장음표시 사용
211쪽
κν is loA 'Elii COMME ITA RIVM v. 4. Ego is elarificari super terram: hoe Chri Alus in torris degens unice quaesi vorat cura voratque, patris sui gloriam. - Dpus consum vi: nimirum illud do quo in uv. 2. 3 mrs quo in v v. 6 - 8. v. 5. Tempus psi ut humana quoque natura , qunm assumpsi, ea gloria apud te iam fruatur, qua apud te ab omnia oleri ilal ipse sui, utpote quod Pgo et tu unum simus. I hrysostomum et Crrillum. v. 6. Manifestavi nomen tuum homiuibus, do to homine docui quae docendi erant. Liquet nomen in hoc loeo non idem fise ac vocabulum quo quis vocatur, sod id quod qui ψ est.
Lege quae diximus de Io. XII, 28. Dunni Christus non solis
discipulis manifestaverit nomen patris, ita haec intorpungenda esse videntur: Manifestani nomen ιuum Himinibus. Ouos dedisti mihi, tui erant, et eetera, unaquo est ex illis sententiarum inversionibus Ioanni usi latiis. Christus hac discipulorum mensione interia transilum parat ad preces quas pro eis patri adhibiturus mox est, illosquo collaudares v v. 6-8 favorem Pis ad patrem, quasi in antecessum, conciliat. - Deinde Pro eis precatur v. 9, - et, cursaciat, rationes asseri v v. 9-ll. - Tum petii primo υι unum sint, itaque post ipsius discossum maneant v v. 11 - 13, - s cundo ut paler eos in mundo degonios sor vel a mundi improbitate v v. 14 - 16. - tertio ut eos sancti sic t v v. 17-19. Addit non pro discipulis solummodo se procari, sod et pro eis qui credituri sunt per verbum eorum V. 20, - iisdemquo innanibus mutuam animorum coi iunctionem veli mentius, ne s coral , p tit v v. 21 - 23, - ac tandem caelostem beati talem v. 2l. - Precationem denique concludit pro siletido se doctrina sua id voluisse eoque spoctafise ut, quorum montes iam nil fidem informasset, eorumdem animos divina caritalis virtuto ornatos instructosque ipse possideret v v. 2 3. 26. - 1lis positis ac praocognitis magna dissicultatis pars a mola est quam hoe libri caput sacere videtur. Quod superi si, singula o Ulu namus quae illustrari porro indigent. v. T. Ad verbium nunc non significat discipulos illa ipsa hora haec cognovisse, s d idem Valol ac iam; quom in si ii-su in in aliis quoque huius evangelii locis usurpalum legitur, Diuili sed by Cooste
212쪽
CAPUT DEci MUM SEPT iuvii 201 sive ad tempus praeteritum sive ad suturum designandum. Gmnia, hoc ost Omnia vorba , sleut apparet ex V rsu insoquente. - uvie dedisti mihi, abs te sunt non ταπολωνὸς dictum est, quum non unum atque idem sit veritas et vori- latis cognitio; priore enuntiatione quae dedisti mihi res ipsa,
ut PSi, Posteriore quia Omnia . . . abs te sunt eadem haste res
ut liri sit discipulis iam cognita significatur. v. 8. Ouia xerba, quae dedisti mihi, dedi eis; sensus idemosi ac in Io. XV, 15. Balionem Christus explieat qua discipuli illud cognoverunt, quod dixit in versu superiore; quum
hi accepissent quae ipse eos doephat, crederentque ipsum a Deo exisse ac missum esse, concluserunt simul illa, quao idem ipso docebat, a Deo PS'P. v. 9-11. Christus patrem pro discipulis precatur, tresque caussas assert quibus eum ad annuendum precibus mo- cat. Prima caussa : Quia tui sunt; nam et mea omnia tua sunt, et ιua mea sunt: orgo etiam discipuli. Haec vero, nam notare id oportet, nemo proferre quoat nisi is qui Deus sit. Secunda caussa: n elaritieulus sum in eis; quippe quos misisset ante faciem suam in omnem civitatem et locum quo erat ipse venιurus il , qui in nomine pius plurima signa edidissent, qui in universum orbem terrarum proseeli humanum genus ad ipsius cultum et obsequium adducturi essent, qui denique Pro eo mortem essent Ohituri. Tertia caussa: Et iam non sumtu mundo, el hi in mundo sunt, et ego ad te venio; hoc estriam iam e mundo discedens et ad te rediens eos in mundo
Itaque primum, quod petit, sic est: Vι sint unum sicut eι nos. Frustra sunt qui contendunt his verbis infirmari a gumentum consulistantiali talis filii et patris quod ipso filius nobis suppeditavit quum ita dixit: Ego et pater unum simus s2 . In argumentis ductis a simili nemo id postulat, ut, quae com- Parantur, eadem altera alteris sint, sed ut aliqua in eis exstetnnalogia. Certe Christus, quum ita nos hortabatur: Estote emoros perfecti sicut et pater vester caelestis perfectus esι id , non s) Lue, x, l.
