장음표시 사용
641쪽
LIB. IV. CAP. IX. DE TRANSLATIONE
tione fluit. Neque tamen propterea admitti necessum est, alienanti ante traditionem dominium aliquod imperfectum superesse; nisi dominium valde ἀκυραις Uelis Vocare meram lacultatem physicam super re aliqua de facto disponendi citra facultatem moralem. Nam post pactum completum, seu poli ius pacto in alterum translatum, res statim ad alterum pertinere, & alterius gratia esse incipit; & alienam nullum circa eandem actum legitime potest exercere, nisi qui faciat ad possessionem alteri tradendam Si quid praeterea circa eam rem ante traditionem disposuerit, id de facto, & non velut ex iure dom nil agit. Et ipsa traditio proprie non est ultimus actus dominii, sed corporalis detentionis abdicatio. Actus enim dominii ille censetur, qui ex vi dominii libere exercetur. Atqui traditio non libere, sed ex necesstate seu obligati
ne fit. Sicut actus magistratus, prout notat potestatem aliis imperandi, non est eiuratio Τ. Quanquam autem res, ad quam ego ius plene in alterum contuli, pro mea non amplius censeri queat: non tamen nihil interest, utrum ego adhuc rem corporaliter detineam, an vero alter iam possessionem eius nactus sit. Nam neque actu iam ad usus suos rem potest adplicare; & ubi ego renuerim tradere, eoactione opus est ad possessionem nanciscendam. Vbi praeterquam quod tantisper ista re carendum, in ciuitate quidem labor tibi incumbet, ut iudicitus tuum demonstres, qui si sorte corruptus, aut per socordiam, iniustam imierit sententiam, adquiescendum erit; in libertate naturali anceps Martis alea subeunda. Hinc etiam leges Romanae eκ illis contractibus, quibus agitur de rebus alienandis, ius ad rem ' tantum quaeri docent, quasi ante traditionem quis adhuc velut extra rem positus sit, ius tamen habeat, ut ea res secum Coniungatur. Verum ubi per corporalem adprehensionem dominio iam ultimum accessit complementum, ius in re constitutum tradunt. Id quod tamen leges
Dominium tanquam tua morale per simplicem eona Mentionein sine apprehens ne possesIonia transeat.wERN HER Elem. luris. Nat. a Gent cap. XIV.
f. so. Quod minime mirum est, qimm ipso iure
Romano possessio tanquam ius morale amnio re tineri possit. LM.t possessio sedo animo adatios non possit. tamen 'sola an/ma resineri potes . L. 4. C. de Ustic. traris m.
a Siue, quemadmodum Magistratus , quum a munere sto abit , idque eiurat, non actum exercet manantem ex potestate eius Magis ratus, siue ex potestate aliis imperandi. Q Distinctio tamen iuris au pom S iuris in re luris magis Canon iei quam Civilis est. Ivi vina
de praebendis S dignitatibus in vito. sitiarum
ἐωψ onem nos, m IVS AD REM ex'octantia ιm. Extrauag. Iohannis XXII. lit. 4. de Coneeir praebendae, e. r. Scilicet per hane dilusionem
Canoniel A praebendati installo A Floribus di
s inglii coeperiant a Canonicis 6 praehendatis in prato ct Herba, quum in exspectantiis Draebendarum magna pars Hierarchiae Melesasticae sita sit. s) omnia fera iusta Γενεάiam peminae hasen.
& milia potestate ea a quocunque postesbre vindieatur, vi obligationis generalis. qtia suum cuique tribuendum est. Personalem contra adiis. nem appellamus, quae persona eius terminatur . qu eum nobis negotium suit, quae non aduersus tertium postellarem porrigitur. Sic, si annulus noster furto nobis ablatus suerit, a centesimo eum possesibre petere possumus, quia rei vindieati .miae nobis eam in rem eompetit, est actio realis. Lontra, si ab aurifice annulum emerim. quem is, nondum traditum. tertio vendiderit. solus auri. sex . non etiam possessor annuli iudiei a me pus-sari potest, quia obligatio hie adest personalis ex
contractii eruti, producens actionem emti erant ra
solinii venditorem . non alium. In Iure Civili actio
642쪽
es quandoque supplent, dum, verbi gratia, inter iura in re etiam reserunt ius haereditarium, siue quod haeredibus competit ad hona defuncti, licet possessi
nem nondum nacti fuerint Quod autem leges Romanae eκ iure in re actionem realem, eκ iure ad rem, personalem ' dederint, haec ratio videtur esse; quod ubi iam semel persecte res ad me pertinuerit, nil aliud quam ipsam, ubi Cunque inuenero, persequi necessum habeam, nec ut ea mihi restituatur, minculiaris & noua in altero obligatio requiratur. Ius autem ad rem praesupponit rem, de qua agitur, nondum plene mecum fuisse coniumstam, & alterum eκ peculiari obligatione teneri essicere, ut illa res mecum coniungi possit. Igitur ipsius persona est urgenda, ut rem velut vacuam mihi sistat, quo a me possit adprehendi. De caetero etsi vulgo dicatur, minus esse actionem habere, quam rem; certum tamen est, per ius ad rem, actionesque personales patrimonium nostrum reddi locupletius. Sicuti vice versa, quae quis alteri perlaete debet, nequidquam in patrimonio suo numerauerit, licet adhue corpo
raliter ab ipso detineantur. Inde qui mille possidet, ti mille debet, nihil; qui plus debet, quam possidet, minus quam nihil habet. Scilicet via Lam D.
