장음표시 사용
661쪽
LIB..IV. CAP. XI. DE SUCCESSIONI Bus
nati sunt '. Cur enim misera & innocens proles alienum ob delictum fame pereatὶ Si tamen cum talibus concurrant legitimi,isti viκ postulare poterunt,
in eum his ad aequales portiones admittantur, nisi expresse hoc parentes voluerint. Vid. Genes XXI, Io. XLIX, I9.2o. Iudic. IX, I 8. XI, I. 2. Add. BoECLERUS ad Gron dictum locum f. 4. Et respeetia is orum alimentorum, quando na-rens decedit, liberis adhuc in immatura aetate constitutis non modo ab intest to haereditas debetur: sed ea ne per expressam quidem Patris voluntatem adiami recte poterit, quantum ad hunc finem requiritur. Nequi enim videtur filium ea aetate tale facinus posse patrare, Ut alimentis sit inclignus. Add. L. M. g. I. D. de Dine. testam.
VII. Q v ΑΕ alimenta isthaeo excedunt, liberis, qui iam sibi ipsi
possunt prospicere, debentur non tam ex diserto aliquo praecepto iuris naturalis , quam quia communiter nemini lautius prospeetiun volunt parentes, quam
ex sese genitis. Singularis est dispositio Cratetis Thebani, qui pecuniam tuam apud trapegitam deposuisse dicitur hac lege, ut si quidem lilii essent idiotae ipsis restitueret; sin philosophi euaderent, plebi distribueret. Fore enim ut, si
philosophentur, nullius rei indigeant. Ap. DIOGENEM LAERTIUM L. VI. g. 88. Edit. Amst.J Nam quod aliqui putant; parentes liberorum causa omnia adquirere, adeoque liberos etiam viuis parentibus ius aliquod habere in honis parentum, aduersus hosce valiturum, extra causam alimentorum, id falsum est. Primario enim sui ipsius causa quisque adquirit. HORATIUS II. epist. 2.
nar, V ex modico, quamum res posset, aceruo Tolum, nec mgruam, quid de me iudicra haeres. Ouia non plura daris in Menerit
egenti vivere fato. Quae autem propriis necessitatibus supersunt, ea demum illorum esse vult, qui ipsi sunt quam carissimi, quales regulariter liberi censentur. Vid. NICEPHORus GREGOR As L. V. 1ub fin. Et liberis hactenusium ad bona paterna prae reliquis competit, quod expressa voluntate in diuersum non exsiliente, ipsi omnibus praeserantur; & quia rarius contingit, ut ab ordinario isto affectu parentes discedant. Neque ultra admittimus L. n. D. de Liberii es posthumis. Est autem illud bene a legibus Romanis constitutum, ut
ris, inter liberos legitimos A illegitimos apud Athe hiensis intersuit, ut docet locus ARIsT PH N is ab Avcτos x adductus in I. s. Απ3ptii, ut Ct ΕR C s probat d. l. ne ex ancillis quidem natos pro illi ritimis habebant: quod patri. archia quoque in more fuit. Sic enim Iacobiis hona sua diuidit inter liberos, quos e duabus uxoribus a totidem pellieibtia ancillis susceperat. Maeula autem illegitimorum liberorum inde orta est. quod exemplo parentum renserentur in libidinem proni cons. F A L s T E R v s de claria in Re-ribl. Spuriis, Amoenit. philologie. T. I. e. ro. - Dhio im statuisse sustinianaim in Nou. 8 9.
vlt. viilgo existiniatur. Sed vide quae viris. HusEκvs praetere ad Inst. tit. de Sueemr ab intest. n. . pxo mollius aeedienda eius sententia adfert. H.
q. VII. ab Vnde nata portio Legitima, quae
662쪽
parenti causas, cur filium exhaeredaret, exprimere necessum laret, utque non nisi certae ad hunc effectum lassicerent. Quin imo dabatur insuper liberis exin heredatis querela inofficiosi testamenti per quam non hoc in dubium voca-hatur, an testator potestatem habuerit iustis de causis in alios potius quam liberos hona transmittendi: sed discutiebantur rationes, quae defunctum mouetint, quod contra communem inclinationem aliquid statuerit. Quod si deprehenderetur, patrem per subreptionem, & iraudes aliorum, aut absurdo ex affectu prolem suam neglexisse, haereditas per publicam auctoritatem illis addicebatur, ad quos ea alias suerat peruentura, liquidem sanain rationem in consilium pater adhibuisset. Inde CICERO pro Sexto Roscio, sc. I9.J Erucio, qui arguebat, senem Roscium in animo habuisse ex haeredare silium, recte reponit: Iderar accusaIoris incium, explicare omnia viva atque peccata, filii, quibus ince ut parens Priverit animum inducere, in naturam i am vinceret, ut amorem illum Penitus insitum esueret ex animo; is denique patrem sese e o oblivisceretur. Add. L. a.
