Alciphronis rhetoris Epistolae

101쪽

θαλασσαν φερομεν αμα. φερομένων δὲ α ια Ven. κρυμους καὶ θαλαττα φερομεν αμα I . κρυμους καὶ θάλατταν φέρομεν δὲ σμα ΛΠ. κρυμους καὶ θαλπος φερομεν φερομένων δὲ Par. κρυμους καὶ θαλπος. φερομένων δὲ αμα C. Haec tanta lectionis fluctuatio ex eo repetenda videtur, quod participium aliquod, quo navigatio indicata erat, initio suo, ut fieri solet, truncatum erat. Scribendum Videtur: ἐν χω γαρ κρυμους καὶ θαλατταν φέρομεν. πλοιγμενJων δὲ αμα. Nam φερε- σθαι sic nude positum de navigatione intelligi non potest; nec placeret Si quis coniceret κρυμους καὶ θαλατταν φέρομεν αναφερομένων δὲ αμα, quamvis hoc proxime ad seripturam Ven. accederet. At neque αναφερεσθαι diei memini pro ανάγεσθαι, nec amat Alciphro similiter sonantia verba componere, nisi ubi de industria id secit. In sequentibus recte

ut videtur Reiskius οὐ θαρὶ μονος. Ib. μουσουργοὶ

πασπι scripsi ex Flor. et Ven. pro πασαι μουσουργοί. Tum scribebatur μετης. Denique αυτη δὲ ex optimis codd. revocavi; SelleruS καὶ αυτη.

b. καὶ παν θυμηδίας ἀνάμεστον. Scribendum suspicor πασης θυμηδιας, ut eSt apud Athen. XI p. 462 c. συμπο- ον πλῆρες ον πάσης θυμηδίας aliosque. Editae lectionis

vitium ex noto scripturae compendio natum eSt.

6. πικρος Γλαυκίας. Cod. D et Ven. μκρος, quod videan μιαρος scribendum Sit: non damno tamen πικρος, quod de invidente recte dicitur. Ib. τον ροσθον πολυν κατεβάλετο, ταργυριον με διέχει. Neque Alciphro neque alius graecae dictionis gnarus scriptor καταβάλλεσθαι Wσθον dixit pro καταβάλλειν. Neque aliter ipse locutus est Alciphro I, 1, 4. 23, 3. III, 38, i. 59. l. Scripsi igitur κατεβαλε, quamquam pOSSiS Etiam κατεβαλε, τοτε τἀργυριον. Ib. ἔτερον pro vulgato δευτερον praebuerunt optimi codd.

I, 13.

Nominum huic epistolae praescriptorum alterum 'Aρμένιος ad αρμενον, alterum Λυχένιος ad αυχην, quam gubernaculi partem fuisse e Polluce I, 90. et Aelio Dionysio apud Eusthathium ad Hom. p. 1533, 51. constat, revocandum eSt.

Consimile nomen Πρυμναῖος finxit scriptor I, 12.

102쪽

961. Ἀρεοπαγίτου Scripsi ex Ven. pro 'Aρειοπαγίτου, cuiuSquae exempla attulit Lobeckius ad Phryn. p. 698. eorum pleraque vereor ne in codicibus aliter scripta reperiantur. 2. ποθεν γαρ ποτε FIOr. quod vide an fuerit πόθεν γαρ, ποθεν - Ib. τον πο Goe Bergierus, libri την παῖδα. Hymenaeum Terpsichorae filium praeter Alciphronem et Proeulum

ad Gregorium Cor. p. 164. PoStremo Pie onus Ueris, p. 94.αναίνοιτο, quod SpeciOSum est; μενοιτο Flor.

l. ἐξογκουμενον vulgo. Scripsi quod res ipsa postulat ξωγκωμενον, quod confirmat quodammodo Vot. qui ἐξωκου- μενον habet. Praeterea cod. II habet αποσχινθῆναι, in quo ἀποσχισθείη latere videtur, quamquam etiam participium ferri poteSt. 2. ἔφασαν vulgo, ωθασαν Ven. in quo ἔφρασαν latere videtur, quod reposui. Idem cod. Θ error III, 4, 3. Nec dubium est quin etiam II, 4, 2. librorum Scriptura revocanda Sit. 3. ἐκεινων scribendum esse vidit Bergierus, confirmat nunc Ven. vulgo ἐνοίκων. Ib. αλλὰ καὶ scripsi pro αλλαγαρ καί, quod e duobus libris receptum est; ἀλλὰ γαρ coniungi vulgatum est, at Vix unquam a bonis Scriptoribus praecedente enunciato cum ου μονον. Docent hoc vel exempla acriticis allata, quos indicat Iacobsius ad Achillem Τat. p. 477. Minus tamen accurati scriptores etiam hoc sibi indulserunt, ut Priscus Hist. p. 142, 21. μη μονον Σκυθαις, αλλα γαρ

καὶ τοίς λοιποῖς βαρβαροις. I, 15.

