Dissertatio inauguralis iuridica, de iure sacro et profano circa infideles,

31쪽

ciuitatibus discederent, ne forte lapis offensionis Christianis fierent. Vid. Lao Cod Theod eod. it. Hoc ipso vires V sere gen- eorum adeo attritae sunt, Vt publico fere contemtui es- ': . sent expositi, macula quadam notati. Ante haec te pora gentiles a Constantini M. temporibus ad militiam, summa imperii palatiique dignitates admissi fuerantii verum hoc seculo, maxime sub HEODosio iuniore, ii, qui catholicae sectae inimici dicti, anno o8 intra palatiuum militare prohibiti sunt vid. l. a. Cod Theod de hae-νetic. Anno 416 extensa haec constitutio, ut quiprofanopagani ritis errore seu crimine obuuntur, administrator meliudicis honore decorari minime deberent. Hoc ipsum adeo statum paganorum imminuit, Vt THEODosius iunior

plius superessi paganos, de quo etiam in I. s. cit sic quodammodo dubitauit id quod tamen, meo iudicio, an tum accipiendum de imminuto paganorum numero adhuc enim gentiles superfuisse fana, templa delubra possedisse, quamuis forsan in occulto liquet e I. M. C. Th sae de pagan quae anno AE es lata. Mac lege, quod nota dum quoque cautum est, ut templa gentilium collocatione venerandae christianae religionis signi expiarentur, ut hac praecedente expiatione eo facilius in ecclesia Christianorum mutari possent. Ceterum multae fuere Causae,

ob quas paganorum religio, tot licet legibus latis, uno quasi impetu exstingui haud potuerit. Maximum sustentaculum, ait ANTON an DALE de Oracul. dus V e. p.

so. huiisprauae religionis inicique i is cust erant m gnate ro proceres Romani imperii, tam in oriente quam in occidente, vi quibis subnixi ceteri eo audacisuperagebant sacra, iisque exemplo maiorum sirmiter inhaerebant, id quod plenius in In declarat illustratque.

g. XX. Varia quoque per hoc seculum i coram Varia iudaea

fortuna fuit, postquam odia inter hos Christianos ma- si zz

gis magisque accenderentur. Longum foret ire per si 'gula horum motuum capita cum vel unicum exemplum

D sed

32쪽

seditionis Alexandrinae sufficere possit, ob quam fere cen-sha; iis te tura millia ludaeorum ex hac urbe pulsi sunt. Totam rei

lindrina, seriem pleni Us enarrat SOCRATES lib. VII. c. II. Multus in hac pugna CYRILLvs Episcopus fuit, qui cum in genti multitudine ad sylaagogas iudaeorum profectus eas Illis ademit, ludaeosque urbe discedere coegit. Permo teste hoc tulit OnhsTE Alexandriae praefectus, adeo ut inter ipsum CYRILLumnouum bellum ciuile oriretur, monachis causam CYRILLI Ventibus populo vero Alexandri-- no praesecto suo opem terente . In hac pugna virtus, ferocitas vel potius, monachorum maxime emicuit, qui duplici caula praelaeto insultarunt: I quod iudaeorum expulsionem improbasset, violentiamque CYRILL damnaS-set; II quod eum paganum crederent. Hac de causa

ad ipsum accedentes immolatorem aOsagauum, υτ 'νελληνα eum appellarunt, multisque aliis contumeliis asfecerunt, adeo ut ad mala imminentia avertenda eχci

mare necessum habuerit se Christianum esse se Constantinopoli ab Attico Episcopo aptizatum. Monachi huic assertioni parum fidentes, nihilominus impetum in eum fecerunt,4 inter illos AMMONius iacto lapide ostrea EM in capite percussit, qui deprehensus tormentis publice subjecius est, tandem subiis extinctus. YRILLVS ob hoc egregium facinus mari'rem istam vocari iussi, magniturinem animicidiis multis laudibin in ecclesiapersecutus, quipro pietate certamen subiisset. Sed audiamus socnΑΥΕM de hac causa ita iudicantem sed qui modestores erant ex usu e iam Chrisianis, hoc Corisiistudium erga Ammonium nonsro-

barunt. Compertum enim habebant, hunc temeritati uaesti ' naue dedis non autem tormentis immortuum esse, dum Chrismn negare compesieretur conf4MNAGE dans Pisoirerissim L VIII. c. 6. q. s. ubi optime mores huius ambitiosi

seculo VI.iu. k XX, Reliqua si persequi speciatim vellem in m-daeis Tama mensum mare me immitterem, recensendo persecutiones

ritis illatae. in calamitates, quibus inside 14 inprimis iudaei expositi

33쪽

VARIIS SUB CHRISTIANIS.