s. D. de Inst. testam. Vbi notandus color, quo in actione isthac instituenda usi fuerunt exhaeredati; quod cum necessum haberent praesupponere, iustas exhaeredationis causas in se non fuisse, praetendebant, parentes, dum test mentum conderent, sanae mentis non fuisse. Vid. MORNAcius ad dictum locum L. g. & 4. & G R o T I v s in Spars ad flor. dictum locum. De caetero ita liberis fauere debet pater, vi tamen ideo caeterorum ossiciorum respectum non penitus exuat. Vnde postquam satis visus est liberis prospexisse, hau quidquam prohibetur, quo minus bonis suis viatur ad gratum animum, aut liberalitatem exercendam , licet ideo minus ad liberos ipsius sit peruenturuin. Sic si quis magnis alicuius beneficiis suerit usus, aut egregio ingenio cum inopia luctanti occasionem possit praebere ad magna emergendi, cur non particulam aliquam bonorum in hunc deuoluat λ Sane magnis laudibus celebratur factum Attali, qui cum abs fratre suo Eumene maximis beneficiis suisset mactatus, post regnum Eumenis filio tradidit, licet ipsi plures essent filii; .uti est apud PLVTARCHUM de Fraterno amore O p. 89. F. Ed. chel. θ' & in Apophlegmat. Simile exemplum legitur apud Hieron. Ο s o RI v M de Gestis regis
f. VIII. PATRI quoque non est necessum, ut aequis portionibus bona inter liberos diuidat; sed potest mi atque alteri prae caeteris eximii quid assignare ob singularia merita, aut praeclaram spem, vel etiam ob peculiarem affe-
eatenus tam iam iuris Ciuilis est, quatenus ea complectitur, quae liberis necessaria sunt, do. laee se ipsi alere possint, oinim extra ea Instituti eeitisenda fit eiullis. Via illo raris II dishrtatio, Legitima viventis. M An legitimo statuto aut consuetudine tollit isti ducentia retro annis disputatuti, esse, ait OCIN vs Vol. l. Cons. m. infinita in utramque partem audiarum nomina adserena. Quod uti que nega tim, si vocabulo Legitimae intelligantur alimenta. Hinc uerius es, licet iure Romano militis, qui liberos se habere norat, praeteritio haberetur pro exheredatione. nee aduersus eius testamentum querela inometosi aut honoriunmt sesso contra tabulas competeret, Iiheros petere potuisse. ut sibi alimenta praestarentur. V. ZIE. GLER υs ad H. Grin. L. IL e. I. I. 4. H. 3 Quoniam id genus ultiniae voluntatis contrarium Pietati dit Omeio paterno esse existimabatur, quod deinde ad reliquos porrectum, cum neeessitudo suscitaret, ct opem ferre iuberet. vid. BYNκΕR suo Εκ Ius Obseruat. L. II. e. ia. 4 Quae deo exempla, obseruante cI. ΒΑΕ-BΕYRACO, parum ad rem iaciunt.
