장음표시 사용
161쪽
porro hinc quam uana illa Apostolorum ratio suis let & quam debili iundamento opinionem hanc Hieronymus firmi t, facile videmus; quia iac scio quo pacto is eam probet: imo ut Althiasus noster hic rc die conliderat) ex Apostolorum actis oppositum coniici potest umaxime remedium illud, quod beatus Hieronymus adhibitum fuisse asserit ut schisma tolleretur sufficiens non esset, sed adhuc schisma sustentaretur; quoniam unicuique urbi sacerdotem praeficiendo, non propter hoc tolleretur, quin omnes unius urbis a Paulo ciuit iis illius Episcopo Paulini dicerentur: a Martino Epi- .scopo Martiniani: uel ab Apollo Apollonii; &sede singulis. Vnde quis non uideat adhuc schismatissem
na manere, cum eadem maneat causa, qua quis dic
rei. Ego sum Pauli: ego sum Cephari & ego Apollo
nam non tantum curandum erat, ut hoc uel illo modo
schisma non fieret, sed quod nullo modo in tota ecclesia suscitandi illud occasio aliqua haberetur. Et propterea, ut ex apostolicis actis colligi potest, aliud efficacius remedium illi schismati adhibitum fuit: ut uidelicet omnes Christi fideles,communi uocabulo Christiani appellarentur a Christo, aut fidelium omnium caput
est & qui uere nos omnes sua uirtuto iustificans bapti- .etat, cu in baptismo a se ordirrato gratiae suae dona confert. Vnde & diuus Athanasius, dum contra Arrium disputaret, ait. Et ut quod dico planius fiat, hoc utor e xemplo: quod in ipso christianae religionis praedicationis initio Omnes qui credcbant Domino nostro lesu Christo,non Christiani,sed discipuli tantummodo nominabantur' quia multi nouoium dogmatum authores extiterunt docti inae obuiantes apostolicae, om-
162쪽
nes sectatores suos discipulos nominabant, nec erat μlia nominis discretio inter ueros falsos lue discipulos, siue qui Christi sue qui Dostar, siue Theodae, siue I .dae cuiusdam, siue etiam qui Ioannis sectatores essent, qui omnes se quasi de Christi ecclesa fatebantur; sed
omnes uno discipulorum nomine appellabantur .: idcirco Apostoli tunc Antiochiam conuenientes,sic uteoru . Luca narrante testantur acta, omnes discipulos fideles Christi nouo nomine, hoc est christianos appellari de- creuerunt, a communi faliorum discipulorum uocabulo eos discernentes, & omnes in unitatem fidei,&ddo .ctionis coadunantes ; ut non amplius alius Petri, alius Pauli , alius Ioannis, uel alterius esse nominaretur, &dissensio fieret: sed omnes Christi fideles unite appeti . larentur, & omnis schismatis occasio sic amputaretur: atque etiam diuini oraculi per Isaiam prolati sermo impleretur, qui ait . Et vocabitur tibi nomen nouum. Rabanus quoque super Apostolorum acta, locum illii Aa ix exponens, ubi de christiani nominis impositione dicititur, sic ait. Omnes sectae nomen trahebant de suo au- thore; ideo fundata fide & firmitatem obtinente, primum in Antiochia ubi prae caeteris locis fides florebat, sumptum est a Christo nomen christianum. Et certe hoc remedio uerius & efficacius schismati obviatum sitit, quam ut Hieronymus ait) in unaquaque ecclesia unum ex praesbyteris constituendo, qui caeteris stipem postus omnem sibi traditae ecclesiae curam haberet. Et propterea haec non filii motiua ratio, cur id fieret, ut
Episcopi praesbyteris praeficerentur,& Episcopi singulari, & praeciso nomine dicerentur; sed ratio atque causa propria fuit ipsa institutio iam a Christo ordinata,
163쪽
&potestas illis specialiter ab eo collata, quae per nomen sibi peculiare, & competens declarata fuit: etsi Mi. quandiu ab initio,praeministerii necessitate,confusa nomina, & non adhuc in nascente ecclesia rebus distincta apposita essent.Sed reliqua quae ex Hieronymo isti pro sua ipsorum opinione adducunt,uideetunus, quippe qui Philip. i. uerba allegant Apostoli ad Philippenses scribentis,quibus ciuitatis illius Episcopos, & diaconos salutat: u de, cum in una ciuitate plures esse Episcopi no possint,
ideo arguunt,quod iidem Episcopi illo tempore appalarentur, qui & praesbyteri dicebantur; propter quod Apostolus ibi de Episcopis quas de praes teris loci
tus st. Deinde arguunt,etiam in Apostolorum actis scri ptum esse,qudd cum Apostolus Miletum uenisset miseritEphesum, & eiusdem ecclesiae praesbyteros uocauerit, quibus tamen postmodum sic locutus sit. Attendia
