장음표시 사용
251쪽
De cimina Doluntate l). 00NTINUATl RERUM. Cum salis a n0bis disputatum si de intellectu et seientia Dei, rerum rit et nexus postulat, ut liquid dicamus de divina v0luntate. Siquidem in uiui natura spirituali voluntas sequitur intellestium, quia in qu0 libet intelligente datur inclinati et tendentia ad sormam appreliensam per intellectum, quae inclinali 0 dicitur appellius ali 0nalis, Vel ali nomine nuncupatur v0luntas. Cum autem voluntas seu lendentia ad 0num apprehensum per intellectum ex una parie constilua in creaturis peculiarem quamdam saeuitatem tum a celeris p0lentiis, lum a substantia volstialis distinctam, et ex alia parie sit persecti simpliciter implex, exinde sequitur, volun lalem pr0priissime esse in De0 ila lamen ut a divina essentia distinguatur dumtaxat secundum ali 0nem intelligibilem et modum significandi, et non secundum rem et Veritatem. uare sicut de divin intellectu agentes prim dem0nstravimus, dari in De intellectum, et deinde assignavimus biectum primarium et obiecta secundaria divinae c0gnili 0 nis si disserenies de divina v0luntate, prim disseremus de exsistentia V0luntalis in De0, et subinde eius biectum primarium et biecta secundaria delei minabimuS.
ratione p0llentibus sit inclinati seu tendentia ad bonum, id est ad aliquid sibi c0nveniens apprehensum per intellectum, praesens quaestis
non e specta ut in Vestiget, utrum haec persecti quae Viget in crea-luris, eminenter et mod0 persectissimo i rae contineatur in De0. quies principium et causa lolius realitatis et persectionis, tuae participatur a rebus, tuas c indidit. In eo quippe sensu Deus in se prae- habet mnes persectiones et essendi nobilitati's, plae sparsae sunt eldisseminata in creaturis, quae luam iam Dei similitudinem litus mi-BUSVe persectam gerunt, sive haec persectio constituat appetitum rali 0nalem, sive constituat appetitum sensitivum et etiam naturalem. Sen Sus et g quaesti0nis est utrum facultas illa seu persectio, qua in-
252쪽
venitur in creaturis intellectualibus et dicitur V0luntas, non metaphorice, sed Secundum pr0priam rati inem n0minis praedicetur de Deo,
ita ut per illud n0men aliquid significetur, qu0d vere e pr0prie sit in De0, licet modo excellenti0riis infinite persecto reperiatur in ipso. 0uaesti0nis sic definitae s0luli sequenti prop0sili0ne dabitur. PROPOSITIO.
In Deo admittenda est Voluntas, quae est unum idemque cum Sua Ssentia, et a qua remoVendae Sunt omne impersectiones, quae reperiuntur in creata Voluntate.
Prob. l. pars In De est intellectus. Atqui in vini habente intellectum ad millenda est V0luntas. Ergo Deus habet 0luntatem. Cum prop0sili , mai0r iam pr0bala sit alibi, sic p0les in praesentiarum suaderi cum S. Th0ma prop0Sili min0r pr0p0sili argumenti. Ouaelibet res naturalis hanc habitudinem habet ad larinam naturalem, quae est eius persecti et 0num, ut quando illam n0n habet, lendat in eam, et e contrari qua nil illam habet, quiescat in ea, et haec habitudo ad pr0prium b0num in carentibus cognitione nuncupatur appetitus naturalis. Iam ver natura intellectualis habet eamdem habitudinem ad 0num apprehensum per s0rmam intelligibilem quia10rma intelligibilis per quam est intelligens actu, est eius perfecti00 b0num. Erg in qu0libe intelligente si appellius ali0nalis consequens s0rmam apprehensam per intellectum, per quem lendi ad pr0
Confir. 0rma per intellectum c0nsiderata n0n 0 vel ad aliquid exterius agendum, nisi mediani Voluuiale cuius bieelum est finis elb0num sicut pale in artifice c0ncipiente in suo intelleelu formam d0mus. Atqui Deus sicut artis ex sapientissimus ad extra peratur Secundum deam seu larmam exemplarem in suo intellectu c0nceptam. Erg in Deo est voluntas, quae ipsum ad perandum m0Vel. Unde in De0, qui creaturas miles ad imitati0nem suae persectissimae S- sentiae c0ndidit, intellectus dissilur dirigens, V0luntas dicitur imperan8, et demum p0lentia dicitur X Sequens. Prob. 2. pars Si divina V0lunias esset realiter distincta ab es- Sentia, c0mpararetur ad di Vinam substantiam ut accidens et persecti0 ad subiectum quia substantia Dei est aliquid c0mpletum in esse. Atqui divina essentia est actus purissimus a se excludens In nemrali 0nem pote liae et imperfecti0nis. Ergo Dei V0luntas n0n dissertrealiter ab essentia, sed s0lum secundum ali 0nem significandi.