27 fuerunt Laconico ergo more utar, quasi per indicem reliqua enarrabo.Iam inualuerat peruersus mos iudaeos per

Vim conuertendi, quod exemplo EvERI, episcopatum in insula Minorca gerentis , probat BAsNAGE dans hs des suis l. I III. c. 7. g. r. Samaritani imprimis odio habiti, qui prorsus exaequati sunt haereticis, eisdemque poenis subiecti Liquet hoc ex L ιδ C dehinet se Manich. 9 S marit ubi dicitur Soli orthodoxi succedunt ipsis ex testamen to, ab intestato, se legata capiunt. Caeteri autem haeretici

his qui non sint orthodoxio Graeci seu Paganio Samaritae non militant, neque υEa dignitate decorantur, nequeru-blicam adipiscuntur curam, neque docent, neque aduocatio-ibu, funguntur. Multa grauiora contra eo Constituit v-sTINIANus ita nouou ras, se,... in quibus fere omnς --

iniercium ciuile ipsis ademtum est, quod reliquis quoque iudaeis admodum graue fuisse facile coniici potest. Seculo vita edhiis; VIL GREGORIus in conuertendis gentilibus per Angliam

um per secuis

ope AvGusTisi admodum solicitus fuit, liberto regi iuri vii mitor suasorque fuit Bbo epist. 6o ut fanorum aedificia euerteret,in idolorum cultus insequeretur. Paulo post mutata sententia tib. IX. eps rL. censuit, fana idolorum in eadem gente minime esse destruelida, sed aqua benedicta expianda, quia ait, sifana eadem bene constructasuit, ces est, ut, cuisu daemonum in obsequium eri Dei debean' immutari, viduingens ipsa eade ana sua non videt destrui, de corde errorem depona , se Deum verum agnoscens ac mdorans adtempla quae con euit familiari concurrat. Eodem seculo AERA cLivs circa ann 628 grauissimila malis a Diphidae. um fecit iudaeos visus ob delictum, simulque reges Galliae Hispaniae induxit, ut cogerent iudaeos vel solum mutare vel religionem Equidem in concilio Toletano IV anno 633.

habito canone 17. apud HΑm visu in actis concitior. ILLp.so Constitutum est nemini iudaeorum adcredendum δε-

inde vim inferendam esse,ubi simul tacite reprobatur se stum Sis uti regis, suasu Herochi iudaeos per vim ad resigionem trahentis. Sed mox scena mutata est in concilio Toμ

34쪽

1 PROLEGOMEN DE FATIS INFIDELIUM

. iam CL anno 676 habito, uti liquet ex canones apud HARDVDNvΜp. 3. Vbi Episcopi gratias Deo agunt, quod regem ad persequendos iudaeos inflammaverit, qua persecutione infinita mala perpesii sunt. Nec meliora iudaeorum fata in Gallia,cuiLppstico iudaeos ad fidem Christianam e quisitissimis poenis conuertere satagente, ut testatur GREGORIJS TVRONENS Bb. V. bis Francic cap. v. quod tamen ne ipse G EGonius M. approbauit, ut constat ex lib. Lms 3 . s. s. Siquid mali euelaiebat, id ipsum mox iudaeis imputabatur, quorsum inter alia pertinet, quod Cae farem LEONE ISAVRu induxerint ad conoctastiam, quod ciuitatemTolosanam Saracenis,&Burdigalam O mannis prodiderint,' quae sunt allia huius generis Com-

sata gentili menta. Nec tantum per haec tempora violenta fuit iudi eoisi fisi rum conmersio, sed etiamgentilium in Germania Noto c. mihi,' notior est methodit conuertendi eos, qua usus est so-NiFACius, de apostolin Germanorum d1Etus. Ipsius Ano-Li M. bella cum infidelibus idem loquuntur, sed forsan ipsi religionisChristianae studium tantum praetextum praebuit, ut eo magis potentiam suam augere posset. h IKk si XXII Et quis ignorat Pontificis Romani decreta, adsistiti do quibu post haec tem Dra sibi dominum in quascunque minium ino infidelium terras adscripsit, asque illis adiudicauit, quinanes terras bella iis inferore, eosque extirpare studuerunt. Testis est

. rihi. si AngDrom HenricuT, Nuncios solesnnes Romam mittens, eonatu est. Novit Popsim Artunum, ut biliceret Huberniae insulam hostiliter intrare, es terram subiugare atque homines Eos bestiales adfldem viam reducere veritatis , extirpatis ibi

plantariis vitiorum. Quod'Taregigratanter annuens, hoc

sequens ei priuilegium destinauit Adrianus Episcos erum se ruorum Dei, i seri Anglorum Regisolutem Apsol cam benedictionem. Laudabiliter se fatis ructuos G glo-

rioso nomine tuopropagando in terris, aeternae fetacitatis praemio: comulando in coelis tua magni centia cogitat, dum M ad tantos ecclesiae terminos, ad declarandum indoctis, ru-ι dibus

35쪽

VAMI SUB CHRISTIANIS.

