장음표시 사용
231쪽
pARS III. DISPUTAT.trocinatur huic sententis sensuum iudicium: No sacra eloquia: Non Daemonum consessio. Quid quod contrarium non obscvrd Sacra eloquia insinuent' Scimus Raphaelem Daemonium abegisse veruntamen non in infernum issed in AEguptum relegauit. Neque hic multum referre putamus;ex homine. an ex domo D monium eiectum sit. Omnino huic, quod Raphael eiecit. locus videbatur assignandus, quem petunt,qui ex humanis corporibus eiiciuntur. Idem illi,qui, Domino eiecti postulant; ut ne in abyssum mitterentur,contirmant. Si enim constabat se, postquam eiecti essen in Infernum mittendos;quid rogant, ne mittant tir Sed quia noci necessario ad In bros mittuntur eiecti:Christi autena summam in ei j-ciendo facilitatem N potestatem obseruabant;verebantur, ne qui ipsos corporibus expelleret;in Infernum pelleret: quod ne saceret.
Cum his idem senserunt quorum in Vitas Germani Parisiensis Episcopi sit mentio. Egressuri enim Sanctum virum rogarunt; ut si
inter ho mines versari non permitterentur,liceret sal tem errare per desertum. ita Fortunatus ca. 3o S. Germ.
Veruntamen quamuis Infertω non sit definitus locus Daemon, hus,humana corpora relinquentibus; ad Infernum tamen relegari posse ex eo,ni fallimur, possumus coniicererquod,si quando ex honi inibus expelluntur, nihil ita timean quam quod in Insernum relegantur. Quocirca non probatur quod quidam dicunt, nullam hominum in D monia aliam csse potestatem; luam quod illa ex humanis corporibus eijcere valeant. Esto,dicatur Dominus dedissepotestatem riseMendi Daemonia;non tamen aliam quamcunque negauit.Quid, quod alibi dederit p.restatem calcaudissuper Damonia i &Sanctissimus Paulus, qua potestate Daemonia in homines immisit' Vide abutens in
guod quidam Spiritus Daemoniorum dissollius eθ-
riantur quinam illi sint atque et ide hoc
Uamuis omnes Spiritus humana domicilia aegrὶ admodum relinquan quidam tamen sunt inter ipsos; qui cael e tis dissicilius eijciuntur:quidam facilius. Et quemadmolaum lio: certum est accidere ita non ita certum est, Qui-
232쪽
navi 2 sint qui difficili iis eijciuntur: ta quibus de causis idipsum contingat.Omnia vero haec tria praesenti Capite ostendenda sunt. Et primum illud, ut a pluribus sirperlcdeamus, illius Daemonis exemplo manifestum est,qui ab .3postolis elici non potuit; quorutamen in Daemonia i uit plena &su in mapotcstas.Nam qui plurima iam in variis locis eiecerant;in uno,cuius tres Euangelistae Matth. I7. Luc.u Marc.9 meminerunt, frustra laborarunt. Nec est. qiiod quis omnem, huius difficilis discessus,causam in Apostolos coniiciat, quasi fides ad hoc opus perficiendum ipsis de suerir; tuae non desuerit,quando alios Spiritus ex hominibus eiecerunt. Quamuis enim incredulitati ipsorum Dominus tribuat, quod Daemonium illud non eiecei in n. praeter incredulitatem tamesignificat etiam in ipso Daemonio causam ita ille. Hotaenus Daeni Omorum,inquit,non ejcisur 1itsi iciunio ct oratione. Infinuat scilicet, Dominus, in alijs profligandis ab Apostolis non opus suisse ieiunio &oratione suffecisse Chri iti inuocatum nomen. hic praetercasuisse illis opus alijs subsidiis quod difficilius hoc, quam alia pellantur. Idem admiratio & stili or populi Iudaici confirmat.Neque enim semper illi stupebant aut mirabuatur: quando vel ipsorum iiiij, vel Apostoli, aut etiam Dominus Daemonia cliciebat: in aliquorum eisiectione clamant: Nihil de visium in Istrael: Matth. 