장음표시 사용
261쪽
PECCATORI s. 2ojῆta & sine Custis et a Salvatoris nostri gratia nil bene velle possumus aut operari. Hinc Patres Carthaginenius & Mile-α,. vitani Concilii , ut adversus Pelagianos '' probent divinae gratiae necessitatem,aliud non assiimunt testimonium, quam illud Ioannis: Charitas ex Deo est: quam eorum ἀ- doctrinam approbat & ut propriam Apo. s. Io. stolicae Sedis amplectitur Papa Caelestinus. Imo hinc summam constitisse confii ctus memorat Augustinus: Unde est, inquit, in hominibus charitas Dei ct proximi , L. Ab is nis ex ipse Deo p Nams non ex Deosed ex ho- er si . a minibu , vicerunt Pelagiani; s autem ex Deo, vicimus Pelagianos. Sedeat ergo inter nos 3 dex Apostolus PGηςs ct dicit nobis : CHA
RISSIMI DILIGAMus INVICEM : In bis
verbis Bunnis cum se isti extollere coeperint oedicere: ut quid nobis hoc praecipitur, nisi quia ex nobis habemus, ut inpicem diligamus 8 sequitur ticontinuὸ idem Poannes, confundens eos o dia
cens: QuIA DILECTIO EX DEO EST.
Non aptem hinc vidit serent Pelasiani , si sine hac dilectione aliquod verae pietatis opus a nobis posset procedere : at hoc quoniam fieri nequit , cum ista dilectio ostenditur nobis esica Deo , invictὶ adversus Pelagianos soncluditur, non sufficere naturae vi-
262쪽
αIO CONVERs Iores , ut aliquid boni velimus aut ope
Quamobrem perpetuo instabat Augor. δε-fatiis stinus ut charitatem Pelagiani confite- inisse. 33 rentur esse eX Deo et Nos, inquit, sum gratiam in eoram conse erequirimus, de qua
dicit Apostolus e NON ENIM DEDIT NO-. BIS DEus SPIRITUM TIMORIS , SED VIRTuTIS , ET CH ARITATIS ET CONTINENTIAE : Non est autem constequens, ut
qui habet donum frientia quo nonrit quid si re debeat, etiam habeat charitatis ut agat. Et Dist. 343. alibi: Satis, ait ,dici non potes quantum cupi mus in eorum hominumscriptis apertam conses.sonem illius gratia reperiri, quam vehementer commendat Apostolus, necfla revelatione scis ita nos divinitus adjuvari ut pie justeque vir reus,qua ne charitate in ala verum etiam in stia ratione charitatis ipsus qua plenitudo legis est, oequa cor nostrum, ut motis non inser, ad cuti
Plianus admistebat exterra auxilia esse a Deo , sed non charitatem me qua nurius s
263쪽
PE cc ATORI s. 2IT adjuvat Deus, id est, praecipiendo, benedicendo, cti sicundo, coercendo, provocando, illumina do, o non dicis charitatem dando, cum dicus Ioannes Apostolus: CHARITAs EX DEO Es T. Et postea: Cum quaeritura vobis: qua
sint ista adjutoria gratia Deir dicitis qua supra
commemorasti, Deum adjurare praecipiendo, benedicendo sanctificando, coercendo, provocando, illuminando, qua omnia etiam ter homines sunt secundumsicripturas: nam ct praecipiunt homineso benedicunt, ct per disinu Sacramenta sanct scant, ct mrripiendo coercent, ct exhortanda pro cant, o illuminant, Non TA
crementum , ut in quisique obediat praceptis Dei: quod non si, quando vere fit, nis charit De unde Ecclem incrementu facit corporis in ad cationem sui in charitate. Istum charit
rem non dat nis Deus: CHARITAS ENIM EX DEO Esae. Hanc vos ister adjutoriag 'ιiae qua commemoraris, nominare non vultis, ni
hoc ipsum, quod obedimus Deo, ejus esse gratia concedatis. Putatis quippe isto modo auferri volantutis arbitrium. Hinc iterum dicit inse- ωαr a .rius: Inter divina gratia steries fi poneretis dilectionem quam non ex nobis sed ex Deo esse,
264쪽
2IE CONVERs Iosine qua nemo pie νψit, ct cum qua nemo ni pie viνit, me qua nullius est bona voluntas, secum qua nullius est nis bona voluntas, vere liberum des enderetis, non instaretis arbitrium. Tametsi ergo naturae affectus a Deo sit, ac per hoc in sto genere sit bonus, eumque Deus regere possit & dirigere, atque immisso si ve praesentium sive iutu
rorum malorum timore,concedens etiam
