Alciphronis rhetoris Epistolae

91쪽

1. μηστὴν ημῖν η θαλαττα το τημερον εινω την γαλ ήνην ἐστορεσεν. Mirum est suisse quibus haec adeo impedita viderentur, ut vel coniecturae aleam Subirent. Potuit sane scriptor sententiam etiam hi S efferre Verbis: χρηστην την

θαλατταν η γαλήνη ἐστορεσεν. Sed idem Sensus editae lectioni subest, si quidem θάλασσα recte dici potest στορνυνια γαλήνην i. e. eo ipso quod fluctus componit γαληνην emicero, quemadmodum σφαγιν αυα dicimuS mactando caedem perpetrare, αρδειν πιασαα irrigando secundare, et multa alia his similia. Puae sententia magis etiam eluceScet, si θάλασσαν deae loco habitam esse memineriS, quae cum mariS imperium habeat, rectissime marinos fluctus componere et tranquillitatem adducere dicitur. Τhalassam deam habes apud Hesiodum

Τheog. 151. et Hyginum Praes. p. 4. ubi Ponti uxor est, et apud Archippum Athenaei III p. 86 c. in ambiguo ludentem: κῆρυξ Θῶάσσης τροφιμος, υως Πορφυρας. Ib. οἱ βορεῖς. Urb. οἱ βοργῆς. Obliquis huius nominis casibus sequioris aetatis epici usi sunt frequentissime; nominativi, sive singularis sive pluralis, apud probatos scriptores prohatorumve aemulos nullum extat exemplum. Itaque vereor ne

hic quoque librarii suae aetatis sordes intulerint, Alciphroautem Scripserit οἱ βορραῖ, quod incorruptum mansit III, 42, 2. Obliquorum casuum exemplis in Stephani thesauro allatis addere licet ex Pauli Silent. Soph. 440. 459. R. πανταχου τῆς θαλάσσης ἐπαλληλων ἐπικλωμένων των κυμάτων. Sellerus ἐπ' αλληλων. Praestat haud dubie alterum, quod etiam Sequentia postulant, ex quibus intelligitur hoc dici: crebri per totum mare frangebantur stuctus, quorum alii rupibus illidebantur, alii intus i. e. in ipso mari rumpebantur

92쪽

Ita si locum interpreteris, etiam Reiskii dubitationes concidunt, quamvis ingeniose conicientis τα δε εἰς ουρανὀν ανοιδουντα ἐρρήγνυτο. Si quid mutandum est, sumicere opinor sto Seri- here pro εἴσω cli. Homero II. ρ 265. αμφὶ δε τ' ακραι ηιονες βοοαγ- ερευγομενης αλος ἔξω. Ib. ἐρρήγνυτο cod. Λ. ceteri ἐρρήγνυντο, quod secutuSest Sellerus. Pluralis in seriptore atticismi StudiosisSimo non serendus, nec ullum eius in reliquis exemplum est praeter l, 34, 3. quod ex cod. correximus. 9uod I, l2, 1. legitur εἰσὶ τρυφερα τα μειρακια, alius generis est.

3. ἔργων εἰχόμεθα. Probabiliter Hirschigius εργου.4. ἰχθυων Bergieri est emendatio; codd. ἰχθυν et ἰχθυν. Ib. υφαλους Reiskius, quem merito secutus est Seuerus; codd.υφαλου, Vulgo υφαλον. Puod statim sequitur ἀσίλλας Hem- stertiusius reperit; libri εῖλας et υλας.

Ib. υπὲρ αυτῶν καταβαλοντες αργυριον. Verba υπερ αυτῶν per grammaticam rationem non poSSunt nisi ad σπυρίδας reserri, quod cum ineptum Sit, aut delenda videri pos- Sunt, aut locus emendatione sustentandus est; nec displiceret si scriptum esset τας ἐκατερωθεν σπυρίδας εξαρτήσαντες απαυτων των ααλλῶν καὶ καταβαλοντες αργυριον - ηπείγοντο. Minus probabilis Hemster iusti ratio, qui quae adscripsi verba post πλqσίον transponi voluit. Praeterea malini ταργυριον. neque enim credibile est Discatores quantum pecuniae pro piscibus pendendum esset emtorum arbitrio permisisse. 5. Fortasse praestat πῶσί τε τουτοις. Tum λεπτοτερων

dubitanter Bergierus; libri λεπτομερῶν, quod probavit Sellerus. Pisciculi quo pacto λεπτομερεῖς appellari possint cum intelligi non possit, Bergierum sequi non dubitavi, idemque

