장음표시 사용
471쪽
428 LIB. III. CAP. IX. DE MINISTRIS
ex parte donatoris nihil amplius desueriti Negant, si ex posteriori genero;
quia a vivo donatore donatio nondum erat plene facta, sed tantum mandata neri, seu quia nondum obtulerat quid, sed iusserat tantum offerri. Cons. t
men ZIEGLE Rus ad Grol. L. II. C. N. I. II ubi putat, posse acceptari donati nem , si ea donatore adhuc riuo a mandatario suerit iam exposita. Vbi tamen nomdum liquet, quo Obtentu exposita donatione circa acceptationem alter moras nectat. Εκ eodem etiam iundamento GROTI Us Ld. iudicat decidendam controue fiam; an mandatario detur actio mandati contraria contra heredem mandantis
de illis impensis, quae in exsequendum mandatum saetae sunt post mortem mandantis . Qua super re aetionem dedisse M. Drusum Praetorem, negasse Sext. Iulium refert Auc Tost librorum ad Herennium. L. II. g. U. C AETE RVM uti per intemuncium alteri consensum nostrum ponsamus declarare; ita ulterius quaeritur: an tertius possit promissionem alteri factam ipsius loco acceptare λ Vbi non est sermo de illo, qui super aeceptatione nostro nomine facient est a nobis mandato instructus. Nam per talem quod faciamus, ipsi iudicamur secisse: & velle Censemur, quod in alterius voluntate posuimus, si & ille velit. Sed de illis quaeritur, qui eius rei mandatum a nobis non acceperunt. Vbi G R o T I v s d. l. f. I8. iudicat, distinguendum esse inter promissionem mihi laetam de re danda alteri, & inter promissionem collatam in ipsius nomen, cui res danda est: id est, virum promissio ita sit concepta, promitto tibi, me Seio daturum; an Vero ita, promitto, te arbitro ac teste, me Seio daturum. Priori casu is videtur naturalis esse sensus eiusmodi promissionis, ut quando eam acceptavi, ius adquiram esticiendi ut ad alterum res perueniat, liquidem & is acceptauerit, ita ut intermedio tempore a pro missore promissio reuocari nequeat. Ego tamen, cui immediate faeti est promissio, eam possim remittere, antequam ab altero fuerit acceptata: Sic in eo
fere redeat haec promissio: ego Seio dabo, si tibi placuerit. Heic sane in tuo videtur esse arbitrio derivare id promissum velis in Seium, an vero recusando id intercipere, saltem ne illud per te ad ipsum perueniat. Nam si omni.no dare velim, licebit id sine interuentu tuo facere. Sed si tu ostenderis, oblatum tibi arridere, milii poenitendi non concedetur saeuitas, priusquam Seio meum promissem fuerit indicatum. Quod ubi & ipse acceptauit, pr missio iure naturali valida erit. Et si leges Romanae inutiles declarabant stipulationes citra adiectam poenam conceptas, in usum duntaxat tertii tendentes; ratione addita, quod stipulationes sint inuentae, ut unusquisque adquireret sibi,
quod sua interesset; caeterum si alii detur, nihil interesse stipulatoris. At . per
D Viae Noo DT. Obsera. L. II. e. . R. 3. q. q. v. o Errant qui ex stipulatione steri facta
naturalem cibligationem oriri negami. Ecquis enim in dubium voeahit, valere pactiones. Non
in remi tea sane in mederi a populorum, quae de iure tertii agunt, v. g. ut is in medus recipiatur, si velit. Et A. MDC. inter Gallum ci Sabaudum pace facta conuenit. va ira saluoaBνestiae ea talus in Drusimorum finistis, in Pa
Tiv s L. IX. Histor. Belgie. in fine. Dusentiem tes frustra opponunt, ad obligationem omnem requiri eonsensum obligantis et obligati. Ete nim virtusoue e sensum hie habemus: quamuis
tum complementum aecipiat oblitatio, si Ateriu
472쪽
