장음표시 사용
191쪽
3 s s Hugonis Donelli Comment. in Cod.
- L. aeuoniam p. Impp. Dioclet. & Maximian. A A. & CC. Eu bino. Goniam sororem tuam prius defunctam esse proponir, quam agnosceret, an a fratre ses aliquid hereditatis fuisset relictum: manifestum, atque evidenses, antequam ρro herede gereret, vel bonorum possessisum admitterra, δε-jDucti , successionem eam non potuisse ad heredes suos iransmittere. PP. Kal.
T. Heredi atem, quam quis sibi deuiam
uvorat, adeundo, vel pro herede eerendo acquirere nemo potest.2. Haereritas non adita, quanuis sine vitio heredis adita non sit, ad he
HlC statuuntur duae sententiae, quas initio huius tituli attigi. Prior i eli
neminem posse adeundo, aut pro heredegerendo hereditatem acquirere, quan vis
sibi delatam, si ignoret eam hereditatem sibi delatam esse . quae sententia eXpressa est in I uis Instit. de hered. quaL, Altera i sententia ell. hereditatem non aditam, quanuis sine vitio heredis adita
non sit, ad heredes eius non transmitti; regula iuris antiqui, quae refertur & conis firmatur L. antea, I in novismo, inst. 3 de ead toti aed. Sed an t heres ius adeundi saltem . quod hahuit, ad heredes suos trant mittit 8 Et regulae lententia hae e fuit: neque hereditatem. neque ius hereditatis adeundae tranimitii. Quod optima ratione conlii tutum eli Nam neres heredis qui hereditatem non adiit, aut voluit eam hereditatem adire ut hereditatem sui anteceia foris, & id faeere non potuit, quoniam illi quae lita non fuit: aut voluit adire ut hereditatem eius cuius iussu & a quo delata erat suo antecessori; & hoc multo minus facere potuit, quia illius non est heres . Cum igitur nullo iure possit hanc hereditatem acquirere, bene statuitur hane hereditatem ad eos non transmitti .
3. An ius adeundi ad heredes transmi
. Hereditas non adita eertis in casibus ad heredes transmitti potest.
s. Causa, cur hereditar nou adita transmitti possit, duplex assiguatur.
Hoc tamen i ius non est perpetuum, sed quibusdam in casibus hereditas non adita ad heredes transmutitur; quod itatuitur partim ex persona, partim e X caussa.
Ex personis tunc, cum agitur de hereditate parentum in liheros tramittenda, de qua eil eonititutio Theodosii L. unic. infde his, qui ante aster. tab. Cuius menti eli in ae S in novissimo. de ead. x II. CausIa, t eur plae eat hereditatem non saditam transmitti, eli duplex. Prima, si heres, cui ius deliberandi tribuitur confli- tutione . intra tempus ad deliberandum praestitutum decesserit, L. eum in antiquioribus, inst. hic. cuius item mentio est in d. I. in noυissimo. Altera caussa est, si is, qui legitimus heres esse poterat defuncto. initii inus sit ab eo, testamento suo, in quo is, qui in utero erat, praeteritus sit. Nam si hic, dum
pendet an postumus nascatur, neC ne,
decesserit, non adita hereditate: placet eius heredes petere posse bonorum ponsessionem ex aequo & hono, L. iuud, S. aut . L. sequen. de bonor. ρυ Τ contra
rabul. L. ventre, de acquirenae hereri
Has quoque exceptiones attigimus supra ad L. emancipata, fur. qui ad bon. pos admις. Poss.
192쪽
3uer Ad Tit. XXX. Lib. VI. C. de Iure deliber. Z c. 3 ues
Mn. Dioclet. 3c Maxim. Α A. & CC. Claudio. Liset incontinenti seu heredes se staternis non immiscuerint bonis: tamen ignorantes delatam sibi Use hereditatem, longi temporis ρraescriptione, quo minus hanc recte vindicent, excludi non possunt S. M L. Calend. Ianuar. Sirmii. AH OlfsUM MARIA.
1. - vix die uti hereditatem obstet sim
gi temporis praescriptio. Filius, qui in potestate patris morientis fuit, patri defuncto exititit ipso iure suus heres, etiamsi ignoret patrem defunctum esse, L. 3. fur. hic Heres factus hereditatem sui iuris recte vindicata quibusvis possessoribus, qui hereditatem pro herede, ut possessores possident, L.
regatariter. v. de hered. petit. L. Bereritas, fur. d. ii tui. de tet. hereae, Quaesium t est . an vindicanti obstet longi temporis praescriptio, si is, a quo hereditas vindicatur, nona fide eam hereditatem longo tempore possederit, id ell, Io. annos inter praetentes, Lo inter absentes, L. sitim. ino. de DV. temp. praescri t. L. ult. de usucap. transfor. infra. Movent quintionem conliitutiones, quibus
. emeitur, his, qui rem aliquam hona fide& iuilo titulo initio possident, competere
praescriptionem longi temporis, L. t. Stot. tit. infr. de praefer. ιong. te . Et placet hereditatem vindicanti non ol, stare longi temporis praescriptionem, quicunque heres sit, qui hereditatem vindicabit, ut hie traditur, & L. hereditatis. sum . de pet . hered. Leg. diutina, in D. de raeser t. long. tempor. L. heressitatem, inst. in quibus ea sis Dug. temp. praeseripi. cessNon obstat, quod Iongi temporis praescriptio bonae fidei possessori datur. Non x. uid si tossessor triginta annis possederit hereditatem y enim solum hae eonditione datur, si quis hona fide pollederit, sed hoc amplius, si
iusto titulo. d. L. 1. S L. penaD. L. num, de rei viudieat. Is autem, a quo hereditas petitur, nullo iure possidet: quae ratio significatur in dicta L. Mutina, tuo. de Arg. tempor. yraescript . tque dicta L. hereditatem, inis. in quib. caussis cessuri. se . praescript . idque intelligitur ex definitione possessionis. Nam petitio hereditatis competit adversus eum, qui pro herede, prove possessore possidet, LL. roguiariter, de hereae pet. is autem
possidere dicitur pro herede, qui putat se heredem esse, & non est. Pro possessore autem possidet praedo, ideli, is, qui non
putat etiam se heredem esse, L. pro b rede, tu strin. X I. ED. eum L. se . depex. bereae Neuter igitur illorum titulo possidet. tum neuter sit heres, nec illi prodest, s putet se heredem esse: non enim ideo heres est . quia se esse putat.
Denique error tituli usucapionem non ad
fert, L. Comus, de Uue . Quid si t pos-
sellor hereditatis 3 o. annis pollederit hereditatem' Respondeo ι Nocebit vindican ii heredi triginta annorum praescriptio, sive fit filius defuncti, sive extraneus, L. scut, inst. de praescript. 3 . vel ε . au-
193쪽
Hugonis Donelli Cominent. in Cod. 3 66
inopia patris te excusat, neque vis fratris portionem tuam vel lsamen uineripientis arcere de exactione creditorum, qui iure cisili pro hereditaria pom.1tone te conveniunς, potes. S. XVI. Kal. Ian. Sirmii, Caesarisus Coss
Y. Is Dis heressibus idem valet immi
tro, quod in Extraneis aditio aut pro herede gesto; obiter ut aeque
inna in extraneis t hereditatis 1dlis
tio, aut pro herede gestio, id va- .let in suis heredibus immixtio. Heres extraneus hereditatem adeundo. ut
pro herede gerendo fit heres, ita ut iure civili postea repudiare non possit L. inst. Prox. rit. Eodem modo & suus here . eum se bonis paternis immiscuit, ita enficitur iure civili suus heres. vi nec iure praetorio habeat abstinendi facultatem L. neeti νris de aeq. fer. in suis heredibus immileere se bonis id ipsum est, quod in extraneis pro herede gerere, idest t. se immiscet filius bonis paternis, cum aliquid
gerit tanquam heres patris, L. eum β uis, de ac . her. Sed extraneus dieitur
adire & pro herede, idest, tanquam h8- res gerere ι quia venit ad hona nondam quae uia, sed oblata tantum, idque facit, non quia iam sit heres, sed quali heres. Suus autem priusquam sese immisceat patri heres ell, & dominus rerum hereditariarum: ideo si eas res attingit, dicitur se suis bonis immiscere. Et haec de maiore Ly. annis herede diis cta sunt, ut initio huius rescripti dictumelii quia minor sive hereditatem adierit, eum esset extraneus, sive suus se immiscuerit, ita fit iure communi heres, ut
erus hereditariam occupaverit, ar
tamen possit impetrate in integrum festiis tutionem, ut sibi repudiare, aut sese ab stinere liceat branis, tit. si at minor δελι steat fi red. δερ. Haeres ita t factus, ruut supra dictum eli, llatim obligatur creditoribus hereditariis. de quo effectu hie agitur, quaeriturque primum . quid si hereditas eius non fuerit solvendo Respondetur, eum nihilominus obligari hereditariis ereditoribus, pro qua parte herεs est, ut s non solvendo si hereditas, de suo dependere cogatur, L. mo δ, aestiq. hered. Rursum t quid si huiux here- 3 dis stater. vel aliuὴ bortionem eius hereditariam ei occupavit, ut non hAbeat, undentisfacere polliν creditoribus Respondeo, hoe ei nihil prodeste adversus Et editores, optima ratione: nam quod portio eius h reditaria occupatur ab aliis, casus fortui- tui est. Porro neque ineendium, neque quivis alius casus sortuitus, aere alieno eximit ereditorem . L. νη istarium, D'. sieret. per. Praete ex h&e ipsa occupatibiniuria eli, quae fit heredi: intoriam sibi factam heres ad aliorum iniuriam proseris non debet: seu intutia chi facta. non de-het noeere aliis. c. si pis imp=adentiam, in princi de evia.
