장음표시 사용
681쪽
nem possit allegare φ, quare possideat, & persuasus sit, reuera dominium In
se fuisse translatum, & se dominum fuisse constitutum '. LIBANI vs D
- ideo protinus iure quis ' et , quia rem nactus es, Ied ita demum. Feitra culpam. Inde diutiuam licentiam N iniuriam vocat TACIT us A. XIV.
quod populo Romano relictos agros, qui quondam regis Apionis suerant, pro ximus quisque possetar inuaserat. Haec bona fides in saltem ab initio possessionis adfuerit, iuxta leges Romanas lassicit, & si quis postea resciscat, eum,
abs quo rem accepit, non suisse dominum. Iure autem Canonico 3 etiam per omne tempus intermedium hona fides requiritur M. e. s. I ao. X. de Praeseri'. adeo ut si quis interea resciscat 7, rem in se a non domino fuisse deuolutam, per conscientiam obligari incipiat ad rem vero domino restituendam,&mala fide rem deinceps detineat, saltem si id agat, ut astute rem a veri domini notitia subtrahati Quae sententia magis ad sanctimoniam iuris naturalis videtur accedere ': quippe cum per introducta rerum dominia obligatio intelligatur omnibus hominisus iniuncta, quantum in se est efficiendi, quo quisque re sua, quae citra domini consensum apud ipsos est, iterum potiatur. Add. inta hunc locum I3. L 2. Ius autem Romanum satis habuit extrinsecam homi
num innocentiam sanxisse; & possctari, qui citra culpam rem uactus est, quiete concessit possessioni suae incumbere, cura rem inuestigandi & vindicandi domino reladi
M ia his ammbus eastus as ἰnh a eam bona Me eapsast. - - - 2Modo. in rebus mobilaus Uertiandum esse eense i , mr in omniatis iusso aliuti sos. sionis an ecessoris ausa istensio, quam in re Aastiae, nain inυννώmdiarin se posmare foris Dan atianae νei scientia, lue εχ tiruti Le sitiosa coepta es, L. vn. C. de Usucap. transform. Bona fides a potissimo exemplo definitur, inio dominis. si tamen Metiratius rem perperiis das, miliae rea bona fide a nobis possidentur, quamim nos dominos esse . numqMain opinati sumus t quod iis inprimis euenit, qui pinguiorem hereditatem adierunt. Quare praessat possessi nem honae fidei negati ne describi per ignorantiam,
qua Λ6cιmus , rem, quam Noydemus, aueritis osse. s Vnde oporret. τι, quι praeserabis . in nucia temporia ρarre νιi satiar consciensiam Lianae. cap. a . X. de Praescription. add. e. s. Satis aequae tameti plerisque Iuris ciuilis rationes uidentit r. vid. Henr COCCIN D Ieriatio de
Finibu bonae fidei in praeseripi. de RoTHMER
iti Diss . de bona fide in praeseri pilanthus . tam iure ciuili quam Canonico. J Bene dicit inire . Nam si eompleta v&eapione restistat, praescribentem etiam in soroeonscientiae tutiam putat couamiuias. Vid. M V m
s lure Naturae solo , bona silea neutiquam ad praeseriptionent neeessaria videtur, ne quidem initio possiessivinis , dummodo tantum temporis spatium emuxerit, ut praesuintici nasci possit. rem a pristino domino deres teiam sitisse. Eo enim ipso, quod alter sciuit, vel certe scire debuit , rem esse in manu nostra, tacite saltem I statur, se nobis de ea non amplius fatere e notrouersiam: qua derelictione legitimum rei d minium nobis aequiritur, perinde ae si eam iusto titillo qilaetissemira. Hae ratione gentes thodierinnae regiones. quas possident. praescripserunt. etiamsi eas bellis iniustis primum stibegerint. Eadem de eaussa Theodosus Iunior, quum praeseriptionem longis Iuni temfloris introduceret. boonam in eam fidem non exegit. Primus cana adesse vortiit Iustinianiis eo casu, si pristimis rei dominus vindieare eam impeditus fuisset: donee Auctoribus Iuris Canonici bona fide in omnibiis praestri otionibus opus esse, visimi M. Inde patronis Fisci nata occasio. bona Coronae di Dornaanialia eximendi praescriptionibus. Catistati enim si int, possesthres coriis este in perpetua mala fide. utpote qui scire de erint, eliismodi bona non posse dominium mutare. Cuius iuris obseruantia quies generis humani saepissime turbata et rutpote mitis litterest, in his quoque praeseriptio-nm admitti, ut litigiorum aliquis sit finis S ponsessio.
