Alciphronis rhetoris Epistolae

111쪽

Iti. Φιλωτις verissime Sellerus; libri φιλοτης. 9uae sequuntur τοῖς hoc recte delevit Wagnerus ευμενεστεροις ομ- μασιν εἰδον ἐκεινην αἱ χάριτες, quae lil, 44, 2. redeunt, fortasse delenda sunt, quo pacto lenior nuit Oratio μακαρία Φιλωτις οἷον εραστην ἔχει Μενεκλείδην.

1. Fortasse aut hic κοιμηθησομενος Scribendum, aut β. 3. κοιμησομενοS. 3. Legebatur αν Pro Q. 4. Scribendum videtur ἐκκορησει 'ro ἐκκορήσειεν.5. ἀιιπιβάλλειν εἴωθε τα φίλτρα καὶ αποσκηπτειν εἰς ολεθρον. Si philtra dubium habent eventum, eadem in perniciem cedere dici non potest; serendum tamen seularem si Scriptum esset καὶ δὴ καὶJ ἀποσκήπτειν. at cum Flor. et CD ἀποσκηψειν habeant, fortasse Scribendum καν ἀποσκῆσγειεν.

l. τοτε, τοσουτο πικρου Λbreschii et Jacobsit emendatio est, quam recipere non dubitavi; libri τὰ τελος ου πονηρου. Ih. νυν- X Flor. recepi , vulgo τὴν μνqμην , alii libri μην μ νῆαην, ΛC μνήμην. Sellerus malit νυν πικρου την μνηuην. At exacte utriusque membri partes sibi

reSpondent, τοσουτον - οσον, ηδίστου - πικρου, τοτε -

νυν. Ιb. Sellerus scripsit ὁ χρειος, quo non opus eSL2. Scripsi αμάρτοι ex C et Flor. αμαρτανοι Vulgo. 4. Μηδειον ἐκεῖνον τον απO Συρίας. Non dubitiari potest quin recte LDindortius Μήδειον non gentis, sed hominis nomen esSe intellexerit, quod rectiusne Μηδειος an Μήδιος scribatur incertum est. Ipse alterum probavi Exerc. in Athen. I p. 34. eademque est Dindorni sententia. Ιh. ομως ακουσα αυτον ου προσίετο. LocuS Varie, sed nullo cum fructu tenuitus. Libri ακοντα habent, quod κλαοντα Scribendum putavi. Lacrimantes amatores, qualis Medius ille, saepe repraesentaVit comoedia nova. Vide quae diximus ad Menandri Rel. p. 118. et Alciphr. I, 35. aliisque locis. Ib. χλανίδιον posui e Flor. χλανίσκιον Vulgo. Diuiti do by Gorale

112쪽

5. Post εμπορον Reiskius εἴπω requirit. Si quid mutandum, malim τί λεξω τον Αἰγυπτιον μπορον ως απεσκορα- κισεH. Ita non raro δὲ ex λέγω eorruptum eSt. Ib. υπήνεγκεν vitiosum videtur; dolet amator Bacchidem meretriciae vitae nomen dedisse. Fortasse renni νεγκεν Scribendum eSt: quam probos mores s Ortuna non ad feliciorem vivendi condicionem detulit. 6. ψαυσω Rei Skius. Ib. vulgo κολάσμασιν, quod Berglerus de usu venereo interseretatur; in quo nemo ei assentiatur. Nee Bergkio ακολαστάσμασιν scribendum Se conceSserim, Sed cum cod. Flor. κολαυμασιν habeat, non dubitavi id απολαύ- σμασιν scribere. In SequentibuS verbis αρτιως ρῶν latere

opinor participium verbi, a quo dativi τοῖς ηδίστοις απολαυσμασι pendeant.

