장음표시 사용
261쪽
IN ACTA Aros τοLollv M. Irgy- mansuetissimum effici agnum. Neque enim ita mul- 1 s a i post describet nobis Lucas conuersionem Pauli, qui iam magna voluptate videt Stephanum lapidari. Non enim est dubium , quin lapidatio Stephani Saulum m gna affecerit voluptate, non quὁd delectaretur etasione sanguinis, sed quod tantus esset paternarum traditi num zelator. Qu9d igitur Lucas hoc in loco scribit Sa lum & consensisse in necem Stephani, & lapidantium c stodiisse vestes, non facit ut Saulum a peccato excusare velit, sed multδ magis ut eum magnitudine peccatorum grauet: non quod Saulum ex malitia traducere, sed quod nobis Dei misericordiam erga Saulum declarare velit sed quoniam nobis ac de re in sequentibus copiosior r . stat tractatus, nos ta licto hoc capite ad sequens nos recipiemus, non dissidentes quin & nobis propitius futurus sit, qui diuum Stephanum ad se vocavit.
est autem illa die persecutis magna si Ecclesia quae erat Hierosol mu. re omnes dia spessunt per regiones Iudaea Samariae prseeter postolos. Impletur iam quod dominus noster Iesus Christus iam olim disse, Mea 2I. pulis suis dixerat: Ante uam destruetur
civitas Hierosolymorum, iniicient vobis Iudas manus suas, & persequentur tradentes in Synagogas & cust dias, &c. Et aa ipsos Iudaeos dixerat: Ecce ego mitto ad GHib. 2 vos Prophetas & sapientes & scribas, & ex illis occidetis& crucifigetis, & ex eis flagellabitis in Synagogis vestris,& persequemini de ciuitate in ciuitatem, &c. Postquam enim Iudes Stephanum occiderant, & viderent nemi- - nem suis ipsorum conatibus obsistere, tum impetum faciunt in omnes Christianos, Christianum populum funditus extinguere, hoc est, rem impossibilem tentantes. Et hoc quidem malo odio in Christianos agebant Iudaei ve- . rum Dei prouidentia rem in diuersum deduxit. Dum enim Iudati persequuntur Christianos ut Christianismuzaboleatur, fit ut hic per piorum peregrinationem propω
νtur. Qu9cunque erum Christiani reniunt , Christi
262쪽
nae fidei semina spargunt, ut perpetuὁ humanum e s-lium nihil eiscere potest contra diuinum. Christianuo itaque populus dispersus ea per regiones Iudaeae & Sam riar i Apostoli vero permanent Hierosolymis & hoc non
unam tantum ob caussam . Prima est, ut Iudaeis nulla remaneret tergiversandi occasio, quasi ob desectum Ecclesiastarum credere non potuerint. Secunda est ut Dei misericordia erga Iudaeorum populum declararetur, qui ob mortem Stephani non statim offensus illos statim omniubus praedicatoribus spoliare voluit . Adde quod adhuc multi latebant in Iudaeorum populo,qui rebus altius perpensis relicto Iudaismo ad Christum huiusque religi
nem concessuri erant. Tertio declaratur in hoc Dei vistus ac potentia, qua Iudaeorum violentiam sic cohibuit, ut Apostolorum choro nullam vim inferre valuerint. N
que enim dubium est Iudaeos crudelius tractasse Apostolos si licuisset, quam plebeios Christianos: nec dubium est quin & reliquos Christianos custodire ac defendere potuisset, qui Apostolos custodiuit, si modis in rem E clesiae fuisset. Tu itaque non statim despondeaς animum si quando praeter meritum: persecutionem passus fueris, sed cogita hoc Christianorum fatum esse ut in hoc mu
do ram bene habeant. Curauerunt autem Stephanum miriti rati, u/feceruuiplanctum magnum super eum . Steph num infami coram mundo mortis genere extinctum ci
rarunt honeste humandum viti quidam pietatis cult res, quod intelligerent illum praeter meritum per subo natos testes oppressum. Hoc studio Ioseph & Nicode- s curarunt funus domini nostri Iesu Christi: & senior mobias plurimum commendatur ob studium sepeliendi mortuos. Testantur itaque viri illi mi Stephanum sepelierunt, suam fidem in Christum & charitatem in sterii num. Nisi enim credidissent in Christum, duxissentque pium pro Christo occumbere, nequaquam sepultura diu
gnati fuissent Stephanum, maxime cum tanto periculo.