de Negot. ges. dicit: id ei ab ine videttir, in quo est obligatus V. g. IX. Ο3s Est v AND v M praeterea traditionem esse vel veram, Vel
fictam, quae flonga vel J breui manu fieri dicitur, ad inutiles ambages vi
tandas. Et haec potissimum intercedit, quando alicui rei meae proprietatem donatione assigno, usu fructu ad certum tempus retento Vid. L. u. C. do Donat. Etsi in nonnullis eiusmodi donationibus hodie claues a donante alter soleant tradi, quas hic statim in istius manus iterum resignat. Item, quandorem meam, quam alter iam possidet, ipsius propriam deinceps esse volo. L. n. g. . D. de A. R. D. ' Aut quando rem commodatam, locatam, aut depositam
actio per natis generali nomine eondialio, reali
nam. Namque agit runtisquasqua arat eum eo, ni
J I. .. Mes ιιιιών. in q- obligastis es. L. 38. D. de Negot test. l. I x. x, Claritia irat traditionem esse vel propriam de manu in manum; vel impropriam. tam-
que reriam vel ineorporalium, vel eorporalium hane vel fictam, de qua AvCTOR hie, vel symbolicam. De qua ad 3. H. a Has duas vores inseritimus, poscente eas. ct Cl. BARBE YRACO, A manisi sta iuris ra tione. Fit enim traditio ficta vel Ionga ma M.
veluti quando reni e longinquo demonstramus . L. ro. D. de Sotas. vel brem ma . quando res. quam alter iam possidet, ex alia et eausa reli quitur. I. M. O . da Rerum Quas L. o. g. s. L. s. D. de uri dor. Agit praeterea AUCTOR
C. de Donation. M si rem eam possideas, is eam velim etiam esse: μι tua, q--is possessio a vid ma non Ρε- me. L. M. D. de A. R. D.
643쪽
sol LIB. IV. CAP. IX. DE TRANSLAT DOM.
postea tibi vendiderim ', donauerim, aut dotis nomine dederim. L. s. g. s. D. d. t. Ficta quoque traditio inter tres personas intercedit per delegationem φ, puta, si quis mihi dare velit, vel debeat, & ego id ipsum alteri dare iubeam. Id enim perinde est, ac si res mihi primum laret data, ae abs me postea tertio
tur. Nain, quantUm in me, tradidi, cuius possessione ipse decessi, & alteri,
ut mox adprehendere posset, Ostendi. Via. L. 7s. D. de Solutio. L. l. s. al. L. 3. g. 2. L. st. D de adquir. p. . Huc etiam reserunt, si detur signum, aut instrumentum custodiae; puta claues '. Vid. L. s. g. ε. D. de A. R. D. L. l. C. de Di natonitas L. D. de Contrah. emi. ' In iaciendis autem, & sparge
dis missilibus in vulgus non hoc agitur, ut res illae habeantur pro derelitiis,& postea quibusvis adprehendentibus titulo occupationis adquirantur. Sed eiusmodi sparsio est reuera quaedam species donationis collatae in indefiniata indiuidua alicuius coetus, ut res proiecta illi tradita intelligatur, qui eam primus in turba arripuerit. Coni L. O g. 7. D. de A. R. D. Etsi de praeda militi concessa Caesar. apud LVcANVM L. VII. Vers. 7 9. 7 o J Nee emm d nare voeabo. Ouod sibi quis que dubit. Aliquando etiam solae tellerae sparguntur, queis ostensis deinceps traditur, quod illae prae se ferunt. Sic Titus Imn. in ludis globulos ligneos deiiciebat, in quorum aliis esculenti aliquid, aliis vestis, aliis aurum, equi, iumenta, pecudes, mancipia inscripta erant. Quos qui rapuerant, cum ad dispensatores nertulissent, ea accipiebant, quae inscripta erant. ZON ARAs TOR. II. COM. BOECLE Rus ad Groti L. II. c. 6. f. 2.
