장음표시 사용
81쪽
XLIII. Q. Fabius inde et C. Iulius consules facti. Eo
anno non segnior discordia domi, et bellum foris atrocius ruit. Ab AEquis arma sumpta. dentes agrum quoque
Romanorum populantes inierunt; quorum bellorum crescente cura, Κ. Fabius et Ap. Furius consules fiunt. Ortonam
Latinam urbem, Equi oppugnabant. Vtientes, pleni jam
populationum, Romam ipsam se oppugnaturos minabanturi qui terrores, quum compescere deberent, auxere inSuper animos plebis redibatque non sua sponte plebi mos detrectandi militiam; sed Sp. Licinius tribunus plebis, veni8selampus ratus per ultimam necessitatem legis agrariae Patribus injungenuae, susceperat rem militarem impediendam. Ceteri m tota invidia tribuniciae potestatis versa in auctorem est nec in eum consules acrius, qu m ipsius ejus collegae, coorti sunt auxilioque eorum delectum consules habent. Ad duo simul bella exercitus scribitur ducendus
Fabio in aequos, in dentes Furio datur. Et in dentibus
quidem nihil dignum memoria gestum est. Fabio aliquanto plus negotii cum civibus, qu m cum hostibus fuit unus ille vir ipse consul rempublicam sustinuit, quam exercitus odio tonsulis, quantum in se fuit, prodebat. Nam quum consul, praeter ceteras imperatorias artes, quas parando gerendoque bello edidit plurimas, ita instruxisset aciem, ut solo equitatu emisso, exercitum hοstium funderet, insequi fusos pedes noluit nec illos, et si non adhortatio invisi ducis, suum saltem simitum et publicum in praesentia dedecus, postmodo periculum, si aninius hosti redisset, cogere potuit gradum accelerare; aut, si aliud nihil instare instructos. Injussu signa referunt, Stique, credere victos, exsecrantes nunc imperatorem, nunc navatam ab equite operam, redeunt in castra.
Nec huic tam pestilenti exemplo remedia ulla ab imperatore tu sita sunt; ade excellentibus ingeniis citi s defuerit ars,
qui civem regant, qu'm ques hostem Superent consul Romam rediit, non tam belli gloria auctri u in irritato exacerbatoque in se militum odiο. btinuere tamen Patres, ut in Fabia gente consulatus maneret M. Fabium consulem
creant Fabio collega Cn. Manlius datur. XLIV. t hic annus tribunum auctorem legis agrariae habuit. i. Puntificius fuit is, eandem viam, velut processisset Sp. Licinio, ingressus, eleetum paulisper impediit. Perturbatis iterum Patribus, Ap. Claudius, v victam tribuniciam potestatem, ' dicere, priore annos in pr ingentia re ipsa exemplo in perpetuum: quando inventum sit, suis ip-
82쪽
mi viribus dissolvi. Neque enim unquam destituram,sivet ex cones victoriam sibi, et gratiam melioris partis bima public velit quaesitam. Et plures, si pluribus pug sit, tribunos ad auxilium consulum paratos lares et unum vel adversu omnes satis esse Darent modo et consules et primore Patrum operam, ut, si minus omnes, aliquos tamen ratribunis reipublicae ac senatui conciliarent. ' Praeceptis AP pii moniti ratres, et universi comiter ac benignestribunos appellares et consulares, ut cuique privatim aliquid juris adverSus gingulos erat, partim gratia, partim auctoritate, obtinuere, ut tribuniciae potestatis vires salubres vellent reipublicae esse quatuorque tribunorum adversus unum morato rem publici comitioiii auxilio delectum consules habent. Imde ad dens bellum profecti; qu undique ex Etruria rex ilia cοnvenerant, non tam Veientium gratia concitata, qua qu Ad in spem ventum erat, discordia intestinae dissolvi renuomanam posse. Principesque in omnium Etruria popa lorum conciliis fremebant v Eternas opes esse Romanae nisi inter semet ipsi seditionibus saeviant id unum verinnum, eam lubem civitatibus opulentis repertam, ut magnimperia mortalia essent. Diu sustentatum id malum, parti Patriuii, coiisiliis, pitritin patientia plebis, jam ad extremaudinisse. Duas ei vitales exuti Letab: suos euique harii magistra tu g Sua ges, ve Primum in delectibus .evireqolitos; res dem in bello Lim: ii paruis e ducibus; sin ilicunque urbis stat Latineri erili,ciplin mi iiiitri, Eii ii potuisse : ain rion parendi
