장음표시 사용
241쪽
spiritum, mundani huius operis dominutu
Cui nomen Omne convenit. i Vis illum non errabis. Hic est ex quo suspensa sunt Umnia ex quo Suut Omnes causae causarumι Vis illum' p ovidentiam dicere 2 recte dices. Est enim, Cuius consilio huic mundo providetur, ut in confusus eat, et actus suos explicet. . Vis illum natubam vocare 3 nisti a Peccabis.. Est enim, ex quo nuta dimu omota, cuius
spiritu vivimus. Vis illum vocare mundum y non sul-.Ieris. Ipse enim est, totum quod vides , totus suis paciatibus inditus, et se sustinens vi sua: Idem Etruscis quoque visum est: et ideo sui miris i a Iove, mitti, di erun , quia sine illo nihil geritur; iri, lii XLVI. At quare Iupiter guti ferienda tuansit, aut innoxia serit 7 In maiorem me quaestionem voca, acui suus locus, suus dies. dandus est. interim hoc dico, fulmina non: mitti a Iove, sed Isic omnia dispo
Eae quo sunt omn. causae Causa Pore miscet. Aeneid. lih. VI, vs. 726. .riam. Hane vulgalam suopte ingenio Putetque 'tamen' non de meis te utilia iacit Mureius argutam, Onania non versa dumtaxae sermonem habitum, omnes exhibens, cara m causarum. ed de ipso universo. Et libe Spino-', dico usus. Variant inconfvstis , inu: sismus est ἰ prius vero 'dogma Pla--ncussus , t in enm4. Prius praestat. tonicosturn fuit. Bouil. MM. . - XINI.'Asta. Continuallo. .' i Est enim ex quo... spiritu visimus. Q mi seu loci .... 'dandus est. Nesci- Eadem fere Paulus ad Areopagitas mus, utrum in libris Morali lim hane dixit: si e ... inMimus , mOMemur, et quaestionem pertractaverit an in alio gumias. Act. Apostol. eap. 47 , Vs. 28. Iam saepe notavimps similitudinum illam quae Paulum inter et Senecam interest. Vid. vol. Iv, Pag. 4M seqq.
Spinosistes ante Spinosam h. l. Se neea. At illud , me iudice, non bene ivtelligit, quod pronuntiat. Neque enim aliud voluit dicere, quam Academici: Totamque infusa Per artus
opere hi 'Ipso deperdito. Chrys pidistinctione utitur Seneca. Ille enim causarum gesera distinxerat . ut et necessitalem effugeret et retineret satum . Causarum enim, statuebat, aliae sunt persectae et Principa es, aliae adiuvantes et proximae. Cf. Cic. de Fato, c. 38 eq. Leges naturae itaque semel constitutas fixasque In causa esse putabant, ut omnia haec evenirent rassensionem lameri manere in nostra Potestate. Rufili.
242쪽
sita, ut ea etiam quae .ab illo non fiunt, tamen sines ratione non fiant, quae illius est. Vis eorum illitis permissio est: nam, etsi IupiteP illa nunc non faeit, fecit ut fierent. Singulis nou adest: sin signum, et vim, et causam dedit omnibus. XLVII. Huic illorum divisioni non accedo: aiunt aut perpetua, aut finita esse fulmina, aut prorogativa. Perpetua, quorum significatio in totam vitam pertinet; nec unam rem id enuntiat, sed Contextum rerum per omnem deinceps aetatem futurarum Complectitur. Haec sunt fulmina, quae prima accepto Pa trimonio , et in novo hominis aut urbis statu fiunt. Finita ad diem utique respondent. Prorogativa sunt,
quorum minae disserri possunt, averti tolliqu6 non
. XLVIII. Dicam quid sit, quare huic divisioni non
consentiam. Num et quod perpetuum vocant fulmen, sinitum est. Aeque enim talia ad diem respondent.
Sine ratione. Non ibi ratio pro causa, sed pro deli rationa rationi consencanea, λογῶ, λογισμω. Bouil. Quae illius est, oh. e. quae illius dos Praecipua, quae huic usque et usquequaque adhaeret, quae ipsius essentia ac natura est. Εν αρχν ηη ό
και ὀ Θεος ηυ ὀ Λόγος. Evangel. 1eC. Ioann. e. I, vs. 4. Nam quod υerbiam. vertimus, melius ratio fieret. Et sie Amelius intelligebat, qui cum Platonicis multis solebat dicere inseriis heu dum characterib. . aureis initium Evangelii .sec. Ioannem, et Sapientium omnium meditationi propone
dum. Conser. Aug. de LivIt. Dei, lib. X, e. 29; Euseb. Praeparat. Evangelic. lib. XI, 39. Boud. XLVII. Axa. Alia divisio fulminum
cuius vanitas pronuntiatur. Huio iturum' inrisioni non accedo.
