장음표시 사용
621쪽
LIB. IV. CM. VII. DE ADQUISITIONIBVs
talibusque ripis includitur. Cons. G R o T I v s L. IL c. 3. g. IS & ad eum locum BoECLERUS & ZIEGLERus η, XII. Ca Rc A landos priuatorum putauerim prius esse dispiciendum, utrum flumen, ad quod ager priuatus pertingit, territoria duarum ciuitatum
dirimat, an vero per territorium unius ciuitatis transeat; & dein an publicum sit numen, an vero priuatum. Priori casu ex mero dependent arbitrio ciuitatis, utrum ista incrementa velit priuatis relinquere, an vero publico asserere. Nam plerumque populi tractum aliquem terrae per modum uniuersitatis occuparunt ', eiusque particulas deinde singulis tanquam priuatos iandos assignarunt, qui fere certam & definitam habent mensuram. Vti ergo, quod ex territorio priuatis assignatum non fuit, publicum ciuitatis mansit: ita si quid ad priuati alicuius fines accesserit, ipsi publico decreuisse censetur. Quia tamen agri vicini a fluminibus multa saepe incommoda patiuntur per inundationes, & illa incrementa, cum sensim sant, publicis reditibus parum momenti videntur adferre: inde multis ciuitatibus humanum suit visum, istas alluviones concedere iis, quorum fundis accesserunti Id quod eo aequius est, si priuatis sumtibus isti ripas loleant munire. Et tali iure gaudere ager praesumitur, qui priuato non ad definitam mensuram, sed veluti corpus fuerit assignatus, et ii sorte in
traditione mensurae aliqua mentio fuerit facta vid. I . s. g. D. de M. emti.
S i eua. adeoque si in designatione finium simpliciter fluminis lacta sit mentio. Quod si tamen alluviones magni sint momenti, & quae mensuram priuati
fundi longe excedant, ad publicum pertinere iudicahuntur. insulas vero enatas in flumine priuati citra expressam concessa onem ciuitatis vindicare sibi non poterunt quia, cum a stando sint separatae, nulla ratione pro parte, aut inCremento eius haheri poterunt Ex eo autem solo, quod indis ipsortim sunt proximae, non magis eas occupandi ius habebunt, quam alius quiuis pamtem plateae & sori, aedibus suis praetensam. Quod s autem flumen alluvionem producens ex utraque parte accolas habeat eidem ciuitati subiectos, cum adponere flumen nihil postir, nisi aliunde quid abraserit; inde omnino aequum erat, ut alluvio illius larer, ex cuius lando quid fuerat detractum . Hinc recte
non possum, ut per alterius terras iter suscipere elue4 meos iitheam et ita nulla necessitas apparet, ut nauigent iidem in tamine, quo non in/ipent amplius. sed, intem entu noui canalis manere in meo possimi, ac praeterire hi alienum G υ N D L. Iur. nat. P. 248. I. VsILM quas νηιεν cuius rei speeios e dom eans gerer, em quoque ea em esse exa mari. L. 6. in de Iudicis
q. XII. i) Hane hypothesin sipra reiecimus
e. 6. q. 3. H. Diuo in e , qtiod antequam eiullea e rus existerent, segreges familiae regi es quasdam oecuparunt, non sequitiir. eiusn: dioecupationes nunquam factas esse per uniuersia te . Potitis pleraque Regna hodierna ita eondita
suerunt, neque aliud arobai locus C I C E R O M sab Hertio ad imis, quem suemus infra ad Lib.
aa Noe Adolphus Roman. Rex in Curia Nori-hergensi A. MCCXClII. eonstituit, A hodie in
reptas tanti m non otiushus obtinet. E dem iure utebantur Romani in insulis natantibus L. pon.
9 odii vis fluminis de tuo praedio partem aliquam detraxerit, di vicini praedio attuleritet
palam est, eam tuam permanere. plane si longiore tempore sudido vicini tui haeserit, ari resque, quas secum traxit, in eum fundum radices eperint; ex eo tempore videntur vicini fundo adquisiae esse, I. aa. Ins. d. Reν. Huj. L. γ. s. a. D. de A. R. D. L. o. s. a. α de damna infero.