'Aδίκους αἰτεῖν χάριτας. Haec Si de muneribus intelligenda sunt quae quis praeter iuS susque expetit, satis mire locutus est Aleiphro. At fortasse in Scriptura Uat. ἀστίκους latet aliquid exquisitius.

I, 17.

l. σκοπιουρος Scripsi e Vat. σκοπιουργος Flor. et Vulgo. PerigoniuS σκοπιωρος maluit, quae sane uSitata forma est et D iii rod by Corale

103쪽

fortasse etiam Alciphroni restituenda. Retinui tamen quod codd. habent, cum similis fluctuatio scripturae sit in nomine κηπουοος vel κηπωρος. neque uecentum mutare volui, de quo multa dici possunt, praesertim si quis totum horum compositorum genus disputatione complecti velit. Ib. legebatur φρικτὶ σκιεραν κατα αεοος την θαλατταν, in quibus cum κατα μερος dudum mihi suspectum fuisset, vidi postea dubitationem meam confirmare Ven. in quo κατακαίρως scriptum est. Id vero quid aliud esse dicamus quam κατακορως' Hoc igitur repOSui. 2. περιεβάλομεν scripSi pro περιελάβορον ex Ven. Ib. μερίτας ἀποφώνειν ἐπαγγελλομενοι. Malim ἀποφανεῖν. Ib. vulgo τυχη με. recte seronomen Omittit Ven. , Sellerus τυχη

I, 18.

1. λυρωδου Bergieri emendatio est, libri λοει όρου et λοιδωρου. In Sequentibus Sellerus edidit ως ἐκείνην φθει- ρομενον ex Bergieri coniectura; libri ἐκεινy et ἐκεινης. ut Ven. ἐκείνη συιι θειρομενον, quod leniter correctum recepi deletO ως. Ib. τηὶν ante ἀληθειαν add. e Flor. , 2. ἐήνων ἐκ των λεπτοι ρων vulgo. recte libri λεπτο- τερων, de quo Vide ad Ι, 1, 5. Praeterea εφων scripsi ex Ven. et A. altera forma scriptores attici sermonis studiosi in praesenti non utuntur. Ib. verba εος ἔφασκεν αυτος ἐπαγγέλλων, in quibus recte libri optimi απαγγέλλων habent, sori se pOSt κρουμα- σιν transponenda esse, indicavi Sellero. At videntur hic plura corrupta esse. 0uod mox sequitur etiράσθης ferri non posseverissime contra Bergierum monuit Sellerus, qui probavit quod ego conieceram ηρεθίσθης. SeripSi nunc minore mutatione et sensu commodiore ηγάσθης. Ib. Vulgo ναυηγον, pro quo ναυαγον posui ex Flor. Sic paulatim rarescunt alterius formae in solutae orationis scriptoribus exempla. CD. Lobeckius ad Phryn. p. 429.

I, 20.

l. δια τῆν ἐκ πιοτητος λεπτοτητα. Ita haec in codd. scripta sunt, in quibus si quid corruptum eSt, pro λεπτοτητα

104쪽

coniecerim λειοτἈτα. Ceterum non dubitandum est quin recte Piersonus Veris. p. 94. ista eicienda censuerit; hune igitur

secutus Sum.

2. Legebatur διηνεκεῖ φυλαττετε ευτυχίρ, quorum loco substitui quod legitur in Vat. ac διηνεκως etiam Ven. habet. Sellerus edidit ἐν διηνεκεῖ φυλαττετε ευτυχία. In Sequentibus Reiskio obsecutus indicavi lacunam post συνοικωτε. Supplet vir perspicacissimus αλ Γ Ουκ ἐνδέχεται.

