장음표시 사용
83쪽
Angraenam feeit haeresis eclam illorum Ana. baptistarum,qui post motus Monasterienses n. is3s existinctos, saniores visi lunt, aut minus noxii, inter quos eminuit Memio Simo , a quo communi denominatione hodie dicuntur Mennonita, meniusteir ut in hodierna ipsorum Theologia sit μηδενυμ nihil seni quod maxime imputandum efficaciae erroris in articulo de Incarnatione Christi. a. De Incarnatione Christi controversia inter Mennonem S. α Iohannem a Laseo, & Micrisiam diButata, circa annum II s. ut eX Defensionea aetas constat, tangebat tantum originem carnu Christi. 3. Salva erat Fides Orthodoxa de Unitate taentia Deiri Trinitate Personarum quam contra Arianum Adamum Pasis in Cil loqui Lubecens vernacule excuse, habemus a Mennone S desemam: Et lanebat Iob. Lasco extra controversiam quaestionem illam, MChrsus Domininfit Dei Patris ὀμοουeno Filius. . At diu silvam esse non permisit pertinaei Anabaptistarum, qui quidvis potius sibi censiuerunt movendum, quam ut cogitarent de Palinodia, ac faterentur veram Carnis Christi originem ex carne Virginis Mariae. s. Hodie enim insigniores Anabaptistae, maxime illi, qui di .cunturi Flandrica, quibus resertum est Belgium, isti Orthodoxae&Catholica Fidei de Unitate Essentia divinarin Trinitate Persenarum nuncium miserunt, ut, quando uno ore hobiscum Ois Sui videntur, ludant tantum aequivocationibus ad decipiendos idiotas comparatis.
84쪽
s. Negant initio, Verum Deum, qui nobis adorandus est, Deum in Scripturis nominari Nominibus significantibus Essentiam ejus aeternam & increatam, adeoque ipsi propriis; sed tantum notari nominibus Dei Dominium Dei, ligniricatione communi, qua etiam Mosesin Praefecti Israelis dicti sunt Dii. . Resellitur hoc κωτιν =ε tum quod excidiotarum amectata ignorantia, qua linguas originales Scripturae S. negligunt, ortum videtur ex nomine Tetragrammato plar elio vali quod negari non potest ab Essentia suam habere Etymologiam atque illa
nominis notatione soli aeternoin increato Deo proprium esse: Atq; in versionibus libroru& Locorum V. T. Nomen κυρο , Domminus,frequenter respondere huic vero nomini proprio veri Dei. s. Errant graviter, qui hoc, quod fateri coguntur verrum nomen proprium veri Dei, existimant in Scriptura etiam creaturis communicari; quod negamus ex ullo Scripturae loco evinci posse factum, neque figurata acceptione, neque per catachresin aut ironiam, a Scriptura loquente neque hoc concedendum propter nominis
illius contestationem divinam, Es 42 8. 48. a. II.
s. Enimvero dato non concesi esse in Scripturis loca, ubi
unus memoretur Angelus creatus, Dei personam nomenque Dei
proprium sustinens: non infringitur tamen, quod hic urgemus, Quando saltem ero Deo tribuitur hoc nomen π esse hoc notatione non Dominii, sed essentiae verum nomen proprium. o. gamvis autem singulariter sua etymologia, & notatione Essentiae, nomen illud rari sit verum nomen proprium veri Dei; De reliquis tamen Veri Dei Nominibus in Scriptura S hoc quoque affirmamus, sive absistute Deo propria censeantur sua Elymo
logia, sive communia, & nonnunquam communicata creaturis:
nusquam tamen ita abselliferi definitive in singulari de natura siqua aut persona creata praedicari, quin ipse schemate dictionis
manifesta sit ironia aut catachresis. ra. Illustramus assertionem hanc, distinctione Nominum Dei,
ab Indi tamentis illis, quae Attributorum Sapientiae, Bonitatis MIustitiae Dei quadam igamine analogica Creaturis sunt communia: ut quamvis κατ ἐξ o Deo vero ut propria vindicentur, dicaturque ipse solus Sapiens Zonus, δα Tamen etiam absolute dc
85쪽
definitive praedicentur de creaturis, nulla nomiitis divini profa natione aut catachresi: Non potest similiter absolute definitive de aliqua :ngulari creatura dici, ipse est Deus, quemadmodum fas est dicere, ipse est Sapiens, Bonus,Justus, EZech. 28 2.9. Ia Hinc manifestum est Nomina vero Deo in Scripturis at tributa, quibus salutatur Deus a creaturis adorandus V. G. ine Iterata I. Reg. 8. D. n,nNT IN 'Iehovali ipse est Deus, significare directe Essentiam maturam divinam,
