omonatur I Oluntario .
Q. l. Quid sit ignorantia . et quolia Plex .
R. I. Ignorantia in praesenti sumitur pro privatione scieritiae . quam stilis posset habere. ' Ita eam desinit s. I h. l. a.
q. 76. art. a. ' . Inter res autem . quas Possumus scire . aliae sunt . quas possumus. sed non tenemiar scire. Ut sunt ex. gr. demonstrationes mathemalicae etc. aliae sunt . quasPOSSumus . et tenemur scire . ut sunt e. g. articuli Fidei.
R. II. Ignorantia primo dividi potest in ignorantiam iuris et facti . Ignorantia juris datur . dum quis ignorat aliquid
esse praeceptum . vel Prohibitum: ut dum quis nesciret die eneris prohibilam esse carnis comestionem . Ignorantia saeti intervenit . quando . non ignorata lege . ignorat quis sacere quod lege prohibetur. ut dum quis occideret hominem. Putando esse seram . Secundo dividitur in anteeedentem . con-
comitantem et consequentem. Ante edens e St a. quae nec
explicite, nec implicite est volita, adeoque nullo modo voluntaria, ei dicitur causa actus, quatenus, si non adesset talis ignorantia, non fieret. Exemplum sit in eo, qui exploderet scio tum in aliquem locum . et occideret amicum . fortasse tunc inde Pertranseuntem . Hic nullatenus voluit ignorantiam de transitu amici. ut suppono, et aliunde talis ignorantia fuit causa a lus, si enim scivisset amicum fore transiturum . sci Petum non explodisset. Ignorantia concomitans ea est, quae comitatur actum, taliter ut habeatur
ignorantia de eo . quod agitur . ut si quis putaris occidereseram. ore idat hostem : nihilominus, qui habet talem ignorantiam, est ita assectus. ut ageret, etsi non ignoraret. Sic in casu exposito qui occidit hostem. putans occidere seram . pol est esse ita dispositus, ut libentius etiam occidisset h stem , si scivisset. Ignorantia Consequens consequitur actum voluntatis i unde dicitur volita ab eadem voluntate . Si est directe et expresse volita . dici iur assectata . ut dum quis
vult ignorare praeceptum ad liberius peccandum . Si est indirecte volita, ut dum quis taedio . vel negligentia omittit dehi iam diligentiam ad eam expellendam. dicitur crassa . vel supina. Item dividitur ignorantia in vincibilem , et in- Duiligod by Corale
42쪽
vincibilem. Haec illa est, quae morali diligentia superari mori I otest, eo quod nunquam in mentem venerit cogitare seu aubitare de opposito; vel si in mentem venit . attamen superari non potuit ignorantia , adhibita debila diligentia . Ista ignorantia eadem est ac antecedens. Vincibilis. quae adem est ac consequens , poterat, et debebat superari, adhibita morali diligentia.
Q. II. An ignorantia rauset involuntarium . R. I. Ignorantia antecedens, sive invincibilis causat sim Pliciter involuntarium, cum non sit ullo modo volita: quinimmo nec opus fieret, si ignorantia non adesset. Ita quis tuito occidit amicum pertranseuntem , nullo modo occidisset, si scivisset. ' Haec quae breviter altingit Auctor. fusius tradit Contin. Toumel. de Actib. human. cap. a. '. n. II. Ignorantia concomitans non causat positive involuntarium . quia quod fit ex tali ignorantia non displicet voluntati: ut dum quis oecidit inimicum, putans esse seram cum tamen esset ita assectus , ut libentius occidisset inimicum si scivisset . Neque causat voluntarium . etenim non potest dici ab eo volita mors inimici, cum id ignoraverit. et putaverit occidere seram. Remanet ergo ut factum ex ignorantia concomitante dicatur non voluntarium . ' Vid. cit. Tournet. φ .R. III. Ignorantia consequens, seu vincibilis causat v lutilarium i nam haec ignorantia , ut patet ex ipsius explicatione , vel directe vel indirecte est volita: unde quod sequitur ex ea. saltem erit voluntarium in sua causa. nempe
in ipsa ignorantia , quam quis posset, et teneretur expellere. Juae dicta sunt de ignorantia , applicanda sunt oblivioni. et inadvertentiae, quae excusant, quando sunt invincibiles. Non vero quando vinci possunt, et debent. Q. III. An ignorantia excuset a culpa et a poena. R. I. Ignorantia invincibilis. vel iuris, vel lacti excusata culpa et a poena. A eulpa quidem . quia, cum tollat voluntarium , tollit peccatum, eum nullum sit peccatum , nisi sit voluntarium . Hinc Alexander VIII. sub n. a. damnavit propositionem asserentem ignorantiam invincihilem
iuris naturae non excusare a Peccato. Item excusat a Poena,
quia haec correspondet culpae . adeoque juxta quantitatem culpae est infligenda: cap. Felicis de ρOen. in 6. et cap. I. de his, quae sunt a majori parte Capit. Nec refert ali piam actionem esse peccami nosam, quoties ignoratur lex inducens aliquam poenam ut si quis peccaret occidendo hominem , Diuiti Cooste
43쪽
ignoraret tamen huic peccato adjunctam esse poenam exeommunicationis. Noar. cv. 27. Sum. num. I 6. et Suar.
de Cens disp. c. num. 5. nam causa talis Poenae est delinquere in legem inducentem talem poenam i licet autem alias aci o sit peccaminosa, non tamen dici potest sor- maliter transgressiva legis imponentis poenam, si invincibili μr ignoretur. Hinc cap. Ut animarum, de Constit. in 6. dicuntur non ligari sententiis ordinariorum, qui eas ignorant , dummodo ignorantia non sit crassa. vel supina. R. I l. Ignorantia invincibilis etiam solius poenae excusat ab ea incurrenda, si poena consistat in aliqua censura. vel si poena sit exorbitans et extraordinaria. Suar. cit. n. 9.Sanch. l. q. de Matrim. div. 32. n. 13. Αχor. I. I. Instit. Moral. cv. Is quaest. 3. Ralio est quia citato caρ. Ut animarum, ex sola ignorantia Crassa et supina inducuntur censurae: ei cum ibi sermo sit generaliter de ignorantia in sa-vorem animarum . dictum caput interpretandum e t etiam de ignorantia ipsius poenae . Ulterius censurae non indu cuntur sine aliqua monitione de tali poena cap. . cro de Sent. eacomm . . Nullatenus autem potest monitus dici. qui
censuram invincibiliter ignorat. Quod dicitur de censuris. applicari solet irregularitati. quae provenit ex puro delicto
ut melius explicabitur suo loco . Addendum, non incurrere censuram etiam qui eiusdem habet ignorantiam crassam vel supinam . si lata sit in eum.
qui aliquid scienter secerit. vel aliquid facere praestim serit; immo aliqui addunt etsi ignorantia suerit assectata. Salmani.
tr. Io. cv. I. num. 198. Sed haec sussciat hic brevi calamo attigisse . melius suo loco examinanda. Dixi in responsione. vel si poena sit exorbitans et extraordinaria . quamvis enim incurratur poena ordinaria correspondens delicto, etiamsi ignoretur, sicuti poena mortis plectuntur etiam ii. qui nesciunt esse alicui delicto annexam i nihilominus non est reus poenae exorbitantis et extraordinariae , qui non consentit in delictum. prout ignoratur inducere talem poenam . Navare. in Sum. c. 23. n.
et cv. 27. n. a 7 . Ratio Pol est esse . quia. cum Poena sit exorbilans, videtur ex aequilate exposci. ut delinquens vi laverit legem ut inducentem talem poenam: tunc etenim
cum plene peccet in legem. bene debetur ipsi etiam poena exorbitans et extraordinaria. Illa ergo ignorata, puniendus est poena mitiori . Duiligod Cooste
44쪽
' Qii aestio est gravissima inter Theologos. an possit lari ignorantia invincibilis circa naturae Praecepta . Sed cum
Parum Pro Praxi consene videatur, qui eam scire cupit , adeat Continuat. Τournel. I. c. Sylv. in x. a. D. Thom. 7uaest. 76. ari. 3. ' ii . Regulae in praxi Obseroandae. . Non statim ac Consessarius audit aliquem commisisse peccatum sub censura reservatum: dimittat Ii enitentem, quasi non possit illum absolvere. Primo interroget.
an sciverit suisse sub censura reservatum, et si respondeat
negative. si nihil aliud obstet. cum tunc non innodetur censura. miterit absolvi. Si vero dicat non sibi ignotam fuisse censuram. 4 mm interroget, an de eadem cogitaverit. dum commisit pectatu in . dum ex . gr. in iudicio interrogatus. falsum testificatus est in grave damnum tertii. Si de eadem nullatenus cogitavit, sicuti ignorantia inculpabilis excusat a Censura, ita et inculpabilis in advertentia. Idem dicas siquis magno irae aestu arreptus, dum percussit clericum , Dillil eragitavit de excommunicatione et . dem doctrina utatur Gnsessarius in aliis casibus . VOVit ox. gr. quis non fornicari sub poena solvendi Io aureos . et interim dum incidit in sornicationem, immemorsuit volt. excusare ipsum debet consessarius a poena sol venda. Quin immo si poena suit exorbitans. ut peregrinari Romam et . poterit ab ea excusari, si memor voti, immemor fuit solius poenae: nam haec poena videtur exorbitans. et ita ex dictis poterit ab ea excusari, qui Peccavit immemor ipsius.
Alii sunt aetus hominis . quos habet communes Cum be-Si iis , ut nutritio, visio ele . . et de his non est sermo in
Praesenti. Alii sunt proprii hominis , sed qui possunt fieri
Sine advertentia rationis, ut locutio; nam etiam pueri et
1 Hoe unum in praesentiarum adncitare nempe non dari ignoranti aiax inviuei hi leni juris naturalis quoad priiua principia et proximas Morum coticlusiones: dari vero prout seri communior opinio γ quoad coli. clusiones magis remotas et secundaria principia.
45쪽
46 TRA . I. DE ACTIBUS HUMANIS
ainentes loquuntur ii . Alii denique . qui fiunt cum adve tentia , et deliberatione, et de his sermo est in praesenti
Quid sit Actus humanus, quae ejus BonitaS, es Malitia , et unde desumenda .
Q. I. Quid sit Acius Humanus . et quae ejus moralitas.
Il. I. Illae dicuntur actiones humanae . quarum homo domitius est, et cum non sit Dominus nisi actuum, qui Pr cedunt per voluntatem et liberum arbitrium, conse luens est. Proprie illas actiones dici humanas . ciuae procedunt alibero arbitrio . D. Th. I. a. quti est. I. saὶ . Aliae actiones. quae non sunt ex deliberatione et M isto arbitri . dici possunt hominis . non humanae . Il. II. Moralitas actus desumitur ex hoc . quod actus Proveniens a libero arbitrio reguletur a ratione practice dictante aliquod esse bonum, adeoque prosequendum . Vel
malum. adeoque sugiendum. D. I h. I. a. quaest. 18. G Iia Hinc ex inoralitate actus denominamur boni , si amplecta
mur quod ratio dictat esse bonum i seu mali, hi non fugimus , quod ratio dictat esse sugiendum O).
D ii dicuntur ae tua ho initiis, non humani, de quibus non fit Cur, absolute loquendo, poeniterra se excuset eisi turpes sint, quia in illis nota agit ut liomo. et steri dicuntur in nobis sine nobιs. 2 igitur ut actiones sint humanae et imputabiles , DPus es
homo intelligat et cognoscat id quod agie. 2 Ut amplectatis rejiciaι id quod cognoMit. 3 Ut fuatiar libertatis beneficio.