682쪽
LIB. IV. CAP. XII. DE USU CAPIONE.
f. IV. REqui 1 TVR deinde possessio continuata, non interrupta . vel naturaliter ', id est, ut aut ad verum interea dominum iterum peruenerit, aut pro derelicta aliquando iacuerit; vel ciuiliter ', puta, si dominus super eadem re cum possessore litem contestetur, aut saltem per proteitationes ius sibi suum saluum reseruet. Add. BOECLE Rus &ZIEGLE Rus ad Grotii L. II. c. 4. 9. Vbi tamen hoc obseruant, etiam tempus, quo auctor possedit, successori eius prodesse ', dummodo uterque bona fide, & iusto titulo possitiere coeperit. Alias enim nulla fiet coniunctio vel accessio temporis eκ persona auctoris; adeoque ubi auctor in mala fide fuerit, eius possessio non aecedit possessioni successoris, licet iustae. Idque obtinet tam in successore uniuersali, qualis est haeres, quam particulari, qualis est emtor, donatarius. Etli autem auctoris vitium non prodest huic succestari, ut is illius tempus sibi computare
pollit; si tamen hic in bona fide suerit, eidem istud non nocet, sed ex propria
possessione usucapionem potest complere. Secus autem est in successore uniuersali ', qui cum in omne ius defuncti succedat, eumque repraesentet, ignoratione sua, bonaque fide defuncti vitium non purgat. Sed & longius requiritur spatium, ut quis contra absentem praescribere possit, quam contra praesentem Breuiori quoque tempore usucapiuntur res mobiles, quam immobiles si . Quod ideo videtur constitutum, tum quia grauius iudicatur immobilia amittere, quam mobilia, tum quia haec quam illa frequentius in commercia veniunt, simulque facilius est alienorum mobilium, quam immobilium bona fide possessionem nancisti; adeoque ex his non tanta litium seges metuendassessiones tandem extra Derieulum vindieationis ponantur. Ceterum postquam b. f. possessbr ter.
ininum legibus praese limini adtigit, ius pristini domini penitus exstiti itur. IV. i) Veluti si res ainis a. alit possessori vi
πὶ Posse de bonae fidei praeseribit bona immo bilia X annis inter praesentes, XX inter absenis
test praesentes autem dierantiar, qDi in eade 1 pro. Dineia commorantur: de transit hoe ius etiam insuceenbres, quami is Auctor eorum possessionemniata fide nactus sit , modo fiat sueectores sin .
laris, L. s. D. de Dι-0. σ tempor. praestr. L. I. C. d. Praeser. longa temp. Suecessori enim uniuer
sali utique nocet mala fides destincti , adeo. ut ne a sua quidem persona, praestriptionem inchoare misi, L. M. C. de A mri pus Heres enim sueeedit in omnia iura defuncti. adeoque utiani in
si nouissimo fit eriennio. prine. Inst. de Usi eap. L.
vn. C. de Usue. transso . Ne domini mastir . stas ν bias defatidentur is is is cautum est, verea quidem molius per triennιum. εmmobiles vero
eni Atti . Prine. Inst. de usuc. L. ra. C. de praeis serip . longi temp.
683쪽
LIB. IV. CAP. XII. DE USU CAPIONE.
g. 99O. 99I. Ed. V ech.J super usucapione mobilium ita dilponit: & quis in
vise aperte re illa utatur, post annum, An in a ro, pos quinquennium ea fit Uucapta. Sin in urbe domi utatur, triennio usucapio compleatur. In agris si occulte habearur. vique ad decennium vindicatis datur ei, qui amst. Sin extra regionem, semper, quandocunque inuenerit, eam adprehendere potes. Vsucapionem immobilium Platonicae ciuitatis instituta ignorant. f. V. C A v s A E autem introductae usucapionis ab interpretibus iuris Romani hae potissimum asseruntur, quod ad euitandas confusiones, & amyutandas lites rei publicae expediat. dominia inter ciues esse certa. Id quod neri non posset, si nestigentiae priorum dominorum in perpetuum indulgeretur, ianouiter in possessione coralli tuti in perpetuo metu relinquerentur, ne res aliquando auocaretur . Nec subsistere aliter inter homines commercia pos- di sent '. Quis enim cum altero contrahere, quis ab altero emere vellet, si nullius unquam rei esset immota possessio p Nee ah euietionis praestatione satis heic remedii ', quam ne post tantum temporis spatium praestare posset auctor, infiniti casus poterant impedire. Et quam graues essent rempublicam agitaturae turbae, si tanto post tempore tot contractus rescindendi, tot successiones exinaniendae, tot possessores expellendi 'λ Add. BOECLE Rus ad
Grotii dictum locum β. 8. Ergo lassicere videbatur sat laxum spatium dominis indulgeri ad res suas recuperandas. Quod ubi per socordiam passi fuissent et
hi, recte post seram ipsorum importunitatem amoliri poterat praetor '. Et utut sortasse unus vel alter citra culpam, & quia possessorem inuestigare non poterat V, rei suae persecutionem inuitus omiserit; tamen quod per eiusmodi Hatutum Vniuersale paucis damnum emergit, utilitate publica rependitur. Bene tamen obseruandum, ut antiqui domini socordia possit praesumi, necessum esse, ut tempus ad apendum fuerit velut utile, & idoneum. Inde aequissimum est, ut ad praescriptionem non valeat illud tempus, quo ciuitas bellum
intra D Adde, quod diutius durant & facilius di
trioscuntur. . v. o Hine Ct CARO oratione pro Caeetna meapionem fundi fodicisti tinis ae portetiti ιιιitim voeat. via. I egem vehetoranti apud pete. II s M B v N L. III. Histor. Venetae p. 3p. H. 2 Maee causa est, quamobrem apud populos, qui Mercurium prae caeteris eoinni. siue finem
praeeipue in flore eontinercior ina eolloeant,terrimis ra praescriptioni im sciteant elle eonnaeii Ora : re m
etiam, quae alias usticapi neqtietini. verbi gratia, rartruartim, usucapio faeilius permittatur. Apud Siretos tempus est annus a sex hebdomades in hereditariis S aliti henis aequirendis: tres anni infundis de agris quiete possessis: praeseritatio me. moriam flectens in re meerti tituli; teste Ioan. Loc CENIO Diff.ε. synops iur. suetic. d. s. H.