2. nunc etiam Christum pro Messia incipiunt habere, Matth. la. Ni qMd, inquiunt, hic est iis Dauid ' Messias lauia scilicosi ea a Domino videbant eijch quae ab alijs non posse pelli existimabanti Sed diu illi Spiritus' difficile est uniuersim definire, quinam,scilicet,ex omnibus sint qui caeteris d. filius eij ciantur;superiorum ne ordinum, an inserorum: qui maiores molestias alijs asserunt, an qui minores: qui diutius sedes suas in hominibus habuerunt, an qui non ita diu quibus causa data sui in homines ingressus, an qui ultro, absque ulla obsessorum culpa eosdem cruciant. Quamuis enim hinc aliqua coniectura peti posse vidcbatur;certa tamen,& quae e ceptionem non patiatur, peti non debet. Verisimile est,& in inserioribus ordinibus: &non tant limin*perioribus,quosdam csse, in quorum eiectione plus laboris suscipiendum Exorcistis Eteste eos etiam aliquando, qui minores afferunt molestias Et eos,qui non ita longo tempore in hominum corporibus sedes suas habuerunt: Et praeterea talcs,quibus nulla per Obic stas in ipsos tyrannidis causa est data. Nam qui superiorum ordinum mutum hos esse dixerint: pro-Ptcrea; Ix od hi viribus maiot.bus polleant, non auendunt cetiam
233쪽
qui inferiorum ordinum sunt. quamuis illis viribus sint impares, omnibus tamen hominibus, a quibus eiiciendi cssent, esse supcriores. Neque enim est potestas,inquit lob, cap. l. hominis ullius, quae cum cuiuscunq;, etiam minimi, potestate coferri possit. Sed nec ex viribus spirituum haec res est metienda. quia non permittitur, quantum possunt. in miseros mortales sam ire modus ipsis impositus est. Qaocirca fieri potest, ut plus etiam aliquando permittatur
alicui inferioris ordinis Spiritui, quam alteri ordinis superioris:& dissicilius ille, quam hic pelli possit.
Qui crediderint eos solos difficulter cedere; qui nullam qui . tem, nec diurnam, nec nocturnam ij quos oblident, relinquunt: resutantur exemplo illius, quem Matth. 17.Dominus docuit difficulter expelli. Dii ficulter ille admodum cedebat, sed tamen non continuo molestus erat illi, quem obsidebat. aliquado etiam eundem deserebi' quemadmodum obsessi parens testatur apud Euangelistes, Mar.9 N Luc. f. Eo de excmplo eorum sentesia refellitur, qui difficilius expes livolunt, quibus itula ab hominibus, quos obsident data est vexandi causa. Raesellit-r, inqua ira, quia miser ille nullam ingrcssus causam Spiritui dederar: ut qui ab ineunte aetate, quando peccare nomdem potuit, carnificinam Daemonis sustinuerat. Denique neque diurnitas vel breuitas temporis, quo hominibus molesti fuerunt, certa h crcgula esse potest: ut dissicili due pelli illi dicendi sit . qui diutius suas in hominibus sedes habuerunt, quod Hieronymum sensisse testatur Maldonatus, Comm. in Euangel. facilius qui non ita diu. Nam qui dissicillim E pulsus est.