T. Verba ἐπ' ακροις μοι δοκεῖ τοῖς χειλεσιν αυτῆς ἐκ λσεν ἐκαθιγν3ὶ η πειθω nescio an rectius post ἐνίδρυντο

transponantur. Ih. malim υπέωστο Pro υπεζώσατο. Τumoμου Scripsi Dro ολαις, quod quamquam pro πάσαις accipi potest, hic tamen non aptum puto. Rei SkiuS αυταῖς coniecit. 8. προποσεις SeripSi e Flor. pro ποσεις. Cis. Fragm.

VI, 18. I, 39.

l. Scripsi ακαριαίως. libri ἀκριβως, quod Amaldus,

quem Sellerus secutus eSt, ακαρῆ πως Scribebat; poterant lenius ακαρί πως. at πως redundat nec ullam hic vim habet. Ih. ἐπὶ θυσίαν percommode obtulit Flor. yro vulgato εἰς.

Ib. εἰ μὴ δι' ἐκείνην corrupta esse iam Bergierus intellexit, parum inliciter οἶμαι δι' ἐκεῖνον coniciens. Sententia hoc sere poStulat: ουχ ῆκεις, ου μην δι' ἐκείνην μονον, ἄλλ' loυδὲ τας φίλας 2. υπζρξε καὶ Φίλωνι συκίνη βακτηρία. Metricum scit haud dubie proverbium ην καὶ Φίλωνι συκινη βακτηρια, ah

Alciphrone consulto, ut videtur, Solutae Orationi assimilatum. Ih. meretricum nomina Μοσχαριον - Θρυαλλίς accesserunte Flor. Ib. το καλὰν Hemsterhusius; libri τον καλον. Tum ἀποκοιμήσασα ita enim Scripsi pro vulgato ἀποκοιμισασα non recte, ut equidem puto, interpretatur Bergierus sopito marito, quod graece eSSet κατακοιμησασα. Videtur esse Diuiti do by Go le

113쪽

postquam esse eit ut maritus Secubaret, quod sacere solebant mulieres religionis sacri ve ritus causa. 3. υποσκίοις libri; correxit anonymus apud Wugnerum. 4. το γουν ante Sellerum. Ib. πιμυελη ἐν Arnaldus, πι

5. Scripsi αγωνιουμαι pro αγωνίσομια et αγῶν pro ἀγών. Tum Schneideriis Saxo ἀποσιμώσασα. Ih. τα παρα- πορφυρα των ωχίων. Ita Sellerus; vulgo legebatur πορφυ-οα, libri autem nuctuant inter παραπορφυρα et παραπορφυρα. Sed παραπορφυρα valde Vereor ut hic serri non possit; paulo melius esset περιπορφυρα, quamquam ne hoc quidem probaverim, utque aliud hic latere docet codicum scriptura. Scripsit fortasse Aleiphro: τα παρα πορφυραν πορτυρα τῶν ἰσχιων ταυτί, quae purpureo colore vel Purpuram Superant, noti SSimo uSu praepositionis παρα .Ae confirmare videtur hanc emendationem simillimus locus

Rufini in Anth. Pal. V, 35. τῆς δὲ διωρομενης φοινίσσετο χιονέη πορτυ εοιο ρodου μειλον ερυθροτερη. Dicta autem ista sunt ad formam proverbii, quo πορφυρα παραπορφυραν Spectanda esse dicitur. de quo bene disseruit vir sanctae mihi memoriae AGLangius OpuSc. p. 129. et quem is asseri Val clienarius ad Herod. VII, 10. quibuS uti poterant Thesauri Stephaniani editores vol. VI p. 200. ubi proverbium illud nullo auctore munitum est. Puae his proxime inseruntur verba, την ἐπὶ τους μηρους εγκρισιν sortaSSe eX margine accesserunt; pro εγκρισιν autem, quod non intelligo, posui ἔγκλισιν.6. φησίν, quod post νηὶ ista facile excidere potuit, Sei-lero praeeunte inserui, ni Si quod ille εφxi voluit. Tum αμ' est Iacobsit emendatio pro αλλ'. Mox Μυρρίνης ex Flor. scripsi; vulgo Μυρρίνη. Ib. περὶ αλλων συγκρίσεις καὶ