qua ipse ab omnibus λιγμενοι Θεοῖς dictis Diis etiam Magistratibus Angelis, quibus ipse dixit Dii estis,distinguitur,ut solus φυστι Θώος Natura Deus, Gal. q. s. cum I. Cor. 8. 13. Neque Jam, per distinctionem Nominum Dei ab Indigita mentis, locus est evasioni isti, Naturam De non esse ipsam Dei essentiam, sed Sapientiam Bonitatem OIulitiam Dei: quod fatagunt confirmare ex 2. Pet. I. . ubi dicuntur sore Θεια κοινωνοι φύ πως Divinae naturae consiortes. Nihil quidquam etficitur ex hoc loco contra nostram assertionem quomodocunque illum torque antiqui nunquam erimus aut dicemur Natura Ditis χεοι etiam quando erit consummata naturae nostrae sanctificatio. i . Non est autem ad verborum Petri vindicationem, contra Enthusiastarum monstrosam Apotheosin seu Deiticationem naturae creato necessum,ut hoc Anabaptistis largiamur in hac concertatio ne ut Θειαφυας significet hic non ipsam essentiam Dei sedat tributa Sapientiae, Bonitatis&Justitiae Scimus favere isti exceptioni commentarios orthodoxorum Verum censemus rectius nos posse interpretari Θειαν φύm Divinam naturam, Deum ipsum, qui sua natura Deus est, illa loquutione, qua HominemJaco 'bus vocat φυα ἀνθωπίδε, maturam humanam, Jae. . . Dici aut inprime possunt pii absque seae natura Deificatione, Divina naturae,id est, Dei ipsius κοινωνοι, quia cum ipse habent κειν--
is. Praecognitam adserta ominum Dei in Scripturis praedicatione de Vero Deo, significatione non comi mihi
Dominii, aut attributorum communicabilium quadam anais
logi , sed propria notione naturae essentia divinae r
86쪽
corruit Hypothesis Anti-Τrinitaria Anabaptistarum Doctoin Coutermanm: Unius Dei appellatione non notari unam divinam Veri Dei viventis Vitam & Essentiam aeternam: sed contineri possia Essentias plures, sua Vita singulari discretas, modo intelligantur in Cathedra una,&Regno uno, uniti, una individua gubernatione& dominatione. x6. Equivocationem illam Anabaptisticam, qua si dixeris Patrem Filium Spiritum S esse tres Personas, at Deum unum possis tamen eum Arianis sentire Patrem statim habere Vitam Sc Essentiam aeternamin increatam quod non obscure urgent ex Ioh. r. 3. Eph et II. Matib. 27. s.&Jolacio. r . Confesoni. Opposita H. Fauhesio Ioa auctores, pag. 3.3. Equivocationem, in quam illam non patitur locus illustris Detit. 6. . in quodi sui jectum & praedicatum enunciationis facit verum nomen proprium veri Dei, quod Essentiam aeternam notat. Audi Istae Iehovin Elohim noster, est Iehovali unus. Nullo schemate potest esse imus Iehovali extra unam aeternam essentiam. ii . Ad locum Joh. r. . in quo Volunt singulariter Patrem appellari Solum verum Deum, respondemus, contrarium verum
esse, e ipsis Christi verbis doceri: Patrem quem ille milat
Iesem Christum esse unum illum verum Deum-18. Loca reliqua non subjiciunt Deitatem Filii Deitati Pur sed tantum naturam humanam assumptam. 1 o Linguarum inter Anabaptistas conrusionem Sc desperatum,el merito nominaveris quod hic cum Mennone disicordiam Concordem jactent, quae sola verborum ambiguitate conciliata expediri queat confess pag. I. ubi a I. outeman scriptum ex stat confieri Deum ὀμο-ον seu uniae Urnii esse Umen extra .eistra Verbum Dei X. Art. art. 3. F. 93. Scripsit ergo seu dictavit extra&contra verbum Dei Menno S. sequentia haec quae ex Vernaculocolloquio Lubecensi exscribimus Latine ad verbum tran-
ct aeternus , individuus Deus: Un enim est unus absque alio. Iterum, inquum, stumvis ill sim tres Subsamiisse persona: Ium tamen Virtute, Operar
87쪽
inera line, rilaniates inomibus, una sterna, indipidas, Omnipοιens nila, tura, Gloria, Spiritus 9 Deus unus.