213쪽
20M i i in IXEM COMMEAT Alli VI quidem volebat ut Dei perseel innent adaequaremus. Νihil itaque obstat quominus haec Christi verba sie intolligamus: Te sint unum mente, animo, Volutilato, sicut et nos unum sumus essentia et natura. Add quod, si si ha oe dicta essent de con-x mentia et coniunctione voluntatis Christi cum patris, non hoc efficeretur illorum quoque verborum φο et pater unum sumus significationem hanc ipsam esse oportere; quin imo ipsa orationis materies , sicut ostendimus ubi illam Christi sententiam exposuimus, Iton sinit eam sic interpretari. V V. 12. 13. Caussam, cur patrem roget ut discipulos ipso servet, Christus assert: Quia, inquit, cum essem cum eis, esto
servabam eos in nomine tuo p . . . Nunc autem ad te venio, eosque hic relinquo. - Verba el haec loquor una eum Verbonenio coniuncta sunt Vocibus ad te, hoc est, ad te. . . loquor.
Sensus est: Priusquam ad te venio, adhuc in mundo degens, ad te haee loquor, haec pro eis to rogo. - Post Caussam, Cur patrem id rogaret, commemoratam, finem quoque exponit ob quem optat ut discipuli sint unum, isque est, inquit, ut habeant gaudium meum impletum in semetipsis ς quumque manifesto pateat saudium alicuius illud solummodo diei posse quo is asscitur, horum sonsus est: Vt habeant in semel ipsis de quo ego plene gaudeam. Conser Io. XV, 1l. - Christus illa nocio multus suit in commendanda mutua caritate atque animorum coniunctione; addit hac re gaudio suo cu
vv. 14 - 16. Aliorum, quod pro discipulis Christus petit.
Verborum Ego dedi eis sermonem tuum sensus idem est ac in v. 8 et in Io. XV, 15. Sontentiarum autem connexus sic est: Ego dedi eis sermonem tuum; hine illud, ut mundus eos odio habeat, quia, quum sermonem tuum ipsi ace perint sti, mihique adhaeserint, iam non sunt de mundo, sicut et ego non sum de mundo. Quaro rogo, non ut tollas eos de mundo, quod sine maximo hominum damno non fieret, sed ut serves eos ἔκ του πονηραν eae improbo dat matrugiογ, qua improbi a pellatione ipso mundus designa lur. - Notanda vis praepos,lionis ἐκ eae, quae in hac verborum constructione secretionem l) conser v. 8.
