장음표시 사용
491쪽
vitiorum mater & origo. Piacet Astarminiqua plurimos illaqueant. Placet Luxuria Da in omni aetate, euiustitiet improbitatis, di turpitudinis nouerunt esse escam. Placet Ira , ut quae homines siensibus int Iris. ut B. Chrysostomus loquitur. Homitia i 8 in Mati. facit insani. re. Place Gula;quae eodem Chrysoicomo authore Homil. 38. 1homines et si ic sues, imo ipsis suibus deteriores. Placet Inuidia, quae fratcrne charitatis apertissi me iura violat. Et qui miseros mortales cupiunt in Vitiis excellere; illis forta placebunt Virtutum exercitio 3placebit ijs contemptus diuitiarum; qui diuitiarum laqueis omnes cupiunt inuolutos' Afflictio corpo r i ;q. ii mox conditu homine ad corporis oblectamenta inuitarunti
Hamilitas; qui ob nimia superbiam de cado deiecti fuerunt8 Castitiis; qui locis delectatur humidis,& virtutem habent in umbilico &renibu 3, ludi uorationis;qui iuratissimi illius sunt hostes,ad quem
oratio dirigitur. 2... Forti tan negantur virtutum exercitia esse. quae diximus;propterea, quo se irae, qui in ipsis propositus est malus, vitium contrahant omnia. Ea si quidem finis mali conditio est, ut cum ad opera accedit,etiam praestatissima inueniat,deprauet ipsa atq; corrumpat.Sed
Primum omnium, quod obijcitur, in omnibus locu non habet. Non hoc propositum est in vitiorum suga. finis qui opus depraue . oportet opus accedat: at sine opere est vitiorum fuga. Vel igitur ob hoc Dς mones sugam dissimulare no deben quod multa mala,quae
alioquin committerentur, omittuntur.
26, Deinde. dicendum non est, opera omnia quar siunt, a sne deprauari. Cum enim ipsa ex se bon1 sinu si d cprauantur, non ipsis insito fine deprauantur; sed alio aliquo, qui ex agentium volutate accedit. At quis unquam ex ijs, qui Reliquias in honore habuerunt, aliud tibi propositu luisse dicat,quam Dei atq; Sanctorum honorem Θ Utrum vero hic malum Dei, an Sanctorum Num utrisq; suus honos deinbetur Za I. Tribuitur fortassis Dei honor Sanctis. Et hoc quis cogitauit quis dixi 18 quis scripsit 3 quis fecit 3 Infinitis partibus honor qui Sanct s tribuitur, inferior est illo, qui debetur di tribuitur Deo. Deum, ut boni omnis authorem & consummatorem honora mussa noctus, Ut Dei amicos, nostrosque apud Deum patronos, & interces
13. Sed nimium excrescit oratio. Nimis multa cum Aduersarijs. 'Nostra repetamus. Igitur, cum certum lit, non simulare fugam
492쪽
pARs TERTIA. 21ν Daemones, sed inuitos fugere, & Reliquis non sustinere; rusem, cur fugiant, inquiramus Quae igitur illa 'An Deus; qui ipsos cogit ad prasentiam Ret qaiarum sugeret An Saηcti, quorum Reliquia habentur,in fugam conuenrunt an ipsis Reliqui,s vis illa in sua est, ut locis atque hominibus nequam Spiritus pellam' An homines sunt; qui ut aliis rebus, ita adhibitis Reliquij easdem proscribunt' An denique horum nihil, sed ipsi Damones sunt, qui quamuis nulo lama fietiqui,s vim patiantur, ipsas tamen sustinere ex odio neque
Quins hῖc modos insinuamus, quibus Reliquiis Spiritus pelli,no 2'.
teli intelligi: qu ,vel quos probemus, inquirendum est; antequam Caput concludemus. Deum ad Sanctorum Reliquias Damonibuι exilium,avifugam imperare so. ρυν, extra contrauersiam est. Quid non potest Deus, in nomen om nipotensi Exodi ty. Dubium item nullum,frequenter insperauisse, qua-do difficiles Nequam spiritus esse potuerunt: & ipse hac ratione Sanctorum suorum voluit gloriam illustrare,& mundo innotescere. Veruntamen non solo hoc nomine, neque semper hoc, Daem nes fugam capessere credendi sunt. Potest Deus Daemonibus discessum & fugam non imperare, & tamen ipsos ad fugam cogi ceditum est.