194쪽
ι 61 Ad Tit. XXX. Lib. VI. C. de Iure delibes . dcc. 36 a
tibi legitimae quaereudae successisn abfumere, neque hereditarios manumit
te O Iemos, his prae re tiberimm potuis. S. VI. Id. Reb. Simili, in. Cos . SUMMARIUM.
a. menta filiosamilias hereditate pater in potes invito Mis repudiare
hereditatem, vet Fare ae uirere, vel pes hereditarias a Iehare.
HEreditate filiosa milias delat fit quanuis
hereditas adita 1equiratur patri in totum , aut saltem 1equiratur eius fructus i amen soli filio hereditas desertur, ita ut hisi filio adeunte acquiri non possit t quia si ree usibit hereditatem, eogi non potest. Hoe ius in servo herede instituto locum habet. multo magis in filiosa milias, L. 1.
sunt consequentia. quae hoc rescripto tras duntur: scilicet, delata r filiosamilias hereditate, patrem non ptisse invito filio repudiare hereditatem, vel eam acquirere, vel res hereditarias alienare, & in summaius filii inviti imminuere facto suo non poteti: non potest pxter eam hereditatem repudiare sine filio. quia nec eo invito acquirere potest, L. is qui heres . s. ut . L. ir potes δε ae stir. heyed. Non potest
pater e1m hereditatem acquire te invito filio. quih solus tequirere poteil, cui delata est, L. si quis extraneas. t. oae vir. hereae Filio autem delata eli hereditas, non patri. Quod si pater invito filio acquirere una potest, palam eli. eues servos hereditarios manumittere non posse, res hereditarias vendere, aut de eae thris rebus flatuere: naee enim solus dominus facere poteli, iuxta regulam iuris: Nemo plas, ege. de reg. iar lam autemhflectum e si ptimum dominum non es h. Hine intelligi pol fit lieete filio hereditat bsibi delata proerallinare 1 ditionem, & in id ἰtempus reiieeth. dum sui iuris esti eiktur, ut tui iuris fictus hereditatem adeu6dci sibi aequirit in totum, & quod ad proprietatem , & quod ad usumfructusti itinet, L. non es dabiam, iU. h. tit.
195쪽
Hugonis Donelli Comment. in Cod. 36
p. Constant. A. ad Leontium Comitem Orientis.
Non est sibium, si priusquam Itius iussu patris adrerit hereditatem, propriae potestatis esse ius sit, arbitrio suo eundem hanc sibi potui e quaer
r. Filius am. fui iuris factus an suo 3. luare statri aequiratur, quod stipu-
arbitris heredita em antea sibi δε- Iatus es filiusfam. sub conditione, Iatam adire possit , S si potest, quandocuηque ea ex tis eras ; uou au- utrum fibi, an ρatri acquirat . tem hereditas Uiosam. Muta, Sx. 2uae dabitandi ratio. eidem ram emauciFato quaest a.
Filiolamilias delata hereditate . si prius- L. si uxorem, infra. de eondition. insere. quam adiret, sui iuris factus sit, puta idque significatur in dicta L. st mitium
1 a patre emancipatus: quaeritur, t si poll- malias, de ver, obligat. Differentiae ra. ea hereditatem adire velit, utrum suo ar- tio multum quae lita eit, in quo aliis aliud hi trio possit, & si potest, uirum ei, an videtur. Haec ratio, quam dicam, certa patri acquiratur eatenus, quatenus acqui- est. Unumquodque per filium patri acquiri iasilum ellet, si dum erat in potestate. eam potest dua: us de caussis; vel quia filii fa- adiit et ' Et respondetur, eum non totum milias iam quaesitum iit; vel quia in eo arbitratu suo adire poste, sed etiam si adi- acquirendo filiusfamilias aliquid fecerit. ret, sibi hereditatem aequirere in solidum. Nam qucid filiusfamilias fecit, dixit ve . x nihil patri. Movebat i in contrariam sen- quod ad acquirendum pertineat, id fecit et eritiam exemplum ili putationis & contra- & dixisse pater videtur voee filii., S. stetuum. Nam si filiusfamilias stipulatus sit vero. g. pos mortem, Instit. de iuuti sub eonditione, si navis ex Asia venerit, stipui. L. quodcunque, de verb. obligat. quanuis emancipato eo conditio postea ex- Ex hae ratione fit, ut itipulatio condi. sallit; tamen nihilominus obligationem & tionalis a filiosa milias interpolita, statim . aetionem acquiri Patri, non filio, ut spe- acquiratur patii a quia et ii pendente conctetur id tempus, quod ante fuit, non id, ditione nulla obligatio elle potest, quae quo conditio exsistit. At hereditas cum acquiratur vel patri, vel filio; tamen filius defertur filiola milias, omnino sub condi- ilipulatus eli, ut proinde habendum sit , tione acquiritur, si eam adeat; proinde si quasi pater stipulatus esset. Quod si pater
pendente conditione hac. sui iuris fiat, stipulatus esset, nemo negaret, quando-& pollea hereditatem adeat, eodem exem- cunque conditione exsistente, obligatio-plo videtur diei debuisse hereditatem pa- nem aequiri patri. At in Iegatis & heretri aequiri, non filio, ut spectetur id tem- ditatibus, quae sub conditione deseruntur. pus, quo conditio existitit. De conditio- vel exprella, vel tacita, nulla ex his cauia n1li stipulatione dictum est in L .s Mius- sis intereedit pendente conditione, pro- familias, de verb. obtigat. pter quam caussam hereditas, aut legatum Respondeo: exemplum nos movere non patri acquiri polsit. Nam pendente con-s debet. Nam inter omnes iuris auctores t ditione legati, aut hereditatis nulla res ell, eonstat, differre in hac re ili putationes a quae acquiratur, eliam filio, nedum ea tella mentis, leu differre, utrum filiusn- tri, arg. L. cedere, de verώ. signis. Sed milias ili puletur aliquid, & hoe sub con- nec in legato, aut hereditate voluntas fiditione: an vero filio familias deseratur ali j lii familias intervenit, qua legatum. aut quid testamento. Sub conditione stipula. hereditas deferatur. Haec enim deferuntio fit, ut omnimodo acquiratur patri, tur sola voluntate testatoris fine facto he- quandocunque condilio exstiterit. Quod redis, aut legatarii. Manifesta igitur ratio autem testamento relictum eli sub condi- est, ciu neque legatum conditionale . ne.
tione, id non aliter acquiritur patri, quam que hereditas patri acquiratur, si filio si filio manente in poteilate, conditio ex- mancipato legati conditio exsistat. stiterit, L. qua legata, de regnL iuris.
196쪽
36ue Ad Tit. XXX. Lib. VI. C. de Iure deliber. &c. 366
Ad L. Me emere. I 6. I p. Arcadius & Honorius A A. An nodio. Nec emere, nec donatum adsequi, nec damnosam qui quam hered ta
tem adire compellitur. Datum PI. Kal. Ian. Olybris N Probino CULSUM MARIA.
x. Nemo rebus adhue integris emere , aut vendere auς hereditatem adi
Σ. Deus si res amplius integrae non Derint .a IEmo i emere compellitur, aut venis1 dere, L. invitum, fustr. de cos
trahenae emρt. quia emptio contractus eli,& is, qui solo consensu perficitur, L. I.
S. ult. de contrabeud e t. Et qua nuis solo eonsensu non perficeretur ι tamen consensu vacare non pollet. si esset contractus. Nullus est contractus sine conventione & consensu, ae L. I. g. l. de pact. Non consentit autem, qui cogitur; nihil enim tam contrarium est voluntati, quamvis, L. vibiI consensui D. de reg. iur. L. r. v. quod metus ea a. Sed hoc
α ita est, i si ab initio de re emenda agatur rebus adhuc integris. Nam si quis partem communis fundi emerit, & iudicio communi dividundo altera pars adiudicata sit emptori, haec quoque pars venditori invito accedit, L. Iuli avus. 3 idem GI- fas, de a I. e t. Quod item fit . quia qui semel partem emit voluntate sua, ea voluilse intelligi iur. quae necelsario accederem. idemque in hereditate acquirenda receptum est. Nam ab initio nemo cogitur subire hereditatem; si tamen hereditatis partem adierit quis, deinceps reliquorum coheredum portiones defieientes invitus accipiet, L. quidam, inst. hic.
Nemo donatum accipere cogitur. L. iu- vlto, D. de rex. iur. L. hoc iure, g. non potest, 'D. de doπatiou. L. invitus, I. BD. de regul ruris . idque eadem ra-lione, qua nemo emere cogitur: quia nemo rem accipit, nisi volens, nec transfertur dominium, nisi cum ex utraque parte tradentis & accipientis concurrit affectus,
L. iu omnibus, N. de obligat. S action.
. stuare hereditatem invitus quispiam
Non adversatur huie t sententiae, quod 3 dicitur per servum etiam invito domino
acquiri, L. fervus vetante, T. de verb. obligat. L. etiam invitis, D. de acquir. rer. dom. Item quod dicitur, unum quemque pro debitore solvendo ignorantem &invitum debitorem liberare, Insit. quib. moae obtig. tou. in ρr. L. foreendo, D. de neg. go' L. stationem D. de Rotat. Nam nec donatum servo invito acquiri posset invito; sed a servo quaesitum acquiretur invito domino. Verum in persona domini non est donatum aut etiam simpliciter datum. Non enim ut datum dominus acquirit, sed ut rem, quae servo da ta est, tanquam fructum servi percipit per Consequentiam rei suae, quemadmodum &fructus ex sua re perciperet & perceptos aequireret, L. qui scit, I. I. de Uur.