663쪽
LIB. IV. CAP. XI. DE SUCCESSIONI Busctum. Vid. Genes. XLIIX, ea. Sicut & in distribuendo patrimonio ratio pol. Elt haheri totius lamillae, ut illa deinceps splendorem tuum, & firmitatem re tinere queat. Quae si detrimentum lit passura, diuiso aequaliter inter liberos
plures patrimonio, saluo iure naturali poterit pater uni praecipuam bonorum partem addicere, reliquos minoribus esse contentos portionibus iubere. Inde apud inultos populos iura primogeniturae recepta sunt , quae α antiqui
iunis moribus ciabant principatum in familia, sacerdotium saerorum familiae ',& duplam portionem in bonis a patre possessis. Quae dupla usum habebat ad
faetenda conuiuia & sacrorum sumtus; uti arbitratur GROTIus ad Deuter. XXI, t . De insigni quoque praerogatiua primogenitorum apud Iaponios vid. Beria. VARENII Descript. la poniae. C. is. Quanquam contra non desunt gentes, ubi minimi natu fratres potiorem partem capiunt, aut saltem optionem habent ', quam eligere partem velint. Cuius instituti ratio est, quod priores natu fratres educatione paterna diutius usi sunt; quae cum minoribus saepe mature nimis subtrahatur, aliquid solatii merito illis rependitur. Etsi hoc imstitutum magis in familias plebeias, illud in illustres quadret. Sic cum filiae in alias abeant familias, non necessum est, Ut cum fratribus aequas portiones ex bonis paternis capiant. Nam iimplex valde est credere, pietati paternae adis uersari, inaequaliter sua bona inter illos distribuere, quorum unus aeque atqUe alter ab ipso est procreatus. Quin honesti simum isamentum vocat PLINIus VII. epist. et . in quo ab auia nepos ex besse, neptis eκ tertia parte haeredes relicti erant. Inde non lege solum sed & pacto constitui potest ', ut etiam iis, qui eκ coniugio naturaliter iusto nati sunt, alimenta solum debeantur, aut certe illi eκcludantur a praecipua haereditate '. Vid. G sto Trus disto loco f. s. sub fin. D BOEcLE Rus ad dictum locum. Vbi obiter mirari lubet quare Avavs TINus de Civit. Dei L. III. c. ar. tantopere improbet legem Voconiam ', qua non nisi certa pars Meminis haereditate relinqui poterat. Ea lege quid iniquius, inquit, dici auι cogitari post, ignoro. Quae lex suadente M. Catone censorio lata sanxit, ne quis haeredem relinqueret filiam supra H. S. XXV. M. ' uti eκ DIONE L. LVI. ostendit Paulus M AN vrivs de LL. Romanis. Etsi Asco NIUS PEDIANus ad orat. Cicer. in Verrem de praetura urb. ita scribat : Voconius legem tulerat, ne quis census, hoc es, Neuriosisr, ba redem relinquereι filiam. Supra dixerat: More veterum censi dicebantur,
qui centum millia professione detulissent. Add. Livii Epitoni. L. XLI.
s. VIII. ia Conser. BUD DEI dissertatio de me. temone Pram enitorum s. s. quae numero tertia est inter eius Seleeta Iuris Nat. ct Gentium, chatia de Comparat. ossiciorum I. 32. ct seqq. a) Hodie apud Anglos, exeeptis quibusdam
prouinciis. V. SHARRO CR. de e. seeund. ius natur. e. I . n. q. ubi grauiter eontra morem
illum disputat. Apud Hispanos ius maioratiis quoque damnat, ae mmieiosissimi exempli loco habet Vris Ovius L. L controuers. illustr. c. s. H. 'D Saeerdotium saerorum familiae primo mitis abscisse eompetiisse, minime eertum est. Vid. CLERi Cus ad Genesin. XXV, 3I. . 4 V. L. I. Par m. iur. Germanie. M. A V. Gusaei Nus in Vita Clericor. Ad i rem, maior est, pertinet diuisio, edi ad fratrem μι. electio. H.
