장음표시 사용
51쪽
R. Iam tertio quaesito explicavi actionem ex obiecto horiam . sed directam in malum sitiem . esse simpliciter malam, at ex hac doctrina non licet universaliter inferre non dari simul aliquando actum ex parte bonum . et ex Parium aliam . Observandum io itur est aliquando objectum bonum solum assumi, ut medium ad assequendum finem malum. ut dum quis dat eleemosvnam non illectus a motivo sublevandi miseriam pmximi. sed qualenus sperat . ea mediante, inducere mulierem ad inhonesta perlaetranda. In hoc rasu. cum nullatenus ametur honestas eleemosvnae. ulique nil lvini potest in actu considerari. Aliquando vero assumitur Objectum, qualenus placet et allicit ipsius honestas: quamvis Itostea considerando luasse etiam ad malum finem deservire. hae etiam intentione ut finis intermedius eligitur: ut si sariam eleemosvnam quatenus mihi valde placet Pauperem
sublevare . nihilominus postea illam etiam eligam ad conciliandam mihi aestimationem. Cum igitur in hac secunda suptu sitione obiectum iu se quatenus honestum deligatur . et inlendatur. habebit dare actui bonitatem : licet Postea quatenus aςsumitur ut medium ad raptandam vanam gloriam, non excuset a malitia huius finis ulterioris intenti. S. I hom. . a. quaest. I 8 ari. 4. ad 3. Si tamen liene haec considerentur. facile erit hic invenire duos actus, unum bonum. quo voluntas intendit per se objectum bonum . illudque amat propter suam honestatem : alterum malum , quo non amplius amatur bonitas obiecti . sed solum eligitur quatenus potest esse medium conducens ad stiem pravum. ' Vid. Contin. Τ uri et . l. c. conclus. a. ubi rem sustus agit.
Q. VI. Λti detur actus in individuo. qui nec sit bonus.
neC. malus, seu an detur actus indisserens.
R. Puto noti dari in individuo actum indifferentem. Ratio est . quia cum omnis deliberate agens agat propter aliquem finem. iam necesse erit voluntatem habere pro obiecto . vel bonum iucundum . vel bonum honestum; nam timnum utile reduplicative ut utile, non appetitur Propter se, sed in ordine ad aliud, ut . si ex. gr. desidereretur Pecunia ad laute vivendum: quapropter donum utile non potest ha-
sed non sit illius eausa mo iva, seu prineipalia r ita si quis eleemosyna pauperi e lamiatiir ad illum sublevandum, sed etiam varia gloria ei accedat, remanebit apud Deum eleemosyna bona et meritoria , licet peccato vel
levi vel laethali inlaeta; et ita explicatur emium illud : sunt bona mixta malis; sunt mala mixta bonis .
52쪽
bere rationem finis, cui intenditur propter se. Remanet e quod deliberate operans . vel intendat pro fine bonum honestum . vel iucundum. Si bonum honestum . iam actusimnus est. et de sua natura in Deum tendit. Si intendat pro fine bonum iucundum, seu delectabile. actus malus est cum talis finis non sit protiniri innatus voluntati. quae utpote appetitus rationalis debet intendere bonum sibi competens. nempe honestum, seu rationale . Addendum quod si verbum otiosum. ut dicitur Matth. Ia est peccatum. idem etiam erit dicendum de actu . qui in finem honestum non reseratur. Ratio est . quia verbum otiosum illud est apud As. ΡΡ. quod dicitur sine utilitate loquentis, vel audientisi unde et esset otiosus actus, qui nec in bonum, nec in malum referretur. utpote quia careret omni utilitate . adeoque peccaminosus. Esto ergo dentur actus lacti sine advertentia et deliberatione, qui sint indifferentes, ut Dicare barbam, levare se-stucam. quia habent obiectum indisserens . nihilominus si
fiant ex plena advertentia, et non reserantur in aliquem s-nem honestum . tune utpote carentes fine correspondente homini ex ratione operanti, et facti sine ulla rationabili utilitate. erunt saltem leviter peccaminosi. Hinc qui vere vult bene perari. m ne omnes diei actiones in Deum refert, nec desinit eamdem intentionem aliquando in dies repetere. Juod si
ita iaciat. cum perseveret talis intentio saltem virtualiter, dummodo non retractetur. Virtute ipsius omnes actiones deliberatae et non pleuae. vel in ivinum honestum , vel in ipsum Deum reserentur.' praeter D. Thomam . et Thomi stas docent celebres Theologi. Bellarm. Suar. Valeni Sulv.
in h. a D. Thom. q. 18 art. 9. Regulae in Priami Obseroiandae.