3 Actiones humanae dividiintiir. l. in mere elicitas, mere i erataε, et elι citas simiai et in eratas. Mere elicitae sunt, quas voluntas immediate I er se producit absque adminiculo citiusvis alterius potentiae , et ullo Praevio imperio proprio, ut primae volitiones, noliticities objectorum. 2mere i eratae illae di euntur quile ex iussu voluntatis ab aliis Pote atris Proxime esticiuntur, exenip. M., eontemplatio Objecti per liuellectum, Plo gressio Iocalis a vi motrie . 3 elicitae simul et i eratae, quae a sola Iuntate profluunt, ex praevio tamen ipsius imperio, ut persecta inimicorum dilectio, injuriarum eo tuto natio. I ividuntur seeundo tu μrras et mMIari ex bovis aliae sunt naturales, quae solis naturae viribus liori Possunt, pernaturales aliae, quae nisi gratiae auxilio eliei possunt. Dividuntur. 3 ira meritorius de congrus, et de condigno . Primis debetur praemium ex qua clam decetitia, heeundis ex ius ilia, improprie tamen sumpta , DemPe e ipsius Dei fidelitate. Dividuntur tandem in internas, quae titillo sensibili
46쪽
D. II. Quid sint bonitas . vel malitia moralis.1 . Siculi in rebus naturalibus bonum dici solet, quo Iulicui convenit . uti est sanitas corPori . et malum . quod disconvenit, ut aegritudo; ita bonum morale dicendum est Diod convenit naturae rationali operanti ex ratione . et malum, quod ei disconvenit . D. Th. I. a. q. 38. G. c. 5. Haec autem convenientia vel disconvenientia innotescit ex quibusdam principiis universalibus . e. g. quod tibi non Ois fieri, alteri ne feceris , et ex aliis vel evidenter ex istis illaiis. vel tantum probabiliter. Non explicatur ergo bonitas. ei malitia ac ius humani tamquam a Priori per convenientiam. aut disconvenientiam ad dictamen rationis. Sed solum a posteriori . Et de sacto ideo ratio dictat bonum esse amare Proximum. quia id de se decet liberam naturam rationalem. Et malum esse mentiri. quia mendacium eamdem dedecet. S lv. in x. a. D. I liom. q. 7 I. Grt. 6. in sin. '. Q. III. Unde Acius humani desumatit suam bonitatem . vel malitiam . R. I. Si objectum sit bonum vel malum, actus humani desumunt ab eo suam bonitatem vel malitiam essentialem . si nil aliud Obstet . ut statiin Videbimus . S. Th. i. a.
quaesI. 18. a. a. etc. natio est, quia sicut in naturalibus
forma . ex. gr. anima ratiotialis dat rei Primum esse, sive essentiale et specificum; ita cum actus Primo in Objectum feratur, ab eo Darii et desumet suum esse essentiale. Si Proinde objectum sit ua hecens , quia dicit deformitatem ad
liberam naturam rationalem , quale ex. gr. eSt surium, ex eo consurget malitia essentialis actus; sicuti e contra bonitas essentialis . si obiectum deceat liberam naturam rationalem,
R. II. Si objectum sit bonum , sed sinis operantis sit
malus, actus humanus desumit suam essentialem malitiailia sine olierautis . S. I hom. I. a. quiaeSt. I 8. Gri. a. et c.
et q. r 9 art. 9. Ratio est quia talis actus est simpliciter malus: improbat enim recta ratio, ut eligatur bonum ob snem Pravum, ut si quis saceret eleemosynam ob vanam gloriam. Quia ergo talis actus simpliciter malus non potest malitiam desumere ab Objecto, quod alias deceret naturam rationalem. remanet ut illam desumat a fine .