Matth. 1 . postquam aliquot annis misere puerum torsit: difficilia me etiam pulsus suisset,i b quo primum ingressus cst dier cum ut verisimile est, in principio,quemadmodum fine Ie mutus fuerit de surdus. Interim tamen quamuis ex iam dictis certum iudicium non vudeatur posse peti; ex uno tamen & de uno Daemonum genere comstare potest, quod quaeritur. Ex quo vero' Christi ruue latione. Et de quot Illo a quo Lunatici, si ue surdi&muti, Obsessi dicuntur. Postquam enim frustra in hocSpirituum genere eijciendo labor Gient Apostoli; lecmis quemadmodum S. Matin habet, cap. ι . Minminum accesserunt, interrogaturi,cur qui alios expulissent Spiritus. hunc ehcere nequirent: Quibus Dominus, post alia: Hoc genus inquit, Damoniormn, non ejorum, ni in ieiunio se oratione: quasi dicat: Nisi quidem vos, cum potestate Daemonia in nomine meo ei jciendi.
234쪽
endi.Eiecistis quoq; plurima: verimtamen in hoc eiiciendo, quamuis consuetas machinas adhibueritis,nihil profecistis, quia scilicet aliud hoc Daemoniorum genus est. Non ita facit E pellitur, ut cael
ra haec meo inuocato nomine fugiunt.Illud nisi oratione & ieiunio urgeatur,non cedit.ita Tostatus qu. 72 in 17. Matth. Et certum hoc Daemoniorum genus a Domino designatur. Pronomen, Hoc, magnum huius praebet argumentum. Demonstrantidem omnes, quibus res gesta describitur, circunstantiae. Daemonium enim illud puerum miserEtorserat pro ipso expellendo pater Apostolos rogarat: Apostoli eijcere, sed frustra,temarant antemus proscriptionem Dominus fidem patris postulabat torturae
. I i inscitabatur ieiunio atque oratione solum profligari po-
Verum hic iam quaestio est, inodnam illud Daemonum emus Respondemus ex Euangelica id constare Historia. Lunatici dici post , siue surdi atque muti Daemones. Quoniam Daemonem.
qui difficili uo expellebatur, pater nunc Lunaricum Spiritum vocat. nuncArdum ex mutum.Matth./7. silc loquitur si mens Lunaricus est. at mari l s. si silium meum habentem Spiritum in m.Quod vero idε
sardus fuerit. Christi exorcismus confirmat. Surde,inquit ille,ct m te Symria, pr pro tibι, Ex ab homine. Itaque siue Lunaticum dicas, siue surdum & mutum Spiritum;perinde. hoc certum, pelli dissiculter hoc Daemoniorum genus. Sed tamen ii Lunaticum dicas,quod certis Iuni temporibus tantum cruciat, non vero facultate vel audiendi,vel loquendi priuet, qualia Inueniri nemo potest dubitare,non quoscunque Spiritus Iaznaticos; sed mutos latum atque surdos dicemus esse, qui caeteris dinticilius, ex humanis corporibus,exigantur. Et merito difficilius. Quam enim rationem in his eliciendissequerist Neque enim quid loqueris volent intelligere; cum surdi dicantur: neque ad interrogata unquam respondere; cum sint Meminisse tamen hic oportet mutos atque surdos dici: non quod facultate loquendi audiendiue careant;sed quod hac priuent duos
di decrementis grauius torqueant. Priori illo ostendum odium. quo erga miseros mortales flagrant, quos praecipuis sentiendi fa-
m AP pia iuri inuidiam erga ratu sorum Domiis
235쪽
ssim asud mortales, vel in odium trahere, vel certὸ reddere eoru temptibilem. Mutos igitur atque surdos Daemones dicimus esse qui dissicilius expelluntur.Sed an hos solum An praeter hos,alios quoque' Huius delinitionem nos aliis relinquimus rad Tertium, quod hoc Capite propositum nobis est,accedimus.& dissicilis huius discessus causam
inquirimus. rNicolaus igitur Limnus,in s.cap.Marci, viribus & potentiae Spiritum hoc tribuit, quod hi alijs dissicilius ei jciantur. Cum enim viribuont impares Spiritus, qui maioribus, inquit, instructisunt,di cilius ex