infra I, 18, 2. ex libris restitui. Intelligit autem quoS Menander aliique comici εφqτους vocant apud Athen. VII p. 30 l. b. cla. TheognOStus Cranieri p. 8, T. εφητοὶ τα λητὰ leg. λιτα ἰχθυδια. Terentius Andr. II, 2, 31 minutos pisciculos appellat. Ib. εἰ χειμων ἐπιλαβοιτο. Ita sane BFgantini Scriptores locuti sunt, ut Cinnamus Hist. 3, 3. χειμωνος ἐπιλαμβανο- μενου aliique. Alciphronem επιλαβοι Seripsisse puto, prae- Sertim cum ipse in eadem epistola g. 3. dixerit ἐπιλαβουσα

93쪽

Ib. ἐμφορῆσαι. Revocavi Optimorum codd. Scripturam, cuius loco unus Par. habet ἐμφορηθῆναι. AbusuS Rum olim Hesychii glossa v. ἐλλείχοντα, ubi hi νορουμενον legitur, non ἐιιφορουντα. Dicit igitur tantum Se piscium attulisse, pio uxores liber Sque plures per dies Satiare poSSint. I, 2. In titulo edebatur Γαληνος, pro quo Γαληναῖος scripsi ex optimis libris. Alterum nomen κυρτωνι scriptum est in

Vat.

1. παντα libri plerique; τα παντα Sellerus ex Par. Ib.εῖλης Bergierus, ἄλης et αέλλης codd. αλέας aut ειλης Reif-kius. Scripsi εἰλης, quod rectius puto quam ειλνὶς.

ib. τον βυθον αποευουσι. Verbum αποξυειν qui per- Scrutari interpretatur Sellerus, vereor ut id aliis probaturus sit. Neque Bergierus recte profundum muri S Verrimus. Aliud hic olim lectum fuisse subindicant Par. et Vat. in quibuS υποξυουσι legitur, unde υποδυουσι scribendum videtur

i. e. Profundum mari S subeuntibus, se. verriculo in mare immiSSO.3. σπογγους ημιν ἐπέταττε. His κοι ιν addit Pariquem secutus est Sellerus. Mihi hoc glossemati simile videtur; neque enim dubitandum est quin simplex ἐπιταττειν non minus recte dicatur, quam latine dicimus V. e. frumentum alicui imperare. Puae his statim subiciuntur verba καὶ τα ἐκ θαλαττης ἔρια α φυεται ἐπιεικως ἐν ευρυνομης λημνον, vix dici potest quantam mirabilium commentorum copiam pepererint. At ingeniosum est quod recentissima memoria Lobeckius Path. I. p. 34. coniecit ἐν Eυρυνομηὶς λειμωνι, mare sic ab Alciphrone dictum rutus. Puod ferrem in poeta qua-liis Nonnus est vel Paulus Silentiarius, non in Alciphrone, cuius mirissce simplex est Oratio hominumque quos scribentes inducit ingenio accommodata. Credo autem certi cuiusduin loci memoriam requiri eiusque non longe ab Attica remoti. Lemno insulae nullus hic locus est. Codices si consulimus, nuctuat controversi nominis Scriptura inter ευρυνομης, εὐρυνομένης, ευρυνώμης, ευρινομης, ευρ-ομίος, ευρυνομοις, αβα- βρυνομης. Praeterea εἰς quod vulgo ante λῆμνον legitur duo codices ignorant. Hinc nata mihi suspicio est scripsisse Al-

94쪽

ciphronem ἐν ' μιονης λιμενι, cuius civitatis haud infrequens in Aleiphronis epistolis memoria. Vide I, 6 et 13. III, 46.

HermionenSium portum si marinae lanae, de qua Salmasius ad Te nullianum de Pall. p. 2IS et Casaubonus ad Athen. III p. 89. egerunt, feracem sui SSe alio quodam testimonio constaret, rem consectam dicerem. Nunc incerta res est, nee mirabor Si quis me ipsum cum ceteris hariolatum esse dixerit. Ib. ῶς ν ὁ μὲν ουπω ταυτα προσαπ) τει καὶ ὁ Ερμων. Ita haec in codd. leguntur; correxi ut sententia postulabat et coniunxi cum antecedentibus: προσαπρτήκει etiam Wug-

neruS, cetera male administrans.

