장음표시 사용
41쪽
mutua consuetudine uti. Altera similitudo est ramorum , qui debent eidem trunco haerere , nec insitione jam facta , eX arbore materna deis fringi . Erant Iudasi ad Christum conversi rami arboris, cujus radix sancta erat, idest, ex Mosaica lege; atque haec arbor per Christi mor- 'tem a vetustate fuerat purgata . Ceteri Iudaeorum , quasi rami fracti, sunt ab arbore excisi ς Gentiles, cum oleastri essent, cum prioribus steti radicis facti sunt, ct in olivam inserti. Hi ergo , idest Gentiles , gloriari non debent adversus ramos : sed si ad eamdem radicem spectant, hoe cst, religionem ae fidem, una pinguedinis oli Uar, nimirum caritatis, fieri participes : si autem fracti sunt, idest, propter incredulitatem a Christo alieni; non debent altum sapere , sed stare in fide ac t i-mere , ne Deus ex Gentilitate vocatos abjiciat, dum nec naturalibus ramis, nempe Iudaeis ipsis pepercit. Radix ergo , S delibatio sancta . Christianam Religionem signiticat, S rami ac massa fideles omnes haptismate regeneratos. Ob. I. idem Apostolus in I. ad Corinth. cap. Vo. I . ait: Sanes eatur es enim vir infidelit per mulierem fidelem , ct sanes cata es mulier infidelti per virum fidelem: alioquin Alii vestri immundi esui,
nunc autem fantii sunt. Resp. in Corinthiaea Ecclesia fuisse eo tempore seminas, quae infidelium virorum congressum vitarent, & viros similiter , qui uxores infideles, quasi scorta adversarentur : ex quo duo maxima incommoda consequebantur; unum, quod facto coniugatorum divortio nonnulli filii legitimi habebantur tanquam spurii & adulterini; aliud, quod pueri baptizati apud alterum ex parentibus infidelem commorantes , illius exemplo ad idololatriam declinabant . Monet ergo Paulus ne ab altero consentiente coniux fidelis discedat et ut si mul cohabitando unius sanctitas Se cohortatio alium reducat ad frugem , & a fideli marito , aut uxore nati in Christi religione contineantur . Pam enim erant parvuli Gristiani, qui sive auctore uno ex parentibus, sive utroque eonsentiente sanctificati erant: quod nore fieret, si uno credente dissὸciaretur coniugium , S non toleraretur infidelitas conjugis usque ad opportunit
tem eredendi . Ita Augustinus lib. I. de serm. Do m. cap. xv I. num. 43 In secundo autem de Peccatorum merit. cap. 26. num. 42. animadvertiti
quod Apostolus eodem loco dicit conjustes infideles in conjustibus fidelibus sanctificari, cest enim in graeco ori γυ-ώ, & o τω ανδω ) . Atqui uxor infidelis non sanctificatur per maritum fidelem , nisi haptizetur zergo ct filii, nisi baptismate regenerentur , sancti non erunt. Non
opinor cinquit S. P. j quisquam tam infideliter intelligit, ut ob boe extinpimet etiam maritum non ebrisianum , quia Arsiana fuerit uxor ejus, neque jam baptizari oportere, ct ad peccatorum remissionem pervenisse, ct in regnum caelorum esse intraturum, quia saucii atas dictus es in
42쪽
Liber Decimustertius. Cap. IV. 39
Apostola diei sanctos Christianorum filios nondum regeneratos . opp. . Christiani deputantur in semen Abrahae: At Genes xvra . . Deus pollicitus est futurum se Deum tam Abrahae, quam seminis ejus rErgo est Deus, ct quidem sempiterno foedere, omnium , qui ex Christiani parentis semine procreantur. Resp. dist. ma. De putantur in semen Ahrahae secundum carnem,& ob generationem , nego: secundum fidem Sc propter baptismum ,
conc. ahur filii sunt promissionis, aestimantur in semine , inquit Apost. ad Rom. ix. 8. & ad Galat. iii . . Qui ex fide Dut, ii faut filii Abrabae.