Nempe huic divisioni quae sequetuT protinus ipsa inoac phrasi aut perpetua, aut sinita, etc. , non huiequam supra i exposuit, tu Fulmina Auctoritatis, Consiliarium, Monito. rium sive Sivius. Caelerum et illa divisio videtqr suisse Etruscorum. Ex libro Caecinnae etiam haec dein aumpta esse non dubitem. RMA XLVIII. Ακc. Continuatio de sulminum divisione Dicam quid sit. Etrusci lamen habebant, quo suam divisionem, quamvis per se ridiculam, tuerentur. Einitum enim nonnisi unam rem tangebat: et Prorogati m eo differebat. quod procrastinationem PateFelur,. ideoque ad diem consillulum non responderet. RuM.
243쪽
Nec ideo sinita non sunt, quia multum tem Pus significant. Et quod prorogativum videtur, finitum est. Nam illorum quoque consessione Certum est, quous que impetretur dilatio. Privata enim sulmina negant ultra decimum annum, publica ultra tricesimum posse deserri. Hoc modo et ista sinita sunt, quia ultra quod non pro gentur, inclusum est. Omnium ergo a fulminum et omnis eventus dies stav est Non potest enim ulla incerti esse comprehensio. Quae inspicienda sint in sulgure, passim et Vage dicunt, quum P sint sic dividere, quemadmodum ab Attalo philoso
pho , qui se huic disciplinae dederat, divisa sunt, ut inspiciatur ubi sacrim sit, quando, cui , in qua
m, quale, quantum. IIaee Si digerere in partes suas voluero, quid postea faciam, nisi in immensum procedam ΤXLIX. Nunc nomina sulminum , quae a. CaecinnuPonuntur, perstringo, et quid de his sontiam,
Exponam. Ait esse Postulatoria , quibus sacrificia intermissa , aut uon rite facta repetuntur. Monitoria, quibus docetur, quid cavendum sit. Pestifera , quae mortem exiliumque portendunt. Fallacia, quae Per aspeciem alicuius boni nocent: dant consulatum. , malo futurum gerentibus ; et haereditatem , Cuius Compendium magno sit luendum incommodo. Deprecanea,
Comprehensio est stoae, i. e. elara et distineta alicuius rei notio, scientia. Cons. IIeyne ad Ep;clet. p. XL , p. 47s. αλ . Exemplo Ciceronis, ita Zenonis graecum v rabulum serien Is, Aeademieor. lib.
I, H ubi τἰde nos , vocem hane
Ab Attolo. De eo eons. Ep. xx, sno . i mur, 3 not. Sequulus Itaque arai magnos Sioae statores etiam inhoe, ut his ineptiis opem semel, et praedicamenta adeo admoveret. Εἰus opera omnia ita perdita sunt, ut sortuna iniuriaque temporum litvlos adeo eius librorum plene nobis invἱ-derit. Muc. - Conserenda tamet
Fabrieli Biblioth. Ge. III , p. 544 ,
ubi nonnulla de illo colliguntur. II ii. . XLIX. Aac. Nomina fulminuti a taeeinna posita.
244쪽
quae speciem periculi sine periculo asserunt. Per emptatia, quibus tolIuntur priorum fulminum minae. Attestata, quae prioribus conSentiunt. Atterranea, quae in incluso fiunt. Obruta, quibus iam prius Per-3 cussa nec procurata seriuntur. Regalia, quorum vitangitur vel comitium, vel principalia urbis libera loca et quorum significatio regnum civitati minatur. In serna, quum e terra exiliunt ignes. Hospitalia, quae sacrificiis ar nos Iovem arcessunt, et, ut Verbo eorum molliori utar, invitant; sed si irascentem do
. Pere talia , quibus . . . fulminum minae. Perimunt enim, si fas ita lo- qui, prioris sui minis praesagium.
