Alciphronis rhetoris Epistolae

121쪽

ipso dixit Alciphro III, 40, 3. ημίγυμνος ἐν τριβωνίω. Puae

proXime sequuntur apud Alciphronem item graviter assecta Sunt: ποίαν αρεσιν, ποίους χυτρους; Reete Sellerus intellexit πιρεσιν de magistratuum sortitione diei non posse; ostendit hoc eius emendatio αρχαιρεσία. Idem cum ceteris Xυτρους de Chytrorum sesto accepit, quod recte fieri vix potest, cum Sacrorum Attic0rum, quae se apud Aegyptios desideraturum dieit Menander, iam in superioribus mentio saeta sit. Hinc nata mihi suspicio est scripsisse Alciphronem: ποίαν ιδρυσιν, ποίους χυτρους; Notum est Athenienses, cum templa vel deorum simulacra dedicarent, simul Ollas solenni pompa circumtulisse. CL Aristophanes Plut. ll 97. τας χυτρας, αἷς τὀνθεὐν ἱδρυσομεθα λαβουσ' 'ἐπὶ τῆς κεφαλῆς φέρε σεμνως. ubi scholiasta: ἔθος γαρ ην ἐν ταῖς ἱδρυσεσι των ἀγαλμα- των Oσπρίων ηψημένων χυτ0ας περιπομπτευεσθω υπο γυ- νιακῶν ποικίλως ποικΩοις Τ) ῆμ εσμένων. Λd hunc igitur morem Alciphronem respexisse arbitror, ideoque nude Hρυσιν dicere potuisse pro ιδρυσιν θεων Vel ἀγαλματων.

14. Pro οργισθῆ cod. a habet διοργισθῆ. Hinc fortasse scribendum ἐαν δε δὴ οργισθῆ. In sequentibus ineptissime Verba ουτε στρατιώτας - φυλακας iunguntur Superioribus. Non dubium est plura excidisse: itaque lacunae Signa pOSui. 15. Post ὁ υλυς in codicibus additur ὁ Ῥῆνος. Vix credere licet Aleiphronem adeo personae Menandri oblitum fuisse, ut ei Rheni notitiam assingeret. Vix igitur dubito quin ista glossatoris Sint.16. Ουδέ Sellerus; libri oυτε. tuae sequuntur in libris ita sese excipiunt: ἐμοὶ γένοιτο, βασιλευ Πτολεμαιε, τὰν

αττικον αεὶ στέφεσθω κισσον. ἐμοὶ γένοιτο χωματος καὶ τάφου πατρωου τυχειν καὶ τὸν - Λιονυσον. Puo ordine cum pessime dirimantur quae arcte coniungenda erant, transposui orationis partes sic ut iam similia Similibus connexa sint. Praeterea adhuc frustra quaesitum est quis fuerit ille quem τον ἐά ἐσχάρας Λιονυσον vocat scriptor, quem qui de Baccho in thymele culto interpretatur BergieruS, Vereor ut id cuiquam probaturus sit. Non dubito quin corruptus sit locus; ae fortasse τον ἐά ἐσχατιαῖς Αιόνυσον scribendum est l. e. τὸν κατ' αγρον Λιονυσον. Nam ἐσχατια saepe nil