mina δεδενιο. s. 43. Inst. de Rerum diuis C Vid. supra L. V. c. l. s. r3. Veluti quando pecunia alietii admiseratur:
ara iura exis manda es. L. 's. D. de solui. de li. herationibus L. a. s. ai. D. de Aequir. vel amitt. mT. Add. NOOD TII Probab. Iuria L. II. e. s. n. s. de seqq. ubi ostendit, praesentiam non semper exiti In traditione, quae fit Ionga manu: quod di inde verisimile, quia eam in c. . Ins. δε R rtim tuis tanquam Iure Pandectis nouiore , non exigit Imperat r. 8 VHΛιι si quas viriniam mihi 'Miam mereato
possessorium, quod est fimo iurit . qua is, qui se
constituit, nomine alieno rem possidere. quam detinet, fingitur, eam tradidisse alteri, isque pocsessionem iterum tranxtulisse in constituentem. Equidem pro inani Glostographorum figmento
644쪽
VI. Testamenta in quantum iuris se ruralis, in quamum iuris posetivi VII. Licet rapere haeredDatem ex res mento, solennitatibus defecto, A n
Um. Deet tamen Meredi ex intesato ιala testamentum siluertere. IX, Donationu mortis causa.
Is i ENTER modos adquirendi derivativos quidam adhibentur in exemum
AR mortis, quidam inter vis, ' utrinque res transferunti Vtrinquec derivantur res ab uno in alterum vel expressa prioris domini voluntara, vel interueniente tegis alicuius dispositione. UA sto de Re rustica L. II. D. I. pag. Ioo. Ed. Commetin.J quod aberio fuis; tu ιι μέ meum. mcesse saliquid intercedere.
III. Ouid nobis tesamentum IV. Testamma an sint iuris naturalis,dulitatur
V. Antiqui mi mortalium vivi inser baeis redis bona disribuebant
r. ro. D. de Donat. p. rao. ct ara. nee non ad L. ra. ν. D. is A. vel A. P. p. - . Sed ut nomen Constititi possessorii Ioia medii aeui tribui potest, se rem Ictia veteribus etiam e gnitam GTe, do cet No ODYIvs Probab. II. 6. m. o. II) me amplaias, interiam et in amor tam perso ia nam eo a a volvittas domini tramfere rei ρνυν, - rat/mr ve nee praerores, is Con res. -- -ή--aae ant in vulgus, unorser, Pod eorum quia su sit excepturias. is tamen, quia voianae. Nodenisque araveris. eius esse, salam eum dominiam istunt, ε. s. D. de R. D. L. 9. I. D. de A. R. D. I. I. . sequens diuisio Modorum aequirendi Deνι struarum acetiratior est. Modi deritiatiui quibus dominia eonstituta in alios transferunt ir, sin vel na inatis, vel ciuitia, vel maxIa. Natu Misa nihil desiderant , quam nudum eonsensiimpartium . de se nobis aequiritur per Contractiis. ωitis sunt, qtii Dominium tra semini sine eon sensu expressis domini, quod fit in pra6eri ιιon .vid. infra e. m. β. r. nota . In Oxtas de atque
coistentioni partium accedit aliquid. arbitrarii, ex dispositione ei illi, ropter euitia negleωm1 AE traeoneidere solet. Sie nulluis est testamentum, nisi ei praeter voluntatis declarationem aeeesserint &ptem testes. ot alia soletnnia. Sie pigniis publi- eum nullum est , nis eoram tribus testibus ectri stituatur. Haec tria genera Aequistionum eonis stirari possunt. vel intuitu remoνis quo fiunt, vel ratione rei ipsius. Ratione rei vel mχitiem les vel sinetratiras habentur. Ratione temostis vel mortis ea assa, vel insis si s fiunt. Ad prius gentis pertinent rosa, ra A morras eatissa a. naiationes . de quibus agitur in hoe titulo. Metirdo eontinentur Contractus ct Donationes inter vivos,mias tamen AvCTOR in Libro de ossie. Hom. ct Ciu. L. II. e. a. s. ig. in singulari elasse exhibet. Nullam earum in hoe opere mentionem faeit in eapite de eontractibus benefieiit quod est 4. L. V. Cons. TiTI v s Observ. in pus dors de Cn. Hom. At Cni ccC. de seqq. Rationem verisiani letu. cur eas in hoe opere omiserit PVFENDOR Flus, addictum Caput s. i. de contractibus ben eis da. bunus
645쪽
alienatio uniuersi patrimonii in mortis eventum, ante eam revocabilis, retento interim