Bouil. . ' . Iratara. Attestor idem est ae' comprobare, et Ciceroniana vox. Nam
pro Syll. cap 29 r De his tantum mihi
dictendum..., vilestante memoria Omonium . Neminem esse Via, etc. Sensu
pauxillum diverso pro testem υΟ- eare. antestari idem pro Milon. c. 25r Te, Magne, tamen antestaretur. Bouil. Averranea. Quasi ad terram pulsa, amicta. BOuil. . Obruta , quibus iam Prius Percutia... feriuntur. Sensus patet. Sed qua de causa obruta h4ec dictitantur ξ Nem pe fulmen procurandum semper est, sicubi deciderit i qui vero locus sulmine attactus non piacularibus sacris purgatur, frustra ictus est , ustra laetus. Huc igitur si rursussulmen ceciderit, nil novum monet,
inutile est ad significandum, ideoque, ut ita dicam , obruitur. Bouil. Inferna. . . ignes. Observatio iusta est et eonfirmata. fulmina intordum Et e terra exilire, qua tamen Messei della forma tione dei fulmini, Verona, in-4. abusus est ad docendum , omnibus hoc esse sulminibus proprium. Interdum a veteribus, sed perquam raro hoc fulminis genus prodigii loeo annotatum est. Apud Iulium obsequentem , Prod. in II: ω
currit Iamma e terra orta et caelum νioia contingere , quam tac referre
ticet. Ruhk. - Videantur RAschen-broia. Introd. ad Philosoph. Natur. II , p. 3 0' , et Ebertus Uerm. Abharad. Gus der Naturi. t. I. p. 33, ubi restia explicatur, ut susmina non emi. cent e terra, sed usque ad infimum agrem delata , ibi demum incendantur, ubi ignis alimenta offenderint; quo tacto sursum relata explodantur, ut adeo veteres fallantur, qui fulminae terra prodire existimaverint. Quidni tamen vapores ignei, quum primum e terra proveniant , igni concepto
fulmen emittant ' Ila sere Plinius , Η. N. II, 53 , rem expedit verbis r
Etruria enu ere terra quoquc arbi- ,
iratur, quae infera Pelliat, brumaliten ora facta, saem marime. .. Fuia ex Propiore materia sadiam, ideo creduntur e terra exire, quoniam ex re visu nα α υestigia edunt. Senecae
verba huc eliam admittunt flammam e terra ortam et caelum visam contingere. Mes.
245쪽
mino invitant , tunc venire cum magno invitantium, periculo affirmat. Auxiliaria , quae advocata , Sed
L. Quanto simplicior divisio est, qua utebatur Attalus noster, egregius vir, qui Etruscorum disciplinam graeca subtilitate miscuerat. . Ex fulminibus
quaedam sunt, quae significant id quod ad nos pertinci : quaedam aut nihil significant , aut id cuius intellectus ad nos non pervenit. Ex his quae significant , quaedam Sunt laeta, quaedam adverSa , quaedam nec adversa nee laeta. Adversorum hae species
sunt. Aut inevitabilia mala portendunt, aut evitabilia, a aut quae minui possunt, aut quae prorogari. Laeta aut mansura significant, aut Caduca. Mixta aut partem habent boni, partem mali; ara mala in bonum, aut bona in malum vertunt. Nec adversa nec laeta sunt, quae aliquam nobis actionem significant , qua nec terreri nec laetari debemus : ut peregrinationem, in qua nec metus, nec spei quidquam sit.
Irascentiem. Sic ν probante Crono - io, emendationem tu venis cuiusdam docti recepi. Nam Iovem male invo
cutum irasci quandoque invitatori significat, Et id expertum Tullum
Hostilium , cum regia conflagrasse . Putabant. Olim irascente ἔ perperam. Ilecte autem Gronov. ait, neque do
minum diei nisi qui invitasset , nee iratum Diis haberi posse, qui eos, ut IIyginus laquitur , adhospitaret albi. Mhh. . L. ARG. Simplicior fulminum divisio. Acitatis. Conser. quae diximus ade. 48 MM. . Graeea stillilιιιι e. Qua Boethus ,
Cbrysippus , al. in his ineptiis lain
antea usi fuerant. Stoicλ. enim, aiqui alii, subtilitate in omni sua philosophandi ratione abusi sunt, a quibus ille hoe mutuatus esse videtur. αλλ. Ex fulminctus. Haec et sequentia huius sectionis Attali sunt , ex quibus excidi suspieari possis ait , nisi scias, saepius ita solere sine indicio verbi huius aut similis verba aliorum apponer: In his distinguendis et disponendis subtilitas aliqua facile agno
scitur. Mel. Aut nihia... yemente. Haec statim
omittit, nee ulterius dividiti Botiit.. Aia quae minui Possunt. I. e. tolli f. mulari, restringi. Cons. ad c. 34, Φ.