talem qualis ex naturae affectu procedere potest rectitudinis seu honestatis amorem , ac multiplicibus aliis modis , animum ne per vitia dissiuat cohibere, pr Pter quae & magnae, ipsi referendae sene gratiae, quoniam gratuita bonitate hoc facit: pulchre hoc exponit Augustinus: m. a 3. Adulter, inquit, non fusi in illa tua vita si terita, plena ignorantia, nondum illuminarus, nondum bonum malumque dissemens, nondum credens in illum qui re ne sicientem regebas. Hoc tibi dicit Deus tuus: regebam te mihi serratam re mihi, ut adulterium non committeres suasi
defatia vi suaser deesset, ego sci ; tuus o rempus defuit, ct ut hac deesent, ego feci. Aguit
suaser, non uit lacus, non defuit tempus: sit non consentires, ego terrui: agno' ergo gratiam ejus cui debes ct quod non admisisti. Mihi
debet iste ' quod se tum est, ct dimissum ridisti, mihi debet σ tu γρι om admisisti. Nullum
265쪽
est enim peccatum quod fecit homo, quod non possisacere alter homo , si desit rector a quosactius homo. Hujusmodi tamen divini adjutorii beneficia vel sollim sunt externa hominis directio , vel licet etiam affectus quidam sint homini a Deo immissi , ut sunt isti timores ac similia, dum ab omni charitatis affectu sejuncti sunt, plerumque tamen naturae ordinem gradumque Don transcendunt; naturalis enim amo
xis ramus est, ut dictum est supra, omnis animi motus qui ex radice charitatis non oritur, ac per hoc hujusmodi adjutoria non sussiciunt ut homo recte & sicut
oportet vivat aut operetur. Quamdiα enim haeret in naturae affectu, nondum vivit ut ex Dei institutione vivere debet;
sic enim factus est, ut justitiae affectu Deum propter se diligeret: & se.ac quidquid naturali appetitu sibi appetit, in ip-
sum reserret. Propter quod haec homini necessaria est gratia, qua supra se,& n turae suae motum, charitatis affectu in Deum elevetur: seu potius haec charitas, ipse est, ut ait Augustinus, gratia Dei per
I sis ubi CHRISTuΜ Dominum nostrum. Lib. d. nat. Hinc culpans Pelagianos: Legem , ait gmt. p. dire is locutionum modis o parietate verborum 7 μ' .
266쪽
.. c.,gratum , ut scilicet a Domino Deo adjutorium cognitionis habeamus, quo ea qua facienda si ni , no perimus ; non instirationem dilectionis uic gnitu sancto amore sariamus, qua proprie gratia 2ἰλῶ δε; . 6. Propter quod alibi dicit: Bene uis Gliu . s. re donum esse divinum; non totum quia homini Deus dedit liberum arbitrium, fine quo nec bene nec mule ripitur e nec tantum quia praec pum dedit, quo doceat quemadmodumst vive dum ; sed quia per Spiritum Sanctum dissundit charitatem in cordibus eorum, quos assivit ut praedestinaret, praedestinarit ut vocaret, voca vitutjust caret, justificauit ut glor caret. Hinc egregium librum de Concordia gratiae dc liberi arbitrii scripsit S. Anselmus, quo ostendat sine Dei gratia nihil boni nos posse;quia ex nobis, seu relictis in naturarvitibus, amisi a justitiae dilectio nequit
Sine hac dilectione 'nihil quod ad ve
ram pietatem pertinet a nobis fie- et abis a se Augustino suit indubitatum , utch με-Πςminom hac de re velit ambigere: Gr
267쪽
Hans Dei, inquit, qua charitas Dei dissunditurni cordibus nostris per Spiritum Sanctum qui datus est nobis, sic confiteatur qui vult veraciter confiteri int omnino nihil bonisne illa quod ad pietatem pertinet , veramque iustitiam feri posse ninndubitet. Et hinc tamquam de re omninbindubitata loquitur S. Prosper cum ait: suas ista scientia vclex natura opibus residua, vel ex legalis doctrina eruditione quaesita, psit sal perceptione prastare , ut quod faciendum noverimus', etiam sacere diligamus: aut ullus tbona voluntatis motus, nisi quem creamit dissusa per Spiritum Sanctum charitatis afflatus. G neratim tamen hic accipiendum est no men , charitatis , pro omni vero erga
Deum affectu, quo gratis & propter se diligitur. Alias enim , uti habet S. Tho- mas e Charitas non solum in cat amorem 'Dei , sed etiam amicitiam quandam ad ipsum, qua quidem super amorem addit mutuum reda
mationem cum quadam communicatione murus.
Sic enim poni solet tertia virtus Theologica ipsa fide & spe ordine generationis posterior , cum tamen nec ipsae sine aliquo Dei propter se amore haberi possint;
Fides enim, uti habet idem Thomas, quae a. a. - . . est onum gratia inclinat hominem ad creden-a, μή a.
dum secundum aliquem assectum boni etiam fistissimis. Hic affectus naturalis non est , PE- . O4 sed
268쪽
216 C o N V E R s 1 osed supernaturalis - ac per hoc ad charita, tem pertinet , qua nempe homo divinar . auctoritati & veritati pie & reverenter assicitur, eamque dignam aestimat, Cui
obsequium captivet Haec autem charitas sic generatim αμ cepta subinde sic exigua est, ut non solum hominem non justificet, sed ut nec omnem mortiferi peccati affectum eX-- 'cludat et Inerat quippe Augustino cum . I. g. cons. di cit : Holuntas autem nova qua mihi esse cor- v perat ut te gratis coleremserique te vellem, Dem sola certa jucunditas, no Mum erat idonea ad su- perandam priorem vetustate roboratam. Inest juxta Anselmum iis , qui tametsi non- dum conversi sint, tamcn converti desiderant, & dicunt: Converte nos Deus 1alutaris noster. In est juxta S. Fulgentium omnibus qui charitatem appetunt: Charitas, si s. ia inquit, tunc diligitur cum habetur, nec diligia
1 b. i. d. ,. polim ut gregeatur in nobis, sed nous s. iis . iligit μέ Wμgmentum , qui non habet initium. Hujusmodi ergo charitas, hoc est Dei propter se dilectio necessaria est ut bo- . num Opus uti oportet etiam incipiamus. Hinc illa est II. Arausicanor Synodi con--. n. as. fessio e Boc Giam, inquit,salubriter pro sit
269쪽
mur 9 credimus, quod in omni opere bono non
nos incipimus, ct postea r Dei misericordium adjuramur; sed ipse nisu, nullis praecedentitus bonis meritis , fidem is amorem sui prius i spirat, ut oe Baptimi Sacramenta fideliter requiramus , s ρψὶ Baptimum, cum ipsim a j toris ea qua Hi sunt placita implere psimus :Sine hoc proinde amore haberi non po- test bonus voluntatis motus , de quo ait Tridentinum Concilium : Quod falso quidem calumnientur Catholicos Scriptores , quasi tradiderint Sacramentum Paenitentiae absque bono motu suscipientium gratiam conferre et quod nunquam Ecclesia Dei docuit aut sensit.
id agendum in mi, dum distulatio de Aristritione selo metu adhuc est indecisa rHAEc nunc ex abundanti dixisse sus.ficiat; amplius his immorari postulat materiae mapnitudo , sed ad sequentia festino: quia verb de suffcientia
mpra memoratae Attritionis adhuc D ctorum servet contentio , quid hac lite pendente sit unicuique agendum e ponit jam olim Illustrissimus ac Reverem dissimus hujus Mechliniensis sedis AD
270쪽
aag CouvERs Iochiepiscopus Iacobus Boonen, jus DG. cretum hic nolim omittere ; est ergo quod sequitur.
Illust mi Domini Archiepiscopi Mechinliniensis. ,, TACOBus Dei & Apostolicae Sedis,, 1 gratia Archiepiseopus Mechlinien.
sis, omnibus animarum curam habe
,, tibus, consessariis & verbi divini prae dicatoribus in nostra dioecesi, salutem ,, in Domino. Cum in Sancta Catholica ,, Ecclesia nihil excellentius habeatur ,, ipsis sanctissimis Sacramentis, e quibus,, uti largissimis sontibus Salvatoris no- stri Dei in animas fidelium vel indesiam nenter profluit prima gratia qua justifi- ,, camur, vel ea jam accepta augetur, vel ,, deperdita restituitur, nihil magis cordi ,, esse debet iis, quos Spiritus Sanctus po- ,, fuit Episcopos regere Ecclesiam Dei, quam ut ea non solum rite&absque Mullo invaliditatis periculo, sed insuper plenissimo semper affectu ovibus luisis administrentur. ,, Quare cum ex omnium Theologo,, rum sententia in eorundem Sacramentorum