장음표시 사용
671쪽
mittere. Ista enim inter alienos amicitia sere mutua heneuolentiae signifieatuone, consiliorum communicatione, ae quotidianis vitae ossiciis absoluitur. Sed ut intelligamur unam velut domum cum alieno velle constituere, bona nostra in eundem deuoluendo, expressa opus erit voluntatis contestatione. Sic& quanquam moribus priscis Romanorum in ordine osticiorum post parentes liberosque primus locus tribueretur pupillii, alter Hiralibus, tertius Mollirio,& proximus demum cognatis atque a bui; G E L L I V s L. V. c. 13. inhaereditatibus tamen deserendis istius ordinis nulla plane habebatur ratio. Deinde si amici aliquando cognatis in causa intestati deberent praeserri, maximus hele sese litium campus aperiret, tam inter ipsos amicos, si cui plures uno fuissent, quam inter hosce, & cognatos. Nam quod quis iucundius cum aliquo versatur, aut plura cum ipso communicat, id non statim insallibile est indicium maxime omnium eundem amari. Saepe ingenii Iepos, aut iacilitas, aetatis item paritas, vel solertia iucundiorem aut utiliorem nobis faciunt amic familiaritatem, quam propinqui, cui talia non adsunt. Neque tamen ideo statim,
ubi super honis iuerit disponendum, in illum magis quam hunc sumus suturi procliues. Vbi locum habebit illud H E s I o D i L. II. Op. & dier. vers o . Jκααγνώτω Πον ποιῶΘαs ἔταρον. Neque fratri parem facias sodalem. D nique gradus cognationis numerare in promtu est; amicitiae autem gradus quis in talem disposuerit ordinem, ut nihil dubiae disceptationis remaneat 3 f. XVI. PLAvs Iar Lius adhuc iactatur, saltem illos amicos propinquis esse praeserendos, quorum liberalitate, consilio, aut subsidio bona ista fuerunt quaesita. Aequum enim esse, Ut bona eo redeant, Unde promanarunt. Sed nec helo deerit vherrima litium materia, ad quam praescindendam omnia iura potissimum tendere debent. Regeri enim amico poterit; ipsum beneficium non dedisse, sed reddidisse; vel ipsi iam sal gratiae relatum. Dedisse eum citra spem aliquid recipiendi, eoque animo, ut non amico solum, sed & ipsius coniunctis prodesset. Dedisse gloriae, aut commodi sui gratia. Non demisse occasionem aliis mediis emergendi. Non liquido constare, quantum eius opera ad hona ista cumulanda contulerit. Neque statim in communionem rei partae admittendum, cuius opera utili in re illa paranda sumus usi. Merceis naria insuper & Meneratoria lare amicorum ossicia, sit ab intestato ante cognatos sint vocandi. Sie enim non intelligi, alio fine alteri quid datum, quam ut custodiam eius tantisper susciperet, aut moriens cum laetiore id restitueret. Igitur ubi eκpressa non extat dispositio, quae amico saueat, propinqui obtin hunt, ita tamen, ut cum bonis defuncti simul suscipiant eiusdem obligationem erga istum benefactorem, eique quantum in se gratiam referre nitantur, quod eius opera haereditatem opimam sint nacti. Neque est quod quis importune
Des Use hos iras, pasea esse eunatos ad esque. . XVI. . Nimirum par est amorein . qtiem progenitoribus nostris debemus, in eorum poste.