M Vid. in ra L. V.c. s. ,. s. in sine..c Quae sentent Ia recti iudieii. Arati Sieyonii suit, apud CICERONEM de ossiciis, Lib. II.
unde in Iure Romano is alienare videtur, qui patitvr v meapi, L. as. ρε--. D. de V. S. Alim
nationis verbinn etiam usu eapionem erantinet. Vix o enim, ut non videaruν ahenaνe, qua parse
rin et fucapi, L. 2s. prine. D. de V. S.C Neque tamen praeserintio eo impeditur, quod posse rem ignorauit dominus. I egetilli res ita ordinatur. ut ei, qui possess*onem rei suae amisit. integrum si eain vindicare: eui proinde oon sumirrituri s possessorem non detexe
684쪽
intra sua viseera habuit. Sicuti Honorius legem tulit: Ne id tempus, quia Ram
dati Romano in solo morarentur, ad pariendam praescriptionem valeret quidquam
P Rocor Ius Histori Vandal. L. I. D. 3.Jβ. VI. NON autem necessum est, ut cum Hugone de Rox , de eo
quod iustum est. L. III. tit. 3. 4. circa explicandam legum ciuilium aequitat in constituendo usucapionem iure confugiamus ad potestatem puniendi sontes, quae imperantibus in ciuitatibus competit. Quasi scilicet ideo vindicationem rerum suarum omittentibus post certum tempus actiones denegentur, quod iure meritoque sontium numero possint adscribi, qui patiantur rem suam usuc pi; & peccent negligendo rem suam non tantum in communem societatis per niciem, veru in eo ipso contra naturam suam, quae bonum,&utilitatem publi- Cain Ubique circumfert. Inde uti quondam a Solone poena in negligentes fuit constituta: ita heic negligentiain dominorum amissione dominii rei multatam.
Enimuero hautquidquam primarius scopus legis de usucapionibus est sontes multare, sed ut ne propter incerta, & insuspenso haerentia dominia ciuitates perturbentur. Et si eκ consequenti siit, ut, cui ob vindicationem diu neglectam actio deinceps denegatur, damnum aliquod patiatur. Deinde poenae proprie dictae rationem non habet exclusio ab aliquo commodo, quod non nisi vigilantibus, & rerum suarum satagentibus expositum est. Nam non sine figura dicitur: ulciscuntur ignavos mores sui; & socordibus sat poenae esse, quod ab omni honore exclusi in obscuro vitam transsire cogantur. Sed nee illud recte dicitur, in rempublicum peccare, qui res suas patiuntur usucapi. Nam hi quidem publico noeent, qui vel rebus suis abutuntur, vel dum iisdem adhuc velut domini incubant, per negligentiam eas inutiles fieri patiuntur. At quae res usucapitur, illa utique ab aliquo curatur, sic ut in usus reipublicaa sit habilis. Parum autem reipublicae interest, utrum landus a Cato, an a Seio Curetur, modo desertus.non iaceat. Adde, quod ubi ex poena in alium priuatum derivatur commodum aliquod, necessum si, ipsum a peccante im
Sufficiebat igitur , praesumtioni generali locum esse, nouum possessorem pristino domino inno miste: quae praesulatio eum saepissime falleret, ideo annus in Lib. XII. tabularum usucapioni rei mohi a praefimitus a iustiniano mutatus est in triennium. biennium vero, quod in rebus immobilitatis dei der: batur in X. annos inter praesente , XX ann s inter ab serites. sis F quas res adienas . Daticas ramen, bona fide posmebas φο
TEMPORE S VIS CADEBAT POLS E S SIO NI B V S, L. V. C. de Vme. transform. β. VI. . voluit hie praeter eatins impellentes, de quibus i . praeced. diim , vsicapionis in
eluitatibus verum fundamentum indigitare. FO te autem rectius dicitiar, uti summus imperans iure supremae potestatis dominium variis modia temperare ἄν eir nseribere valeti ita usicapio rem quoque introdueere posse. .ianquam cum si h sumino imperio etiam ius puniendi eontine eur, de euitia res usucapitur, poenam in effectu sustineat, Romani ad iustitiae vindicatiuae regulas etiam usi eapionem attempera aerint, oh imitam ignorantiae causam restitutioneni in integrum concedentes. vi constat ex tit. D. Ex Ρι scatis maior. tit. C. de Re tui. mihi. L. vnie. C. Sia ars usucamonem. H. . f
685쪽
LIB. IV. CAP. XII. DE . VSVCAPIONE.