dici videntur. Primum, inoniam Spirituum immundorum vires maximae sunt, multisque modis humanas quascunque superantes.Neque hoc de ijs tantum dictum volumus, qui superiorum sunt Ordinum, &viribus superant eos, qui sunt Ordinum inferiorum; de omnibus dictum volumus. Minimus Spirituum cuiuscunque etiam ille Ordinis,conditionisque fit quemcunque mortalium, etiam robore viribusque valentem superataob. t. Quocirca si virium hic ratio habenda, non minus dissiculter minimus, quam maximus a quocunque mortalium eijcietur. 'Deinde,non permittuntur pro virium suarum quantitate in obsessos mortales saevire Daemones. Docet id, vel is,qui dissiculter, In atth. I . a Domino est pulsus.)1omodo,quaeso,non interfecisset miserum puerum,quem nunc in aquam aque ignem praecipitabat inmotu taram octernebat u quantum per Vires suas voluit, seruire permisi us fuit
Tertio, quia machinae, quae pro Daemonum eiectione adhibentur, non ex se habent hoc, quod Daemonum possint frangere vires: veluti calida sesgunt vim frigidorum Dei voluntate quod possunt; possunt in Daemones:& ah ijsdem tam facild,si Deus vellet, vincen- 'tur,& ex hominibus eiicientur Spiritus supremi, viribusque pra stantes;quam infimi; quorum minor Virtus atque potestas. t igitur tam dissicilis egressus causa quia, scilicet, hi Lunatici; siue surdi atque muti Spiritus malo em ni Obsic sertim corpora acceperura Deopotest.item. Et quo maior ipsis in corpora potestas collata; eo difficilius ex corporibus ei jciuntur. Pro qualitate potestitis, quam in homines accipiunt; maior atque minor vis ad ipsos ex hominiabus pellendos necessaria videtur Ita Tinatus Abulensis,qu.ι72. in,
236쪽
Hine est quod Christi in his Lunaticis, siue mutis atque surdis Spiritibus expellendis, potestatem plus mirati sint, & predicarint Iudaei:qu min quibuscunque alijs eiiciendis quam etiam in mortuorum ad vitam restitutione. Postquam enim mutum Demoniueiecisset, mutusque locutus suisset;m sinquit Matth. Euanoeliasti,ca. s. t turbae dicenes , rquamsic Apparuit in Istari. Et capite a. cum iterum eiectisset Dsmonium mutum, in illam veniunt opinionem, ut credant esse Messiam. A qui inquiunt, hic est filius Dautii Similiter ic statur Lucas, cap.9. ouupuisse omnes in magnitudine Dei postquam curauit Lunaticum, cuius mentio fit Matth. 37. Et tamen hic stupor ipsos non apprehendi quando mortuos excitabat Numquam in similes Voces proruperunt. Atque hoc breuiter pro hoc argumento.
CAPUT LII. ΩΨ sotissimum signis egressu uumpr
9n quaeritur, inribus signis constare potest, homines 1
Dqmonum obsidentium tyrannide esse Iiberatos:sed Oum ibin suum siprodant. Quemadmodum enim,ut pa-ma disputationis huius parte dictum est, aliis produnt si um in homines ingressum; alijs suam inhabitationemr ita aliis po-
Prius illud uno aut altero argumento est clarum . posterius po- est innotescere pluribus. Obtentae libertatis hoc unu argumentunullum eorum de quibus cap. 22. R. at &c. egimus,lianorum p odat nullam etiam mortales sentiant,aut experiantur molesti 'cruciatum alterum est. si qui Obsessi suerulisgnificent se libertati esse restitutos. 'Qi iam uis enim aliquando in hominibus possint latere Spiritus, 3e molesti non esse,quem admodum doctu est prima Disiput. parte ut tamen nullas molestias pariant, vel nullo se signo instauent, aut non contingit, aut contingit rarisii me. Ille,cuius liquoties mentiaonem fecimuS,quem expulit B. Germanus, Parisiorum Epistopnon ita molestus erat puellae; quam obsidebat: sed tamen hoc ip ose insinuabat, & proditus est ; quod usa membroru Obsessam pria mu'' ha, fp'μ'h 'η py0pς Rret. Sic qui obsessi sti e runt, post adhibitos Exorcismos Stalia Christiant religionis, qui-
237쪽
bus contra Daemoney pugnatur, arma, si se signi licent liberatos, de
libertate ipsorum non temere D esu mitur.
