장음표시 사용
41쪽
ctus est prius in se, quam addatur sibi aliquid ad 0mp0sili0nem
tertii. 2 Habet causam, nam quae secundum se di Versa sunt, n0nc0nveniunt in unum, nisi per causam ea adunantem. 3 Constat exp0lentia et actu, nam vel una pars est actus respectu allerius, et 0mnes sunt in polentia respectu l0lius 4 Est aliquid qu0d 0u cun- venit alicui suarum partium, nam l0lum n0n 0lest esse idem ac pars iam ver haec qualu0r 0mmem0rala r0nte adversa pugnanicum prima uinium causa, in qua nulla p0ssibilitas Vigere p0lest. Erg a De excludenda est mnis realis c0mp0silio. Quae a n0bis pr0xime dispulala sunt, illustria fiunt hisce S. Th0ma verbis: Illud ens qu0d mnia entia sa0il esse actu, et ipsum a nullo ali est, p0rle esse primum in actu absque alia p0lentiae permixti0ue. am si esset aliqu0 0d in polentia, p0rteret, aliudens prius esse per qu0d siere actu in uini autem c0mp0sit qualicumque c0mp0sili0ne p0rlet polentiam actui commisceri et sic nullum c0mp0silum p0les esse actus primus imp0ssibile erg0 Si Deum c0mp0situm esse; unde p0rte qu0d si liuinin simplex s l). Haec argumentandi ali 0 00l0ris Angelici si p0les ad brevem flai mulam rev0cari Prima mutum causa et primum movens debet esse actus purus Atqui actus purus est mn in simplex. Ergo Deus n0bilissima p0lle essendi simplici tale.
Ars. .RI Primum uiuium rerum essendi principium debet essem0d0 0bilissim0. Atqui m0dus u0bilissimus habendi esse est, quol0lum aliquid si suum esse. Ergo Deus est suum esse. Iam Vero nullum c0mpositum l0lum est suum esse, quia esse ipsius sequitur c0mp0nentia, quae n0n sunt ipsum esse. Ergo Deus n0n est comp0silus. Aliis verbis: Deus est suum esse. Sed nullum c0mp0silum est Suum Sse. Ergo Deus n0n est c0mp0situs 2). Prob. 2. pars, nimirum nullam creaturam esSe Sinai licem, Si creatura sumitur sensu strici pr re subsistenti sa). Haec veritas ita perspicua est ut nihil supra, cum nulla creatura li0ssi esse actus rea liter purus in suo primi esse, qu0d necessari est receptum in realip0lentia, uti su0 000 a n0bis pr0balum es si). Si tui leui si in primu esse substantiali excluderetur c0mp0sili in creatulis, a biliol' excludenda esse in esse accidentali et secundari , culi ili Deu ideo excluditur c0mp0sili substantia ei accidentis, si uia nulla datur composilio essentia et esse. Nihilominus cum haec elegans Aristotelis tu . Thninae doctrina n0u omnibus probetur, alii luid i leviter indicabi inus luod pr0p0silam veritatem suadere Valeat.
3 Ilaec secunda pars adversarium lialiel cor L M, Sent. Dist. 8. 4 C s. quae diximus, iit par 2, . , . i.
42쪽
Arg. .RR Omnis creatura habet esse sinitum. Atqui esse n0n re. ceptum in aliqu0 subieci n0n est milum. Ergo Iunis creatura e0m-p0nitur e esse ei eius recepit V0. Ut is 3rgumenti ab Angelie pr0- tali rite percipiatur. 0nsiderandum est infinitum sumi 0sse dupli. citer id es per m0dum polentiae ei per m0dum eius: primum de n0lat imperseeli 0nem, et dicitur privati rum secundum n0la perse-cli 0nem et dicitur negativum utrumque terminos limiles et delerminali 0uem abesse declarat. Porro si p0lentia initur et terminatur per clum, per eumdem perficitur sed si eius simitur ei determina. lur per p0lentiam seu per subiectum a p0lentia recipit imperseeli 0-nem, e0arciali 0nem e limites e sic es actus si ullus ad capaeila tem p0lentiae, seu ad aliquam n0bilitatem essendi deler minatus. uares irinalis, pr0xima et intrinseca ali 0, cur creatura dicatur suila, repetenda es ab eius intrinseca e0mp0sili 0ue p0lentiae ei actus extrin- Seca autem 'ali et qu0damin id esse iens desumenda est ex e qu0d habet esse ab ali parti ei palum et n0n 3 e. arg. 2.μ Omnis creatura es in genere. Atqui omne qu0d si in genere e0mp0uitur realiter ex determinabili et delerminali v0. Erg00mni creatura es composita. Siquidem eum genus exprimat delerminalum essendi m0dum. 0ncipi nequii nisi esse c0mp0nal cum eSSentia in qua recipitur ei 0ntrahitur e sic quid dilas creaturaec0nlinetur genere et dissere ulla ex quibus ets0resei species. Et quam-Vis genus e disserentia n0u disserant realiter: nihil0 minus intenti0 generis et disserentiae sumi 0n 0sset, nisi in enle esse realis distincti p0lentiae et elus l). in aeul T0lelus, ut 0 Videbimus ex Dei simpliei late dem0ustrat Deum n0n esse in genere, cum en Ssimplex et en determinatum ad genus e regi0ne inter se pl)0n3ntur. Arg. 3.