I. Cum artus desumat suam bonitatem . et malitiam ab objecto. aliisque cirrumstantiis. et ab his omnibus in lati tum derivetur in actum bonitas. Vel malitia. qualenus cognoscuntur: hinc animadvertere debet A nsessarius. alio m do procedendum eum homine rudi et indocto, alio vero cum homine non rudi. Primum non est necesse ordinarie loquendo. de saligare mullis interrogationibu sed tantum iis, quae apiari possunt suae capacitati: nam homo rudis
oriri solet cognoscere honitatem. vel malitiam nisi rudi mo do. Demus ex. gr. aliquem rem alienam ab alio suratam insimul cum eo distraxisse . non tam facile animadvertet malitiam , cum ipse non fuerit furatus. Si peccaverit cum rori MDuitiaco by Cooste
53쪽
54 TRA . I. DE ACTIBUS HUMANIS
sanguinea, vel assine, non tam sibi proxima, sorte ignorahit malitiam incestus. Si se exposuit gravi Periculo peccandi , dum postea non peccaverit. non tam facile cognoscet se Peccavisse ex hoc solum . quod se ex Posuerit tali periculo . Plura labit praxis solerti Gansessario, quae videbit non considerari a rudibus . quando in aliis sunt manifesta peccata II. Gnsideret Coiisessarius multoties necesse esse intere gare poenitentem de fine intento Propter novam malitiam, quae actui Peccamilloso superadditur. Accusabit se fortasse
aliquis iuvenis surripuisse domi. Vel ab exteris materiam notabilem, et nihil addet. Sed si Gnsessarius interroget
quem finem habuerit, fortasse adinveniet sumtum esse ut habeat pecuniam . qua Possit Cum mulieribus peccare etc. et en nova species malitiae. Dicet aliquis se de proximo detraxisse . et ita credit propriae conscientiae satisfecisse. At Gnsessarius ulterius interrogando. adinveniet vel detraxisse. ut aliquem impediat a lucro, seu dignitate consequenda. vel ne aliqua sponsalia compleantur etc. et en iterum nova malitia. III. Quia sicut finis malus addit novam malitiam actui habenti obiectum malum, ita finis bonus addit novam bonitatem 1 hinc est. Gnsessarium cupidum, ut animae suae curae commissae in via Domini Proficiant. de re eas ed rere, ut quamplurimos addant fines bonos suis operationibus . Si ex. gr. jejunent, non solum jejunent, ob honestatem virtutis temperantiae . Sed etiam ob virtutem poenitentiae , ieiunando in satisfactionem Deccatorum: ob virtutem religionis. ieiunando ut Deum tilant: ob virtutem
charitatis jejunando ex motivo Placendi Deo summo bonoetc. Ex lior exemplo alia Consessarius addiscat. Id autem praecipue animadvertendum est in actibus ex obiecto indinserentibus, qui nullatenus possunt esse Deo grati. si non participent bonitatem ab aliquo fine extrinseco operantis. Sie
ex gr. comedere. dormire. Studere et c. si ab operante non reserantur in aliquem finem honestum . nullatenus prosunt
animae: unde Gnsessarius diligens debet de iis mentientem
monere et instruere qua ratione reddere debeat Deo gratas
omnes suas Operationes. APUT II.