672쪽
vrgeat illud An Is TOTELIs Nicom. L. IX. c. 2. ευεργέτη ανταποδοτεανχαριν μἀλλον, ἡ ετιαρε δοτεον, εάν αμφοιν μη Do ητα . Bene merito redde da magis gratia, quam fodali dandum, si rurisque nou liceat. Et CICERONIS OT L. I. Nullum incium referendae gratiae magis necessarium est. It. Cum duo liberalitatis genera Ant, unum dandi beneficii, alterum reddendi, demus, nec ne, in nostra Fore saιe est: non reddere bono viro mu licet, modo id facere post sine iniuria. Aut illud
Phocionis ap. PLvTARci v M in Apoplit. Postulantibus ad sacrificium quoddam stipem Atheniensibus, conserentibusque reliquis, aliquoties vocatus Puderet vero me, inquit, vobis dare tale simul δανει ν, creditorem demonstrahat non reddere. Add. ia. D. de Donation. Enimuero materia de suecessi nibus ab intestato hautquidquam per omnia ad regulas, quae in beneficiis damdis vel reddendis obseruantur, exigi potest aut debet. Nam heneficia virtute humanitatis au liberalitatis diriguntur, ac proprie loquendo illis duntaxat dantur, qui non nisi eκ dictato illarum virtutum eadem a nobis exspectare poterant. Verum successiones ab intestato aliis nituntur fundamentis, nempe obligatione aliis prospiciendi, necessitudine sanguinis & naturaliter iniuncta propensione ' familiam propriam augendi & conseruandi. Is AEVS
orat. VI. Παντες οἱ τελευτησ- μιέλλοντες πρόνοιαν Στομουντοιη σφῶν αυτωνι οπως μη ἐξερημώσωσι τῖς σφετέρους αυτων eἴκους Omnes morti propinquι prouidentia quadam propria inciunt, ne suas ad solitudinem redigant familian-
Vbi & illud imprimis curandum, ut liquida ineatur via, quae quam minime controuersiis sit obnoxia. Qua nulla est expeditior, quam ut, expressa voluntate non extante, successio ita deseratur, prout quisque deiunctum cognatione proxime attigerit. Hinc & ab aliis iam oblematum, in successionibus ab intestato diuerso se modo rem habere, quam in dandis beneficiis. Ibi enim minime necessarium esse, beneficium dare; in secundis reddere: quippe cum theri beneficio utique deuinciendi praeserantur parentibus, queis plurima debentur. LVCIANus Abdicato, fT. I. e. 27r. J Και τοιγε ἡ φύσις τοῖς
πατρώι τους παἱδας μῆλον, ἡ τοῖς πασὶ τους πατέρας ἐπιτατυι φιλειν. Natura comparatum est. Di patres liberos ament magis. quam liberi parent/r. Cons.
BOEcLE Rus ad Grotii dictum locum. Quae tamen non ita debent accipi, quasi ab ultimis voluntatibus gratus animus debeat exulare; sed quod inconueniens sit, ex sola praesuinta voluntate desuncti circa exercendum gratum animum velle communem instituere ordinem, secundum quem ab intestato haereditates devolvantur.
q. XVlI. His tositis i aret, eκ collateralibus Iroximos ad haereditatem esse fratres, dulcilsimo ut plurimum aflectu nobis iunctos ; & quia ipsi
propter fratres ex patris haereditate minores portiones acceperunt. QV INTILI AN USroa descenderer mortuis enim videtur bene serI, m eorum causa bene si iis, quos ips caros ita Misse eensentur. Moriturus apud PRO C P i v Μ I. Perseor. Tvi παιδια Lil/ris meis ι nefaeiens mihi benefeceris.
673쪽
LIB. IV. CAP. XI. DE SUCCESSIONIBVs
tatem p Certe quotiens blandiri volumus his, qui esse amisi videntur, nulla adulatis procedere vltra hoc nomen potest, quam vi fratres vocemur. Addatur quoque Oratio
Cyri ad filios suos apud XENOPHONTEM Cyropaed. L. II X. VALER. ΜΛΕΙ-M V S L. V e. s. princ. STos AEus Sem. 8a Cum quibus etiam sorores sunt admittendae saltem in bonis maternis, & nouiter adquisitis; non ita in paternis, quae quidem destinata sunt ad splendorem familiae conseruandum; cum foeminae extra familiam paternam soleant nubere. Fratres consanguinei in bonis paternis excludent uterinos, & illos hi in bonis maternis. In bonis quae r
cens quaesita sunt eκ eo tempore, quo pater meus Datrum meorum Uterin rum matri psit, Conueniens est, Ut ego potiores partes seram; cum ad hona
adquirenda sere plus pater, quam mater soleat conserre. Vbi fratres defuerint, Batrum filii vocabuntur; qui tamen deiuncti patruos videntur debere simul admittere; quod & his paterna haereditas fuerit tenuior, quippe diuidenda ipsis cum patre desuncti. Idem circa bona materna de filiis sororum, & auunculis desuncti dicendum. Et hic ordo deinceps erit seruandus, ita tamen, ut via agnati defecerint, ad bona paterna etiam cognati admittantur, & vice versa. g. XVIII. BENE tamen obseruandum, isthaec naturalia dici, non 'quod praecepto aliquo iuris naturalis ita sint definita, ut aliter de iis disponi nequeat; sed Guia eadem rationi naturali quam maxime congruant ', & ad lites praescindengas expeditissum videantur, ubi expressa defuncti voluntas, aut lex ciuilis defecerit. Caeterum vita ulla in iuris parte leges ciuiles adeo deprehenduntur solicitae, quam circa dispositiones haereditatum, non solum amputandis inter propinquos litibus, sed & quia is hanc rem ad rationes reipu-hlicae attemperari interest Et alicubi quidem liberrima testamentorum factio; alicubi magis aut minus illa restricta. Romae in LL. XII. tabularum erat: a. terfamiliar mi Fuper familia. metimavi sua lega t. ita ius esto . Quae leκ fuit desumta ex iure Attico, a Solone constituto. Sicut P LurARc Rus Sol ne ' memorat, cupidissime acceptam, & aequissimam visam istius legem, qua
factionem testamentorum ciuibus tribuit, quae nulla ante eum in ciuitate erat
Culus legis hanc rationem habuit, non tam ut genere proximos iure propi quitatis fraudaret, sed ut utilitate in medium proposita essiceret, ut homines inter se beneficiis certarent, & propinqui eo arctius se inuicem complectere
tu 3. XVIII. Q Et sunt iuris naturalis, quod
pro rerto rerum stadii dkitur. Vid. H. GRo-T i v xi de Iure fimimae potest. citra sacri e. T.