a I. Unitatem aeternae Ementiae a Mennone cum Perisnarum Trinitate orthodoxe contra Adamum Pa loris adsertam, demon. strant verba r.Joh. . . Hi tres Unum sunt: mominatim Filium esse Patri Homoousium, verba Christi Joh. o. r. Ego Pater unum sumus: Et hic ludibrium debet Anabaptistarum Doc tor Loutermannus, quando profitetur, sebi consemnere Artis Grammatica analogiam.
r. IVLIis Scriptura: locis I. Ioh. s. . Iohan. 3 o. o. ipso di ctionis chemate Grammatico D ἐσμιν , εν m, Unum a sumus, Unum sunt, demonstratur singularis in Deitate Essentiae Unitas,quamvis communis tribus Personis: sed priori loco solida altera demonstratio subest, ex Testificatione ipsa coelesti,
quae extra unicam aeternam&increatam et sentiam non potest esse, a testificatione quavis alia independente , authentica &4n- fallibilis ex quo consequitur per Testificationis identitatem, Tenium trium, in divinae omniscientiae Veracitatis attributis, adeoque, propter absolutam Dei simp)icitatem, in ipsa Deitatis
Essentia, Unitas. et Enimvero, ubi testes tres negare tutum non est , ne tamen Personas tres fateri cogantur, averiantur Mennonitar in Mysterio S. S. Trinitatis vocem Persona quasi onfictam tenerein ambiguam Confess opposita Fauheti pag. 33. Quamvis ignorare non possint illa usum Mennonem S. incilioqu. Lubec. dc in Confessone quam ἱnscribit claram θαναιτῆρ ra quae exstat S inraru pari. a. Quod Christus Iesus silurica is indiuidua Pissona. 3. Si adhibita voce Persona, edi potest Consessio Clarari quae contradictionem non patitur, de Christo Iesii cur insimulatur, ambiguitatis vox illa Patri Iesu Christi attributa, vel Spiritui sancto A .
88쪽
. Nec eonsula censeri postest,etiamCire ni&Quintiliano usii
pata , non de hominis tantum eonditioned qualitate, sed de humano individuo Cic. Ep. ad iam .libH. ep. .clade InVent. lib. I. g. 68. Quintil. Instit.Orat. lib. 3.c. 8.lib. 4. c. c. lib., c. 2. Quod notamus propter falsiamin temerariam Valla censuram in Boeιbium Elegant. lib. s. cap. yas Anasogica similitudine substantia humana primae indivi duae, nec temere, nec a Boethio primum, sed ante illum a Tertulliano Latinorum Patrum antiquistimo, adhibita eli, ad distinctius significandum, id quod in hoc mysterio Graeci Patres dictum volebant, maxime voce ham Hypostasis: quam non satis a praeci a notione Euentia communii, ut incommunicabilem, distincte exprimebat Latina vox Substantia, quando olim dixerunt Patres
Latini sensu oethodoxo Vna essentia tres Sub antia. 6. Iam vox 'postasis, quam Latine Persinam interpretatus est Ter sanae contra Praxeam, cap. triri. 3 r in illum sequuti Patres alii, ut nulla esset in v e ambisuitas, ab ipso Apostolo extatussirpata in hoc ipso mysterio, ubi Filium vocat characterem is Hie Hypostasios Dei Patris Neb. r. 3. Quare non magis αγρ φοψ, seu praeter Scripturam conficta dici debet vox Persona
seu Latina,seu disium lingua vernaeulae cujuscunque traducta, ad necessariam vocis Graeca interpretationem; quam quaevis Vox alia vernacula, qua ipsum Dei nomen ex originali lingua transfertur. . Sed morositatis Mennonitarum circa vocem Persenae mysterium est, Quod Christum non unanimiter nec constanter credant, Persenam divinam aliam a Patre esse, ante nativitatem ex Maria virgine, ab aeterno genitam.
8. Latet ille anguis in herba, quando videri volunt vel maximia asserere aeternam Filii a Patre generationem ejusque modum num instrutabilem & ineffabilem: GUU vnsilia Fashel pag. 6 Lastius enim Consessionis secti,inter quos agmen ducit Iae.
se nimis produnt hoc ναὶ nyita affectatam ad μεθοδεια πῆeαλδης quivocationem.