De Bonitate, et Malitia Actus externi . Q. I. An actus externus addat aliquam bonitatem, vel ma liliam actui interno. Diuitiaco by Coos
54쪽
R. I. Actus externus per se non auget bonitatem. aut malitiam actus interni. Ratio est, quia sola potentia libera est capax moralitatis, sive bonitatis et malitiae: nam haec sola subiicitur regulis morum: cum ergo polentiae executi-Vae . a quibus dimanat actus exterior . proprie non sint liberae , sed dicantur libere . seu bene et male operari, quatenus moventur a voluntate, sequitur non habere ex se peruliarem bonitatem. vel malitiam . quas superaddant aclui interno. D. Th. I. a. quaest. ao. an. c. Neque refert diversis praeceptis prohiberi actum internum et externum. ut patet ex illis praeceptis non moechaberis, et non concupisces: Dam semper cum distincta praecepta habeant idem motivmn. non arguitur ex eis diversa malitia. Gnveniens autem suit. ut concupiscentia cordis . et executio operis pravi distinctis praeceptis prohiberentur, ne homines carnales crederent sufficienter Deo obedisse, dumtaxat se abstinendo ab externis facinoribus, non vero a pravis desideriis. Contra hos videtur locutus Christus, dum Matth. 5. ait: Omnis
qui ωiderit mulierem ad concutscendam eam, jam moechatus est in corde suo. Ex hoc etiam constat veritas allatae
responsionisi naria si ex solo desiderio moechandi iam coram Deo aliquis reputatur quasi fuerit moechatus, patet artum
externum non addere ex se malitiam supra internum . Ne - lue pariter obstat aperiendum in consessione non solum actum internum. sed etiam externum i nam praeceptum Divinum aperiendi in Consessione peccata. ex iugi traditione comprehendit quidquid dicitur peccatum mortale, sive hoc
habeat actus a forma sibi intrinsece inhaerente, ut in actibus internis . sive ex de minatione ab altero derivata, sicuti actus externi boni. vel mali nominantur a bonitate . vel malitia actus interni. Praeterea explicandi sunt actus externi. quia ex illis magis innotescit inclinatio et propensio poenitentis, et ita facilius consessarius occurret ipsius indigentiae . obiter autem hic venit adnotanda propositio a 5 damnata
ab Alexandro VII. . quae ita se habebat: Qui habuit copulam cum soluta , satisfacit praece 'to confessionis dicens rcommisi cum soluta grati e peccatum confria castitatem, non
erylicando costulam. Ex condemnatione hujus propositionis, quidam insepunt actum externum importare malis iam diversam ab interno: alias non esset, inquiunt . necesse copulam explicare. si illa talem dive sam malitiam non importaret. Contra tamen est . quia non ex allata ratione condemnata Diuili od by Cooste
55쪽
66 TRA . I. DE ACTIBUS HUMANIS
svit talis propositio, sed quia praxis Ecclesiae. usus fidelium. et communis DD. consensus vult explicandos esse di- , versos actus. quando diversimode participant eamdem speciem peccati. Cum igitur in morali aestimatione diversim de participet speciem luxuriae simplex tactus, ac ipsa copula, ideo ista venit in consessione specialiter aperienda: et ita fit. ut plene explicetur peccatum secundum suam individuationem, cum explicetur modus specialiter participandi malitiam. Viv. in Prop. 25 damn. ab Alem. VII. R. II. Ut plurimum actus externus per accidens auget malitiam, vel bonitatem actus interni. Ratio est, quia occasione actus externi. actus linternus solet fieri diuturnior et intensior, sicut etiam solet multiplicari: quae omnia sunt occasiones bonitatem vel malitiam augendi. Praeterea cum in executione actus externi. ordinarie loquendo, soleant oecurrere novae dissicultates. ipsas vincere importat novos conatus voluntatis . adeoque et ex hoe capite bonitas. vel malitia augentur. ' Si quis quaestionem hanc fusius agitatam videre vult, adeat Continuat. TOumel. l. c. seci. 3. Sylv. in I. I. D. Thom. q. ao art. ι. concI. 3 Regulae in prini obseruandae. . observet Consessarius doctrinam praecedenti capite allatam posse solatio afficere eos, qui vel ex supervenienti impedimento non possunt bonam voluntatem executioni mandare, vel a paupertate impediuntur plura bona opera exercere. Moneat ergo eos bonam ipsorum voluntatem. dummodo quantum ex ipsis erat, suerit efficax . itaut si non supervenisset insuperabile impedimentum, mandata suisset executioni . moneat, inquam, eamdem mercedem habituram.