253쪽
confir Ex e qu0d, cum Deus sit ipsum esse per se subsis lenS, et actus purissimuS, peratur per Suam SSentiam, qui a mne genSagi in quantum est actu Iam ver Velle es quaedam perali Dei. Ergo Deus es Volens per suam essentiam si . Prob. . pars, quae rite ei evidenter insertur ex secunda. Si enim Dei v0luntas eiusque perali identificatur cum divina essentia, quae est ipsum SSe Subsistens, in se complectens in una simplicissima realitate omnes essendi n0bilitales et persecli 0nes, ad mille re aliquam imperseeli 0nem et p0lentiali talem in divina v0luntate idem esse atque dii c0ntradicl0ria et secum pugnantia simul c0niungere quippe qu0d eadem Dei essentia ingeretur per secla simul et imperfecta, actus purus et actus p0lentiae c0mmiStUS.
SOLVUNTUR DIFFICULTATES. 0ppon. l. V 0lunias est appetitus quidam Atqui appetitus den0lal
imperfecti0nem, cum si rei n0n habitae. Ergo v0luntas n0n est ad millenda in Deo. Resp. Dist. vi. 0luntas es appellius quidam, id est in n0bis den0minatur ab actu appetendi b0num n0u habitum, Cone. Id est habet 0lum elum hunc Reg. Contradisi. min. et Reg. onS. Explico. Ad 0luuialem pertinet 0n Solum appetere, quae n0n habet, sed etiam amare qua habet et delectari in illis in lirim ac lunestessari includitur imperfectio minime ver in aliis. 0rro quand0 nomen v0luntatis ex creaturis transfertur ad Deum, n0n 0uitur in De v iluntas, nisi secundum qu0d ama qu0d absti, quia semper habet 0num, qu0d est eius biectum. Quare v0luntas divina impr0prie et salso dicitur appellius, si h 0c 0men sumitur Strici Sensu, qualenus de uolat tendentiam ad 0num nondum liabitum.
text. i movens moti/m. Atqui Deus est primum movens immobile. Erg in Deo non es V 0luntaS. Res p. Dis l. mai. 0luntas dicitur movens motum, si eius biectum principale es b0num extra ipsam p0silum, Cone. Si est bonum, qu0d identi si eatur realiter cum pSa SHq. Explico. Cum V 0luntas moveat alias polentias, et ipsa moveatur ad actum a su0 biecto, qu id es bonum appreliensum iure dicitur a Philosopho movens motum. II0c autem verum est de illa voluntate, quae determinatur ad actu in ab obiectu, quod est ab ipsa distinctum,n0n autem de ea, tuae identilicatur cum suo actu et cum suo obieelo
principali si uia tunc u in p0les diei mola ab ali 0 2 .