te uobis, &uniuerso gregi, in quo uos spiritus sanctus
posuit Episcopos regere ecclesiam Dei, quam acquisiuit sanguine suo. Quo in loco diligentius obseruare admonet Hieronymus, quomodo unius ciuitatis Ephespraesbyteros uocans postea eosdem Episcopos dixerit. Alia etiam pro se citantur, quae quia debiliora sunt, deminus efficacia, ideo omittuntur. Ad haec autem Pra nomen. missa primum respondeo ut iam l opinavimus nomina illa Episcopi, &praesbyteri eη sua primaeva institu tione latiorem habuisse significationem, quam modo . habeant.Nam Episcopus graeca dictio est, & ab-pra positione graeca composita, quae latine, supra,denotan& idem est, quod intentio; ita quod Epi sopus idem sonat, quod superintendens,sue speculator ut alii uolunt Vnde nomen hoc inde sumptum uidetur,
164쪽
ET Rrs IDENTIA EPISCO. Irrdetur, quod is qui aliis praeficitur, eorum curae superintendere debet. Iuxta quam nudam interpretationem,
nulli dubium quin praesbyteri parochi Episcopi dici
possint, cum etiam ipsi curae animarum sibi commissariim superintendere, & speculatores existere debeant. Sic & praesbyter graeca uox est;nam πρεσβψτερος, latine s nior interpretatur.: quod quamuis aetatis nomen sit,attamen pro sensus maturitate in scripturis accipitur. Vnde ait sapiens Senectus uenerabilis est, non diuturna,
neque annorum numero computata i cani autem se
sus hominis,&aetas senectutis uita immaculata.Et hinc est, quod licet nongenios, & amplius annos ab Adamusque ad Abraam multos uixisse homines legerimus inullus tamen praesbyter, hoc est, senior appellatus est, nisi Abinam, quem multo paucioribus annis uixisse costat, quia non propter decrepitam aetetite sed propter sapientiae maturitatem pretesbyteri nominantur. Vnde& Mosi a Domino praeceptum fuit, ut pretesbyteros elugeret. Nomen ergo praesbyteri ex quacunque derivatatione sumatur, tam Episcopis,quata caeteris sacerdotiabus commune est. Episcopi quoque nomen ex sua prima institutione omnibus sacerdotibus commune est, illisque praecipue, quibus animarum cura commissa est. Qua de re, cum ecclesia cui iam dictuni est)adhuc petu uula esset, & nondum plene ordinata, sed uelut aurora de imperfecto ad perictum procedens, tunc immuna haec inuicem confundebantur, quia in sua primae significatione sumebantur,& nondum peculiari ossicio ex ecclesiae determinatione applicata erant quamuis,
re ipsa, officia ministrantium diuisa, distinctus ordo lumitataque praecipue circa ordinis essentialio potestas P a esset.
165쪽
r16 DE ORDINE; IURISDICTIONE; esset. Sed postmodum timens ecclesia, ne propter indistinctam uocabulorum fignificationem, quis opinar tur res etiam prorsus indisserentes esse ; idcirco uocabularum intelligentias hoc modo, & ordine contraxit; ut uidelicet ille solus Episcopus nominaretur, qui cari ris sacerdotibus superior existens, sancto chrismate cofirmaret , sacros ordines conserret; & caetera ad se sp ctantia munia perageret; totiusque ciuitatis curam haeberet: ille autem praesbyter diceretur, qui corpus Domini conficere, siue consecrare posset. Itaque ecclesia hoc statuens nouum ordinem non constituit, aut eiusdem orditus nouum gradum decreuit ; sed antiquos sacerdotii gradus a Deo Patre, & a Christo eius filio, &Seruatore nostro institutos &distinctos propriis nominibus nuncupari censuit,ne sorte ex uocabulorum communione, aut identitate occasio oriretur existimandi res etiam ipsas per illa nomina designatas prorsus easdem esse. Id autem ecclesiam facere potuisse,nullus certe dubitare debet, nec potest . quoniam si ecclesia propter nouas causas emergentes antiquis rebus nouan
mina imponere potuit , quid prohibet, ut nouis ctiam insurgentibus causis antiqua uocabula ad contracti rem significationem restringere potueritλ od si foste aliquis contrariae opinioni,ct Hici Onymi dictis plus iusto deditus adhuc primam si niςntiam pertinaciter tenere uoluerit, tali angustia coarctabitur, ut dicere euoporteat etiam diaconς Episcopos esse. Nam Paula, Timotheo, qui Episcopus erat , scribens diaconum eunominat, dum illi dicit. Ministerium tuum implei nam
graece habetur δι-ινίαν, hoc est diaconatum tuum imple; ubi aperte Episcopi ossicium diaconatum appel-
