장음표시 사용
451쪽
434 Trael. de Deo Viso sent Deus ; nam Filius. et Spiritus Sanctus sunt ab
alio. Falsum consequens Ergo et antecedens. U. Neg. seq. nι0. Ad CON m. Dist. am. Filius, et Spiritus Satiotiis sunt zib alio , inqua in a Causa , ueg. sunt Ab alio tamquam a Principio subdist. ratione Personae, CUnc. ratioIle uaturae , διου. Cuni
igitur Pater generat Filium , ei communicat eamdem numero naturam divivam , quae Dec gignit, nec gignitur , ideoque sicut natura Patris est a se, ita et Datura Filii Iuae eadem numero est. Persona quidem Filii producitur et est a Patre non tam tuam a causa , a qua Pelideat, εed tamquam a Principio , eum quo eius ictu est naturae. Idem dicas de processione Spiritus S. a Patre et Filio. Quod autem perissona Filii , et Spiritus S. est ab alio tamquam a principio , non destruit, sed magis confirmat sententiam nostram, quia ex hoc Patet, esse a se, ita esse proprium essenti ac divinae , ait eam istute distiniaguat ab ipsis personalitatibus , ut loquuntur Scholastita . quae saut ab alio tamquam a principio. Obie. II. Essentia Dei constituenda est in aliquo Dei attributo persectissimo. Atqui persectius est esse intelligens , inlinitum etc. quam simpliciter esse a se Ergosu. Dist. maj. Constituenda est in aliquo Persectissimo , quod sit Primum , et radix celerorum attributorum , Conc. Secus , neg. Nego etiam min. Nam nomine eritis a se intelligimus ipsum esse tion limitatum in aliqua essentiae specie , scd omnes Vel formaliter, vel eminenter continens. Ilinc Damascenus Lib I. cap. I. Videtur, inquit, omnium , quae de Deo dicuntur , nominum niaxime proprium Ens,sicut Moysi respondens
in monte dirit : Die Fliis Israel: Qui est misit me.
Tolum enim in seipso comprehendens habet esse, petat quoddam essentiae pelagus in finitum, et interminatum. Inu. Ens est genus remotissimum , ac supremum, quod naturales rei proprietates non explicat. Atqui essentia rei cujuslibet definiri debet per proximum genus , unde male homo definiretur ens rationale , reis Cis Vero an mal rationale. Ergo. Dei natura desiniri non debet ens a se, Oed intelligens, ac pipem a te.
452쪽
' π. Dist. m0. Si tionicii eulis adlii beat ad significalidii iri aliquid finitum , ac ternat uariam , conc. Si ad hilaea tur ad sigili scandunt i 'siam esse infiniiunx . ac internilitati iiii , C'iii plectetis quidquid entis noti inesignificari Potest, neg. eSchialon. in nomen enlis alio sensu Deo attribuitur , ac mea turis , ideo Patres saepe docent, essentiae, sub- Mantiae, ουσιαa nomina Deo Mota Convenire ; non quia Iloia sit etis , ac substaut in , Sed εiuia noti sit eo sensu , quo ista Domitia pyssim usurpamus , sed supra essetitiam , et supra substantiam , ut Dionysius, m-m ascentis , aliique docent. Substautia in icto non esapere sti53tantia, sed ultra substantiam , inquit Boelius Lib. de Trin.
Quoniam igitur solus Deus est a Se, Ceterarum a tem rerum natura est esse ab alio , hinc sequitur , creaturas omncs ita a Deo pendere , ut radios a sole cuius influxus si vel uno momento cessaverit, eoue scutit. Quicquid igitur videmus, seutimus, aut etiam patimur, a Deo est , qui omnia Per Creaturas operatur , excepto peccato ; ac proinde in omnibus semper Dei majestatem , potentiam, sapientiam revereri deinbemus.
De dioinis attributis generatim Ado. I. A Tiribula a Theologis dicuntur persecti nes , quae essentiae iam constitutae superaddi , ab eaque tamquam ab radice prodire intelliguntur et quaeque Graeci Patres, ut Gregoriusss. Lib. II. coni. Eunoma αξ-ματα , ιδιοτη raea , v 1 rαr Latini , ut Tertullianus Lib. I. coni. Marc. Proprietates appellant. Licet enitas omitia ita Deo
453쪽
Diui intuitu complecti omnia , quae revolutione , vclratio iv du D O CORDOScit , ea veluti Per partes coit templatur . at luc ideo cluaedam statuit lanii in ta con Stiluctitia ipsius cs Scutiam , ilia acdam vero vh cssciuia Psa pro biotitia : Piod non est tantummodo Schola sticorum Commetitum , scd a Patribus cita iii usurpatum. Ait enim Cinysostomus Homil. LXXIV. in ea oerha Ioan . Ami. Domine ostende nohis Patrem; Videamus quid Philippus Oidere quia erat , Nutu Sa pientium Patris ' num ejus honitatem Z in Βιime, sed quid sic Detis, ipsam substantiam.