περὶ μασταρίων αγῶνες. Suspicor περιάλλων συγκρίσεις, ut earum quoque partium, quibus mulieres mulieres Sunt comparationes instituisse dicantur; quae si vera est emendatio, iam tandem vocis exemplum habemus adhuc nonnisi e grammaticis cognitae. Scribitur hoc vocabulum περιλος in Suidae glossa Περιλος : τὀ αἰδοῖον δι' ἔνος. Atque ita etiam apud Photium p. 414, 22. scriptum eSt. Arcadius autem p. 54, 10. disertim inter nomina in αλ os exeuntia recenSet Diqitiam by Gooste

114쪽

περίαλλος το ἰσχίον, qui quod cum aliis consentiens nomen hoc per stuίον explicat, satis constat huiusmodi nomina ad Varias corporis partes transferri. Duobus u effertur etiam in codice Hesychii v. περίαλος et a Sanginatio apud Darem-herg Notices des Manuscriis med. vol. 1 p. 130. Similiter fluctuat interpretatio et scriptura nominis δορίαλλος, quod in eundem sensum dicitur. V. Lobeckii Prol. Patho l. p. 118. Puae superioribus verbis proxime inseruntur τy μὲν γαρ Φιλουμένης γαστρί etc. ineptissime dicta sunt, nisi aliquid in hanc sententiam praeceSSi Sse Statuas: πυ μην περὶ γαστερωνημφι νβοτουμεν, quibus iam illa satis commode inseruntur. itaque lacunam indicavi. T. δ' Ουν Sellerus; libri γουν. Ib. πολλα pro πολλαδε, quod plures libri habent, ex Ais et Flor. scripsi; aliis fortasse πολλα δ' placebit. R. κατῆμεν Selleri emendatio est; libri κατιμεν. Ιb. ἐρα γαρ αυτου Θαῖς κακῶς. Hoeparum recte scriptum videtur, si quidem κακως ἐραν benedici potest de vero eoque infelici amore, ut Ι, 35, 4. ἐρωγαρ so Πεταλη κακως, non item, ut mihi quidem videtur, de amore petulanti nee ni Si pecuniae causa Suscepto, qualis hoc loco describitur. Fortasse igitur διακαως Scribendum, quae dictione utitur noster l, 27, 2. ΙΙΙ, 8, 2. et indicante Bergiero Heliodorus VIII, 2. 8. Ἀδωνίοις Piersonus; libri αλώοις. ib. ἐστιώμεθα

miro errore Bergierus pro εστιασομεθα dictum esse putat. Λt fortasse hoc ipsum scripsit Alciphro. Similiter tamen praesenti utitur II, 2, 9. ουκετι φέρει τον κορον. II l, 29, 2. ερμαιω σοι χρῶ tota et III, 39, 2. συνθυεις αυριον, fortasse etiam II, 1, 3. τα Ἀφροδίσια ποιῶ ταυτα τα κατ' ἔτος. Ib. κηπιον κηπιον BaStius, libri κητιον. Ib. κοραλιον

115쪽

109 II, l.

1. Post α&ιος inserui ος, et ἐπετρεψας scripsi pro ἐπιτρεανας praeeunte Wagnero: praeterea delevi καὶ quod anteon ηγησάμενος libri habent. Fecit etiam Hirschig. ut vidie Setuleri Addendis. Ib. αποστρεφομαι ως τὀν ῆλιον. Cum Sole Demetrium comparabat adulatio Atheniensium. V. Athe naeum VI p. 253 ρ.

3. Legebatur ευχομενη, pro quo ευχομαι Scripsi. lli.

libri omnes μέγα φιλῆς, sero quo με φιλῆς iam olim scripsi. Similiter inraelii , qui με καταφιλχὶς praetulit: nee impedio. quamquam με et μεγα etiam alibi permutantur, et φιλεῖν pro καταφιλεῖν dixit Alciphro etiam Fragm. Vt, l3. ib. ' ante Μακεδονία inserui propter Sequentia η Ελλας et ' θ ρακη.