166쪽
ET RΕsIDENTIA EPISCO. III. Iat; quae uox,quia iuxta suam primam significationem, - , ministerium denotat, ideo non incongrue etiam Episcopo applicatur,qui minister est Christi sicut Christus de seipso idem dicebat . Sed hanc diaconi uocem san- mater ecclesia ad solum ministrum illum, qui in certo gradu in altari ministrat, contraxit. Vnde Theophy The
laetus in eandem Pauli epistolam ad Philippenses si P per uerbis illissum Episcopis, & diaconis, sic ait. Episcopos sacerdotes dicit neque enim plures, praeter num, erant Episcopi, qui singulis ciuitatibus praesiderent) quippe cum non dum essent huiusmodi nomina . dispartita. Vbi aduertendum est,quod ait; cum non du essent dispartita nomina, per hoc indicans in hac re per ecclesiam non rerum sed uocabulorum partitionem factam esse. His igitur ita digestis, uerum esse concludi DA'. mus,qubd ut Hieronymus assirmat tunc temporis praesbyteri etiam Episcopi dicerentur, tum quo ad corpCris Christi c6secrationem, quam tam praesbyter quam
Episcopus pari modo perficit: tum quia saepius ecclesia olim necessitate coacta in multis, quae ad Episcopos pertinebant ut dictum est) praesbyterorum ministerio utebatur; unde Episcopi, siue Chorepiscopi, propter
regiminis ossicium sibi concessum dicebantur: tum v ro quia, adhuc nascente ecclesia, uocabulorum distinctio facta non erat, nec restrictae eorum significationes, sed in sua primaeva intelligentia sumebarur. Nec tameex eo sequitur quod in re idem esset praesbyter, qui Epi . scopus erat. Sed quis sorte dicet, si tunc uocabulorum qi M . .sgnificationes indiscretae erant,quo patrui ex sacris literis illarum rerum distinctionem agnoscere ualebiniusὸ
Certe id tam ratione ,quain scripturae authoritate suta stagante
167쪽
iit DE ORDINE; IURISDICTI RAetorrum fiet gante cognoscemus; nam ex sacris liteiis scimus se :- ω is los Apostolos inuibus Episcopi succedunt per manuuin potitionem spiritum sanctum tribuisse: quod quide alii discipuli, quorum locum alii minores sacerdotes
tenent, nunquam praestiterunt. Scimus etiam Aposto . los ipsos,& Episcopos eos repraesentantes alios in s Cerdotes ordinasse; oleum sanctum benedixisse;& confirmationis sacramentum perfecisse. & similia ad eora 'officium spectantia egisse, quae caeteros discipulos munistrasse nunquam legitur. Sapropter hinc Episcopos semper maioris fuisse potestatis, quam alii sacerdotes Hiero. euidenter apparet sicut etiam ipse Hieronymus in e demepistola ad Euagrium ruetur,dum ait. Uid enim fu it excepta ordinatione Episcopus, quod praest et non faciat Atque in fine epistola: ut praemisimus duAaron, ct filiis eius, & Levitis Episcopos,praesbyteros &diaconos comparat inter quos maximam fu isse dif- serentiam ostendimus) sic dixisse conuincitur, Epist pum quouis praesbytero diuina institutione maiorem esse; quia Aaronis sacerdotium ex ipsius Dei institutione sacerdotio filiorum eius maius erat atque ita Hi ronymum si praesbyterum Episcopo alias aequiparasse affrmaueris ex praenussis sibiipsi in hac parte non comstare manifestum est. Acpraeterea, cum disserentiam
hanc Christus per Apostolorum, & discipulorum distinctos gradus instituerit; deinde Apostoli ipsi usu,re, confirmauerint, dum soli illi manus imponerent,spiri-ο. de is. tum sanctum conferrent, & ad discipulatus munus per ipsam manuum impositionem delegarent; atque idem ritus in Episcopis eorum successoribus semper in ecclesia perseuerauerit: ideo quod per uerba Hieronymi opponitur
168쪽
ET REsIDENTIA EPISCO. rrst, ponitur eo facilius reprobatur, quo nunquam in fuisse reperitur: ut tam ex euangelio, & Apostolorum actis; quam ex illorum canonibus, & ex sanctorum pa α, , Τ' trum authoritatibus satis probauimus:qui sacerdotum ordinem in Episcopatum, &praesbyteratum diuina authoritate bipartitum: Episcoporum uero omnium,uel primatum , uel archiep iscoporum, uel patriarcharum gradu disserentium, unum tantum esse ordinem dixerunt. Huc tendit etiam quod in Hispalens Concilio se c., .u cundo tractatur in quo quidem a solis Episcopis con- l .a.c. . firmationem conserri posse diis nitur. Praeterea prasby ci Aterum nullo modo alium in praesbyterum, aut diaconsordinare posse; quod si ordinare attentaverit, eius ordinationem nullam esse decernit; atque ab Episcopo necessario iterandam fore concludit ι ut sic ordinatus see r. ct maliquid sui ministerii exercere possit. Ex cuius sacrosancti Concilii declaratione, ac determinatione, distinctionem hanc diuino iure ordinatam suisse patet: nam