Falsa est etiam minor univerialiter accepta ς nam filii Abraham nor . circumcisi ex eodem cap. Gen. v. l . ad sempiternum Dei foedus non pertinebant: itaque nec filii Christianorum non baptietati. Censentur enim in Adam donec sint per baptismum regenerati;
Et 'laet boe totum orsus persolverit in se Contraxit quantum percussa in stirpe propago :
ttamen eAuctoris vitio , qui debita lecti Insiluit, morbosque suis ac funera misit, Vivit preeati moribunda in carne cicatris ..Ale. Avitus lib. i. de initio Mundi cap. I.
Di quo consistat Originalis peccati natura.
QUEsTIONSM satis obsturam aggredimur ob di Uersas Catholicorum, ditque Haereticorum opiniones. Matthias enim Illyricus Centu- riarum Magdeburgensium praecipuus compilator, ac Lutheranorum , qui rigidiores dicuntur , ante signanus peccatum originale aia seruit malam esse substantiam . Novatores reliqui eommuniter illud in ipsa concupiscentia constituunt, ita ut in renatis , in quibus remanet semes concupificentiae, originalis reatus nequeat deleri, sed tegatur tantummodo , nec imputctur . Ex Catholicis vero quidam affirmarunt nihil esse aliud , quam ipsum peccatum Adae, a quo prae Uaricatores posteri omnes denominentur: quae est singularis Alberti Pighii &Catharini sententia . Recentiores assirmant nihil esse praeter priwationem Originalis justitiae, post Anselmum in lib. de Conceptu virginis cap. 2. Noster Ariminensis , cui subscribunt Gabriel, ct Henricus de Gandavo, in a. dist. Io. q. i. art. a. ait originale peccatum esse ipsam concupistentiam cum reatu . sive vitium ex morbida qualitate contractum . Tho-m istae, praesertim Gonet. disp. 7. de Peccat. origi n. art. s. Contens dissert. a. de Peccat. cap. 2. spcc. 3. Salmanticenses Tract. XI ii. disp. XVI. dub. q. Card. Gotti Tom. 6. Q I II. aliique passim tenent pecca
43쪽
tum originale materialiter esse concupiscentiam , sormaliter vero priWationem originalis justitiae. Haec sententia , quicquid Recentiores scripserint, eadem est cum ea, quam defendit Gregorius noster de Arimino constituens peccatum originale in concupiscentia cum reatu, tametsi ille nomen etiam morbida qualitatis adhibuit sensu non malo . Nec alia est ceterorum discipulorum Augustini doctrina, maxime Petri Man-so Tom. a. de Orig. peccato pag. 72. Nicolai Girken in summa Theologica P. 2. Tract. 3. 4 2. dub. 2. Leonardi Vanroy De Peccatis cap. vltimo , Aurelii Piet te ii. Parte eap. a. quaest. 7. aliorumque sere omnium. Ac nostris consentiunt Gaspar Iuen in P. vi I. di T. 7. quaest. 2. Estius in a. dist. xxx. paragrapho 9, alii plurimi. Quae sententia nullo modo rejici debet tanquam memoratae haeresi assinis ; nam docent Nostrates concupiscentiam in renatis separari a reatu , illam remanere .
hunc vero prorsus per baptismum deleri, ita ut in baptizatis , in quibus adhue illa ad agonem luctamque perseverat, nihil sit amplius damnationis antiquae.
PRO sITIO I. Originale peccatum non est mala ac perversa substantia, ut affrmavit Illyricus.