II. Dei otiributa alia absoluta sunt , alia relation. Alisoluta dicuntur, cluac ad ipsam pertinent Dei naturum, Cominu Itiaque Surit tribus Personis, nec significant relationem ad aliud , ut Omnipotentia , aeteri illa, ct c. I u rursus dividuntur in asirmantia , iliacienti cluetini Pellectionem Deo tribuunt, ut ju,titia, bo- alius; et urg ait a. quae n liquam impersectionem Deo
iugati l . tu instritas immensitas. Haec negantia attri-Im tu melius Explicant quae cogitamus de Deo , de suo facilius dicimus ilia id noti sit , quam quid sit , ut supra diximus. Vide etiam Dionysium De 'Θst.
Theol. Cay. R. et de Caelesti Hierarc. cap. 2 Rcla tiva ultribula sutil. quae explicant relationem ad aliud. Ea lue iterum dividuntur in relativa ad intra , et ad tra. illa sunt tibiis tres divitiae personae intra i sciui Dui essentium ad se mutuo 1 et cruritur , iit 1'u- ei Dilas , Filiatio , Spiratio : ista vero, clui biis desi- Mi altar Creaturarum ad Deum rotatio, sive lint, itudo,hu Ful jectio , qtili tib illo pendiuit , tu in Iliam et siectus Causa , ut CSue creatorem , dominum , Pro Vi Sorern a).
a Celebris etia ui est apud Seholasticos quaedam nitribi tot lim divisio in Diodiscation sive triamiscendentia , ut M ut, et adjuncta. Ρriora stitit veluti interni ipsius c,Sctiti ac mOdi , dici uitiique traνιscerιdentia , quia truscendιι tu , 'et PQ vddutit ouillia attrituita a sicut aeternitas gr. de O Jni iblis attributis praedicari potest. Alia vero altributa di Cutit ir a tuticia ; quia essenti ac iuui coiistillitae aduci iniuiritelligitii tur , tit iustitia , miseriei uia. s. ii idquid de haedi isto ne sit , palum videtiit habere utilitatis.
454쪽
III. De altributis ergo divinis iluaeritur, quomodo inter se , et al, essenii a divina distinguantur. Distinctio primum duplex est , alia realis , alia rationis. Realis est quae , etiarn nemiue cogitante , intercedit inter rcs duas ; eaque rursus triplex, major, minor, et formalis. Distinctioi realis m0or est , quae intercedit inter duas rc vel separatus , ut Petrus , et Daulii ,3vel separabiles , ut anima , et corpus , vestier relationem oppositas , ut in divinis Pater , et
'ilius. Realis minor, quae Et modalis dicitur, intercedit inter rem , et modum ob ipsa re separabilem , iit inter Itoniinem , et ejus sapientiam. Formalis, qύae et Scholastica dicitur, invecta est a Scolo inter varia rei attributa , quae ei si unam hulaeant existeritiam . diversam tamen habent formam, Seu naturam , acdcsi uitionem , ut lustitia , et misericordia. Distinctio rationis est, 'litae noti est in rc , sed sit cogitatione mentis nostrae eaque iterum duplex Vulgo statuitur in Scholis : cillera dicitur rationis ratiociriantis , alia rationis ratiocinatae. Illa sit cogitationc sine sutida metito. in rc , ut si quis cogitatione distingueret Si mouem , Pctrum , et Cephain : ista e contrario cuin fundamento ira re, cum scilicet res una muliis a ui-
valet. Baec distinctio, si in ipsa re cotisideretur, dicitur distinctio pirtualis. IV. Πis explicatis , Aetius , et Euno Ριius Ariani nullam inter Dei attributa distinctionem De rationis quidem esse docebant. Ex quo inserebant, Verbum ion esse Deum , quia cum esse ivinitum, quod ost Patris attribulum , uulla ratione ab essentia divitia distingui posset, cum I. Filius non sit ingenitus , concludebant illum non esse Deum Vide Basilium Lib.