254쪽
0ppon. 3. V0lunias imp0rlat habitudinem at causam sinalem Atqui Deus nullam causam habet. Ergo in De non est V0luntas. Resp. Dist. mai. Voluntas dicit habitudinem ad causam inalem, quae n0n semper distinguitur realiter a voluntate 'ne. uae sit semper distincla secundum rem a Voluntate, Reg. 1). 0ppon. 4. Deus n0n 0lest aliqu0 perfici Atqui Voluntatis pr0prium est persici 0n0. Ergo in De non es V 0luntas. Resp. Dist. mai. Deus n0n 0les aliqu0 perfici, Secundum rem, 'ne Secundum modum signissicandi, Neg. Contradisi. min. Volun talis est persici 0n0, Semper sequndum rem, est. Si V secundum rem, sive Secundum m0dum Significandi, Cono et Reg. cons.
oppon. 5. Voluntas se habet ad opp0sila. Atqui Deus n0n se habet ad 0pp0sita. Ergo in De n0 est V0luntas. Resp. sist mai. 0luntas se habet ad 0pp0sila, in iis quae sunt ad sinem, Cono. Voluntas se habet ad pl)0sila per i dinem ad ipsum sinem, Reg. Contradisi. min. De n0n 0mpelit se habere ad pl)0sila, quantum ad esseclus, qu0s pr0ducit extra se, Reg. uanium ad
oppon. .'oclus V0lunialis est lendere in sinem, qui est eius obiectum. Atqui De n0n 0mpelit tendere in sinem, cum sit sinis0mnium. Erg in Deo n0n est V0lunias. Resp. sis t. mai. clus V0lunialis est lendere in sinem, si distata sine 'ne. Si iam est in p0ssessi0ne sinis, Neg. Cono. min. et Neg. cons. Siquidem, uli 0net S. Th0mas, C lendere in sinem accidit v0luntati secundum qu0d est distans a sine sed perali0nem habere circa sinem, h0 est voluntati essentiale et haec praecipue eo c0n- Venil, qui se mal et in se delectatur 3 2). oppon. 7. V0luntas, iuxta Philos0phum, est in ratione. Atquirali designat bumbratam c0gnilionem, quia ritur in umbra intelligentiae. rg in Deo minime ad milli 0les V0luntas. Resp. Dis l. mai. Voluntas est in ali 0ne, si nomine ali0nis designatur generalim intellectus, Cono. Si nomine ali0nis denotatur intellectus discursivus, Subdist. Voluntas quaelibet est in ali0ne, eq. 0luntas humana est in ratione, Cone Contradisi. min. Explico. Licet ala s0luli dimicullatis facile percipi 0ssit nihi-l0minus non erit abs re huc transserre ipsa verba S. Th0mae, quibus datam solutionem illustrat. En qu0m0d disserit quinas C Secundum gradum c0gniti0nis etiam est gradus virtutis appetili Vae quantum enim rati superat sensum, lanium V 0luntas ali0uis superat appellium sensus ei quant intellectus divinus supera rali 0nem n0Siram, lani v0lunias eius superat Voluntatem n0stram. Et 00 per ali0nem
si sis. S. TuoM. 09. D. De Ver. q. 23, a. 1 ad 3. 2 1 Sent. Dist. 45, a P ad 2
255쪽
c0ncludebatur, se ilicet qu0d 00 0n 0nveni v 0lunias ad 0dum V 0luntalis n0strae, et lamen Sicut alio nostra V0calii intellectus, et intellectus divinus V 0eatur ali 0, ut pale in VII cap. De div. Nomin. propter convenientiam immateriali lalis ita et V 0luntas e0mmuni n0
dest id qu0d est c0nveniens appe lenii seu v0 lenii, et cum bonum lanium dem paleat, quantum Xlenditur ali elatis, quaeri p0lesl, utrum divina V0lunias, quae idem est ac Dei essentia, amet 0lum-m0d se ipsam, vel etiam alia a se diversa ide0que uirum biectum divinae voluntalis sit s0lum divina essentia, Vel etiam aliae res a De diversae. Ut huic quaesti0ni resp0nderi p0ssi distinguendum est inter biectum principale divinae v0luntalis et biectum secundarium eiusdem. Sic in pr0mptu erit et acili negoti elucescet Deum amares0lum m0d seipsum ut biectum principale, alia vero a se diversa non amare nisi ut biecta secundaria. 