I, 21.

l. αν supplevit Bergierus; at praestat fortasse ἐργάσε- σθω scribere. Ib. αδηφαγουντα reduxi ex Ven. aliisque: Selleruη αδδηφαγουντα. Tum post πρωτευουσιν vulgo inseruntur Verba ἐξαναλουν το πολυ τῆς Ουσίας. Haec in libris varie Scribuntur, quorum Urb. habet ἐξαντλουν το πολυ τῆς

Ουσιας, AC et Flor. ἐξαντλουντα eti το πῆν vi το πολυ τῆς -σίας, Ven. ἐξαντλῆσαι το πολυ τῆς Ουσίας, Par. ἐξανα- λουν το πολυ τῆς Ουσιας. Puod si optio datur, equidem non dubitem praeserre quod Ven. habet, quamquam ne hoc

quidem ad structuram satis commodum eStr nec mirum, attentius enim rem expendenti non dubium videri potest, quin ista nil sint nisi glossatoris annotatio ad χυσιν ἐργάσασθαι τῆς Ουσιας πολλήν, quae Verba ut hoc adicium respicere vu- detur Thomas Mag. p. 923. χυσις ουσίας ερεῖς, ου χυμ , ut haec correxit Ruhnkenius.

2. ἐπειδη Κρινων αυτω ὁ γεννήσας ἐυγένετο. In his

Crinonis nomen quid moverit Heringam ut in Critonem, aut Sellerum ut in Gniphonem transmutarent non dispicio. Rectissime enim formatum est Κρίνων comyarandumque cum multis illis nominibus participiorum formam reserentibus. Reetius in eo offensionis causam reperias, quod omnino h. l. patris nomen perscriptum legitur, quod si commemorare

voluisset scriptor, non dubium est quin id post superiora verba εἰ τεθνειη αυτω ὁ πατήρ intulisset. Praeterea mori non ἐκγίγνεσθαι dicitur nisi sorte addito του μου , sed απο- γίγνεσθαι. Ac ne legitur quidem ἐνγένετο in melioribus libris, sed ἐγένετο. Ex his omnibus intelligitur locum corruptum esse. Scribendum erat: ἐπειδη κρίνον αυτω ὁ γεννήσας ἐγένετο. Puae proverbialis est dictio de iis, qui abi-

105쪽

99 erunt unde negant redire quemquam. HesΥchiuS Κρίνον' τοξηρόw τάσσεται καὶ ἐπὶ πτωχου, καὶ νεκρου καὶ διαπεπτω- κοτος. Dilucidius rem exponit Zenobius IV, l S. ἡτοι κρίνον ῆ κολοκυντην. το τῆς κολοκυντης ανθος καλεῖται κρι- νοπι αδηλον δὲ εἰ οἰσει καρπον. ἔταττον ουν το μὲν κοί-

νον οἱ παλαιοὶ ἐπὶ του τεθνηκοτος, την δὲ κολοκυντην ἐπὶ του υγιους. Deinceps assert Diphili verSuS, quos posui Fragm.COm. graec. Vol. IV p. 420: ἐν ημέρωσιν αυτὀν επτά σοι, γερον, θέλω παρασχεῖν vi κολοκυντην ῆ κρίνον. Eadem paroemia usus est Menander Fragm. inc. 504. fortasse

etiam scriptor carminis i thyphallici apud Athen. VI p. 253 s. Οἰδίπουν τίν' ευρί,

την σφίγγα ταυτην οστις ηὶ κατακρημνιεῖ,

ἡ σπίνον ποιήσει. ubi ῆ κρίνον ποιwει restituendum putabam: Oedipum nobis quaere, qui Aetolos aut deiciat de praesidio,

uut ad mortem adigat. Ib. oti/ὲ in hunc locum transposuit Valckenarius ad Ammon. p. 78. cum in codd. poSt τῆς ημωας legatur. Puae Sequuntur xiλίου - ἔχοντος in libris diversissime scripta sortasse delenda sunt; neque habet Ven. Ib. αρτον ἐξ αγορας e Ven. Scripsi, vulgo τον additur post αρτον. Sequentia item interpolatricem manum produnt ευηριερίας ηuέραν ἐπιτελοίη, quae Vix tuearis exemplis apud Lobeck. Paral. 534. Scribendum Videtur ευηριερίαν ἐπιτελοίη.In sine epistolae ante βλάβος legebatur articuluS το, quem recte omittit Ven.