prorsus dissert ab αγρω, ut I, 25. ἐ ὶ ταις τῆς Ἀττικῆς ἐσχα-

122쪽

τιαῖς, et III, 34. καταλαβων την ἐσχατιαν, de Timone qui

Urum cum urbe commutarat. Non multum tamen huic coniecturae tribuo, praestatque acutiorum expectare iudicium. 17. ευτυχείτω καὶ ταμα αγαθα γενομενος ἐν Αἰγυπτω. mlim γινομενος. Praeterea nescio an ἐχέτω post ταμα ex-eiderit. II, 4. l. Legebatur ως διεπέμή/ω μοι του βασιλέως τὰς ἐπιστολας. Puae correxi ex Flor. quocum consentiunt Ib. μὰ την Καλλιγένειαν ἐν ης νυν εἰμὶ κατέχωρον. Ιneptum est, si quid video, epistolam hanc in Calligeniae sano, quod nullum fuit, scriptam fingi. Vereor igitur ne hic quoque aliquid aut incuria librariorum exciderit aut mala glossatoris sedulitate accesserit. Bene omnia haberent si legeretur ἐν ης νυν εἰμὰ τελεταῖς. Ita tertio thesmophoriorum die, cui Calligeniae nomen fuisse constat, epistola scripta esse fingeretur. Nec tamen repugnabo Si quis verba ἐν ης νυν Hμί, in quibus Reiskius imperseetum, e. c. ἐγεγανωμην, latere putabat, eicienda censuerit. Sequuntur Verba κατέχαιρον, -- νανδρε, ἐκπανης υπο ηδονῆς γινομένη. In his κατέχαιρον, impense gaudebam, recte habet. Adstruxit hoc verbum thesaurus Stephani alio exemplo ex Numenio Eusebii PE. p. 730. Sed ἐκπαθης corruptum est. Nec habent ita codices,

quorum plerique ἐκπαλής vel ἐκ παλης praebent. Correxi igitur ἐκπλαγής. Pro γινομένη malim γενομένη. R. E-

φοριον etiam nunc ex μφρονιον corruptum puto. In Sequentibus καὶ adieci. 2. τί σοι τηλικουτον γέγονεν αγαθον. Ita vulgo legitur; at priora in cod. O sic habentur: τί oc7α τί σοι, unde scripsi: τί αρα, τί σοι τηλικουτον γέγονεν αγαθον; Nimirum α corruptum eSt. V. Porsonum ad Euripidis Hec. 782. Ιb. το σῶμα. Jacobsius το IOν ομμα, ipse Olim το Oμμα, τῶ σχημα Εrsurditus, το στομα Iacobitetius. Nihil horum probari potest; vereor ne delendum sit. Ib. ἔφρασαν, quod codd. Omnes habent, revocavi. CL ad I, 14, 2.3. ουν εἰ βους μοι το λεγομενον φθέγξαιτο. Scripsi το δη λεγομενον, ut constanter haec dictio ab Alciphrone effertur. Vid. I, 2, 1. II, 3, 6. atque ita etiam τὸ δη του

123쪽

λογου III, 29, 3. et 56, 1. Praeterea βους mihi suspectum

est frustraque defendere conatus est Iacobsius, loquentis bovis admonens temporibus belli Punici secundi. Non ine redibile est proverbium fuisse Ουδ' εἰ δρυς φθεγξαιτο, in quo δρυς de oraculo Dodonaeo intellexerim, ut in illa itidem proverbiali dictione δρυος μ ασμα in Append. Prov. IV, 97. CL 0vidius A. A. II, 541. haec mihi non hominem, Sed quercus crede Pelasgas dicere. Plene proverbium extulit noster III, 52, 1. Ουδ' εἰ μαντευμά μοι ἐκ τῆς Λωδωναίας δρυος ἐπιτρεποι το δρααα. Adde quae docte et vere, ut mihi videtur, disseruit Gottlingus ad Hesiodi Theog. 35. 4. αλλα καὶ τουτο γε δῆλος ἐκ των ἐπιστολῶν ων ανε γνων δῆλος ην ὁ βασιλευς. Ita haec vulgo leguntur, quae olim ita emendari posse putabam ut prius δ)jλος mutaretur