Non enim est dubium quin eiusmodi viri male audierint Apud Iudaeos, quod hosti Iudaicae religionis tantum ii
noris impendunt. Amauerunt item Stephanum . quem
non tantum sepelierunt honorifice , sed etiam propter eum secerunt planctum magnum. Qu re planctum ma-
263쪽
IN ACTA Aros TOLORUM. Ity eum r non quod hes animae timerent, sed quod doleis ant vicem Ecclesiae, quae tam fidum ae fidelem minustrum amiserat. Et hic locus certe postulare videtur lo eorem trastitum dς mortuorum sepulturis, & de omnius quae circa mortuos fieri solent. Nemo certe sanae mentis damnauerit moderatam & iustam mortuorum curam. Quis enim probauerit Scythicae gentis inhum num morem, quae nullos impendit corporibus honores neque enim latere vos puto quanta cura tenuerit priscos patres, ut ubi vellent sepelirentur. Non sunt ergo contemnenda & abiicienda corpora defunctorum, ut diuus Augustinus, maximeque iustorum ac fidelium, quibus tanquam organis & vasis ad omnia bona opera sanctiis cur usus est spicitus. Si enim paterna vestis & annulus ac si pro mortuuquid eiusmodi tanto charius est posteris qwanto erga pa- gς ο rentes intor extitit affectias: nullo modo illa spernenda sunt corpora, quae utique multo familiarius atque coniunctius, quam quaelibet indumenta quae gestamus Haee enim non ad ornamentum vel adiutorium quod adhibetur extrinsecus, sed ad ipsam naturam hominis pertinent. Vnde & antiquorum iustorum lanera ossiciosa pietate curata sunt, & exequiae celebratae, & sepultura prouisa, ipsique cum viverent, haec de sepeliendis vel etiam transs rendis suis corporibus filiis mandauerunt. Et . Tobias sepeliendo mortuos Deum promeruisse teste Angelo commendatur. Et laudahiliter commemorantur in Euang Iio, qui corpus domini de cruce acceptum diligenter atque honorificὸ regendum sepeliendumque curarunt.Haec ero non in hoc dicuntur quasi aliquis insit sensus cadaueribus, sed quia eiusmodi pietatis ossiciis testimur fidem . nostram de futura corporum resu i rectione. Quod vero locum sepulturae attinet, placet mihi quod diuus Augustinus scriptum reliquit, inquiens :.Si siquid prodesti pio sepultura preciosa, oberit pio vilis aut nulla'. Praecla- .ras exequias in conspectu hominum purpurato illi diuiti-turba exhibuit famulorum, sed multo clariores in conspe-G1 domini hulceroso illi pauperi minister um praebuit Angelorum: qui cum non extulerunt in marmoreum tu
264쪽
silicas diuorum, respondeo cum eodem Augustino non his ad hoc, ut dum animi recolunt ubi sint posita eorum quos diligunt corpora, cisdem sanctis illos tanquam P tronis susceptos apud dominum adiuuados orando commendent': quod quidem facere pollent, etiamsi talibus locis eos humare non possent. Cum itaque recolit anumus ubi sepultum sit charissimi corpus, & occvrrit locus nomine martyris venerabilis, eidem martyri animam dialectam commendat recordantis & precantis affectus.Quicum deiunctis a fidelibus charissimis exhibetur, eum prodesse non dubium est his , qui cum in corpore viverent, talia sibi post hanc vitam prodesse meruerunt. Verum etsi aliqua necessitas vel humari corpora, vel in talibus locis humari nulla data facultate permittat 2 non sunt praetermittendae supplicationes pro spiritibus mortuorum, qu faciendas pro omnibus in Christiana societate defunctis, etiam tacitis nominibus quorsimque sub