OBLIGATIONUM CONTR. IN GENERE. py
per stipulationem poenalem, verbi gratia nisi Seio des centum, mihi poenae loco
lues octoginta, saltem mihi ius fuit quaesitum, ut si prius non praestetur, me nomine XXC. possim petere. Enim vero videtur hoc constitutum possitiua ex ratione ' ad praescindendas litium multitudines. Poterat quippe iudeκ non iniuria queri super importunitate litigatoris, quod sibi aliisque negotitini lacesseret, cum ipsius nihil interesset. Et quanquam non omnino nihil nostra inistersit, si per nos in alium beneficium derivetur; hoc modo enim alter ad gratitudinem aduersus nos obligatur: incongruum tamen videbatur, dari aeti nem ad beneficium alterius nomine petendum, cum proprio id nomine petereis nequiret; adeoque actionem dari, ut de alieno quis alium sibi deuincire posset. At vero altero casu, quando ita est concepta promissio; promitto seu asseuero, te teste, me Seio daturum, si quidem mandato destituaris pro Seio promissum acceptandi, Qui verbis istis annueris, neque tibi ius quaesiuisti, neque Seio, qui actionem tuam pro sua non agnosciti Unde nihil interest, utrum interueniens testis promisso annuat vel non; quippe quod in ipsius personam non fuit collatum. Et promissor, quia per acceptationem Seio ius non est quaesiitum, reuocare promissum potest citra iniuriam, etsi non semper citra
violationem constantiae et veracitatis.
q. VI. SED ET illud constat, si1 quid vivo offeratur, puta per literas
aut nuncium, & ls antequam acceptauerit, moriatur, acceptationem ab heredibus ipsius Heri non polle; adeoque tale promissum recte posse reuocari-Nam promissor acceptationem contulisse videtur in arbitrium istius mortui, non in heredum. Nec praesumitur, ipsum de casu mortis cogitasse, in etiam ea interueniente promissum voluerit perficere. Saepe quippe volumus quid ait
ri dare , quod ad heredes quoque transmittere possit, quod tamen immediate ipsius heredibus dare nolumus: cum multum intersit, quis beneficium a nobis
accipiat. Vid. L. NI. D. de re iuris.
I. VII. DEN rqvE & hoc addi potest; an quis promissioni suae onus aliquod adiicere queat post eandem iam nuncupatam λ Nam quin ab initio, iura velit conditiones addere possit, dubio caret. Id igitur fieri potest, quano ea per acceptationem nondum est completa, aut fide interposita immutabialis & irrevocabilis sectu Ante acceptationem enim alteri ius nondum est qua situm, adeoque uti promissori heic totum licet promissum reuocare, ita & onus eidem adiicere. Sed perfecta donatio conditiones non amplius capit. Vid. L. 4. C. de donat. quae sub modo. Sed quid si onus illud sit asiectum in comm
dum tertii λ puta, si ita dixero, dabo tibi centum, si Seio sumtus studiorum per
annum dederis. Heie dicimus, posse hoc onus a promissore reu ari, quam-
obligatio primum aequirituri tertio res tradenda est, aut faetiam praestanilima. Et qui proininsor nolit promisso satisneere Quid a-tius rem
aut factum acceptare renuat H. l. VI. . Hine recte GROTIVs dixit,3. LII. e. Ir. I. i6. Allia modis dara Mie .us au hines εν an sis ενι-r antid velti disro hosted. ,. Addec A R P et o v. L. V. Respons. Eleel. 62. H. tertii tonsensus aeresserit. Irene moribus nitidam locorum etiam ubi im Romanum in usu est, hiuusmodi stiuulationi vis tribuitur. Vid. C M RisT IN. vol. III. Dee. 34. N. I . GRO NE HEG. ad s. ty. Inst. de inutil. stipui. GRY
F Η A N D. L. I. Oeconom. letal. c. i . n. 23. Et de insil. e. s. n. II. MEvivs P. Dec. 12. v. s. H.