in εἰδώς. nunc librorum scripturam quamvis corruptam eX-hibui. Sellerus Reiskium secutus edidit τουτό γε δῆλος - ανεγνωπι δῆλος ην ὁ βασιλευς ταuα πεπυσμ ένος. At ita Alciphro certissime non scripsit; vitium loci in primis verbis αλλα καὶ τουτο γε latere existimo. Vitiosa item sequentia, in quibus περὶ σε seribi voluit Reis ius, quod ferrem Si scriptum eSSet ταμα περὶ σε πεπυσόμενος. nunc aut alia emendandi ratio circumspicienda aut περὶ σου delendum est. Pro ατρε ια χrtasse ηρεμα seribendum est l. e. placide, leniter, ut I, 39, 4. ηρεμα υπεστεναυν, et fragm. VI, 9. ηρεμα οἱ σταλαγμοὶ καταλειβόμενοι, et 13. τους δακτυλους ηρεμα πως χαλῶσω. 5. παρασκηνίοις Seribendum esse, non quod libri habent προσκηνιοις, OStendi Comic. fragm. Vol. IV. p. 722. Recepit Sellerus. Ib. την ἱεραν των δραματων ἐκείνην κεφαλήν. Mirum non haesisse viros doctos in sacro illo sabularum capite, quod quid sit me non intelligere lubens lateor: nec vero certam teneo emendandi loci rationem. Puamquam eum in eredibilem illam Aleiphronis librorum depravationem cogito, fortasse non nimis audacter conicere iudicabor την ἱεραν τῶν χαριτων ἐκεινην κεφαλήν, tuum illud Gratiis

sacratum caput. 6. εμοὶ περικειμενον. Scribendum Videtur προσκειμενον, ut est III, 72, 2. ἄνδρα προσκείμενον τῆ γωνικὴ παιδίσκy. Non prorsus tamen damnaverim quod libri habent.

124쪽

7. ηχουντων scripsi ex Flor. aliisque libris; vulgo πε

s. τὰς αδελφὰς αυτη εσοααι συμπλεουσά σοι. Ita Sei-lerus haec scripsit, in quibus αυτή, cum omni vi destitutum sit, ferri non potest. Libri αυτῆ et αυτῆς, quod Si αυτῆς i. e. ἐμαυτῆς scribas, nihil ultra requirendum Videtur. Ih. ἐκ- κλωμένης κώπης ναυτίας ἐγω θεραπευσω ' θάλέγω σου τo ἀσθενουν τῶν πελαγισμῶν. Multa de his frustra disputata sunt. Jacobsius pro Verbi S ναυτίας ἐγω θεραπευσω, quae glossatoris esse exi Stimat, aliud olim scriptum fuisse et lacunam indicandam esse arbitratur. Equidem nihil eliminandum existimo praeter ναυτίας, quae Sane explicatio esse videtur των πελαγισμων. Dicit igitur Glycera, fracto, Si sorte, remo se ipsam opem laturam et damnum Sarcituram. θεραπευειν proprium verbum esse de iis qui fractaS navium partes resi-eiunt indicat Pollux I, 125. Recte autem ἐκκλωμένης dicit,sc. e paxillo. FortaSse tamen, cum perseeti participium potius quam praeSentis requiratur, κεκακωμένης scribendum est. R. μίτων Bergieri emendatio est; libri μυθων. Insequentibus permirum videri debet Aleiphronem, hominem in veterum poetarum lectione probe VerSatum, ad Dionysum retulisse quae de Τheseo dicenda erant. Vereor ne hic quoque describentium socordia pluscula exciderint. Coniectandisi copia datur, crediderim haec in hunc serme modum a seruptore prodita esse: αξω δέ σε ατερ μίτων Ἀριαδνη foυκ εἰς

10: ἐν Nαξω καὶ ἐρημαις ναυτικαῖς. In his ἐρημας

- τικὰς editores de locis intellexisse videntur, ubi nulla

Ariadnae navium nautarumque copia erat. Puod cum per linguae leges vix liceat, pro ναυτικαῖς Scribendum censeo Νάτιακαῖς vel ἀκταίαις. 11. μητε χρη-ων σε περιουσίας μήτε πλουτου ἐπιθυμεῖν. Haec profecto nimia eSt Synonymorum cumulatio, quam ita sustuli ut μητε ante περιουσίας eliminarem. Ita περιουσίαν et πλουτον coniuncta habemus, ut

infra πλουτε, καὶ χρηματίζεσθαι. CL Thucydides I, 2. πι- ριουσίας χρημάτων ἔχοντες. Ib. ἀλλ' οἱ συγγενεῖς, αλλ'

125쪽

3 πατρις, αλί οι φιλοι. Codd. mP pro η πατρις habent οἱ πατρίς, quod vide an οἱ πατέρες scribendum sit. Vix enim serenda hic patriae commemoratio, maxime Propter sequentia πλουτειν ἐθέλουσι καὶ χρηματιtεσθια. 12. παθει Bergierus; libri πασι. Ib. περιβέβληνται