J Iia Romani Icti statuerunt. At seeundi mnaturalem rationem nihil impedit, quo minus dominus,
622쪽
D legibus Romanis constitutum, ut sit vis fluminis partem aliquam, tuo praedio detraetam, meo adposuerit, ea tua maneat. Quod multo magis obtinet circa
agros mobiles , quales quondam in paludibus Euphratis cratibus arundineis superimponebant ; quos ab aqua loco motos in pristinam sedem contis propellebant: uti STRABO L. XVI. pag. τ67. Ed. Paristitu. Ed. Amst. J tradit. Verum si diutius lando meo haeserit, arboresque, quas
tecum traxit, in meo lando radices egerint, ex eo tempore meo fundo adquisita videbitur '. L. 7. I. a. D. de A. R. D. Vnde adparet, crustam illam auulsam,
nondum coalitam, ad antiquum locum a domino fuisse retrahendam, siquidem eius dominium vellet retinere. Verum ubi non constat, quid & quantum ab alterius lando fuerit detraetum, impeditur quidem ille, cuius runcio quid decessit, quo minus sibi alluvionem queat vindicare: naturaliter tamen ea alluvio videtur adquiri non domino fundi, cui adposita est, sed populo, cuius id est flumen Nam id rationi quam maxime congruit, ut fluminis publici non aqua solum, Sc quae in ea continentur, publica esse intelligantur, sed & alueus,& ripa, intra quam ille decurrit, & quod vel alueo, vel ripae adcrescit. Incongruum quippe videtur dicere: alueum in se esse partem landi proximi, sed eundem, quamdiu flumine publico superfunditur, pro publico censeri: flumine
remoto ad priuatam redire naturam; quasi landus flumini seruitutem itineris deheat. Quod si autem alueum totum, aut aliquam eius partem flumen deseruerit, & nouum sibi alueum fecerit, cum hic ex opposito fundo sit detractus, aequum fuerat, in solatium huius domino derelictum alueum ad si nare& vhi nouum quoque alueum flumen deseruerit, huncce ad antiquum dominum redire, non ad eos, qui vicina nouo alueo praedia possederant. Quicquid tamen de alluvione, aut mutato alueo fiat, id sane par est, ut pro ratione eius, quod agro suit detriustum, minuantur onera agro impolita. Sicuti eam apud Aegyptios legem suisse refert HERODOTVs Euterpe. pag. 8 I. Ed. H. Steph.JSed & hoc aequum est, ut siquidem ager aliquis inundatione fuerit mersus, antiqui domini maneat q, quando vel ultro aqua uno impetu aut paulatim deces
serit, vel ipsius opera iste sit siccatus. Sed ad quem pertinebit aqua supersula, D et quo
minus, erussam demonstrans suam Mae, eam etiam post eoalitionem vindieare possit. Me morabile avulsionis huiusmodi exere plum habet P. NAN Nivs L. X. Miscellari. e. a. de insgna terrae portionei quae Damae detracta, ct mari innatans, l lollandiae adiecti. H. σὶ Ego aliter sentior nam ripa, quae seeundi impaulum in L. a. fin. de Fluminib. a piano veris
gere inerριι usque ad aquam, pars potitis terrae, quam fluminia est. Igitur eum non adpareat. Unde in quantum quoquo temporis momento a tlitui ine
ta adiiciaturi flumen interduin deradat aliquid aut auferat . interdum alluat fundo de reddat, facile intelli itur, Romani iuris auctores alluvionem
etiam ita agris priuatis inter modos aequirendi iuria naturalis recte retulisse, maxime cum domino imputari possit, eur ripam non munierit. Vid. L. a. C. d. Aliam. iunct. L. unis p. D. de Ripa mω-nIeκἐ L. et nic. g. o. Ne quid in stamine. Exeipiebant ir tamen apud em agri limitati, quibiis nee per alluvionem aliquid aeerescere . nee instila ad . . aiei, nee alueus a numine derelictus aequiri potis .
s. o. Θ ν. d. Miaminiι. Erat enim horum agro. rum forma publice definita, eo iraque gratia tubulae aeneae in publieci suspendi solebant. Vid. I. g. D. de poeniae. Hine ab iis distinet his tiragri eerta inenstra eompres mst via r . ζ. I. . D. de Action. emti. H. LVid. XI.J P Quum inundationes plerumqme mi pa aec
lamin nimis neglia ter ripas munientium fiant, Iure R. terrae inundatae non aliter pristinis domi. nis restituuntiar. quam si formam non miata lerint. .
Conser. Noo u T Probab. Iur. L. L e. .
623쪽
rso OB. IV. CAP. VII. DE AD VIS. ACCESS.
quousque fundus mersus iterum fuerit siccatus λ Heic dispiciendum putauerim an mersus landus in formam lacus, aut paludis abierit; an vero partem aluei fluminis publici constituat. Priori casu lacus & palus perpetuo ad dominum fundi pertinebit: posteriori eousque, quoad animum retinuerit in antiquum alueum flumen redigendi '. De fluminibus priuatis, quae aliquid eκ meo detrahunt, & alibi meo addunt, res clara est. Sed quid sit flumen meum priua. tum per alterius fundum nouum sibi alueum secerit λ Vtrum illa pars fluminis, alieno fundo superfusa, mea manebit; an ad eum pertinebit, in cuius landum irrupit 3 Heio pro posteriori pronunciandum iudicauerint. Mihi tamen ius manebit, flumen in antiquum alueum reuocandi. Quod si flumen intra meos fines nolim retrahere, non potero alterum eius aestimationem poscere, & ne communionem quidem fluminis ea in parte praetendere. Nam quae res ideo tantum nostrae sunt, quia spatio nostro Continentur, quaeque adeo aecessi nes illius spatii videntur ', ubi id eκcesserunt, aut reuocandae a nobis intra nostrum spatium sunt, aut nostrae esse desinent, & deinceps naturale velut imcrementum censebuntur illius spatii, in quod se contulerunt. Sed super his leges positivae varie disponere possunt. Apud AGGENvM 'hicum, Comment. in Frontin. de Limitibus agrorum pag. 73. & I 8.1 9. iso. Edit. Paris Riavit J hae traduntur regulae : Si haec in occupatoriis agi ur agris, quidquid vis aquae abstulerit, repelitionem nemo habet. suae rer nec ratem ripae muniendae iniungis, ita tamen, G sine alterius damno quidquam fiat. Sin vero in diuisa s af gnata regione tractabisur, nihil amistra possessor, quoniam formis per centurias ceristus evique modus adscriptus est. Circa agros ad Padum sitas ita pronunc At Cassius: Vt quidquid aqua lambenda absuurit, id possessor amisiar: quoniam silicet
ripam fluam sine alterius damno tueri debet: Si vero maiore vi decurrena alueum mu-
passer, suum quisque modum agnosceret, quia non posse oris negligentia, sed tempe sis violentia abreptum adparet : vero infulam feci eι, a cuius agro fecisset, id posi deret, ac si ex communi quisque fluum reciperet. Cons. GROTIUS L. II. c. 8.
donec animum asιeterit. Sed Auctoris verba eodem redeunt.