ac si vere operati suissent. Idem dicet pauperibus et infirmis etc. qui ex talibus impedimentis a pluribus bonis operibus debent abstinere. Non utique nego ut plurimum Persectiorem esse actum internum absolutum, quo quis Potens succurrere proximo statuit efficaciter illi opitulari. quam talis actus conditionatus, ut dum pauper dicit. si possem. libenter illi opitularer . Ideo autem solet primus actus e&se persectior, quia dum operans considerat rem aliquam . ut
sibi possibilem, solet majori conatu et inclinatione in illam tendere, quam ille , qui videt sibi impossibile esse aliquid
facere. et solum secisset, si potuisset. Nihilominus si pauper nou minori servore et desiderio optet si iccurrere indigenti quam dives qui id potest. non minus utique merebitur : sicut et merebitur plus si, quia maxima charitate Prosequitur Proximos, optaret. dum ipsi possibile foret, magis illis dare, quam dives. Duiligod by Cooste
56쪽
In hoc iraciatu illam speciem moralitatis ad examen revocabimus, quae in malitia consistit. Cum igitur praecipuum Consessarii munus sit cognoscere quaenam sint peccata, quae noni qualis illorum species et numerus. nullatenus ignorare debet. quae docent Theologi in hoc tractatur alias nunquam satis iudicus, et spiritualis medici officium bene poterit adimplere.
Quid sit peccatum, et quotiviam cry .Q. l. Quid sit peccatum.
R. percalum actuale . de quo in praesenti, ex D. Au-quxtino ita definitur a D. Τ m. r. n. q. 7 . a. 6. Dictum, factum, vel concultum contra legem Dei aeternam. Cum igitur in tantum actus dicatur rectus et bonus, in quantum correspondet suae regulae . seu mensurae. ideo contra dicetur malus. sive Peccatum, in quantum a sua regula . vel mensura aberrat: licet autem regula proxima nostrae voluntatis sit ratio. Nihilominus ultima et praeeipua est mens. Et voluntas Dei. quae est lex aeterita. unde explicatur peccatum per hoc. quod non correspondeat eidem legi. dicendo. quod sit dictum etc. contra legem Dei. Ubi etiam advertere est. esse contra Dei legem. etiam quae solum mala sunt, quia prohibita. ut laborare die festo: nam cum Deus velit obediendum esse legitimis Superioribris, jam non ob-
εὶ Vitium a re in discrepat aleia actus ab liabitu, nam peceat tres est aerus moraliter malua; vitium est habitus per se inclinans ad peccat illi. .
57쪽
servando legem ipsorum. lacio etiam contra Dei legem. Nee dicatur allatam definitionem competere tantum precato commissionis . quo aliquid male dicitur. st . vel cogitatur. non
Peccato omissionis. quo solum omittitur quod faciendum erat: nam, ut bene observat s. Th. loc. cit. ad x. as irmatio et negatio ad idem genus reducuntur i unde in allata definitione per dicium intelligitur etiam non dictum. Per
actum etiam non tactum etc. omittere igitur dictum. Ἀ-ctum etc.. cum ex legis praeseripto faciendum est. erit peccatum omissionis contra legem aeternam, utpote cni non consormatur. qui omittit operari. quando operandum erat. Solet etiam peccatum ita alasniri: Aoerato a summo bono, et conoersio ad creaturum: qui enim peccat mortaliter separatur a Deo. cui per gratiam et ciliaritalem iungebatur: et cum saltem facto ipso praeserat Deo aliquid creatum. convincitur conserti ad creaturam, et in ea ponere rationem ultimi finis. Q. II. Quotuplex sit peccatum . R. I. Peccatvm dividitur in originale . et personale . originale commissum fuit aliena voluntate, quatenus scilicet Adam constitutus suit caput omnium hominum, adeo ut interpretative imputaretur etiam ipsis observantia , vel inobservantia praecepti, quo illi vetitum fuit comedere quemdam fructum. In hoc igitur consistit originale peccatum . quod omnes ipsius descendentes, excepta beatissima Virgine, quodammodo repulantur culpabiles transgressionis factae a capite . et ita nascuntur sine iustitia originali. Personale est illud quod committitur propria voluntate . n. II. Peccatum personale secundum disserentias accidentales multipliciter dividitur . Primo igitur dividitur in
actuale, et habituale. Actuale est peccatum . quod actu committitur. ut dum quis actu mentitur. Habituale est malitia peccati actualis, quae intelligitur moraliter perseverare, usque dum Non retractetur Per eondignam satisfacti nem Deo exhibitam. et deleatur per Dei condonationem: et quia intelligitur moraliter perseverare, reddit hominem Deo exosum . Secundo dividitur in peccatum omissionis et peccatum eommissionis. Peccatum commissionis est transgressio Pram repti negativi. omissionis Vero est transgressio praecepti positivi. Praeceptum negativum est quod directe , et primario prohibet aliquid: obligat autem semper et pro semper. uti praereptum non surandi obligat ne unquam. et quocumque tempore alienum surripiatur. Praereptum affirmativum vero primario, et Per Duiligod by Cooste