I, 22.

l. ὁ Γέλωνος του Σικελιώτου πλακους ἐπώνυμος. Patriae Gelonis notatio fortasse glossatori debetur. Placentae autem a Gelone denominatae cum nullum adhuc praeter hoc Alciphronis testimonium a viris doctis reperiri potuerit, ecce iam aliud apponam ex epistola incerti scriptoris a Craniero edita in Anecd. Oxoniensibus vol. III p. 368. τον σησαμουνταευρησεις ἐνταυθα καὶ τον Γελώνιον -ειον πλακουντα

καὶ ο λιος τῆς την Κλεοπατρας ἐπ' Ἀντωνίω εστί-ιν. 3. αλλος αλλω διελέγετο. De his vide ad III, 45.

106쪽

4. ἐώ τὴ παρολκ si τῆς βραδυτῆτος. Ven. βραδυτοτος. Ad dictionem ipsam nihil habeo similius quam hoc Platonis Leg g. lV. 7l2 a. δατοιβηὶ μευιήσεως a LObeckio Paral. p. 535 allatum.

I, 23.

Hunc epistolam miατυλαιρος scribere fingitur Ερεφν- θολεοντι. Uuorum nominum alterum neque ερεβινθοφλέοντι neque Ερεβινθοπνεοπιι scribΡndum erat, sed ' ει ινθολε-

l. φυρδην φερομενοι - ανεμοι. Pro φυρδην non indigna est memoratu Flor. Scriptura συρδην, de quo Voca-hulo nuper dixit Hormannus ad Aeschyli Pers. 55. Videtur tamen φυρδην probandum esse, nisi quod Bergierus id non recte acervatim interpretatus est. Describi ventos e diversis parii bus ingruentes praecedentia ostendunt. 2. κρυμος δὲ εἰσεδυετο μέχρι μυελων. Cod. DOG. POSt εἰσεδυετο inserit λεπτος, quod non improbaverim. Ib. mου-lim περὶ ταυτα. 3. ηνωχλει scripsi e Flor. aliisque eodd. pro ηνοχλει. ib. νι ετὀν μὲν πηγυλίς. Particulam recte omittit A. Ib. προσοδον ante Bergierulla.

I, 24.2. ως αν ἔχοιμι σωζεσθαι. Vat. ἔχοιμεν, quod scripsi, ut Structurae lex postulat.

I, 25. 2. εἱμαρμένη Davisti correctio est; libri ηὐρα ἐκείνη. I, 26.

l. τας Μαρψίου θυρας. Vulgo Μαρτιου, quod ferri non posse vidit iam BergieruS; codd. fluctuant inter Μαρτιου, Μυρτίου, Βυρτιας. Sellerus Βυρτίου edidit. Scribendum putavi Μαρψιου, quod cum apud Eupolin parasiti nomen fuisse constet ex iis quae Histor. coni. p. lt 3 disserui, non minus selieiter Alciphro seneratori indidisse putanduS eSt. 3. υποτεθειμενος Piersoni est emendatio, libri sere υπο-

107쪽

I, 27.

l. -τως θλον με αυτηὶ κατα την παροιμιαν ἀνατρεψα

σα μυλευειν ἐπηνάγκασας. Iners est nec ullam vim habet Pronomen αυτη, in quo non dubium est quin aliquid lateat quod ad ipsum proverbium pertineat. Cod. B habet αυπῆ, C αυτικα. Hinc neSeio an Scribendum Sit ολον με αυτὴ σκάφηJ κατα την παρο μίαν ανατρεκνασα, cum ipso alveo ut aiunt me subvertisti. Cuius proverbii etsi nullum exemplum habeo, aliis tamen paroemii S την σκάφην ansam dedisse constat. Proverbialiter item dictum videtur illud ανθρωπ' απελθε, την σκάφην ἀνατρεφεις Choliamb. poet. p. 174. Nec dissimile est ἀναρπάγιν αυτω κανω, quod ἐπὶ τῶν αὐδην τινα λυμαινομένων dici constat e Zenob. II, 3 l.