I. r Verbi gratiα transitum per m re. Per terram, A fimi lia, de quibus supra L. III. e. 3. l. s. sieti. Vsim rei temporarium, de quo ad L. II. e. s. g.8. H. M Haec verba praeeunte Cl. BARBE YRΑ- eo ex ΛvCTO Ris osse. Hom. ct Ciu. L. I. e. . ,. 3. adieci, maloris perspieuitatu eausib. I. I. . Mirum est AUCTOREM omisisse hele iiis seudi, evius obiter meminit infra e. 9.6 4. Nam ct hoc in persona VasaIli eontinetvtile dominium, sub obligatione singularis fidei S praestandoriun seruitiorum militarium Detorii x Origine aprid Europae populos ct apud ipsos Tureas, dieam infra ad L. VII i. e. 4. L 1. Caet riim recte ob erilauit H. GROTI Us L. II. deI. B. ct P. e. I. 6. 2I. Gothos, Vandalos, Alemanis nos. Bi Irena oves, Anglos, Mones. Nat nes maes Germanicas. qui paraes optimas imperis Romani telis oeeupaνurit, suos Fundas leges aut m res de seudas non minus quam Langobardos habus.
θ. Adde de contractu laudati infra L. V. e. a. ro. His
624쪽
I. V.iis modis contingit, ut quis in re VII. Vsuffractus. aliena ius habeat. VII. Vsur.
II. Ost praecipue iura sint in rc olis My IX Hisbis iis
V. Iur m oris bonae fidei. XI, Scruitutes praediorum urbanorum; VI. Seruiotes quia, s quotvlices t XII. B rusicorum. ι
qv IDEM est dominii vis, ut super re sua soli domino Iiceat dispo-
' A nere, caeterique omnes ab eadem sese abstinere teneantur. Cum tamen non ideo res inter mortales sint diuisae, ut omnis bonorum communi patio cessaret; inde contingit, ut non solum ex lege humanitatis alteri saepe res nostras, earumve usum debeamus concedere , sed etiam ut alii sex contraetu aut ' alia vic ius aliquod persectum aut minus perseetium in re nostra sibi quaerant, adeoque ex re nostra utilitatem aut commoditatem aliquam
suo sibi iure comparent. Id quod quibus modis contingat, hreuiter hei C pe stringemus; postquam a iuris Romani interpretibus ista omnia fusissime exposita sunt. Quibus addatur SELDENus de I. N.& G. L. VI. c. a. f. II. IvRA praecipua in rebus alienis, quae competunt non dominis, aliqui solent numerare quinque : ius emphyleuticum 3 ius superficiarium ' ;ius horae fidei possessoris; pignus seu hypothecam; & seruitutes. F. III. I v s em neuticum ', quod alicui in re immobili a domino tonstituitur sub obligatione praestandi certum canonem in recognitionem do
l. III. o Quod iam olim Byzantiis ustirpa- Dominus directus ammim eanonem , utilis e n-timi quidam ex A R I I TOT E I Ε II. Ore novite. tra Fructi is ex alieno fungo percipiebat, quem ex non pνoetii as iis ιιο probare volunt Enimuero inenlio At sterili pinatim reddiderat. Qiodis quidem Meet Byzantios praedia flerilia in rem deinde non taratim avi praedia cul a , sud etiam petiiti in alienasse, sed canonis non meminit. Nee ad domus et aedifieia, ptopter Ductus eluites, ii Genes. XLVII. M. M. est exemplum emphytem ex iis nascuntur, tractim miti vid. I 3. Inae deseos, potius ibi praedia facta sunt e stica. Fran- Loeat. A conduct. Tit. paria. Si aere vectuatis. eis tamen in usu misse leges eorum doeent. Vid. id os, E Θι ιieajim. , ii Ius Cod eis G μνε et Chartam Fratrum Laurishamensum A. MCLX. εκε ι ιζ.. TiTIus obserata . in La iterb. apod Marou. F R E M E R. libro de Lum no . 28. CCI negat, Emphidit sin esse fingularem speeten Add. I L. Longobard. L. III. iit. 6. e. n. H. e tractos. Namque si Dominium utile gratis M Dieitiar hoc a Graeeo , quod est in- transferatur Ionationein iniri; si pretium soluatur, sero, planio. Qinini enim domini agrorum ii, emtionem uenditionem eontrahi existimat, quod id euitorum dissiculter eonductores reperirent, vi- singulare habeat, ut per pensiones annuas statuatur. sura est eis, dominium agrorum utile aliis eede. Vid. eiusdem Itis pria. Roman semianicum III.