246쪽
246 L. . ANNALI SENECAELI. Revertar ad ea sulmina, quae significant quidem aliquid, sed quod ad nos non pertineat: tari
quam, utrum eodem anno idem suturum sit fulmen
quod iactum est. Nihil significant fulmina, aut id cuius notitia nos effugit: ut illa quae in vastum marct sparguntur, aut in desertas solitudines : quorum significatio vel nulla est, vel perit. LII. Pauca adhuc adiiciam ad enarrandam vim sul
minis, quae non eodem modo omnem materiam VeXat.
Valentiora, quia rasistunt, vehementius dissipat: cedentia nonnunquam sine iniuria transit. Cum lapides
serroque . et durissimis quibusque, confligit: quia
viam necesse est pet illa impetu quaerat. Itaque facit viam qua effugiat: teneris et rarioribus parcit, quanquam et flammis opportuna Videantur, quia transitu patente minus saevit. Loculis itaque, ut dixi, integris , Pecunia , quae in his fuerat, conflata reperitur: quia ignis tenuissimus per occulta foramina tranSCur
rit. Quidquid autem in tigno solidum invenit, ut
LI. Asta. Continuatio. Tanquam. Exempli causa. Dum voculae huius scriptoribus argenteae sic dictae aetatis proprium , imprimis apud Senecam invaluisse iam Eras- .nus, in Praefatione opp. Senecae Praemissa, observavit. R I. Ut illa .... periz. Inde petiverunt omnis divinationis inimici ansam satis validam eius reprehendendae rcuius evitandi causa hae explicationensi esse videntur Etrusci. oceurrithaee irrisio iam apud Lueret. VI, 395. et Ciceron. de Divinatione, II, 9, unde sorstin apparet, Ciceroni Caecinnae librum nondum innotuisseisia scribenti, im in quo istarum obiectionum ratio haberi coepta est. R.
num. Omnes sulminis effectus, quos
h. l. Seneca enarrat, accurate obser
vati sunt etiarn a recentioribus: Prae. ter istum, quo vinum gelare sulmine ictum putabant. CL ad z. 34, 4. R. Caelerum salsa prope omnis explicatio. Nec mirum, quum ignorare materiae eleelricae doles, et quae eam eorpora asinia iacile ducerent quae et ἀνηλεκτρtκά et corys conduc
retio nuncupamus , et quo modo in sum omni corpori materies Provoce tui emicetque , separata quam vocant υαλιγη a πευκίνη. Bouil.
Teneris et rarioribus parcit. Vt exempl. gr. vitro, holosericis, etc. B. Pecunia, cmae in his fuerat, conflara. II. e. fusa et in uvidum meis talium resoluta. Botia.
247쪽
contumax. vincit. Non uno autem, ut dῖxi, modo a
saevit: sed quid quaeque vis secerit, ex ipso genere
iniuriae intelligis, et fulmen opere cognosci S. Interdum in eadem materia , multa diversa, eiusdem vis fulminis facit: sicut in arbore, quod aridissimum est, urit: quod solidissimum et durissimum est,.terebrat et frangit: summos cortices dissipat, interiores libros
interioris arboris rumpit ac scindit, soli a pertundit ac stringit: vinum gelat, serrum et aes sundit. LIII. Illud est mirum, quod vinum sulmine gelatum , quum ad priorem habitum redit, potum aut exanimat, aut dementes facit. Quare id accidat quae renti mihi, illud occurrit. Inest sulmini vis pestifera.
Interdum in eadem materia... iacis,
ero. Quod percutiat arbores, supra quidem iam maximam partem memorati sunt e. 3 , 3. Cl. I, 3, 32. At uonnulla exempla arborum sulmine ictarum apud veteres obvia hie submillam: ut, veteris oraculi apud
τα δένδρα, οταυ κεραυνωθη , αυδ γε νεται. καὶ τους si αστους αποὶ λυσιν ἴPlutarchi Synipos. IV, 2, 4, διεκθει ξυλωv αυων , τα δε χθώρα καίειν Plauti Trin. II, 4, 338, Ad ricae arbores. Idem credidisse Plinium ostendunt verba H. N. II. 6: Ex iis, quae terra gignuntur, latiri fruticem
au icit, quem sicut neminem .alium hanc rem tractantium quercuum mei minisse potissimum, mirum aliquem
habeat, quum hoc dixisse ad rem Bilirieret; attamen Plinius alio loeoAVI, 8,' fame, ait, fulmine icurar. Verum huius rei propterea raram fieri erecto montionem , quia crebro accidebat: quod non ita se habebat in soliis arborum perlusis ac striclis; quod ab aliis referri non memini,
Pertundit ac stringu. Omnium codd. et edd. lectio est. praeter Muretum, qui habet mrstringit ac Iundit. MM. LIII. Aas. Continuatio eiusdem
argumenti. Illud est mirum .... facit. CL ad ea p. 33. Caeterum vinum congelascere nolum suit veleribus. CL Aul.