generali, commemoratione suscepit Ecclelia: ut quibus ad ista desunt parentes, aut filii, aut quicunque cognati vel amici,ab unacis exhibestur pia matre communi. Si autem deessent istae supplicationes, quae fiunt recta fide ac pietate pro mortuis , puto quod nitidi prodesset spiritibus eorum, quamlibet in locis Anctis ex anima corpora ponerentur. Haec hactenus omni diximus ex diui Augustini selitemtia: unde ilitelligimus quae tum fuerit Ecclesiae sententia de Christianis vita defunctis, nimirum ut honorifice sepeliantur, Ut diuorum patrociniis commendentur,ut pro ipsis precemur& cIecmosynas demus. Quae omnia nisi lacris literis essent consentanea, neque Ecclesia fecisset, neque 'August. tantus scilicet antistes docuisset, atque magna diligentia defendere in animum suum induxisset. Nam illa quae adduximus non iuuenis . adhuc in Epist
patu siu, stripsit, sed quam iam multa legendo & scribe: do didicisset, nee semel talia scripsit,sed saepius & in mul-
tis locis . Neque 4b aliquo unquam hoc nomine accus, tus fuisse legit ut is quὁd aduersarij nostri calumniantur pium alioqui Episcopumin re mortuaria,ut ita dicam, lapsum fuisse. Sed sors an alibi plura de hac re dicemus:
nunc ad contextum nostrum Icuertimur. Saulus autem
de nabat Erelesiam, per domos intrans, edii trahem mista μ
265쪽
IN Ac TA A pos To Lo Rusi. I3o nitidiares trudebat tu custodiam. Quoniam Lucas noster insequentibus descripturus est, quanto studio diuus Paulus propagaturus & propugnaturus est Ecclesiam Christi, ideo iam describit etiam quanto studio idem Paulus iam propugnat Synagogam, ut sic appareat Dei magna mise ricordia & potentia, qua tantum Christianae fidei hostem in ardentissimum fidei prςconem conuertit. Neque enim Lucas hanc tyrannidem Pauli depingit calumniandi vel conuiciandi libidine, sabsit hoc a sanctissimo viro)sed multis aliis de caussis. Vnam nec postremam iam diximus, nimirum quὁd his declaratur Deum verἡ posse ex lapidibus Abrahae filios facere, posse & mortificare & vi-mificare, posse ad inferos ducere & reducere, posse hominem leone crudeliorem sic cicurare, ut putes leonem inouem mansuetissimam mutatum. An non magnam crindelitatem Sauli iam audimus Z deuastat Ecclesiam, Chri--stianis molestus est, intrat domo ς Christianorum , vi e trahit, tradit in custodiam, nec viris nec sceminis parcis, Millum hic humanitatis vestigium vides, nihil nisi semguinem Christianorum sitit : felicem igitur'Ecclesiam. quae tanto hoste liberatur. Sed quis credet fore ut Saulus non solum desistat impugnare Ecclesiam, sed etiam magno spiritu illam pergat & propagare & propugnareὶvε-rum insequentibus videbimus mutationem excelsi. Altera caussa est quare Stephanus tyrannidem Pauli describit, quod nobis indicare voluit tribulationes & persec tiones fratrum nostrorum primitiuae Ecclesiae, ut nobis non videatur nouum, etiamsi non omnia statim nobis exanimi sententia cesserint. Tertia est ne facile de aliquo quantumuis malo desperemus,quum tantus Ecclesiae persecutor animum mutauerit. Sed hac de re forsan in sequentibus rursum dicemus . Igitur qui Alpes erantpertransibant, euangelirantes verbum Dei. Hoc est quod in superioribus diximus, videlicet impiorum consilia quae contra pietatem instituunt, perpetuo in contrarium verti. Christiani hoc tantum nomine a Iudaeis affliguntur,tribulantur, disperguntur, ne Christianismus propagetur, Mdum hoc cauere volui, promouent. Christiani enim quocunque perueniunt, praedicant Christi fidem, an nunciant