re. sub lege annuae penuonis praestandae. Ira e. u. I. s. di seqq. ubi etiari de iure superficiei agit - . III. o Quod iam olim Byzantiis usurpa
is quidem Meet Byzantios praedia flerilia in peripetuum alienasse, sed canonis non meminit. Nee Genes. XLVII, M. M. est ex sum emphyte seos, potius ihi praedia ne a sunt e stica. Franeis tamen in usu misse leges eo in docent. Vid. et Chariam Fratrum Laurishamensum A. MELLapod Marqu. F R E M E R. libro de Lum no . as. Add. I L. 1 cingobard. L. III. iit. s. e. n. H. M Dieitur hoe a Graeeo L*--, quod est insero, planio. Qinini enim domini agrorum iri. itorum dissiculter eonductores reperirent , ubsum est eis, dominium agrorum utile aliis eiae re, sub Iese annuae pensonia praestandae. Ita
625쪽
iniuit, emphileuticario tribuit non tantum, ut ista re plene uti frui, sed & de illa, etsi non ita libere circa eiusdem alienationem, disponere possit. Contractus ille, quo ius isthoc immediate constituitur, neque ad emtionem venditi nem, neque ad locationem conductionem resertur; quippe cum neque plenum dominium rei in alterum conseratur, & plus tamen quam in loratione tribuatur ; praesertim cum canon iste regulariter longe minoris sit, quam alias in locatione pensio est. Caeterum quid in renouatione eius contractus, quid in solutione canonis, in alienatione boni emphyleutici, in eius duratiorae ex iure communi, aut singulari conuentione obtineat, interpretes iuris Romani passim tradunt. b. IV. Qv I I v s superficiei pretio aut certa pensione sibi comparapit η, potest quidem superficie ad instar domini frui, ac de ea disponere, ea demque alienare, adeoque dominum se eorum, quae solo superstruuntur, se re; non autem ipsius soli. Id quod in emphyleuta secus est cui etiam d minium utile soli competit. Causa autem eiusmodi iuris introducti haec suit, quod aliqui quidem incolas intra sua lati landia recipere uellent, ut tamen de illorum magnitudine nihil decederet. Igitur superficiem istis concesserunt, solo sibi reseruato, in cuius recognitionem modica pensio annua soluenda ' . Vid. Ivs T IN Us L. XVIII. c. s. n. I Ac si superficies perierit, puta, si aedes corruerint, aut combustae sint, ius superficiarii expirat ', sic ut dein
ceps dominus soli de superficie pro lubitu queat disponere q.
IV. 1) Egit de hoe iure superseiarici HER
T i υ s T. III. Commentat. ct omiscillorum. Is .eui hoe tua competebat, appellatitur Superseia rius. Suesct aras, inquiunt Iureconsulti, tu es, in in ah ono holo superfaelem ira habet .vi eoνιam pon-Mκ-praestet, L. 73. s. l. L. 74. D. de R. U. Aedi fieta , quae ita pollidebantur, hona superseiaria dici solebant, L. O. D. do P. S. de penso, quae
ideo soluebatur , solarium , quod vectigal ideo se appellatur, quia pro solo penditur. L. a.
M Vel in perpetuum, ut saepe vel ad tempus. Vid. infra L. v. e. s. ι. 4. ct ihi dicta. H. 33 Vid. supra c. 4. M. 2. ) mae solarium hieitur. H.
Q Hoc verum est, s ita conuenerit, vi de partibus Velauiae testatur i, rideriem a SANDE ad Consuetud. seudat. Getriae. Citra hoe pactum
veritis est contrarium : quoniam dum tempus nullum suit additum, probabile non est, eonsti tuentem ad primum aediscium respexisse: Dein de s reales seruitutes, qliaraim ius non aeque foriste est, restituto aediscio reuiuiscunt. L. 2o. g. a. II. de Rose . Pr. δει. cur in usu ctu sedita st vid. infra I.) ratio est, quia usus ruetiis utili tatem omnem absorbet: si verseiarius autem prae stat quotannis Solarium. H.
ε) Praeivit Pufetidorso DONELLvs Iur. Civ. XIX. ig. sed negant id alii, inter quos est H E R Ti v s, quia ius superficiei est Dominiuinutile, adeoque aias in νε, qtiod sundum adficit, neque proinde eum aedificio eorruere potest. Quam in rem recte exemplum seruitiatum realium adducito quae, em minua tiaris tribuant quam ius superliciet, tamen eum aedisseio reuiuiscunt Laac. s. a. D. de Seruat. pram . urban. Obiieitur L. N. g. a. D. Damna ans. sed ea quidem , sublata tota superseie domino soli pensionem perei piendam intercipi indieat, neque tamen ideo super. . Leiario ius aediscium insta arandi, ae pensionem reis nouandi adimit. Λlias speetes Dominii minus pleni, gentibus Germanieae originis ustatas exhibet Hsi. NE cclvs Elem. Iur. Germaniel Il. 2.33. seqq.
ctus rasam exalaena re, stias an Oam fatast, non tantum eos, qui ditigret cv opera rius peruenerunt.sed omnes. quia quoa ad fructus arran r. loro
domina paene os . L. 48. princip. D. de A. R. D. Cons. Noo DTD Probab. Iur. L. II. e. . aquae direntur infra e. 3. I. g.
626쪽
g. V. I vs possessoris honae fidei ', Quod competit iis, qui bona G
ile a non domino acceperunt rem alienam titselo legitimo, quique ad transse rendum dominium alias idoneus est, hactenus vero domino aequi pollet, quod& iste omnes fructus ex re perceptos suos faciat ' , deque eadem pro arbitrio disponat, suamque possessionem contra omnes alios, eMepto domino tueatur, ac in ea per leges defendi debeat. Vid. L. M. D. de A. R. D. Quae possessio post certum temporis spacium irrevocabile dominium, etiam contra ipsum d minum valiturum, ponesiori assignat. Qua de re infra pluribus Introductum est autem hoc ius in fauorem commerciorum humanorum, vitaeque Cia uilis tranquillitatem, ut ne molestis incommodis assiceretur, qui bona fide, iustoque titulo res sibi comparatum it. Id quod futurum erat, si tantisper a quibusvis aliis impune in sua possessione turbari posset, aut domino rem vindicante, fructus quoque consumtos restituere teneretur, aut si denique ipsius
possesso perpetuo velut flue tuaret. Sicuti & hoc non iure duntaxat ciuili constitutum est, sed & naturali ratione nititur, .ut quisque in possessione sua, ohona fide parta ', relinquatur, quousque petitor ius suum pori essioni praeu lens, demonstrauerit M. Quid enim turnarum & molestiarum cuiuis quotidie eκcitari posset, si quis ad cuiusuis petitionem possessione rei suae decedere
cogeretur, & alterum persequi, ut eandem iterum recuperaret 8 Videantur interpretes iuris Romani ad tit. D. de Publiciana in rem actioneis De pignore inserius agetur '.