Vidimus enim in primae Partis lib. I. cap. VI II. malum non esse
substantiam , ut Manichaei excogitarunt, ideoque sententia Illyrici ad horum , qui principium sempiternum cujusque mali temere statuerunt, insaniam proxime accedit. Diquitas quippe usu non essubstantia ἔ non enim iniquitas es natura, quam formavit Deus, sed iniquitas est perversitas, quam fecit homo . Inquit S. P. Augustinus Conc. i. in Psal. 68. Atqui peccatum originale est malum S iniquitas i Ergo peccatum originale non est substantia . interius: Substantia spiritualis, cum sit
physice ineorruptibilis, nullam aliam mutationem patitur, quam ac cidentalem , assectuum scilicet, aut operationum suarum . Diabolus ergo, aut Adae praevaricatio novam rationalem substantiam non potuit ossicere . Rursus evertitur error Illyrici ex eiusdein principiis ; docet enim posse hominem considerari physice ac theologice: hominis autem substantiam physice post Adae lapsum eam dein perseverare , atque Theologice fuisse mutatam. Profert ipsius testimonia L Herminier tom. 6.pag. i . At mutatio Theologica non est substantialis, ut liquet i Ergo per originalem reatum minime nova quaedam natura producta est. De inde per baptismum deletur peccatum; at substantiam quis sanae mentis dixerit auferri Rursus quod idem est, homo cum originali peccato,
ac regeneratus eadem persona est, unumque individuum . Remanet e
go in eo semper eadem species, eademque substantia . opp. i. Homo creatus est ad imaginem S similitudinem Dei: atque haec imago sita est in facultate intelligendi Sc volendi, ideoque in ipsa animae rationalis suhstantia. Adam peccando divinam imaginem ac similitudinem perdidit. Igitur perdidit priorem substantiana . Resp.dist. minorem Adam
44쪽
Liber Decimustertius. cap. v. et
Adam peeeando amisit divinam imaginem quantum ad tharacteres Rornamenta gratiarum, Con. quantum ad ipsim intellectricem naturam ,
nego. Simul enim , inquit Cyrillus in cap. l. Evang. Ioan ., ω vitam
ereaturae spiritus indidit, ct suos eharacteres divinitus imprest. L erata os illa similitudo Dei ineursu peceati, nee jam charafieres eravi mplius elari or Ulendidi, fedsubobseuri, ae tenebris obvoluti. Vide quae de imagine Dei, ad quam factus est Adam, scripsimus praecedenti
libro cap. v m. r.& 2. propositione. Ob. 2. Sacrae literae exprimunt originale peccatum nonnullis notis, quae sgnificant propriam veramque substantiam . Etenim Gen. VI i I. v. a I. appellatur in Hebr. Cod. Figmentum eordis malum . Ad Rom. I. 6. Vetus homo . Matth. xv. I9. principium effciens malarum cogitationum , aliorumque vitiorum : & alibi Semen serpentis, caro, Adam errenus, o c. ra Resp. haec omnia dici metonymice , ct propter vitiatae originis effecta. Ita Gen. vi i l. 'merium cordis accipitur pro Cupiditatibus , ac desideriis ; unde recte Vulgata habet: Sensus euis, o
colitatio bominis is malum pro fune . Nec desunt innumera exempla . Quid est enim scrutari renes , cor effundere , conglutinari animam , Accetera huiusmodi, nisi metonymiae, in quibus caussia ponitur pro effectu Item novus Lomo , de quo Paulus ad Rom. XI I. 2, ct 2. ad Corinth. V. I . significare novitatem sensus , gratiam, iustitiam , renovationem
Spiritus Sancti, ex ipsa lectione manifestum est. Itaque nihil aliud ex
adversi, connotat homo vetur ι quam desideria carnis , concupistentiam, nequitiam , Sc sanctitaris & gratiae priνationem . Principium vero , a quo sunt inordinatae cogitationes, est ipsa voluntas perversis assecta cupiditatibus , in Evangelio Matthaei eor eadem ratione appellata : nam operis mali caussa nulla alia est, quam substantia bona mutabilis ac deficiens. Oh pravam denique assectionem homo lapsus caro . terraque nun-ςupatur ἰ quod opera carnis perficiat, non spiritus: in terram enim, con
Cretionemque corpoream animum abjisse , nequit, si habet animum LIllyricus opinari . OpP- 3. Propter originalem noxam quilibet homo nascitur filiu helaboli. Gignitur ergo a diabolo maligna substantia Res p. dist. antis Quilibet homo nascitur filius diaboli, scilicet, cum peccato , quo dia holi mancipium redditur, conc. cum substantia , quae a diabolo gene ratur, nego. Cum Adimantus Manichaeus consimili argumentation aliquam suhstantiam malam conaretur evincere ex verbis Christi Ioan. l. 44. Vos ex Patre diabolo esis ς S. P. Augustinus in libro adversus hunc Manichaei discipulum cap. s. ait, Tribus modis in Scripturis sanctis filiorum nomen Meipitur : uno secundam naturam , quomodo