uti sua Tires, Sua acina, horrebunt sir 2:r, ,ria ,essimi proximo belli, exempli terrebas, ne rem Conirni ere rit eo,
ubi dua simul , ies timenda essent. Itaque castris retenebant, iam ancipiti periculo averbi diem tempusque for sitan ipsum leniturum iras, sanitatemque animi aliuturum. Vtiens hostis Etruscique ei in agis praepropere ageres la cessere ad pugnam inprime obequitando castris prevocando que sustremo ut nihil movebaut. quae consules ipsos, qua
83쪽
axercitum increpando Simulationem intestinae discordiae
remedium timoris inventum V et consules magis non confidere, quam non credere, suis militibus. Novum seditionis genus, silentium otiumque inter armatos;ra ad haec in novitatem generis ortanssisque, qua falsa, qua ver jacere. Maecquum sub ipso vidi portisque streperent, haud aegro consules pati; at imperite multitudinis nunc indignatio, nunc
pudor, pectora versare, et ab intestinis avertere malis: nolle inultos hostes, nolle successum, non abibus, non consulibusta exterea et domestica odia certare in animis. Tandem superant extema adeo superbe insolenterque hostis eludebat frequentes in praetorium conveniunt, poscunt
pugnam, postulata ut signum detur Consules, velut deli--rahundi, capita conferunt, diu colloquuntur pugnare cum Finant; sed retro revocanda et addenda cupiditas erat, ut adversando remorandoque incitato semel militi adderent impetum. Redditur responsum, immaturam rem a*, non dum tempus pugnae esse castris se tenerent. Edicunt inde, ut abstineant pugna; si ovis injussu pu averit, ut in
hostem animadversuros. Ita cimissis, quo minus consulea velle credunt, crescit ardor pugnandi accedunt insuper hostes ferocius multo, ut statuisse non pugnare consules cognitum es Quippe impune se insultaturos, non credi misisti arma; rem ad ultimum seditionis erupturam finemque venisse Romano imperio. iis freti occursant pistis, in
xunt probra, aegraeabstinent quin astra oppugnent. En-- vero non uina contumeliam pati Romanus posset totis castris undique ad consules curritur; non jam sensim, ut anto, per centurionum principes postulant; sed passim omnes clamoribus agunt Matura res erat tergiversantur tamen, Fabius deinde, ad crescentem tumultu jam metum seditionis collega conce dente, quum silentium classico secisset; ' Ego istos, Cn. Manli, posse vincere scio velle ne scirem, ipsi feceriint. Itaque certum atque decretum est, non dare signum, nisi victores se redituros ex hac pugna, jurent. Consulem Romanum miles semel in acie fefellit Deos nunquam fallet. Centurio erat M. Flavoltius, inter primores pugnae sta'tator. v Victor, ' inquit, ' M. Fabi, revertar ex acie.' S1 fulat, Iovem Patrem, Gradivumque Martem, aliosque iratos invocat Deos. Idem deinceps omnis exercitus in se quisque jurat. Iuratis datur signum, arma capiunt; eunt impugnam, irarum speique pleni Nunc iubent Etrus- probra jacine, nunc armatis sita quisque lingua premr
84쪽
tum hostem osteri. Omnium illo die, quae plebis, qua Petrum, eximia virtus fuit. Fabium nometi Fabia gens maxi- mc enituit; multis civilibus certaminibus inlausos plebis animos ill pugna sibi reconciliare statuun Instruitur acios nec dens hostis Etruscaeque egiones detrectant. XLVI. Prope certa spes erat, non magi8 Secum pugna iuros, ii m pugnaverint cum quis majus quoque aliquod in tam irritatis animis et occasione ancipiti, haud desperandum esse facinus. Res aliter long evenit; nam non alio ani bello infestior Romanus adeo hinc contumeliis hostes, hinc consules mora exacerbaverant proelium
iniit Vix explicandi ordinis spatium Etruscis fuit, quum, pilis inter primam trepidationem decli temere magiS, qu memiSSIS, pugnari aut in manus jam ad gladios, ubi
Mars est atrocisiimus, venerat. Inter primore genus Fabium insigne spectaculo exemploque civibus erat ex