Ib. αυτον ScripSi praeeunte Arnaldo, quod confirmat nunc Flor. Vulgo αυτοῖς. ib. pro μεῖνον Flor. aliique codd. habent μαλλον, unde suspicari possis aliquid de instante Demetrii prosectione excidi SSe, qua memorata in hunc modum scriptor pergere potuit: μηὶ συ γε, αλλα μεῖνον εἰς ἐπιού- σαν, xii μαλλον εἰς τὴν τριτην. nec negari potest orationem ut nunc consormata est iusto eSSe abruptiorem. indicavi igitur lacunam recepto illo μαλλον. In Sequentibus nescio an scripserit ταυτα ταὶ κατ' ἔτος. Tum recte ReiSkius νικῶ , pro quo libri νικα, quamquam nec Bergierus male coniecit νι-

καται.

4. ἐπιφανως Ruhnkenius; libri πιθανως. Tum recte, ut videtur, Sellerus καὶ γαρ μοι περιουσιασαι γεγένητο, pro quo libri αν μοι et γενηται habent. Possis etiam ἐπεί μοι

pro αν μοι. Ib. πεποιηκυία Bergierus pro πεποιηκυῖα.Ib. σου γε Bergierus; libri σου τε. b. eod. Dorv. et Flor. προσεπεμα αν pro προσέβλεψαν.6. Puae in marginem reieci verba eicienda esse vidit Iacobsius. Apertum est interpolatorem ipSas compellare meretrices, insatiabiles earum libidines castigantem. Didem auctori tribuerim quae e cod. Dorv. et Flor. post μαλακίζεσθαι Sei-

116쪽

fortasse etiam sequentia τα δε δειπνοποιεῖν τα δὲ κοσμεῖν σοι τον οἶκον, in quibus σοι Bergierus delebat. Ib. malim τα μέν τύJ ποιεῖν, vel πονεῖν cum Arnaldo. Ib. τας δε ὁπωσουν ante Beroerum. Ib. ευαλεστεραι scripsi; libri ευαλουστεραι, quod LObeckiuS Paral. P. 39. ευαλωτοτεραι vel νεαλεστερο scribi voluit. Praetuli quod ipse vir eximius probabiliter Hesychio restituit: EDαλής, ευχεὐως θηρωμενος, ubi vulgo contra literarum ordinem εὐαλως legitur. 7. Legebatur εταίρους pro ετέρους, quod reseonendum esse vidit Bergierus; eidem debetur πλαττεσθαι, pro quo libri φυλάττεσθαι. Corrupta item sequentia quae Reiskius ita resingebat: ος ουτως ἀφειδῆ ἐκχεῖς ἐπ' ἐμε τον πλουτον, ως επιιδεικνυναι. Ib. ἀπνεῖσα παντα καὶ την κ)υχην

ἐμαυτῆς. Haec ferri poSSunt, nescio tamen an ἐπιδουσα post ἐμ αυτῆς eXciderit. POSt αφεῖσα Reiskius σοι addebat. S. ἐν excidisse vidit Sellerus; tum ορεσι delebat Reiskius.

II, 2.

l. Scripsi ex optimis libris αρτι παλιν pro simplici παλιν. Videtur id autem ita dietum esse, ut noStro aus ei n-mat wie der, plot Z lich Wie der, respondeat et idem sere quod αυτοχρημα Significet. Similia quaedam vide apud Lo-beckium ad Phryn. 9. 18 sq. Ib. αδιαλείπτους Arnaldus;

libri αδιαλυτους. 2. αστομάχητον constans librorum Scriptura est, cui parum probabili coniectura Lennepius ανενοχλητον Substituit, quod recentioreS Secuti Sunt. Scripsi αυτομαχητον. Verbum

αυτομαχεῖν proprie dicitur de iis qui suas ipsi causas defendunt, quod vides quam facile in eam sententiam deflecti possit, qua quis pro Se ipSe pugnare, vel sui iuris esse dicitur.