I ae dieitur Alius Abrahae r alio seeundum dest,inam , Hut filior suo
oppellat postolus, qui ab illo didicerunt Evangelium: tertio Λων- cum imitatiouem, Aut Aios Goraba uos vocat podotus, qui H ἔ;
45쪽
fidem λἰtamur . Qui ergo propria voluntate peccant, duobus postre. mis modis filii Diaboli nuncupantur, atque de his loquitur memorato loco Ioannes . Quantum vero spectat ad parvulos , S ad originale peccatum , haec responso plane non satisfacit; nam peccatum istud non contrahitur imitatione e S tamen Gaspar Iuventia, ct alii quidam .hac ratione argumentum dissolvunt . At ego dico homines nasci filios Diaboli non secundum naturam , non secundum doctrinam ., non secundum imitationem et sed secundum legem peccati, cui natura ob primi hominis transgressionem adstringitur, quemadmodum in baptisno regonerantur in filios Dei , quoniam soluto originali reatu liberia potestate daemonis in Dei similitudinem renovantur. Erit ergo triplex illa filiorum acceptio a magno Augustino non satis exposita Ita sane . diuod dixi : Tribus modis in Seripturis Sanctis Νiorum nomen accipitur,
minas eonsiderate dictum est; ct alios enim quo am modos sine dubio praetermisimus, 'ut dicitur filius gehennae, vel filius adoptivus. aeua
utique nee secundum naturam , nee fecundum doctrinam , nec secun mimitationem dicuntur. Idem Augustinus in i . Retrach. cap. XX II. Opp. ultimo. Tametsi Diabolus non sit conditor rationalium creaturarum , potest tamen harum substantiam in deteriorem commutare, non minus ac vinum in acetum , Iac in caseum , & laterem in Iuturnia convertimus : ac reapse commutavisse ex eo constat, quod modo humana natura legi Dei est dissormis , ct a priori, quam Deus instituit, lange diνersa ra Resp. Substantiam spiritualem non posse sit perinductis
accidentibus corrumpi, S consequenter extra or hi tam Flaccum divertere ad casearias & latericias tabernas ς non enim fingitur animus ad instar coctilis lateris , neque ex lacte coagulatur . Sed S accurati philosophi negant in allatis exemplis produci novam substantiam a materiei dispositione diversim . Vitiata autem per peccatum natura primitus institutae contraria est, ut infirmus sano, ut pauper diviti, ut deformis venusto, idei , non quod alia su hstantia sit, sed quod infirmitati. miseriis , &peccati inquinamento nascatur obnoxia . Hanc appellitant Scholae oppo-stionem pri Mati am; nec alia riatione dicimur difformes legi, nisi quia deis est rectitudo justitiae S aequitatis in membris nostris, legi, quae in mente est, adversanti hus Oh inditum languorem , & pestem concupiscentiae, stam teneri humano tristis orieo dedit,
ut seribit libro ix. ad Childericum Fortunatus .l 'RomsITIO II. Peccatum originale non est ipsum Adami personale delictum. Demonstratur I. quoniam haec doctrina repugnare videtur Sacro in sanctae Synodo Tridentinae , quae sess. v. can. 3. definit, peccatum , quodori lue unum est, ct propagatione, non imitatione transfusum , omni-δus inesse unicatque proprium : In sententia autem Catharini S Pighii
huc peccatum extitissct in Adam re ipsa. atque in potaris per sulat
46쪽
Liber DecImustertius. Cap. V. 43
mputationem , ideoque non esset cujusque hominis proprium : Ergo haec sententia Sacrosanctae Synodi decretis repugnat. II. Deleri hoc
peccatum , ut eadem Synodus decernit proximo Canone ν, non est dunia taxat ipsium non imputari. Igitur contrahi hoc peccatum non est tantummodo idem Adae posteris imputari. III. Ut Apostolus scribit ad
Rom. v. ia, ct definit altera Synodus Arauxicana Can. 2, per Adae praeVaricationem in omne genus hominum peccatum pertransiit: Aenon pertransit ipsum mel actuale delictum Adae , quod fuit actus immanens , & propria ejusdem transgressio : Non est ergo Originaria culinpa Adami actualis praevaricatio. IV. Aliquod est inter caussam ejusqucterictum distrimen : Peccatum Adae, quomodo ex eodem Apostolo, S cit. Canone Araiaxicano colligitur, originariae culpae caussa est ἔ Igitur Adae peccatum a culpa originaria discrepat. Postremo : Iustitia .