Sanctos. quorum Reliquia habentur proprie Damones gne dici non δε- νυbet, quoniam, ut ipsi per se miracula non perpetrant; ita neque Da mones in fugam per se conuertunt. Magna suit ipsorum in Daem nes potestas quamdiu communem nobiscum in terra vitam egerute mortui iam,&cum Christo in caelo regnantes in Daemones per se possunt nihil .Si quid possunt,pc sunt oratione, quemadm Odum reliqua, ita Daemonum fugam impetrare. Reliqui,s potestas aliqua. qua in Damones agar, eosq3 sedibu3 pcllar, 32. non huct. Si inest,qualis quaelo illa est8Spiritualis, an corporeat opiritualis in re corporea, ut Re uia sunt, inesse non potest. Cori' rea ad Spiritus profligandos, quales sunt Daemones, nihil facit. Suntne igitur homines,qui quemadmodum rebus alijs,ita adhibetiis Re liqYiis Daemone,proscribunt8Sunt utiq;. quoniam pcncs homines hac potestatem suturam,disertὶ Christi probat oratio . Marci ultimo, &c. ut ergo illi Daemones in fugam conuertunt usu nominis Iesu; ita usu Reliquiarum ,vsu Rerum aliarum. .
Sed praeter hanc,alia ratio est,quam quinto loco insinuamu , 3 .saod Reliquias etiam per se ferre nequeunt Spiritus; ita, Vt quamuis ho-Ff a mines
493쪽
x, DE LOCIs INFEsTIsmines aduersus Daemones Reliquiis se non arment, & his armis In- structi eos non impugnent: si tamen ipses alicubi Nequam Spiritus deprehendant vel obteruent. mox fugam capessant. Hoc pulchrὸ B. Chrysostomus si militudine ollendit, quam initio huius Capitis a
31. Duobus igitur mo sis ad profligandos D aemones Resquia iaciunt. prim53erse secundo ex Uueas Daemonibus adhibentium. In priori modo simplex est ratio.eur sugiant;in posteriori duplex siue biparistita. Ib perse fugere dici potant, ob odium, quo erga Reliquias flagransi mximam: huc praeterea compelli exorciZantium author ita. te. Ioi Reliquia veluti obieeta quaedam Daemones mouent, ut fugamineantlatriciunt quaeiam quali instrumentales causi, quibus Exorciastae quibus diuinitus in Spiritus hos collata potestasjutuntur.
De Crucis aduersus Daemones emaci re quοι hic nullum sapiatsuperHitialem.
4 Vemadmodum de Reliquijs communis est,tam Catholi-
corum, quam Hs reticorum,sententia,quod ad profligime dos Ds mones valeant;sic communis consensus de Cruce. Ex Hetreticis inter alios ita sentit Brentius,telle Alano. Diat gorum lib. .ca. s. Ex Catholicis omnes omnino: ut non sine causa in Prouerbium abierit, Da nones fugere Crucem.
Ij sdem etiam rationibus utrique inducti sunt; multitudine scili cet exemplorum,quae omnis aetas suppeditat. Nos alias duplicis generis protulimus,quorum quaedam ostendunt Ciuca ex hominibus Dς tuo nes essi exactos;quidam alijs locis profligatos. Vide Disput. de Daemoniaci S. Prioris generis sunt. quod Gregorius, Lingonicus Episcopus ex Γnergumenis adsie adductis leno Crucu iusserit Daemonia discedo. re;ut loquitur Gregorius Turonensis,in Vita Patrum . quod eodem signo, eadem a muliere exegerit Albinus Andegavensis Episcopus, quemadmodum testatur Vm centius, li. a 3.ca. i 43. quod idem praestiterit Iosephus quidam,nondum Christianus; ut habet Epiphanius Haeresi 33. 4. Pro posterioribus seruit Gregorius Neocaesariensis;quam saepe contra Daemones his armis depugnasse testatur Gregorius Nyne-nus,ln Vita eius. . B. Antonius; qui hoc armorum genere omnibus Damo
494쪽
PARI TERTIA. Daemonibus suit terribilis. S.Margareta; quae Crare Dimonem insorma Draconis sibi appropinquantem prosigauit,teste Metaphraste in eius Vita. Iulianus Apostata: qui dum se Crucesignat, Daemones, quos euocarat, fugat;quemadmodum oratione in eundem scribit NazianZenus.