si ex diuina institutione idem ministrare posset praesbyter, quod Episcopus; dedistinctio, atque dignitas ista
ab humana ordinatione inuenta est ei; porro quamuis peccaret is, qui contra ecclesiae decretum faceret, nihilominus illius ordinatio ualida esset, quemadmodum de clerico excommunicato eucharistiam conficiete du
istet; qui quamuis sacrum ficiens, siue consecrans
peccet. attamen firma, & rata illius est consecratio.Sic 'di Africanum Concilium ordinationem hanc Episcopalem a diuina authoritate deuenisse affirmat, exempla
Eleazari ad hoc allegans, qui patri suo Aaron, ex Dei Haecepto, in sacerdotali dignitate successit. Et proptere omnes Christi fideles, & hi praecipue,qui cum Hie -
169쪽
. H6 DE ORDINE; IVRISDICTIONE:ronymi authoritate certare conati sunt όperepraelisi aeque necessarium fore credimus, ut tum diuinis, tum postolicis, & tum ecclesiasticis traditionibus, quassi perius pro hac parte uberrime allegauimus,annuentes, cum ipso humili Hieronymo humilientur , quippe qui opiniones suas sanctissimis illis patribus, quos supra adduximus, semper submittere solitus erat. Aliter u ro & Christo,& ecclesiae,& Hieronymo ipsi sanctissimo aduersari proculdubio reperientur.
liter Episcopatus ordo, uel dignitas in ecclesia sit.
A M Episcopalem ordinem, sue gradum,tam in modo ordinationis, quam in ministerii qua litate, & institutionis origine, a praesbyterii gradu disserentem esse probauimus. Deinde hunc gradum omni pro issa ratione, & dignitate, & authorit te presbyterio superiorem esse: atque eundem a Christo sicut & praesbyterium, iam institutum, & tum apo
stolicis, tum ecclesiasticis traditionibus confirmatum &obseruatu semper fialse inanifeste ostendimus. Sed
adhuc considerare nobis libet, si isthaec Episcoporum: es Praesbyterorum diiserentia ordinis , vel gradus, siue dicinitatis disi rentia sit; & an Episcopatus sit ordo,gradu, uel dignitas, siue eminentia quaedam ordini sacer sol si indelebiliter cohaerens . Aut etiam; secundum alios, si quaedam extrinseca iudicialis potestas, siue si la iurisductio, a summo Pontifice collata. Vnde si scripturas
170쪽
pturas sacras reuoluamus,&s sanctorum patrum dicta ponderemus,certe statum hunc Episcopalem super aliorum sacerdotum ordinem semper digniorem,& sublimiorem suisse uidebimus; quippe qui nec ipse face
dotali ordine caret, sed illum includens supereminet.. An uero ipse Episcopatus peculiaris ordo,&sacrametum singulare sit; tum inter canonistas,& theologos I Caxoniatum uero inter theologorum nonnullos controuersia flarum o-
semper fuisse uidetur . Nam canonici iuris prose res Episcopatum ordinem esse affirmant, dicentes, in pri- Ratio primis hoc per decretorum authoritatem approbari quae quidem ordinem talem in Patriarchas, Archiepisco- Disti. H.
pos, Metropolitanos, & Episcopos distributum esse dicunt; ut Dionysius,&alii sancti patres reserunt,episco de eces..patumque inter ordines nominant. Deinde argumen- Hier cf. tantur dicentes, quod si ostiarius certum gradum,& Or Ratio δε-dinem in ecclesia tenet, cur magis Episcopus tenere cumia. non debeat cum Episcopus tum essentialius, tum propinquius corpus Domini nostri Iesu Christi respiciat, ad quod omnis ordo resertur. Vlterius dicunt quod lo Ratis treta sacramenti nouae legis definitio episcopatui cogruit, qua quidem definitione sacramentum sacrae rei signunt esse dicitur; nam&episcopatus est sensibile signum essi ciens quod figurat. Quod hinc apparet,quia in Epist pi unetione sue consecratione,cum certis uerbis in illius capite facta, signatur efficiturque episcopalis potestas ordinandi, & consecrandi,quae soli Episcopo coinuenit; atque hoc argumentum ita affirmant: quod electus in Pontificem, si Episcopus non sit, consecratur; si uero Episcopus sit, minime eum sacrari oportet. Quod 'certe caiuno non obseruaretur, si Episcopatus certus '. . in in