3 Apud Hebraeos filia non laeeedebat, nisi sola esset. V. Numer. XXVI l, r. XXXVI, t. R. L s. XVII.
664쪽
QV INTILIANVs Declamat. a64. G E LLI v s L. VII. 33. XVII. 6. sane Sparistae longe durior lex, quae virginibus vetabat dotem dari; cuius ratio erip
nitur apud P I. UTARCHUM A popli. Lacon. p. 227.228. .wech.J ne vel ob in piam aliquae manerem innutae, vel propter opes expeterentur; sed quiuis in morer puellae intuens Distinem in delictu sequeretur. Nihilominus prudentia heic opus
erit, ne inuidiae & odiorum semina inter liberos spargat pater, si citra graues causas aequales, & aequaliter meritos inaequaliter tractas1e fuerit visus. Vid. Genes XXXuII, 4. Ac grauissima ratione nititur lex diuina, Deuter. XXI, II ne uxoris dilectae delinimentis captus pater causas in primogenitum aut fingat salsas I aut captet leves. Quin & omnino heic tutissimum a legum ciuilium dispositione non decedere. Vid. CHARRON dela Sagesse L. III. c. I . n. 38. Mich. ΜοNTA IGNE Esais L. II. c. 8. B A C O Fidei. sermon c. 7. pronunciat: Raro ara nunquam prosperum seraiuntur exitum, quando exhaeredantur μnlarer Mil. Inde etiam, ubi sine testamento pater decesserit, neque ciuilibus legibus aliter dispositum suerit, liberi aequis portionibus suecedunt φ, quia induinhio aequali gradu defunctum attingentes aequaliter dilecti censentur. Aequae autem portiones & illae habentur, quas quis cum consensu caeterorum vel ipse elegit, vel a cohaeredibus assignatas adprobauit, vel sorte accepit, etiamsi sors reliquis in se pretio pares non fuerint. Non insuper quoque habendum illud QUIN TIL I A N I Declam. Par es in omnes liberor , eademque pistar, sed habσι in
aliquo plerumque proprias indulgentiae causas, V salva earitatis aequalitate es quiddam, per quod tacito mentis instinctu singulor rurs2s tanquam unicos amemur. Hunc primus nasendi Leua , illum gratum fecit infantia, alium laetior vultus, G blandior osculis amplexibusque facies, quosdam magis smeritas probitasque commmendar, in quibusdam diliguntur impatientiu r ealamitates. Et damna corporum, debilitatesque memorarum notabilius miseratione complectimur. Salua es tamen uniuerssas, cum quis quid in nero cessare eredatur, in astero resiluit alter affectui.
f. IX. ADDENDv M tamen &heic est, non leges duntaxat ciuiles, sed & ipsam naturalem rationem magis sauere liberis legitimis, quam natur libus, iscet hi tantundem trahant exsanguine paterno, quam illi. Nam qui praeter patris intentionem pervagam libidinem prouenerunt, nullo modo com
parare se possunt cum his, qui procreati sunt ad familiam propagandam, & Vt quis suos haeredes haberet. Quod si quis naturalem suum filium in legitimi
riba ρποι exiiserit, δε-ina ἰn teressitatem aiammam non Meeών. cons. LL. S RLICA tit. Sa. Leges Anglor. tit. 7. M. 6 Quo pertinent renunciationes si minariam nobilium, perfrequentes me in Germania. H. Qua ratione foeminae Prinei pes renuntiare solent meeessioni, ad quam alias uoeatae fuissent. Vid. B v D n EI Dissertatio de testamentis summo. rimi Imperantium, speciatim Caroli II. Hispaniae Regis eap. I. . 39. th seqq e. n. io. De eodem argumento Iectu dignae sunt epistolae , quae nomine FILI MORITE circumlatae suri
M Cuius mentio fit in . 3 I. de Lent. arseror. βαεε. Cons. P A V LL V Μ L. IV. Sentem. e. g. Nee est, quare Armeniorum Iegem, foeminas
succedere omnino vetantem, Iuttinianus Imp. in edicto 3. e. r. barbaνεeam ct insolentem vocet. H.
LLex V onia de qua initio H E R TI O sermo lata a Q. Voeonio Saxa, Trib. pleb. anno ab V. C. DLXXXIII. Caepione S Philippo Cossi Praeclare de
665쪽
LIB. IV. CAP. XL DE SUCCESSIONI Bus
locum adsciscere velit, id demum in libertate naturali fas erit, si legitimis liberis, aut quibus alias ius quaesitum est, nulla inde laesio inseratur in ciuitat, hus, quatenus leges ciuiles id permiserint. Vid. L. L π 7. C. de Naturat. libraris. Apud. ARII TOPHANEM in Auibus recitatur lex Solonis: Noda, μη