. Sed Signa, quibus Damones disti' 'umprodant,inquiramus. Igitur duplicia illa sunt. Quaedam ab Exorcutis coacti dant Spiritus: quaedam ultro dant non eoacti. Siquidem aliquan 'o Chri itimorum adiurationibus iubentur discessum suu m,edi tis signis, prodere: aliquando discedentes, ultro post se discessus ligna relinquunt. In priori genere sunt luminis extinctio, vitri alicuius ruptio, aut quid simile: in posteriori alia atque alia. 1. Est vero inter duplicia haec signa plurimum discriminis. Quae coacti dant; pro imperantium imperio eduntur. ianae spontes provoluntate ipsorum Spirituum .Rursus,in prioribus plerumque nihil est, quod reprehendas: in posterioribus semper aliquid, quod merito displiceat, Priora item saepe solius Daemonis perficiuntur opera; extra ipsos obsessos posteriora quamuis Daemonum sint opera: saepe tamen in, vel per ipsos Obsessos fiunt. De posterioribus nic nobis maximε est sermo.
c. Et quae illa' Plurima sunt, de admodum varia. Nec mirum. A libera,& quae Variorum de plurimorum effectuum causa esse potest, proficiscuntur voluntate. Sed tamen ex multis quaedam nobis, quem rerum gestarum Historiis collegimus, sunt recensenda. 7- Primum sit, ipsorum Spirituum confesso. Hac suum egressum india carunt illi, quorum S. Euangelista Marc. cap. meminit. clim enim necessitas exeundi, & sua domicilia, quae pos ederant, relinquendi ipsos urgeret, in hanc vocem eruperunt: Quid nobis, ct tibi, Iesu Na-: rrae' renisti ante tempus perdere nos. Et ille,quem S.Cyriacus ex filia S, Diocletiani Imperatoris expulit. Iani quidem,inquiebat impostor, . discedam sed es ista ut cum dictustate in Persidem veniaι.Ita in VitaCPriaci. apud Sur. TOm. q. t. Secundum est animalculorum quorundam ab Ob sdiscessim In qu rum genere praecipue sunt mulcete, aranei, formicae,& huius similia.
De Petro quodam Cauponis filio legitur, in Vita Theodori s rchimandritae:quod cum ipsum Daemonis Urannide vir sanctus liberaret, Daemon visus sit discedere, in specie nigrae formicae. De Magnofledini cuiusdam filia scribit Fortunatu in Vita sanctiGermani,cap. Vigesimoseptimo; quod ab illa,ad Imperium S. Germani, Spiritus malus exierit in specie musicae. Huc resero auiculam, quae supra caput cuiusdam Diaconi visa est, mox,ubi eundem ab oblidente Spiritu liberauit. dem Germanus Parisiorum Episcopus,teste eodem Fortunato,Pictauoru Epis-
238쪽
eepo, eap. quinquagesimosecundo, eius Vitae. Resero quoque Draconem septuaginta cubitorum;in quem mutatus est Daemon, quem Paulus Simplex ab adolestente eieciti Bistoriam ad longum refert Palladius Sect. as .in Vita Pauli Simplicis.