2. H. 13 prine. Inst. de lege Paleid. i. t. ino. D. de U.
S. cons. Alberti Dieteri ei TR Εκ Ei L. Tractatio de Origine atque progressit testamenti actionia praesertim apud Romanos, edita Lipsiae 1 3s.
M Vid. supra e. ro. f. s. eirea extrem. H. s) Qua ratione Philosophi obseruari in i m .gis a sei caussam gignentem erga genitiim . quam geniti m erga gignentem. Nam quod ex aliqDO Oritum est, id ei quasi proprium ester post hos autem magnum momentum inesse eidem cinguini ct radiei AR 1sTOTELvs Ethie. ad Nicom. L. VIII. e. u. εὶ Tales perstringit CICERO Paradox. s. sciis te depintit HORATI s L. II. Sermon. satyr. s. P L A vis
674쪽
tur, quod beneuolentia quoque alienos superare deberent, siquidem ex bonis ipsorum capere quid vellent. DEMOSTHENEs aduersus Lepti nen: pag. 3 4. C. Edit. Geneu.J 'Ο μis Σολων ἔθηκε νομον, ἐξ M RHu τα εαυτοῦ στω αντις βουλητοι , ἐάν μη πωδες οῦσι γνησιοι is' ἀποτεμ τὴς ἔγγυτατα τῶ γενει τῆς ἀγχμείας. αλ' ῖαι εἰς το μ ον καταθῶς τῆν ἀφέλειαν, εφαμιλον ποιν' το ποιῶν α3χους εἶ. Legem Solon tulit : Licere, cui legitimi liberi non sinι. quem Iduum sit. haeredem insiluere, non ri genere proximos iure propinquitatiι fraudaret, sed ut utilitate in medium proposita inceret, ut homines inter se certarent beneficiis.
Simul & quam maxime libertati congruum videbatur ', & plenitudini dominiorum, ut ne quis bona sua Cogeretur relinquere, nisi quos prae reliquis am ret . Addi quoque potest, spem saepius adparere magis liquidam, quod extraneus quispiam hona nostra in adminiculum virtutis sit adhibiturus, quam Cognatus aliquis noster, quem non raro in luxuriam aut desidiam solicitat spes opimae haereditatis. THEOCRITUS Idyl. i6. sin s9.J Xμματα, δε δεία πεσἀμαλδυνουσι Θαναιτων. Visi autem dissipant oper mortuorum. In solatium demum
mortalitatis cedere, si quis res suas, tanto labore partas, illis possit relinquere, quos maxime amat. A dd. Isoc ATEs Aeginetico. Testamentum tamen prohibeantur condere ii, qui liberos mares legitimos haberent, quibus omni no haereditas paterna debebatur. Negari tamen non potest, ex ista testandi libertate apud Athenienses non minus, quam Romanos irrepsisse immensam raudium luem , captationes maxime senum & orborum ρ, circumscripti nes, salsarum tabularum suppositiones, & similia. Inprimis autem id improhat circa leges testamentarias Solonis BoDIN vs L. V. Cap. a. quod praedia quoque testamento legare licuerit. Ea enim ratione, dum ad unum multa praedia potuerunt peruenire, magnam inaequalitatem opum inter ciues fuisse exortam; ex qua tenuioribus in locupletes inuidia , his luperbia exorta, mala perturbandis lk euertendis rebuspublicis idonea. Praesertim cum frequens sit, ut vhi aquae sunt, aquae confluere gaudeant 7. Interesse autem rerumpublic rum popularium, ut ne pauci quidam opibus reliquos nimis excedant. Quae ratio etiam suit legis Ebreae, ne landi in perpetuum alienari possent Item ut foeminae, quibus indi essent dotales, tribulibus tantum suis possent nub re, ne ista occasione illi in aliam tribum deuoluerentur. Vid. Numeror. XXXVI. Hinc Ak1sTOTELEs V. Polit. 8. ' inter regulas Conseruandae democratiae hanc quoque tradit: Τάς κληρονομίας μὴ κατοι δόσιν επω άλοι κοιτὼ γένος, ουτωγαe
P L A v T v s in Milite Act. 3. De Clericis etiam
M Add. L. II. e. s. p. 329. D. Edit. Paris.