473쪽
43o LIB. III. CAP. IX. DE MINISTRIs Τια D
diu a Seio non fuerit aeceptatum. Nam ante acceptationem nullum ipsi ius competere potest. g. VIII. GENERALIssIMA pactorum diuisio haec videtur esse ut per quaedam constituatur aliquod ius, in uniuersi generis humani usum redum dans ν per quaedam certis duntaxat hominibus profuturum ius nascatur. Scilicet simplex valde sutura erat hominum uita, & inculta, ni ad illud, quod natura dederat,iplarum quoque instituta accessissent, per quae & insignem commoditatem, nec minus decoris eadem accepit. Εκ quorum genere praecipua suntών-mo, dominium rerum, earumq-pNImmo imperium, quae uniuersale aliquod pactum praesupponunt ', tacitum aut e ressum, quo certa forma illis fuit assignata; quae intmduci ratio, posita generis humani multiplicatione, suadebat, tanquam ad decus& tranquillitatem eiusdem maxime lacientia. Igitur postquam in genere de pacto. rum natura vidimus, ista iam instituta contemplabimur, quibusque pactis illa initantur, & quaenam ex iisdem iuris naturalis praecepta, quae hypothetica supra
VIII. i Non minus late patens eorum Paris 3 loco notandum est, non omnes obliga..itio est in aequatoria dc rectoria. Illa in statu tiones, de quibus loquuturus est Auctor , ex naturali haec in domiimn dc eluitatum constituis conuentione manare. Eiusnodi sunt r. Ossietatione locum habent. H. strinocinantium, in quibus A v C T o R parum,) Pactuin hoeee i. dominio commentum esse, Rpposite pactum tacitum fingit. I. Proprietas infra in loeo Ostendam. Sicut enim pacto non bonorum, quae ipsa quoque perperam ab Auctore est opus, ut lieeat paet i, ita nee ut liceat occi, ex conuentione repetitur, ut pluribus pateset ex Pareres, quae nullius fiuit. H. nota L. Ad e. 4. L. IV.
474쪽
476쪽
I. Sermone quomodo utendum y II. Signa quoi uplicia 'III. De origine sermonis.
VI. Eaque vel generalis, vel sperialis. 'VlI. Vnde M obligario ad pandenda alteri animi sensa. VIII. Ouid veritas. quid mendacium. IX. Non omne falsiloquium es mendacium,s turpe. X. Ius, quod mendacio violatur, quale, σ
XI. Pars veri quatenus recte dissi letur. XII. Amtitatio in rebur quatenus dieita e XIII. De sermorie ambiguo. XIV. De reseruastoribus memaliburis XU. Infamibur quatenus falsum licear dAeere δXVI. Falsum pro saluta aliorum dicere fato. XVII. Rectoribus ciuitatum quatenus se skm dicere sit eo sum tXVIII. Ouatemr pratie euriosis illud e eas δXIX. Hosti falsum licet disere. XX. An reus negare erimen post P I. Ouid licια aduocato pro res Ppotest. ominem ad socialem vitam a natura destinatum vel hoc unum sin- cienti poterat argumento esse, quod ipsi prae caeteris animantibus datum sit articulato sono aliis pone animi sensa indicare; cuius i cultatis extra socialitatem inter homines viκ vllus usis intelligi Bene ARisTOTELEs Polit. L. L c. a. Nihi ι frustra natura f
477쪽
3 LIB. IV. CAP. I. DE SERMONE, ET QUAE
eit. Sermonem vero ' nempe qui sit coniunctus cum intelligentia 8 sensu
eorum, quae Vocabulis significantur, non qui nuda repetitione soni alieni constat, uti psittacorum garritus, homo habet solus omnium animantium ', cuius ope etiam unus alterum docere, & Vnus alteri commodissime imperare, & imperata intelligere potest, citra quae viκ Ulla, aut non nisi incultissima inter homines societas pax, aut disciplina laret. Nam cp-η, vox seu inarticulatus quidam sonus nisust atque iucundi est signum, quapropter aliis quoque existi animalibist. Diuus quo enim natura processit in his, ut sensium habeant iucundi s ms.lesti , I hoc inter se vicunque Agnificare 'stat. Vnde & qualescunque brutorum voces a natura sunt, non e X initituto, sicut humanus sermo. in sermo δε-