O Hine illae regulae vel Aueiorum vel Interis si sne iniuria. Quare non simplieiter spectam pret. iuris Roman. In pari eauia motioνom asse dum est. an quid eaptum si . sed longe magis, est. Onom possidentis. L. I 28. D de Regul. iuris. quomodo eaptum sit. Hine enim de illo iudi Quo pertinet illud Amyntae apud CVRTIVM eium fertur. Vigea impure non esse acrilegis,
L. VII. e. l. v. 33. A1ειεν est ea, ιωum non εν - res moriam eepisse. Caeteriim s possidere perisnris, postentas alaeniam. An Is TOT M se suffectet ad rem retinendam, omnes qui rem, L Es Problem. 29. ' ω ιυθοῦ. Ou.3 -...δοῦ,αι de qua agitur . apud se esse faterentur , dimitti v. axis . μεθα. v.. ἀ----υ . .- oporteret ct di tui. Atqui expostulationi Imadisj. Nori protinus rem peritori restiationiam etas est, aut nullibi unquam , si quis rem ad se eensemus. sis tostaenei tenendam , viqiae qυο -- non pertinentem possideat. SIe enim non stim.
die sum ues. Vid. H. G R O Υ v a L. II de I. R. eit rem aecepisse, sed aecedat oportet. citra in-δ P. e. 23. s. i . Possessionem facere praesum. iuriam. Ex quo etiain liquet, possessionem tionem pro possiflente. Ex possessione praesu. vulgo male inter iura iit re referri : nain pocmi dominium. Ante eati e eognitionem eo- sessio nihil aliud est, quam modias eonsequen/igendum neminem possessione sua decedere v. dominium. si modo. vhi res est alterius . titi edictum Theodoriet ostrogothorum Regis e. i 20 Iiis dominii translati inis praeeedat i Deinde pocTitulum possessionis ut edat, adipendum nemi- sessio desinit, quam primum alitia, licet vi. eamnem. Vid. TABOR Bactos loca pleri voce oe pauit. L. D. L. r. n. de A. vel A. P. L. r. possessio. Axiom. 4. 6. it. 38. AUCTOR infra as. sa. o s. D. de m ct mi armata. Nee interiae. ra. 9. ct L. v. e. 3. q. 3. δε. Caeter im sta dicta, quae aduersiis huiusmodi intia rem damia possesso itia non tribuit rei retinendae. Me. tur reeuperandae possessionis eatici, in rem fiant rnetius apud LIBANI VΜ mel. r. eum Paris Et si quae eommoda habet possesso in stam nati . Helenae retinendae ius sbi esse eontenderet, quod' rati, est ex praetenso dominio; in eluitate a Helenam haberet, dicebat. - Quae tandem eius tem inde, quod ob vitia iudiciorem nemo iuris honesta oratiot cepi, inquit, ct habeo, ne vindex exsstere debeat. Sed non repeto, quae molestus mihi sis. Atqui non satis est evisse. in hane rem stisius dixit H v Η Ε R V s prae. Δ tenere, Alexander. Potest enim quis aliquid Ies . ad tit. Inst. de Interdict. n. a. ct in Animad- capere, unde fas non est, ct ei isdere ae hahe- tiere ad F p r. T N A N N I Ius in re a ad rem re res alienas. Neque enim ideo quis protinus e r8. S s. His iure possidet , quia rem cepit, sed ita demum, Q L V. e. Io. II. seM. H.
627쪽
684 LIB. IV. CAP. VIIL DE IURE
f. VI. SER VITUTES, intuitu eius, cui debentur, sunt iura certum
emolumentum aut Commodum ex re aliena percipiendi, aut prohibendi, ne dominus sua re omnibus modis Utatur. Intuitu autem eius, qui eas debet, sunt obligationes alteri emolumentum eX sua re concedendi , aut in alterius commodum abs certo usu suae rei abstinendi Diuiduntur seruitutes, a re cui debentur, in persoles & realas ' , non quod non omnis utilitas demum in personam redundet, sed quia quaedam alicui obuenit, quatenus certi praedii est possessor. Vid. GROTIVS L. L c. I. g. 4. add. L. II. g. r. in M. D. de Semit. praeae urb. Id quod alii sic exprimunt, quod utilitas alicui proueniat ex aliena re vel immediate, vel mediante certo praedita
f. VII. SERVITUTES per finales hae vulgo numerantur: ν fructu Gus, habitatio, & operae seruorum Uufructus est ius alienis rebus utendi fruendi, salua ipsarum substantia '; seu ius eκ re aliena percipiendi omne em lumentum, quod salua rei substantia inde prouenire potest. Etsi enim nat raliter, qui est dominus rei, sit etiam dominus fructuum; nihil tamen proh bet, quo minus isthaec separentur, & penes unum sit dominium, penes ait rum ius fructus percipiendi. Idque constitui potest vel lege ciuili, etsi quodvsusfructus honorum aduentitioruin filii patri competat ', qui adhuc eum in potestate habet, etiam rationi naturali maxime congruat: vel ossicio iudici quando
. vi. Q Vnde, Iure Romano seruitutes nori in Derendo, sed in patiendo, vel non faeiena
eosistere dicuntur. Sermirainum non ea natura