quae nobis per Christum tribuitur, non est quaedam extrinseca denominatio , sed nobis revera inhaeret. Ergo & inhaeret vere, proprieque a Peccatum , quod per Adam in omnes pertransiit; nam Apostolus me morato Ioco versu i 8. & 9. de peccato , atque de justitia eodem pro sus modo verba facit. Objicies. At versu ia. ait Apostolus : In quo omnes peceaverunt reodemque V. I9. Per unius inobedientiam peeeatores constituti sunt mutari . Augustinus etiam lib. I i. de peccat. meritis cap. 6. inquit: Pecca to osseudentis Adam leuentur obnoxii ta Resp. haec de caussa efficiente ac prima, ob quam maculam originariam contrahimus, accipienda esse . Fuit autem haec effectrix caussa proculdubio perversa Adami vo-
Iunias. . Et de sensu Apostoli satis nunc , S in superioribus dictum est . De Augustino pariter liquet ex dictis praecedenti cap. I. ad quintam, Asextam oppositionem : nemo quippe negat originariam maculam ex primi hominis voluntate manasse . Quamobrem , si ita Pighium & Catharinum hcnigne possumus explicare , ut in Originali peccato quod ii hcrum & voluntarium est, sola sit extrinseca denominatio , inhaereat tamen singulis nondum regeneratis peccati macula , erit eorum sententia catholica S vera: sed nimis crude, ct confidenter peccatum originarium in sola imputatione constituerunt; quod praebuit Suaresio, aliisque Theologis occasionem refellendi illorum assertum tanquam haereticum a Rut erroneum saltem , ct periculosum in fide. PRO sITIO III. Peccatum originale nihiI est aliud, quam coneuis Pitantia cum reatu , sive vitium ex morbida qualitate contractum ab anima , cui inest reatus culpae , seu privatio originalis Iustitiae , adeo . ut concupistentia si originariae cuIpae quasi materies, reatus vero sit
illud , quod appellant TheoIogi formale peccati.
Antequam sententiam nostram adversus Recentiores Scholasticos Confirmare aggrediamur, animadvertendum est , concupiscentiam non
47쪽
potentiarum animae, unde consurgunt motus repugnantes ratIonI : msuperiori libro cap. x I ii. fuit explicatum . Notandum etiam , quod in unoquoque peccato invenitur sua quasi materies, sive substratum et &forma, sive malitia , in qua primario sita est ratio peccati et ut in actuali Icccato est actio , & desectus debitae rectitudinis, illa quasi materia ,
cie quasi forma ejusilem peccati. Observandum quoque, originale peccatum esse natura sua habituale . Est autem discrimen inter actuale .ct habituale peccatum , quod in illo transiit materia , ipsa videlicet opellatio , & remanet culpae reatus , ut dum praeterit actus sacrificii idolis oblati, remanet in anima idololatriae crimen , ct macula . In peccato autum habituali etiam ablato reatu , remanet materiai videlicet prava quaedam affectio & inordinatio , quae inclinat ad iniquos pravosque actus ς ut constat in habitu & consuetudine vinolentiae. Haec est Augustiniana doctrina in vi. contra Julianum libro cap. XVI l I. num. , S liola actus, habitusque perceptione deprehenditur . Ouam doctrinania approbat notisque collustrat eruditus Iesu ita Edmundus Simonnet tom. r. Instit. tract. v. disp. s. art. X. Ego tamen his paucis ex Augustino depromptis contentus ero.