tus es ad Agniscandum etiam vitis damnosum, adeoque etiam iustum s iniustum. me enim praeter eaetera animalia hominibus proprium es, ut boni ta mali, iusti σiniusti, at orumque huiusmodi habeanι sensium. Horum enim communicatis N Ioci ias faeti domum s riuitatem. Add. Is OCRATIs Nicocles paulo post princip. PLINIvs N. H. L. XI. c. I. Explanatis animi, quae nos diffinxia a feris, inter ipsos lisque homines discrimen alterum aeque grande, quam a besiuis fecit. Luculenter quoque Qv I N T I L I A N V S Inae orat. L. II. s. 16. Sopito CLES Oedipo Cotoneo. p. 3io. Εd. Steph. J Τα τοι καλαος ἐυρημέν ἔργα τω λ ω μηrie τοι . Praeclare eo traιa sermone indicantur. Argute quoque PLINIVS N. H. L. VII. c. I. Decemtatem loquelae expressit, dum ait: Exfernus alieno non es h minii vire. Add. Garcilas1. de la UEGA Comment. Reg. L. VII. c. I. . Et
cum quae singulos premit imbecillitas, commodissime aliorum auxilio possit dispelli, ει vero alter ad opem mihi serendam se nequeat accingere, nisi desideria mea intellexerit, id quod promptissime per signa, & cumprimis voces
articulatas fieri potest: igitur ut utilissimum humanae vitae instrumentum rite finem suum obtineat in coniungenda hominum societate, neue per abusum linguae homo minus fieret sociabilis, quam per silentium, aut inscitiam i quendi, ius naturae intelligitur praecipere: Ne quis signis ad exprimenda animi 'sensa institutis alterum deeipiat.
f. II. Qua ratione litteras quoque ab oris smilitudine ortas e tendit Cl. W A C M Υ Ε R v sde Alphabeto Nat irae. Act. Erudit. A. 1743. Mense Ianuario. In qua disquistione prae ceteris speeie commendatur, quod littera N. , tanquam nacilis retulerit figuram Nauim iers, primum simplieis, deinde duplieati; littera e., tanquam Iingualia designetur lingua in fastigio erispar de littera denique s. utpote dentalis, quae se pingi sueueritivereidos, sistat dentem prostratum. M Sive ut Ct c r R o loquitiir paucis Me ν notas terminari. Quod inuentum Deo adseribit
P L Λ τ o in Philebo ct in Phaedro. Et sane ti
semns. quam infinitia modas literae variarissint, id humanum ingenium superare uidetur. Luia Na Tia Ars combinatoria. H.
co pag. 49. Ed. Mi R. qui Apuleium ad fidem
478쪽
II. VT AVTEM ab odo, quod dicitur, rem repetamus, sciendum est, eam esse indolem rerum in sensus incurrentium, ut non solum de sui ipsarum velut praesentia testentur, sed etiam in aliarum Cognitionem rerum perueniendi rationi humanae ansam praebeant. Idque Uel quia naturalem cognationem aut cohaerentiam istae res habent, vel quia entia, sensu & intellectu Iraedita, citra muralem ipsarum habitudinem eiusmodi notionem iis impo-uerunt, per quam Certarum rerum imagines animo repraesentarentur . Inde emergit distinctio Inter signa naturalia, & quae dient eκ conuentione. Illorum plurima dantur per hoc uniuersum; puta, aurora orituri mox solis, sumus ignis, &c. Ex conuentione in usum significandi sunt assumtae ah hominibus res & aistiones, certique motus, & voces seu articulati soni lingua mali, ac post in literas recteti '. Et isthaec omnia vel certos apud homines, vel plerosque aut uniuersos valere deprehenduntur. Ad priorem classem pon' sunt reseret ignes nocturni dirigendo nauium cursui, quibus quondam abusus Nauplius ad impulosa Capharei Graecos tempestate laborantes allisit, ulciscendae neci Palamedis filii . Add. L. to. D. vi Iucenae ruin. naufrag. Item alia signa, quibus diurnus naulum cursus regitur, breuiaque & scopuli indicantur. Signa itidem itinerum terrestrium, hermae, protensae manus, & similia. Sic