μη Omnis creatura vel subsisti in se, illi le0.40m0 1ngelus: Vel 0n habe esse in se sed lanium in ali 0 sicut materia prima e 10rma quaevis mere ins0rmans id es vel sumitur pr0prie vel impr0prie. Atqui ulr0que m0d sumpta defici a divina simplici tale. Erg creatura n0n est perseele simplex, et c0nsequenter simplicitas per m0dum perseeli 0nis est propria Dei. Pr0p0sili min0r qu0ad primam partem sic esse itur a S. Th0ma: hi Cum in s0l De esse Suum si sua quid litas. p0rte qu0d in qualibet creatura Vel 0r-p0rali vel spirituali iuveniatur quid dilas Vel natura sua et esse Suum qu0d es sibi aequisitum a De0. cuius essenii est suum esse ei lac0mp0nitur ex esse vel quo est et quod est 13 2) 0u0 ad secundam pariem sic declarari p0lesl. uamvis creatura improprie Sumpta n0nsi CL S. TH0M. Opuse. De ente ei essentia, cap. I. ubi V0lvit qu0m0d0 in substantiis simplicibus sumatur intenti generis et disserentiae es etiam Opusc. In Boet de Trin. q. 4. 3. 2. 2 1 Sent. Dist. 8 q. o. a. l.
43쪽
dum sit ad aliqu0d simplex tamen cum ipsa n0n habeat esse in se necessari c0mp0nere debet cum aliis, ut 0ssit exsistere. Ergo desidi a perseeli in simplici latis e Desectus iste, alioquinas, perpenditur ex du0bus Vel quia est divisibile in p0lentia Vel per accidens, sicut materia prima et 0rma et universale Vel quia es e0mp0nibile alteri, qu0d divina Simplicitas n0n patitur l).
Memorata Superius argumenta sic possunt summatim e sub unicalarina esserri. De ali 0 ne cuiuslibet creaturae es ii saltem c0mp0 natur1 ex essentia et exsistentia nam quid dilas creaturae n0n est Suum esse,
2 ex substantia et accidente, nam in uinibus rebus realis polentiae 0perativae sunt accidentia realiter distincta ab essentia 3 ex delerminabili et determinativo, nam omnis creatura es in genere Εrg Simplicitas quae est per m0dum perseeli0nis nulli creaturae c0mpetere p0lest. SOLVUNTUR DIFFICULTATES. 0ppon. l. Ab un simplicissim n0n 0ssunt multiplices essecluspi 0cedere. Atqui a De dimanant multiplisses esseclus. Ergo Deusn0n gaudet persectissima simplicitate. Res p. Dist. mai. Ab un simplicissim non p0ssunt diversi esseclus pr00edere, si agit necessari et ut causa univ003, 'ne. Si agi libere et ut causa aequi V0ca, Neg. Cone. min. et Reg. 0 HS.S0luli pale ex e qu0d Deus peratur extra se libere, ei 0n pr0duei aliquid omnino simile sibi extra se, cum quaelibet creatura silsimilitudo deficien et imperseela divina b0nitalis. Pr0pler 10 in uno esseelu non exprimitur l0la causalitas eius inam nec in pluribus, cum Deus sit omnip0lens, ideoque creare sine ei min valeat 2 0ppon. 2. De De ess0rmari p0ssunt prop0sili 0ne n0n Syn0nymae. Atqui en de u late pr0p0sili ines ei formantur, n0n Sisim silex. rg in De n0n datur perseela simplicitas. Resp. Dist. mui. De Deo illai mari p0ssunt pr0p0sili 0nes n0n Syn0nymae ex pari intellectus, qui diversis c0nceptibus eamdem rem c0ncipii 'ne Ex parte rei intellectae, quae c0usta ex diversis rea litatibus, Reg. Contradisi, in ei Neg. On S. Explico. u0d duae prop0sili 0nes n0n in syn0nymae, 0lest dupliciter contingere, vel quia illae duae pr0p0sili 0nes exprimunt duas diversas res e lunc evidenter ens de ii illae proli0sili 0nes ess0rmantur, debet esse c0mp0silum. Vel quia illae proli0sili 0nes sunt
manifestativae diversorum c0nceptuum exlirimentium unam eamdem
que realitatem; et tunc ad li , ut illae pr0l30sili 0nes Veri licentur, n0n
44쪽
est necesse ut compositis sit in re significata, sed sussiet ut sit inc0neeptibus, qui imperseel et deficienter exprimunt unam eamdemque realitalem quemadm0dum plure creaturae sunt Verae similitudines eiusdem simplicissimae cauSae, quae DeuS St. 0ppon. 3. Deus disser ab innibus aliis rebus. Atqui qu0d diseser ab ali0, 0mp0silum est. