Gangraena theologiae Anabaptisticae, Disputationibus 48. olim publicè ventilata in illust. gymnasio Geltovelavico. Auctore Johan. Cloppenburgio ... et Frederici Spanhemii ... Diatriba historica de originem progressis, & sectis Anabaptistarum

발행: 1656년

분량: 300페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

71쪽

Fidei meditationibus perpetuis&jugi exercitatione mi applicari

possit illud Pauli, Depositum serva, i Tim. 6. ro. 8 Neve igito donum, quod in te est, T. Tim. 4. I . Hoc respectum exserte prae cepit Christus Eχετε mςρ, Θιου Habet Fidem in Deum, Marci x et aa. Iacobus vetat haberi ridem εν ποσωπιμίους , ac

o. hlinime autem contradicitionem implicantista, neqtie uno astinuato alterum negamus: Esse τὸ Credere ατ Resipiscere conditiones N. T. nobis praescriptas:&Esse charismata seu dona

gratis data, Habitus Spirituales Fidei& Charitatis, quin ipsas ex habitu e licitas actiones quia, ut primum illud, ita posterius pariter affirmat Scriptura Phil. I. Io. 4. I vo Conciliatur autem Enantiophanes, per Euan ici foederis differentiam istam, Quod in Evangelico foedere, secus quam in Legali, salutis dispensatio divina, Jus ad haereditatem prominsionum, non sit a Conditionibus istis,ut ab opere nostro suspensa. II. deo ut hanc ob causam Apostolus in ipsa Salvifica Fideremoveat, ab opere nostrae obedientiae, efficaciam salutarem in antithesi ad Gratiam Dei, qua nobis datur Τὸ Credere, Eph. 2. 8:'. 3. Gratia salvati estis per Fidem, non ex vobis, Dei donum est: Non ex operibus, ne quis glorietur. Ipsius enim sumus opus, creati in Christo Iesi ad opera bona. Ia. Est ergo de praecepto; πνητε Credites, sic censendum: eri nostro normam O modulum prascribere Legem, non Euangelium pracis intellectum scindum quam normam Legu Fidesjudicatur rebusta aut imbecillu, O argetur debita veru Fidei perfectio adeoque hic etiam Praceptum ipsum materiam ministrat non Spei,sed desierationi estque Murreliqua Lex, Litera occidens. Euangelio aurem ancillaturo Spem ministra salutis, a Padagogus ad Christum quatenus vocat riaeceptum istud ad Propriae Iustitia abnegationemra ejusmodi exhibet obiectum perationis Fidei nostra, in quo praexisti solidum consolationis fundamentum, etiam conira ipsam Fidei imbecillitatem. I Hinc omnium vere credentium, tam infantium quam adultorum in Fide Fides in justitia Dei nostri Iervatoris nostri Iesu Christi est tam ιγ a. Pet. i. r. Quod locum non haberet, si

aestinia

72쪽

aestimatio fieret ad mandatam persemionis normam aut appreciatio operis perfecti, ad Calutem ut operis mercedem. Is Euangelice ergo accepta vox illa, Crede ct Fidem habe, requi- pollet Con lationi, qua datur resipiscenti x ηιο φορο α ista, ut tuto recumbat anima ipsius in Gratiam Chosti, quando vere alutem sitit; juxta illud, μη picοου, κονον χάου , Ne metue, δε-lummodo credes, Marc. s. 26.16. Ad hanc analogiam juxta praeceptum vera resipiscentiae bonorum opernm, uant expressae in Scriptura illa Novi Ecederis formulae, per quas ipsa resipistentia, ad peccati mortificationem&bonorum opeirum studium promittitur, tanquam donum Dei, quod ipse operaturus sit in nobis; ut isthoc signo Margumento cumulatior sit& solidior Fidei conseiatio Iere 32. o. Esai. 32.

et . Est ergo a Lege quidem, non ab Euangelio praecise intellecto petenda in resipistentiae praxi bonorum operum norma, ipsa interior conscientiae directio in odio peccati, Amore justitiae: Sic tamen ut Ius ad vitam aeternam Euangelio prona illam, non pendeat a Legali perfectione resipiscentior,& bonorum operum, ut acquirendum demum.18. Pendet enim nobisjus illud totum utjam quaesitum a Christo, ex divina nostri insitione in Christum, in se arcana, nobis autem revelata per fidem, quae per bona opera fructificat ad gratitudinem hostram. Nam qui credit, habet vitam arternam, per arrha bonem Spiritus tanquam a καGθηκην seu depositum , quod ipsi servatur in coelisJoh. 3. 36. s. et . 6. o. . l. r. Johan. s.