quondam ignibus per montium cammina accensis Persae certas res per totum regnum suum breuis limo spatio nunciare solebant. Quem morem ' expres-st B RcLAius Argen. L. I. Addatur σέας κω φροκτωρίας. POLYBI v s L. X. C. N. seqq. CASA BONUS Epist. 8ia. edit. Graeuii. Iulius A p x1CA N v s κετῶν L. II. cap. penulti Vid. quoque Ferdin. PI N T o c. 6I. de cornu, in singulis domibus haberi solito, quo apud Iaponios signum datur. Talium signorum infinita varietas passim inuenitur in ciuitatibus, per quae certae res ciuibus indiciri solent. Quo pertinent horologia, pulsus campanarum, hastae, hederae, tabulae aedibus praefixae, & similia. In bello tuharum sonitus, tympanoruAE pulsus, tormentorum displosiones, vexilli propositio M. Sic etiam certi gestus, motusque passim in signa certarum rerum sunt assumti q. Via decedere, & loco assurgere, inclinari, manus osculari apud plerosque ii Ili et noris
Mstoriam emendare se dicit . di nihilo tamen se. pastitim , Lia pedes. n Axm tentaνitim Imp. ex. eius omittit haec verba , numat oecia rum ineen- osenlatantur, fidem sacrameκιo firmantes. H. seras ass i. Tum ioνum. Eodemque Himuir Hesuctii. H. . apyi Romanos Mitio heredita. tis nebat per saltationem dc crepitum digitorum o olim villae et rami olivam et aprad Mace- Quae proinde cretionis eommentum dicitur ivdones hastartim erectio i apud Romanos scuta L. a. C. Theodos visonti mas . Nimirum unum
rapiti imposta, signa erant simplicis deditionis. illorum fgnorum symbolum est gaudii a laeti. Et hodie vela candida taeitum habent si iust pe- tiaei alte ni imperii de dominii. Inde domini tui eolloquii. H. GROTI Us L. III. de I. R. de solebant semios euocare, matellam vel quid alitia P. e. 24. 3. s. ubi plura habet in notis. Amid Eun- postere erepitu digitorti M. MARTi Lis L. dem est L. vi. Histor. Belgie. ad A. MDXCVII. III. Epig 81. Duira erepantis signa notiis G -
479쪽
LIB. IV. CAP. L DE SERMONE, ET QUAE
noris signum est. Caput inter salutandues nudare, calceos deponere, apud alios honorem, alibi contemtum notat. Sie contumellae signum alicubi est medium digitum ostendere, adunco naso suspendere, ficum monstrare, quod Italis dicitur, & complura aliae Sic barbam adprehendere alibi ignomini sum; apud alios honorificum, puta apud Tataros, quosdam Indos η, & uti quidam putant, apud Veteres Gallos, ex LIVII L. V. c. MI Solenne quoque est gestibus designare desideria illorum actuum, ad quos eiusmodi motu corporis opus est 3 quibus utcunque inscitia linguae suppletur inter exteros veriantibus. Id quoque passim receptum, ut capite movice inclinato aliquid
affirmemus, eodem in latera concusso negemus, ac tergo obuerso aliquid respuamus. Nam quod locum aliquem aut rem designaturi directa aut extensa verius eundem manu, digitoue utamur, fortasse inter naturalia magis quam a
hitraria signa retuleris. Quid nutibus, nicha oculorum, gesticulationibus digitorum, pedibus, indicari possit, siquidem inter certos homines super iis conuenerit, notissimum est, nec prolixe ista exsequi nostri est institus.