Diogen. II, 39. I, 28. 1. ἐξαπιναῖος scripsi e pluribus libris pro A;απίνης. Insequentibus expuli quod e libris nonnullis editum erat τηνδεριν, cuiuS sormae nullum exemplum est. Apud Pollucem II, 235. verissime LDindorsius restituit δερριν i. e. δοραν. 2. αεργος των ἰδίων προωτάμενος. Ita recte nunc hielocus scribitur; sed αεργος, quae epica forma est, Suspectum habeo. Ceterum haec omnia, pariter atque ea quae Sequuntur τουπτανίου καὶ τῆς ἐσχάρας, obscaeno sensu a cipienda sunt, ad quod non attenderunt editores Stephani

Ib. Libri βλέμμα addunt post βλέπεις, quod delendum

esse intellexit Bergierus; nee Schaeserus ad Bosii Eu. p. 64. quidquam attulit quod Bergiero obsit. Ante αναπνέεις lacu nam indicavi, nisi sorte καὶ αναπνέεις interpolatoris est. De forma non contracta dixit Sellerus ad Fragm. IV, 3. cuius exemplis eximendus est Eumathius p. 230. αλγέω την κεφαλήν, quae sunt Theocriti Id. III, 52.

I, 29.

108쪽

in his Flor. εἰωθοτας, quod mihi ex εἰωθοτος potius quam ex εἰωθοτα corruptum visum eSt. De Structura v. Vindic. Strab. p. 19. Ib. ἐραστου υστερῆσαι, ab amatore seiungi, privari. Rarissima dictio; nec mirer si quis coniciat ἐστερῆσθαι. At similiter tamen dixit Euripides Iph. Aul. 1203. νυν δ' εγω τοσόν σωζουσα λεκτρον παιδος υστερήσοιμιι. Similiter, inquam: accuratius enim rem expendenti Euripides dicere videbitur Superstes ero siliae; et vel sic non incredibile est hunc seripsisse ἐστερήσομαι. 4. Libri αυτον -κ ἔλαττον. Delevi oυκ ipsa postulante Sententia, quamquam erunt fortaSse, me tamen repugnante, qui ου μαλλον scribere malint.b. ηγουμαι vulgo; maior pars codicum ηγουμην, quod restitui. In sequentibus αλλως τε καν μοι non eSt prae- Sertim eum, quo pacto nec sententia nec structura recte procedit, sed ac praeterea etiam Si. Νescio tamen an praestet scribere αλλως τε ἐαν. Codd lare αλλως τε δὲ Flor.) καμοί.

. δ'

l. νὶ τοῖς δι/ου 1ιν εντυγχανουσαι. Dicendi usum qui cognitum habent facile mihi assentientur, Si ἐντυγχανειν non recte hic positum dicam. Scripsi igitur ex plurimis Optimisque libris αἱ τυγχανουσαι, in quo nihil est quod non optime dictum sit; dativus τοῖς διδουσιν a κριθησομεθα SuSpen Sus

Ib. καὶ μηκετι ἔχειν πραγματα μήτε τοῖς ομιλουσι παρεχειν. Non male Sellerus μηδε conicit; magis tamen placeret μηκετι f λζτεJ ἔχειν, vel μηκετι μητε αυταςJ ἔχειν.

concinnitas orationis turbatur. Nisi sorte, quod non puto, post ἐραστου excidit Eυθίου. 2. Scripsi quod sententia postulat μὲν ουν pro μεν γαρ. 3. παλιν δι' αυτου legebatur, quod qui vitiosum eSSe intellexit Bergierus scribi voluit παρ' αυτου. Reposui απ'αυτου, quod ab edito una lineola disseri. Diuiti do by Gorale

109쪽

Correxit libris adiuvantibus Sellerus.

I, 33.

2. si δε καλως e bonis codd. restitui; vulgo αλλα κα- λως. Μox revocavi Ordinem verborum vulgatum ουδεν ιμμον et β. 4. χρῶμα σανδαραχνὶς. quem tuetur etiam cod. Flor. 3. τὴν αγερωχίαν vulgo Omissum praebuit Flor. Idem coniectura assecutus erat Dorvillius ad Char. p. 473. nisi is ex Flor. sumpSit.