675쪽
LIB. IV. CAP. XI. DE SUCCESSIONIBVs
γαρ ἄν ομαλωτερρυ αὶ ἀσω erari Haereditarer non res amento, sed agnatione fi mdeferendae, Ac enim facultates magis erunt aequabiter. Quid in republica Spartana
libertas testamentorum, per Ephorum Epitadem contra institutaLycurgi introducti, malorum inueκerit, late apud P Lu TARCHvM in Agide spag. m Jktest legi. Add. Axis TOTELEs II. Politio. 9. Contra apud alios nulla tmandi licentia, aut valde restricta. De Ebraeorum heic legibus vid. SELDE-N v s libro peculiari de Successionibus ad leges Εhraeorum & praecipue c. 24. &G R o T I v s ad Numer. XXVII, 8 seqq. De antiquis Germanis T A c I T v S :
c. 2o.J Haeredes successoresqua sui cuique liberi, re nullum testamentum. Si liber non sum, proximus gradus in pesse one. 'arrer, patria. avunculi. Quem locum cur ita cum non- nemine ' velimus interpretari ', quod Germanis, utpote
nullas edoctis literas, forma testamentorum, & scriptura, ad morem Romanum, quem T A cIT Vs ibi sere prae oculis habet, in usu non suerit, nondum
satis causae video. Nam Romanis recepta quoque erant testamenta nuncup tiva , ad quae scriptura non requiritur. Igitur si TACIT us annotare V
Iuisset, scripta duntaxat testamenta Germanis ignota fuisse, pressore locuti ne id suerat exprimendum. Adde quod iura cognationis. eximia quadam sanctitate a gente ista suerint culta; uti ostendunt, quae apud T A cI TvM dicto
loco sequuntur : suanto piar propinquorum, quo maior a tum numeruΓ, tanto grariosior senectus, nec riga orbitatis praemia. Susipere tam inimicitias, seu patrit,
seu propinqui. quam amicitias necesse est. Sic & hodie in multis Germaniae partibus ' , si lilius alicui natus sit, haeredem ipsum sortitum vulgo dici solet. Nec adparet, quare tantopere testamenta desiderare debuerit gens, thesauros tunc cumulare nescia, & paupere supellectile contenta, cui eκ segete, pecore,& venatu vix amplius quaerebatur, quam quod victui quotidiano eique simpliaci sufficeret. Quale genus vitae agentibus latifundia extendere superuacuum. Neque vero testamenti factio adeo necessario dominio adhaeret, quin uniformis quidam modus ex intestato succedendi a ciuitate introduci possit. Praesertim
cum illi genti mos fuerit, agros pro numero evhorum ab viaversis per vicos occupa ri, quor i mox inter se secundum dignationem partiebantur. Suis autem Ultima mandata tire, non statim testamentum sacere est. Leges quoque circa successi nes promulgauit deceptor Arabs in Aluram eap. de noristis. Caeterum ordo
hie succedendi uti est simplicissimus ' , & naturali inclinationi maxime congruus;
C insignat Auctor Bos ChrRν Μ ad Gro. restator eoram leptem testibiis idoneis A rogatistium e. 6. g. 233. Vid. BVD DEI Dissertatio de testrior inqtie videntibus ct intellistentibiis here. Vestam. Qinmor. imperant. e. t. β. s. dem nuneupasset, L. a/. pr. q. pen. D. Θιι testam. Io Sane sero adhue fere usque ad seeulum quim fac. pus L aa. F. I. I. M. C. de os iam. timi deeimum testamenta apud mediae plebi4 Ger. ia) Apud Hamhurgenses qucique S Litheceνη manos minus fitere usiata. Quod iiis adhue ho. iure utentes de honis hereditariis sine consensu die retinent veteres Saxones, Dani I Meei. Vid. haerediam testari liret nemini. H. sc MI TERvs Exercit. ad D. a. 34. de Getria in via. p L NI Vs Panegyr. e. 37. num. 2.Friderietis a SANDE Deserim. Getriae. H. Edit Cellarii A loetia Platonis , quem interpre. i) Quo nomine veniunt testamenta, quibus te. tatur BDECLER vs ad Grinitian L. II. e. r. stator vltimam voluntatem viva voee eloquitur. I. 9s. D. .ns do restam. - . inae Iure Romano Nee minus constat. testamentia ineendi alia perinde ualida erant ae testamenta seripta, modo que odia ac simultates inter cognatos praeteritos