R. III. Si objectum sit indisserens, et habeat operans
snem bonum, vel malum, tunc actus desumit essentialemi, niialem vel malitiam ab eodem sine. natio est . quia, si habeat sinem bonum, totus actus est bonus: est etenim Se-Diuili od by Cooste
47쪽
48 TRACT. I DE ACTIBUS HUMANIS
cundum rationem uti etiam rebus indisserentibus propter timnum sinem: ut si quis iter aggrediatur ob invisendam imaginem beatissimae Virginis. Eo autem ipso quod actus est niis, talem bonitalem non potest desumere nisi a fine . cum obiectum quod habet. supponatur indisserens. E contra, cum actus sit simpliciter malus , si operans reserat obiectum indisserens ad finem malum, ut est iter agere ad se ulciscendum, ex eadem ratione non poterit desumere suam malitiam . nisi ex sine. D. Tl m. Ioc. cit. α 5. ad. c. Propter diκirinam immediate allatam, quae nullam patitur dissicultatem, putavi perperam censoris munus RSSumpsisse illos, qui Patrem Mansi obiurgarunt, dum in suo
Tractatu de Casibus reservatis P. I. qu. a. acas. 8. numeravit inter actus obscoenos reservationi obnoxios . non solum
tactus mammillarum. sed oscula etiam Parochi etc. cuin Parochiatia. Dicebant isti actum non dicendum obscoenum . iii si ad objectum obscoenum reseratur, quale dici non debet vultus Parochianae . At studeant, quaeso, antequam isti decidant. Ex dictis, dum actus liabet olfiectum indisserens. non desumit suam bonitatem vel maliliam. adeoque nec denominationem ex Objecto, sed ab ulteriori sine operantis: alias dicendum esset osculum habitum a Paro ho cum Ρaroclitana suisse actum indillarentem i ita etenim se habet osculum mulieris generaliter sumptum . Cum igitur talis actus denominandus sit ex fine, qui inhonesta complacentia. vel mulierem ad turpia in hooe etc. et iste finis sit
obscoenus . cur et osculum Non dicendum est obscoenum
Ita quamvis vultus mulieris sit objectum honestum, nihilominus oscula peccaminosa ipsius dici possunt libidinosa, turpia et . et talia denominantur ab Auctoribus, quia non desumunt denominationem a vultu. sed a fine operantis . aliisque circumstantiis ad luxuriam pertinentibus. ' De hac
quaestione vide dicenda inserius tr. I a. qu. Unis .cGP. I. .
R. IV. Si actus habeat suam es entialem bonital vel malitiam ab objecto. potest habere alteram bonitatem, vel malitiam accidentalem a circumstantiis. et praecipue a fine. natio est, quia nil repugnat obiecium primo propter suam honestatem considerari. et deinde eligi ut medium ad
assequendum aliquem sinem bonum . Ita si quis det eleemosynam pauperi puellae . ut eam removeat a periculo amittendae pudicitiae. γ i est Primo amare eleemosvnam, quatenus bonum est Pauperis misereri. et dein te assumere eam ut illediuim ad praeservandam puellam a lapsu . Dum autem Diuiti su by Coosli
48쪽
primo intendit objectum propter suam honestatem . dat actui speciem bonitatis, in qua ipsum est. et sic qui dat eleemosynam puellae pauperi, exercet actum misericordiae. Dum vero assumitur ut medium ad exercendam aliam virtutem.
talis finis. si sit in diversa specie ab Objecto. dat actui novam lionestatem; et ita qui dat Praelatam eleemosynam. ut etiam praeservet puellam. simul exercet opus eximiae charitatis . adeoque talis actus halaet honestatem virtutis misericordiae et charitatis. Idem dicendum de eo. qui sertur in objectum pravum propter finem malum. ut qui furatur. ut larescetur: talis acius non solum est malus in specie iniustitiae . sed etiam impudicitiae . ' Ita communis cmura Va- sq. div. 5x cap. 3. Contini Numel. de Actibus human.
