장음표시 사용
241쪽
PECCATORI S. 18's. V. Non requiritur circa panitentis dis fitionem in cenitudo qua communiter necessaria est, dum materia est sensibilis. Hoc tamen nunc Appendici com ccesserim, debitam poenitentis disse
positionem communiter non ea certitu
dine qua constat materia sensibilis a consessario posse cognosci ; ac per hoc nec ejusmodi certitudo illi ut necessaria est exspectanda:sed ex iis quibus se suumque animum poenitens pandit , & aliis quae concurrunt circumstantiis, ejus disi. positio est colligenda. Et quamvis haec
1ingula seorsim accepta exigui nonnu
quam ponderis sint, tamen simul accepta tale saepe essiciunt argumentum, ut illi Prudenter Consessarius acquiescat, & ab- Iolute poenitentem judicet rite dispositum. Ut autem acquiescat, non tale necesse est hoc sit argumentum ut semper & ubique concludat, sed satis est , quod ex illo consequens sequatur juxta moralis prudentiae certitudinem, qua vis absolute possit non sequi, imo etiam quandoque non sequatur. Hoc, inquam, sussicit dum ex aliis non ostenditur hic
242쪽
rso C o N V E R S I re nunc deficere. Cum enim vel Intem dum & in paucioribus deficere possit, haec necessaria est cautio, ut attendatur an nihil occurrat quo hic & nunc probetur deficere , dum nihil occurrit quod communiter verum est in moralibus sequi, sectis si occurrat. Haec est in humanis rebus prudentium praxis. In judiciis enim , ut dictum est, quod & lex confirmat & Apostolus, in ore duorum veItrium testium stat omne verbum, x e
rum testimonio, dum illi nihil obstat, simpliciter & absellite judex acquiescit, quiam pluribus id tum veruma est. Potest tamen deficere aut Bllere, & sellit inte dum. Ad quod proinde circumspecte opus est attendi ; & qud majus fallaciaraue falsitatis subest indicium, minus eo rum testisonio licet deferre. Et sic interdum non sitificiunt mille testes qui se oculatos. dicunt & sectum deponunt, lnempe dum aequalis ponderis motivum, lm in Hii testes ejusdem numeri; ejusdem- lque fidei stadpro opposito , cum tamen Ialias satis fini duo. i
243쪽
HAEc est quae dici solet moralis certitudo , & unicuique de se suaque justitia est necessaria, ut iuxta Apostoli 3. Corint praeceptum dignum se probet qui de Eu- ω Charistico pane edat, aut de calice bibat. Adeo: ut consessio illi Q praemittenda, P. a. δε qui, uti id notat Parochorum Catechic mus , justo vel veretur oppositum: ver ' ss' tur, inquam, hoc est, ex.digno motivo rationibus quibus se justum confidat non acquiescit. Est quippe generalis quidam metus , etiam sanctis in hac vita eo, μου, s munis, quod nesciant utrum μανι modis' 'digni sint. Nam quamvis spiritus reddat testimonium spiritui eorum quod si Filii s uisia Dei, propter quod merito confidunt, e s. v. 7, se tamen id moderatur sum in dilectione sua, ut omnis contrarius i mexus plerumque non possit oec debeat domni- Hoc ipsis expedire novit ille qui nos vult serviare sibi in timore ct exustare cum remore. Hic tamen generalis est metus morali certit diri non ossiciens. Nam dum, hoc esecepto , aliud non occurrit ob quod desim
244쪽
justitia ambigere quis debet, sed potius
cuncta suadent oppositum , prudenter
se justum reputat, dc illi absolute acquie secit, ea sine scrupulosa formidine perm
ciens, quae non nisi a justis perfici pos
sunt. Hoc etiam modo, dum ea quibus pe nitentiam suam ac conversionem manifestat poenitens, & caetera quae concurrunt, rite eum persuadent dispositum,& nihil consideratione dignum sit pro opposito, aut quod illa sitspecta faciat vel
ambigua,prudenter confessarius acquies incit, & eum debite reputat dispositum. Et quamvis reflexo intellectu haec omnia adhuc judicat posse deficere, tamen istius defectus dum nullum alicujus momenti aut ponderis indicium ostenditur, non propterea mentem fiaspendere debet, sed simpliciter & absolute, hoc non obstante, debitam ejus dispositionem concludere. Haec est certitudo hac in re communiter haberi possibilis, ac per hoc ceno menda est sussicere. Num scut optime dictum. videtu , ait Boethius , eruditi est hominis unumquodque ut ipsisnest , ita de eo fidem pere atque tentare. Quod explanans Ang licus Doctor. Sicut optime , inquit, dictum detur ab Aristotele in principis Ethicorum,