0biectum primarium et secundarium voluntatis obiectum primarium alicuius p0lentiae seu laculla lis illud generatim dicitur, qu0d primo et per se allingilii r ab illa virtute; et e contrario biectum secundarium est illud, qu0d allingitur n0n per se, sed ali 0ne alterius. Iam ver cum b0num qu0d per se appetitur induat ali0nem sinis, et b0num qu0d a malui ratione allerius induat ali 0nem eius qu0d es ad finem exinde c0n Sequitur, biectum primarium V 0luntatis esse b0num, qu0d habet rationem sinis; et ex adverso biectum secundarium esse b0num, qu0d ordinatur ad aliud tamquam medium ad finem Uuare lenitentia ad 0num qu0d habet ali 0nem sinis, nam ipsa p0ssessi sinis non excludi a voluntate sive appellium sive amorem aliarum rerum, si ipsae ordinabiles sunt ad linem. Voluntas confertur cum intellectu Cum ali 0 0ni si in rebus etrali veri sit in inlullectu, biectum primarium relate ad intellectume ad voluntatem in aliqu0 0nveni et in aliquo illlari. Stilui lemc0nvenit in eo quod tum pro intellectu lum pr0 0luntate illud dicitur biectum primarium, quod primo e lier se e n0n ratione alterius allingitur a virtute operativa discrepat autem in hoc fluod hie elum primarium intellectus constituitur in re, luae diversa est pro di Vel si tale intellectus, et ex advers obiectum principale voluntatis realitern0n constituitur in re, luae diversa es pro diversi tale voluntatis. Sic
256쪽
obiectum primarium intellectus divini est ipsa Dei essentia, et biectum primarium intellectus n0siri in praesenti flatu es quid dilas rei materialis universaliter apprehensa. 0n ira obiectum principale lumv0luntatis divinae lum v0lunt alis n0strae si sinis ultimus seu beatitud0, quae in Dei 0ssessi0ne c0nsistit licet 0s appetamus Deum sub ali0ne generi ea beatitudinis, et n0s sub ali 0 ne delerminala talis obiecti, in qu revera si n0stra beatitudo, quia lendimus ad 0num pr0ul est a n0bi apprehenSum. duo modo obiectum secundarium ordinatur ad finem a Deo, et a creatura. Licet tum Deus tum creatura ali 0nalis velint quaedam b0na ut media ad sinem, nempe ut 0rdinala ad aliud nihil0 minus voluntas creata diversim0de sertur ad haec obiecta secundaria, quam divina Voluntas. Siquidem Voluntas creata eligit media, ut per ea pervenire p0ssi ad beatitudinem, quam minime possidet, sed p0sSidere desideral; sicut qui eligit medicinam amaram ad sanitatem c0nsequendam ide0que huiusm0di media induunt ali 0nem b0ni utilis. Contra Deus non eligit hae v0lila sed undaria, ut per ipSa 0BSequ3tur sinem seu beatitudinem, cum beati lud Dei sit ipsa eius b0nitas quam amat et in qua delecta lur; sed ea vult ii ipsis b0nitalem largiatur, et sic divitias b0nitalis suae exterius manifestet Creatura ergo iis, quae sunt media ad sinem, litur ad utililalem suam; sed Deus utitur n0bis ad 0nilalem suam e utililalem n0stram. Si Deus pr0uleS en S, Verum bonum per essentiam, est causa mni enitialis, Verilatis, b0nitalis rerum ab ips0 0ndi larum, quae Sunt entia, Vera, b0na per participali 0nem, prout a De haben ut similitudinem desicientem et limita iam gerant divinarum persecti0num. En qu0m0d Aquinas n0sler illuminale et sapienter explicat habitudinem divinae v0luntatis ad suam essentiam et ad alia a Deo diversa. Sicut Deus c0gn0scend essentiam suam, c0gn0Scit mnia, quae sunt ab eo, in qua illum suu simili lud quaedam Veritalis eius; ila etiam volenti vel amand essentiam suam, Vult mnia quae uni
ab eo, in quantum habent similitudinem bonitalis eius. Unde id qu0des V0litum prim ab 00, est b0nitas sua tantum. Alia vero vult in ordine ad 0 uitalem suam: 0n autem h00 0d ut per ea aliquidb0nitalis aqquirat, sicut 0s adimus circa alios bene perand0, Sed ita qu0d eis de b0nitale sua aliquid largiatur et de liberalitas est quasi pr0prium ipsius secundum Avicennam; quia ex perali 0 ne Sudii in iniendi aliqu0d sibi e0mm0dum pr0 venire, sed vult 0nitalem Suam in ali is dissundere et de Augustinus dicit, qu0d ipse liturn0bis ad unitatem suam et lili talem n0stram O l .