est. vi a quid faciat quis ineluta viridia tollar. avi α amorem prospectum praestet . aut in hoc. me in fluis pingatJ sed ut alignia patiatur, aus narifaciat. L. s. . l. D. de Seruistitibus. a Semittitra aut personarum sisnt, ut usus Orvsuorum : aut rerum , me servitrues rus,coriam praediorum ct urbanorum. L. . D. eod. 9. VII. Notandum autem , vsums Ehmi, ct alias seruitutes personales similes, gratis enm. petere. Nam si merces praestetur, Ioeatio eon
fructum. L. 6. 6. I. D. M V mictu. 4 infructus plurabm modis eonstituiturr ve με si legatus fuerιt. Sed cr proprietas de mm fuctu legari potest, ut apud heredem maneat was fruetus Ibid. prinei p. Item alis usum mctum. alii deducto eo fundum legare potest. β. 3. Inst. de Usuis. Vt autem testator legare potest proprietatem usus Eui solo heredi relicto. ct eon trai se usita ructus etiam constitui potest in do iis datione, donatione inter vivos ct mortis mus. sa, venditione, permutatione, transactione, α sinitibus negotiis. Quisquis rem aliquam donan do. via in dotem dando. vel vendendo, usu ru
ctum ea rei retinueris: etiamsi stipula aes non 'erit. eam continuo tradidisse credatur, aera quιdamptius resurratur. qua magis videat- facta tra
dita. : Fed omnimodo adem sit in his eatissis v -- fraeciam retinere quod tradere. L. 28. C. de Donat. s Et με testamento a tem si Pis velit Uu--βωc mu constrauere, ρmTionibus tu stipulationibusrd efficere potest. L. 3. prine. D. de Wufructu. 63 Quales sunt domus, fundus, nauis, se Ull,
in Menriim: quum contra virium,oleum, frumen. tum, pretinia numerata, & reliquae res fungibi. les. vsasDuctus non visae sint capaces. Conflituitur autem v fructus non tantum infundo cyaedibus, verum estam in seruis , iumentu. σeeteris rebus: exceptis iis, quae quo usu consumum tur. Nam hae res neque nasurati rasione, neque eiMiti reeipiunt usu ructum: quo in nωmero Dat vinum, oleum, finmeritum. vesamenta ἰ gnibus proxima es pecun a uumerata e namquo ipsa vis
assidua ρον mutarione quodammodo exstinguit- , . x. Inst. de Vsiis. di quibus verbis. inter te. tera. Quasi . usui mictui loeus esse dieitur in vesti. mentis per rationem citulem , qua vemmenta a trita risus ni Hli aerensentur. Aliud Vlpianopia. euisse videtvr in L. ιs. . . D. eod. sequenti rationem naturalem, qua estimenta substantiam non minus seruant, quam aedificia, naiies, iumemta. Sed prae let generalis di ostio d. g. a. Iust. de V fructu, tanquam quae sit iuris noui. fit. que
628쪽
quando verbi gratia res communis alia ratione commodius diuidi nequit ; vel facto hominum, puta testamento ', aut per pactiones Patet autem, usum- Ductum proprie tantum constitui posse in illis rebus, quae usum aliquem praebent extra suam substantiam, seu quae usu non consumuntur que modo reuera in illis usus aliquis, vel ornamentum, aut delectatio sit. Hautquidquam autem ususfructus proprie dictus locum habet in re, quae nisi consumatur, usum sui non praebet ; cum utique corpus ipsum alicuius rei, adeoque & dominium, ad aliquem pertinere intelligatur, qui iure rem quampiam suo arbitrio consumere potest. Legibus tamen Romanis receptum, vi pecuniae, aliarumque rerum fungibilium quasi ususfruetus 7 posset constitui testamento, & alicullegari ': ubi pecuniae aut res ita dantur legatario, ut eius fiant; sed necessum est, ut legatarius satis let haeredi de tanta pecunia aut rebus eiusdem qualitatis, vel etiam earundem aestimatione, ususructu finito, restituendis, sic ut cautio
apud proprietarium ipsorum corporum vicem velut suppleat. Vid. L. l. a. p. I. D. de VI r. ear. rem quae usu consum. Spectant autem aὸ vsufructuarium omnia emolumenta omnesque lauetus, qui ex re proueniunt, tam naturales ', quam ciuiles. Romanae tamen leges exceperunt laetum ancillae '' ἔ cuius ratio
haec videtur, quod ususfructus mancipiorum introductus sit propter operas, non propter Metificationem. Caeterum lauetus naturales vlafructuarii fiunt perceptione, siue si eos a corpore separauerit, & collegerit . Vnde consequitur,
ue ita iudicatum esse refert THs Is AVRus ictis LXXX. de in Frisia obseruari testatur H v
v x x v I in Eunom. ad L. t q. D h. t. Dissensus etiam fuit inter veteres ICtos. an detur usus u. ctu rei incorporalis, veluti iuris, verbi gratia. eundi ver fundona alterium, aquantile ducendi. cons. Noo DTII probab. iuris L. II. e. q.