245쪽
PECCATORI S. 193ssiti hominis est unumquodque ut semest, id es per modum congruum ipsius rei, ita de eo fidem capere atque tentare. Non enim de omnibus p te' aequalis certitudo ct evidentia demonstrationis serpari , ct sunt hac verba Philo M a. Et hic. Disciplinati enim est in tantum certit dinem inquirere circη unumquodque genus, tu quantum natura rei recipit.
mctentu dicta intelliguntur justa necessitate
HA ctenus justam semper excepi necessitatem, sed quid ea seposita faciendum sit, pro viribus quas Deus dedit, conatus fui exponere. Inquiri nunc dignum foret, quae sit justa illa necessitas,&quomodo ob eam quae hic frequentior est , & suos gradus suscipit, hujus Sac
menti ministrationem oporteat moderari. Verum dumtaxat nunc Appendici respondere constitui et quae autem ob id hucusque protuli ariora fiant, neque ii de dependent , & circa haec adhuc fer-
Vet contentio, quam, eorum veritate ma
nifestata & utrimque recepta, optarim finiri. Tum quippe concordibus animis studiis ad alia quae particularia magis N sph:
246쪽
sunt, ac per hoc determinatu plerumquo difficiliora, securius licebit descendere. Hoc unum nunc dico : hujus sicut&aliorum Sacramentorum sinis animarum est salus, cui proinde eorum administratio debet congruere , & ex qua haec necessitas praecipue est metienda, sic ut po-' tius nullitatis periculo Sacramentum , quam salutis discrimini anima expon
Am iuxta Decretum Alexandri VII. in adminia ratione Sacramenti Panitentia Consisserius contentus esse debeat attritione, me omni
Dei propter se dilectione concepta IHOς ς0dem numero et O. ut Vidimus superiori capite, dubium
juris vult esse Appendix t An requiratur Attritio ex charitate, velfine charitate, tunc cum attritio, inqu it, cum charitate sit m uria certa, ct fine charitate flum probabilis ct dubia, sequitur ex doctrina hujus Auctoris contra Decretum Alexandri VII. quod hac Minister contentus esse non posit. Quodnam hoc sit decretum, aliud c
247쪽
PECCAT O R I S. I9s Pontifice datum Feria c. die s. Maii, Anno 166 7. quo ad servandum pacis vinculum,quam propter quorundam hinc inde contentiones circa hujus Attritionis sufficientiam verebatur conturbandam:
Praecipit cunctis o sngulis Fidelibus, quocuimque gradu ac dignitate etiam Episcopali ct majori , imo ct Cardinalitia fulgentibus, uls deinceps de materia Attritionis praefata scribent vel liabros aut scripturas edent, vel docebunt, vel pradicabunt , vel alio quovis modo paenitentes aur. Scholares caeterosique erudient, non audeant alia cujus Theologica censiura alteriusque injuria aut contumelia nota taxare alterutram sententiam, sive negantem necessitatem aliqualis dilectionis Dei in praefata Attritione ex metu gehenna concepta , qua hodie inter Scholasticos communiorpidetur, spe asserentem dicta dilectionis necessia ratem , donec ab hac Sancta Sede fuerit aliquid in hac re definitum. Hic est Decreti tenor, quo id , quod nunc asserit Appendix, nec apparenter statuitur. Alia est enim quaestio, an diis ci a Attritio ad Paenitentiae Sacramentum ejusque effectus perceptionem sufficiens sit dispositio, & alia, quid supposita hac de re Doctorum controversia, illi cui utraque contradictionis pars dubia est
248쪽
19ς CONVERs Ioccepta est , nec adhuc hodie lis est finita. De hac quaestione agit Pontifex, eamque vult salvo pacis vinculo inquiri, ac propterea hoc suo Decreto alterutrius contradictorii propugnatores sic singulos suam partem verbo seu scripto defendere, ut tamen oppositam partem e jusque defensores non aliqua Theologica censura
aut alterius taxent nota contumeliae.