676쪽
-- AB INTESTATO. sarnetius; ita & idem facit ad seruandam inter ciues opum aequalitatem, Rest ad
tuendum iustum ciuium numerum, prohibita iandorum combinatione, viLB A c o de Verulamio in Henrico VII. p. m. Ia .) ac ad conseruandum famili rum censum, ac perpetuitatem. Creditum quoque est, propinquos hoc vim
culo arctius ad mutuum amorem, ac mutua commoda promouenda obstringi
cum necessarios se sibi inuicem haeredes nossent. Huc facit quoque locus ex Platonis L. XI. de LL. adductus a G R o T I o dicto loco g. 9. & explicatus a BogcLEsto ad dictum locum. Item quod PLINIUS Panegyri num. a. Editi Cellar. J tantopere commendat vigesimam, haeredibus domesticis remissam; quia manifestum erat, quamo cum dolore trauri, seu Potιus non ut ri homines essem defringi aliquid G abradi bonis, quae sanguine, gensiluare, Macrorum denique societate meruissent . quaequo nunquam νι aliena speranda, sed ut sitia δε perque possessa, ac deinceps proximo cuiqvs transmittenda cepissem. PUBLI vs ST
Haeredem fise utilius es, quam quaerere.
Sapientius tamen, ut adparet, illi populi, qui de bonis quidem propria Ind
stria adquisitis liberam testandi iacultatem concesserunt, bona paterna & auita ad proximos cognatos deuolui voluerunt. Hoc enim modo, quae pro Utraque parte adductae sunt rationes egregie temperantur, & coniunguntur. Illud ab Europaeorum moribus alienum est, quod Iodoc. SCH UT EM in D seripi. regni Siam memorat, in eo regno diuitias opulentorum plerumque intres partes diuidi, quarum unam capit reκ I alteram sacerdotes , ex qua etiam sumtus lanerum depromentur, tertia liberis cedit . Nec minus
quod apud Aethiopas in ora Guineae liberi nihil ex haereditate paterna aut materna percipiunt, sed omnia ad patris aut matris proximos cognatos
g. XIX. ILL v D autem tam qui ex testamento, quam qui ex intestato haereditatem adeunt, commune habent, quod defuncti aes alienum dissoluere debeant . Idque non tam quod ipsi ad hoc tacite sese ' obligauerint; cui rationi innititur dispositio antiqui iuris Romani L. 3. D. de Aquir. vel omist.
hauria. quam quia istud onus bona deiuncti tanquam hypothecam tacitam se- L a qui tun
ae haeredet institutos Iegatariosque Vid. L ν cI R. Ni Dialogus Cratet is ct Diogenas. H. is3 Hine Siamenses ignorare usiim testa nent oiamini scribit LOVBERI Us de regno Simens
Tom. l. Pa . e. 7. n. 9. H. facto defuncti eonireniunt. L. M. D. da O. e, A. itinis cta Neu. a. pr- t. Uerb. etim tiaue, clini Obliis rationes omnes in heredem transeunt, simulae adiit hereditatem, L. a. d. a. D. de V. O. L. Io. D. vi R. I.
I. XIX. i me ipsi rerum dominio eoaeuum. sue eum dominio rerum introdumim este , ait H. GROTI vs L. H. de I. B. & p. e. 14. 3. Io. ἄL. III. e. 2. . . Ha Imo per L. . D. 4e Acquir. veI omite. Aere. dit. id non euincitur. Potius legatariis tantum ct fideicommissariis heres ex Qitas-contractu oblis tuT . non creditor M. Hi enim heredem ex D Hoe eoniplures non temere in dubium visaeant, quoniam aduersiis heredem debitoris actim ex aliasi-eontraditi non datur, sed eadem . quae adue iis demnetitui competebat. L. 22. L. 6. D. d. obligat. Θ aion. L. F. g. r. Deposit. L. G. .s. D. pro Sorio. Ex quo sponte sua tonsequiis tur, heredem ex illis eati bligaturuelle, ex quia
677쪽
cis LIB. IV. CAR XL DE SUCCESSIONIBUS M.