καὶ βουλῆς Flor. unde conicere possis οἷς δὲ παραβέβληται

κω τι βουλῆς. Ib. libri habent ηδοναις τε καὶ δια το πλῆθος, quae correxi ita ut certe intelligi possint. Post περιδεές fortasse excidit δια το ηθος. 13. λυσεις δὲ την γνώμην. Haec quid significent nemo adhue docuit; nam quod Bergierus existimasse videtur, λυειν γνώμην esse decidere sententiam, nihil mihi unquam simile quid lectum est, nec si mihi lectum esset, huic loco accommodatum putarem. Iam cum in optimis libris habeatur λυσει, fortasse Alciphro scripserat: θησει Diσ5ὶ δὲ την γνώμην, cli. Aristoph. Eccles. 658. καγώ ταυτην τίθεμαι γνώμην. Sequentia scripsi ut in Flor. leguntur. Pro ῶς με, quae vulgata ante Sellerum lectio erat, alii libri coς τε et ώς ixi. Sellerus ex mea olim coniectura ος γε et in Sqq. με διδάσκεις, in quibus με receptum ex C, quod ceteri codd.

14. εἰδῶμεν scripsi e Flor. εἴδωμεν ceteri, ἴδωμεν vulgo. Ιb. θεος e codd. revocavi, ὁ θεος vulgo. 15. γαστρι μαντευεσθαι Arnaldus. Τum καὶ addidi Sei-lerum SecutuS. Ibidem νυκτωρ cum sequentibus coniunxi et addidi δέ. Spartorum enim διατασις cur noctu fieri dicatur, probabilis ratio asperri potest nulla; at deorum evocationes in tenebris sive naturalibus Sive artificiosis peractaS esse consentaneum est. CL Hippolytus Haer. IV, 32. σκοτος ἐν οἴκωποιησας ἐπεισαγειν φασκει θεους eti δαίμονας.16. ώς ἔφη καὶ probabiliter Iacobsius ex ώς ἔοικε corruptum putat. Ib. ιερευσαι parum commode insertur; suspicari posses ἱερα, nisi ζωα perquam debili sive potius nulla

auctoritate niteretur. In libris enim scriptum eSt τινα α ἱ- ρευσαι, nisi quod cod. a habet τινὰ ... α ἱερευσαι. Etiam sequentia miris modis corrupta sunt: καὶ πέμματα σελήνης καὶ αγρια φυλλα τῶν ανθρώπων. uis enim unquam placentas illas, quas a lunae similitudine innulas dicunt, πέμματα σελήνης dixit' Scribendum videtur σεληνας, eiecta voce

126쪽

πέμματα, quam gl0Ssatoris eSSe puto. De postremis vero P stituendis despero; asseram tamen codd. lectiones, quibus fortasse acutiores aliquid laude dignum exsculpent. Itaque