His addimus,quod utrisque plus ad propositam Disputationem facit;& in Anastalio Imperatore refert Glycas,parte .Erat, inquit, his temporibus Rex PersarumCoades,qui cum in castello quodam gemmas magni preti j didicisset;ac quo minus potiretur, ab incolis loci Eeni,,impediretur;omni genere praestigiarum usus est. Nam &Iudaeos,& quosvis alios accersitos adhibebat: neque tamen illorum quisquam aliquid efficere potuit. Tandem Antistes eius loci, solo Crucis signo expulit.Haec Glycas. Quocirca optimὸ Paulinus Natali octauo S.Felicis. Nos Osuis inuictasignum,ct confesso munit.
armatis Deo mentem non quoimu Wma Corporis:ct quamquam membris videamur inermes. Arma tamengeri-,quibin ubpace serena Contra Incorporeos animi decernimus Hostes.
Eodem quoque modo de Daemonum ingenio loquuntur Aduersa- Drij,& Catholici. Volunt illi Daemones hic nequiter agere. & fuga ad superstitiosum honorem Crucis mortales inuitare. Asserunt hi ex Crucis odio, & detestatione, sugere. Nos quamuis de hoc alias aliqua; hic tamen pro Catholicorum opinione pauca, eae iam allatis exemplis argumenta addemus; tum nostra proseque
Ex principio quidem eos, qui exempla literis congi, nata posterita. st ri addiderunt, in illa sententia non suisti;ut putarent Daemone fuga ad Crucis cultum superstitiosum allicere certum est. Res gestas ita narrant,ut significent,& tortos esse Daemones,&Crucem fuisse co
Deinde, qui Cruce contra Damones sunt usi. id de ingenio Daemo- 'num nec suspicati sunt, nec suspicari potuerunt. An putarunt hostem pelli rebus holti gratissimis8aut ad Demone' pellendos,animo non pellendi accesserunt omnino quia prodigiolas effectus Crucis, priorum, &suorum temporum exemplis deprehenderunt; eandem ad Daemones, mpellendos valere,credere di potuerunt, di de-
An in eadem eum aduersariis sententia suerunt, qui nos pracesserunt, di vel haec ad Cracusignationem fieri viderunt, vel facta Pi s audie-
495쪽
mones profligandos Crucem valere crediderint. s. Quid quo a omnium haec fuerit sententia3omnes hanc Crucis virtuo tem agnouerint i Posset hoc aliunde doceri; sed unius apostatae Iuliani suffecerit exemplum. Ille ex usu atque consuetud: ne, quae apud Christianos vigebat receptiis ima; Cruce se aduersus Daemonos
io. Haec cum ita sinticum,pro se,Catholici habeant toti& tam varia exempla. cum sequantur eorum, qui Cruce Daemones profligarunt; eorum,qui profligatos viderunt &audierunt;eorum,qui h cpost ritati tradiderunt, sententiam; cum sequantur totam antiquitate
damnari iuste possuntlargiti superstitionis Idololatriae' praesertim. qua do diuinis literis edocti sun si ut Maioressos audiant osequanturi
17. Sed haec ex hominum opinione argumenta desumpta sunt. Ita est. Nulla igitur sensNon ita est. Ex rebus εμ deprompta hic non desiderantur. Primum.tam variorum hominum opinio plurimum valet. QVd erum uniuersi tenet Ecclam; Ze ut B. Augustinus loquitur li. . contra Donatista ca. 2 omnibus retro seruatum est temporibus,nonprobominam tantum opinione bonum est,minime, detestandum sed reuera quoque bonum nullo modo damnandum. a. Praeterea, quando ad Crucem, Iuliano factam, euanuit Daemon. annon Crucis vim sensiti Aut rursus ad honorandam Crucem voluit inuitare perditum Apostatam; quem Crucis honore semel auocaetuit Voluit persuadere, ut Christianus fieret,quem antea ad deserenda Christianorum castra,cum spe maximi lucri, induxerat'quid
potest fingi ineptiuuepilici absurdiust Si unquam sugim dissimulau
mi Ds mones, ad es fietam Crucem:prosecto cum se signo Crucis apostata signauit,sugam dissimulare non debuerunt. 33. Iosephu . Iudaeus adhuc,Crucis vim obseruauit, in Daemonum ei
Hione; qualo mox ad Crucem ab ipis productim obsessos relinquo bant imposiores; hacq; re commotus ille animum ad Christianam religionem adiecit An fori ut Christiaaus fieret Iosephus,adlab rarunt Ds mones
l . Cum Coades, Persarum Rex, cuius iam meminimus, spe gemmarum consequendarum, omnis seneris superstitiones, aduers us ins stos Daemones admisisser; qui fit, ut ad solam Crucem factam omnis Dς monum vis ab ista sit Λn luperstitiones non fuerunt,quibus se .stra Daemones tentarunt Gentiles, atque Iudaeil&sola fuit superstitiosa
496쪽
PARs TERTIA. 23ttiosa crux ab sntistite facta Cui hoc, vel per somnium venit in m&tem Aut superstitiosi non fuerunt Iudaei, atque Gentiles;aut omni superstitionis suspicione caret Antistes cum Cruce. Si sola Daemo mfuga Crux vires suas demonstrasset: forsitan I 'vis Crucu possct esse se ceta: Iam vero tam sunt multa,tam sunt varia,tam sunt magna, per Crucem perpetrata; Vt vel ex iis virtutem e
lus in Daemonum eicctione omnino oporteat astruere. Sed ex Crine Crucis vim contra Daemones cognoscamus.Crux sig- Ic. num c st rerum Daemonibus maxime exosarum. Quas igitur res e
osas Spiritus Nequam habent,&detestantur;earum signis gaudent afficiuntur recreantur Et rebus, & rerum signis cruciantur Daem
Dubium non est, quin odio persequantur Nequam illa, quae mag- Ρno in honore habet Deus. Contrariorum enim sunt ingeniorum; eontrariorum studiorum. Quanti vero Crucem facit Dominus' In summo illo & supremo die;in summo suo triumpho; quando ve tu rus est cum pote .:te magna ct maiestate, Crucem vult es e prscipuum, di it lustrissimum i ni igne. Matth. a . Num. igitur non possunt detestari Crucem Diaboli
Dubium hon est,implacabili odio Daemones detestari Deum Opt. is
Aiax. Dubium nullum quid quae Dei honorem promouent, abominentur. Quantum Ucro promouet Cruxi Crux, in qua Christianis gloriandum censet Apostolus Galar. 6. Omitto mortales ex Cruce Occasione sumere bonorum multorum; I'. quae ipsi faciunt;& detulantur vero Daemones;sumere occasionem multorum malorum,quae ipsi fugiunt,desidet it vero Daemones. An
hoc ipso ergo, quoad Crucem fuga sua alliciunt Daemones, suadcnt bona ξdissuadent mala Denique, ipsam urse Crurem inspiciamus quidnam in ea supersti- λ tiosum esse positi, inutibgcinus. Duo in ipso sunt, motus quidam manu in aere stet s,& cxl cctatio sugs D monum. Vtrum horum superstitiosum Prius illiud, an posterius Prius res naturalis est: iterum cssicium pietatis aut charitatis. Forte nec hoc, nec illud damnatur; sed quod si ga Daemonum ex 2Lrali manus motu cxspccteti r. Cur hoc An quia effectus Spiritalis, di quasi diuiniis, a re speratur corporea; quae cum illa affinitalcmmbet nullam ' verum limite quid in Sacramentorum usu obseruatamcn ad supcistitionem reuocare extremae esset dementia.
497쪽
Dicitur forsitan Sacrameta diuinam habere institutionem .Quid si eadem niti dicamus Crucem' quomodo quod asseretur, refutabituri si Scripturae postulantur; post alabuntur eaedem pro sacram ε-tii; quaecum hic in quibusdam desiderentur; vel illorum authorutas eleuabitur, vel Crux non idcirco reiicietur, quod pro se diserta
non habeat Scrip urarum testimonia.
Sed nec necesse est omnia diuinam habeant institutionem , quaer adspirituales emetiis producendos usurpantur, & corporea sunt. ab Apostolicis apostolicisq; viris quaedam probata & usurpa a esse potuerunt;quaedam a primitiua Ecclesia recepta;que vel hoc nomune non damnari,sed probari; non contemni, sed in honore hila eriduben .Quid si ex horum genere sit ipsa Cruxi Omnino vero rem ita se habere, laquentibus docemus; & eo bra.
uius, quo magis ad finem properat oratio. o Primum hic pro nobis est avriqusimus ScriptorTertullianu' qui, Libro de Corona militis, Traditiones Apolloticas enumerans: Ad ominnem,inquit.progressum atque promotum rad omnem aditu & exitum: ad vestitum & calceatum: ad lauachra: ad mensai: ad luminarad cubicula: ad sedilia: quacunq; nos conuersatio exercet, stoatem Crucis signaculo terimus.