quitur ' . Patrimonii enim in aliam tranMuri ea ratio est. vi primum eredito in ii fiat. Qv INTILIANvs Declam. 2 3 '. Et iste est cuiusque census, qu-- tum debitis exsolutis superest. Add. quoque Valeri Μ AxIMus L. VII. c. a. it. Inde etiam quam maxime aequitati naturali congruit, ut haeres vltra v res haereditatis non teneatur . Add. L. F. D. de Calumniatoribus. L. r .s r. D. de Religi s. L. 7. s. r. D. Depositi. L. N. D. i Iure fisci. Lex wisIGOTHORUM L. VII. tit. a. c. I9. Sed neo illud omittendum est, quod tradit Gabr. Sio N1TA de Morib. Orientalium e. I6. Musset mannos , quando morte instante testamentum condunt, omnia quae furιo rastinaue fiunt ablata, er duoribus γngraphaselutionis data, iuxta seges resilucre reneri; σή nesciant, eui sint re denda , eos summam pecuniae aedificiis P sicis, puta, Aenodochiis, mosechaeis, T hanneis, avi pauperibus o religi r utare. Add. Lume XIX, 8. Apud Ferdinandum P INTO c. gr. eremita chinensis Antonio de Faria sacrilego ad salutem animae suae tria suadet, Vt ablata restituat, cum lacrimis peccati veniam petat, & eleemosynam pauperibus largiter distribuat. Add. I D E M C. 6O.
Q V. infra L. V. e. 3. 6. M. Vnde etiam pactum, ut unus debitoris heredum nomina eriai totum solita in se suscipiat, his non omeit. L. M.
dixerat: BAia porro quae sunt ν ve vanor ea, quae δεινactis alionis detreiano Iuno. 64 V. sipra e. io. g. g. ct infra L. V. e. u. I. let. Illua adhue addendum i Si plures ereditoris uniua aut debitoria sunt heredes, unumqtiemque Nos nisi pro rata actionem habere, aut eonveniri poste t id quod legibus XII. labb. constituitim fuit.
678쪽
Ι. 2uid ab usucapione praescriptio dif
IX. D videtur nisi tacita tantiemis gentium. X. latenus Uucapio nocera nondum
XL Vsuevis etiam inter diuersas gente Deum habet.
IDENDUM quoque est de illo adquirendi modo quo is, qui reli alienae possessionem hora fide, & iusto titulo est adeptus, & cru
i tra contradictionem per longum temporis spatium obtinuit, plenim eiusdem rei proprietatem nanciscitur, iure & actione prioris domini extincta. Vocatur is modus Uuevio, quod res usu seu diuturna possessiO- ne capiatur, & adquiratur. Exceptio autem illa, qua prior dominus post Vsu pionem completam a possessore repellitur, praescriptio proprie dicitur. Quanquam ista duo frequenter soleant confundi. operae pretium autem suerit, paucis praemittere, quid, & quibus ex rationibus ius Romanum heic constituerit. Sic enim iacile patebit quid positivi, quid naturalis iuris in hac materia sit. f. II. Vsuc APIONEM MODEsTi Nus in L. 3. deVsucap.definit,quod sit adiectio dominii per eontinuationem ', possessionis temporis leaee de iti. Vbi quantum ad rem ipsam perinde putamus, siue quis legat adiectio, suem Vlpiano cum CVI A C I o & aliis adeptio. Nam qui possessionem alicuius rei bona fide partam continuauerit per tempus lege praescriptum, illi demum, quod deerat adhue,
s. I. 0 Est his modus Aequirendi inter Ci
viles praeeipuus. Vid. n.ta . ad 6. I. cap. 1 . cui porro non inter prinatos solum, sed etiam inister gentes integras lociis, ut deinceps dicetur.
2 Nimirum praeseriptio, quae fundatur in iure naturali, differt ab illa, quae legibus ei uitilibus S quidem varie definitur. Leges sane eiciles de praescriptionibus in acquirenda summa potestate aut eius partibus tomim habere, negant recte M. GROTIus L. II. de I. B. ct P. e. 6. s. ix. ct I3. Ioann. STRA CHI Us de impe.rio m3ris e. 4. f. s. Etsi dissentiant aliqui apud Α R Nis A E v M Lib. de hirib. naaiest. cap. 2.ue. II. o Qua praescriptione non tantum proprie. stas adqitiritur, sed Ιωνa etiam ct Aeliane, exsti, Nunt ir, si quis iis uti, easue exercere neglecterit per templis eonstitutum. Iure tamen Naturae solo, praeseiptione non tollitur debitum, ita, ut, ncreditor, vel heres eius intra longum tempus id non exegerit, ius eorum ideo exspirasse videri pocsit, ct debitor debere desinat. Ostendit id T M O-Μ A s I V s in Dissertat. de perpetuitate debitorum perimiariorum . eui non in omnibus subseribi GuNDLINGIvs Iur. Nat. p. 232. g. 64.