Tertium sit,ingentes clamores, vociferationes.arque belluarum rores. Cum clamore valido egressus est,quem; Marci primo, eiecit Dominus quamquam,cum clamore,torturam grauem attulerit O
sesso): quemadmodum &ille, qui Marci nono expellitur: & pluriis mi quorum Actuum octauo meminit sanctus Lucas. Item alius, cuius in Vita sancti Macarii fit mentio,qui & cum clamore conium xit cruciatum. apud Metaphrast. 7. Februari , Cum eodem clamore egressum suum prodiderunt, qui segem,no incendio torqueri dicebant;quando S.Genoueia Turonum inisgrediebatur,visitatura Reliquias sancti Martini apud Surium I.Ianuarii. Et illi, qui a sancto Parthenio eijciendi, cum petiissent, quo diuerterent, audierunt, se, Parthenium ingrederentur. Magnis enim clamoribus editis, disparuerunt, teste Metaphraste. septimo Februarij. Sic magnos clamores cum corporis Obsessi collisione edidit, quem Theodorus Archimandrita expulit, de quo Thesi 8. huius Capitis. At beluarum voces, hoc est, uluIatum, rugitum, sibilum,&αin suo egressu, reddiderunt illi, qui ad Reliquias sancti Lithorij, Cenomanensis Episcopi fugere,coacti sunt. de quibus Surius. Tom . fol. 338. Illi quoque,quos ad sepulchra Elisses, Ioannis Baptistae,atque Abdiae rugire consueuisie, docet B. Hiero. Epist. 27. ad Eustachium, de Vita Paulae. Quartum signum est, formitatis per Diabolum allatae cessatio.Hoc deprehensum est, ab obsidente Daemone liberatum esse puerum, qui in modii viris inflatus erat.Cum enim pro hoc sanetusMacarius orasset: maxima copia aquae ex Obsessi corpore defluxit, tumorq; omnis resedit,&expulso Spiritu maligno pristina incolumitas re dijt. Metaphrastes 7. Febr. Quinti signi loco sit vomitus, cum quo Spiritus egregi leguntur haud raro. Propinauerat cuidam Obsesso puero sanctus Bernardus aquim benedictam:& mox post haustum egressus est Spiritus cum ingenti vomitu. Ita in Vita Bernardi, libro secundo,cap.tertio.Sisiquem beatus Domanicus eiecit, magnam vim carbonum, euoumuit. In Dominici Vita, libro secundo, cap. nono, apud Surium,
239쪽
stares abundantem,una cum musica eiecit puella a S.Germano cur is,de qua Thesi 8. huius Capitis. & Energumenus, de quo Grotorius Turonenηs, libr. a. miracul. cap. o. Coniungo saniem, quae egressa est ex ore mulieris, quam Da monis vexatione S. Huber. liberauit. de qua Surius Tom. . in Viata Huber. Sextum signum si aetorgrauis, quem nunc exhalantobsessi nuctost se relinquunt. Hic prodidit discessum Daemonis ex puella T osana; quae ad S. Benedictum primum a parentibus adducta ab e dem deinde Rhemos, in Galliam,ad S.Remigium missa est.de qua
Hincmaras, in Vita Remigii, quod ingentem post se laetorem reliquerit quim primum eandem Diabolus reliquit. Cum simili scir-etore discessit Spiritus; quem S. Suvibertus,ex quodam Edet hero, iavilla Velsenberg, profligauit. de quo cap. ao. Marcellinus in Vita eiusdem. Et inter triginta septem, qui uno eodemq; tempore ad Reliquias S. Μaximini sunt curati, mulier fuit; quae 47.annis Spuritum obsidentem perpessa erat: quam postquam ille reliquit, sulphureo odore templum respersit, teste S. Lupo in Vita Maximisi Simili sulphureo laetore aerem in secit, quem S. Columbanus imis perio suo expulit, cum Paristos, Clotharium Regem inuisurus, esset ingressus. ita Ionas cap. 2 .in eius Vita. Septimum indicium discessus Spirituum immundorum, est
solitus tumor inobsessorum corpore, maxime illa parte qua egredι νolui. Hoc agnouerunt discessum suum moliri illum,quem B. Catarina Senen- fis eiecit. Recedente siquidem tumore, quem in Obsessi gutture excita uera obseruata est mox integra sinitas obsesso restitura. Uide Rat mundum in Catarinisita. Octauum argumentum est, membrarum diseruptio, & vehemens eruciatus. Hoc in illo fuit, cuius LMarc. meminit,Daemonio.Cum
enim iuberetur a Domino exire, hominem discerpsit; magna voce edita, discessit, Marc. r. Et Spiritus, qui per solum Triph aem ex Diocletiani filia stetici posse dixerat, postquam puellam
multum discrutiasset,egressus est, teste Metaphr. l.Febr. Sic cum ingenti corporis membrorumq; omnium distractione discessit, aut ,. Dominicus imperauit exire ex muliere,quae Romae ipsius imterturbabat concionem,quemquam haec simul & multum sanguiariis, & magnam carbonum euomuelit copiam; ut i ib. a. cap.9. Vitae eiusdem docetur. lue item, qui coacta, est cedere S.Columbano, de quo superius Thesia. huius Capitiq.