4. Legebatur αφεὶς το φορτίον αυτοῖς ἰχθυσιν, quod ineptum esse nullus vidit interpretum. Puid enim το φορρίον

aliud esse dicamus quam ipsos illos pisces 3 Scripsi igitur

τυ φερνίον, quo nomine sportas significari constiat, in quibus pices serebantur. Menander Fragm. ine. 69. γερων αλιευς παρ ου το φερνίον ἐπριααεθα. Memorat ipse AlciphroI, 9, 2. ἐπὶ τῶν φερνίων κομιζειν τους ἰχθυας, favetque

emendationi nostrae scriptura Flor. φορνίον. Ib. κω miρους Bergiurus, libri κωπήρης, κολπῆρους, κω- πηροις, κωπ ρεσι. De eiusdem coniectura scripsi θαλαττουργοις, quod in optimis codd. βαλαυτουργοις, in reliquis βα- λαυστουργοῖς et βαλαχ/τουργοῖς Scriptum est. Sellerus βα- λαυστιουργοῖς edidit, quae ipsa quoque sive Bergieri sive Vossit coniectura erat, sed nullo modo serenda. Ego aliquando meiphronem scripsisse suspicatus sum βλαττουργους i. e. purpurario S, a ματτη vel βλαττιον, quo nomine Sequioris aetatis Graecos purpuram significasSe constat. V. Salmasium ad Ilist. Aug. vol. II. p. 551 et Λdolphum Schmi illium de Papyris Graec. p. l30. No vitia quidem haec vox est et Byguntinis scriptoribus maxime usitata; at nil impedit quo minus iam Alciphronis temporibus in usum vitae communis transisse existimetur. Ib. ἐπεν niσαμεν. Cod. Λ ἐποθήσαμεν, quod nescio an edito praeserendum Sit.

l. MVστον ' γῆ καὶ ri βωλος ακίνδυνον, χαλεπον ἐν

95쪽

eiatis, in quibus singula verba sibi ad amussim respondent. lihri interponunt hanc sententiam: ου ματην γουν ανεισι δώ- ραν μναροιδώραν recte eorrigunt ταντ o Mouάζο θη- ναῖοι ανιεῖσαν δωρα δι ών εστι tris και σωυσθω. tuae, si aliquem harum rerum sensum habeo, a seribentis Demona promus aliena et glosSatore dignissima esse arbitror; quare in maminem relegari.

2. ποτὲ γαρ οφον αποδοσθαι βουλqθεις. Epistolae huius consilium reputanti ποτὲ aliquando parum apte dictum videri debet. Scribendum videtur πρωνὶν. Ιb. ἐπιστυφοντος. Vellem cod. aliquis praeberet ἐπιστυφον. Tum δε υρατου Bergierus. γαρ Ἀρατου C et Sei-lerus, δε ἄρα τουτο A, ceteri edd. 'o ἄρα τουτο.

3. γειτνίασιν. Pro hoc Ven. ποτνίασιν habet, i. e. ut opinor γειτονίασιν, cuiuS formae ad verbum γειτονιαζειν reserendae aliud exemplum nondum mihi oblatum est. Ih. ταδε εξομεν καὶ χαριουαεθα. Non credo haec sana esse scribendumque su Spicor τοδε γουν εξομεν. Pro R ομεν, quae Flor. et Uen. scriΡtura est, Vat. et Par. habent παρεξοιμεν, a Sellero receptum. In SequentibuS Ven. τω τας, D τω τας.

I, 4. 0uod huic epistolae praescriptum nomen erat Κυμωθος cum in codd. Κύ=μοθος Scriptum sit, hoc ipsum recipiendum duxi, memor eorum quae ipse Exerc. phil. ad Athen . Spee. t p. 22. de hoc nominum genere dixi et copiosus nescio nunc quo loco Κeilius PortenSiS, Onomalologoruin doctissimus, disputavit. . τα δημοτικα διαπράττονται. IIaec de iis intelligi video qui rempublicam tractant; id vero graece dicitur τα πολιτικα πραττειν. Neque Sententia apta est; tantum enim ilh-

est, ut qui urbis moenibus inclusi tenentur omnes Sic in universum res civiles administrare dici possint, ut id de paucissimis tantum praedicari queat. Atque aliud quid scripsisse Λlciphronem etiam codicum dissensus docet, quorum ulli νηματικα, Ven. autem δη μικρα habent. Scribendum opinor

τὰ δημουργικά, id ut de opificiis intelligatur.

2. Την ακτον απολιπουσα καὶ τα νήματα τοὐ λίνου.