Nunc propositio demonstratur. Ac primo et Tantum abest , ut haec sententia Τ ridentino Concilio adversetur , quemadmodum contemdunt moderni quidam Theologi, quin hac praesertim huius Synodi canones explicantur , muniuntur, & haereticorum error sententia eadem exploditur. Immerito ergo refellitur. Prob. antecedens . Inviolabile Tridentinae Synodi decretum est sese. V. Tolli per brpismum totum id, quod veram ct propriam peccati rationem habet. Item manere in baptigatis nevisentiam , O fomitem . Rursus hanc concupiscentiam peccatum appellari ab Apostolo , non quod vere , ct proprie in renatis peccatum sit, sed quia ex peccato es, re ad pereatum inclinat. Atque haec est expressa sententia Augustini lib. i. de Nuptiis & Concup. cap. 26.
lib. I. de Peccator. meritis cap. 29. lib. Ir. cap. 4. R 34. Sc. Atqui haec omnia propositione nostra asseruntur, S confirmantur; dicimus enim per baptismi im de Ieri concuniscentiae reatum, atque illud quod ratione
sua peccatum est , iustitiae scilicet nuditatem , per quam nascimur filii
irae ἔ remanere autem ipsam concupiscentiam , animique Ianguorem I quae sane concupistentia in renatis peccatum proprie non est, quoniam illud , quod habet in peccato habituali rationem materiae , soluto rea. tu , S adveniente gratia sanctificante , remanet, ut constat ex Pra Aqualibet consuetudine: at, quamquam remanet, non imputatur in
culpam , sed ad malum adhuc inclinat, & si ei voluntas gratia adju-Vante resistat, non peccat, sed potius meretur. Itaque sententia n sim cum decretis Oecumenicae Synodi amussim congruit.
48쪽
Liber Decimustertius. Cap. V. ης
solus Trevirensis Antistes Pelargus asseruit originale peleatum sit utris esse in privatione originalis justitiae , quod statim impugnatum fuit ali
Antonio Episco no Canariensi. Duae autem aliae sententiae ab Angelo Paschali, S Balthasare Eredia Praedicatoribus doctissimis propia natae sunt: quarum prior erat perturbationem , inordinationemque faculata tum , quae subjiciuntur arbitrio, esse originariae culpae materiam; peris turbationem vero ipsius arbitrii relate ad Deum esse formam, qua hujus culpae constituitur natura e ct altera sententia ab hac tantummodo di screpabat , quod contenderet originalis peccati naturam conflari eκ memorata debiti ordinis destitutione, seu facultates animi huiusnodi ordine carentes, ae praesert in concupiscendi vim, hoc est, propensionein animi ad fluxa bona esse id, quod peccato originali substernitur. His inquit Cardin. Pallav. lib. vi I. cap. 8.) communiter assererieban tur. At hoc idem nos assirmamus , imo has omnes simul sententias de sendimus. Ergo Tridentinorum Patrum sensa cum nostris plane conveniunt .