cantur verba ex L. 3I. D. Depositi: Male meritur publice, in exemplo aliis ad deo terremia malest is fit, etiam egestate laborare debet. Cum igitur lex de usucapio
nibus poenalis non sit, frustra disputatur, quare negligentia domini potissi
mum amissone rei, & non multa aliqua pecuniaria coerceatur. Etsi satis comstet, per eiusmodi multam leges ciuiles non potuisse finem suum obtinere: qui erat, praescindere lites aeternum pullulaturas, & diuturnos possessores, quorum fauor magnus est, aliquando securos praestare. Nam & super vindicatione adeundum erat tribunal, in quo cognitio eo sutura erat intricatior, quo diutius res in aliorum potestate fuerat; 8r possessione sua utique dimouendus
erat possessor; cui titulus, suus, & hona fides nihil proderat, si multa illa magistratui adplicaretur. Sin eadem ipsi possessori in solatium tribueretur, ne sic quidem omnis dissicultas tollebatur. Nam si minor est multa, quam quanti
intererat, rem a possessore non fuisse avocatam, huic non consulitur: sinaequalis aut maior, domino antiquo parum accedet. Ergo nulla heic ad tranquillitatem expeditior via, quam post usucapionem completam antiqui domini ius declarare extinctum. f. VII. CAETERvM quo iure usucapio sit introducta, non adeo imter eruditos conuenit. Plerique iuri ciuili eiusdem incunabula adscribunt, eamque inter modos adquirendi contradistinguunt illis, qui iuris gentium vulgo dicuntur. Imo eousque progreditur cv IACI Vs ad L. I. D. de V cap. ut dicat, usucapionem pugnare cum iure gentium, quod ea dominium inuito auferat; pugnare quoque cum aequitate naturali, etsi hoc fiat hono publieo. Vsucapionem enim damno .esse dominis, reipublicae autem esse hono. Ad
quod Hugo de Ro Y dicto loco reponit, dominum eo ipso, dum legibus ciui- lilius se subiicit, quae usucapionem stabilitant ', saltem implicite in eam domi
nii translationem consentire. Sed & illud ad ius gentium non quadrare arguit C v l A C i V s, quod qui a non- domino possidet, iure gentium dominus non sit. Nam fieri iure gentium nullo modo posse, ut non-doininus alium dominum faciat. Enimuero iure ciuili eum, qui a non. domino traditum acceperit,dOminum essici, sit usuceperit. Ad quod Hugo de RoY L. Ill. tit. q. g. 8. r posuit, in usucapione venditorem aliumve non-dominum titulum tantum d
ε. VII. t Quae ratio vnieapionis satis vaIidaviὸet tr. Utique enim Legislatoribus inteyrum est, iura dominii ditiosis eirei scribere limitiis bus . di ea sine expressio eonsensu, imo interdum imittis domino in alium transferre. Hs igitur praestriptio in Iure Naturae nihil prodesset, quod tamen aliter se habere, infra ostendetur, 3 adhue tamen. in Statu Ciuili neutiqiiana pro iniqua haberi posset . quamprimum a legibus eiu ilibus probatur. Ceterum nouissimo Iure eiiii Ii longiora ustieapiendi 'atia prudenter breuioribus iuris
antiqui temporibus stibitituta sunt. Rarissime enim vir bomis S probus unieapione uti poterat, quamdiu ea Romae, in re mobili , anno utique uno, in immobili hiennio fiebat. Quod autem
Deus in lege Monalea , propter ration I Reipublicae Iuaaleae singularer alienationem bonorum immobilium in perpetuum interdicit, inde non magis inferri potest, praescriptionem Irare Nati rae illicitam esse . quam quidem inde eogi potest, omnem alienationem rei immobilis Iure Naimrae vetitam esse. Exempltim Iephtae iani adductum fuit in nota I ad 2.2 Haec assertio non eonuenit illis, quae supra
686쪽
LIB. IV. CAP. XII. DE VSVCAPIONE. 6 cre, & possessionem honae fidei: dominium autem a sola lege adiici, vel ab eo,