legitimis. Si auum sui non sint legitimi. his qui proximi fiunt genere participati nem esse rerum Contra apud Muhammedanos ad participandum de haereditate paterna nihil interest, ex iusta quis matrefamilias, an ex concubina aut ancilla sit natus. Vbi autem alicui ex concubina potius, quae ipsi soli corpus addixit, sol lem quaerere ' , quam ex iusta uxore pia erit ' , in fauorem Iiberorum eκ prioribus nuptiis genitorum; etiam sitne 3 expressa voluntate patris concubinae filii his posthabebuntur, & a cepta modica portione reliquam haereditatem iisdem relinquent. Quod si tamen ideo concubinam sibi iunxerit, vi ne iustae matrisfamilias superbiam aut sumtus toleraret, aut ob alias rationes politicas, aut etiam propter pactum aliquod, matrisfamilias dignationem illi noluerit impertire; tunc videndum est ex legibus ciuitatis, utrum taliter nati cum reliquis ex iusta matres ilias sublatis admittantur, aut si hi non extent, alios cognatos ex Iudant. Nam citra Ieges positi uas si sit, non video, quid taliter natis obesse possit; cum cohabitatio patris ipsorum Cum matre verum Coniugium fuerit in terminis naturalibus; praesertim si hic in ipsa educatione ac lignificatione affectus paterni nullum inter ipsos discrimen fecerit. Vnde putauerim, filios Iacobi ex ancillis prognatos, etiam non euante dispositione patris, cum reliquis ad a quas portiones suisse successuros; quia nunquam Gispari eos modo a reliquis tractasse legitur. Quod si tamen expresse pater hoc prae se tulerit ', quod ideo iustam matremfamilias sibi iungere noluerit; ut bona sua ad Abκimos agnatos deuoluantur, quod ut fiat quandoque rationes politicae suadent; tunc etiam hisce ex bonis paternis nihil liccbit petere praeter alimenta, aut si quae praeterea Voluntas patris, legesue ciuiles assignaueri M. Add. B o E c L E- Rus ad Grotii dictum locum β. 8. Uti autem merum ius naturae discrimina ordinum ignorat: ita iuxta idem perinde est, siue quis eκ illustri, siue humili matre filium procreaverit, modo ab hac fides coniugalis data sit. Vnde sicubi deterioris conditionis sunt liberi, ex minus nobili matre prognati, id ex legiabus positivis est. Quae uti rationibus Politicis moueri possunt, ut legitimos istis anteponant, nec in desectu descenaentium cum ascendentibus simul admittant:
ηνans L. s. D. de in Iua voe. M Nam potest mater demonstrari testihus. qui adsuerint partui, at pater ex nuptiis praelamitur: quia id honestiua est: ct res aliter vir extrieari potesti hominibus extraneis testimonii gratia generationi numquam praesemia
666쪽
sas mittant: ita si in ipsorum generatione nullum fuerit vitium, penitus eos eκ- cludi rix aequum videtur. Hi tamen omnino dispescendi sunt ab illis, qui geniti fuerunt ex concubitu, cui naturale vitium adhaerebat, puta ex adulterio, aut incesto. Qui utut ex delicto parentum nihil reatus contraxerint: vid. GRATIANUS C. q. seqq. Distinet. S6.) idem tamen essiciet, vi alimentis c gantur contenti esse, nec admittantur cum illis, qui in spem haereditatis sunt geniti. Quam in hos, dum generant, parentes hautquidquam contulerunt, dum id optant, ut flagitium suum perpetuo sit occultum potius, quam Ut per id velint producere, qui de turpitudine parentum publice velut testim nium dicant. g. X. ILLUD praeterea monet GROTIus dicto loco β. 8. tunc demum filios ab intestato succedere, si modo constet, eos as isto se genitor, aut πεcontrariae voluntatis in rc a extiter . . Nam neque paterno affectu quis sobolem
ab alio procreatam prosequitur; & praesumta voluntas cessat, ubi diueriam expressa ostenderit. Caeterum esse aliquem alterius patrem, neque semper rationibus indubiis demonstrari; neque testimoniis aliorum ita liquido ostendi potest, sicut de matre constat; praesertim ubi Meminae degunt abs suo sere pudore atque conscientia custoditae. Igitur praecipuum heio argumentum habentur ipsae nuptiae ', quibus & fidem mulier viro dat, quod corpus suum nemini praeterquam marito sit praebitura, & uxor quali sui, oculis mariti constituitur, simulque huic potestas conceditur eius corpus custodiendi. D. de in Ius vocando. Semper autem praesumitur, quemque & fidem datam o, seruare, & potestate sua uti, nisi manifeste contrarium probetur '. Igitur
ruilibet quidem est in hac velut possessione, ut sit filius eius, quem nuptiae
uae matris demonstrant '. Neque sibi ipse quis lacile controuersiam helemouebit, matris naulterio patrem petet, nisi sorte insaniat. T A C I T v sH. IV. R. ss. num. 3 Ed. Ryequii.J Iulius Sabinus, stiper insitam vanitatem, DLsae sirpis gloria incentarbatur. ρν oausam suam diuo Iulio per Gallias bellanti eo ore atque adulterio placuisse. Iviter aim falsus yater est . aut erimine verus. Sed alii
si litem heic mouerint, onus probandi ipsis incumbet; puta, eum, qui pater fertur, tempore conceptionis sontico morbo decubuisse, aut peregre abfuisse. Apud XENOPHONTE M Rer. Graeci L. III. Agesilaus Leotychidae ex hisce rationibus controuersiam mouet, quod aliquando pater eum esse suum negasset, quod patre esset sorinosior, quod decimo mense post ultimum congressum Agidis cum matre foret natus, quod Agis matrem ipsius thalamo expulisset '.