Non displicet quod Lennepius ad Phatur. p. 332. coniecit την

96쪽

ακατον, PraeSerum Si τα νψατα του λίνου non de lini si minibus, sed de reus textura intelligus. 3. Ουκ ἔστι τουτο σωφρονεῖν Ουδε αγαθα διανοεῖσθαι. In his si oυδ' αγαθα scripseris, perelegantem habebis tetrametrum nullo novae comoediae poeta indignum. In sqq. ουτωδή σε scripsi pro ουτω δέ σε.

4. εἰς τον ανδρα praeeunte Jacobsio recte huc posuit Sellerus, eum in libris post απιθι legantur, praeter Ven. qui primo loco omittit et altero habet ἐπανιλ στι λωον ελομένη, i. e. ἐπανιθι τὸ λωον ελομένη. Hic igitur neutro loco illa habet, nec repugnabo Si quiS e margine ea irrepsisse censeat. Nam ἐπανιθι de reditu ad maritum cupiendum eSse per Re

intelligitur. I, 5. Ναυατης scripsi ex Ven. et C pro Ναυβατης. Ac ne fictum quidem hoc nomen esse constat e Xenophontis Heli. m, 2, 5.

1. χρυσου κομματα Λαρεικου. Haec Si incorrupta sunt, nove scriptor ac nescio an non feliciter κομι-τα dixit pro νομίσματα. Suspicari posSis χρ ρσους κόμματος Λαρεικου, i. e. χρυσους Θαρεικον χαρακτηρα ἔχοντας, ut est apud Diodorum Sic. XVII, 66. χίλια ταλαντα χρυσου χαρακτη9α Λα-

Ib. vulgo των Μήδων. Omittunt articulum libri meliores. I, 6.

l. μητηρ. Notanda dorica forma in nomine civis Atticae. Eiusdem generis est, ne Lamachum memorem, 'Iπποδαμος Aristoph. Equ. 327. Μνασιγείτων Λthen. 14 p. 614 e. Μνασιππος Harpocr. p. 120,11. Σιλανος Athen. 6 p. 245 a. At Λαμον ne eodem reseratur cavit Plutarchus Per. 4. et pro Θρασυλαος Athen. 12 p. 554 s. scrib. Θρασυλλος. Ib. ἐπὶ παίδων ἀροτω γνησίων. Pro α τφ libri Omnes αραροτων, quod egregie correxit Bergierus. Adnotari poterat hanc solennem fuisse legitimi conubii iungendi sormulam, qua usus est praeter alios Menander apud Apuleium Apol. Π. 576. παίδων ἐπ αροτω γνησίων ἐπὶ σπορφ) δί- δωαί σοί γε την ἐμαυτου θυγατερα. de quo fragmento di-

97쪽

ctum est in Add. ad Fragm. Com. Vol. V p. 107. Cf. Schol. Euripidis Androm. 4. παιδοποιος : γνησίων ἐπὶ σπορα παμδων. Plura vide apud Ernestum de Lasauix in Dissert. de Conubio apud Graecos p. 3 l. 2. ραδιος ὼν τω ὀφθαλμώ καὶ προς πασαν ηδονην αφροδισίων κεχυμένος. Non credo horum verborum priora ραδιος ων τὼ ὀφθαλμὼ graece dicta esse. Manifestum est describi hominem summae petulantiae et ad cuiusvis mulieri Sadspectum tabescentem. Τalis est bubulcus ille de quo Theocritus Id. 1, 87. βωκολος οκκ ἐσορῆ τας μηκαδας οἷα βατευνται,

τακεται οφθαλμώς, ο τι ου τραγος αυτος ἔγεντο. Puem locum si Alciphroni obversatum concedas et constat eum etiam aliis locis Theocritea expressisse) non male opinor corrigas siαδιος ων τῶ οφθαλμὼ τακῆναιJ καὶ προς

πασαν. At fortasse leniore locus emendatione restitui potest, ut AA OC seribatur pro PAIBIOC, eli. Aristophane apud Photium p. 201, 15. τοιαυτα μέντοι πολλ' ἀναγκαίως εχει πάσχειν, οταν λαγνον τον οφθαλμον φορῆς. Pro ἀφροδι-

σιων aut cum Reiskio o προδισιον Scribendum aut, quod malim, αφροδισίαν.