cui legem ferendi, & dominia de uno in alterum transferendi ob iustam hompublici causam etiam iure gentium legitima est potestas; annuente dominil translationem ipso quoque negligente domino; vel etiam praesumto ipsius consensu eκ diuturno silentio. Quidam eo nomine vicapionem iuris esse ciuilis ac positivi pronunciant, quod solum tempus non possit alicui ius dare, ubi quis illud sibi ab initio ex alia causa non pepererit; quippe cum tempus in se nullam habeat vim essectricem. Nihil enim fieri a tempore, etsi nihil non fiat in
tempore. Vbi hoc quidem constat, eκ mera determinatione iuris ciuilis pendere, quare usucapio decimo potissimum, aut vicessimo anno, non nono aut decimo sexto Compleatur: tamen quin consensus gentium ', suadente pace generis humani, diuturno tempori aliquam vim moralem assignare potuerit, negari non potest, saltem hactenus, quod tractu temporis certae praesumtiones, ac fauores aliis ex causis prouenisse censeantur, quibus possessoris ius muniatur. Licet enim sola ratio naturalis, & omnium gentium consensus ab exsistentia puncti alicuius productionem iuris cuiuspiam non suspendant; p tuerunt tamen eundem e sectum tribuisse spatio temporis, insignem latitudinem complexo. Alii lubrice heic aut timide loqui maluerunt; scilicet cum tantam reipublicae utilitatem in lege usucapionis versari viderent, probabile quidem iudicarunt eκ rei natura, & ante omnem legem positivam usu api nem habere vim transferendi dominium I cum naturalis ratio quam maκNme ea fieri iubeat, quae bono publico & paci conducunt. Quod tamen ita temperant, ut addant, lumen rationis dictare, hoe esse valde conueniens, expedire, ut lege politiva statuatur; non tamen ita esse necessarium, ut ab ipsa lege naturali stabilitum sit. Multi praescriptionem iuri naturali non repugnare, aequitatem naturalem secum habere, iure aequissimo, & quasi lege naturae niti agnoscunt; eandem tamen iuris esse naturalis diserte pronum clare detrestant. Add. G O TIUS L. II. c. 4. g. 9. BOECLERUS &ZIEGLERUS ad GrOtii d. l. I. I. . VIII. GROTIus L. II. e. 4. quo ostenderet, ad ipsum ius natura Ie usucapionem pertinere, adeoque eandem recte allegari inter eos, qui eo so
lo iure inter se reguntur , ipsius fundamentum statuit in tacita derelictione prioris domini . Ad quod demonstrandum praesupponit, naturale esse, Ut
habet AUCTOR L. II. e. 3. I. sta. Quare verius est. consensum gentium tantum eo allesari heieliosse, ut argumentum a posteriori, ut in s. holiaoqiiimur, praebeat, modum himece aequirendi naturali iuri conuenientem esse. Addendum hete , eire etiam quaedam inter gente sitie in si tu naturali . quae praescriptioni non subiaceant. Ut res merae facilitatis. 1 d H. GROT ivra
L. XVII. Hist. Belgic. ad A. MDCI IX. dicebant
Batauit Nuitam maiare, quamura longissunam possessionem. aduersus iuris p Iium au. ενι aram. Et aduersus veritatem nulla ualet praescriptio.
maluium ναιον tim. P OI. Y BI v s L. XIV. Hist. e. 3. de veritate: Ipsa per se, nescio, quomodo in ammos Aominam se insentiat a se modo G κιe illam
I.VIII. I Cons. ERLMO FI a Vindieiae Groistiani dogmatia de praeseripi. inter gentes liberas,
. s.ct seqq. vhi hie Grotii locus illustratur.
687쪽
LIB. IV. CAP. XII. DE USU CAPIONE.
vi voluntas illa abdicandi effectum aliquem in ordine ad alios producat, necά- sum esse, ut eadem per certa signa se ostendat; cum naturae humanae non siit congruum, solis actibus internis aliquam em cientiam extrinsecam tribuere.