I. coni. Eiιnom. Gregorium Niss. Lib. I. csur. eiavd.
Epiphanium meres. LXXVI. Ab ho G errore licii imultum recedere visi sunt Nominales Scholastici,qui duco Guillelmo Oham solam rationis ratiocinatalis distinctionem in divinis agnoscunt , sive solam disti u
.y. E contrario Theodorus Mopsuestenus , le4le Leontio Bygantino Lib. III. coni. Nestor. divinamassetitiam ab alti ibulis reapse disti tigiit opitiatus est i
455쪽
quem morem dein te secutus est Gilbertus Porret tis Pictaviensis Episcopus medio circiter XLI. Saeculo at dant naturn in Concilio Rheniensi eiuravit. Rem narrant uertiardiis , acer ejus adversarius Sexm. LXXX. in Cant. Otho Frisingensis Lib. I. Hist. In eundem scopulum impegit Gregorius Palamus Episcopus Thcssalonicensis Saec. XIV. novam instinctionent comminiscens inter essetitiam Dei, eiusque increatam ευερ γειαν , sive operationem , acriter consulatus a B--
Iaamo Episcopo Ilieracensi, et Gregorio Acyndino n).
Nec multum a Gilberti seut cutia recessit Scotus cum sua formali distinctione. I. Non satis constat inter cruditos , uirum Ginbertus distinctionem realeni agnoverit inter essetiliatu, et omnia Dei attribula , itemque inter ipsa invicem allii buta; an Vcro solum inter essetitiam , et ultri liti taxclativa , seu inter essentiam , et personas divina Petavius Lib. I. de Deo ea . 8 aliique passim Priorem Sententiam sequuntur , et probatit ex verbis Bernardi. Vasquea DisP. CXVI. in a. P. ca'. a. ct Frassen Poste
Tiorem sententiam probant ex Othone Frisingensi , quena tamen constat, suisse in Gubertunι paulo Pro-Ρcnsiorem , et morti proximum , t me pro Gilberto 5m'ipserat, Ecclesiae iudicio subjecisse , ut Radevicus ejus Continuator Lib. II. cap. o. memoriae prodidit.
ita est agnoscenda in Deo realis distinctis neque . inter ossentiam , et auributa, neque inter iρ ainpicem attriώuta. Esi fidei dogma. Scr*tura. Ea, quae de se invicem Praedicantur, nota sunt reapse distineta. Ai tui in Scripturis essentia, et attributa divina de se nivicem Praedicantur. Proo VIII. ia. Dcus dicitur sapieutia. M Vide hare apud Leonem Anatii im molestae o
ta etiam de his habet Dupinus in Biblioth. Saec. MV.
456쪽
non est, quod est ipse , tit quasi particeps ejus siι Deus, cum magnus est ; alioqtiin illa erit major magnitudo, quam Deus, Deo autem non est aliquid
majus. L a igitiar magnitudine magnus est , uua est ipse eadem magnitiatio. Et ideo siciat non dicimus tre3 eSSentias , sic nec.tres munitudines. Hoc est e-Him Deo esse , qtiod magnum esse quia ipse Sura est magnitudo. Hoc et de bonitate , et de aeternitate , et de Omnipotentia Dei dictum sit, Omnibusquo omnino praedicamentis . quae de eo Aossunt Pronti
clari. 3.' Idem docent Fulgentius Resp. ad Firrarid. ist. XIV. Gregorius.M. Lib. XVI. smoria. ccty. 43. Isidorus Hispal. Lib. I. de summo bono cap. L. An beluius ιUOnolog. caρ. XVII. ct praecipue Bernardus Lib. V. de Consid. cap. 7. ei Serm. LXXX. in Cantic. Prob. III. ex Conciliis. Damnatus enim est hic Error I 'In Concilio Rhemensi coram ipso EugenioII . 2.9 In Concilio Lateratiensi IV. sub Innoc. III. in quo damnatus est error Ahbatis Joaclii in , de quo Suus crit iti sequenti libro dicendi Iocus atque u Pressc defitii tu in , in Deo Trinitatem esse , non qua terni diciu , luae ciuidem quateriaitas sine dubio Poni tur , Si essentia ab attributis relativis reapse distingui' tur. Denique in Concilio Florentino, ubi inter UmnCS Graccos , Latinosque convenit, in DeoiOmni CS e unum , et idem , ubi non obpiat relationis omPυSiti , qualis est ex. gr. inter Patrem , et Filium Prob. IV. ex Theologicis rationibus , quas Proser Iιcr .ardus loc. cit. contra Gilberium. 18Si divinitas
x. gr. Don esset Deus , sed a Deo distincta , Vclv sci maior , Vel tuitior , vel aequalis Deo. At noli Potest esse major , nihil enim Deo majus est 3 1 Dunrinor , cuin ipsa coia,tituat Deum ; non aequalis ,
quia nihil est a Deo distinctum , quod Deo PQ sit
457쪽
cie luari , alias essent duo sit unita bona, quod repu-gitat. Idem dicas de bonitate . sapientia , Dinrii Poten- tia , ceterisque attributis. Ergo. Deo nihil melius , et perfectius excogitarip otest. Posset autem aliquid excogitari persectius', si ejus attribula distingucrentur ab essentia , aut a Seinvicem ; nam Posset excogitari cus simplicius , iuquo nulla esset attributorum distinctio. Ergo.