Praeterea probatur propositio auctoritate Augustini. Qui lib. de peccat. merit. cap. 4. Coucupiscentia cinquit , tauquam lex peccati maneus in membris corporis mortis brius cum parvulis nascitur , in parvulis baptizatis a reatu solvitur, ad arauem relinquitur, sute a ovem mortuos natu damnatione persequitur . Parvulos non baptizator reos in nectit, dr tanquam irae Alios etiamsi parvuli moriantur, ad condemnationem trabit. Innumeris autem in locis docet per baptismum solvi huiua concupiscentiae reatum . Ita loco nuper laudato : Sotato reatu, quo vim Eros detinebat, Magonem maset. Tum lib. I. de Nuptiis cap. 23. Hotaucupiscentia, quae si saeramento regenerationis expiatur, profecto pe eati vinculum generatione trajicit is posteror, nisi ab illo ct ipsi regenό-
ratione fore intur. Libro etiam vi. ad Worsus Iul. cap. I 8. non semel reperitii , eoueupiscentiam manere actu, ct praeterire ream. In libro pariter I. Retract. cap. Is . ait: Concupiscentia reatus in baptismate solvitur , sed ἐπfirmitas manet. Haec & alia plura nequeunt explicari, quod Augustinus tantum velit concupiscentiam comitari originarium peccatum non ad hujus naturam , tanquam substratum ., sive meteriam spectare. Enimvero apertissima sententia Augustini est , concupiscentiam solvi ireatu : ergo reatus concupiscentiae inest ante hapti sinum . Augustinus ait concupiscentiam non baptizatos reos innectere , &, si decedant non regenerati, ad condemnationem trahere : haeret itaque ei turpis maeula , ct culpa , a qua in baptismo sejungitur . Repetit concupiscen- iam a reatu solutam manere ad agonem : inerat ergo ei vulnus mortis S fit post remedium stitnulus , & occasio certaminis . Accedit non solum auctoritas , verum etiam ratio D. Thomae , euius verba, ut Salmanticenses scribunt memorato loco β. 4. nullania congruam explicationem in contrarium admittunt. Nam I. a. q. 82.
49쪽
ari. 3. alte Privatio originalis justitia, per quam voluntas obdebatuν
Deo, est formale in pereato originali: omnis autem alia inordinatio virium animae, se habet in peeeato originali, sicut quiddam materiale . Inoris dinatio autem Sirium animae in Me praecipue attenditur , quod inordia te convertuntur ad bonum commutabile, qua quidem inordinatiommmuni nomine appellatur eone iscentia. Et ita peccatum originale materialiter quidem es eoncupiscentia , formaliter vero est defetius friginalis iustitiae . Quod repetit in a. sent. dist. Io. q. I. art. I. S q. q. Ee malo art. 2. Falluntur autem qui cum Ludovico Haheri tradi. de Peccatis cap. 7. Paragrapho a M. Oh illa Angelici Doctoris verba , Ilaus quiddam materiale , arbitrantur satis demonstrari, quod concupisceno ia conjungitur quidem eum originali peccato, sed ad illius constitutionem non pertinet. Principio enim laudata q. 82. assertum suum ex eo probat, quod ita spectat ordinatio facultatum animae ad Originariam iustitiam, sicut illarum perturbatio ad originale peccatum . Ordinationem autem virium animae per se ad originalem iustitia in pertinuisse ,
satis arbitror exploratum , ct traditur ab ipso Haberi cap. IV. de Creatione q. q. Deinde in distin6tionein xxx. 2. libri docet S. Thomas , ita peccatum originale consistere in deordinatione naturae, quomodo peccatum actuale situm est in deordinatione actus. At deordinationem actus non esse substratum actualis culpae, cui inest peccati macula . quis homo non asserit λ Sanctus ergo Thomas ideo concupiscentiam non mate. riam ab lute , sed quasi materiale compellat, non quod mini ine spe. Etet ad originarii peccati naturam , sed quoniam nec corpus, nec sensus, nec substantia , nec materia propria est , ut alio in loco monstravi. Idco recte Salmanticenses aiunt non possh testimonia Di Wi Thomae extorqueri: S L'Herminier tona. vi. pag. zon. ingenue scripsit: μπς
fuisse S. Nomae sententiam negare non possumus.