Sed & illud, quod quis nomme dehit
ris solvit, creditori nunquam invito a quiritur . Nam creditor nunquam accipiet, nisi volet, eum autem accepit, debitor
invitus liberatur; non quia illi quicquam detur invito, sed quia invito obligatio adiis
mitur, quod per rerum naturam facere licet. Eadem ratione i nec hereditatem invitus quisquam compellitur adire : acis quiritur enim hereditas extraneis heredibus volentihus, I. uis. Insit. de her. quaL S diser. Aequiritur quidem hereditas necessariis heredibus etiam invitis ,
ut servis & filiis, qui in potestate morientis fuerunt, sed in his aditio est supervacua, d. L. in fuis, T. de suis Siegit.
197쪽
Hugonis Donelli Comment. in Cod.
v. Arcad. & Honor. & Theodos. AAA. Anthemio, pro Z. prael. Cretionum scrupulinam solemnitatem huc lege penitus amyutari decernimus. Dar. V. Kal. April. Constantinop. Honorio VII. N Thebae M. CUC SUMMARIA.
r. Hereditas heredibus extraneis quot aequiratur modis s nu. 7. E. Fro herede se gerere quid. 3. Adire hereditarem quid.
. Adire bereditatem. ae pro herodegerere, quid di erant. ET adeundi verbum, quod supra usurpatum est, & eretionii , quod hic
commemoratur, nos admonet, ut quaera
mus, non solum quid his verbis signifieetur, sed etiam quibus modis acquiratur hereditas extraneis heredibus, quem lo- eum initio huius tituli obiter attigimus . y Εt acquiritur 1 extraneis hereditas sola animi destinatione, L. si avia, δερ. sed hic animus declaratur aut adeundo , aut pro herede gerendo. Unde totidem modis hereditas acquiri dicitur extraneis heredibus; tot enim ponuntur in his locis, L. eum in antiquioribus , ius L. S siquis. I. si quis, N. de retigios L. quamdiu, in βι tutus. D. de acquir. ber. Quae genera ita distincta sunt, ut neque qui adit, pro herede se gerere, neque qui pro herede gerit, secundum signifieationem verbi adire intelligatur: unde dubitatio in L. si quis mihi boua , I. sed, quid si, D. de aequir. her. Pro herede tgerere, est facere aliquid. quod non possis facere utiliter . nisi sis heres, ut ad L. r. V L. dictum. Sic dictum, quasi pro domino gerere, I. ult. IV. de hered. quaL3 is di r. Adire t autem hereditatem est aperte & recta profiteri, se velle heredemesie: quod fit verbis, ut est iu d. I. sit. vel nutu, cum quis interrogatur, an velit heres esse, & annuit, L. fervo , I. si pu- suo ad TrebeII. vel scripto, dum se velle e redem et e scribit, arg. in L. r. de ac- quir. her. Ex t quibus definitionibus intelligitur, adire esse nudae voluntatis; pro herede gerere esIe facti & administrationis. item adire, hahere apertam professionem voluntatis de hereditate acquirenda: pro herede autem gerere nullam vos. Adire hereditatem unde dictum. 6. Aditio olim solemni verborum formula Lebat, is quae tua. 7. Agnoscere hereditatem quid. luntatis professionem habere, sed factum
ipsum, ex quo deinde ratiocinando animus agnoscendae hereditatis colligitur. Adire t hereditatem ita dictum ell, quam ss di eas ire ad hereditatem, ut eam ha heas. Unde pro verbo adeundi veteres hae usi sunt formula. ut dicerent: eum heredem, qui vellet heres esse, accedere ad hereditatem, seu successionem, L. 3. 6 r. h. tit. L. uv. de ac . her. Λditio 1 oli m fieri solebat solemnibus verbis, sui discimus ex fragmentis Ulpiani tit. de
hereae instit. Solemnis autem formula haec erat: Cum me Lucius heredem iustituerit, eius hereditatem adeo, cernoque . Ex quo verbo postreino genus aditionis ere-rιο appellatum est. Tunc autem necesso erat verbis his solemnibus hereditatem cernere, cum testator heredem instituerat Cum cretione, ut tellis est ibidem Ulpianus, id eli, cum ita eum heredem instituerat, ut timui iuberet eum cernere hereditatem suam intra certos dies, quos illi praestituebat, ut vellet eos dies utiles esse, quibus sciret heres, possetque Cernere :interdum ita , ut vellet esse continuos . Hoc posterius dicebatur cretio continua, quod exigeret dies continuos. Prius cum saciebat, dicebatur cretio vulgaris, quod vulgo testatores in cretione iniungenda, dies utiles exigerent, quibus heres sciret, polletque hereditatem cernere, ad quod allusit Antonius Lib. 1. de orator. cum ita loquitur: Et dicam, quod scio poteroque, us es in eretronibus. Sic
enim legendum esse, post edita illa fragmenta Ulpiani intelligimus, ut prius perperam Se nullo sensu lectum sit, ut es inconditionibus. Hac constitutione cretio
198쪽
369 Ad Tit. XXX. Lib. VI. C. de Iure deliber. 5 c. 3 o
num solemnitas sublata est, postquam constitutione ei sectum est. tit ad acquirendam hereditatem nihil interellet, utrum quis pro herede gereret. an adiret, & in adeundo utrum solemnibus verbis uteretur,
an non ' Et hoc est, quod in I. uis. Inst.