23. 2. Cor. I. 22.2. Tim. I. II. I. Pet. I. .

73쪽

Perseverantia Sanctorum.

. SECTI I. De Subjecto Perseverantia. I. Controversia de Persieperanιia Sanctorum certa an Inceria, pendet in initia determinatione Subjecti, cui cetiitudinem Perseis Verantiae vindicamus secundum Scripturas, quod Sanctorum nomine continetur. Intelligimus autem initio Persianas Sanctorum si gulares; non autem populum sanctam per externam visibilis Ecclesias ex mundo segregationem qualiter Populus sanctus dictusfuit EeclesiaJudaica, Deut. 7. 6. a. Nam ut Ecclesia visibilis permansio non dicitur in singularum perduratione, sed in perpetua aliorum successione. Sic Perseis verantia unctitatis continetur Bla similitudinis liceessione adeo ut necessario sancta esse desinat, si sanctis singularibus paulatim hi caelum sublatis, residui maneant&subnascantur posteri profani. 3. Hanc Ecclesiarum ν bilium possibilem postasiam et sine praejudicio perseverantia singularium sanctorum nemo orthodoxus ne- degenerem, noxiam, Iec s. r. & de ramis naturalibus sua incredulitate defractis ex spirituali olea Christo, Rom. XI. . Sanctos autem singulares porro intelligimus, non quosvis

quocunque modo in Ecclesia vlubili sacrorum consertes, aut donorum Spiritus S. participes, ad mentis illuminationem per fidem dogmaticam ouin etiam, aliquam affectuum mutationem, ut pristinarum cupiditatum reseaenationem, per agnitionem Veritatis, ad externam vitae cor rectionem. s. sed intelligimus, Sanctos pere interna regeneratisnesanctiφω- ιοs, 4 Spiritu regenerante donatos fide silvifica vera, ad Iustificationem Euangelicam,in vitae spiritualis interioris novitatem: breviter, qui non humanasecundum charitatem iudici Sancti censentur, sed qui Dei,&fidem& conscientiam ipsorum pernoscentis

74쪽

intimes iudicio secundum veritatem, Sancti sent,in imputata sanctitate Christi perfecta is inhaerente ipsis sanctitate inchoata. 6. Hujus loci est plenior vindicatio Aci Hebricio. 29. quem tangebamus Thesi et r. Disput ad Artic. II. Sectio. IV. Diximus illic non videri largiendum, ut verbo ψγιασθη sanctificatus fuisse dicatur sanguine Foederis, qui anguinem Foederis profanum ducit. Quid ergo Verbum ἡμάσθη sancti icatus est, accipiendum videtur non de sese Filii Dei, se de Fili Dei ibidem nominato; atque Xponendum ex verbis Christi Ioh. I9. Pro ipsis me sanctifico, hoc est consecro me corporis est sanguinis mei sacrificio Cujus quidem expositiones optionem iaciunt lectori ipsi Remonstrantes Defenf

. Posset autem, quod mallemus nos, accipiet timάσθη de ipso Foedere, In au sanctificatum est Latine in neutro genere ut sanctificatum sit sancitum, ut 'nonyma sint ista Foedus sanctificatum,& Foedus sancitum, in sanguine. 8. Hos autem quos definivimus omnesin solos facimus Subjectum illius, quam asserimus Perseverantiae hoc sensu, ut quum

a coetibus aut populis ingratis contumacibus, propter Apostasa a Fide ivi Pietatis Proseuione: fraxi exteriori, ulto Dei judicio etiam ministerium Euangelii omnino aufertur, quod necessarium est regenerationis ac sanctitatis propagandae semen atque Instru-rnentum,singulares tamen unctivi regeniti non deficiant: sed his paulatim in coelum sublatis, iroianis manentibus residuis, similibus stubnascentibus posteris, sanctus populus esse desinat,

Rom. I r. a. s. I. cum I. I'.