Euangelium, & sic inultos conuertunt ad Christianisi
266쪽
retur, Euangelium quod Iudaeis displicebat, Samaritatio& reliquos infideles amplexaturos. Ait enim Lucas: Intendebant autem turbae his quae a Philippo dicebantur. unanimiter audientes . Magna laus est Samaritanorum qu d diligenter auscultant verbis diaconi, & hoc unania miter& magno consensu. hoc enim dicitur, ne existim mus aliquid apud illos per tumultum fuisse iactum. Et ex Luangelio apparet Samaritanos fuisse homines hum nos & parum dii ficiles, & qui etiam nonnullam spem defuturo Messia conceperant. Quis enim non legit pulche rimum illum dialogum in Evangelio Ioannis inter Christum& Samaritidem Mulieris verba sunt: Domine, ut video, Propheta es tu. Patres nostri in monte hoc ador verut, & vos dicitis quia Hierosolymis est locus ubi ad rare oportet. Et iterum : Scio quia Messias venit qui diacitur Christus, chm ergo venerit, ille annunciabit nobis omnia. Et rursum: Venite x videte hominem, qui dixit
mihi omnia quaecunque feci: nunquid ipse est Christus Si igitur haec mulier non admodum pudica, Vt apparet, tam pie de Messia commentatur, facile iudicandum est quid reliquus populus d sillo senserit. Cum itaque res sic se habeat cum Samaritanis, non est mirum quod Philippus benevolos auditores habuerit, maximὸ quod praediacationi illius etiam multa miracula successerint.
Multi enim eorum qui habebant stiritus immundos, clama res voce magna, exibant: multi autem paralytici oe claudi curatisiunt. Factum Κε ergo gaudium magnum in illa tauitate.
Diuersi sunt effectus Euangelij. Daemones audientes nomen domini Iesu Christi, vociferantur, clamant, Mululant, ut qui sentiunt & experiuntur iam adesse eum, qui ex illorum captiuitate & tyrannide miseros homines liberare valeat. Sic in Evangelio clamant: Quid tibi Mnobis Iesu Nararene ὶ veniat ante tempus torquere nos. Hactenus enim uniuersam terram occupauerant, popu
lum sibi subditum ac deuotum reddiderant, & nusquam non tanquam dii culti fuerant: iam ergo conspectum unius Christiani hominis ferre non possitnt, & audientes tantum nomen Iesu Nazareni, ex hominibus quos posisederant exire compellebantur . Hinc illae lachrymae, hinc eiulatus illi, hine tanti clamores . E contia vero sis
267쪽
maritae audientes Euangelium salutiferum de Christo,
videntes daemones effugari, paralyticos. dc caeteros mala habentes curari, maximo afficiuntur gaudio,hoc quod nobis Lucas noster occultare noluit. Vides igitur hic quem nobis reserunt qui Euanselium audire nolunt, ire qui alienae inuident saluti : nimirum ipsum daemonem malum qui inuitus exit ab homine , & cui magna poena est audire veritatem Euangelij.Valeat itaque Satan cum sua inuidentia: nos potius imitemur Sam ritas illos qui diligenter & unanimiter student Euangelio Christi , & on incolumitatem proximorum laeta
tur quam plurimum. Vir autem quciam nomine Simon, qui antea fuerat tu e Eccle bis'. late magus, jedueens gentem Samariae . dicens se esse aliquem
lib.I. cV. I, magnum: cui auscultabant omnes a minimo rusque ad maximum , dicentes: Hic Eminus Dei, quae vocatur metua.
tendebant autem eum, propterea quod multo tempore magicis seu dementa et eos.