Si seponantur subtilitates Iuris Romani, res disiti state earet, ct aisrmanda est quaestio , i quia
seruitutes aestimationem recipiunt. Q quia non pereunt solo usu. Ni mismatum p reo aureorum vel argenteoriam veteriim. quibus pro gemmis
uti solent, vsuss Ebis legari potest, L. M. D. da ustuesu, quam erudite interpretatur NooDTivs Obseruat. L. L e. s. Idem de statuis de imagini hus dicendum. Martiae o. imaginis usum mctum posse νειιnqui, magas em ροι -ιUM Ambent aliquam Σιύιιarem. s quo loco opportu o-
) Ita loquuntur Icti Romani: vi sed utilita
tis eatissa Senatus censuit, posse etiam earum rerum v si inmiEtiim constitui, ut tamen eo nomi
ne heredi utiliter eaueatur. Itaque si pecuniaevsti, uestis legatus st: ita datur legatario ut eiussat, a legatarius satisdet heredi, de tanta pecunia restituenda, si morietur, aut eapite minuetur. Ceterae quoque res ita traduntur legatario, ut eius fianti sed aestimatis his satisdatur , ut . . . tanta pecunia restituatur, quanti hae fuerint aestimatae. Ergo senatus non fecit quidem ea. mim reriim v mmfructum, nee enim poterat, sed
eonstituit. V Uid. titulus Pandectarum, de Vsu.
Aueamm rerum . quae usu eonsumuntur, vel
minuuntur Lib. Mil. tit. s. IJ Vel etiam eonventione. Nam rerum sui giis hilium Quasi. usus rumis multum differt a mutuo. sub legali etiam usii iactu patris in honi, filii mi. lia. aduentitiis fungibiles res contineri, recepta est interpretum Iuris Romani sententia. H. s) Gustu luato, omnas setistia Ni ad Iri Huarium persinet, L. 7. trineip. D. de V intima. Exempla praesto sunt in Dae de in sequentibus te. gibus. Sie aedium usu ructu legato. quicunque reditus est aedium, ad ustisructuarium pertinet, de quaecunque ex iis mi obuentiones. Porra quieqii id in fundo nastitur, quicquid inde pereupi potest, fructuarii mimis est. Proinde si apes
in eo fundo sint . eariim quoque usus rite iis ad
eum pertineti di s lapidicinas habeat, de lapidem
eaedere velit, vel ereti dinas habet. uel arenas. omnibus hia utitur, tanquaui bonus paterfamilias. Vid. NOOD Tlvs Obseruati. L. I. e. s. qui eapite sequente quaerit, quomodo uni ructuarius standi. venatione, vel aueupio uti frui possit, si quae sint in sendo vivaria, aut ornithones io cons. Dpra e. r. β. 4. nota I.
eos periveris. Et ideo licet mariam f-ιltis. nondum tamen pereeptis . iacesseri/ , ad heredes eius non pertinant. sed domana propriorasas adqui-ν-rών. Eadem sere de de colono dicuntur. I. 35.
629쪽
LIB. IV. CAP. VIII. DE IUREquitur, ut fructus nondum separati ad proprietarium pertineant: &vsulauehaa.
rio ante perceptionem eorundem mortuo, ab huius haerede non possint vindicarL Quanquam si cultura & industria in fruinis sit impensa, aequum sit rit, in istorum participationem admitti haeredem saltem hactenus, ne usu-sructuarius laborem suum gratis consumserit Civiles autem fructus ad usu- Ductuarium spectant pro lapsu temporis, cui pensio respondebat Τ. Porro quemadmodum usu et uarius debet Leti boni viri arbitratu ', seu uti diligentis trifamilias competit, & ad illam utilitatem rem adhibere, ad quam ipsius Contio, aut domini voluntas eam destinauit , ita & eandem custodire, & sartam tectam conseruare tenetur; nec non pro illa tributa , &collectas, aliaque onera ordinaria & extraordinaria, saltem quae fructus non exsuperant, soluere. Vid.
L. f. L. D. L. f. L. G. L. θ. L. G. L. θ. L. 7σ. D. ri Gust. Nam & haec, non secus atque cultura, eum sequuntur, qui ex re lucrum vult percipere. Neque quisquam tam duro sese oneri praesumitur labiecisse,' ut alteri non solum fructus ex sua re velit concedere, sed & Onera insuper istius rei tolerare. Amitti traditur usus fructus morte vsufructuarii '; quia regulariter in eo
concedendo meritum ipsius personae spectatur, quod in alios non transit. Et quia
to Ad quem Iure saxonico hoe eam Dumas tineat: quoniam ct alia onera agnoscit, usi ruis omnes pertinent. ctu legato, L. r. s. a. oe s. D. - usum. 3J Ita, s verbi aratia Reditui Annuli, Ineipiat, ita stipendii mi vel tributum, vel sa primo die anni allevius S uni mictitaritia rem lamina , vel alimenta ab ea re relicta. Ist.. s. riatur vltimo die mensis Octobris, lieredes dex - N. 3. o as. st Uri
- - - - - - . - . . L. 3. h. 3. D. qti IhUs Modis usus metus vel usus
1 ,, auere autem debet susus est arausJ vari amittitiir. Quod loeum habet, etiams usumi
Doni arbitratu perceptum iri usianas etiam: hoe lauaritis moriatur ante temptis vlafructui praeis est, non deteriorem se eausat a usiris mictus Deit - fixum, aut ante impletam conditionem, quae rein, ceteraque faeturum, quae Mare Ra saceret, ' finem ei imponere debebat. Vid. L. ia. C. d. L. 1. 6 3. D. V m ctuarius summimo m t. Vs ructu ρον habitHisne. Ratio enim, qua usuu, Debet enim omne quod diliger a paterfamilias minui terminus eertus aut ineertiis ponitur . ea
in sua domo facit, ct ipse sacere. L. sis. D. δε est. ne ius usufructuarii, si vItra superstes si ierit, usuctu. Mancipiorum quoque V sustuctu se duret. Ceterum ab AUCTORE praetermittigato non debet abuti, sed secundum conditionem non debebant tempus S eonditio, quibus ipsiueorum uti, L. o. g. r. D. eodem. Ita e Vnse quoque viusfrucius finitur. fructuarnis abuti fundo non potest, sed uti debet igὶ Qtio respexit SAI v IANus L. III. eontra
nitia rei substantia: imo rem ne In formam qui ' auaritiam : Uufuctuarium misιθε σωasi locupla.dem meliorem transmutare potest. Et si sorte, sed mori istias H.