257쪽
Deus Vult Seipsum ut sinem seu ut principale volitum et Volando se Vult etiam alia a se ut ad finem seu ad seipsum ordinata, idest ut volita Secundaria l).
Prob. l. pars obiectum Voluntatis est b0uum intellectum. Iam xer id qu0d a De prim et per se intelligitur es divina esse ulla, uti pr0bavimus. rg id qu0d primo et per se amatur a divina V0luuial est Dei ipsius essentia. Et revera, ut argumentum c0nfirmetur una et declaretur, V0litum c0mparatur ad 0lentem ut 0Vens admotum, quia V0lunias, quae est Virtus appetiliva, m0Vetur a Su0 obiecto. 0rro Deus n0u 0les m0 veri ad 0lendum ab aliqu0 bieci0 a se divers0 00mpararetur enim ad illud ut p0lentia ad actum, qu0d repugnat. Εrg principale Volitum divinae v0luuialis et ali 0 cur celera Velit, est ipsa Dei essentia el 0nitas. 00nfir . . ex e qu0d principale V0lilum est unicuique causax itendi; si quidem si quaerimus causam alicuius V 0lilionis, n0n 0S- Sumus eam Ssignare, nisi perveniamus ad ultimum sinem, nempe adstrincipale V0litum, qu0d appetitur pr0pler seipsum et n0n ordinatur ad 0nse luuli 0nem alterius b0ui. Atqui causa volendi pro divina voluntate, 0n 0les esse aliquid a De diversum, sui velle divinum est idem ac eius esse. rg principale 0litum divinae v iluuialis est ipsa Dei essentia, quae unice p0les habere rationem ultimi sinis, quia
Confir 2. ex e qu id quaelibet virtus pr0p0rli in alui su0 bieel0 principali 00undum aequalitatem, quia virtus rei secuit dum obiecta mensuratur. Sed divina v0luuiali illi ex aequo proportionatur praeter eius essentiam. Erg essentia Dei es primarium biectum seu principale 0litum divinae v0luuialis. Prob. 2. pars. uicumque vult liuem l irincipale volitum ela malum, vult etiam alia, quae sun ad finem ratione linis. Iam ver i Deus vult sellisum ut i incipale volitum. Ergo tu ipso illlud illi Se esse, Vult etiam alia quae in ipsum sicut in liuem l linantur. 00nfir l. ' ex eo u id quicumque amat ali tu id pr0pler seipsum ut principale V0litum, conse luenter vult omnia in ilii illiis illud invenitur. Id in Vero Deus alnat suum esse pro liter seipsum, cum esse Dein in pussi ordinari ad aliud. Ergi Deus amand se vult etiam alia in quibus est alis tua participalio suae bonitalis.