s. Subjectum autem Perseverantiae facimus illos omnes ω

los, pariter quidem ratione peritatis essentia, non pariter ratione in tegritatis ac mensium ut laus PerseVerantiae non ex homine perseverante sit, sed ex Deo conservante, perficiente virtutem suam in infirmitate, a Cor. a. r. r. 9. Rom. . .

io A Perseverantis ergo subjecti infirmitate varia, varias quidem eclipses habet Perseverantiae vigorti virtus ac consequenter etiam consolationum divinarum sensus interior at posset Car ni Satanaeac Mundo, sibi relictus homo etiam regenitus, viri bus cedere ac victus succumbere non minus, quin magis, quam

75쪽

tentationi succubuit Adamus prImus Non accidit tamen nee evenitaut totays aut finalis Sanctorum Apostasia quia subvenit Iaborantibus promissiim Spiritus S subsidium, per jugem semper vivamiro illis Christi intercessionem juxta id, quod Petro dictum

a Christo, Luc. 22.3I .ine.

Gratiliaternum.

. . Ex praesenti instituto sufficiet Perseverantiae sanctorum EuangeliceJustificatorum demonstratio, ex Foederis novi Gratiae AEternitate. qliae eontradictionem implicat cum eorundem Tinali aut Finali Apostasia. a. aeternitatem illam novi Foederis Gratia confirmamus primo, ex illorum testimoniorum classe, quibus commendatur praestantia&excestentia Promissionum Novi Foederis supra Promissiones Vereris Foederis legalis, hoc nomine, Quod Vetus Foedus factum sit irritum per Apostasiam, Hebr. 8 a v. 6. ad finem capitis: &Hebr. Io I - II ex Iere. 3I. 3I. 32.3. Hoc enim Veteris legatis Foederis α-φελες corrigitur ista Promissione novas ore urDeus Leges suas mentibus & cordibus inscribat,is peccatorum atque iniquitatum ipserum non recordetur amplius, Ier. r. 3. 34. atque ut indat illis vorinuminviam unam ad timendum Deum omnibus diebus: Quo nomine, Deus inquit, pangam ipsis Foedus perpetuum, quia non avertam me a prosequendo ipsos, benefaciendo ipsis,&timorem meijudam animo ipserum ne recedant a me, Jer. a. 3' o. Quam promissionem confirmatti illustrat testimoniumEzechielis 36. a. s. 29. . . Non corrigeretur certe illud Veteris Foederis αγωοελεe, quod corrigendum erat, a Deo illis verbi expressum isti non perstiterunt in illo meo Foedere,vi ego dispexi eos si quod contendunt Remonstrantes in Novo foedere etiam hoc fit, ut con

foederati non perstent in Novo Foedere, meus tandem illos despiciat.

. . .

76쪽

Quod fieri aserunt hoc pacto, ut Deus, tentato sine sucis cestiuallo Gratiae apotele smate, quod locis jam indieatis se moliri

velle testatur, puta, ut indat cor novum amoveat cor lapideum, indat timorem animis ipsorum, ne ab ipso recedant, servet ipsos ab inquinamentis: Victus ipserum cordis duritie, non persequatur Usos benefaciendo,sed peccatorum postliminio recordetur; quod ubi fit foedus antiquatur. 6. Deum non tentare unquam sive successu illud taliae Perseverantis apotelesina; confirmant expressae affirmationes Scripturae in contrarium I. Cor. 8 9 Phil. I. 6. I. Thess. s. 23. 24. . Atque indubitatum Perseverantis Gratiae potelesima promittit Deus , ultra Novi melioris Foederis titulum, adhibita nomenclatura expressa Foederis perpetui Gen. II. I. Iere. 2.39. quae flagitat benignitatem sempiternam, qua Deus sic misereatur se mel, ut non denuo esservescat, contra illos quorum miserius est, increpatione: indignatione aeterna: Qxrod non fore Deus jurat, ex Foederis Noacho jurati typo addens porro, Quamvis hi montes recederent, ii colles dimoverentur; attamen benignitas mea a te non recedet, Foedus pacis meae dimovebitur, ait milerator tuusJehovah, E . 4 8. o. o. 3. Benignitatis illius aeternae, perpetui Foederis titulo olim juratae Abrahamo, illam, quam urgemus Perse varantem est caciam, explicat Pater Joh. Baptistae, afferens Deum Iurejurando jurasse Abraham patri nostro sedaturum nobis, ut sine metu, manu inimicomm nostrorum liberat erviremus ipsi cum sanctitate&justitia, in ipsius conspectu, cunctos dies vitae nostrae. Atque hoc vocat Foedus seu Testamentum Dei sanctum, Luc. I. yo. --76. o. Eandem illustrat celebris illa ter inculcata promissio, communis omnibus viva fide Christo insitis: Desponsabo te mihi, desponsabo te mihi in saeculum justitia, judicioque ac misericordiat miserationibus & desponsibote mihi in fide, Hoc r. io Ex versu ibidem a 3 collatione facta cum Rom. 9. 2 h. . r. Pet. a. ro. nihil certius est, quam accipiendum esse Hostar testimonium de Spirituali Ecclesiae conjugio cum Deo, quo eri non pondo, dicitur populus ejusque milaretur Deus, cujus non erat