Multa de pessimo hoc homine Simone Mago scribuntur a veteribus, quae omnia huc referre consultum mihi
Lib. recuri videtur minime . Diuus Clemens Petri & Pauli Apo' itionum.2. stolorum discipulus multas eius recenset praestigias, &longam ipsius disputationem , quam aduersus Petrum Apostolum instituerat. Epiphanius in haec verba de illo scribit: Hic Simon praestigiator erat,& a Gittharum ciuitate in Samaria originem trahebat,quae nunc Vicus obstit. Incantationibus autem Samaritas decipiebat, nil batque & inestabat. Dicebat se ipsum esse magnam Visei tutem Dei, & ex supernis descendisse. Patrem vero dic bat seipsum esse apud Samaritas: apud Iudaeos vero se mlium esse dicebat, passim autem se non esse, sed solum apparentia. Et post pauca de eodem scribit. Nam cum reperisset sibi ipsi mulierem circulatricem Helenam nomine a Tyriorum urbe ortam , ipsam in uxorem ducit, no iudicans se cosuetudinem cum ipsa habere: verum iaabscodito turpitudine mulieri permixtus ille praestigi to fabulosam quada amoenitate discipulis suis expone bat, nimirum dices seipsum virtutem Dei esse magnam: coiuge vero scortatrice, Spiritu sanctum esse dicere ausus
est,& propter hac se descessisse dixit. Hqc & multa alia ab
268쪽
surda & impia de illo pessimo praestigiatore scribit Epia a
phanius Tomi secundi libro i. cap. G. Ibidem scribit de Simone Mago quod in media Romanorum urbe collarsus interierit. De hoc itaque nequissimo impostore scribit hic Lucas noste quod ille gentem Samariae seduxerit, itavi hominem impiissimum diligenter & studiosissime coluerint:mihi vero videtur quod res sic se habuerit. Samaritanis non secus atque Iudaeis persuasum erat, Messiam certo venturum,& hoc in breui,illumque admiranda operaturu. Satan itaque animaduertens hanc hominum simplicitatem, excitauit organum suum Simonem Magum, .
qui magicis suis artibus populum simplicem seducer 'si quo minus verum Messiam postea amplecterentur. Nam Christus,sicut nouimus, ab infantia pauca miraculose omperatus est,& nihil magnificὰ super caeteros homines praese tulit: quum autem Simon magicis suis artibus tam admiranda operaretur,facile fidem inuenit apud simplicem ac credulum populum. Atqui Deus populi huius simplicitatem nolebat diutius seduci: unde misit Philippum diaconum ad illum,qui & ipse multa admirada faceret, non magicis artibus,sed virtute Christi. Quae cum essent mutita & aperta,sic ut nemo eis contradicere posset,facile defecit populus nouarum rerum cupidus a Simone: adhς-
sit Diuo Philippo. Quin & Simon ipse videns Philippi miracula esse vera, & sibi malarum artium conscius,ad Philippum accessit, ab coque baptismum accepit, hoc quod Lucas continenter scribit. mero credidissent Philippo Guangelia anti de regno Decis nomine Iesι Chrijsi baptizisbam tum misi ac mullieres. Tunc Simon s ipse credidit, set cubaptiz tus est adhaerebat Philippo. Videns et iasigna oe virtutes maximas feri,' pes admirabatur. Sunt qui cxistiment Simonem hunc magii non vere & ex animo credidisse,sed fide simulasse. Horii opinionem reiicere nolim,sed videtur milii verisimile quod vere crediderit, vereq; baptizatus fuerit,sed post baptismu a Christo rursum desciverit, ac Satana pristinu sium dominu secutus fuerit Neq; enim adeo raruest homine bene incipere & aliquadiu suu officium strenue perficere:postea vero vel a Satana vel a propria carnς deceptu post Satana ire. Vtina exempla n5 extarent plura qua velimSunt enim multi qui cu uxore iussi Lotb Sod
269쪽
ma deseritised paululum progressi respuunt. sunt qui cum