214쪽
CAP T DECIMUM SEpTi xvii insui separationem sonat; ita ut Christus patrom non simpliciterroget ut discipulos servet a mundi improbitate, sod ita ser-Vet ut a mundo improbo secreti sint ac separati. - In V. Isi repelit quod dixerat in v. 14, utpote rem quam maximi saceret , quamque discipulorum animis penitus insidere opus
uv. 17 - 19. Τortia politio. Christus rogaverat patrem ut discipulos tutos praestaret a mundi improbitale secretos iu ab ipso mundo; nunc hoc amplius, ut Pos Sanctos efficiat, tales, inquam, qui Deo sacri sint ac devoti, idque in veritate, hoc est per veritatem, nimirum per ipsius patris sermonem. Conser Io. XV, 3. - In altera huius Versus parte seruis ostsisiectum sententi ac, veritas est praedicatum, sicut o graeciis verbis liquido intelligos, qua o sic sunt: ο .ογος ο σος αληθε taizeti sit tuo verbo e verit . - Politionis ratio subiungitur in v. 18, eaque est munus quo discipuli iungi debebant; nequo enim in nauudo mansuri utcumque erant, sed ad mundum legationem obituri. - Vox sicuι significat ad eumdom finem, hoc est ad hominum salutem, discipulos a Christo in mundum milli, ad quem pater misserat ipsum Christum. - Quo patrem ad a nuendum moveat, Christus haoc addit in v. 19: D pro eis Ῥο sanct eo meipsum. victimam me iam esseio, ad id quoque exorandum quod nunc rogo. Iia Chrysostomus et Cyrillus. vv. 20 - 2 3. Quae pro discipulis, eadem eι pro eis, qui eredituri sunt per rerbum eorum, Christus petit, ac cetera quidem in univcrsum v. 20, illud lamen expressis verbis v v. 21 - 23, quod lautopere commendabat atque inculcabal, dico virtutem caritalis. - Ne qua disse ullas sit a Voco sicuι, quod saepius in liis versibus usurpatum est, recolo quae diximus do v. l .Fὶ omnes , hoc est universus Christianorum coulus tot quo ereIesia, unum sint, sicut tu, pater, in me et ego in ιe. Cur vero non dixit, quemadmodum paullo infra in v. 22, sicut eι nos unum sumus p Quia, si ita dixisset, rem quidem enuntiasset, sed rationem quoque rei ac modum aperire V Iuli; illius enim et paler unum sunt ita ut alter in altero sit Propter unam numero indivisamque naturam. Lege quae diximus do Io. XIV, 10. Rei auloni modo semel exposito in
215쪽
2m i 3 ioAΝΝEM cnMME. TARlYMhoc versu 2l, non erat cur euin repeteret in Versu 22, secliniis suit ipsam rem simpliciter enuntiar . Ut eι in i in nobis unum simia quibus verbis Christus ostendit helle so ut noli solum inter nos unum simus, s deliam, quoad eius sic ri polost , unum cum Deo, ea ratiotio qua se et Patrem unum esso dixit, ita, inquam, ut nos simus in Deo, quod in hoc vorsu dicitur, et Deus in nobis , quod dicitur in v. 23. Divina enim earitas, illaque ipsa qua in lornos coniungititur at tuo alteri in alteris quodammodo sumus, ea est quae nos Deo copulas, divinaeque esticit conso tus naturae, ita ut homo iustus et Deus per hane naturae κοινωνιαν, sicut filius et paler per natura o ἐνρ τα, alter in
altero Sil. κι credat mundus et eetera , quae sunt usque ad sinent versus 23, ad huius unitatis lantopere a Christo commendalae excelIentiam commonstrandam pertinent. Talem uni salem argumento suturam Christum a Deo missum esse , eumdemque claritatem, quam a Dalre acceperat, nobiscum communicasse, patrem vero nos Odom amore dignatum esse quo
ipsum silium amat. Versum 22 C3rillus sic explicat: Hane, quae data est mihi, inquit, abs te, O pater, gratiam et gloriam, ut nimirum unum ιeeum sim, dedi eis, uι et ipsi sint unum , sicut et nos
unum sumus. Nec secus Chr3sostomus.
Ilis positis apparet materi in duabus partibus distinctam esse. Prima pars: Fri ere ι mundus quia ιu me misisti, et quia ego claritatem, quum dedisti mihi, dedi eis, uι sinι unum, si
ut et nos unum sumus, ego in eis, et tu in me, ut sint consummaιi in unum, hoc est, ut eorum tum inter se tum n
biscum unitas sit persectissima. Altera pars: Et cognoseaι mundus quia ιu me misisti eι quia dileaeisti eos flevi et me dileaisti. Cur Christus legationis suae mentionem it rato saceret, ratio fortasse haec suit, ut cortius ac distinctius significaret ali rum, non secus ac primum, hac legatione essectum esse, tum quod ipse claritalem suam nobiscum, eo modo quo dictum est, communicaret, tum quod pater nos sicut ipsum diligeret.