tare D dendi ae fruendi. Vbi scrupulo non caret, an testamentum alienatio recte vocari queat , & quidem stricte, prout notat talem actum, quo dominus eκ re sua facit alienam. Nam alienatio hoc sensu cum sit translatio dominii ab uno in alterum, praesupponit utique, duas personas eo tempore, quo alienatio fit, exsistere, ita ut deinceps res dici queat aliena ei, abs quo in alterum suit tran lata '. Atqui testator, quousque ipsi spiritus reciprocatur, plenissimum ius in omnia sua bona sine ulla diminutione retinet. Igitur vivus adhuc nihil alienavit. Quamprimum autem expirat, statim omne ius, quod vivus habu rat, amittit, ac deinceps pro nullo habetur. Ergo non potest eo tempore alienatio dici facta, quando alienanti res nulla amplius aliena aut sua dici potest. Neque difficultas tollitur, si dicamus, alienationem fieri, quando testamentum scribitur, sed eam interim ab euentu mortis suspendi. Nam in alienatione duorum voluntates conspirare debent, unius, in quem res transfertur, alterius, qui rem transfert; & quidem, ut illae eodem tempore Uelut conspirando unianiatur. Atqui frequentissimum est, aliquem ignorare, se haeredem scriptum, quousque post mortem testatoris tabulae testamenti fuerint apertae. Sicuti &apertis testamenti tabulis liberum haeredi scripto est, adire, an repudiare haereditatem velit. Deinde cum omne ius haeredis testamentarii demum a morte testatoris incipiat; igitur ante mortem testatoris nullum ipsius ius extabat, quod ab euentu mortis suspensum dici posset. Praeterea ubi qualiscunque ali natio, etiam reuocabilis fit, tale tamen ius in alterum, cui quid alienari dicitur, transferri debet, Vt illa non eκ nudo arbitrio alienantis reuocari queat. Alias enim neque alienans obligationem aliquam contraxisse, neque alter ius
aliquod adquisiuisse potest intelligi, si hoc duntaκat actum suit; verbi gratia,
habebis aliquando rem meam, nisi interea mihi displicuerit; quo minus autem quolibet tempore & nullam quoque ob causam displicere queat, prohibendi ius non habebis. Talis actus sane alienatio dici nequit, cum sit nuda tantum declaratio voluntatis, quae in praesens est, citra necessitatem in ea perseuerandi; quae neque obligationem, neque ius parere idonea est. Vid. supra L. III. c. s. f. s. Atqui testamentum reuera est eiusmodi declaratio voluntatis, qua nihil iuris ante mortem testatoris in alterum consertur, saltem quod aduersus Ipsum testatorem aliquem esse tum pleni iuris habeat. Nam etiam post scriptum
. II. i Rectim dixisset, esse negotium, quo heredis vel legatarii semper adhue vaeiliare, quia
id agitur, ut gominium rei nostrae aut aliud ius testatori integriam est. mutare voluntatem, in mortis eirentiam ad alium transeat; non adeo iis bona sua testamento reliquit. Neque stimis 4issimile eonuerationibus dominii translati uis, quae I uendo obligatio adesse dici potest, ubi vitio etiam alienationea non sunt. De quibus infra. H. testatore nihil in heredem transfertur . sed is M vid. infra g. 4. nota 2. Ceterum, quae A U- omnia plenissimo dominii iure retinet, de pro ar. e Tox hoe loeo disserit, recte se habere viden- hitrio in alium transfert. ur. Quaerερ- -m: An restamenrtim atienatio I. III. Te mentiam es motantaris nosν astricte R d. app.tia,i possis 3 Quod recte nega- is seruientia is eo. quod avias pos mortem suam tur ex rationibus a Paendorso adlatis. Quibus fini velit. L. I. D. Qui teliam. De. posL Am nihil obest , quod eontra monetur, posse id alie- lia rodita enim os voLMas . tincti viqiae ad vinationem vocari saltim impropνιο, quia heredi rae supremiam existim L. 4. D. de Adim. vel trana tantisper inde ius nascatur, donee reti cerer, ser. legat.
Agnoscit erum ipse Cl. BARA v RACus, ius ad cuius probatio secundum tua hiaturae mere est
646쪽
LIB. IV. CAP. X. DE TESTAMENTIS.
nudo dominio in haeredem translato ; sed reuera illibatum dominium penes testatorem remanet. Evidenti est indicio, quod is etiam poli conditum testamentum res alienare, ac scriptos haeredes, nequidquam ringentes, e Xpungere queat. Alienationes autem reuocabiles semper supponunt aliquem euentum, aut conditionem, sub qua sint reuocandae, non ex nudo arbitrio alien tuti dependentem. f. III. Si MPLI cIus, & ad mentem ICtorum Romanorum nam-ram testamenti exprimemus, si illud vocemus declarationem voluntatis nostrae ' circa successores in honaviostra post mortem nostram; quae tamen ante
mortem pro lubitu nostro sit mutabilis & reuocabilis, & ex qua aliis demum ab excessu nostro ius nascatur. Circa quam mutabilitatem illud lex humanitatis eAigit, ne quis praeter meritum inani spe lactetur, aut ludibrio habeatur. Inde etsi vix improbare possumus illud apua P Livi vM IIX. ep. 18. de Domitio Tullo, qui captatores, improbosque haeredipetas deceperat, s alii contra hoc sum laudibus ferunι, quod fit frustratur improbas spes hominum , quos sic decipero pro moribus temporum prudentia es '. Add. LvcIAM vs in dialogo Simyli&Polystrati: merito tamen male audit apud VALER1vM Maximum L. VII.