his Q. Fabium, tertio hic anno ante consul fuerat principem in confertos dentes euntem, ferox viribus et armorum arie Tuscus, incautum inter multas versantem hostium manus, gladio per pectus tranSfigit telo extracto, Praeceps Fabius in vulnus abiit. Sensit utraque acies unius viri casum, cedebatque inde Romanus quum M. Fabius consul transiluit jacentis Drpus objectrique parmu, Moejur stis,' inquit, milites, fugiente, o in castra redituros ade ignavissimos hostes magis timetis, qu m ab em M rtemque, per quoscitur Stis r At ego injuratus aut victor xevertar, aut prope te hic, Q. Fabi, dimicans cadam. Cunsuli tum L. Fabius, prioris anni consul, verbisne istis, frater, ut pugnent, te impetraturum credis P Dii impetrabunt, Per quo juravere. Et nos, ut decet Proceret, ut Fabio nomine est dignum, pugnando potius, qu m adhortando, accendamus militum annuos.' Sic in primum infestis hastis provolant duo Fabii, totamque moverunt Secum aciem. XLVILyrcelio ex parte una restituto, nihil segnius inalteu cornu Cn. Manlius consul pugnam ciebat: ubi prope similis fortuna est versata; nam ut alter in cornu Q. Fabium, sic in hoc ipsum consuIem Manlium, jam velut fusos agentem hostes, et impigre milites secuti sunt et, ut ille
grisvi vulnere ictus ex acie ceSSit, inter inum rati, gliscitavretulere cessisSentque loco, ni cons et alter, cum aliquot turmis equitum in eam partem citat equo advectus, vinere clamitans collegam, se victorem ius estero corytu deSSe,
rem inclinatam sustinuisset Manlius quoque ad restiti,
85쪽
endam helem se ipse coram offert. Duorum consulum cognita ora accendunt militum animos simul et vanior jam orat hostium acies, dum abundante multitudine freti, subtracta subsidia mittunt ad castra oppugnanda in quae haud magno certamine impetu facto uum praedae magis, quam pugnae, memores terunt rempus triarii Romani, qui primam irruptionem sustinere non potuerant, missis ad consules nunciis, quo loco res essent, conglobati ad praetorium redeunt, et sua sponte ipsi proelium renovant et Manlius consul, revectus in castra, ad omnes portas milite opposito, hostibus viam cistuserat. Ea desperatio Tuscis rabiem magis, quum audaciam, accendit; nam quum incursantes, quacunque exitum ostenderet spes, vano aliquoties impetuissent; globus juvenum unus in ipsum consulem insignem armis invadit. Prima excepta si circumstantibus testa sug-tineri deinde vis nequit. Consul mortifero vulnere ictus eadit, fusique circa omnes Tuscis crescit audacia. ο-manos terr' per tota castra trepides agit et ad extrema ventum forqt, ni legati, rapto consulis corpore, patefecissent
una portet hostibus viam. Ea erumpunt conSternatoque
agmine abeuntes in victorem alterum incidunt consultam; ibi iterum caesi fusique passim. Victoria egregia parta. tristis tamen duobus tam saris funeribus. Itaque consul, decernente senatu triumphum, Mi exercitus sine imperatore triumphare possit, pro eximia e bello per facilla pas- Surum,' responclit: f se familia uilest Q. Fabii fratris
morte republicae ex pui te orba consule altero amisso, publico privato tu deformem luctu lauream non aceepturum. 36mni acto triumpho depositus triumphus clarior fuit; adeo Spreta in tempore gloria interdum cumulatior redit Funera deinde duo deinceps collegae fratrisque dueit idem in
utroque laudator, quum, concedendo illis suas laudes, ipse maximam partem earum ferret. Neque immemor ejus,
quod initio consulatus imbiberat, reconciliandi animοs plebis, saucios milites curandos dividit Patribus. Fabiis plurimi dati nec alibi majore cura habiti. Inde populares jam ess Fabii nec hoc una, nisi salubri reipublicae, arte. XL III. Igitur non Pati um magis, quam plebis, studiis
R. Fabius cum T. Virginio consul factus, neque bella, ne, qt; delectus, neque ullam aliam priorem curam 8gere, se invi jam aliqua ex parte incho in concordiae spe, primo quoque tempore cum Patribus eoalescerent animi plebis itaqve pilucipi anni seusuit, priusquam quisquam agrariae le-
86쪽