Ergo cum sententia Gliberti rejicienda est etiam formalis distinctio Scoli. Quae iniim formaliter distinguuntur , habent sbrmas. seu naturas distinctas. Sed quae naturas habent distinctas distingit untii r ipsa. Ergo si rcmovenda cst a divinis distinctio rca iis , etiam formalis removenda est. SODuntur. Objectiones.
objic. I. Patres docent, distingui essentiam Dei ab altributis praesertim relativis. Ita Augustinus Ibib. VII de Trin. cap. 4. Deo Patra, in suit, aliud est qui/d Deus gil , niiud , quod Pater sit . quia Deus dicitur ad s I i Pater ad Filitim. Et Nagi angelius Orat. XXXI. Quid y an etiam immortalitas , i morentia , et im
mutabilitris essentia Dei sunt Z Ergo re. Dist. an . Docent distingui λrιute , et per ui'utem , Sive ratione ratiocinata, conc. Distingui respsa, ive reali re, neg. Idem enim Angustinus , aliique Patres locis suρ. cit. omnem realeni distinctionem pror-εus a Deo 'removent. Putet autem resininsionis nostrae
ebitas ex eorumdem Patrum scopo. Agebant cui me utra Eunomianos , qui distinctionem rationis prae fracte negahant. Undo inquit Basilius Lib. I. coni. Eunom. Cum Deus unum sit sscundum subjectum , isque una sabstantia simpleae , et non comPosim ,
itas Niter ve se nominat , dioersas appellationes mer se ratione dissidentes sibi ipse accommodans. Inst. Clirysostomus loc. sv c ci . docet Philippum MVia Petiisse. a Christo ut videret sapientiam , aut
458쪽
bonitatem Patris, sed ipsam sui Stantiam. stinguit nitribula ab essctitia: Dist. aut . Non pellit videre sapietiliam, aut bo- ii talerii , qualis imperfecte cognoscitur per creaturas, conc. Nota pellit videre sapientiam , aut bonitalcm Patris , ut in se est, neg. Si quis cnim sapient in , ciui bonitat in Dei clare , ut in se C, t . inlucretur , is ipsam videret Dei siil,stantia in , a qua re ipsa non
distinguitur sapictitim , sicut et celera nitribula. Sed luiu mens nostra PI creaturis quaedam Dei ali ributat inpcrsCCle cognoscit , Iine Ost , Don cognoscit tit Sunt
in se ipsis Omnia unum i s ι illum , sed singillatim , et quasi per partes ,' ido o filii Dei tit tristita ex
renturis cognoscit, Non idcirco Dei es titia in videt. Objic. II. Una rn te in ite simplicissima res Hora pote, I simul comiti uilicori , ct non comi minicari lio de nitri contradicti Onetii involvit. Ai qui sentia divina PUr Seri rationern a Pnlre Comni uiti cotiar Filio , non CommuDicat Dr utileri, pater ratας, iit in sequenti libro lorebimus. IIrgo essenii a divina , ct ut crvitas iae ipsis distinguuntur. U. Din. maj. Non potest non , nc simplicissima es cum municari , et Doti communicari eadem ratio ur , sive Sub eodem res et u , conc. Id onini contradi Cleo
Dem implicat. Sub dri reso respectu , ne r. Cuin igit iurres lina Sub variis rationibus , nc respectibus conside rari potest , ideoque rebus intiliis a se invici In distit Clis aequival t, Don retrii Dal , communicari UNO Teleutu , non uulem alio Ceterii ni cum Pal Crnitas
ob csseritia re ipsa non distinguatur ; Paternitas ipsa in I ibo est per circum insessionem , de qua libro bum
quenii dicemus. O0ιc. III. Quae non distinguianti irini, Uno tertio, I 0ri distingit untur inter sc. Ers o si relationes divi aenon distinguerentur re ipsa ab essentia divina , Moi distingueremur inter se , quod tamen fassum est. U. Dist. ant. Quae noli distinguuntur ab uno ter 'lio , non distinguuiitiir iliter se in eo , in quo a ter lio uim distiligit utitur , cono. In aliis ueg. l)O ro relatiotics divitiae stitit i a dein inter se in essentio di i-1ia, qt de tribus Pcrsonis coiit inii uis cst , ct M qua