C. 8 Caecilius, & T Barrulus, quorum ille L. Lucullo, hic Lentulo Spin
theri illulit, abs quibus tamen maxima beneficia acceperant. IV. I s T I v s MODI testimenta iuri naturali, an positivo suam debeant Originem, inter eruditos disceptatur. Cuius quaestionis non hic est sensus, an iure naturae teneatur quis testamentum facere; nam id sine dubio in cuiusque est arbitrio, nisi quatenus id necesse est ad rixas inter suos tollendas. Cons Iesai XXXIIX, 1. sed an introducto rerum dominio eκ huius natura necessario consequatur, ut quis emcaciter possit testamentum facere; an vero facultas testandi per leges potiti uas dominis rerum sit concessa λ G R o T I I mens est, testamentum quidem, uti alios actus, formam certam posse accipere a iure CDuili, ipsam tamen eius substantiam cognatam esse dominio, & eo dato, iuris naturalis; seu, ut liceat de rebus suis efficaciter disponere, ex iure gentium esse, quod ICtis Romanis primarium dicitur ut non aliter quam certo modo, ex iure esse ciuili. Circa quam adsertionem non potest nullum dubium mo- .
est arbitraria. pro personarum a negotii qualitate. ut sub exemplo testamen i et a legati eonute facti, Irobat H. GRo Tivs Part. Ili. Constiti. Holis indie. E i. strictilis desinit testamentum . IU
T ILI A N V s Deriam. 3or. Voluntatem defunctaeonsignat-rure legalia,quo ciuiliaris. Ceterum in
eestamentis voluntas destincti inprimis inspicienda.
ammo saeraritia esse debet. Vt ait idem Qy I N-τi A N v s Declam. 3II. H. 3) Videantur de his captatoriis institutionibusTMora Asius in dissertatione, de iure niusto heredipetarum, habita iops. ct alia de captatoriis institutionibus exosa ibidem r696. AIT 3. BYN. E sHOEκ. de eaptatoriis Institutionibus inter Opustula ei εdem iunctim edita Lugduni Batau ram x is. a Illiistr. Augustiniis LEusERus de He. redipeiis S illieitis eorum artibus, tum de Heredipeta mi icitis artibus, quae duae differt tiones eius T. VI. Meditationum ad Pandectas imsertae sunt ab initio. 6. IV. Ius gentium non a Ictis Romanis. sed a recentioribus Iuria Romani interpretibus iri prim retium A Iritin νium dispestitur. Ius porro testandi ad ius gentium, quod his secun νιωns diis eitur, referri debet, quod usu estgente S hum
nia necessitatibus gentes humanae sihi constitue. nt, non ad primaevum, quod ex sententia e mira nobiscum natiam, qualia sunt Deum colere, parentes reuereri, neminein laedere.
647쪽
LIB. IV. CAP. X. DE TESTAMENTIS.
Deri. Nam cum res illae, quarum dominium est introductum, vivis homini hus inserviant, ad mortuos autem res humanae nihil amplius attineant: igitur non ita necessarium videbatur, ut dominium in se contineret facultatem disponendi, quid circa res alicuius post mortem debeat fieri '. Sed lassicere pol rat, si quis suae potestati res subiectas haberet, quousque viueret, nec eam Ultra vitam eκtendere posset; de honis autem eorum, cui inter homines esse desierunt, vivis disponendi cura relinqueretur. Deinde cum mortui rebus humanis exemti sint, impune ipsoriam voluntas ac dispositio, a vivis adhuc laeta, videbatur posse negligi. Id cinerem, F maner eredit curare se hos t Argumento est quod antiquissimi suos ad ultima mandata obseruanda iureiurando adstringere consueuerint, velut nullo humano inculo satis valido. Vid. Genes. XXIV, 2.3. XLVII, 2λ L, as. DIODOR v Siculus L. II. c. 33. de Par de moritu
m. Quo spectat, quod apud So Puoc LEM Trachiniis vers r I92. seqq. He
Constantinus Ducas iuramento Eudociam uxorem adstringit, quod ad secundas nuptias, ipso desuncto, non sit transitura. Quae tamen qua astutia syngrapham suam a Patriarcha, cui asseruanda erat data, recuperarit, ad velut promisso exsoluta Romano Diogeni nupserit, memorat ZONARAS Tom. III. in Eudocia, & Michael G L Y c A s Annal. Tom. IV. Sic apud Ios EPuvMam chami. XVII. 1o. Herodis mandata de interficiendis Iudaeorum proceribus a sorore & assine negliguntur. Sic fin VIR GILII Catalect. p. I o. ex Edit. Solig. J Iusserat haec rapidis aboleri earmina flammis Virgilius, Phrnium quae e
einera ducem. neca vetat, Variusque simul: tu, maxime Caesar. Non finis. Sio
Dio Cassius L. LIX. ubi narrat, quomodo testamentum Titarii a Caligulati Senatu suerit irritum declaratum, addit; nihil eaminii aduersus ingratitudinem hom,num, T vim posterorum valere. Quo postis adplicare illud Luc AMI L. II. v. 6a8. J Nulla fides rebus pos terga relictis. Igitur ut alicuius voluntas etiam post mortem essectum obtineret, in arbitrio situm erat superstitum. Quibus utique conuentione aliqua inter se determinandum suit, quousque vellent sese componere ad placitum eorum, qui hominum iura lam amiserant. Citra hoc vana erat dispolitio, quam tueri auctor non posset, reliqui, qui poterant, nollent, quod etiam reapse iactum vide r. Sed ut rem altius repetamus mani
ab Haee quoque bene ab AUCTORE nostro
eontra Gratium disputantur. Nam l. e mradi Hionem implicare uidetur, hominem aliquid velle in tempus mortis, quo veste non potest, ct domunium rerum starum eum demum in alium trans. ferre, quando ipst earum non amplius dominus
est. Quo pertinat dimim SL NECAR de Benes.