Sequentia quoque graviter corrupta sunt, Sed DuStra coniecturi S tentata. Post οντως fortasse lacuna indicanda et tum seribendum ἐπεὶ πολιορκητην εχω τοιουτον, ουχ OIον Gi; σαμα Arημητριον. 3. τινα Medebach Wacker; codd. τινα ri. Pro τινα Hirschigconiecit τον. Ib. καὶ περας. Ante haec quoque verba videntur nonnulla excidisse. mox αδιαπαυστους R Sellero repertum, eun libri διασπαστους et διαπαυστους habeant, confirmat nune Flor. 4. ὁ δε, ille vero, scripSi pro ο δε et e Flor. τετολ-

117쪽

μηκεν pro ἐτολμησεν; cod. Dorv. ἐτόλμηκεν. Ibidem σου inserui ante βουλομένη.

4. προς τον νεανίσκον οἰκείως ἔχειν. Ita ed. Dorv. at ceteri omnes habent oυκ ante οἰκείως, pro quo in Flor. laeuna est. Videtur oliria scriptum fuisse Ουκ ανοικείως. 5. Legebatur χρt πιεῖα et deinde γνδους γνδας, quorum alterum correxi iam olim ad Menandri Rel. p. 10 l. recepitque Sellerus. Ιb. τα ροκροτατα προλαμβανει τας ωρας Sana esse non possunt, sed nihil video remedii. Ib. ουν scripsi

e Flor. pro νυν, et Reiskium secutus ante ἐκ Καππαδοκίας lacunam indicavi. Supplere possis ἀλλα, sed videntur plura excidisse. Eidem ReiSkio πρωνὶν debetur, pro quo πρῶτος libri habent. 6. εἰ καὶ ο λη γένοιτο xi Ἀθηναίων πολις επικουρων. ta libri haec habent scripta, quae nil aliud significare possunt quam etiamsi tota civitas Se Epicu ris addiceret, non etiamsi tota Sit Epicurorum et unice constet ex Epicuris, ut existimabat Perigonius. Reetiore iudicio Reiskius μεστη excidisse putabat. ut hahebat ante oculos quod quaerebat; pro γένοιτο enim γέμοι Scribendum, quod verbum non alienum esse ab Aleiphronis usu docet III, 14

et 55. Id igitur reposui. Ib. καὶ μὴ δη - κεχρφιένος quasi respondentis esse Lamiae intellexit Reiskius, ceterum initio parum probabiliter coniciens καὶ μήν, φης, δέδοικα pro καὶ μη δή. Sufficit opinor delere καc Ib. καὶ α ἔχω. Non male Lennepius κατεχέτω. Tum τι δοξα libri, quod dii δοξα scripsi; vidit etiam Reiskius. T. ὁ Ἀτρευς ουτος vulgo; interposui δέ. Atreo comparat Epicurum propter imperiosum iussum, quo Timarchum exhorto suo expellit. Videntur haec ad tragoediam graeci poetae, fortasse Sophoelis, reserenda esse; nec inepte qui S coniciat sequentia ipsa poetae verba BASe:

αελθε τῆς ἐμῆς μοναρχίας,

cui scriptor suo consilio accommodate μοναγριας SubStituit. Iactabundum et imperiosum induxit Atreum poeta latinus apud Senecam Epist. 80.

En impero Argis, sceptra mihi liquit Pelops, qua ponto ab Helles atque ab Ionio mari

urguetur Isthmos. Diuiti do by Gorale

118쪽

At vix recte legitur καὶ μὴ προσι n. Τimarchus Epicuro se addixerat, ut cum Leontio consuesceret; itaque Epicurus dicere debebat, aut exi ex hortis meis, aut noli rem habere cum Leontio. Fortasse igitur ἡ μὴ προσιθι scribendum.