φυλα των ανθρωπων habet Flor. φυλα τῶν ανων ω, νυλα sine των ανθ ρωπων C, φυλα των ανθρωπων a. Coniectant omnes φυλλα, alterum autem varie .lentant: Iacobsius τωνακανθων, Laero Zius ανδραχνῶν, Trillerus ἀνθερίκων , των δρυων Bergierus, ipse olim αχραδων. Sellerus denique lusit αγριοφυλλον καὶ ανθρωπομορφον. 17. φθη σεσθια, quod olim conieci et Sellerus recepit, confirmat nunc Flor. φθήσεται vulgo. Τum σαμος Flor. σαφες alii codd. Ib. ξδη quod vulgo cum καὶ δὴ coniunctum est, praecedenti ετοιμασωμαι annectit Flor. Sequentia item pessime habita sunt; με ante τον Πειραια revocavi e codd. vulgo μα legitur. Suspicabar καὶ δὴ μελεταν πειρά ζεις απo σαυτου με κτέ. De καὶ δὴ in sententiis hypothetieis es. Elmsteium ad Euripidis Med. 380. Tum απο σαυτο υest tuo arbitratu, non expectans Phrygiae effatum; denique accusativi του Πειραια - Μουνυχία, a verbo μελεταν Suspensi Sunt, nota Structura, qua subiectum enunciationis retiativae in obieetum primariae enunciationis transit. Sensus igitur suerit: ac sortasse me operam dare conaris, ut Pirae-eus, ut agellus, ut Munychia quibus in locis Glycera cum Menandro versari soleban sensim ex animo meo elabantur. Video iam priora etiam ita constitui posse: λοιμάσωμαι ' εἰ δὲ καὶ μελεταν πειραγις, ut in apodosi posita sint ου δυ- ναμαι - θεους, in quibus ταsτα Iacobsit emendatio est, libri παντα. 18. συ Iacobsius; libri συ δὲ Ου. 19. καὶ ante αυτων addidi Reiskium secutus. Ib. εἴγε retinui, at libri εἴτε habent, quod sori. εἴ τι scribendum; nec sequentia incorrupta videntur. Ιb. Θαῖδα iam olim correxi, vulgo Θαῖδας, libri Θαῖδες, Θαῖδης et similia. Ib. Σικυωνιον - αλλ' οτι καὶ θω θρασεῖα Sellerus, cuius haec est adnotatio Σικυώνιον Meinekius, Σ κυων vulgo; in Cpost Σικυων colon est; in is a lacuna unius versus; κυων. .. ουν αλλο τr a: in post σικυων lacuna septem literarum, deinde ξ αλλο τὶ. legam εἶτ' αλλο τι ῆ ἐγω κτέ. posito post Ουσα signo interrogandi. In Flor. post σικυω novem Diqitiam by Gooste

127쪽

literarum lacuna est, tum oυν αλλο ' τί νε θω ασεῖα κτέ. Hinc correxi et supplevi locum ut in textu exhibui. 20. παρ' ερώντων dubito num genuinum sit; codd. sere περὶ ἐρῶν τω, in quo aliud latere videtur: nec οἰκονομουσιν satis intelligo. In sequentibus μα Herelius, libri om. praetere, in quo μα est supra lineam. Ib. δια σου daeobsius; libri δἰ αλλου. Tum καὶ μαλλον Sellerus, vulgo καν μαλλον.21. ευ χθι sequentibus iunxit Sellerus. Ib. απήμονα Bergierus. Ib. edebatur λυσιτελὲς ρ, quod ferri non potest. Scripsi igitur λυσιτελήσει, quod confirmant a et Flor.

in quibus εἶ pro ξ ΙΙΙ, 1.

Puod in huius sequentisque epistolae fronte legebatur nomen πιρωπη, ex Flor. aliisque libris χαροπη scripsi. 1. προυτρεψας αφικεσθαι. Flor. προυπεμψεν. Ac tertiae personae, quae ad πατὴρ rediret, vestigium etiam in

2. Legebatur καλος μὲν γαρ ἐστι, in quibus particulam μεν, cuius nulla hic vis eSt, codices omittere videntur omnes. Ib. βοτρυχων pro βοστρυχων Flor. Τum τῶν ἡλιακῶν ακ- τίνων scripsi e TV et Vat. eodem ordine haec verba leguntur III, 1, 2. vulgo των ακτίνων των 4λιακων. 3. το δὲ ολον προσωπον αυτας ἐν χεῖσθαι ταις παρειαῖς εἴποις αν τας Xαριτας τον 'Ορχομενὸν απολιπουσας καὶ τῆς Ἀργαφίας κρήνης απονιψαμένας. AgeuSativus τοολον προσωπον unde pendeat nemo dum docuit; unus Reif-kius interpretationem tentavit, qui explicat vultum quod attinet. Puod graece sic dici posse nego. Et quid hoc esse dicamus: totum vultum quod attinet, in genis ipsae tripudiant Gratiae. duod ineptissime dictum est. Magnam hic esse orationis perturbationem certissimum est docentque codices, qui Omnes praeter unum non αυτας habent, Sed αυταῖς; pro αν τας in Barb. eSt αν αυτας. Tum Xαριτας idem liber