Demonstratur quoque ratione petita a D. Bonaventura a. sent. dist. XXX. art. 2. Etenim Originarium peccatum , ut supra di inun est , habituale est dicendum . Peccatum autem habituale non tantum coin-
plectitur privationem gratiae sanctificantis, sed etiam immoderatam quamdam affectionem. quae intrinsece illud constituit, licet haec possita reatu separari, & separetur reapse, si anima per gratiam sanctificantem habitualiter convertatur in Deum, S a dominatu , quo premebatur , divinitus liberetur . Petenti enim quid sit peccatum habituale fornicationis , aut ebrietatis , optime respondetur esse immoderatum apri petitum potus, seu veneris, vitio per ejus materiam descripto e quem admodum dicitur recte esse privationem castitatis ac temperantiae , de monstrata ratione horum habituum )mali. Ita ergo , inquit Seraphi
50쪽
Liber Decimustertius. Cap. V. ς'
Leet una notἰ et 'fum babituale pereatum ratione ejus, quod es laia. o habens modum conversionis et altera vero rationem privationis .
Concedendum est igitur, ficut rationes ostendunt, ct Maxister dieit iis Dera, quos ori inale peccatum est concupiscentia ἔ ct bae non quaecunisque , sed reneupiscentia prout claudit in Ie debitae justitia earentiam .
Nec male appelIatur a nobis haec originari I peceati materia vitium ex morbida qualitate contractum . Ut enim scripsi superioris libri cap. II. describitur concupiscentia a D. Parente Augustino , eqsectio quadam malae qualitatis flaut languor. Atque in libro x i. de Gen. ad literam
Cap. 32. n. 42. de protoparentibus ait: Corpus eorum duxit morbidam
ct pestiferam qetalitatem . A qua infici animam apertissime docet Augustinus lib. v. contra Iulianum can. 9. num. xiv. aliisque in loci S . His autem accedit, quod eidem Iuliano obiicienti non posse qualitatem de subjecto in subieetiim migrare, expostisque qualitatis generibus , ut
traduntur in ea tegoriis Aristotelicis , ad nullum illorum concupiscentiam reduci et Sanctus Pater libro vi. cap. κνr i t. deinon strat ex Prin
cipiis ejusdem Iuliani spectare ad tertiam qualitatis speciem , quae es affectio & assectionalis qualitas . Hanc enim cum definiisset haereticus , ΑΤ Monalis qualitas ex majoribus orta caussis ita inhaerescit, ut austmagnis molitiouibus, aut uultis omnino separetur : infert Augustinus concupiscentiam esse qualitatem assectionalem , quoniam miser homoeclamat adversus talem qualitatem: Velle adjacet mihi, perficere autem bonum non invenio . Argumento autem Iuliani Occurrit dicendo, qualitatem affectionalem non emigrare de substantia iti substantiam, sed transire aliam ejusdem generis quodam operante eontagio, sicut de parentibus morbidis morbida soboles procreathr. Ouod lib. ν. cap. XIV. num .s I. pluribus exemplis confirmat. In Augustiniana ergo Schola negari nota Potest concupiscentiam , quae originalis peccati materia est , rectissime ab Ariminensi in a. dist. xxx. art. a. concl. I. appellari vitium derivatum ex morbida qualitate . Illud tamen non probo , quod is prope finem articuli supponens iuxta placita Peripatetica omnem qualitatem esse en titatem aliquam , ait huiusmodi vitium ae pestem fuisse immissum flata ac sibilo venenosi serpentis . Et nihilominus in hoc etiam errore studium Ariminensis commendo et cum similia tradat Auctor librorum
Hypognosticon lib. iv, qui Augustino olim tribuebantur. At a stylo Augustiniano , S solidae argumentationis forma illos ahhorrere vide runt Critici posteriores . Est ergo concupiscentia per Augustinus . . quasi languor & infirmitas e videlicet non positiva entitas, ut probare contendit Petrus Manso quaest. iv. de Originali peccato j. 4, sed prava quaeda in assectio , si ve vires ipsae animi recto ordine destitutae, quem admodum languor & infirmitas valetudinis est mala corporis habitudo