AE sc MYLvs Agamemnone: Σῖ δε α,- φωνῆς φραζε κορβάνω χηρι Tu autem pro voce loquire barbara lingua. Add. LVCIANVS de saltatione, ubi memorates exemplum saltatoris, fabulam de adulterio Martis & Veneris ita salta do exprimentis, ut narrare Videretur; quem dein barbarus quidam a Nerone
pellit, ut sibi interpretis vice esset. Sic Dominus de Sancy Legatus Gallicus in Turcia retulit, se vidisse duos mutos, Vnum natione Turram, alterum Petiam, sed qui se mutuo intelligere non possent, quod diuersis signis & gestibus uterentur; tunc repertum fuisse tertium mutum, qui istis loco interpretis inseruire poterat.
g. III. EM Mus sto de sermone, fgno Inter homines maxime communi simul & utilissimo, & ad conceptus hominum seu coginta communicanda inuento, nobis heic potissimum curae est. De cuius origine propter inscitiam humani generis natalium ita fabulatur DIODostvs Si Ius L. I. pag. 8.Mit. Rhodom.J Homines primitus nati vitam inconditam N belluinam egerunt: ut quic arsm ad pascua ex uerint, ae sapidi mam quamque herbam, ae ponte natos arborum fruus comederim. Cumque a ferit infestaremur, mutuo si opitiauri usu edocti, o metu ad se eietatem adacti,paulatim eunarat inser se formas agnouerunt. Voce autem adhucconfusa, Unusi Agnimante pedetemim verba articulate pronunciando, NAgnis unamquamquo rem se
iectam notando, cloeurionem tandem omnium rerum Minotam fuerunt. Sed cum per torum orbem eiusmodi coetus coirent. σ quique, τι sors dabat, verba eonnecterem, non e dem omnes loquela utebantur. Ideoque variae, stmnisque generis linguae extaterum.
480쪽
At varios linguae sinisus natura subegis Maere utilitas expressi nomina rerum vis alia lange ratione, atque i a videtur, Protrahere ad gestum pueros infamia linguae
Cum facis ut digito, quas Am praesentia, moUrem. Proinde purare aliquem tum nomina disribuisse, RAM; inde homines didicisse vocabula prima, Desipere es. Nam cur his mora etincta notara oribus, s varios sonitus emittere linguae; Tempore eodem Hii facere id non posse putentur Praeterea A non alii quoquι voci s usi, Inter s. fueram, unde in I a notities es militaris i s undae data es huic prima potesa Ouid velut facere τι scirem, animoque viderem
Cogere item plures unus, victosque domare, Non poteras, rerum m peta era nomina vel m.
Me rarione docere vlla, suadereque surdis id fit opus factor facius neque enim paterentur, Nee ratione ulla Abi ferreus amplius ores meis inauditae finisus obtundere frustra. '
Subiungit denique, cum bruta pecora diuersos animi motus diuerso sono po
tuerint exprimer , cur non potuerit genus humanum, cui vox G lingua vigera pro vario sensi varias res voce notare Add. Diogenes LA E R TIV S L. X. p. 7s
edit. Steph. & VITR v v I vs de architet L L. II. c. in Quibus rationibus Luc RETIus potissimum videtur impugnare voluisse Cratylum apud Plat nem ', qui summae sapientiae fuisse inerit eum, qui rebus nomina imposuisset; de quo moκ dispiciemus. Et sane qui crediderunt, homines primitus e terra prorepsisse mutum G turpe pecus, de origine linguarum vis alia tradere potuerunt. Nullam enim linguam homini congenitam, sed adsuetudine omnes addisci, in aprico est. Inde est, quod qui surdi nascuntur, iidem se muti sint. Et miraculi instar habetur, talem sermocinari docere I id quod hoc se culo contigit Fratri Comestabilis Castiliae Velasco, quem natum surdum y d cuerunt loqui, scribere, legere le intelligere auctores; 8t non ita pridem WALLIs Ius inonii par specimen edidit '. Nec illud verisimile videtur, unum aliquem hominem initio linguam quampiam integram concinnasse, 6ς
quidem excogitata subtiliter vocum combinatione, ac cum rebus conuenientia.
M Add. Ioh. conradi AMMANI libellus,
eui titulus: Surdua loquem, ct eluiam Disseri tio de loquela, eui praefixa legitur Ioh. WAL. L I s Ir epistola ad Mammim, in qua testatur, se artis suae ope Anno eirester iclis . a isit. duos hominea plane surdoa docuissa distincte loqui, s nosque quoslibet proferre, etiam dissicillima Po. Ionorum vocabula. Artem illam iam dudum ante