장음표시 사용
481쪽
torquebatur. Apostolis suscitantibus, cur non potuerint elicere,qui tamen iacultatem eiiciendi accepissent; & Daemonia , iam multa eiecissent, respondetur:ΗGarans Damoniorum nen eicitur,mfin ieismo
ν. Sic de vera oratione Dominus loqui intelligendus cst Hoc prL mo ipsa vox, oratio,insinuat . quae per se sumpta,non nisi mentis in Deum eleuationem significat et tum inde manifestum est,quod mulistus in Orationa suerit Dominus Lucae 6. N idcirco Daemonium eiicere potuerit: Apostoli, qui minus in oratione suerunt frequentes quemadmodum de ipsis, Domino obi jciebant Pharisaei, Lucae s. ei jcere nequibant. t. verumenimuero in quo nos maximum praesidium ponimus. Ie-ue sorte quidam, in nostra causa, existimant: propterea, quod non de Daemonibus ex locis exigendis, sed ex corporibus humanis expelle dis, Dominus loquatur. Deinde quod certum quoddam Daemoniorum genus nominet, quod Oriuione pellatur: Ut Ob idoratio commuisus quedam machina, contra omnes Spiritus dici non debeat. Accedit tertium, quod non minus praesidii in Ieiunio ponat, quam oratione v trunque enim coniungit ut idcirco vel dici debeat aequE,orati nem & Ieiunium valere adDemones locis profligandos;vel non valere orationem.
ii. Tria his tribus argumentis quirunmR ad quae,ubi breuiter resp6sum suerit,Caput concludemus. Primum est. An Domini sententia demonstrari possit, Daemones non ex hominibvi tantum, verum etiam lIMMnfessu oratione proscribi. Se cundu, An oratio ad omnes Spiritin profligandos valeat; at ad aliquos tantum.Teritu, cur potιus orationitribuamus exilium atq; proscription ena Spirituum D qmoniorum, quam Ieiunio;cum orationi Dominus Ieiunium coniunxerit,& triusq: pares esse vires ins nuet. Potestne igitur Domini sententia doceri, etiam locis, & non tantum hominibus per orationem proscribi Daemonc si Potest omnino. 'muis enim de solo hominem inhabitante Daemonio sermo sit; Atamen, quae loca inserint,non excludit Hoc primum inde esse iarem est,quod oratione docuerit, obtineri posse .Tum deinde bex illo, quod non ita locis, quae infesta reddunt; sicut hominibus, quos obsident, videantur coniuncta atq; unita,ut idcirco difficiliri sus multo homines, quam loca relinquant. Deniq: propy erea, quod etiam in hominibus sinr,veluti in quibusdam locis; ut ob id, si d eratur, oratione ex homiηι,α ei jci, hoc ipso demonstratum sit. orat,one istis pelli posse.
482쪽
PARI TERTIA. 117 Ite ad Omnes Damoniorum Spiritus profligandos valet oratio.Esto v. t y nius generis Dominus meminerit. sed illud tale suit, ut caetera omnia oratione in fugam conuerti, certum sit; si demonstratum sit hoe eratione pelli. Quomodo Vero ἰ Quia quod oratione docetur profligari, taeteris omnibus onerosus est,&difficilius. Eijciebant passim Discipuli Christi Spiritus verbo, & nomine Domini inuocato: v
rum ad hoc Daemonium nomen Domini inuocatum non sufficiebat:aliae pro hoc expugnad O erant nccessariae machinae, orario atque
Ieiunium Nunc hinc argum etamur.Si quod dissicilime pellitur Daemonium oratione pelli potest; poterit pelli quodcunque cuius viressimi inseriores. At pellitur oratione, quod difficissime pellitur. Poterv igitur quodcunque aliud Daemoniorum genus. Cur verὸ oration non Ieiunio Spirituum profligationem tribuimus' i Ad hoc plurima essent dicenda. Nos pro instituti,&loci ratione,
multa paucis.Primum est. Ieiuni j hic etiam vires magnas esse. Alterum, non Ieiunium latum,sed &Eleemosynas,&alia pietatis Chri. stianae exercitia posse permultum.Tertium, haec per se adDaemones profligados non valere. artum per se valere orationem. Quintum. Orationi potissimum tribuisse Daemonu eiectionem Dominum.Sexistum adiun xisse Ieiunium,quod hoc, ut mens ad Deum per orationem veniat, essiciat. Primum infinita declarant, quae pro Ieiunis com mendatione, partim itiin sacris literis, partim in sanctis Patribus, reperiuntur.Docent enim peccata ne comittantur, impedire. commissa expiare:ad paradisum, unde propter violatum Ieiunium,expulsi fueramus, reditum prinstare mente ad Deum elevare: pro merita supplicia redin .ere: impε- dentes clades arcere magna Dei beneficia i inpetrare sanitati demuxtriusque hominis plurimum conferre. Omnia haec breui oratione complexus B .Hieronymus, ist. ad Eustochium: Medicinale lemmii,