Ιb. ἐπὶ κακῶ των ἐρώντων. Libri quidam ἐρώτων et

ἐραντων, ex quo ἐραστῶν Suspicari possis; magis tamen placeret ορώντων. 3. τρίγλας ουτε φέρεις ουτε λλεις διδοναι. Haec ad sententiam inepta sunt et ad numeros vitiosa, utpote dactylico pentametro inelusa. Corrigendum videtur ουτ' εἰσφέρεις, quod de coena collaticia intelligendum, cui munera opponit meretrici mittenda. 4. λαγνος Scribendum sit an λαγνης, quod Flor. aliique habent, incertum est. Λttici stac λάγνης praeoptant. Photius Lex. P. 20l, l4. Λαγννὶς, ου λαγνος υπῖ τῶν Ἀττικῶν λέγεται. Eandem formam Eubulo restitui Fragm. Com. III p. 230. Alciphronis locum in exemplis alterius formae pOSuit Lobeckius ad Phryn. p. 184. ) Ib. Ουδ' ἐuε ante Sellerum.

Feminini λαγνη exemplum, quod desiderabat L. Dindoinus it the sauro v. λαγνος, habes apud Anaxandridem Fragm. Com. ill p. 100.

98쪽

I, 7.

Ταμα κατεαγη Obtulit nunc Ven. Vulgo κατεάγετο. Insequentibus verbis αντίδοσις γαρ η παρα φίλων εἰς φίλους, post dii Sellerus addendum coniecit δοσις. Satius duxi delere articulum; idem in subiectis verbis seci, quae in codd. ita leguntur scripta: ευδηλος ως απαντα κοινα τα προς τους φλλους - ηγουμενος, quorum Perquam impedita est structura, nisi articulum deleas. Vertendum existimans Omnia inter amicos esse communia, utque adeo sua esse quae amicorum Sunt. De κοινος προς τινα non est quod

exempla asseram; ad ευδολος ως ηγουμενος clis Sophoclem Antig. 242. Xenoph. Anah. 1, 5, 9. Lustiani Dial. mori. T. de quo admonere visum est, quoniam Flor. ως omittit.

I, 8.1. ουδε γαρ ουδεν Suspectat Rei SkiuS, ου γαρ ουδεν coniciens; praestat opinor ουδεν γαρ ουδε, ni Si Homerice dixit ουδε γαρ ουδε. 2. τρεφει γαρ ουδὲν η θάλασσα. Iure haesit Λrnuidus φερει pro τρεφει conicienS, quo quid ad leniendam sententiae absurditatem proficiatur vix intelligas. Scribendum erat ουδενα pro ουδέν. Τum fortaSSe Scribendum Κωρυκιον εστι σκαφος. Sellerus Κωρυκιον τι σκαφος, Arnaldus Κωρυκιον ἐστι τὸ σκαφος. 3. πορους ἐκ πορων ευαεγεθεις υπισχνουμενοι. Haec contra Blomneldum recte tuetur Hermannus ad Aeschyli Prom. 59. 0ffendit tamen ευμεγεθεις, quandoquidem in hoc dicendi genere nullus adiectivo locus eSSe videtur. FortaSse igitur excidit aliquid, e. c. πορους ἐκ πορων καὶ ιιισθουςJευμεγεθεις υπισχνουμενοι. 4. ταλαντευε SchneideruS Saxo, libri ταλαντευη.

I, 9. 1. Recto Μανδροβολου legitur in potioribus libris, non

Μανδρο υλου. Adstruxi illam formam Fragm. Com. VOl. V p. 44. Sequentia multis scatent vitiis sine meliorum librorum ope vix tollendis. Post αποδίδοσθαι excidi SSe videtur τουφωδειον Diuiti do by Gorale

99쪽

vel simile quid: tum λυπηραν scripsi ex Ven. et C in quo

λυμηραν eSt; vulgo λιμηραν. 2. ωρα - ἐκδέχεσθαι. Haec quoque lacunosa sunt; in codd. nulla varietas, nisi quod pro σὲ Ven. habet καὶ et την omittit; idem liber εἰσδεχεσθαι. Suspicari poSsis ιορα ουν καὶ σὲ συμπραττοντα ηρον, ω Στρουθίων , Iχαριυσθαι καὶ 2 ι ςJ την παρ υμων - ἐκδέχεσθαι. Ιb. recte Par. κομίζειν αυτοῖς pro κομιγιν αυτῶ. docet hoc vel pluralis ἐυλουνται. 3. παρ' αυτω vulgo; ut correxi habet Vat. Mox mira varietate libri pro κερδει habent aut κερδαινειν, aut utroque coniuncto κερδει κερδαινειν. Puae fluetuatio vide an ex eo nata sit, quod primitus legebatur ἐπὶ τω σφετεριρο κερδαινοντι, noto usu participii, quo τὀ ηJOμενον dicitur. το θυμου- μενον, τὸ χαῖρον et alia. CL Schaeserum ad Dionysium C.