gis auctor tribunus existeret, occuparent Patres ipsi suurn munus facere V captivum agrum plebi quam maximo sequaliter darent; verum esse habere eοs, quorum sanguine aesudore partus sit. Aspernati Patres sunt di questi quoque quidam, nimia gloria luxuriare et evanescere vividum quondam illud aesonis ingenium. ullae deinde urbanae factiones fuere. vexabantur incursionibus f quorum Latini;
eo cum exercitu aes missus, in ipsorum aequorum agram depopulandum transit qui se in oppida receperunt. murisque se tenebant: is nulla pugna memorabilis fuit. At a dente hoste clades accepta temeritate alterius consulis; actumque de exercitu foret, nii. Fabius in tempore subsidio venisset. Ex eo tempore neque pax neque bellum cum dentibus fuit; aes proxime formam latrocinii venerat. legionibus Romanis cedebant in urbem D ubi abduetas senserant legiones, agros incursabant; bellum quiete, quietem bello in vicem audentes. Ita teque omitti tota res, nec perfici poterat , et alia bella aut praesentia instabant, ut ab aquis Volscisque, non diutius, quam recens dolor proximae cladis transiret, quiescentibus V aut mox moturos se apparebat Sabinos semper infestos, trariamqiis omnem. Sed dens hostis a siduus mam, quam gravi contumeliis saepius, quam peliculo, animos agitabat di quod nullo tempore negligi poterat, aut averti alio sinebat Tum Fabia gens senatum auiit; consul pro gente loquitur ' Assiduo magis, quam magno, praesiuio, ut scitis, Patres em
scripti, bellum Veiens eget. Fos alia hella curate: Ia-hios hostes dentibus date. Auctores sumus, tutam ibi majestatem Romani nominis fore. Nostrum id nobis velut familiare bellum, privato sumptu gerere in animo est Res publica et milite illic et pecunia vacet.' Gratias ingentes
actae Consul e curia egressus, comitante Fabiorum a i ne, qui in vestibulo curiae, senatusconsultum exspectantes,
atererant, domum rediit. Iussi armati postero die ad limepconsulis adesse, domο inde discedunt. XLIX. Manat tot urbe rumor Fabios ad coelum laudi bus ferunt. Familiam unam subisse civitatis onus Vries bellum in privatam curam, in privata arma versum. Si Silii duae roboris ejusdem in urbe gentesa deposcant, haec Vols cos sibi illa quos populo Romano tranquillam paees agente, omnes finitimos subigi populos p se. Fabii poste ro die arma capiunt; quo jussi erant, conveniunt. ConSul, paludatus egrediens, in vestibulo gentem mue m suam iii
87쪽
sitaeto agmine videt; acceptus in medium, signa ferii jubet. Nunquam exercitus neque minor numero, neque civi
rior fama et admiratione hominum, per urbem incessit. Sex et trecenti milites omnes patricii, omnes unius gentis. quorum neminem ducem sperneret egredus quibuslibet temporibus senatus, ibant, unius familiae viribus denti populo pestem minitantes. Sequebatur turba, propria aliae natorum odaliumque, nihil medium, nec Spem, nec cumram, sed immensa omnia volventium animo alia publicausollicitudine excitata, favore et admiratione stupens ire fortes ire felices nubent, ' inceptis eventus pares reddere consulatus inde ac triumphos, omnia praemia ab Se omnes honores sperare. ' Praet euntibus Capitolium arcemque et alia templa, quicquid Deorum oculis, quicquid anim occurrit, precantur, ut illud agmen faustum atque felix mittant, sospites revi in Patriam ad parentes restituant. Incasgum, gae preces Infelici via dextro Iano portae Carmentalis profecti, ad Cremeram gumen perveniunt is opportunus visus locus communiendi praesidio L. milius inde et C. Servilius consules facti et, donec nihil aliud quam in populationibus res fuit, non ad praesidium modo tutandum Fabii satis erant, sed tota regione, qua Tuscussager Romano adjacet, sua tuta omnia, infesta hostium, va-3antes per utrumque finem fecere. Intervallum deinde hisu magnum populationibus fuit dum et dentes, accito ex Etruria exercitu, praesidium Cremerae oppugnant; et Romana imones, ab L. Emilio consule adductae, cominus
cum Etruscis dinucant acie quanquam vix dirigeudi aciem stilum dentibus fuit; adeo inter primam trepidaetionem, dum poni signa o lines introeunt, subsidiaque locant, invecta subito ab latere Romatist equitum ala, non pugnae modo incipiendae, sed consistendi, ademit locum. Ita, fusi