4. εἶδεν Bergierus, libri οἶδεν.5. μή μέ τι μεμψρ Scripsi pro μη μ' ἔτι est. II, 4, 13. αλλ' εἰ καὶ συ μζ με τι μεμφ i. Postremo ουδὲ βλασφη-αις e codd. 9OSui pro ουδ' ἐν βλασφημίαις. I, 34. l. Legebatur Ἀκαδφιίαν. 2. Legendum videtur ἐμάνης Εὐθυδημε, ΓῆJ ουκ οἶδας

quo paulo rotundior evadit oratio. 3. σὲ γαρ περιβάλλουσα κοιμασθια μῆλλον εβουλομηνῆ τὰ παρα παντων σοφιστων αργυριον. Haec corrupta esse vidit Sellerus, qui ἔχειν post αργυριον addendum coniecit. Equidem vereor ne verba περιβαλλουσα κοιμῆσθαι glos satori debeantur. Ιb. λῆρος ταυτά εἰσι καὶ τυφος. Scribendum erat aut λῆροι aut cστι, quorum prius cum cod. Flor. habeat, hoc reposui. CD. ad I, 1. 5. Μalim οποθεν εἰσὶν vel οποθεν αν εἱεν. 8. προς την ερωμενην ηκε την σεαυτου οἷος ἐπανελ- θων απο Λυκείου πολλακις τον ἱδρωτα αποψωμενος. Non dubium est quin hic aliquid exciderit; nec vero sufficit cum Reiskio εἴωθας inserere post οἷος. Alciphro, ni coniectura sallit, scripserat: οἷος ἐπανελθων απο Λυκειου πολλακις ἐφοιτας καί μοι παρεκαθησοὶ τον ἱδρωτα αποψώμενος. Ηabetque eo coniectura tanto plus probabilitatis, cum loci co-Diuiti do by Gorale

110쪽

lorem scriptor e Τheocrito duxisse videatur Id. II, 155. γαρ μοι καὶ τρις καὶ τετρακις αλλοτ' εφοίτη, καὶ παρ ἐμὶν ἐτίθει ταν δωρίδα πολλακις ολπαν. Indicavi igitur lacunam. 6. το ἐωανον Bergierus, quod probarem si σπαν per se de bibente dici posset; nunc locutus eAt scriptur ut praeter alios locutus eSt Theocritus id. XVIII, 11. ii πολυν τιν' ωνες, quae imitatus eSt Alciphro I, 35, 2. τριτην

ταυτην ἐσπέραν πολυν τιν ' ἐνεφορνὶσαμην.

1. Sellerus edidit ex cod. Λ φιλοτιμίαν οἴει προς τινας των διαλεγομένων, ceteris libriS οἴει post διαλεγομένων ponentibus. At cum διαλέγεσθαι necesSario dativum requirat,

apertum est scribendum eSse φιλοτιμιαν οἴει - διαλεγομε- νων σοι, in quibus cum σοι in οἴει depravatum esset, non mirum est prius Om a librariis deletum esse. Ceterum ad

hanc epistolam non incommode loci aliquot ex Horatii Epodis comparari possunt, Velut ad g. 3 τοῖς νυν μεν μακαριωτέροις ημων, ουκ εἰς μακραν δέ, ανπερ ιος ita scripsi ex LI et Flor. pro αν ωσπερὶ ἡμεῖς ἔχωσιν, ανιασομένοις Epod. XV, 17. at tu quicunque es felicior - eheu

translatos alio maerebis amore S.

I, 36.

2. ἰδουσα. Cod. A ἰδουσας, quod fortaSse ex ἰδουσαν corruptum est. CL III, 10, 2. οἱ δακτυλοι ῆκιστα της δικέλλης εμέμνηντο. In iis quae Statim Sequuntur περιβαλομένη scripsi pro περιβαλλομένη. 3. ποθεν pro ποειν dedi e Flor. et C. Non credo tamen locum vitii immunem esse. Ib. cum pro altero φ. Q. quod e cod. Λ recepit Sellerus, vulgo legatur φης idque etiam Flor. aliique habeant, non male Reiskius coniecit φιλεῖν ανθρωπε φής -.4. τί oυν; ου ποτηρια εστιν ἐπὶ τῆς οἰκίας υμ : Haec vulgo sine interrogatione efferuntur. Puae his subiciuntur μηχρυσία τῆς μητρος, μη δανεια του πατρος κομιουμενος, non intelligi possunt, nisi aliquid in hanc sententiam excidisse statuatur: μῆ ουν τὰ λοιπον φοιταν παρ' ημας Diqitiam by Gooste

라틴어 텍스트