Inter signa autem esse & verba, & facta. Et quidem ubi verbis voluntas fuit significata, usucapionis moras expectari non debere, cum statim in alterum ius transeat. Id quod & locum habet, ubi laeto positivo voluntasem quis suam
indicauerit, puta, si eandem abiecerit, aut deleruerit; nisi ea sit rei circumstantia, ut temporis causa abiecta, aut deserta censeri debeat, cum animo ean dem requirendi & repetendi. Add. L. s. g. est. D. δε A. R. D. L. S. D. ad L. Rhodi.Dv. L. M. I. ιι. D. de Furtis. L. a. I. r. D. de rictis. Sic & sit rei dominus sciens cum possessore tanquam cum domino super ea re contrahat, ius suum
merito remitisse censebitur, & quidem ut in ipso contractus completi momento id extinguatur. Ergo usucapionem in illis duntaxat rebus obtinere, quibus prior dominus sese neque verbis neque facto aliquo expresso abdicauit, sed ubi adeo eiusdem voluntas ex neglecta inquilitione & vindicatione praesumitur. Nam etiam non facta, seu omissiones cuin debitis eircumstantiis consideratas, haberi moraliter pro factis, quae si lenti praeiudicare queant. Vid. Numer. XXX,
s. 12. L. II. s. l. de Uurii L. - . D. de A. R. D. Enimuero ut eκ omisione
praesumatur voluntas, necessiim esse, ut ea non processerit ex simplici & i culpabili ignorantia. Ergo possessoribus rerum alienarum tacito consensa dominorum dominium adquiri, si sciuerint, illos rem suam possidere, Se tamen eandem vindicare omiserint Cum commodam eius vindicationis occasionem haberent. Nam talis negligentiae, ac silentii scientis Sc libere volentis, nutilam aliam posse assignari causam, quam quia nulla amplius eius rei cura tangatur, eamque inter suas habere non Velit. Add. BOECLE Rus ad Groti dicto loco, f. s. 8d ZI E G I. E R v s ad d. l. Porro ut quis praesumatur sciens vindicationem rei suae negligere, validam praebere coniecturam diuturnitatem temporis. Nam fieri viκ posse, ut multo tempore non innotescat nobis, rem noltram ab alio detineri; aut ut non sit occasio vindicationem suscipiendi, vel saltem alterius possessionem denunciando ac protestando interrumpendi. Nec minus Iongo tempore expirare solere metum seinet incussum, simulque media parari, ne a detentore rei nostrae metuere cogamur. Praesumtioni autem illi, quod nemo temere sua iactare credatur, opponit alteram L quod nemo credatur rem illam ad se velle pertinere, circa quam nullam curae significationem longissimo tem
pore edit. Isthaec omnia etsi plausibiliter dicantur, certum tamen est, diutu
. num x Vel iustis armis, mel nitem demineiatione publiee interposita. Quare si quis cum altero aequis conditionibris paeem feeerit, nullati iris sui mentione iactat aut si quis insignia vellitulum nomenve amissae rei usurpare omiserit: aut titulum, quo res desistriatur, possessori dederit , de ad haee tempus memoriam hominum exceis dens snuit Mecthri t. nulla sane alia eontemtra quam taeitae derelictionis rapi potest. Quid autem vetat, dereliinionem hancce tacitam, ei
temporis aecessionem desideret, praescriptionem appellare ' V. T M v A N v Μ L. LXXV. Histor. ad A MDI XXXI, ubi mernorat Ludovicurn Gon2 gam Niuemum, ne iuri in Brabantiam praeten bper silentiunt suum praeiudicii in faceret, scri
3 Hue G R o T i V s in fine demum pergit, postin
nuam satis apposite ea ratione usus est, quam
A ν C T o R inseri is refutat, di quae ab ea Ium praesuintione depromitur, qua quilibet hahetur pro viro bono, donec poebetur contrarium.