Quid vero durante hac controversia unicuique circa paenitentiae Sacramenti ministerium agendum sit, hoc est, an dicta Attritione nunc , pendente adhuc lite, hujus Sacramenti Minister contentus es e
possit aut debeat ; quod posterior petit
quaestio θ non attingit, tantum abest ut de eo aliquid determinet. Neque etiam ex iis quae hic constituit, ministrum id posse aut debere,licet infe re; tametsi enim, quod hic solum constituit Pontifex, jam cuique liceat impu- .
ne suam partem defendere , haec tamen concessa impunitas utrique parti aequaliter attributa fundamentum non est , ut quisque suam partem reputet veram , sed manet cujusque partis veritas aut salsitas
Ut prius, hoc est , dubia vel probabilis
aut etiam certa. Dico aut etiam certa , si
quis enim particulatim attentis utriusque partis
249쪽
partis fundamentis ut id possibile est)
unius veritatem alteriusque falsitatem deprehendisset , hac constitutione non constringitur judicium mutare, aut de percepta veritate ambigere t satis est si oppositam sibi sententiam non alicujus Theologicae censurae alteriusque injuriae
Quin & eandem quodam loquendi modo probabilem reputare debet, nempe generali illa probabilitate, qua omnes propositiones in Catholicorum libris pas. sim permissae censentur probabiles, ut eo modo propositio probabilis aliud non sit quam communiter edi & defendi permissa. Hoc genus probabilitatis compatitur secum certitudinem de opposito, neque , quod certissimum est, ad morum regulam sufficit, & multo minus ad Sacramentorum administrationem. Hanc solum isto suo decreto dictae attritioni tribuit Pontifex ; ex quo proinde nequaquam deduci potest, eadem nunc paenitentiae Sacramenti ministrum posse aut debere e Te contentum.
250쪽
Ruriis SS. PP. testimoniis probatur necessias dialectionis Dei ad just cationem. AN vero praeterea ex aliis fundamemtis, non major illi competat probabilitas nunc non disquiro: satis est fundamenta illa non sic concludere, quin adhuc s.fficientia dictae attritionis, ut h1c concedit Appendix, ut summum sit dubia. Caeterum, si, quid hac in re verum judicem, promendum foret;dicerem Cum Ioanne Trithemio : Deus est siumn m σ
mutabile bonum, cujus amore peccatum σfugi dum e II b detestandum: quoniam qui t
more poenarum dumtaxat peccare metuit, ad ch ritatis praemia non ascendit. Dicerem cum
L; , Laurentio Iustinianor Ouamdiu quisor. anima metu temporalis siupplicisu aeterniserriliter via resurri vitia filiorum Dei siegregatus e Insorte. Dicerem cum stibtili Scoto: uuod non quicum-D - v. que actus paenitendi suscit ad deletionem peccati, ' ' ita oportet quod sis actus ordinatus 9 maximὸ ex circumstantiasnis, qua est prima inter circumflantius actus moralis: Ac propterea censet Iudam non, legitime poenituisse , quia non poenituit, inquit, cum istuc rcumstantia, Dei. Dicerem cum