Gilis populis Christianae ei veritatem se vitiorum pum ualia de agro Dominico extirpanda, s catholicm Princeps finiendis, se adidconuenientim exequendum, conseitu e- dis Apostolicae exigis,fauorem. In quos o quanto astro consilio ct malaridiscretione procedis, tanto lueodrocio Wrn progre=- te parante Domino, confidimu habiturum. Simila si idem nobis, Mi in Christo chari me, te Ην Uerniae insulam ad subdendum populum legibin Christianis ς , vitiorum inde plantalia extirpanda veli intrare, re

uere pensionem ita O iura ecclesiarum diu terrae idibata integra conseruaste Nos aut m itumis laudabile sideriti tuum fauore congruo prosequentes, O letitiona sutiae benienum impendentes assensum, gratuini acceptum ς habemus tiro dilatandis ecclesiae terminis, aliorum stringendo concursu, pro corrigendis moribtu virtutib inserendis, pro Chrsianae religisnis augmento, insulami ingrediaris, ct quae ad honorrem Dei salutem diis terrae ectauerint, exequaris e reissim terrae populis te se cipiat, ct sicut domintim veneretur, turrecclesiarum LMais

ct integro permanente , se salua beato Petro des g nc domibus annua ni denariisensione. SANE OMNE MIMς AS OVIBUS SOL IUSTIITIAE CHRA

GVCCIESIAE ouod tua etiam nobilitay recognoscit

ONON EST DUBIUM PERTINERE Si ergo

ratio animo concepisti, essedis duxeris)rosequente complen- tim studegentemisiam bonis moribus informari, πα uam perte, quamper Eos, quos ad hoc, de verbo se vitas idoneos e se petis exeris, ut decoretur ibi ecclesia,flantemr ς, crescat ei Chrisianae religio, se quae ad honorem salutem pertinent animarum, taliter ordinentur O a Deo sempiterme mercedis cumulum consequi merearis, in terrisgloriosum nomen valea inseculis obtinere Dia

36쪽

36 PROLEGOMEN DE FATIS INFIDELIUM

Rationes hia ploma hoc euidentissime declarat, Pontificem id iuris sibi ius praetςnu arrogasse, ut pro habitu terra infidelium imperantibus ur Christianis donauerit, quod pluribus ex hoc ipso diplomate illustra Excell. n. LvDΕw1 in de sevleii terting

hoc adeo mirandum, cum ex doctrina interpretum iuris Canonici Papa tanquam CHRIsa I vicarius omnem potestatem in uniuersum mundum accepisse dicatur. Ex quo inserunt, quod solus uni auferre rem possit, dare alteri, ut ait ANTON DE ROSELLIS de concia. g. r. rubr. Pontifex max. Diluviae absolυ excommun n.3y. Similiter quod iure diuino transferre possit regna, quia ipse in spiritualibus

annexis eis habere plenitudinem potestatis, nec alius si perior esse dicitur, quodque id Papa licite faciat, maxime propter crimen gentis spirituale, quoad legem iudaeorum vel ritum gentilitium inclinat, ut ait Avaeost de potes.secut eccles c. 18. n. p. Ea de causa Pontificem Archiepiscopo Magdeburgensi terra Moscouiamin Tartariam verius sitas donasse testatur Magnis. PrqRedi. Dia LvDE-wI in comm ad A. B. prooem. . . p. S. Cuius donationis diploma adhuc alteruatur in tabulari Magdeburgico. Rationes quasdam iam adduxit illas ipsa FAGNANus ad s. r. X de constit. n. O. fusius sed sine omni iudicio coaceruat. Ait Papa, qui esticari Chrsi, pote tenet habet non tantum super Chri ianos sed etiam super in deIes. Et Dina eum ChWi uplenam receperit potesatem, ni in P Agno Dem iudicium trum regi da non viderestur Uigens laterfamilias, nisi vicario si , quem in terra dimittebat,1 Dunmpotesatem super omnes dimisisset. Prouocat dein de ad vulgatum illud pasce oves mem, inde concludit:

Omnes autem tam dura quam in deles oues Ani Chrsei per creationem, licet, ni de ovili Chrsi, te per pr dicta apparet, quodpapa super ornnes habeat iurisdictionem, potesatem de iure licet non defacto. Indo infert, quod papa postit gentiles punire propter delicta contra ius na- Iurae commissa, vel*ltis idolo colant, ct ca de causa, iusteterris

37쪽

VARII SVA CHRISTIANIs ar

terris Hominio eosdem priuare Insulsam hanc philosophiam, plus quam barbaram saniores exsibilant; nec omnes in hoc luto haerent interpretes iuris canonici, ut ostendi H GRoΤius de mari libero c. III demonstra que, Lusitanos in Indo; non habere i dominii titulo dona tionis ponti=iae. Inter ipso Hispanos FRANCiscvs ectoria inreuct mora ret . Sect. V. num. I. hu1 doctrinae adhaeret, docetaue Papam non esse mundi dominum, nuchabere dominium interris infidelium, quia non habet, ait, potestatem, nisi intra ecclesiam, id quod specialiter rei αVstra ad Indos applicat, docetque Papam nullomodo Indorum dominium in Hispanos transferre potuisse. amo potestas, quam intra ecclesiam habere dicitur, tacomparata est, ut nequidem, de terrasin regna e tendi possit. Vid. GAIL BARCLMus de potest Papae, an ve ouaten in reges , principes secularessis es imperium mheat En istus,oLINEVS de Monarch tempor Pontis. Rom. Im

peratori quoque olim adscriptum esse dominium tale in 'βΣ,

terras infidelium, diplomata antiqua loquuntur. Uppo

ratori talis

suere, Imperatorem esse dominum totius Drbὶ in tem potesta, in Doralibus, ut unanimi Veterum consensu ait IVLIVS PACIVS terra, infide de domin. mar. Hadriat.& echoc niuersali domini intu litum ad scri terunt, posse Imperatorem terras insidelium in alios trans Pta u. ferre Insi ne documentum, hoc ipsum illustrans, occurrit apud Magnis ProReo . Dia LVDEWIG, in reliq. SCtor. omn. idiplom. ac monument. sub n. a V quo LUDOVICVS IV. au ordini Teuthonico Lith Uan1am confert, h1SVe

bis Ob eiusdem patruelis nostri interuentum frenua me ritis praedictorum fratrum i sis beato ordini memorato ad laudem, Horiam omnipotentis DEI beatis mae virginis Mariae siue gloriosae terram Loth norum cum mnibinper linentiis suis , artihm cuimcunque,diomatis Aue Samayten Lar fimo vel Ru Ieseu alteriin cuiuscunque existant, ous nunc sunt, vel ad quamcunque dem declinauerint, de impe-1siali auctoritate donaminpureis irrevocabiliseriure proprio

in perpetuum si oseo Dissuccessoribus recoemibus dictam

38쪽

PROLEGOMEN DE FATIS INFIDELIUM

terram. Denique fratrem Theodoricum felicem nostrum es imperii principem nomine dictisacri ordinis inuestimis de iisdem cum administrinione temporalium es iurisdictione eitudem plenariaprincipatis. Sed forsan antiquis temporibus praeualuit pontificis dispositio de terris insidelium, qui imprimis auctor tot gentibus principibusque fuit, ut

expeditiones in terram sanctam facerent, qui ordines ini- Iitares hoc speciali obstrinxit voto ut ad debellandos infideles sese accingerent, iro dilatandis finibus solliciti essent, quo papatus quoque latius extenderetur, soatificis potestat gentes infideles subiicerentur. status iudae β. XXIII. Status iudaeorum per seculum XI.&seqq.orum ex is adeo miserrimus fuit, ut ob ingentes persecutiones vix re- sui 'i spirare potuerint. Ipsi pontifices aliquando iis indulserunt priuilegia, ne a regibinautprincipibuspro exactione pecuniae turpiter tractarentur, vel in carcere traderentur, ut ait ΜΑΤTHAEvs PARISIENS in his Angi ad ann. GF p. 3ς f.