258쪽
ipsam et ut finem 40 ips Vult ea quae ad persecti0nem suae boni talis c0nferunt. Porro divina b0nilas n0n 0lest in se neque augeri neque multiplicari, sed s0lum multiplicabilis est secundum simili ludinem, quae a mulli participatur. Ergo Deus ex hoc qu0d suam essentiam amat, ut rerum a Se diversarum multitudinem. SOLVUNTUR DIFFICULTATES 0ppon. l. Volitum m0 vel V0lentem. Atqui Deus ii in potest m0- veri ab aliqua re a se diversa. Erg0 0n 0les Velle aliquid, qu0d
Resp. Dist. mai. 0litum m0Vel olentem, si est V0litum principale et per m0dum sinis, Cono. Si est V0litum secundarium, et perm0dum eius qu0d est ad finem, eq. Cone. min. et Reg. cons. Explico illud qu0d pr0prie m0 vel V0luntatem ad aliquid appetendum vel amandum n0n es nisi V0litum priussi pale, qu0d habetrali 0nem causae natis, quia in iiS, quae V0lumus pr0pler sinem, l0larali v0lendi est suis. Et 00, lili 0lat S. Thomas, maxime apparet in his quae v0lumus lanium pr0pler sinem. Siquidem qui vult sumere p0li0nem amaram, nihil in ea Vult nisi sanitatem, ei 00 0lum est tu id m0 vel eius Voluntalem Cum ergo Deus n0n Veli alia a se, nisi pr0pler sinem, qui est Sua 0nitas minime dici p0les quod ali quid aliud diversum a sua b0nilale moveat suam voluntatem, nisib initas sua. Unde sicut alia a se intelligit, intelligendo essentiam suam, ide0que ad intelligendum n0n movetur nisi ab essentia sua; ila alia a se uti, olend0 0nilalem suam; ide0que ad 0lendum non m0vetur nisi a sua bonitale. 0 dum sic paucis s0lvit S. Th0mas Illud quod est v 0litum sicut sini8, est m0vens v0lunialem et perficiens eam et sic nihil m0 vel voluntatem divinam nisi Deus. Sed illud quod est ordinatum ad finem est volitum ab e sicut esseclum a v0luuiale et molum ab ea; sicut pale in voluntate artifidis, quae est principium perali0num i diu alarum in suem scil) 0ppon. . Voluntas cui susscit aliqu0d 0litum, nihil quaerere potest extra ipsum. Atqui illuuiali divinae sustici sua b0nitas. Erg0 Deus n0u vult aliquid aliud a se. Resp. sis t. mai. Voluntas cui sustici aliqu0d 0num, nillil 0-le8 quaerere extra ipsum, qu0d ad ipsum n0n reseratur, Cono. Nihil p0les quaerere extra ipsum qu id ad ipsum reseratur, Reg. Explico. 0num seu V0litum, qu0d sussici x0luuiali, n0n 0leslesse nisi x0litum principale, qu0d habet ali 0nem suis ulli mi seu beatitudinis. Cum autem sinis ultimus n0n 0ssi esse niSi unus, c0Π- Sequens est ut voluntas, quae posside illud 0num, n0n 0SSi quae
I 1 Sent. Dist. 45, . , a 2 ad 2.
259쪽
rere aliud v0litum principale. 0 autem n0n impedit, quominus Velit alia bona secundaria pr0pler 0num principale, ad qu0d 0rdinantur lam quam media ad finem, cum oua secundaria se habeant materialiter ad obiectum v0luntatis, quia illud qu0d 0rmaliter c0mpletrali0nem v 0lili est sinis, ex quo est rati b0ni Scile ergo S. Th0mas huic dissicultati occurril, inquiens ea hoc qu0d 0luntati divinae sumet sua bonitas, n0n sequitur qu0d nihil aliud velit; sed qu0d nihil aliud vult, nisi ratione suae b0nitalis. Sicut etiam intellectus divinus, licet si persectus ex h0 ipso qu0d essentiam divinam c0gn0scit, lamen in ea c0gn0scit alia , l). 0ppon. 3. Velle divinum idem est ac eius esse. Atqui Deus non es aliud a se. Ergo n0n vult aliud a se.
Resp. Dis l. mai. Velle divinum est eius esse, Secundum rem, ne Secundum m0dum significandi, Reg. 60nc. min. et Reg. 0ΠS. Explico. Licet in Deo muta sint unum et idem cum Su purissim essendi actu nihil0 minus divina attribula distinguuntur virtua liter, seu ali0 ne cum undament in re, ab essenii et inter se. Haecaulem virtualis distincti sustici omnino ad 00 ut quaedam vere assii mentur de Deo secundum unum altribulum, et negentur Secundum aliud. Si dicimus Deum intelligere per intellectum, et n0n perv0luntatem, licet in De intellectus et v 0luntas n0n disserant realiter. 0uare cum habitud ad aliquid per m0dum v0lili 0n significetur
per Sse, Sed per Velle, si recte dicimus, Deum velle aliud a se licet 0n recie diceremus, Deum esse aliud a se. Audi 00lorem Angelicum: Caice divinum velle sit eius esse secundum rem lamen
dister rati in secundum diversum m0dum intelligendi ei significandi. In h0c enim qu0d dic0, Deum esse, 0n imp0rlatur habitud ad aliquid sicut in h00 qu0d dico, Deum velle. Et de licet 0n sit aliquid aliud a se vult lamen aliquid aliud a se a se). 0ppon. 4. Si 0luntas aliquid vult propter linem habit line. n0n amplius illud vuli. Atqui Deus ab aeterni habe suam b0nitalem.