inquit, omnem aufert languorem, 2 omnem tribuit virtutem stratiam. Caetcrum vim eius aduersus Us mones diserte exprimit Athanasius lib. de V i rginitate.Quotis, inquit 1inmundo Spiritu Vexalx certum habere debet,virillis malos I unis a Dctos abscedere vim Ieiuni, metuentes.
Sic de Bleemosynaeprassantia dubium nullum es.Et hanc agnoscit, qui is in Sacris literis mediocriter est Versatus.Docet Tobias ca. q. Eleemo unam a morte liberare : pecc ta purgare; ct non pati animam ire in
tenebras. Idem Regius Propheta,Psal. O.Beatus, inquit,Vir, qui intriauitsuper egenum o pauperempn die mala liberabit eum Dominus. Domnus conseruabit illum, o Piu scabit eum, ct non tradet eum in animam Hi ii
riaverus. Docet Saluator ad caelestis gloriae praemium, per Elaen
483쪽
synmi perueniri: Facite, inquiens, Lucae i6 rybis amicos, de mammoηs
in luitatis ut ch v defecerιtu, recisat vos in aeterna rabernacula. Docet Salom mn, praeter haec.etiam promouere bona externa, & fortunae casibus obiecta.Notum est illud Prouerb. 28 ejd dat pauperi, nomini arbit.
7. Netparausiunt vires quorumcunsputatis Christiana exercitiorum. Piratas, inquit apostolus i.Timoth. q. ad omnia utit, est Et Salomon Sapient. 3 Bonorum laborumgloriosius ei' fructus. Non ignorarunt has Eze chias R ex, atque item sancti stimus Haulus. Unde ille in extremo ubiae periculo constitutus, ausus est dicere: obsecro Domine,inemῆto quain 'μ,quomodo ambulauerim coram te,in veritate. o corde perfecto. 4. Reg. 2o. Hic vero: Bonum erramen certaui,cursum consimvmatu demseruauia I n reliquo reposiva e II mihi corona iustitiae quin reddet mihi Dominus, in illa die iustru iudex. nonsolani autem mih edcti,s,qαι disgam aduentum eius. 2. Timoth.
11. Quod vcro tertio loco dicebamus, vera hae ad Demones prostrados instituta non esse, nec per se e. tendere , dubium non est. Ieiunia um corporis afflictioni seruit, Nut Spiritui caro subijciatur, instrututum est : Eleemosy ad proximi miseriam subleuandam facit. Reliqua pietatis exercitia ad suturae vitae gaudia obtinenda conserunt. At oratio per se valet ad pre Igandos Damones. Ipsam generale
quoddam mortalium voluites e praesidium Deus Opt. Μax.ad omnia omnino bona obtinenda : ad omnia omnino mala propulsanda, etiam immundorum Spirituum molestias quemadmodum, quam Dominus orandi sormam reliquit, quaeque ab ipso. quod Dominιcadicatur,ricimen obtinuit,egreg e demonstrat & explicat. a.. inod orationi poti mi in Dominus Damonum eiectionem tribuat, multis hoc loco ostendit doctissimus Tostatus, butensis. Nec de hoc duabitat, qui & rationis vires agnoscit,& qui dieiuniam orationi con iunctum es niciat,atte ndit. Denique orationem ieiunio iuuari cui dubium'Nonne duae eius ala altera qua caelum conscendit. N ad Dci conspectum peruenit liera,qua a Deo, quod postula obtinet Et ad illud iunat Ieiunium: Lahoc Eleemosyna. Ut optime dixisse credendum iit Iue. Chrysostomum, quando Hom r. ad Populum , Or.wtem Imem vocat ct alarum. . Sed tamen Eleemosi ira Domnu/ m meminit inec a orsim pietatis optrum: propterea quod non ita cum Oratione coniuncti sint,nec tanta ip .- ,rum ad bene orandum necessitas, quata Ieiuni j omnino necesse est, ut per orationem in Deum oleuetiir;ad quod iuuat Iciunium: Vivero,quod petit,obtineat ad quod prosunt pietatis opera ncccsse ncv
484쪽
De Reliquiarum usu in prosigandis Daemonibus, quasque ob causas Daemones Reliquiri non sustineam.
9bj Na omnium propemodum tam Catholicorum, qu m 'V Γ Η reticorum sententia es Damones Reliquias Sanctorum D. I re. Ex Hςreticis,post alios, hoc admittunt Magdeburge-lis,Centuria 4.ca. i I. 3l. 14 S. Pro Catholicis sunt Hieronymus &Chrysostomus Hieronymus lib. contra Vigilantium : Tu, inquit. sDaemonem alloquitur, qui per os Vigilantii Reliquias Sanctorum vilissimum puluerem appellauerat sepe vitifimo hoc tortin es puruere: Chrysostomus docet eos fugere,quemadmodum iures, qui fugam eapessunt,si quando in supellcctilem incidunt regiam. Verba eius haec sunt Homilia septima, de septem Machab. Vt audaces latronum duces ue impi siepulchrorum espressifarrὶ dum praedas agunt,aut1'olia
capienda conquirunt,in arma vel ornamenta Imperatoris incurrerint, quan
tibet cupidιpraedarum,ramen agnitis Regis insignibus deterrentum, ut fugiant, nec comminus accedere,vel artingere audeant : ita profecto ct Damones, qui vere is latronum principes si ni, o Magistra, ubrioronatorum Martyrum via derint corpora ostra, longa illico a constectu eorum pauidifugiunt, ct absili
Nec temere tam hi, quam illi,in hanc opinionem venerunt. Ex. t empla pro hac re tot sunt,& tam clara; ut omnino in luce meridiana caecutire dicendus si qui hqc velit negare. Neque primis tantum ibia sunt temporibus data;sed nostris quoq;: & non ab iis conscripta, quorum fides suspecta iit; sed iis,de quorum fide dubitare parum
honestum. Ex multis aliquot produximus Disputatione de Dimoniacis hic s.cententi sim semicinctiνιθβdarijs D. Pauli;de quibus S. Lucas cap. 19. historiae Apostolorum,in hunc modum: Virtutes non aras bet faciebat Deus per manum Pauli ,ita ut etiasuper languidos deferrentur a corpore eius sudaria, em mma; ct recedebat ab si languores,o Spiritus N quam egrediebantur. Addimus sequens ex Theodoreto, ipsius Theodoreti verbis: quod quemadmodum argumentum nostrum confirmat,ita pluribus locis, in hac Disputatione potest seruire. Execrandas, inquit,
485쪽
axa DE LOCIs INFEsris λ arcion, multas spinas impietatis seminauit in Regione Urbis Cyri. Eas cum conarer euellere radicitus, noctu venit quidam Daemon exitialis, clamans, & lingua utens Cyriaca; Cur, inquiens, tu bellum geris cum Marcione 3 Cur hanc purnam a luersus eum sus-cipis s lanam is te unquam affecit mole lita Denne belligerare: desine a malevolentia: aut disces expertcntia, quantum bonum sit quies. Scias, quod te iam pridem confodissem, nisi chorum Martyrum te custodientem vidissem,cum Iacobo. Hsc ego audiui.& dixi cuidam ex familiaribus,qui prope me dormiebat: Audis,inquam,
quae dicunturtille vero omnia,inquit, audiui.& cum velle surgere,& respicere,& scire quis loqueretur, tua causa quieu ;quia te putare quiescere. Ambo itaque surgentes, respeximus: neque ullum, qui moueretur, vidimus nec qui loqueretur, audiuimus. Illa verba alij quoque qui nobiscum habitabant, audiuerunt. Intellexi igitur, quod Martyrum quidem chorum dicebat lecythum olei Mart rum, qui cum a multis Martyribus collectam haberet benedictionem, pendebat in meo lecto. Sub meo autem capite erat magni Iacobi vetus amictus;qui quovis claustro adamantino fuit mihi vali dior. Ita Theodoretus, Hist. Sanct. Patrum, cap. a/. 3c ex ipsis Caesar Baronius Tomos. Hist. Eccles. circa annum Domini ητε.
Sed illustrius exemplum resert Beda lib. . Hist. Anglorum,ca. I i. quod quia etiam pluribus locis huic Disputationi potest seruir,e etiam ipsius verbis asscribimus: Monasterium nobile fuit in prouincia Lindissi: nomine Beardanum. Huc quodam tempore hospes venit; qui solebat nocturnis sepius horis repcnte ab immundo Spiritu grauissime vexari. Cum igitur benignὸ susceptus, post . coenam in lecto membra posuisset; subito a Diabolo arreptus, inclamare, dentibus frendere, spumare, Ze diuersis motibus coepit membra torquere.Cumq; , nullo vel teneri, vel ligari potuisset;cucurrit Minister; bc pulsans ad ostium nuntiauit Abbatissae. At illa aperiens ianuam, exiuit cum una Sanctimonialium sceminarum ad
locum virorum.&euocans PreSbyterum, rogauit secum venire ad. patientem. Ubi cum venientes, viderent multos affuisse, qui vex tum tenere,& motus eius insanos comprimere conati, nequaquam
valebant; dicebat Presbiter Exorcismum:& quaecunq; poterat,prosedando miseri furore agebat.Sed nec ipse. quamuis multum labos rans. proficere aliquid valebat. Cumq; nihil salutis furenti superesse videretur, repente venit in mentem Abbatissae puluis ille prae, fatus intellige cineres S.OluualdiMartyris statimi iussit ire minustram
486쪽
PARI TERTIA. aaistram,& capsellam in qua erat,adducere.Et cum illa afferens intraseset atrium domus; in cuius in ter loribus Daemoniosus torquebatur,
conticuit ille subito; intentiq; ora tenebant reliqui quem res exitii haberet solicite exspectantes. Et post aliquantum horae spacium re- , sedit,qui vexabatur & grauiter suspiras. Modd,inquit, sanum sapio. recepi enim sensum animi mei. At illi sedulo sciscitabantur; moso hoc contigisset.quibus ille. Mox ut virgo haec cum capsella, quam portabat, appropinquauit atrio domus huius, distesserunt omnes,qui me premebant, Spiritus maligni.& me relicto nusquam
Habet quoque hic locum quod de peste inguinaria a ciuitate Treuirensi depulsa scribit Gregorius Turonensis, in libello Uitae
S. Nicetij. Verba eius haec sunt. Cum lues inguinaria Treuericum populum in circuitu ciuitatis valde vastaret,& sacerdos Dei Nicditius pro ovibus commissis Dei misericordiam imploraret assidue: factus est sonus de nocte magnus . tanquam tonitru validum s per pontem amnis;ita Vt putaretur, urbs ipsa absorberi.Cumq; om. nis populs exterritus in lectulis resedisset, leti serum sibi interitum operiens; audita est, in medio, vox una caeteris clarior dicens: Et quid hic o soci j iaciemus ad una enim portam Eucharius sacerdos obseruat: ad alteram Maximinus excubat: in medio versatur Nic tius: Nihil hic ultra praeualere possumus; nisi sinamus hanc urbem eorum tuitioni. IIac audita voce statim morbus quieuit,nullusq; ab eo ultra defunctus est. Qitae autem & quanta haec pestis inguinariasuerit, docet Paulus Diaconus. Vide Baronii Tom. 7. sol sor. Verum quamuis in hoc Aduersarij nobiscum consentiant; ne. q. gant tamen Reliquias ad Daemones profligandos adhiberi posse;
quod, constantissime admittunt, agnoscunt, & confitentur C tholici. Hinc illi Reliquias proscribunt, abiiciunt. Vulcano v dunt, in cineres redigunt,&, ut omnino extra omnem mortalium sint conspectum, procurant. Hi easdem studiose conquirunt, diligenter construant,religiose venerantur, & magno habent in ho