58쪽
QUAESTIO I. CAPUT I. 5sse praecipit aliquid fieri, hoc auteni obligat semper. et non
per semper: sic licet teneamur semper audire missam die festo. nota tamen tenemur aliis diebus non festis. Tertio dividitur in percatum cordis . oris . et operis. Haec divisio aliquando significat tres gradus ejusdem peccati i ut duin luxuriosus intendit fornicationem, ex qua in- lentione movetur ad loquendum turpiter cum muliere. ac denique committit fornicationem. Aliquando significat tres species peccatorum . sed imperfectas et inchoatas: ut si quis solum intendat delectari in cogitatione fornicationis, nolens tamen de ea loqui. eamque committere. Haec est prima species imperfecta. Secunda evenit. si alter intendat solum se delectari in loquendo de fornicatione, nullaienus volens opus exequi. Tertia si solum in fornkalionis opere velit quis delectari. Demum allata divi sio signifieat tres species
peccatorum consummatas et disparatas. Ita odium Dei. haeresis etc. sunt species pereatorum . quadi consummantur in corde, seu voluntaria cogitatione . Periurium et detractio sunt aliae species Peccatorum . quae ore consummantur. Homicidium . turlum etc. sunt species peceatorum, quae complentur opere . Quarto alia sunt peccata spiritualia, alia car. lia . Haec complentur in delectatione earnis. ut luxuria et gula: illa in delectatione spirituali. seu mentis. et ita superbia et invidia perficiuntur in sola apprehensione alicujus
obiecit desiderati. Quinio dividitur in illud quod est contra Deum, contra Proximum, contra seipsum . Quamvis omnia peccata sint contra Deum. in praesenti ea peccata dicuntur esse cimtra Deum. quae sunt contra virtutes. cujus ipse est obiectum. Tales sunt virtutes theologales. et religio . Ea dicuntur peccata contra proximum , quae furit contra virtutes ad ipsum pertinenles, talia sunt peccata immisericordiae , injustitiae. etc. Ea demum dicuntur peccata contra ipsum peccatorem, quae nempe violant Vimules, per quas 'priae. Passiones sunt moderandae , ut peccata intemperantiae .
Sexto ex Parte causae peccatum dividi potest in illud quod est ex infirmitate, sive passione . in illud quod est ex malitia voluntatis. et in illud quod est ex ignorantia illa s. Th. I. a. q. 76. 77. et 78. Qualiter committatur peccatum ex infirmitate, cae,nstat ex dictis de concupiscentia ira superiori tractatu q. a. c. a. Si proinde passio sit antecedens, et talis sit ut omnino tollat advertentiam . nullum erit peccatum: si vero aliquanto tollat advertentiam . sed Diqitigod by Gorale
59쪽
non taliter . ut agens non satis advertat ad peccatum. tunc minuit quidem peccatum, sed non tollit. Si vero sit con- Sequens . Potius Peccatum adauget, ut patet ex dictis ibidem. Illud vero dicitur peccatum ex malitia. quod oritur ex Certa et deliberala malilia voluntatis ad malum inclinatae . a sque eo quod ab infrinitate . seu Passionibus appetitus sensitivi impellatur: et si impellitur, multo magis est causa peccati malilia voluntalis . quam ipsarum passionum impulsus. Hinc recte docet s. Tliomas I. a. q. 78. a. c. hoc peccatum esse gravius eo quod oritur ex infirmitate, utpote quia provenit ex maiori advertentia et libertate voluntatis pravae. Denique ad discernendum quando Peccatum oriatur ex ignorantia. recolenda sunt quae dixi in superiori tractatu q. a. cv. 3. Si ergo actio oriatur ex ignorantia invincibili. quia haec omnino removet voluntarium, etiam non habet
locum peccatum. Ubi advertendum . quod ad hoc ut ignorantia dicatur invincibilis. sat est si quis adhibuerit ordinariam et communem diligentiam pro negotii gravitate, et
adhuc non potuerit ignorantiam superare. ΑΣ . I. I. Instit. Moral. c. I 6. q. 6. Laym. I. I. tract. a. c. c. Palaus tract. a. SVut. I. P. IS. num. 5. Advertendum etiam reputari invincibiliter ignorasse. qui inculpabiliter non adve
tit malitiam actionis quam secit. Si vero actio mala oriatur ex ignorantia vincibili. tunc advertendum est. quod si sit venialiter vincibilis. actio quae ex ea sequitur . non P test esse nisi venialiter mala: cum enim illa ignorantia sit dumtaxat venialiter peccaminosa. non potest majorem malitiam transfundere in actionem, cuius est causa . Ila qui secit diligentiam ad se certiorandum an aliqua die ieiunandum esset. et solum omisit aliquam levem diligentiam. quam insuper sacere debebat. dicitur habere ignorantiam venialiter culpabilem. ex qua certe . si violet ieiunium, noripereabit graviter. Bonae . de Pecc. d. a. q. 8. P. 3. n. II. Laum. l. a. tr. a. c. c. 9.