459쪽
Tract. de Deo mordaliones reipsa tioli ilistius uuiitur. Non sunt eadem inter se in personalitate , tu i tua sibi iuvicem oppo
injic. IV. cum Scoto. Quorum desinitiones sunt diversae, Corum sorma divorsa est , ac disti iacia. Atqui delinitiones justitiae , et misericordiae Dei diversae sunt, imo et Contrariae. Ergo. U. Dist. maj. Si dei initiones explicent,res , Prout in sc Sittit, conc. Si eas expliceut, prout imperfecte Coguoscuntur a nobis neg. Desinitiones itaque iustitiae , misericordiae , aliorumque Dei attributorum Dona explicant ea attributa , pi t ui Deo sunt. Nam in Deo justitia, et tui sericor ra uiati in sunt, a nobis Vero uicti in Concipiuntur scparatim . Cum nou Possimus Ouiuia si ines Dei attributu cognosccre. Agnoscenda est in Deo pirtualis distinctio intor es-εentiam , et auribuis , et inter ipsa inpicem attri-
Prob. I. Scriptura saepe varia Dei attributa nobis exponit, cum . scilicet Dcum sortem, justum , misericordem , sapientem vocat. Erg0 est in Deo su amentum ista omnia cogitatione distinguendi. Quamvis enim haec attributa in Deo uirum sint; tame Cum diversos producant essectus , qui a Causis reapse distinctis produci solent unde inquit Augustinus. Lib. AP. De Trin. ωρ. II. In Deo Vnum aliquod est, quod omnia palat) sunt utique virtute multiplicia. Prob. II. ex PP. Basilius Lib. V coni. Eunom. Quomodo, inquit, ridiculum non . est , creandi facultatem substantiam esse dicere , aut etiam proMidentiam , aut similiter praescientiam rursum substantiam esse , et uno perbo omnem actionem substantiam
prefare ' Idem docet Gregorius Nyss. Or. AI om. Eunom. Et Angustinus Lib. VII. De Trin. cap. 4. Sunt quidem unum Paternum , et essentia; nefas tamen dictu est Patrem paternuate esse Deum, Pater
460쪽
Corollarium. Ergo rejicienda est etiam sententia Nominaliam Si enim Dei attributa nomine tenus distiuguerentur, Omnia idem significarent; non crgo distinguerentur vim tute , sicut non est Mirtualis distinctio inter Simonem Cepham , et Petrum , quae nomina eundem hominem significant. Apposite Basilius loc. cit. Quod si omniα haee attribula j ad unum signiscatum cendunt, necesse omnino est, ut nomina idem inter se paleant, quemadmodum fit in iis , qui multis noministis appellantiar , sicuti cum eundem dicimus Simonem , et Petrum , et Cepham. Sed quoniam doctissimus P. Berti hanc Nominalium sententiam ita emollire studuit , ut ad Thomisiarum doctrinam trahi sacile possit , nos si de re inter nos convenit , de verbis nolumus esse contentiosi.
Soluuntur objectiones. O te. I. In Concilio Bhemensi sub Eugenio III.
Caulum est, ne ratio thologica inter Dei naturam ,eι personam distinguat. v. Dist. ant. Ne disti t*vat reali distinctione , ut faciebat Gilbertias, cuju, error ira eo Concilio proscriptus est, conc. Ne distinguat per mentem , neg. Veletes dicebant, distingui ratione sive κατ' einervor ac ea etiam, quae reapse distincta sunt, sed ita secuin Cotii uncia, ut separari non possint. Ita in divinis tres personas : in Christo naturam divinam, et humanam; in homine animam . et corpus ratione distingui passini docent. Ita Cyrillus Alex. Lib. I. in Ioan . Iu huiusmodi inquit, separari quodammodo μιν Πα, cogi alione Midetur gignens ab eo , quod gignitur , et sιne ulla dioisione prodit: unum tamen est natura , es idem utrumque, nec ullo modo est alterum, sine altero. Idem alii amrmant, ut videre potes apud Delavit m . Lib. I. de Deo cast. Io.