Cv. 6 are. 2 3μι. a. concl. 3 Dixi . bonitatem et malitiam moralem provenientem a cir-Cumstantiis. praecipue provenire a fine operantisi nam finis operamis est praecipuum motivum voluntatis. ut Patet in eo. qui suratur ob adulterandum: movetur elenim ad sa-ciendum malum ab adulteriis magis. quam desiderio furti: et ita magis dicitur adulter quam sur. S. II om I. a. qu. 7G. 4 et qu. 58 a. 6. Nihilominus talis malitia dicitur ac cidentalis . quia supervenit actui iam constituto in suo esse iri genere moris i quae autem superveniunt alicui habenti omnia pertineritia ad suam essentiam , dicuntur accidentalia. Q. IV. Quae sint circumstantiae, a quibus actus moralis habere pote si aliam bonitatem. vel malitiam si .
B. Istae circumstantiae illo versiculo i continentur: Quis . quid, ubi, quibua auxiliis, cur, quomodo, quando. Quis significat circumstantiam personae, quae saepe addit novam speciem malitiae . ut si conjugatus . vel obstrictus voto castitatis fornicet tir . E contra addere potest novam speciem bonitatis, ut si ex volo quis contirientiam servet i neque enim tutic solum facit opus castilatis . sed
etiam religionis. Λliquando solum auget maliliam intra eamdem speciem . ut si vir donatus a Deo singularibus beneficiis determinate peccet. Dixi determinate: nam peccata
ex fragilitare, et surreptione in viris probis, qui adhibent
Circumstantia, quam Graeci Peristas u vocavi, est Paraic lamavi ediam assectio, quae humano acetii accedit, et quidquam confera ad
49쪽
5o TRACT. I. DE ACTIBUS HUMANIS
diligentiam ad ea praecavenda . potius sunt minora et quia tacta cum minori advertentia: s. Th. I. a. qu st. 73 ori. MIι. Quid significat qualitatem . seu conditionem materiae, seu objecti. circa quod versatur artus. Λddere potest novam speciem malitiae, ut patet, si laercutiantur parentes. vel quissuretur rem sacrami vel augere malitiam intra eamdem speciem , ut si percutiatur vir valde probus . E contra addere ivitest in genere bonitatis novam vipeciem . ut si clerico Pauperi detur eleemosyna non solum ad exercendam misericordiam . sed etiam ob faciendum actum religionisi vel deuique tantum augere eamdem bonitatem , ut si quis det eleemosynam valde egenti. Ubi significat locum, in quo committitur peccatum, quae circumstantia ut plurimum addit novam speciem peccati. ut patet in actibus obscoenis, seu surto commisso in loco sacro;
vel in peccato commisso in loco publico, quod addere solet malitiam scandali. Aliquando potest tantum augere eamdem malitiam, ut si alicui coram pluribus detrahatur. Dissiciliter circumstautia loci addet novam speciem bonitatis; eam nihilominus potest addere, ut si quis in loco publico aliquid boni operetur ad alios movendos ad idem bonum Patraudum . Nam tunc non solum exercebit opus virtutis in eastaecie, in qua est illud opus, sed etiam charitatis. Augere autem potest solum eamdem bouitatem, ut si quis in iocis publico cum majori suo rubore exerceat aliquem Poenitentiae actum.
Quibus auxiliis. Haec circumstantia significat instrumenta. quibus homo usus est ad peccandum. Potest addere novam speciem malitiae, seandali v. gr. si inducantur alii homines, qui adjuvent ad peccandum, vel tantum eamdem malitiam augere, ut si quis instrumento crudeliori aliquem vulneret ad se ulciscendum .