Maelitisex Aegypto proficis utur,mare rubru transeunt, mana vescutur: sed postea in cordibus suis Aegyptios repetunt. Sunt qui manum aratro dominico admouet, sed taedio victi post tergum respiciu seque regno Dei indignos faciunt. Sic, inquam, mihi persuadeo Simonem praedic tione ac miraculis Diui Philippi commotum in Christum credidisse, baptisinum vere accepisse, sed postea rursum relicto Christo ad satanam concessisse. Nam Lucas esse iis verbis dicit: Cum credidissent Philippo Euangelizantide regno Dei, in nomine Iesu Christi baptizabantur viri ac mulieres.Tunc Simon ipse credidit,& baptizatus est, Scadhaesit Philippo. videsne quam aperte dicat eum & credidisse,& baptizatum esse, & Philippo adhaesisse. Nullius hypocrisis meminit Lucas, immo addit: Videns etiam Siamon signa & virtutes maximas fieri a Philippo videlicet. stupens admirabatur. Videbat enim haud dubie Philidipum hic nihil agere per magicas artes, sed omnia virtute
nominis Christi. Admirabatur itaque non calumniabatur fgna & virtutes, quo nomine vituperari non debet. Igutur Simon hic exemplo nobis sit, v t ministris Dei,hoc est. hominibus probis libenter adhaereamus , malorum Vero consortia ex animo fugiamus. Exemplo autem tubae distamus,ut postqua semel Christo nomen dedimus,nunquam deindἡ ab ipso deficiamus: nam Simonem postea defecis se, in consequentibus audiemus. Caeterum quod hic legimus viros & mulieres baptizatos in nomine Iesu Christi, non sic intelligendum est,quasi Philippus non baptizau
rit illos, in nomine Patris & fiiij & Spiritus sancti hoe nim haud dubie fecit) : sed dictu est in nomine Iesu Chriam baptizatos eos fuisse,ut intelligamus eos ideo baptizatos,quia crediderut in nomine Iesu Christi. Sequituricita, autem audissent c posoli qui erat Hierosolymu quod recepisset
Samaria rucinum De miserunt ad eos Petrum oe Ioavem. uescum venissint, oraueruntpro ipsis ut acciperent Spiritu sanctum. Nondum enim in quanquam illarum venerat,sed bapti iti ta tum erant in nomine domini Iesis. Tune imponebant manus suis
illos, ct accipiabant Spiritu anctum ad ulti hoc in loco multas quaestiones mouent,quas omnes ad viuum, quod diciatur , excutere non est huius instituti nec huius temporis.
270쪽
Nos itaque breuitati studentes, omnia non tam dilucide
quam breuiter adeoque & simpliciter interpretari consebimur. Dominus itaque Iesus in caelum ascensurus aiebat ad Apostolos suos: Liatis mihi testes in Hierusale,& inonini Iudaea & Samaria,& usque ad ultimum terrae. Sam ritani ergo negligendi erant minime, ut quos credituros
. essedonianus praedixerat. Cum igitur audissent Apostoli qui crant Hicrosolymis quod & Samaritani credidissent in Christum, α baptismum suscepissent, neque tamen in illos venisset Spiritus sanctus visibili aliqua specie, nequo
se aperta Spiritus sancti dona in credentibus exererent, ut eli donum linguarum,donum prophetiae, donum vi
tutum , aut aliquod aliud simile, qualia apud alios fidelestum cernebantur: cum, inquam, Apostoli haec audissent, miserunt ad illos Petrum & Ioannem,hoc est, cosilio inbio decreuerunt,ut Petrus & Ioannes qui prςcipue iam i claruerant hominibus, ad Samaritanos proficiscerentur.
Ex hoc loco quidam colligunt D .Petrum nullum habus se primatum inter reliquos Apostolos. Missum enim discunt Petrum ab aliis,non alios a Petro missos.egregie silicet. Sic & quotquot a Senatu legationis nomine aliquo mittuntur,statim non amplius sunt Consules vel Tribuni plebis. Et Dei filius patre minor est, iuxta Arrij haeresim, eo quod a Patre in hunc mundum missis est. Sed valeant haec iam non dogmata, sed pQrtenta:ad rem. Apostoli e
go cum venissent ad Samaritanos orauerunt pro ipsis ut acciperent Spiritum sanctum. Quid hocZan hactenus caruerunt Samaritae Spiritu sanctoinequaquam. Si enim crediderunt in Christum, & fides Dei donum est, necesse est ut habuerint Spiritum sanctum : etsi vere baptizati sunt, non caruerunt Spiritu sancto, quum baptismus sit lauacra regenerationis Spiritus sancti. Quid igitur est quod Ap stoli orat ut Samaritae accipiant ,piritum sanct sine quo
nec credere, nec vere baptizari potuerutt& sequitur. Nodum enim in quenquam illorum venerat Spiritus sanctus. Et tertio. Tunc imponebant illis manus,& accipiebat Spuritum sanctum. Quidquid hic dicatur de Spiritu sancto, intelligendum est de externis quibusdam Spiritus sancti donis,quemadmodu paulo ante diximus. Na in primitiua