128쪽

et cod. D omittit. Denique omnia inde ab αυτας ἐνορχεῖσθαι usque ad finem epistolae in pluribus codd. desunt. Equidem locum misere interpolatum esse, Alciphronem autem ita serescripsisse arbitror: το δὲ oλον προσωπον αυταῖς ἐνορχεῖσθια ταῖς Καρισιν εἴποις αν τον 'Ορχομενον απολιπουσαις κῶ τῆς 'Αργαφίας κρήνης απονιψαμέναις. ita dicitur quod dici debuit, in tota facie ipsas saltasse Gratias. Interpolationis causa fuit insolita dicendi ratio το προσωπον ορχεῖται ταῖς ρισιν. Eam vero non ipse procudit scriptor, sed ut in postremis verbis manifesto imitatur Parthenii versum Anal. Λle . p. 282. νιψαμεναι κρῆν ς εδραμον 'Αργαφίης, ita in prioribus verbis expressit Euphorionem fragm. 66. υρχομενον χαρίτεσσιν αφαρέσιν ορχηθέντα. Corrupta sunt etiam sequentia τω χείλη δὲ - διῆνασται ἐπὶ τῶν ακρων ἐπιθέμμενος, in quibus διήνειστω est διηνθισαένα ἔχει; at reliqua inepta sunt, aliudque hic oli in lectum fuisse docet scriptura cod. Par. ἐπὶ των ἐπιθέμενος ωρων, quam SagacioribuSexpediendam commendo.

1. δέον Vulckenarii est emendatio; libri δέ. Vitiosa sunt

Sequentia απαεσας την αἰδω του προσωπου, ubi primum requirebam medium απnεσαι, tum αποξυειν potius requirit dicendi ratio quam αποξέειν. Seripsi igitur απαυσαι. CLIll, 40, 4. τῆν ιάδω των προσωπων απαυσται. Ib. Legebatur κατα σαυτην ὐίπιζε το κακον ἐξωθουσα. Prorsus aberravit ab horum Sensu WagneritS, verbi S κατασα πην ρίπιζε respici existimans Callimachium illud την κατασαυτον ἔλα. Puost ne linguae quidem legeS Dermittunt; neque omnino hoe urget mater, quod silia non Suae sortis iuvenem amabat. Rectius corrupta haec eSSe censuerunt alii, sed

emendationis quod probari possit attulerunt nihil, nisi quod Reiskius ῆαπιζε scribendum esse vidit, quod nunc confirmat Flor. Hoc igitur recepto et suppleto post σαυτην participio γενομένη, nihil ultra requiras. Monet mater filiam ut ad se redeat scripserat illa oυκ is εἰμὶ ἐν ἐμαυτῆ amoremque tanquam piaculare malum verberibus expellat. Ea in re ραπίζειν usitatum verbum erat. Hipponax Chol. V, 2. βαλλοντες ἐν λειμωνι καὶ ραπίζοντες l κράδρσι καὶ σκίλλῖσιν ωσπερ

129쪽

φαρμακον. Idem VII, 7. φαρμακος αχθεὶς επτακις ραπισθείη.

1. Moψία μὲν ἐν καὶ πλῆθος ἰμυων. Haec quomodo

disserant vix quisquam dicat; vereor tamen ne verba κοὰ πλῆθος ἰχθυων non delenda sint. Sequentia τὴν σαγήνην απλωσας 4πορουν οτι πραξαιμι, frustra torSerunt interpretes. Post ἁπλώσας lacuna indicanda erat; nec obscurum est excidisse aliquid in hanc sententiam: την σαγήνην απλώσας, πολλα-χου διεσχισμενην ορῶνJ ηπορουν ο τι πράξαιμι. Ib. καθομολογησαντα pro καθομολογήσαντι ScripSi ex Par. Tum notabile χρύσινοι de aureis numis pro usitato χρυσοῖ, ut nOtabilius immane pretium pro verriculi Sartura Solvendum. 2. Sellerus εἰς ωραν ημερας edidit, libris aut simpliciter ἄραν aut utroque coniuncto ωραν ημέραν praebentibus: vix dubium esse potest quin ημεραν nil sit nisi varia lectio praecedentiS ωραν. 3. Φλυεα Sellerus, Φλοιεα libri. 4. το χρυσουν αλυσιον, οπερ ποτὲ ευπορῶν τῆ γαμετῆκοσμον εἶναι περιαυχένιον ἐπεποι κειν. POStremam vocem miror non vitii suspectam fuisse doctissimis editoribus. Apertum est Alciphronem scripsisse ἐπεπορικειν. Λc consiminat emendationem illam .qui obversatus esse videtur Λlci-phroni Menandri locus apud Pollucem X, 187. Sive Fragm. Com. IV p. 181.