si vero ignorantia sit mortaliter vincibilis. seu culpabilis , pulo non posse excusare a gravi culpa etiam in transgressione praeceptorum humanorum . quamvis liaec ignorantia non esset Crassa et supina . Non nego igitur , quod dum agitur de ignorantia juris naturae et divini, noti sit necessaria maior diligentia ad eam expellendam. quia talia praecepta graviora sunt. et Praestantiora. adeoqi Ie magis diligentes debent esse homines, ut possint ea observare. At Duiliaco by Cooste
60쪽
Supposito ex ignorantia mortaliter culpabili transgredi in re gravi praeceptum positivum, non video quomodo hoc excusari possit a gravi culpa: si etenim causa est graviter peccaminosa, consequens est. et talem debere esse ipsius em-ctum. Palaus tract. I. divus. I. p. 16. num. I. et alii contra aliquos. quos sequitur Sanchez in Sum. I. I. c. 37. num. Io. et 2 r. Demum advertendum ignorantiam graviter
culpabilem non esse peccatum per se distinetum a Pravo mPere . quod ex ea sequitur, nisi talis ignorantia sit per se prohibita . non vero ratione operis exequendi. Si quis e. g. die festo omitiat sacrum ex ignorantia vincibili sestam esse illam diem. illius ignorantia non est peccatum distinctum ab omissione sacri. quia non est prohibita Per se, sed ne sacrum omittatur. Si quis vero articulos Fidei: si Conse sarius, et quicumqtie alius, quae pertinent ad suum munus, ignoret. talis ignorantia est peccatum independenter a quocumque essertu pravo: unicuique enim per se prohibita
est ignorantia eorurn, quae necessaria sunt ad exercendum suum munus, vel ad proprium Statum. AZOP. l. I. c. I a.
q. 5. et s. Λddendum quod qui ex ignorantia eorum, quae
pertinent ad suum munus. praevidet esse in Periculo proximo multoties errandi, tot peccata committet, quot Praevidet moraliter se litutura ex sua ignorantia. Salmatii. tr. Io. c. I . ρ. 5. a nu. έ3. Videat ergo Consessaritis indo ctus quibus . et quot suam illaqueat couscientiam peccatis, si tot committit, quot potest Praevidere sequutura ex sua ignorantia.
Ultimo peccatum personale dividitur in mortale, et veniale . Mortale illud est, quod assem animae mortem. quatenus illam privat gratia sanctificante. quae est vita spiritualis animae. Hinc peccatum mortale dicitur esse contra legem simpliciter talem. quia est contra legem. ut simpliciter necessariam ad ultimum finem consequendum i dicitur esse contra gratiam et cliaritatem et dicitur deordinare voluntatem quoad ultimum snem, adeoque et mereri poenam aeternam . Pereatum veniale non privat animam gratia sanctificante . et dicitur veniale, quia leviter offendit, digni im-que est ut facilius dimittatur. Hinc non dicitur esse simpliciter contra legem . sed secundum quid . quatenus scilicet non destruit substantiam legis, sed solummodo nUdum. et persectionem illius. Iu hoc sensu dixit S. I hornas quaest.
7. de mala. art. l. ad I. Peccatum veniale esse praeter legem . Eadem ratione non dicitur peccatum veniale esse con-Diuiti do by Gorale