de ber. quat. d citur; et ιιhuyctraque verbis declaraverit qu/s voluntatem suam de aequirenda hereditate, hereditatem aequi-rt. Neque eo minus tamen etiam nunc recte die et ur adiri & eerni hereditas: utrumque enim per translationem dicitur, & alterum sine altero in acquirenda hereditate elle non potest. Nemo enim adit hereditatem, id est, accedit ad hereditatem, ut acquirat, nisi cernat animo, tanquam suam, nec cernit quisquam, nisi qui prius ad eam aecellerit, idest, uno verbo, qui eam adierit.
Manent i igitur duae illae speetes di-llinctae, acquirendae hereditatis, quas supra posuimus. aditio & pro herede gestio, neque plures species leguntur, ut apparet ex iis locis, quos de iis duabus speciebus supra retulimus. Neque adeo plures este pol Iunt, sit hereditas sola animi destinatione acquiritur, ut acquiritur. Sunt tamen qui hae div1sione usi sunt, ut di cerent hereditatem acquiri, aditione, pro herede gellione , cretione. immixtione, agnitione . quae divisio ex ignorantia verborum. & manifesta imperitia iuris nata est. Nam primum certi iuris eii, immixtione hereditatem acquiri non posse, nisi suis heredibus, in quibus solis locum habet immixtio, ut dictum ad L. si te δερ. Nam sui fiunt heredes, sive se immiscuerint, sive non, ut dictum supra ad L. 3. Cum ipso iure illis hereditas quaelita sititatim ab initio: eam nullo suo facto postea amplius quaerere possunt, g. sic it que, Inst. de action iure quidem praetorio iis, qui se immiscuerint, denegatur
abstinendi facultas, L. necessariis de ac .her. Sed non item immixtione acquiritur iure praetorio. Acquiritur ipso iure tam ex legibus, quam ex edicto praetoris . sed acquisita retinetur iure praetorio poli immixtionem; quoniam sit se immiscuerint, pollea abstinere non pol Iunt. Cretione autem acquirebatur olim hereditas, sed cretio nihil aliud erat, nisi aditio solemnis,
ut tellantur verba cretionum; Eius hereditatem adeo, eernoque . Quae verba coniunguntur, non quia diversae hic res sunt adire & cernere, sed ut magis animus adeuntis intelligeretur.
Agnitionem autem diltinguere ab aditione, & novam speciem acquirendae hereditatis facere, summae eli imperitiae. Nam i agnoscere hereditatem nihil aliud test, quam testari se heredem elle velle, L. s avia, s r. Hoc autem nihil aliud est, quam hereditatem adire . Quod si propter verbum quoscendi nova species acquirendae hereditatis llatuenda eli, debuit etiam diei hereditatem acquiri admissione, amplexatione, susceptione . Nam &heredes cum adeunt hereditatem, dicuntur hereditatem admittere, L. 6. I. r. de acquir. ber. L. quidam, i r. h. t. Dicuntur etiam amplecti hereditatem , L. uaesitum, et . de aequir. hered. L .s I erti fustr. de honis Aber. Dicuntur etiam suscipere hereditatem. I. . eum bouis. II. de ac uir. ber. g uu . Instit de bere . quaL S di . Sed haec omn: a plura ver ha sunt, sed unam eandemque rem lignificantia. nempe aditionem, & tellationem voluntatis de acquirenda hereditate. Nam haec tria, agnoscere, a lecti, admitterebereditatem, dicta sunt per translationem,
ducta ab iis, qui aliquos tanquam amicos suos agnoscunt, pro suis amplectuntur, &salutati ad se admittunt & suscipiunt, ut probent se illos vere pro suis agnoscere, quod in hereditate acquirenda faeit is, qui vult heres esse. Eadem translatio est in verbo adeundi, quod in prioribus verbis heredi ias sic accipitur, quasi ellet res mobilis, quae ad nos veniat. In adeuu i autem vertio sic de hereditate agitur, quasi res sit immobilis, ad quam accedamus,& ad quam intromittamur. Qua ratione
heres cum adit hereditatem, non tantum
dicitur hereditatem admittere, sed etiam dicitur eodem sensu admitti ad hereditatem, L. si servus. D. de acquir. her. svr. qui admitti ad bon. ρε . Esau . Tom. IX. Λ
199쪽
3 i Hugonis Donelli Comment . in Cod.