679쪽
LIB. IV. CAP. XII. DE USU CAPIONE.
Porro uti usucapere potest, quicunque alias ad dominium sibi adquirendum habilis est: ita per vlucapionem adquiri solet dominium rerum mobilium, &immobilium, nisi legibus sint exemtae. Vti sunt homines liberi . Cun
enim tam dulcis sit libertas, ut eius recuperantie Oecasionem nemo praesumatur negligere; recte iudicatur, ex ignorantia sui status aliquem tamdiu in seruitute haesisse, & ad libertatem non proclamasse ; non autem quod inserui tutem suam tacite consenserit. Vnde diuturna patientia magis ad miserico diam, quam ad detrimentum seruienti valere debet. Excipiuntur quoque res sacrae religiosae; item res pupillorum; quamdiu tales isti sunt. Nam propter teneram aetatem neglectus vindicationis illis imputari nequit hactenus, ut propter illam re sua debeant excidere: & durum nimis erat, negligentiam tutorum ipsis nocere. Item res surtiuae, serui fugitivi, & quae vi possessa
XII. labb. constitutum erat: Rei furimae arae auctoritas e . Nam ipsum quidem furem aut raptorem, ne usucapere posset, scelus suum impedit. Tertio autem possessori bonae fidei obstat vitium surti aut rapinae, quod ipsam rem velut comitari intelligitur. Etsi enim proprie loquendo in ipsa re per se non est vitium; quia tamen vitioso modo, & per scelus priori domino illa suerat erepta, inde legibus aequum suit visum, istius ius non extingui; simulque cauere, ne alicui scelus suum lucri causam praebere posset. Cum enim res mobiles per triennium usucapiantur, in proclivi erat furibus furtiua eo transferre, & alienare, ubi intra triennium a priori domino inuestigari non possent. Accedit, quod inter alias rationes legis de usucapionibus etiam est negligentia domini.
M Et in genere Omnia, quae eommereio miserepta sunt, veluti loca publiea, res fiscales de domantales. Sed ali Mando, eriamsi maxime vas bona Mo ν- ρορμῶνit. non tamen elli Uticaria vlio tempore procedast: -laui Ii avis tibiniam ha minem, vel rem sacram , meι retitiosam, vel θν-
longi tenip. praescriptioix. Furtiuae suoque res
ci quae vi possessae sunt, nee s praedicto longo tempore bona fide pofessae fuerint, usucapi pon
sum. F. a. eod. Res fisci quoque usurapi non potest, f. s. eod. Vsucapionem contra recipiunt maxime res eorporales, exceptis rebus sanctis,
saeris, publieis populi Romani a Ciuitatium, item liberis hominibus L. s. D. d. VIuvas. Θ ψω- . o Cre E o orat. de Aresp. responsis: Nikil
risa, esto. Stint verba legis Atiniae relaia ab A.G Ε L. Lio Lib. XVII. e. '. vhi auctoritas ius vindi eandi ,usicat. Vist. L. ν. C. de Uuc. pro impio. Illustrauit hane lemm Atiniam Hadri PULVAEvs. a Celeb. Conradi eum Raetiardi Tri bonian . nee non t mo IV. Thesauri Iuris otio. niani Col. 3as. a seqq. editus.
ε) Quae probe distinguendae a Draeseriptione longi temporis , de qua infra ad s. IV. age.
tur, Imperator Iustituamis indueras a taeerdoti hiis Emes, quae urbs syriae suto pinguiores cuuitatis familias cipe diplomatum quoriindaui stipis positit inrum bonis sitis exuere volentibu , Coiisti. tutionem edidit. vi clavis horia Ecclesiaram ct
sinitium e rporum piorum C. demum annis prae scriberentur, L. 3 . C. da Ss. Melisus. Quae lex pertinet ad orientem. Ad inei dentales eontra Eeclesias ct quidem onmes, nedum Romanam, reis feretida est viii. IX. ex qua excerpta in Aiatsem rhisis si s Aelian a C. de M. Aetiosius in fina.