8. Εdebatur τον ετερον, pro quo τον υστερον ScripSi ex Flor. quod res ipSa commendare Videtur. Ib. ως ἐνθυμηθεῖσα. Haec male teritat Reiskius; de ώς post iuramentum vide ad II, 3, l. At recte idem ιδρωκα τα ἄκοα pro ἱδρῶ καὶ τα α κρα coniecit, quod recepi; nisi malis χρωκε. Por-

requiro χωρισμόν vel Simile quid. Ib. Ἐρμαρχον CAΚlolgius, libri ' μαχον , frequenti errore. V. inipp. Ciceronis de Fin II, 30. et Lobeckii Prol. p. 52l Sq. Apud Stobaeum Flor. 118, 31. ubi Ἐρμαχος editur, recte Frobentus habet Ἐρμαρχος, atque ita etiam hunc ipSum Stobaei Ioeum respiciens Photius Bibl. p. 152, 10.

10. τι ἔστιν αυτω ποιῆσαι. Scio ποιῆσαι sic dativo iungi posse, hic tamen ambiguitatis vitandae causa malim αυτον. Ih. τo ἐραν. Reiskius ὁ ἐρῶν. Si quid mutandum, malim αναίσχυντος ἐστι γερων. In Sequentibus, quae scripsi ut apud Sellerum leguntur, item aliquid turbatum eSt: pro ομοια vulgo legitur ομοιως, ut cod. C et is habent ομοια, quod non ομια scribendum ESSe docet Optimus cod. Flor. in quo est ὁμοια τις. Praeterea τοινυν , quod eo quo nune legitur loco non re te positum est, in libris incerta sede vagatur; in cod. is enim legitur post ομοια. Haec omnia reputanti fortasse locus ita scribendus videbitur: καὶ ἐγώ εσο α ὁμοια τις αυ- τω, eiecto αναίσχυντος, quod a glossatore ad ομοια τις ud scriptum videtur. τοίνυν ex τις et Sequente αυτω ortum est; si quis retinere velit, poSt Myoμαι ponere debebit.

i. '

l. 'Eγὼ μα τας Ἐλευσινίας θεας - ως ταυτα γραφω. Dura et impedita videri potest haec dicendi ratio, omisso verbo ομνυμι, quod Si addidisset scriptor, similior etiam locus evasisset Menandreo, quem manifesta imitatione expressit in Fragm. Com. IV p. 248. Diqitiam by Gooste

119쪽

xoν υλυμπιον καὶ την 'Aθηναν, φιλτάτη, ωμωμοκως καὶ προτερον ῆδη πολλακις. Sed ut hic similiter etiam II, 2, 8. locutus eSt νη τα μυστήρια, ως ἐνθυμηθεῖσα ἀπεκνυγμαι, quamquam noster locusat, illo aliquid differt. Ib. τἀμα Scripsi pro τα ἐμα, quae ab

Alciphrone constanter craSi coniuncta Sunt. Ib. σου χωρί

σῆς φιλίας. Nec obstat genetivus φιλίας. CL Sophocles Antig. 50. πλείων χρονος ον δεῖ ψ αρεσκειν τοῖς κάτω των ἐνθαδε. Thucydides VI, 16. ἐμοὶ μαλλον ετερων προσηκει. Praeterea αν requiro, Sed de loco ambigo. Ib. Sellerus ἐπεὶ καὶ coniecit pro εἰ καί. Τum σά adieci suadente Dor- villio; alterum enim tantum de duobus recte dici potest, aut τους σους τροπους καὶ aiθη, aut τους σοὐς τροπους καὶ τα