retro ad saxa Rubra, ibi castra habebant pacem supplices
petunt; cujus impetratae, ab insita animis levitate, ante deductum Cremera Romanum praesidium, poenituit. L. Rursus cum Fabiis erat denti populo, sine ullo majoris belli apparatu certamen nec erant incursiones modo in agros, aut subiti impetus incursantium, sed aliquoties equo eampo collatisque signis certatums gensque una populi Romani saepe ex opulentissima, ut tum res erant, Emisca civitate victoriam tulit. Id primo acerbum indignumque tientibus visum inde consilium ex re natum insidiis ferocem hostem eaptandita gaudere etiam, multo suc-
88쪽
eessu Fabiis audaciam erescere. Itaque ei pecora Praedari, tibus aliquoties, velut casu incidissent, obviam actata et agrestium fuga vasti relicti agri et subsidia armatorum, ad arcendas populationes missa, saepius simulato, quam vero, pavore refugerunt. Iamque Fabii ade contempserant hostem, ut sua invicta arma neque loco neque tempore ullo grederent sustineri posseti haec spes provexit, ut ad conspecta procul a Cremera magno campi intervallo pecora(quanquam rara hostium apparebant arma decurrerent; et quum improvidi essus cursu insidias circa ipsum iter lo-eatas superassent, palatique passim vas', ut ni pavore injecto, raperent pecora subito ex insidiis consurgitur, et adversi et undique hοstes erant. Primo clamοr circumlatus exterruit, dein tela ab omni parte accidebant; coeuntibusque Etruscis, jam continenti agmine armatorum septi, quo magis se hostis inferebat, cogebantur breviore spatio et ipsi orbem colligere; quae res et paucitatem eorum insignem, et multitudinem Etruseorum, multiplicatis in arcto ordinibus, faciebat. 'um, omissa pugna, quam in omnes Partes parem intenderant, in unum locum se omnes inclinant; reo nisi corporibus armisque rupere cuneo viam. Duxit via in aditum leniter collem inde primo restitere; mox, ut respirandi superior locus spatium dedit, reeipiendique a pa-vοhe tanto animum, pepulere etiam subeuntesta vincebatque auxilio loci paucitas, ni jugo circummissus dens in verticem collis evassiset ita superior rursus hostis laetus. Fabii caesi ad unum omnes, praesidiumque expuMatum;
trecentos sex perisse satis convenit: unum prope puberem
aetate relictum, stirpem genti Fabiae, dubiisque rebus populi Romani saepe domi bellique vel maximum futurum auxiliuino
LI. Quum haec accepta clades esset, iam C. IIo alius et
T. Menenius consules erant. Menenius adversus Tuscos victoria elatos confestim missus. Tum quoque male pus alum est, et Ianiculum hostes occupavere obsessaque urbs foret, super
bellum annona premente, trangierant enim Etrusci Tiberim)ni Flaratius Consul ex Volscis esset revocatus: ideoque bellum ipsis institit moenibus, ut primo pugnatum ad Spe sit aequo Marte, iterum ad ponam Collinam. Ibi quanquam
parvo momento superior Romana res fuit, meliorem tamen
militem, recepto pristin animo, in futura proelia id certa men fecit A. virginius et Sp. Servilius consulh fiunt post acceptam proximam pugnae cladem Vesentes abstinn-
89쪽
m acies populationes erant, et velut ab arce Ianiculi passim in Romanum agrum impetus dabant; non usquam pecora tuta, non agrestes erant. Capti deinde eadem arte sunt, qua ceperant Fabios; secuti dedita per passim ad illecebras propulsa pecora, praecipitavere in insidias quo plures erant, major caedes fuit. Ex hac clade atrox ira majoris cladis causa atque initium fuit trajecto enim nocte Tiberi, castra Servilii Consulis adorti sunt oppugnare inde fusi magna caede in Ianiculum se aegre recepere. Confestim consul et ipse transit Tiberim, castra sub Ianiculoesmmunit; postero die luce orta, nonnihil et hesterna felieitate pugnae ferox, magis tamen, quod sinopia frumenti, quamvis in praecipitia, dum celeriora essent, agebat conSilia, temero adverso Ianiculo ad castra hostium aciem erexit, foediusque inde pulsus, vim pridie pepulerat, interveuineollegae ipse exercitusque ejus est servatus inter duas acies Etrusci, quum in vicem his atque illis terga darent,