IV. I . Non quase m ema sanctIora componimus, quam quod ad nos non pertisee. Unde testameniarim etiam νoluntas vitra mortem adpellatur
II. quod nulla ratio idonea excogitari potest. evrsuperstites mortuorum voluntarem pro lege liabere
debeant, quum a. nihil horum interesti possit. quis delanetarum bonis fruatur, ct a. saepe ea odio ct inuidia magia, quam ex vero iudicio prosei-
antur intimae testant iram volantates, itiaque boni publiei saepe potius intersit, exitum non habere eorum tes amenta. miam migiose a stipolii. athus sertiari. Unde ct apud veteres Germanos, tesse T A CI Tia de Moribus eorum e. m. heredes suciseeoresque sui euique liberi. Prosunt his IlI. exempla gentium visentium in statu naturali. Ne
glecta enim apud Gallos stierunt testamenta Ludoia mei XIII. a XIV. Et ipse Petrus I. Russorum Imperator, testamento soli dissidens, proterunt id
aureiurando ante mortem suam firmari iussi. vlpacti magia, quam ultimae voluntati a speeiena Daberet, in eademque Monarchia reiemim no . uicine testamearum Annae Imperatricis, inani.
648쪽
LIB. IV. CAP. X. DE TESTAMEN ΤΙ Κ
rerum introducere, quoa ad praesentem duntaxat, & momentaneum usum is
teret, sed & quod in posterum durabile laret; cum non minus homini in latin
rum tempus, quantum natura admittit, quam in praesens tempus vitam se
uandi, eique media prospiciendi ius competat. Quo cum accedat, quod Meorum, qui sanguine nobis iunguntur, peculiaris cura sit iniuncta quorumpr sapiam in indefinitum duraturam speramus: inde ex pace generis humani vilum, vim dominii a nudo aliquo temporis termino non suspendere, quippe cum ea res non minus turbarum, quam primaeva communio datura suerat: sed et d rationem velut indefinitam assignare, per quam etiam in alios transire & in iis
continuare possit. Hoc igitur dominium quomodo seruari, & eontinuari possit, ii, qui in naturali libertate vivunt, ex suo iudicio statuunt. Sed in ciuuitatibus uti illud publicis viribus defenditur; ita plerumque variis id modis
temperatum de circumscriptum fuit, prout ex usu ciuitatis videretur. Quod autem comminiscitur A vo rox nouae Methodi ' Iurisprudentiae,p. m. id nescio an cordati sint adprobaturi. Testamenta, dicit, mero iure, i. e. citra legum ciuillinum confirmationem nulliu/ essent momenti, ni anima est immortalis. Sed quia
inaravi reuera adhuc vivunt, ideo manenι vimini rerum; quos vero haereder relique-rum, concipiendi sum procuratorea ita rem suam. Cous, Lucae XII, eto. Sirac. XI, 2O. q. V. C A E T E R v M uti nemo sacile adseruerit, iuri naturae repugnare, ut quis possit de suis rebus disponere eo tempore, quo dominus est, & eLfectum conferre in tempus, quo suturus dominus non sit: ita ut hoc ex d minii natura necessaria aliqua ratione resultet, hautquidquam adparet. Equidem hoc ex natura dominii fluit, ut quis vivus in rem suam alicui inuo ius comserat, quod non extinguatur, extincto licet eo; qui illud constituit; quippe cum illud ius in vivente hameat. Nam cum essiciens, & effectum snt entiae separata, illo extincto, hoc non statim extingui necessum est. Adeoque uti quis rem suam vivus plene in alterum potest transferre, cuius dominium hic non amittat, mortuo eo, abs quo idem fuit acceptum; ita nihil prohibet, quominus quis dominium rei suae in sium possit transferre, recepto tamen sibi
sto indieio, ultimam eiusmodi voluntatem e m. mendationis magis instar esse, quam mod des. gnato heredi ci successori ius tribuat perse-ehim. Quamuis igitur Celeb. BAR REYRACO lihenter largiamur, falli ANCTOREM in eo,