si ab illis causam Mae opinionis & facti scisciteris, respondent usum Reliquiarum, qui in Daemonibus profligandis positus est,s perstitiolum esse, & cum summa Creatoris contumelia coniunctum .Quocirca docent non idcirco Dimones Rella non sustin re; quod illas oderint. detestentur & sogere cogantur; sed ut singa homines ad Reliquiarum cultum,& impiam luperstitionem i kς ι uitent,
487쪽
Contraria Catholici ratione ad contrariam opinionem, Se factu inducuntur. Credunt Daemones non fugam fingere, sed fugere coactos. Resiquiarum eam vim esse N potestatem, ut in ipsarum praesentia nequeant conlistere versipelles Spiritus. Et profecto, quamdiu in ea cogitatione atque sententia haerent Aduersari j;v t credant superstitiosum esse Reliquiarum vium, Reliqui ad Daemones profligandos uti nec possunt, nec debent: quamuis tiam certum esset, usu Reliquiarum ipsos a maximis Daemonum pol- se liberari molesti j x; & aliter liberari non posse: propterea, quod omne quod ex fide noη eIt, peccarMUt de omne, quod coηtra conmentiam est, ad icet adgehenrann peccatum autem ob nullius, vel boni consecutionem, vel mali depulsionem permissum sit. Sed ut hunc errorem deponant caecio intelligant etiam, quam procul a superstitionis crimine absint Catholici, duo demonstranda sunt Primum, Reliquias rexera melestas esse Damonibus, eosdemq; torquere; ut ob id ipsos non fugam fingere, sed coactos fugere credendum sit. Deinde diei non posse,Damonesfugasia,ad Relicturarum cuIris homines Assicere; quamuis etiam reuera quod tamen salsum elt non torquerent. Vbi haec duo in gratiam fiduersariorum, demonstrata fuerint, nostra prosequemur. ToraΗtrι ad Reliquiarκm rastentiam Damones, primo deferta Φ' ru, sanctit simorum hominum,sententia est. Vnius nobis susticit aucto inritas Cliosostomi. Res quia sarictorum, inquit ille Hornil. 66.aσΗ pulum Antiochenum
talia muri M. Et libro contra GentirideVi S. Bibit A Gogeni ilappio martyris: F inquit,est Sanctorum potesti stillorum luperstitum Daemones, rie Umbras quidem,aut UesteS. Ua in autem defunctorum,&Loculos quoq; reirmident. Rurius, eramone in adorationem catenarum S. Petri: Has Catenas, InquIt,p tentiarum, quae ab ipso defecerunt, Princeps exhorruit,& nunc etiam exhorret di multo cum timore illas subterfugiens, comprim setur. Has aerea 3pirituum multitudo metuens ac tremens, inculis inde e nussis percussa, longius profug)turr ς' . . . . Deinde, idem, Ut caetera omittam, docent ReliquM X. DabIlae
Martyris Nonne ob eius sepulchri viciniam, oraculum Apollininsiluit Nonne ut loquelam Idolum reciperet, arcam Martyris r moueri iussit ApoRata Iulianus Volunt Centuriatores Diabolum de industria simul astu se impediri a Martyre; ut usum Reliquiarum
488쪽
PARI TΠRTIA. ilicet venerationis induceret: sed quam id praeter omnem rationem dicant, tequcns miraculum clare ostendit: quod, vix arca Mamyris abducta, ignis de coelo descendenA Idolum, unde Diabolus oracula reddebat, totum cons inopserit. Vide Bellar. m. ia Cont. vltina a lib. a. cap. 2. VetuS hoc exemptim est, quod produx,