V. p. 205. Atque ipse Alciphro hoc dicendi genus uti quoties usurpavit. Vide II, 3, 3 et 4, 9.

I, 10. Κέφαλος, quod alii Κουφαλος alii Κεπφαλος scribi voluerunt, non ineptum piscatoris nomen esse videbitur qui κέφαλος piscis nomen esse meminerit. Vat. habere videtur κυφαλος et Par. υφαλος.

2. Scribendum videtur πολλακις LMνJ ουν. Tum legebatur οἱ παραδοντες - ἐπιτρεφαντες, Structura nulla. Ut ego, sere iam Arnaldus, qui or et ἐπιτρεπουσι voluit; at male idem απαξ sollicitat. esse dicit qui cum semel mari se credidissent, tempestate orta inopes consilii fortunae navim commiserint. Non credo tamen locum persanatum ESSe. 3. Libri sere Λυκιακον, nec male; procellosum enim hoc mare et tempestatibus expositum si quod aliud. at cum in cod. D habeatur Λιμακον et in Ven. λίβυκον sic), nescio an hoc ipsum ab Alciphrone scriptum sit. CL Menander Arreph. 1, 6. εἰς πελαγος ἐμβαλεῖς γαρ αυτον πραγματων, ου Λιβυκον Ουκ Αἰγαῖον. Ac intendum est Lγcium mare paullo remotius esse, quam quod simul cum Malea promontorio et freto Siculo satis commode memorari potui SSe videatur. Ib. legebatur ουδεν, quod ουδενος Scribendum erati

100쪽

4. περινοστήσομεν Bergierus, libri αερι νοστησομεν. Τum scripsi ex bonis libris τας ακτας pro των ακτων. Aecusativus pendet a περινοστήσομεν; de singulari quadam iunctura vocis αχρι cum uecusativo non cogitandum. In sequentibus των delendum videtur. Quod enim in cod. Α habetur εἴ που τι των ναυαγιων ἀποπτυσσων ἀποπτυστον γσῶμα, interpolatoris manum prodit. 5. τρέφει - τους ἀνθρώπους paullo insolentius dictum videtur; malim τέρπει. In line et istolae καταβάλωνται Scripsi pro καταβάλλωνται.

1. απαγγέλλειν posui ex Flor. et Vat. vulgo ἐπαγγέλλειν. Puod sequitur παρ ου sine dubio eorruptum est: nee sufficit cum Reiskio eorrigere πασιν Ου. 2. Adieci δέ, quo oratio videtur carere non posse: Ibidem τί oυν - μένομεν; Expende Sententiarem seriem, neque invitus haec post ἐργατας transponenda esSe concedes. Ib. cum vulgo legeretur των αυτω Γεραιστω προσοίκων ορίων, pro ultima voce ScripSi χωριων. 3. πως δὲ ημεῖς οἱ μηδὲ την αγοραν εἰδοτες υπομείναιμεν παρατάττεσπαι. Vat. et Flor. καὶ post δὲ adiciunt quod καν seribendum putavi, ut Syntaeticae legi satisfieret. Ib. του τε μέλλειν ξίφε Πν ομου καὶ θαλάττη παραδι- δονια το σωua. Parum concinne haec scripta esse intelliget qui sequentia comparmerit του μένειν - το φευγειν. Scripsi igitur μένειν, manere dum gladiis et mari nos

tradamus. Eadem struetura I, 10, 4. αναμείναντες απολῆξαι

τὸ κλυδώνιον, ubi vide Sellerum. Atque ita iam Homerus μένον is ἐπὶ εσπερον ἐλθεῖν.

1. τὶ σκαφίδιον se ipsi ex Ven. vulgo το σκαφίδιον. 2. κατα Om. Ven. unde suspicari possis haec ita esse scribenda: κεισθαι ως οἱ λοιποί, τῶν καταστρωμάτων τηὶν σανίδα οἶμαι. In proximis λίθου νομ ζων Flor. νομίζων λίθου Vulgo.

4. κρυμος καὶ θάλαττα ' φεροιμένων δὲ ἄμα vulgo; κρυ- μους καὶ θάλατταν. φερομένων δὲ ἄμα Flor. κρυμους καὶ