Speciatim crudelitatem Christianorum erga iudaeos pienissime persecutus est saepe laudatus BAsNAGE dans Phuoi- se dei uis lib. M quae singula persequi ratio instituti non

permittit. Generatim tantum observo illos non tantum infinitis malis fuisse affectos, tolerantiam eorum in dubium vocatam, sed praeterea tam turpiter habitos V Ω- uis annumerarentur, es omnia humanitatis iura iis denegarentur. Si quandoque mitius habiti, si pacem obtinuerunt, ingenti pecuniae summa illam redimere co-

aisti sunt, ut fere diceres, o solum lucrumin quaestum illis hinc inde vitam relictam fuisse. Nihilominus tamen extirpari haut potuerunt, ad inimicorum maiorem invia diam quotidie aucti sunt,in ad usque hodierna tempora incolumes degunt. Nulla est gens tam latissima, nulla religio superest pagana, quae tandem haud fuerit deperdita, extincta, Vel ita attenuata, ut vix memoriam sui reliquerit: iudaei vero per totum orbem fere dispersi, ter tot secula in exilio viventes, non obstantibus durissimis persecutionibus, opprimi haud potuerunt, adeo ut numerus

eorum seruis fere

annumerathi unt

39쪽

eorum adhuc hodie ingeratissimus sit, obseruante nΑs GEBRIX. cap. 3y. c. l. in . Pagani hodie inter nos in Europa vix amplius degunt, quatenus religionem constituimus dominaiitem, sed illi tandem per imperiumRomanum deleti sunt. Vnde quod in hac dissertatione de iure circa in deles ducturus sum, potissimum fere iudaeis applicandum erit, quamuis nonnunquam ex accidentente contingere possit, ut etiam alii infideles inter nos deprehendantur, vel ex belli infortunio, vel alia publica causa, vel denique ex quadam apostasia. Nec tamen horum causa prorsus deserenda fuit, quod rariora eorum exempla occurrant sussicit enim quod existere possint, sic qui iuris disciplinam tractat, etiam ad hos similesque castis

Promtus paratusque esse debeat.

g. XXIV. Ceterum tota harum rerum,quae in com Inde tot di

pendio allatae sunt, series ostendit, Unde in eles 'atum in ibi ili' republica diversum dissimilemque induerint, itide illis his . 'tot diuersa iura ab aliis ciuibus Christianis data fuerint. Religio albasstatum ciuilem siubiectionis immutare aut alte 'rare non solet, cum respectus ciuilis diuersique hominum status aliunde dependeant, Verum duae omnino causae sunt, quae diuersitatem iurium in plurimis Moata in deles induxerunt. Prim a deducenda est ex odio implacasiti Chri-

Bianorum erga infideles, qui ab eo tempore, qrio dominatum in eos gesserunt, durissima quaevis in eosdem constituerunt, eosque seruili fere conditioni subiicere conati sunt. Secunda questrenda est insacerdotii autoritati quotidie inualescente, quod sub nomine ecclesiae uniuersum ius sacrum in suam redegit potestatem, Ut de concordia Γων - dotis c imperii cogitandum fuerit. Cum ergo hoc modo religio statui ciuili admodum intermixta esse coeperit,non potuere non leges quoque peculiares de his, qui sunt extra

ecclesiamo imperium sacrum constituti, ferri, fideles,qui dicuntur esse in ecclesia, diuersa prorsus iura sacra μο- fana consequi Hac de causa integram dyiabus sectionibus dissertationeno absoluam, quarum prima de iure sacro, cunda

40쪽

conscientiae

religionis asserit Mod etiam ad infideles lxtenditur

cunda vero de iure profano circa insideles, tum quaten nondum conuersi tum etiam quatenus ad nostra lacra acce dere vel constituerunt, vel iam accesserunt, vel denique Hirsus inde recesserunt, in statum relapsorum meid runt, occupata erit.

SECTIO

De iure sacro circa in elas.

De iure sacro circa infideles non

f. LMφη Vivo conscientiae, ut ait CICERO, muhom

ior vero vis religionis, quae principatum incomscientia constituit. Haec sua naturavi iure e trum est libera, omni imperio exemta humano, soIius Deid directioni subiecta Quamuis enim actiones hominum ciuiles voluntati imperantis submissae fuerint,&submitti debuerint, conscientiae tamen diuersa est ratioci conditio, mareime in causis religionem concernentibus' cute nec pomit, nec debuit arbitrio summorum mperam lium subiici limo nec in hunc finem societates crudes cohlitae sunt, vi religionem ciues componerent ad arbitrium voluntatem legislatoris; sed potius, tranquissita pu

blicae pax externa ciuidis conseruaretur. Nec tantum hoc eo pertinet, ut, quOS haereticos vocamuS, ab omni persecu

tioneo odio ciuili tutos immunesque praestemus lege lam ne tolerantiam iis, quos infideles vocamus, denegemus, uipe ciuae, dice AvTORE episeo de tolerantia A. . Gou-Σ did est celes Christianae veris in character,ctabsque a caritas chrisiana emortua est. Sed nolo hanc cautam pluribus exormare argumentis, postquam plures alii viri