scripsi iam olim, sequente Sellero, pro μη δε. 5. δηλων se δηλῶ non adducor ut sanum esse credam; fortasse δῆλον oτι, vel δῆλα δη. Ib. Oψεται καὶ βουλευ- σεται. CL Aeschylus Prom. 1001. ἁπται πάλαι δη καὶ βεβουλευται τάδε. b. σαλακωνείας scripsi e Flor. aliisque libris pro σαλακωνίας. Exempla illius formae indubitata praeter ea, quae

in thesauro Stephaniano asseruntur, habeo plura. 6. αυτου excidisse vidit Sellerus. 7. ἶνα μη κοπτω σε. Haec corrupta esse et contrariam potius requiri sententiam iam olim indicavi; quod enim Reif-kius aliique existimant, scriptorem eorum quae in prima harum epistolarum scripserat immemorem hariolatum esse, non

video equidem quo quis iure id contendat. Fortasse lenissima correctione vitium ita tolli potest, ut scribatur 7να δὴ κοπτω σε δίς, scilicet ut bis te satigem et meas et regis literas legentem. Ironicus orationis color ab hoc loco non alie-

120쪽

nus est. De verbo κοπτω dixi ad Fragm. Com. in p. 484. cf. Piersonus ad Moerin p. 74. 9. αυλας addendum esse vidit Bergle S. Ib. το ανελευθερον de libertatis amissione interpretatur Bergierus, in qua quid periculosi inesse possit non video. Hoc potius dicere videtur, plenam periculi rem esse si quis in aulis illiberalem animum prodat. Nisi sorte scripsit auctor τό ἐλευθεριέχων. Ib. θηρικλειους Bergierus; libri ηρακλειους.

10. τα ἐν ταις αυλαῖς ἐπίφθονα παρα τουτοις αγαθαφυομενα. Wrum haee intacta reliquisse eriti eos, in quibus φυομενα inepte dictum est. Alciphro scripsiSSe videtur αγα- θα υανουμενα Sive malis καλουμενα, in bonorum numero ab his celebrata. Ita saepe παρα noster dixit, ut I, 32, 3. παρα πασαις ημῖν μεμωηται. 35, 2. ἐλεεῖσθια παρα τοῖς ἐπιεικεστεροις, aliisque lociS. τουτοις ad aulicos reserendum,

nisi aliquid corruptelae latet. Ib. χθιζης ὁ λογίας. In

ultima voce codd. ita Variant, ut plerique ομολογίας, alii α--λογιας, Flor. denique αμαλογιας habeant. Verba haec sunt corruptissima et adhuc DuStra tentata. Coniectant τῆς σῆς omλίας, αστικῆς Vel αττικῆς στωμυλιας, σχολικῆς oμολογίας. Requiritur aliquid quod cum publicis ludis coniunctum est, idque reperisse mihi visus sum conicienS χρυσης λοχίας, quibus Verbi S ludieros et petulantes comoediae iocos significari puto; eos aureos vocat usu noti Ssimo, quo quie- quid gratum nobis acceptumque est χρυσουν appellamus. Ib. scribebatur 'Ἀκαδηπίας. 11. που δὲ θεσμοθετας ἐν ταῖς ἱεραῖς κωμαις κεκισσω- μενους; thesmothetas ceterosque archontes munere suo sun- gentes coronas gestasse constat e Polluce VIII, 86 aliisque. At sancti illi vici, in quos thesmothetas ablegat scriptor, qui suerint frustra adhuc quaesitum est. Itaque Reiskius ad coniecturam confugit correxitque ἐν τοῖς ἱεροῖς κώμοις. Enimvero locus lenissima mutatione emendandus: ἐν ταῖς ἱεoας κομπις, ubi archontes conspiciam cum sancta sua coma ' Atque habet hoc ipsum Flor. Notissimus autem hic usus est praepositionis is, cuius simillimum nostro loco exemplum habet Lucianus de Sali. 5. τουτο μοι το λοιπον ην ἐν βαθεῖ τουτω πωγωνι καὶ πολια τῆ κομηκαθῆσθα μέσον ἐν τοῖς γυναίοις. Nec dissimile est quod

라틴어 텍스트