Geli. XVII, 8. At de gelu a fulmine
in vino orio hic sermo est, quod ii quos consului physeos perili magis traditioni f. samae temere creditae quam observatiouibus accuratis atque ηeritali originem suam debere ere
dunt. Equidem nihil in illa τε desiniam. RM . Inest fulmini Dis pestifera, etc. Pu-' lat Noster, fulmini vim pestiferam
inesse, quam a sulphure maxame conflatam existimat atque derivatam, spirritum vero hunc in humore i. e. vino
rellatum, vinculo alligatum, efficere
248쪽
Ex hoc aliquom. remanere spiritum in co humo Poquem coegit gelavitque , verisimile est. Nec enim
alligari potuisset , nisi aliquod illi esset additum vin
culum. Praeterea olei quoque, et omnis unguenti, te ter post fulmen Odo P est. Ex quo apparet, i nesso quamdam .subtilissimo igni, et contra naturam acto. Pestilentem potentiam, quo non tantum i ta cadunt, sed nitam asstata. Praeterea quocumque . decidit sulmen, .ibi Odorem sulphuris esse certum est: qui quia natura gravis est, Saepius haustus alienat. Sed ad hoc vacui revertemur. Fortasse enim libebit osten-
gelu : eo spectat sorsan Theophrastus a F. Plui. t. XIII, p. 434, qui ait, τογωρα. ... To υγρω καθαπερ χρῶ-μ vov. Plui. eod. vol. P. 405, e. 9 de
π Ot τω αέρι το πρωτως ψυχρου αποδιδόασiv. Hoc posterius desumpsit exohservatione vera , qu im hieme sacere possumus, in aqua congelascenteremanere cavernulas spiritus s. aeris
repletas. RMk. ala. Hoc allatym ad Virgil. Aeneid: II, 649, melius quam multa alia, locum poeiae fulminis at Mil Mentis et contigit igni illustrasset. A me enim dicitur fulmen leviter adurens,
ut ventus propter impetum et mobili. talem suam. Fulmen vehemens Spiritus est, et propterea amat, Mento , se hoc concitato , quem ante se
pressit, ut supra dixit c. 20, 2. Ita et Plinius sen. II, 54, II. N.: Fulmitia citiali Prius omne et .ari , quam Per culi. Pliuius iun. Parieg. 90, 5. Facto fulmine assaseerat. Sueton. Tiber. 69 λuod fulmine non adlatitur id genus fondis laurus scit. Imri supra ab ipso Seneca dicuntur nubes mari radiis
solis I, 3 . S 7., ut adeo igni propter mobilitatem ut aeri in universum standi
vim veteres tribuerint. Graeci Romanis p eiverant. Euripides in frag. 37: βροντης πυευμα avatuOv ωλεσε. Non tamen ex his colligit Seneca , quod vult: potest enim fieri, ut sutimen, quod vina perment, ea scil- vendo adferat, quibus ablatis noxia stant, i. e. aquae paνliculas, quibus ediictus reliquus tactus spiritus vini, quem vocant, haustus multo magis quam antea inebriat, ita ut bibentes mente alienentur, eoque dementibus similes fiant. Indidem explicetur leter olei et unguentorum post fulmen odor. Videlicet acido, quod iis inest, elicito a fulmine, non iam est, quod vinciat Iiberum tactum earbonicum dictum, quod ita male oleat neeesse est. Mel.
Praeterea.... certum est. CL ad c.
XXI, 2. Resia. Sed ad hoc. . . suxere. In libris N
ralium hae e tractasse verisimile est.
ubi certe laudi philosophiae locus ido
neus iacile inveniri poterat: nisi sententiam suam mutaverit: nam in Epistola xc contra Posidonium ostensum
ibat, philosophiam artium parenten, non suisse. R in .