Recens est illud Thomae Fazel li, libro io prioris Decadis Rerum Sicularvna, cui tanquam oculato testi fidem merito abhibere licet. Est, inquit, Agyrae. D. Philippi. Petri Apostolorum principis hic discipulus fuit, Siculis ab eodem ad Christi Euangelium praedicandum missus templum miraculorum frequentia celeberrimum. Hic anno salutis is r. solemni D. Philippi festo ducentas pene arreptilias ostendi Hae ut diui Imaginem exhibitam conspexerunt, mox ac si hostis capitalis adesset, illius a Ipectum formidantes, voce sublata. vestimenta scindere, crines vellere, vinculisq; quibus stri. ctissime impediebantur, distractis, quaedam etiam e custodum ma/nibus elabi coeperunt: quorum deinde inusitati clamores, omni pgemitu maiores, Veluti rugitus immanes, ita toto templo vicinisq; agris personuere, ut e propinquo bellum ingcns ac saeuum, cruentissisnumq; praelium committi videretur. 1ta FaZestus. Quomodo eaedem ibidem liberatae. quomodo &ali, rationibus vis Reliqui rum ibidem confirmata, pluribus ostendit: quae hic referre noluismus. Commodiore locu habent illa de Dsmoniacis Disputatione. Si vox mentis indicium est, Gravi ex voce, qtiam Daemones es fin- V gunt aliquod argumentum, pro ipsorum tortura accipitur. Neque enim maligni Spiritus ad Reliquiarum praetentiam voces eXcitat, quae hilaris atq; exultantis animi indicium sunt, sed quς angustias menstis,& sumntas molestias produnt. De i is sic Sanctus Hieronymus tapistola 27. loquitur de S. Paula Cernebat Variis Daemones rugire crutiatibus; N ante sepulchra Sactorum, ululare homines more lusporum: Vocibus latrare canum; fremere leonum;sibilare serpent sit mugire taurorum,alios rotare caput,& post tergam terram vertice tangere,suspensisq; pede sceminis vestes dc fluere i ii faciem. Ita Hi
Dubium non est, quin Dadimonibus moltim suerint Sancti Dci homines dum viverent, quorum iam mortuorum Reliqv as su-g; 'nt. At cur vivi molesti fuerunt, mortui non iten. Ncque enim tantum,quod in ipsis vluctat,Dςmonibus molestiam assurebat aseserebat molestiam, a que adeo torqKebat, quod cum vivis erat
coniunctiam:semisinstat verbi gratia, atq resudaria S. Pauli Si vero
489쪽
vivorum animus nunquam resedit;non torquebunt nutaque erutosta; in quibus Spiritus aliquando sedes suas habuerunt 3. Naturale omnibus est, ut quos inuidia atque odio prosequunturi eorum nec aspectum serant,nec praesentiam : detestentur etiam i--gines, mores,amicos Ipsorum quicquid est;graue est, molestum est,tortura est. An odio SS. homines non prosequuntur Daemones'
non iis inuiden .lSi vero prosequuntur 3e inuident; possunt squis culis intueri cadauera sui inere Reli ias vestes, imagines i Difficile est mortalibus.& non, nisi perfectorum hominum opus,
Ut eoI mortuos ament,&non persequantur atque detestentui; quiabus rivis graues iniurias istPuerunt Plerique omnes in mortuis v ciscuntur, quorum vivorum sustinuerunt potetiam: At quanta qu
dam Det monum a Sanctis viventibus passi3Et quod vix optimus aliquis; harum iniuriarum ipsi nequissimi Nequam obliti, mortuos no detestabuntur non odio prosequenturpnon cum molestia sust, nebunt iI. Dubium non est tortos esse Christi praesentia Diabolos. Ipsorum in promptu est consessio. tisti, inquiui quidam illaru nte tem-s. Matth.8. Verum cur de tortura conqueruntuesquia