216쪽
CAl UT DEC in v v sEPTiχVM 205 Ergo haec unitas res est ad O divina, ut eius auctor n queat non a Deo missus osse, utque per eam Christus claritatem, quam accepit a Patre, nobiscum Participei, ut donique ea certiores stamus a Deo nos ita amari sicut ipsum filium. v. 24. Postremo Christus patrem rogat ut ad aeternam beati talem secum una fruendani adduc t omnes quos ipsi Chrsesto dedit. - Nota illud nolo non more rogantis dictum , sed
rem sibi debilam postulantis, illudque sum tempore praes nil. - Vt rideanι illam Christi claritatem illamque patris orgaeum dilectionem quas dixerat in v. 23, et de quibus ita nunc
loquitur, ut quarum haec altera illius primae caussa sit. Ante mundi constiιutionem; ergo ab omni aeternitate. Conser
vv. 26. Cur Christus hanc precationem concludens patremque compellans iustum eum dixerit, quod numquam alias factum ab eo legimus, ratio fortasse haec suit, quod nos docere vellet ius sibi esse ea, quae rogabat, exoraro. - Hi e gnoverunt quia tu pater meus me filium tuum misisti; diiseipuli credebant Dei, non modo legatum, sed filium Christum esse. - Nomen tuum; lege quae diximus de Io. XII, 28. - D n tum Deiam; porro ossiciam ut magis ac magis te noscant. - ridileetio eι eetera; nam finis sicut praecepti ita et omnium vi lutum atque adeo ipsius fidei est charitas it , qua nos et Deus invicem diligimus c A p v T XV lil
i Hahe eum dixisset Iesus, egressus est cum di
scipulis suis trans Torrentem Cedron, ubi erat hortus,
in quom introivit ipso, et discipuli eius
2 Seiobat autem et Iudas, qui tradebat eum, lucum: quia frequenter Iesus convenerat illuc cum discipulis suis.
217쪽
3 Iudas ergo cum accepisset cohortem, et a Pontificibus, ut Pharisaeis ministros, venit illuc cum late nis, et facibus, et armis. ε Iesus itaque sciens omnia, quae Ventura erant super eum, processit, et dixit cis: Quem quaeritis p5 Responderunt ei: Iosum Νararonum. Dicit eis Iesus: Ego sum. Stabat autem et Iudas, qui tradebat
eum, cum ipsis. 6 Ut orgo dixit eis: Ego sum: abierunt retrorsum, ob ceciderunt in terram.
7 Iterum ergo interrogavit eos: Quem quaeritis 3 Illi autem dixerunt: Iosum Nazarenum. 8 Respondit Iesus: Dixi vobis, quia ego sum: si ergo me quaeritis, sinite hos abire. 9 Vt implorotur sermo, quem dixit: Quia quos dodisti mihi, non perdidi ex eis quemquam. 10 Simon ergo Petrus habens gladium eduxit eum: et percussit ponti iicis servum: et abscidit auriculam
eius dexteram. Erat autem nomen Servo Malchus.ll Dixit orgo Iesus Potro: Mitte gladium tuum in vaginam. Calicem, quem dedit mihi Pater, non bibam
l2 Cohors ergo, et tribunus, et ministri Iudaeorum comprehenderunt Iesum, et ligaverunt eum: 13 Et adduxerunt cum ad Annam primum, erat enim socer Caiphae, qui erat pontifex anni illius.li Erat autem Caiphas , qui consilium dederat Ii daeis: Quia expedit, unum hominem mori pro populo. 15 sequebatur autem Iesum Simon Petrus, et alius discipulus. Discipulus autem illo orat notus pontifici, set introivit cum Iesu in atrium pontificis. '
218쪽
16 Petrus autem stabat ad ostium foris. Exivit ergo discipulus alius, qui erat notus pontifici, et dixit ostiariae: et introduxit Petrum.17 Dicit ergo Petro ancilla ostiaria: Numquid et tu . ex discipulis os hominis istius 7 Dicit illo: Non sum. 18 Stabant autem servi, et ministri ad prunas: quia frigus erat, et calefaciebant se: erat autem cum eis et Petrus stans, et calefaciens Se . 19 Pontifex ergo interrogavit Iesum do discipulis suis, et de doctrina eius. 20 Respondit ei Iesus: Ego palam locutus sum mundo: ego semper docui in SJnagoga, et in templo, quo omnes Iudaei conveniunt: et in occulto locutus sum nihil. 21 Quid me interrogas p interroga eos, qui audierunt quid locutus sim ipsis: ecce hi sciunt quae dix rim ego. 22 Haec autem cum dixisset, unus assistens ministrorum dedit alapam Iesu, dicens: Sic respondes pon
23 Bospondit ei Iesus: Si malo locutus sum, testimonium perhibe do malo: si autem bene, quid mocaedis p24 Et misit cum Annas ligatum ad Caipham po
iiiiic m. 25 Erat autem Simon Petrus Stans, et calefaciens se. Dixerunt ergo ei: Numquid et tu ex discipulis eius os p Nogavit ille, et dixit: Non sum. 26 Dicit oi unus ex servis pontificiS , cognatus eius, cuius abscidit Petrus auriculam: Nonno ego te
219쪽
27 Iterum ergo negavit PetruS: et statim gallus cantavit. 28 Adducunt ergo Iesum a Caipha in praetorium. Erat autem mano: et ipsi non introierunt in praetorium, ut non contaminarentur, sed ut manducarent Pascha. 29 Exivit ergo Pilatus ad eos foras, et dixit: Quam accusationem assertis adversus hominem hunc p30 Responderunt, oi dixerunt ei: Si non esset hic malefactor, non tibi tradidissemus eum. 31 Dixit orgo eis Pilatus: Accipite eum vos, et secundum legem vestram iudicate eum. Dixerunt ergo ei Iudaei: Nobis non licet interficere quemquam. 32 Ut sermo Iesu impleretur, quem dixit, significans qua morte esset moriturus. 33 Introivit ergo iterum in praetorium Pilatus, et vocavit Iesum, et dixit ei: Τu os rex Iudaeorum p3i Respondit Iesus: Λ temetipso hoc dicis, an alii dixerunt tibi de me p35 Respondit Pilatus: Numquid ego Iudaeus sum Gens tua, et pontifices tradiderunt te mihi: quid sedisti P36 Respondit Iesus: Regnum meum non est dohoc mundo. si ex hoc mundo esset regnum meum, mianistri mei utiquo decertarent ut non traderer Iudaeis: nunc autem regnum meum non est hinc.37 Dixit itaquo ei Pilatus: Ergo rex es tu γ R spondit Iesus: Τu dicis quia rex sum ego. Ego in hoc
natus sum, et ad hoc veni in mundum, ut testimonium perhibeam veritati: omnis, qui est ex veritate, audit
38 Dicit ei Pilatus: Quid est veritas 3 Et cum
220쪽
hoe dixisset, iterum exivit ad Iudaeos , et dicit eis: Ego nullam invenio in eo causam. 39 Est autem consuetudo vobis ut unum dimittam vobis in Pascha: vultis ergo dimittam vobis r gem Iudaeorum Τ40 Clamaverunt ergo rursum omnes, dicentes: Non hunc, sed Barabbam. Erat autem Barabbas latro.
COMVENTARIvuv. l. I gressus eat, ex urbe Hierosolyma videlicet; nam, quas relata sunt in capita XV - XVII, Christus loquutus est dum egressus e coenaculo ibat ad urbis portam. Lege Lib. II de Evangeliis Annot. CLXV. CLXVII. CLXX. - Cedron torrens est, qui labitur per vallem cognominem, inter montem, in quo Hierosolyma posita est, interque montem Olivetum ab
V. 2. Iudas e coenaculo abiverat ante Christum; qui ergo scire potuit Christum esse in illo horto P Sed enim vel Christus dixerat se post coenam illuc iturum, vel Iudas cum c horte prius venit ad coenaculum, ubi quum Christum non invenisset, coniecit cum versus Bethaniam discessisse, esseque in Gethsemane, quo frequenter convenire solebat. - Frequenter; nimirum per illos postremos vitae dies, quos Hierosolymae egit, Christus vespere Bethaniam ibat pernoctatum sit, quumque ille hortus esset proxime viam, in eo aliquantisper subsistere solitus suisse dicendus est. v. 3. Qui ex laιernis eι 'eibus argumentum d promunt ut negent anno aerae vulgaris XXIX diem primum aEymorum, quo die Christus cruci fixus ost, incidisse in diom 18 martii, os resutatos habemus in Lib. III de Evangeliis Diss. LII.
n. 25. ill Lege Lib. De Evangel. Diis. XL X. n. a et L . XI kι7.