249쪽
dere, quantum omnia ista a philosophia artium Ba-rhnte fluxere. Illa primum et quaesivit Causas rerum, et observavit essectus; et quod fulminis inspectione longe melius est, initiis rerum ex us Contulit. . LIV. Nunc ad opinionem Posidonii revertar. Eterra terrenisque omnibns pars humida e matur, pars sicca et fumida remanet. Haec sulminibus alimentum
est: illa imbribus. Quidquid in aera sicci sumosi quo pervenit, id includi se nubibus non seri, sed rumpit
claudentia. Inde est sonus, quem nos tonitruum V
camus. In ipso quoque aere quidquid attenuatur , simul siccatur et Calet. Hoc quoque si inclusum est, a
Quantum omnia ista a Philosophia artium Parente fluxere. Gronovius con lic. Ieg. libebit Ostendere, omnia ist. a philosophia artium parente fluaisse. ossendit, ut videtur, Criticum praestantissimum indicativus, quo Cicero hie non usurus suisset. Sed seriptores huius aevi non fastidiunt. Sic lib. VI, cap. 3a, s s , UM.t. in quantiam aer Potuit, densatus est. Vilium, quod Livium XXXI dehonestabat , dico aratum Med Mir Dim, Med gens genti Praestat , emendatione selieissima :- ahitis dico p quantiam , etc. exe mit Iacoba Additam. Anim . ad Athen. P. 328. RuM. - Quod in extremis pendens interrogativum vocabulum
eum iudicativo quantiam suxere Se
neca Praeter sua n consuetudinem. Construit, me quoque curn Gro novio
rnale habet, qui tamen paulo violentius corrigil, lac bit Offendine omnia ..., aisse , pro quo lenius et pronius foret IIuxerint. Occurrit alibi indes, quantiam sunt M aliora. Cf. III, 40, 2 et quum videris quanta mul. Κoel. LIV. ARG. Revertitur ad Posidonii opinionem. Exposuerat de hac Posidonii sententia, quam ille ab Aristotele mutuatus erat, e . XII. B. Pars sicca et fumida remanet Pineianus τὰ remanet delendum existimas, quod in quibusds edd. factum est. Alias, inquit , quo pacto tolerari posset, quod statim subtexitur: quicquiei in aere sicci fumosique PerVenit, et aliquanto poste ergo ubi catidi, etc. Ruhk - Ruhh. habet in textu cum plerisque edd. .. . fumida. Remanet , haec fiam. qitam vis in nota legatur
fumidia remanet. Haec . - In ocu los paene incurrit distinguenda haec esse ita: et fumida remanet. Haec, ele. Sic omnia aequa sunt et levia, quae iniqua et aspera fient. verbo rema .net retracto ad sequentia. - Quam correctionem si admittas,. intelligendum est ex sequentibus . non in terra , sed in caelo partem siccam remanere, et ibi tanquam fulminis mal riam seponi. B. Haec ... alimentum rae. Repelit haee
eap. 57 , , 3, ubi ait, calidi sumidique naturam, emissain terris, et diu in nubium sinu volutatam, novissime erumpere. Ddi .
250쪽
abo L. ANNAEI SENECAE aeque fugam quaerit, et cum sono evaditi Et modo universam eruptionem facit, eoque vehementius intonat et modo per partes et minutatim. Ergo tonitrua hic spiritus exprimit, dum aut rumpit nubes, aut pervolat. Volutatio autem spiritus, in nube conclusi, valentissimum est accendenni genus.
LV. Tonitrua Dihil aliud sunt, quam sicci aeris sonitus, qui fieri , nisi dum aut terit, aut rumpitu Γ, non potest. Et si colliduntur, inquit, nubes inter se, sit is quem desideras ictus , sed non universus. Neque enim tota totis concurrunt, sed partibus partes. Nec sonant mollia, nisi illisa duris sint. Itaque non auditur fluctus, nisi impactus.' Ignis, inquit, missus ina aquam, sonat, dum extinguitur. Puta ita esse; prome est. Non enim ignis tutio sonum essicit, sed spiritus per extinguentia essugiens. Vt dem tibi, et fieri ignem
in nube, et extingui , e spiritu nascitur et attritu.
Quid ergo Τ inquit, non potest aliqua ex his transcur-
les, quo mare tolum circumcirca eae ruleum aut purpureum fit . et e propinquo tantum venio aut alia Te mci
vetur . albescit aut fulget, quodque
a se animadversum praeviumque esse tempestatum veterea saepe memorarit.
LV. Aao. Filiminane ea alellis tranaia currentibus oriuntur p. Immistis. Quem vi magna et .mpetu assilientium maritim sume in