o. Quid ergo aeternae Rilii a Patre generationis nomine,
89쪽
haeretico sensu intelligandi, dissicendum ex L . Art. s. g. 22.8. F.s 2 ille non semel dictat, Christum propterea a Prophetis Deum nominaeum, er tinternum Dei Filium, quod pro nobis praerisus fuerit ante mundi initium, ut Petrus inqui I. Pet ricio. Quod quando ipsis vi-stim est dissimulare, qui tamen non dissentiunt, negant Christum hoc nomine esse lenitum Dei filium, quod ad hoc electus sit, ludentes in voce electinesquam nolunt esse Synonymam Voci praeordinatus, aut pravisus quamvis illam adhibeant, ut quod junt negare credantur, quando intempestivum videtur, quod sentiunt enunciare. o. Praeordinatio certe illa seu Praedestinatio,qua Filius Dei est
προεγνωσμ iso seu praeordinatus ante acta mundi fundamenta I. Pet. I. 2 o. perperam pro aeterna filii generatione , vel obtruditur, vel cum illa contunditur , Est enim Praeordinationis illius ut a libero Dei decreto profectar, in secundo quasi momento aeternitatis, Oblectum p existens in primo momento, Persena Filii genita: Subjectum est voluntaria Filii fid ustio& fidejussionis in tempore Bbsequutura exsequutio, Atq;ea propter Praeordinatio omnino aliud quid est ab ipse Eterna Filii generatione, eaque posterius.
13. Accedit ex ipso Petri loco,quod praeordinationis terminus praefinitus definitur non Filiatione ipsa gloriosa in forma Dei quod debuerat fieri ex hypothesi sed ignominiosa ad mortem exinanitione in forma servi, quasi Agni devoti mactatione. I 2. Luxata istis aequivocationibus confestione de aeterna Filii Dei generatione, ut hoc nomine liberum sit intelligere aeternam praeordinationem Filii hominis Confundunt monstrose vetam ab aeterno existentem essentiam veri Der, cum Essentia Carnis Christi nondum existentis, quando asserunt Plium Dei ab aterno fuisse in forma De dc quasi contra Arium orthodoxe sentiant
Christum esse cum Patra Spriιu S. Creatorem omnium, non creaturam:
itan. loquuntur ομοια , quamVis οἰνομοια φρονῆen C.C.&I.Ο. 3. Prodit enim suo se indicio I. O. amrmans Christum etiam serundum carnem θfecundum sentiam humanam non esse Creaturam
Art. I. g. I. o 8. . o. 37. o. Quae est θεολογ pιλπηφm,hoc est,pusnans cum Theologia & Philosephia principiis haeresis Euthusiastica SDenveldii. Et rursum, quando repudiat
90쪽
α ut absurdam orthodoxis exprobrat hypothesin, de vita Deitatis
Christi antiquitatis infinite imparis ad aetatem vita carnis Christi. Qiue leuens an ongelyt ei cuder dolui Art. y cis o Io. I . Gangraenam iacit haec α&οκοτ auertio aeternae Filii essentiae sine existentia, ut idem I. o. quamvis aeternam esse tiarnwDeitatem Filiis tamen nec immutabilem nec immortalernet sed tantum incorrptibilam confiteatur: ex loco Act. I 3. u. Achcum I cobi I. I. non patiatur ad Filium accommodari, sed de Patris 63. 8.
II. Neque quantumvis vernacule de Filio enunetet Filium ab aeterno fuisse in forma Dei, une God gesista pronuncia fuisse
Deo aqιι alem, sed ludens in vocis vernaeulae ambiguitate, milem tantum dicit, detorsione manifesta loci Philip a. 6. ubi Ioαθεο significat necessario aequalitatem Filii cum Deo Patre, & conseis quemler informa Dia non est in idea mentis divina a decreto praefinita, juxta quam ad imaginem Dei Christus homo factus est sed
in uniea Dei essentia immutabili. I 6. Ex laei ergo istius verbis, quae aequivocationem istam non ferunt, ut similis tantum Patri intelligatur Filius, sed necessario sagitant, ut credatur Filius in Essentia Deitatis patri coaeternus αcoaequalis,4 consequenter paritet immutabilis, ut Pater, concludimus ferire Dinorem Anabaptistam I. U. hoc ipsius praejudicium, quod Anathematis vice vibrat in Confessionem Orthodo is xam de alia persona Filii a Persona Patris, sed Essentia a terna
immutabili unica: Siquidem Servatorem profiteamur emum Ialem, quem non docet nos Scriptura: proclinest, ut si abnegatus Dominus, qui 'os redemit. I O. art. Art. s. s. 6. . a . De Deitate Filii reliquam Gangraanam servamus ad sequentem suo loco titulum de Incarnatione hujus loci porro sunt haeretica hypotheses Mennonitarum degenerum, de Essentia Spiritus S. Persona Fatentur enim jam quidem esse illum alium a Patre, sed premunt responsionem suam ad quaestionem, An fuerit ab an r-
η distinctus a Patre is alius a Diu, quod Orthodoxi affrmant, con-