77쪽

liberantes, animam fide sulcientes cientes oculum lege tem perantes, non aliter ad salutem aeternam patentes beatitii-dinis campos transmittendi Consequens est potuisse fieri, ut nec subditos nec membra haberet Christus, quae ei obedire vellent, aut in Fidei obedientia perseverarent atque ut eo pactormili per

Christum alvarentur, revinchovius Distere contra mentim: pag. I . Remonstr. Dectar. sent in Synodo. Art. a. pag. 83. Apol. Cons. cap. 9. sol. Io 3. Io .

Is Atqui ex Promissionibus Christo factis, ita jam hesi

3. produximus, omnino necessarium fuit, ut plurimi fierent subditi Regis&membra Capitis Christi, &manerent. Etenim ora, culum illud Plata. de uncto Regemper Zion monte sancto Dei, flagitat, ut non dominetur Christus, ex hypothesi, tantum puniendo rebelles apostatas sed ut habeat fideles subditos, qui Spiritu Christi ducantur, ut unctionis ipsius consortes,4 perducantur ad vocationis metam alias enim tantum haberet regnum in monte Sinai, ex legali scedere, confer Gal. . 34. 16. Pon ex jurata promissione aeterni Sacerdotis Ps. 11o concludit Apostolus ad Hebr. cap. 6. Scr. hanc solidam nostram consolationem : quia non potuit frusta susceptum esse hoc juramentum divinum, necessarium fuisse, ut plurimi essent, quosjuxta immutabilitatem consilii divini Christus servire ἐι --mλες. Quos Apostolus amante capite et to. --- I definiverat divina Praedestinatione ad adoptionem in filios, quando dixi, Decebat enim ipsum, propter quem sunt haec omnia, ter quem fiunt haec omnia, multos filios in gloriam adducentem, principem fa- Iutis ipsorum per affictiones consecrare.

milli Filii Dei adducerenturin gloriam: aut ut nullum haberet Regiae potestatis exercitium Christus, quam in puniendis rebellibus perduellibus.18. Atque ex indicatis jam locis En . 3 3.&s . idem planissime confirmaturi Promittitur enim Christo abselute Semen , id spirituales multi, quos praenunciatur se cognitione Justificaturus: promittitur Christo Satietas, quae signincat expletionem desiderii illius, ex quo suscepturus esset laborem animae o suar

78쪽

suae estque ipsi Imus laboris aismae fructus, quem spondet Deus Christum visurum, illa,quae capite s . praenunciatur, numerom

sima Ecclesiae prole. I9. Hae promissἰones non potuerunt non habere in christo ναὶ χαι et Aiαι- ad Dei gloriamo Cor. r. o. Excidissene autem prorsus, si, ex hypothesi Remonsti antium, qua locis indi, catis legitur acsidere potuisse, nemo meriti ejus particeps esset . cupivinet, saltem non perseveranter: Nisi dixerint, quod cogitare blasphemum estdeo casu Christum languine rebellium ierduellium, quem sitiisset, satiandum suisse. 2o. Postremae hae demonstrationes confirmant solidissime, Gratiam conversionis falvandoriam irresistibilem, quam Remonstrantes impugnant Artico 3. 4. Sanctorum Perseverantiam, quam impugnant hoc Articulo quinto.