Ad L. Si infanti. I 8. I p. Theodos & Valentin . A A. ad Senatum, Si i anti, idest, minori septem anuis, in potestate patris vel avi vel proavi constituto vel constitutae, heredisas si derelicta, vel ab intestato δε-
lata a matre, vel linea, ex qua mater descendit, vel altis quibuscunque persoms: licebit parentistis eius, seu, quorum potestate est, adire mus nomι-
ne hereditatem, vel bonorum possessionem peiere. i. Sed F boc parens
neglexerit, re in memorata aetate infans decesserit: tunc parentem quidem superstitem omnia ex quacunque successione ad eundem infantem devoluta,
ure patr/ο quas iam infan i quaesita capere. ' a. Parente vero non sub- enie, Auidem post eius obitum tutor infanti st, vel datus fuerit: ρυθ
um etiam adhuc infante pupillo eo ituto eius nomine adire hereditatem , e vivo parente, sis post mortem eius ad eum devolutam: Dei bonorum possessionem petere, eo modo eidem infanti hereditatem quaerere. Sin Nero vel non sit tutor, vel cum si, ea facere neglexerit: tunc eodem infante in ea aetate defuncto, omnes hereditates ad eum devolutas, o non agnitas, ita
intelligi, quasi ab initio non esseni ad eum delatae: N eo modo ad illas personas perveniant quae et calantur, s minime heressitas infanti fuisset δε- lata . Ea vero quae de infante in potestate parentum constituta flamimus, locum habebunt si quacunque eatisa sui iuris idem infans inveniatur. Si autem septem annos aeriis pupillorum excesserit es priore ρarente mor-ruo , in pupillari aetate Dii munus impleverit: ea obtinere praeciρi nus, quae veteribus continentur legibus: nulla dubietate relicta, quin pupillus ρost impletos septem annos suae Haiis ipse adire hereditatem, vel bonorum possessionem perere, consentiente parente, si sub eius potestate st: vel cum tutoris auctoritate , s sui iuris si, post: vel f nou habeat tutorem, adire praeto rem, re eius decreto hoc ius consequi. Dat. VI. Id. μυemb. Ravennae, Theodoso XII. N Valentiniano II. AH. O . SUMMARIA.
r. Hereditatem 1πfauti, qui ar aetem masculum habet, deiatam j,Ius pater insantis uomine adire, eique aequirere flotes. 2. Pater hereditatem iurauti delatam adire negligens, eam, mortuo in fante, iure patrio evere potest,
S his iure patrio evere quid ist. 3. An hae lex si Novella constitutione de hered. ab intest. venienti b. ab
4. Hereditas infanti delata, s defun-ΗAc lege ius eonstituitur inprimis animadversione disnum de hereditate, quae pupillo delata ut, tum acquirenda, cto parente in tutoris sit potestare, quomodo acquiratur S ad quostra umittatur Τ S u. s. 6. Hereditas, tutore uou adea te, ad quem post mortem iurauits traus
7. Hereditas patris Mi amitias infau
ti quaeritur etiam non alta, ea que transmittitur ad heredes.
8. Hereditas pupilli, quι maior est ιου- Date . quomodo S aequiratur Stransmatlytur tum non quaesita transmittenda. Sic quoque aliud ius lex constituit in infante, aliud in eo, qui sit maior insante. In in-
200쪽
3 3 Ad Tit. XXX. Lib. VI. C. de Iure deliber. &c. 37
fante utraque in parte, id est . tum in acquirenda, tum in transmittenda hereditate lex ius constituit singulare & novum, a quo posterioribus conititutionibus recelsum non eli. in eo autem, qui maior eli. ius antiquum obtinet. Rursum in infantedili inguitur is infans . qui patrem , aut alium parentem masculum habet, ab infante, qui parente mortuo eli in potella te tutorum. De eo, qui patrem habet, ius eli constitutum in ρrin. X vers. 2.Ac primum de hereditatis infanti acquirendae ratione, ad hane sententiam. , Quaecunque t hereditas delata erit infanti, qui parentem habet masculum, hanc pater solus infantis nomine adire poteli, eique acquirere. In quo ii regulas iuris sequemur, multa sunt, quae huic lententiae adveliantur: sed . ut dixi, ius lingulare eit conlii tutum & novum, ideo quae contra dicuntur . nihil negotii eit diluere.