688쪽
num silentium non semper ad praesumtionem tacitae derelietionis valere q. Nam & contingere potest, ut quis per longissimum tempus ius suum ignorauerit, aut metu impotentiaque vindicandi cohibitus fuerit, vid. c. i . i causI6. quaest. 3. apud GRATIANUM.) Et ubi quis quamuis longo post tempore rem suam repetit, nunquam antea pro derelicta eandem habere potuit. Adeo. que isthoc fundamentum praescriptionis non erit uniuersale. Quod autem GROT1vs addit, ideo etiam ex diuturno stilentio domini derelictionem praesumi, quod non putandum fit, homines eo inuicem animo esse, ut rei caducae causea
aliquem velint perpetuo in peccato versari; id nihil est. Nain praeterquam quod de pietate mortalium tam prolixe sibi polliceri simplex videatur; add. Z1EGLE-
Rus ad Grol. dicto loco 3 8 utique bonae fidei possessor, qualem ad nanci
scendum per usucapionem dominium aptum diximus, in nullo versatur peccato;quippe cum modus, quo in possessionem peruenit, non aliud ipsi persuadeat, quam se iam tum cum possemone etiam dominium adquisiuisse. Neque adhoeruis videtur teneri, ut ius suum legitimo & probabili titulo landatum vitro in ubium reuocet. Quod si autem omnino in possessione rei alienae peccatum aliquod haereat, id purgandum fuerit non silentio domini, sed expressa con- .fectione, iurisque sui renunciatione, siquidem plene possessoris conscientiae Consulere cordi erat. Atqui hoc casu non ex usucapione, sed ex iacto ipsius domini ius possessori nascetur. l. IX. INTER hasce discrepantes sententias id quidem liquidum videtur, uemadmodum dominia rerum pacis causa sunt introducta, ita & illud ex eodemonte fromanare quod possessores bonae fidei aliquando sint in tuto colloca di , neue ipsis in perpetuum super sua possessione controuersia queat moueri. Quantum autem sit illud spatium, intra quod possessio bonae fidei in vim d
minii eualescat, praecise neque naturali ratione, neque uniuersali gentium conis
sensu determinatum deprehenditur; sed arbitratu boni viri non citra aliquam latitudinem definiendum eriti Ita tamen, ut latitudinem illam non cauill mur ad eum modum, uti secit HORATIUS L. II. epist. I. sv. 3 . q. JSi meliora dies, ut vina, poemata reddit, Scire velim pretium chartis quotus arroget annui t&riptor abhinc annos centum qui decidis, inter
Perfectis, veteresque referri debet y an interriter atque nouos y excludat iurgia sinit.
a Sisentium νristini domini, plerumque inde
oriris quod id vel ignorat, in euius manibus res sua, fit, vel x quod hiris sui ignarus est. vel quod 3 impedimentum ei inii eitur, quominus rem Te petat. Quare det relictio proprie sie dicta in praeis seriptione rarissime fingi potest, quam ea plerumque inuitis opponatur. Iuris Ciuilis quoque interpretes sola saepe possibilitate contenti sunt, quando de negligentia prioris domini quaeritur. vid. nota 6. Germana igitur ratio praestriaptionis quaerenda in dominIo putatiuo, quod, si
per tempus legitimum vertia dominus non fuerit deteinis, tum vero dominis e landitur. Vbi
pristini ε dominus amissionem dominii pro eam fortuito habere debet. με. Ix. i Admitti haee ratio potest, vi t men non sit praeeipua: nam in dominus rem amittat propter solam fidem rein illam nactidhlongo tempore tenentis, ni factum aliquod domini oste dat, pax humani generis non videtur essagu
689쪽
e 8 LIB. IV. CAP. XII. DE USU CAPIONE.
Est verus atque probur rentum qui persicis annos.
Ouid' qui M'riis minor uno mense vel anno. Inter quos referendus eris p verreesse Ponas y
an quos is praesens, postera respuis aetas PNe quidem veteres interponetur hcneste, Oui MI mense breui . vel toto es iunior annis Vtor permisso, caudaeque pilos τι equinas
Paulatim vello, G demo unum, demo etiam Unum.
Add. GROTIus in Flor. spars ad L. 1 . de Verb. signis. In designando autem hoc tempore ratio habebitur & antiqui domini, & recentis possess
ris. Illius quidem, vi ne mature nimis a persequsnda & inuestiganaa sua re excludatur. Vbi naturaliter aequum est, vi inter absentes non ita cito comis pleatur usucapio, quam inter praesentes. Posse ris autem, ne praeter meritum detrimentum capiat, si eo tempore res auseratur, quando sibi per eu-ctionis D praestationem J ' consulere amplius nequit, aut cum res illa velut insundamentum sortunarum ipsius eualuit. Sic & cum res mobiles frequentius per commercia transeant ad alios, quam immobiles, & illarum auctores ut plurimum dissicilius iterum queant inueniri, quam harum; rationis utique est, longius indulgeri spatium vindicaturis res immobiles, quam mobiles. Ι'ra sertim cum hae quam illae usu citius deterantur. Nam parum erat interfuturum antiqui domini, tanto post rem suam detritam & corruptam recuperare. Ac licet lucroso titulo rem quis fuerit nactus, durum tamen est, & ad querelas patens, tanto post tempore avelli rem, quae duduin cum patrimonio alicuius velut coaluit. Naesertim cum parum molestiae credatur sentire, siquis in perpetuum carere cogatur re illa, qua per magnum vitae snatium aequo animo caruit, ae intra quoa de aliis rebus fatis sibi potuit prolpicere. Quo adplicari potest illud Cic Esto Nis ossic. II. se. 22. J quam habeι aequitatem , ut Ogrum
muttit anuis ante possessum, qui nullum habuit. habeat, qui autem habuit, amittist y δvideatur ibidem latius de laeto Arati Sicyonii. Sic ut consideratis hisce omnibus facile sit, in singulis casibus arbitrio boni viri inuenire terminum usucapionis, aequitati naturali conuenientem. Etsi in ciuitatibus melius sit, incompendium mittendis litium ambagibus, in uniuersum usucapionibus pro rerum conditione certos ac fatales terminos praefigere. Igitur nobis omnino videtur usucapionem, prout abstrahit a punctis temporum per leges ciuiles designatis, este velut appendicem & consectarium dominii rerum. Adeoque cum dominia rerum introducerentur ', id quoque pacis causa placuisie, ut qui aliquid neque vi, neque clam, neque precario, suo nomine possideret, tantisper dominus praesumeretur, quoad ab altero contrarium probaretur; qui autem per longissimum temporis spatium, per quod
nemotare. Niam rationem adduxit H. CONRIN. Dero si ratio haee genuina esset, breuius etiam Glus ea fine remimpiiblicamina ciuilium , quae temptig sussireret, ct annon aequum est, veterem pro scopo proniis am imperantium a populi quoque posselibrem ct Aominum indemnem ser- utilitateni habet. De qua dixi Dusotat. de modo Mari H. ea te. cratitat. INI. a. s. s. Alii fauorem polles a) Antea hic legebatur, ρεν emaianom, parum soris allegant, ut is indemnia temetur. Eniis. aecurate.