Ne pagellae vacent, repraesentatur

Remonstrantiu amos diuinque Articuli, nutjacent.

In Remonstrantia, anno isto Mense Iulio Ithistr. Hollandiae ordinibus oblata, qua legitur initio Collationis Hagiensis, inter prete P. Bertio. Testamur ergo de divina made linationed eapitibu ei adnexu, hanc suam est sententiam, pag. t. s. as. I. Deum aeterno & immutabuli decreto in Christo Iesu filio suo antejacta mundi iundamenta statuisse ex genere humano in peccatum prolapso, eos in Christo, propter Christum, terrairmitum salvare, qui per gratiam Spiritus Sancti in eundem Filium situm Iesum credituri, inque ea ipsi fidei obedientia fidei per eandem gratiam usque ad finem essent perseveraturi: Contra Vero contumaces&incredulos, sub peccato ira relinquere& co demnare,tanquam a Christo alienos juxta verbum Euanglii Joh. 3.16. Qui redit in Filium habet uilamaternam, qui veroFilio non obtempe rat, non videbis vitam, sita ira muneisuper ipsum: Cui alia quoque scri plura dicta respondent.

Proinde Jesum Christum Mundi salvatorem pro omnibus M

79쪽

ingulis hominibus mortuum esse somnibusque per mortem cru cis

promeritum reconciliationem Wremissionem peccatorum ita tamen, ut nemo remissionis illius reipsa particeps fiat , taetergredentes, idque etiam secundum Verba Euangelii, Ioannis . 6. Ita Deus dilexit Mundum,u Filiumsuum unigenitum dederit, in qui qua credit in eum, nonpereat sed habeat vitam alernam. EtEpistola priore Ioannis, cap. z.V. 2. Ipse es propitiati pro peccatis nostris, nec pro nostris tantum, sed etiam pro totius Mundi peccatis.

3. Hominem sal vificam fidem non habere a se, neque liberi sui arbitrii viribus quandoquidem in statu nostasia 4 peccati nihil boni quod quidem vere bonum sit, cujus nodi in primis est fides

salvifica ,ex sem a se potest cogitare, velle aut facere sed necessa rium esse, ut a Deo in Christo per Spiritum ipsius Sanctum regeneretur atque renovetur, intellectu, affectibus seu voliintate, omnibusque viribus ut verum bonum recte possit intelligere, meditari, velle, atque perficere, sicut scriptum est, Ioli xv. S ne me nihil potestis facere. . Hanc Dei gratiam esse principium, progressuma complementum omnis boni, adeo quidem ut ne ipse quidem regenitus absque praecedente, sive praeVeniente ista, excitante, prosequente, cooperant gratia, bonum cogitare, velle, aut peragere possit, ullisve ad malum tentationibus resistere: ita ut omnia bona opera actionesque, quas quis cogitando potest, adsequi, gratiae Dei in Christo adscribenda, sint. Caeterum quod ad modum operationis

ejus gratia attinet, non est ille irresisti bilis, quandoquidem scrip tum est de multis, quod Spiritui Sancta saerint, Acst var. Et alibi locis compinsibus. s. Eos qui Christo vera fide insiti ac per consequens vivificantis eius Spiritus participes facti sunt abunde instructos esse viri

bu quibus adVersus Satanam,pe catum, Iundum suamque carnem

possint pugnare, atque adeo etiarn victoria ab iis reser e semper tameniquod cautum Volumus,auxilio gratia Spiritus Sanm: Iesum Christum ipsis per Spiritum suum in omnibus tentationibus adsistete, manum porrigere, ac eosdem si modo ad pugnam ipsi parati sint, ejusque opem d poscant, sibique ipsis non desinthiulcire ac confirmare, ita ut nulla fraude aut vi Satanae seducis aut ex

80쪽

meas nemo rapιet ex mamι mea. Caeterum , utrum iidem non possint

praesentem mundum iterum amplecti: a sancta doctrina ipsis semel tradita recedere, bonam conscientiam amittere gratiamque negligere esse prius accuratius e sacra scriptura inquirendum, quam nos illud possemus alios cum πληροφρυα animi nostri docere.

FINIS.

SEARCH

MENU NAVIGATION