praesentibus. vhi vero nat ira negat probaticinem certam ct necessariam: rationis est, admitti eam, quae haberi potest. Talis est haee praesim. tio, non est ea ueritas; sed pro veritate habeatur, donee contrarium liqueat alicunde: quo casu non est amplius praesumptione Optia. Finge maritum absuisse, verbi gratia , per deeennium: reuersum annieulum inuenisse l. domo sita. se
eet Vlpiano sententia Iuliani dieretis, hune non esseniariti filium: elara veritate. filium ab abstrue non fuisse generatum per epistolam. Noo D. T I v s ad pari de ei. tit. de His, qui sui vel alieni
667쪽
LIB. IV. CAP. XI. DE SUCCESSIONIBUS
g. XI. ALTER A autem exceptio, qua filius ab intestato patri non succedit, est, si expressa patris in contrarium voluntas extet; puta, sI eUm abdicauerit quod antiquis Graecis solenne erat ', aut ex haeredauerit. Vtrinque iustas, & graues causas accedere debere, supra monitum Τ. Apud Dic TYN CRETENSEM L. III. fC. 26. Edit. Amst. i oa. J Antenor filium Glaucum a penati s suir abdicandum decreuit, quod Paridis comitiatum, Hele. nam capientis, secutus foret. Add. Bo EcLE Rus ad Grol. di qum locum f. . Subiungit tamen GROTIus disto loco alimenta esse exhaeredato aut abdicato praestanda, nisi mortem fuerit meritus. Etsi vix videam, qua ratione eκhaeredationem aut mortem mereri queat filius, in tali aetate constitutus, in qua ipsi a parente naturaliter alimenta debeantur. f. XII. C A E T E R v M quod supra dicebamus, parentes alimenta debere Iiheris non soluin primi, sed & ulteriorum graduum, si ipsoriam parentes non amplius eκtent; a quibus ali queant; vid. L. 7. D. de His qui sui vel alim. ivr. H. L. I. g. 7. D. de secus Iutor.J inde praecipue petitur aequitas iuris quod vocant repraesentationis; per quam liberi in locum desuncti sui parentis promou ri intelliguntur ', ut ex maiorum haereditate idem capiant, quod pater ipsorum capturus suerat, si eo tempore adhuc viveret; utque adeo in stirpes c. cedant cum illis, qui cum patre ipsorum aequo gradu suerant. Et sane valde miserum erat Τ, ut super luctum eκ praematuro parentis Obitu etiam exciderent illis bonis, ad quae habenda sees lege aut destinatione maiorum parentibus ipsorum iam suerat collata. Add. BOECLERVS ad Grol. dictum locum f. s.
Parra esset formo ν. quum seniseent .
Iινιρ. Prima igitur ratio qlia Agesilaus apud Auctorem nostrinia vlitiir, perinde ae secunda parum ad rem facit. In O tertia quoque in dubium voeator a GRAVINA Orig. Iur. Clit. L. II.