240쪽
sanitatem eon se taest Principis cuiusdam filia, per Theodorum Archimand. Cum enim vir sanctus importunius Daemon ε urgeretrmiseram ille terrae allisit,& magna voce edita discessit, ita Geodigius presbyter in Vita Theodori. Similiter in terram prostrauit hominem, quem Simon Salus,alapa inflicta,curauit 'de quo Leon tius Episcopus Neapoleos in Vita simonis. Illa quoque, quae post haustam aquam benedictam,quam S.Maltouius propinauerat, c rata mox sest,in terrI primum corruit, teste Sigeberto,in eius Uita. Et cui S. Nicetius Treuirensis Episcopus, Crucem opposuit, primum in terram dilapsus est, post sanus surrexit. Vide Thes vutimam, cap. 23.
Decimum signum sit. Imago mortis: Neque enim raro obseruatur 16.. eos, a quibus Daemones eiecti fiunt, Veluti mortuos concidere, mortuis vix differre Exemplum huius praebet S. Marcus ca. 9. E angelicae historiae. Ommina est, inquit, Domimu Spiritui immundo, . dicens illi: Surde se mute Spiritus, ego praeripio tibi, Exi ab homine: ct -- lius ne introeas in eum. Et exclamas, ct multii disiceves eum, exist ab eo: Ofactin es iciu mortuus. Et multi d;cebant, quia mortuus est. Haec Marcus.
Praebet aliuὸ huius exemplum Surius m. 6 in Vita S. Hubertι Episcopi Leodiensis. Nam quam hic ab infestante Demone eripuit; eandem semimortuam Daemon reliquit. Denique Undecimum signum sit,magni tumulivi, ct cum tumulti- bus damna aliel a do mortalibus allata in fortunε bonis.Refert palladius, Sect . in Vita Abbatis Possidonij, 1 muliere grauida eloetiim .ine immundum Spiritum, qui egrediens diruerit a furidamento i
Haec signa. Duo vero vel tria his adiicienda sunt. Primum est, non credendum esse, ut quemadmodum nos dicta signa distinximus,& in certas classes coniecimus, ita ipsa semper distincta inu niri. Quoniam quamuis quaedam per se inueniantur sola, nihil tamen prohibet, multa quid quod omnia j aliquando obseruari,
quae unius Spiritus discessum testentur. Hoc & exempla pleraque a nobis at lata testantur; & quotidiana confirmat experientia. alterum est, non certum omnino atque insallibile ex his signis σφ' datis, discessu Daemonum argumentum accipi. oicuti pro voluntate sua Spiritus haec post se signa relinquunt;itet eadem possunt dare, &nihilominus in hominibus,quos aliqua natu obsederunt,sedes suas retinere. Et de hoc nullum apud doctos dubium est. Tertium est,nec necesIario signa haea cum Spirituu discessu con- uncta line; adeo, ut ex humanis corporibui ingrare valeat nulli sy