690쪽
LIB. IV. CAP. XII. DE USU CAPIONE.
nemo mediocriter diligens rem suam negligere creditur, quid hona fide possederit, serum petitorem plane posset repellere, quia non citius rem suam vindicatum tuerit.
f. X. His positis, & sit ratio usucapionis non in sola antiqui domini dereli Stione collocetur, facilius expeditur quaestio sat intricata; an, & quO- modo nondum natis per tacitam derelictionem parentum & maiorum suorum possit ius decedere λ Quae quaestio duplici moao potest intelligi; vel de vi- capione completa, antequam isti nascerentur; vel quae incepta duntaxat est Patre vivo, eodem moriente nondum completa. Priori sensu si quaestionem negemus, id oritur dissicultatis, quod hoc modo nihil proficiatur ad tranquillitatem imperiorum ac dominiorum; cum pleraque hona talia sint, ut in posteros transferri sint idonea; adeoque frustra pater repellatur, si filius actionemiueat instaurare. Sin autem eandem assirmemus, mirum Videbitur, quom o silentium, & negligentia nocere illis possit, qui loqui, aut actionem intendere non potuerunt, quippe qui nec exsisterent; aut quomodo aliorum factu in aliis damno esse queat. Quem nodum ita soluit G orius dicto loco g. io. quod uti rei non exfistentis nulla sunt accidentia; ita eius, qui non est in rerum natura, nullum ius fit; adeoque nec ereptum quid eidem possit dici.
M. SENE cx Lib. I. Controu. 6. Ouam diu non Iunius, natura noι regit, G in quemcunque vult casum n s mittit. Hine sumui aesimandi. eum fumus nostri. Pereum autem, qui nondum est in rerum natura, intelligimus eum, qui nondum conceptus est, non qui iam in utero est. Qui in multis partibus iuris in rebus humanis esse intelligitur Vid. L. 7. princ. D. de Venire in P eg. mittem do. L. 7. D. de Suis N legit. haeredibus. L. 291. D. de Verb. signis Accedit, quod
bona parentum tunc demum ad liberos pertinere incipiant, quando parentes eadem obtinent ad illud usque tempus, quo in liberos transire debent. Id quod paulo latius potest deduci. Scilicet illi, qui nondum est, non potest ius aliquod quaesi, nisi mediate per alium iam exsistentem. per quem istud in deinceps nasciturum derivetur; ita tamen, ut ius illud essectum non habeat in o dine ad nasciturum, nisi postquarn ipse natus est. Idque contingit, quando aliquid alicui adquiritur vel traditur, cum hoc habendi modo obtinendum, ut illud ad successores quoque suos demittat. Vbi tamen discrimen aliquod deprehenditur. Quaedam enim ita conferuntur in alterum, ut conserentis nihil intersit, virum ad posteros alterius res illa perueniat, an non; &si quantum ad ipsum, facultatem habeat is, cui quid confertur, id ad posteros transmittendi. Quaedam autem ita conferuntur, ut conserens in modum habendi a se detem minatum ius sibi aliquod retineat, ita xet iste citra ipsius consensum mutari nequeat. Vtrouis modo possideatur aliquid ab nondum nati antecessore ad ipsum transmittendum, si quocunque modo intercipiatur, aut alienetur, antequam is
s AN i As in Corinthiae. H. ) Vbi eo mitionem quidem singi, minime neeesse est. Vid. dicta ad praecedentem nota 4.
Inhaeret hie Α v C Υ o R eommento suo, de dominio per eontientionetia primum introducto, quod supra aliquoties restitatum fuit. s. X. ιγ Vid. supra L. I. c. I. g. r. nota. 3.