I. Opponitur L. potuit . fur. h r. ubi
cavetur hereditate pupillo delata ipsius actum & voluntatem esse necessariam in hereditate accipienda . Respondeo : hac lege infantem exeipi, in quo propter uti- Iitatem insantis ah eo iure consulto discessum sit, & merito. Nam insans neque hereditatem adire potest . ut illius dominus, neque pro herede ullo modo gerere, si vere iudicare volumus. Nam pro
herede gerere facti est, sed & nihilominus animi eis, nee quisquam gerit, nisi
ui animo agnoscit hereditatem. L. stroerede, L. gerit. S. de aeru/r. her. Proinde priusquam hereduas infanti amittatur, recte constitutum es . ut ei acquireretur a patre, quanuis ipso ignorante, nec consent lente . qui alioqui nullum intellectum habet, I. pupillus. Ins do iunt. Q.
Pugna etiam hoc ius cum regula iuris de acquirenda hereditate. Nam quibus ex caussis repudiari hereditas non potest, iiDdem nec acquiri potest. L. si suis extri Mus. I x. de acquir. ber. Pater autem sine consensu infantis repudiare hereditatem non potest, L. is. qui heres, g ula. de aequar. ber. Proinde nee secundum hanc regulam acquirere potest ignorante infante. Sed hie ius singulare est pro utilitate infamis constitutum, ut er acquir iur hereditas . Postremum est eommune ius, quo constitutum eli. ne eui hereditas ignoranti acquiratur & invitus ohlietur aeri alieno, L. in ρr. de acquιr.er. quo placet pupillum, ne auctore quidem patre, obligari posse. L. uu I. ρα- pilus de verb. oblis Sed & hie. ut dixi , ius tingulare est . ubi ncin de obligando tantum in tante agitur, sed de hereditate ei Tom. IX.
acquirenda: neque iniquum eli, infantem ignorantem, per consequentiam obligari. Nam si maiora sunt commoda hereditatis, quam incommoda, nullum damnum est infami hereditatem aequi livisse. Quod limaiora erunt incommoda , qdae praeter spem emerserunt, ut fit, ne hoc quidem ei damnosum est; quia licet ei, cum ado. leverit, aut sui iuris iactus fuerit, impetrare in integrum restitutionem, L. .D. I. ubi autem, ius de bou. quae Iiberis. Ut autem singulare ius eli in ratione hereditatis infanti acquirendae, cum patrem
habet, ita & sngulare ius ell in hereditate transmittenda . Nam hie in vers. h.
ita conlii tuitur: Si t pater hereditatem
infanti deIatam adire neglexerit, patrem eam hereditatem mortuo infante iure patrio capere posse, quali infami sui stet quaesita. in quo primum singulare ius ell, quod
constituitur de hereditate transmittenda, quae adita non fuerit, neque ab infame, neque a patre. Eli enim contra regulam iuris; quia hereditas non adita non trania mittitur, L. MN. I. in novissino, ius de eadue. tollen. Et ideo hie casus notandus est. & adiiciendus his, in quibus regulam iuris locum non habere Oxl ad L. t.δερ.
Deinde & illud singulare, quod placet,
hanc hereditatem non transmitti ad heredes quoivis infantis, sed ad parentem masculum duntaxat Ait enim conlii tutio. iure patrior deinde in I. seu vero, ea dem lege, conlii tuitur ita. si infans, qui non habet parentem , decedat hereditate non adita, ut hereditas non transmittatur ad eius heredes, sed redeat ad eos, ad quos pertineret, fi in lami non esset deis
Hie quaestum est, quo iure pater eam hereditatem eapiat & an capiat iure peculii: nam quotiet cunque filius familias intellatus decedit, ut hie infans qui fuit in potestate decessit, toties paler bona filii occupat tanquam tua, peculii iure, etiamsi essent hona calirentia, avi quasi: multo magis si erunt adventiti at x. de peruteastr. Hoc autem ideo quaerituri quia si pater hanc hereditatem peculii iure ociscupat, eam capit ipso iure sine ulla aditione, suo iure, eoque etsi ea adita non erit. nihilominus eam transmittet ad quoneunque heredes. Et dicendum eli, eam hereditatem patrem Me ulli ratione & iure occupare non polle. Prius eli enim. ut ea hereditas fuerit in peculio infamis, ut tanquam peculium infantis occupari possit. Nunc autem in peculio insantis esse non
potuit, cum illi non fuerit quae lita. Praeterea hane hereditatem peculii iure nou A a x c P -