voluptare mit praedium, viridaria vel emta ' 19 Qiod hae lege Codi eis probari solet rnes, vel deambulationes arboribus 1 Dudi a iis Saruimus, o hui odi l νarum firmum νει Nopaeas atque amoenas habens, nDn debebit de ac , finidum, iri etiam rem crudaan is amento te ut forte hortos olitorios sacrat, vel aliud quid, νὸι πινδι, Marentis v fructus apud heredem ma- quod ad redituin spectat, L. u. I. . napertina Iom ιμ-1-- artim herede finiri ID MEum, ad quem v suffructis pertinet, o, leti morienta, v/l alias legitimis modas ovim rea tem suis sumtibus praestare debere . explo- amissenso, spirare, L. I4. C. de Vm ct habitatione. rati iuris est, ' L. a. C. de Utisti . Qiiod de Fit stilicet in hae lege se de herede testato inperiss minoribus Δ ad conseri missum Iuridum ris , non de herede v frumiarii. vid. v I N testariis intelligendum est. si qua enim aedes N Ius ad Institiat. L. Il. tit I. g. S TITI vsvhtinlate eorruerint, reficere eas ustis Avarius ad Lauterh. obsedit. CCXXV.
non cogitur. Modiea igitur refectio ad eum pera a Propter quam rationem adinventi sunt modi
630쪽
quia onero am valde est, suae rei fructum esse penes alios, Igitur stricte ista concessio est interpretanda, sie ut si dictum sit, usumfructum concedi Seio, eiusque haeredibus, ad haeredum haeredes id non extendatur '. Cum inutilis iit proprietas '', quae in perpetuum ab usu rei excluditur. Quem in sensum accipiendum illud C I c E R O N I s Epist. ad fami l. VII. 3o. Id cuiusque es proprium, quo quisque fruitur atque utitur. Inde si sit legatus usuuructus ciuitati quae alias perpetua esse potest; centum tamen annis finiri eum Romanis legiabus placuit' '. vid. L. s6. D. de Must. Qui & extinguitur, si interea ciuitas illa vel urbs hostile '' aratrum patiatur, L. at. D. Ouib. mori inurfr. amite. Ex iisdem rationibus quoque est, quod ususfructus non possit alienari φλ; quia& hoc modo in perpetuum dominus posset eludi, & iste ad aliquem deuolui, quem dominus aegris oculis in re sua esset adspecturus. Εκ legibus Romanis idem amittebatur capitis diminutione maxima, & media ''. Neque enim volebant, ut ius istuci amplius premeret dominum, postquam ille nihil amplius ex eo lucrari poterat, in cuius gratiam id erat constitutum; neque illi, qui ciuitatem amississet, tale ius in bonis ciuis competere conueniens iudicabant. Ex lege quoque aut conuentione est, quod is certo tempore non 'tendo mi latur ' , quia multae res non utendo fiunt deteriores, aut non obseruando E 2 praemodi tollen/l usum tructum. seeundum Tribo.
os'. d. -ιι ι - laesa es Carthago, id ostio quasi
mostra risinit haι. re is seu iam L. ar. D. Qui b. mod. vlasfructus vel usus amitt. quae aratri in. ductio etiam iussu sumniae potestatis fieri potest, s qua puniendi sint elues. Indiictionis hostilis mentio apud H O R A T I v N L. LOLIO. v. 22.2I.
Et apud OVIDIvΜ Heroid. I. vers. 33. Iam seges es ibi Troia fui/. ac Milicet, quum ius usus ructus olfbus usinfructuarii inhaereat, extνanao revin Aiι viis tur, I. 3. Instit. de usi ructu , nisi vel loeetur
ad m,tiisem p/νrineat. Aliter v I N N I v s in Comment. ad Instit. I. 3. de Usuisum ct NoomTi v s de Usu ructu L. II. e. II. Vtitur fritime tum eessionarius ex persona cedentis Vsuhiactitarii. ita vi usus iactus ex persona hiatiis, non ex per sona υλ iictuarii finiatur. L. in. s. a. D. B. P. Vsi fructuarius vel ipse friti ea re, vel alii Auen. dam eo edere, vel lorare. vel vendere potest: nam, de , qui locat utitur, de qui vendia, utitur. Sed de s alii precario concedat, vel donet, puto eum vii, atque ideo retineri usum rectum. L. ra. I. s. D. de Uufructa. ) Finisuν aurem usu siti Bu moreo et Ummis.
b. m.dia I. 3. Inst. de Vsis M. Add. L. i6. β. a. in fine C. eodem de quae de eapitis diminutione gicta sunt ad Lib. III. e. s. q. 3. nota s. as) Id est, s neque per se neque per alium
viamiir Diramur. Nais . non utitur, inquit Maris Alanus , is νώm-ν ius , si nee ipse et rasur, nee nomana eius altas, L. I. D. de usus via. supra nota 13. Ante Iustinianinia viasDuctus reorum mobilium amittebatur non usu unius arini. immobilium contra non usu hiennii. Sed hie Inia perator neutrum non usu finiri voluit . nis elapso decennio inter praesentes. vicennio inter absen.