Pruter quid significat finem, quem aliquis intendit in
operando. Unde in praesenti non est sermo de fine operis, scilicet de ea re, quae ex sua natura resultat ex eodem opere. sicuti eleemosyna causat sublevare pauperem, sed de fine operantis, de eo scilicet, quem aliquis intendit in sua operatione . Hinc si diversus specie sit a fine operis, potest addere novam staeciem malitiae, seu bonitatis . Exemplum sit in eo qui furatur, ut fornicetur: nam si is sornicandi addit novam speciem malitiae, et in eo, qui dat 'eleemosynam ut Ρeci alis satisfaciat: tunc etenim non solum exercet actum misericordiae. sed etiam poenitentiae . Addere tantum potest Duiligod by Corale
50쪽
novam malitiam ejusdem speciei, si pravitas finis sit in eadem specie cum pravitate operis, ut dum quis surriperet aliquod instrumentum ad surandum: nam tunc committeret duo peccata contra iustitiam. De fine operantis plura dicta sunt in superiori quaesito. Quomodo significat modum, quo facta est actio: et addere potest novam speciem malitiae, ut Patet in eo, qui praesente domino. rem furatur, Vel solum augere, ut dum peccatur ex persecta scientia. et deliberatione: seu etiam minue o. ut si peccetur ex ignorantia. metu. importunis precibus est. E contra augebit bonitatem operis . si majori servore fiat. et minuet, si fiat remisse etc. Quando significat tempus. quo tacta est actio. Si pereatum ex gr. seret die festo expressa intentione inhonorandi sacrum diem. tum haec circumStantia adderet novam speeiem malitiae contra religionem. ordinarie mora temporis solum augeret malitiam, vel bonitatem, ut dum quis .maiorein moram traheret in peccando, vel in operando bene si Q. V. An semper cum actus habet circumstantiam, seu finem malum, totus actus malus sit iαὶ.
Conveniunt DD. eas e e necessario colas tendas circumstantias, quae novam gratis malitiae speciem addunt actioni. II Oe destillum habentu, a Trid. aera. 36. evr 7 et east: s. Utrum vero aint confitendae cireum stantiae illae quae praegravant intra eamdem fretem, quamiue circumstantiae rime iter aggra naea iure appellantur, dissident Theologi; attamen exploratum apud omnes habemua in praxi eas esse exPlicandas, ae praecipue l. Quando ratione illius cirumstantiae peccatum si reservatum. 2. Qua oalieui ex his eireumstantiis est adnexa eun ura. 3. Quando poenitens Peccandi consuetudinem retineat, et Praesertim si interrogetur, ut constat ex
damnata prop: ah Inuoe. XI. N. M. Non tene fuιν cor senario inoerrogavit fateri peccati alicujus conmetudinem. 2 Ut elarius fiat responsum praesenti huic quaesito, nonnulla dicev da sunt de sine: brevissime tamen iuxta morem meum. Itaque fini est id tu euiis gratia aliquid . u. Finis alius dieitur 'eris, seu δει ἔν insectis,
alius operantis, seu extrinsecus. Finis Veris est rea illa, ad quam tendit Optia natura sua, si e sublevatio Pauperis est sinis intrius us eleemosvnae. Finia opera tis est res illa quae intendi Lur ab operaule, mediante eo quod iacit, ut eaptatio vanae gloriae, si ob hane sat eleeinos na. Irisiuaer alius est ultimus, et intermeclius alter. Ultimus est ille in quem tendit ipsa voluntas, ut in illo quiescat, vel quiescere possit, et si in illo debeat qui eo re. titii tira dieitur; talis est solus Deus: si autem homo in illo sile nee sistere possit, nee debeat , intermedius dicitur. Hisee statutis, si homo Milonem quamdam bonam eliciat, sed eius suis sit pravus, dieo , tisfiet
totam anam ac Ionetia, Et malam evaderes si sinia seu Circumstantia mala sit ea a principalia illius actionis, et e contrario actio uis hovitatem non auserre si mala circumstantia, seu PraVus si uis actui bono accedat quilieni ,