I. XII. i) sine dulso nepos scia Iora suteiate. L. v. D. de His , qui sui vel alieni iuris sunt.
pro Io o numeνantur. Ibid. s. L. a. s. r. D. de Excusat. tutor. Q Quae Reeesso in Aves a siecessione in ea 3lia eo dissert. quod in Recessione in eapita quitiis eoheredum portionem aequalem eapit: quum in meeessione in stirpes eaasiam liberis omnibus tribuatur, q-κrum pater eorum tulisset . quae portio aequalis est ei, quam quilibet enheredum cepisset, qui eodem pradu esset, quo sit is , qui repraesentatur. Vid. Nou. Iustiniani tis. e. 3.3) Aeeedit teneriorem fere parentum erga rimpotes de neptes. quam filios aut filias amorem esse. V. L. Mo. a. D. in Veis. signis. In Decretione citia. DEBERTI Francoraim Regia
.. - . Idem ius in dermaniam trans . rhenanam intrianxit Otto M. Imperat. teste WITI-c Hi N DO L. II. Arrial. H. I. XIII. o. siue ordinem Naturae, siue spem parentiam eonsderemus, non est in votis, ut parentes liberis, sed ut liberi parentibus snt surristites. Sie Penelope apud O VIDIV N Epist. r. Heroid. Di,
668쪽
Quod si autem leges ciuiles alicubi tale ius repraesentationis non admiserint, patre praemature orbi id tanquam fatalem calamitatem ferent.
g. XIII. DEPICIENTI RVs liberis primi&vlteriorum graduum, suscessionem deseret adscendentibus rationis erat; tum quia in plurimum a parentibus sunt profesta ista bona, aut saltem semina velut eorundem, quae liberi postea auxerunt; tum quia parentum beneficia id cumprimis merentur Quoticum alias optarent hona sua in liberos deuoluere, eosque habere superstites, ubi ordo naturae versus fuerit ', vel lamentabili illo solatio haereditatis utcunque demulceri par erat. P L I N I V S Panegyr. fc. 38. nuin. s. Edit. Cella J Anti de misera res est pater filio solus haerer. L. ις. D. de Iuum. testam. ' L. Iulianus D. . Si quis omissa causa. L. liberi C. de In P. T. est. C. de Institur. I. a.' IUιt. de Scio Tertull. L. Si qua C. ad Scium Tertissi. P Η II. o Iudaeus de vita Mosis L. III. pag. s33. Edit. Geneu.J isthunc circa haereditates a Mose ordinem institutum memorat, ut primo loco vocentur silii, his deficientibus, filiae, tum fratres, quarto loCC patrui, quo argumento etiam colligit, patres fieri posse haeredes
filiorum y. Stuistim enim foret credere. inquit, 'tris concedi haereditatem fratris filii, ut patris cognato, i vero patri eam auferri. Verum quia lex naturae iubet filior parentibus haeredes Accedere , non parentes filiis, hoe ut Omin um, o piit Dolu contrarium tacuit: ne 'ater materque Diderentur lucrari ex immaturis stiorem mori bus N Ivictu inconsolabili, oblique tamen imos vocavit ad ius, Fia permittis p trair, vi s decorum seruareIur. I bona manerent in familia '. Accedit in qui
husdam parentibus 4ebilitas & egestas senii; qua oppressos alias liberi alere te- Κ et neban-
LINA. MATER. INFELICISSIM A. CONTRA VOTUM. PIETATIS. ΗΟ
NEM. Ne silebo quidem inam ad rein spe. mi) quod SENECA liberorum votum, stos arentes sibi moerstites sperantiunt, esse contra onos mores arbitratur. Verba s A N L c A EConsolat. ad Marcium c. i. liaee funi : Non essisnotum, quatim ea in personam patris erui sus-
669쪽
LIB. IV. CAP. XI. DE SUCCESSIONIBUS
nebantur. Id quod lege Attica expresse sanciebatur Isagus orat. VII
Iubet lex parentra alere, paremes vero Ium mater σ pater is anua s ausa , si adbuevisant. Illi namque generis principium sum. I bona eorum 'osteris per manus tro. duntur. Bostr Ier eos alere necesse es, etiamsi nihil reliqueriri '. Add. Ga
Tius dicto loco f. s. &ZIEGLE Rus ad dictum locum. Quod si tamen atrocibus odiis atque iniuriis filium pater citra rationem prosecutus suerit, nulla se puta reconciliatione, recte pater ab haereditate filii poterit excludi . Sicut &ille, qui recens natum exposuit. Huic enim praeferendum illum, qui onus educationis susceperit, dubium non est. Sed S naturali patri adoptiuum hete praeserri aequum Uidetur, ut hic recuperet, quae in alienae prolis educationem impendit. ld quoque Obseruandum. ICtos in successionibus adscendentium non admittere repraesentationem, uti in successionibus descendentium, verbi gratia, si quis improlis moriatur, relicto patre, & auo materno, hie in filiae suae locum non admittetur. Cuius rei ratio haec videtur, quia naturaliter spes successionis non adscendit, sed deseendit; adeoque filio iam erat spes sucis cedenni patri; quam spem in suos quoque liberos ipse transmittere potest.