occidione occisi. Ita oppres uin temeritate felici dens
Milumis LII. Uria cum ac laxior etiam annona rediit, et advecto ex Campania frumento, et, postquam timor sibi cuique futurae inopiae abiit, eo, quod abditum fuerat, prolam. Ex copia deinde otioque lascivire rursus animi et pristina mala, postquam laris deerant, domi quaerere tribuni pletam agitare suo veneno agraris lege in resistentes incitare Patres, ne in universos modo, sed in singulos. Q. Considius et r. Genucius, auctores agrariae legis, T. Menenii, diem dicunt; invidiae erat amissum Cremerae r sidium, quum haud procul inde stativa consul habuisset Euin presserunt. Quum et Patres haud in f, qui in pro Coriolano, annisi essent, et patris Agrippae favor haud dum exolevisset y in mulcta tempererunt tribuni quum capitis anquisissent, duo millia seris damnato mulctam dixerimi ea in caput vertit. Negant tulisse ignominiam aegritudinemque inde morbo umptum esse. Alius deinde reus Sp. rvilius, ut consulatu abiit, C. Nautio et P. Valerio coagulibus, initio statim anni, ab L. Ciudicio et T. Statio Dibunis die
dicta, non, ut Menenius, precibus suis aut Patrum, sed ummulta fiducia innocentiae gratiaeque tribunicios impetus tulit, Bi huic proelium cuni Tuscis ad Ianiculum erat crimini; ed fervidi animi vir, ut in publico periculo antc, sic tum iumo, non tribuno mod , sed plebem, oratione feroci refutandri exprobrandoque T. Meneni damnationem mortemque,
90쪽
Jujus patris munere restituta quondam plebs, eos ipsos, qvibus tum saeviret magistratus, eas leges haberet Periculum: audacia discussit; juvit et Virginius collega testis productus, participando laudes: mam tamen Menenianum ac eo mutaverant animum Profuit judicium. LIII. Certamina domi finita. Vtiens bellum exortum; quibus Sabini arma conjunxerant P. Valerius consui. --
citis Latinorum IIemicorumque auxiliis, cum exercitu Ve-jos missus, castra Sabina quae pro moenibus sociorum locata erant, confestim g ditur; tantamque trepidationem injecit, ut, dum dispersi alii alii manipulatim excurrunt ad arcendam hostium vim, ea porta, cui signa primum intulerat, caperetur; intra vallum deinde caedes magis, quam proelium, esse; tumultus h castris et in urbem penetrat tanquam sis captis, ita pavidi dentes ad arma cumint; pars Sabinis eunt subsidio pars Romanos, toto impetu intentos in castra, adoriuntur. Paulisper aversi turbatique sunt; deinde et ipsi utroque versis signis resistunt et
eques, ab consule immissus, Tuscos fundit fugatque D. M demque hora duo exercitus, duae potentissimae ei maximae finitimae gentes guperatae sunt. Dum haec ad Veios geruntur, Volsci quique in Latino agro posuerant castra popalatique fines erant eos per se ipsi Latini, assumptis nernicis, sine Romano aut duce aut auxilio, castris exuere Ingenti praeda, praeter suas recuperatas res, potiti sunt; missus tamen ab Roma consul in Volscos C. Eulius Mos, credo, non placebat, sine Romano duce exercituque socios Hopriis viribus consiliisque bella gerere nullum genus casamitatis contimeliaeque non taliam in Volscos est nec tamen perpelli potuere, ut acie dimicarent. LIV. L. Furius inde et C. Manlius consules Manlio Vrientes provincia evenit; non tamen bellatum induciae in annus quadrauenta petentibus Mae,.sumento stipendioque imper o raci exteras confestim continuatur discordisi domi mariae lem tribunicii stimulis plebs furebat
Consules, nihil Menenii damnatione, nihil periculo deterriti Servilii, summa vi resistunt abeuntes magistratu Cn. -- nucius tribunus plebis arripuit L. milius et Opiter Virginius consulatum ineunt. Vopiscum Iulium pro virginio quibusdam annalibus consulem invenio. Ηoc anno quoscunque consules habuit rei ad populum Furius et Manlius circumeunt sordidati non plebem magis, quam juniores Patrum suadent, muneni, Monoribus et administratione Im-