Sic enim haec nune scribenda arbitror, Suppleto vicissim ex Alciphrone quod in codd. deest αλυσιον. Ib. Πασίωνα, quae. codicum est lectio, revocavi; Sellerus Πασίωνα. alterum aeque bonum est. Similiter variant Καλλίας et Καλλέας multaque id genus alia. Ib. συν αυτοῖς τοκοις Vulgo; recte συν deleri voluit Reiskius, confirmat nunc Vat. In sequentibus κατ ἐξωλείας debetur Bastio; librisere κατελώνας et κατεξων. Ib. εἰ inserui; αν non iunxit Alciphro cum optativo. Τum κατασκλῆναι primus Bergierus

ex Lustathio edidit, qui affert haec ad Hom. p. 1508, 26.

130쪽

Aleiphronis libri κατασκληθῆναι, κατακλησθηναι, κατακληθῆνω, κατακλιθῆνM. FortaSSe praeSint κατεσκληκενοα scribere, qua forma constanter usuS est noster III, 4, 1. 19, 3. et

in hac ipsa epistola g. 2.

III, 4.

Inscriptio Τρεχέδειπνος Λοπαδεκθαuβω. Ita hoc nomen seripserunt viri docti Reinesium secuti, cum plures libri habeant Λοπαδεχθαμβω, in quo vide ne consulto Scriptor Sive archaismum captaverit sive Singularem quandam dialectum secutus sit, cuius complura exempla extant, ut ἐχ εσθαι i. e. ἐκθυεσθα, ἐχθος i. e. ἐκτος, ἐχ i. e. ἐκ θητῶν. V. Boekhium c. I. vol. II p. 402. et in Relati. menstr. Acad.

Berol. 1853 p. 149.

1. απεσκληκέναι pOSui e Ven. aliisque libris; vulgo αποσκλῆναι. Ib. ωρα μοι Scripsi pro vulgato ωρα σοι. Illud ipsa sententia flagitat; male Arnaldus ωρα τοι. Τum απαγξασθαι quod libri post καλωδίου habent, sutile est scioli additamentum, qui vectem restimque ad Suspendium reserebat. Delendum esse primus vidit Herelius. 2. εἰ γαρ καὶ - Παλαμήδειον. Haec non recte procedunt. Dixerat parasitus aut astuto consilio aut vecte et reste Sibi opus esse, quorum alterum ad evertendam solarii columnam, illud autem ad convertendum horologii indicem spectat. Iam si ita pergit .si enim totam evertemus columnam aut indicem convertemus, Palamedeum hoc erit consilium , apertum est primum illud de columna non poSSe βουλευματος nomine comprehendi, cum ipse supra inter consilium et vim μοχλον καὶ καλωδιον distinxisset. Paullo melius res procedet si pro istis ri τον γνωμονα Seripseris es δὲJ τον γνω-

μονα. Hoc pacto sententia emergit haec: Si enim totam evertemus columnam, bene res habet nec amplius nobis

laborandum quod notissimo dicendi genere cogitatione supplendum est): sin indicis convertendi copia erit, ut citius horas indicare possit, nae Palamedeum hoc erit consilium. Ita igitur haec utcunque expedire licet: lateor tamen totum illud de evertenda columna absurdius excogitatum esse, quam ut ab Alciphrone prosectum esse mihi persuadere possim; atque ut totam hanc epistolam plenam

라틴어 텍스트