scilicet, verebantur,nesedibusfluis pellerentur. Quam porro debuit Dominus torsisse iam eiectos,quando solus timor, quod eijciendie fien'. torsit fit plurimiSanctorum, Daemones locis suis,& sedibus eiecerunt. Non igitur non possunt ijs graues &molesti esse San- ω. Hinc clarum est inepte duci Damones fugam simula d fugam nubia vi cogi. Si torquent Sanctorum Reliquiae; si molestet sunt & inuitarquomodo Spiritus fugam ad ipsarum praesentiam simulant 3 quomodo non fugere coguntur ἰ Nonne ab ijs q ii molesti essse solent, si possumus, quam citissime nos expedimus i Nonne apud ipsos summa cum dii ficultate retinemur
I7. Sed ad Alterum caput.Doceamus dici non posse Damones ad Rel, quiarum cultumfugasiua multare atque a licere mortales. Hoc vero ex illo certum est , quod cultus Reliquiarum in earum rerum genere sit quae pcr se bonae sunt: Daemonum autem hoc ingenium, ut ad bonum multent neminem. Quid enim hic dubium quid non cerutum' ι . Clarius propositum nostrum ostendunt partim mala, quae Relis quiaram intuitu mortales declinant;partim bona,quae cum Reliqui
rum cultu coniuncta sunt. Ab illis enim Spiritus Nequam non possunt
490쪽
sint alio eare mortales. Ad haec non possint inuitare. sed qumnata declinantui Mala haec plurima sunt. Nos summa capita reserimus. Est R en 'latia: qus hoc nomine mortalibris displicere incipit, quod etiam corpora atque cineres eorum in honore habeantur, qui hostes super. bis.&humilitatis studiosi sectatores suerunt Es amor congerendissi-xitin; quas intelligunt ijs contemnendas, qui arduum atque diffiste ad caelum iter ingrediuntur. Est luxuria: cuius illecebras lato magis deletantur, quanto maiori in honore sunt, non apud Deum s lum, verum etiam homines; qui corpora sua mortificauerut pro ter Deum. Est Ira cuius non possunt non frangere impetus, quando in n ie m o riam veni t veni t autem ad Reliquiarum intuitum summa Sanctorum mansuetudor qui etiam pro persecutoribus suis Deo supplicarunt. Est Gula; qua sibi cauenducensent,ipsorum exemisplo, quorumicum pignora vident,has voces audire videntur: UR in hanc horam ct esurimini rimus, ct nudissimis. Est ι nuida quam detestantur, recordatione charitatis. q aae in iis flagrauit. quorum coinrain intuentur & venerantur Reliquiaι. Est sceia; quam cane peius & angue putant fugiendam, si ad caelum peruenire cupiunt, e emplo eorum,quibus unum hoc praecipuum suit studium, ut cum
Deo essent q am saepissime, sedula & ardenti oratione, rerumq; duuinarum contempla ione.
Sed non a tmesa solum declinanda Reliquiarum cultu Vrge Ttar sto. mortales; etiam ini.i antur ad facienti bona. Qitae velo3 sa omni. um propemodum virtutum exempla. Quarum quaesol Ad contemptum divitiarunni qDos Reliquiarum honori potius, qoam fibi scru, re volunt. Ad ιβ ctiones corporum, q'ibus nunc susceptis pcregrin itionibus. nunc bilincntia deiciunt . nunc aliis ration bus vis infertur. Ad hum l. talem: ci icis maxima indicia ad Sanctorum s pulchra& Rel quas exhibentur. Ad canitatem tuae saepe hoc nomine suscipitur, quia illorum Reliquiem honore habentur, qui ob castitatem Deo placuerunta Adoraretonis fidium: quae ad Sanct rum Reliquias propemodum est continua omitto, breuitati Sst dio reliquas.
Haec cum Reliquiarum cultu coniunct r. an Laee proposita sunt a Daemonibus in Reliquiarum fuga, quam dissimulat e dicuntur Quae
runt Nequam.Vt castra Vitiorum deserant,& ad virtutum arces coisfugiant Mortaleslid est, sua castra relinquant, & ad hostium, id est. Dei, properen; Non quaerunt hoc nequissimi. Placet is sis Cupablini omnium 2E. Ff vit in