Sed deteHa fraude, euius Historiam S υ in Agin voce Priscus, ct EI CHEL Ius ad Proeop.
680쪽
LIB. IV. CAP. XII. DE USU CAPIONE.
Atqui res surtiuae caute solent occultari. Igitur ratio illa non cadebat In eos, quibus surto res erant subductae. Nihilominus cum posteriores leges omnes actiones iugi triginta aut quadraginta annorum silentio voluerint extingui, L. I. V 4. C. de Praescri'. N. annorum: isthaec quoque praescriptio longisso temporis ' dominum post petentem repellet. Quod utut nonnullis aequitati videatur repugnare, quia diutina licentia & iniuria quasi iure & aequo niti absurdum sit: tamen eκ generali utilitate, quae in publicum inde resultat, excusari potest: quia scilicet tranquillitatis publicae interest, ut aliquando in ii finitum grassaturae lites extinguantur, neue dominia rerum perpetuo in incerto sint '. Et quia intra XXX. annos genus humanum aliam sere faciem induit, inconueniens visum, ob qualecunque factum sequens seculum litibus posse inquietari. Et qua quis re per triginta annos caruerat, eius desiderium hona fide digessisse non immerito credebatur; sic vi non opus esset, tam diuturnam possessionem in ipsius gratiam turbari. Quae ratio etiam ad praescriptionem criminum adplicari potest ', quod nempe superuacuum videatur ', ex alio serescculo ad tribunal reuocare facinora, quorum essectum ipse diuturni temporis tractus obliterauit, sic ut fines poenarum locum non amplius inueniann Vid. Ant. MATTHAEUs de Crimin. ad L. M. D. tit. I9. c. 4. &. tit. 2O. s. 4. f. I . . III. VT autem Hucapio procedat, requiritur , ut iusto quis titulo possessionem rei, cuius prior posse r verus dominus non erat, nactus sit, seu tali titulo, qui alias ad transferendum & adquirendum dominium idoneus habetur. Utque adeo in bona fide versetur ', id est, ut & idoneam rati
pag. 3ss. dederunt , Itistinianus has Constitutiones retiorauit, a spatium eentenarium ad XL. annos restrinxit in Nou. III. quae t x. est posteriors in Noti. cxl. ct in Noti. CXXXI. eap. s. Vid. C in I a C I υ s Obseritat. L. V. e. s. ct wERLHinv i i vindieiae Grotiani dogmatis de praestriptione inter liberas gentes β. 3 . Ceterum eum praeis scripticine C. annor ira non eranstinflenda est prae seriptio immemorialis, etsi aliquando eodem redis eat. Vid. G R Ο Υ v s L. II. e. 4. . a laudata Di mertatio wRRI MD PII I. ik sqq. Praeis scriptio autem longissinii temporis non Theodoso
M i sed Theodoso Iimiori debetur. vid. dicta Dissertatio g. 2s. a ea THoΜ Asir de Perpetui- eate debitorum pecuniariorum s 1 . ) Hae ratione. A simul negligentia, qua pristimis dominus rem suam intra tempus eonstitutum repetere neglexit, nititur, praescriptio omnis. Boisus a Uuesio introdiuIa es, nescilicet quarum. dam νενiam Liau, ferosemper inradita dominia essent reum sus erat domano ad invio as νes Massaturi empoνιὴ spatium, L. I. D de usurpat. ct usi eam Adaidit Dn. LEusERus Meditat ad Pand spee.
CCCC M. n. a. tertium arpimen in ex confusione
ct obscurat ne iurium t idque veobis Leibnitii in Litteris ad sedatis explieat: a denique 4. Exemplum Iephtae populique Hebraei, qui, in lite eum Ammonitis, ad praeseriptionem prouocant, Iudie. XI, 26. M V. supra L. I. e. s. β. s. H. s) siue Ha fas eamporalibus praeseristioni a
exciad ιων, arasi viginti annorum exeorione e seueeetera quoquo fere erimana, L. 32. C. ad leg. Comet
de Falsis. Vid. supra L. I. e. s. s. s. A TITI Robs ad Lauterbach MCXXIV. vi S dissertatio TMoΜAsri de Praescriptione Rigamiae, quae VIII. est inter Dissertationes eius Lipsienses. I. III. Ia δε qua sona fide ab eo, P. δε--
nus non erat, etim erederet oiam dominum esse. rem emerit, vel ex donatione, aliaue Patiιs itissaea sa acceperit, A. . . . rustieaperet. prine. Inst.