quod extra satum eluitem dominia non vitae Dentione eonstitui putat; tamen distinctio, qua ipse utitur, inter aEtum im eme tirun ct multam, parum saeit pro eontraria GROTI I sententia,quam tuisendam suscepit contra Auctorem, eo quod actiis im perseetiis numquam gignere potest ius persectum. 3) Sed leuit nam non pauca sunt maioris eat . tionis gratia. H. 4.) Et Amurathes IV. Turrarum Imperator ad obseritationein testamenti. in quo fratrem Ihr
himum praeterierat, ct Chamum Tartariae heis redem instituerat, Bassas iureiiirando obstrinxit, memoramte R i G A L T i o in vita Amurathis illitis ad A. MDCXL. ubi addit . . quomodo id post
mortem eius irritum deelaratum sit. H. o Haec veris, praeeunte Cl. BAR ΕYRA EO. hie inserui reus nexus verborum sustentandieausa. -
patriae suae ct uniuer e Germaniae deeus immoris tale . cui admodum iiiveni, cui sunt iuuenilia saepe lubrica, haee exciderunt. Ex animae enim imis mortalitate , ut recte A v C T O R ipse animadueristit, non seouitur, mentes eorporum vinculis exissolutas reeularum. Olim suariatii retinere domunium, multoque minus vlla em amplius eura ea n tangi.
649쪽
ε63 LIB. IV. CAP. T DE TESTAMENTIS. .
emo in eam rem iure, quoad in vivis fuerit. Inde antiquissimis seculis patresfamilias de bonis suis, imminente tam lato, disposuisse legimus; nam Genes XV, 3. Abrahamus serui sui filium hautquidquam haeredem iam nunc passe videtur, sed tantum de eo instituendo cogitasse, si improlis ipse decederet sed ita, ut suam voluntatem ipsi inter liberos suos promulgarent, ut dum hi eadem adquiescunt, pacto mutuo inter se eandem confirmare viderentur. Quo ipso a vitiis in vivos ius collatum ', iidemque velut in possessionem honorum statim immissi. Et probabile est, veteres illos, frugali & simplici vita usos, Communiter non ita repentinis & violentis morbis extinctos; sed sensim deficiente humido radicali extabuisse, sit ut ad ultimum spiritum ratio sibi constaret, nec mors ita subito, improuisoque ipsis ingrueret. Vid. Genes XXV, 3. 6. XLVul, 22. Deuter. XXI, I 6. II. I Reg I, 3s. Sirae. XXXIII, α . Sic & Cyrus apud XENOPHONTEM L. VII l. Cyropaed. fc. τ. f. 3. Ed. Οκon.J filiis viva voce assignat, quid quemque ex fortuna patria maneret Et sane maximum fauorem habent istae ultimae dispositiones 3 ac non eκiguum mortalitatis solatium erat, si, quae quisque per vitam suam adquisiuisset, ad illum potissimum peruenirent, quem ipse maluisset. Q U INTILIANUS
Declamat. 3o8. In niore reuismis. in legibus positum est, νι quotiens fleri potuerit,
defunctorem testamento fletur. - Idque non mediocri ratione. Neque enim aliud via
detur solatium mortis, quam voluntas Phra mortem ' alioqui pores graua videri σufium patrimonium, A non integram legem habet: s cum omne ius nobis in id permitis ritur uiuentibus, auferatur morientibus. Nec de nihilo est illud STAT 11 Sylv. L. IV. Orbitas omni fugienda ni seu, quam premiι votis inimicus ' haeres, Optima poscens pudet heu propinquum Funus amico. Orbitas nulti istmulata fleta: Statrimo capta cupidus superses imminem leti spoliis, U Usum Computaι ignem. f. VI. ENIM v Esto non tam de huiusmodi ultimis dispositionibus quaestio est, quam de illis testamentis, quibus quis ita de rebus suis disponit, ut libertatem tamen ea mutandi ad ultimum spiritum retineat, utque haeredi demum a morte testatoris ius in ipsius hona incipiat nasci. Qui modus disponendi multis non citra grauissimas rationes magis placuit, quam ille, quo momti propinqui bona sua ipsi inter haeredes distribuebant. Scilices improuiso saepe fato homines obruuntur, aut a suis distracti, ut supremam voluntatem exprimendi spatium & occasio non sit. Saepe etiam, cui Parcae iam extrema legeres. V. Exemplum Abrahaini , quod Cl.