Matri autem nunquam spes aut votum fuit prolis seu haereditatem cernere. Vnde nec eandem contra naturae seriem ad maiores suos potuit remittere ade que merito proximus remotiores heic excludet '.
q. XIV. Var descendentes & adscendentes deficiunt, collaterales ab intestato ad successionem vocabuntur. Hi quo ordine debeant admitti, ubi leges ciuiles deficiunt, ex naturali erit coniectura definiendum. Quae illi fauet, in quem defuncti assectus maxime propendisse praesumitur, ita tamen, ut illum assectum metiamur magis ex communi sanorum hominum inclinati ne, & prout ille ad lites praescindendas facit, quam eκ moroso Unius vel alte rius ingenio. Heic igitur ex sententia sapientum naturalis ratio quam ma κυme fauet propinquitati sanguinis, ita tamen, ut simul respiciatur, eri quo velut sonte bona ista in desunctum fuerint deuoluta ', aut cui quid ea occasione, quod i ite in rerum natura extiterit, quondam decesserit ' . Sic A R I S T O T MLEs Nicom. VIII. C. 34. primo loco ponit amicitiam inter parentes & liberos; dein amorem fratrum, exinde ortum, quod ex iisdem genus ducant, quem alit similis aetas atque educatio. His subiunguntur patrueles & reliqui cognati, quod per hosce nobis coniungantur. Post illos autem, quos ipsa natura, velut necessario amaudos nobis commendat, illi demum admittuntur, quos beneficia, aut commoditas morum, aut peculiaris animorum conspira-- tio,
670쪽
ini, vel perspecta mes conciliant L CIc Esto . L. I. D. H.J necessit. dinum gradus hoc modo disponit. Prima, inquit, Iocitias in i o es coniugior
proxima in liberis: deini υna domus, communia omnia. Sequuntur fratrum com inisurar post ce urinorum Iobrinorumque rui cum una domo eapi non possim, in alias δε-- ,lanquam in e lanias exeunt. SequunIur e nnubis, a nitates ex quibur etiam plures pro Mui. Sanguinis augm coniunctio. π beneuolentia deuin is earitate homine .
De necessitudine fratrum videatur late PLvTA Re Rus libro de fraterno amore. Et XENO MOM L. IIX. in ultima oratione Cyri DL. VIII. c. 7. p. s s. & seqG. M. Oxon J & L. II. Memorabilium R. 3.J Ada. Bollo Lustus ad Grol. d. l. 3. 9.ro. H. Ad illustrandam consanguineorum necessitudinem facere quose potest lex illa in regno Tunquin recepta ', qua lites inter cognatos ortae non per iudicein, sed per communes cognatos tanquam arbitros deciduntur; uti refert Alexander de R H o D E s itineri L. II. c. 7. g. XU. SED annon amici cognatis quandoque sint praeserendi, dubium moueri potest ex en mi is, quae parum amicitiae tribuuntur. CI-
L. IV. C. ' princi p. '. Saepe quoque contingit, ut cum alieno longe iucum dius Uersemur, quam cum cognato, istiusque taciturnitati & fidei plurima credamus, quae hunc celamus; denique aci isti inseruiendum promtius nos accingamus, quam si cognatus auκilio indiget, quia & iste in nostrum auxilium promtius, quam hic accurrit. Enimuero exinde non sequitur; in generali aliqua consuetudine, legis vim imitante, cognatis esse praeserendum amicum, etiam aduersus quem defunctus plura amoris indicia exhibuit, quam aduersus istos. Nam in transmittenda haereditate non nuda respicitur Mnevolentia, sed & hoc, in quem bona nostra transire maxime congruum sit. Cum autem communis inter homines propensio serat, ut familia, ex qua quis Ortum trahit, sit quam ornatissima; igitur sere hoc conuenientissimum est, in hona nostra intra familiam maneant. Deinde non statim sequitur; ego huius iamialiaritate impense delectatus sui; ergo ad eundem quoque bona mea volui trans-
M SO, H, quod hire alii personae dela- β. m. i) Qua de quaestione eonferri meretum fuisset, s defunctiis in viilia non fuisset, id eur B vDDRi Dissertatio de Comparatione oblu