quae est eius sinis. Ergo non Vult alia a Se . Res p. Dist. mui. Voluntas, habit line, 0n amplius vult tuae sunt ad finem, si per ea sinis seu bonum ac luiritur, Cone. Si per ea linis seu bonum participatur ab aliis e manifestat ut ipsis, Reg. 0ppon. .' Ubi sunt plura v illla ibi est multiplex volitio duactus V iluntatis. Alitui in De n in est nisi unum et simplicissimum Velle. Ergo Deus non vult alia a se diversa. Res p. Dixi inui. Ubi sunt plura volita mi maliter considerata, ibi est multiplex actus voluntatis. Cone. Ubi sunt plura lila malerialiter considerata, ibi est multiplex actus V 0luntatis, Reg. l l . I9, a. 2 ad 3.
260쪽
Explico. Cum astius p0lentiarunt specificentur et dis linguantur per biectum flai male, secundum qu id ipsum determinat e movet p0lentiam peralivam, unitas e multiplicitas actus dependent ab unilal vel multiplicitate biecti flai malis. Unde c0nsequitur, unitalem a clusi isse c0mp0ui cum multiplicitate biecti materialis, qua nil plura obiecta materialia altinguntur sub unica ratione s0rmali, secundum quam facultas m0vetur. Sic intellectus divinus unico actu milia intelligil quia m0Velut ad intelligendum a sua essentia quae est larma intelligibilis repraesentans milia Sic etiam voluntas divina unic aelu ut 0mnia, quia m0Vetur ad Volendum a sua b0nitale, quae es rali 0 cur Deus primari Velit seipsum, et secundari velit alia a se; nam a divina b0nitale res habent ut in bonae.
eodem actu suae V0luntatis Velle se ipsum ei omnia alia a se diversa, ita lamen ut suam h0nitalem Velit primo et per se, alia ero Velit secundari et ali 0ne suae b0nitalis sp0nte sua occurrit quaestio disquitenda, quae inquirit, uirum Deus, qui necessari xul et amat suam bonitalem, necessari etiam velit alia, quae uti ali 0ne suael, initatis. Prinstipi quidem n0n hic inquirimus, utrum eius divinae voluntatis, qu Deus Vult alia a se, Si in se necessarius, sicut est necessarius clus u Deus Vult et ama suam b0nilalem. Siquidem cum Deus milia amel unic aelu, qui n0n differt quicquam a sua essentia, plane c0n Sequitur, aclum Dei Volentis alia a se diversa, in se spectatum p0llere eadem essendi necessitate, alque ipsa Dei essen-lia. iram ad rem pr0prie ambigitur in praesenti controversia, uirum ille idem eius divinae v0luuialis, qui dicit habitudinem necessariam ad divinam b0nilalem, quae est eius biectum principale ei au Sav0lendi alia distat etiam necessarium ordinem ad alia, quae Deus vult ali 0ue suae bonitalis, et suu eius biectum secundarium S. Th0mas sic quaestionem delerminal Divinum velle, necessitatem habere ex parte ipsius volentis et elus, indubitabiliter Verum est: namaeli Dei es eius essentia, quam c0nstat esse aeternam. Unde hoc in quaesti0ue n0n 0nilur sed utrum velle ipsum necessitatem a beat per c0mparati0nem ad Volitum quae quidem comparati intelligitur, cum dicimus, Deum velle h00 vel illud: 00 enim quaeri muS, cum quaerimus, utrum Deus de essessi tale aliquid veli s 2).