BARBΕYRACvs pro sententia GROTII unget, etiam si is vere testameimnn eendidiset, non doceret, Iure Naturae ius perse in nasci ex linamentist quum voluntas ipsilia a fide S eon mentia suorum pendere potuerit. ab Plane ut Romani etiam eonsueuerunt in te. flammis per aes et libram, de quibus G E L L i v s v. N. A. Q. In LL. Rimarioraim est tit. 48. Si
tuo libea da noximis vel μιν eis, adoptaνε in heredataram, mel adfinimi pre μνιριωε ν- s riem. Iesu peν eraasaianam eo itis a tiaras. se eundum uetem Ripia Mam latrataiam saleat. Idem Francis aliis ustatiun produnt sormulae M A R CUI FI L. l. c. Ιχ. de L. I . e. . C A P TV LARIA Francorum L. IV. e. 19. de L. V .e 2 2. Ex quibus loeia recte collisitur. traditiomem vise testamenti tune interuenisse, ae heredes comae tione suisse constitutos, ut bene obsertia iit Sara. STRYκ ivs Diff. 8 desueces ah intest. e. I. g. 4. Haec lausa est, quamobrem pactiones viventium circi
650쪽
LIB. IV. CAP. X. DE TESTAMENTIS.
6oylegere fila videbantur, sanitati iterum insperato restituitur. Conuenientius quoque iudicabatur, ut animo sereno atque integro per otium quis de rebus suis disponeret potius, quam cum extremis iam admotus trepidaret, aut vi morbi concussa mens langueret. Quin & utilissi inum erat, ut quis ad .vitiamum usque spiritum dominus remm suarum maneret, ac nemini tale lus in ilula Concederet, quod non quovis tempore posset citra incommodum reuocare, mutantibus sese haeredum meritis, aut nostra inclinatione. vid. Siraci d.
XXXIII, sto. seqq. Gallico prouerbio absurdum iudicatur, vestibus sese prius
emere, quam eas cubitum. Quanquam enim translatio iuris possit fieri re-Docabiliter, seu ut iterum a transferente possit retractari, existente aliqua co ditione casuali , aut potestativa, ex parte eius, in quem facta erat translatio tamen immensam litium segetem erant praebitura dubia, quae circa exsistentiam conditionis oritura fuerant, & quae ab Utraque parte poterant praetendi. Saltem haeres semel nuncupatus grauissimam offensam in testatorem erat c c plurus, si quamcunque ob rationem haereditate, quam spe iam deuorauerat,eκcidisset. Quin multis non citra periculum fuit, mature ac palam haeredem
nuncupasse. Sic Caligula derisores vocabat, qui usum inter liberor palum haeredem nuncupaueraui, V post nuncupationem vivere perseuerarent; σ mustis venenatarmactear mittebat. SUETON Ius Caligula. C. 38. Add. IDEM Galba C. 9.LIvius L. XL 34. Apud Ios EpHVM Archaeol. XVI. 8. Augustus Herodem, regnum inter filios diuidere volentem, prohibuit; sed iussit, ut quoad viueret, & regnum, & filios in potestate retineret. Sicuti & id perniciosa aemulatione domum eius distraxit, quod post vivus successorem designaret. Et ideo tutum' visum, testamenta scripta post mortem demum promulganda
curare, ne vivis inuidiam aut periculum crearent. Hinc etiam illa inuito testatore resignare ac propalare, foedum atque inhumanum facinus non immeriato habitum. sic cum Caesar, orto bello, testamentuin Antonii apud Vest les depositum publice in senatu recitari fecisset, plurimi id facinus moleste tulerunt. 'ΛALeκοτον γάρ εδοξεν ειναν Mu δεινον, ἐώθυνας τινα διAναν ζῶνται , περὶ ων γενέθα μετα τῆν τελευτήν. Indignum enιm videbatur, O graue, r tu um is quis redderet vivus de illis, quae post mortem suam vellet fieri. p L v T A R-CH vs Antonio. pag. 942.3 Idem Caesaris laetum Dio Lib. L. iniustissimum vocat. Praesertim cum Romanis frequens esset, multa iudicia de hominibus in testamentum conferre ', vii ex Tacito passim adparet. 'Add. L. r. g. IS. D. D positi.
eirca hereditatem in Germania inualiterint, Sritine e ritra cinctiones tiuis Romani in ea valeant. H. go Constantinus Imp. L. t. C. de SS. Eeelesis: Licitum β, quod non νιδι, aclisrium. C I QUR o Verrina I. Eνipias tu voiantatem moνtuis, Min
Diuitiae sortitae dominum adstititiinn Hienum. morienti sunt odiosissimae. f. VI. I Vid. sirpna L. III. e. t. . 4. 'κ Vid. THOMA sit dissertatio de eapta mistiis institutionibus, ε.is. Lectu quoque dignissimi sunt paragraphi senuentes . quibus cautiones exponuntur, quas adhibere soliti fuerunt, qui impedire vellent, ne quis summam testimenis ii sui ante mortem eorum seiret.