Secundo, seruit Retula Beatissimi Augustinliqua. libro . contra
'' Donatistas capite 14 id censera vaItalicam habere traditionem. 8e institutionem, quod in maersa Ecclesia, ct omn:bus retro temporibus seruatus; quamιιιι ipsum etiam tale fit, ut Ecclesia potuerit institui. Quid vero Anuon in uniuersaChruti Ecclelia omnibus retro temporibus fuit
usus Crucis Tcrtio,valet hῖe Renida.qua usi sunt Irenaeus,atque Tertullianus. Ille libro 3. capite 3. hoc libro de Praescriptionibus Haereticorum. Vbi docent ex Apostoma defendere Traditione. quod pro tali habetur in s Ecclesiνs,vHeli inretra se continuata siuccessio ab Aponolis. An in nos tris Eccles ijs illa non est an pro ApostolicaTraditionc a nobis non
3 Addimus, pro his,quartum pro nostra causa argumentum, quod communi Ecclesiae Doctorum cousiens , usus Crucu pro Apostolica Traditione habeatur. An hic errare potest aut falleret si potest, nsione necesse est totam Ecclesiam erraret ut quae Doctores suos atque
M igistros, non possit non sequi Z19. Constitutum igitur sit Crucem ad Daemones profligandos δἰ pr scribendos valere. Sed qua Crux de quomodo Hoc definiamus,& caopiti finem imponamu . Primum
498쪽
PARI TE RTI A. Primum veto, ex iis,quae hactenus dicta sunt, haud obscur cog
noscitur, illam Crucem intests iniquam manu in aἡreformamus: illam, quam Transeuntem Vocauimus. Alia veruntamen est, quae in Imaginum constri uitur genere.& Permanens cinae Constans dicitur:& vel in plano pingitur, vel in solicia aliqua materia ei fingitur;quam ad DP mones pellendos valere, quamuis exemplis probari non possit: ratione tamen non minus certum est,quam illa Daemones pelli, quae manu sormatur. Cum enim Cinem detestentur Daemones; quidni hanc Constam ,' 'te detestarentur,quae & Crucis nomen habet,&non minores,quam
Transiens illa & in aere sormata, vires habet Quid, quod plus haec contra Ds mones seruire posse videatur Ete. nim cum ad Crucu conspectum Daemones fugam capiant; illa Crux hic melius seruit, quae perseueraqquim quae mox, postquam manufacta est, evanescit. propterea,quod hac pulsi, mox possint redire, illa ita pelli videantur,ut reditus omnino sit prohibitus. Hoc attendisse videntur Maior es nostri; ctim olim profanis 3 'Ιdolorum delubris, quae DaemonMn erant domicilia, destructis. mox Crucis vexit um erexerunt. Hoc qui Maiores hodie in Indi, aemulantur. Νcque enim Cruce Christi erecta,tantum Voluerunt reuocari ad memoriam Christi, quos pertulit,cruciatus & passionem; aut fgnificare loca illa,cuibus Crux ercaa,Christo seruire; verum etiam hoc signo ad ipsa Demonibus omnem accedendi aditum prohibere. Forte etiam hinc profecta Catholicorum consuetudo, ut in aedi. 36 bus. Crucis Christi,atque Crucifixi h bcant Imagines Cum enim aedes 1 Daemonum infestatione cuperent esse liberas:Cristu autem a que Crucifixi Imagines scirent ipsis esse exolas; hoc ipso existimauerunt Daemonibus aedes suas interdictas, quo Crucis, Crucilixique essent instructae & ornatae Imaginibus. Optandum esset, Vt quae Maiorum nostrorum in hac re suit 31. pietas; eadem nostris vigeret temporibus. Nunc proscriptis ex domibus Christi Sanctorumq; Imaginibus & in lignibus; cum V neris atque Priapi;alijsq; scaedis & profanis splendeant omnia, nonne Daemonibus aditum ad aedes atque domicilia nostra patefacimus
Ρatefacere ostendit exemplum puellae;quae cum in balneis Venerisim diginem fuisset impudentius intuita, & ad eandem se com post isset;mox a Det mone obsessa est,ut habet grauissimusAuthor Prosper Aquitanicus,li. 6. de Promissionibus.
499쪽
uum dita nec tabulas habere conuenit impudicas. L 'quax res est piisetura tacita,& sensim irrepit in animos hominum. Lingua loquitur auribus pictura oculis; multoque loquacior est pictura, quam oratio. &ι Segnius irritant animos demissister aures,
Quasu quae sint σι νlis subiectaside bus, ct qua ipsiesbi tradit Spectator. Arii toteles adco putat picturas, statuasque lasciuas ad morum eorruptelam facere , ut velit per Magiitratum publicis legbus cauer ne quid Imaginum sit in ciuitate,quod admoneat turpitudi
38, Quocirca bene Canon ioo. sexti in Trullo: Oculi tui recta aspr-ciant,& omni custodia serua cor tuum,iubet Sapientia. Corporis e nim sensus sua facile in animum cssundunt. Picturas ergo, qu C-culos pci liringunt,& mentem corrumpunt, di ad turpium voluptatum mouent incendia, nullmnodo deinceps imprimi iubemus. iquis autem hoc sacere aegrestuci fuerit,deponatur. Bene quoq; Cle mens Alexandrinus, postquam Paganos reprehendit,quod in cubili decumbentes Uenerem nudam respiciant in tabellis depictis:habeant quoq; Paniscos& nudas puellas.&ebrios Satyro, &c. tande cor cludit: IIortim nonsolam Uussed etiam assaltas ct auditus depotumlam esse
9. Intellexerunt haec Graeci de quibus scribit V Uilhelmus Duranius, Mimarentis Episcopus, li. .ca. 3.Rationalis diuinorum Olficiorum,quod Imagines sol sim ab umbelico supra & non inferius pingant;vt omnis stuliae cogitationis occasio estit sublata. Q Sed quomodo Crux Daemones fugat3R espondemus breui ter; Miter fugit illa I r. infensia iter Permanens. Illa, ut obiectum atq: efficia ens;haec, Vt obiectum tantum. Breuiter hoc. sed obscure. Explicam dum igitur. ε
t. Constanti atque Permanenti Cruci non aliqua vis inest: vi in pta sentes Daemones agat quemadmodum thus inest calor igni, quo calefacit circumstantem aerem. Hoc ipso f ugare dicitur, quod illam serre Daemones nequeant ; illam dctestentur, odio prolequa
4 - Idem odium ev it, ut stig ant Transeuntem.Nam 3c ipsa Cro est. Veruntamen hoc maior illis vis intertur : quod ad odium,quo per se Crucem fugiunt Spiritus,accedat imperium, in virtute,& cum Vim tute -- discestu in imperantium, atque ipsos caedere cogentium:.
500쪽
PARI TERTIA. 13 ut hie eum Cruce etiam hominta agant in Demoneuibi ipsa per se in
De Rebus consecratis: quibus sine ullo superRitionis crimine; docetur Catholicos uti,ad loca a Daemonum infestatione γ mole filia purgandae docetur item qua res hicpracjuum locum si tineant er quomodo hac pr
Llent aperitur. ξης tu i Ut r iii multa sitis in illa,de Daemoniacis, Dis c.
putatione. Omnia nobis in praesenti negotio seruiunt, alia directe lita indirecte.Indirecte illa,quibus demonstratum estre nu valuisse ad morbos pellendos; catenas dissoluendas: abigendas locustas. intum cscentis maris fluctus frangedost alia. que his similia: irecte vero, quae docuerunt ijsdem vim Det monibus esse allatam. Et hoc quidem egregie praestant, quae pro Daemonum ex hii. a. manis corporibus eiectione dicta sunt;sed maxime exempla, quibus eosdem locis pulsos,& in fugam conuersos docuimus;exempla. inquam, Sicaeonum Archimandritae, Theodori; qui benedictae, quae aspersione,domum a Daemonum in sestatione liberauit: & Sacerdotum,qui ex Moguntinensi agro DF monium, quod iam tribus annis magnas attulerat molestias, eadem lustrali aqua profliga
Poterant haec satis esse pro praesenti argumento. Quia tamen hic Feliam quaedam dii licuitatem haben nilla non praerereundr; sed discutienda existimamus. In his primum cst; An hic Daemonis fugam limulent;an potius cogantur Rebm consecratis,ut inuiti, discedant. Α' terum cli;Quaenam Res consecrata, maxin .e ad Daemones locis proscribendos valeant. Tertium, s)υmodo illae Spiritus in sigam conuertan';an uno atque eodem Omnes;& rursus redem, quo Crux atq;
Reliquiae,de quibus praecedentibus Capitibus. De pi imo illo sic statuimus: Damones non Uc fugam fmulare ct 4. adsvopilianem fuga inmiἀre ista fiet visa rM,multos pclli,ta in ii gam g a conuer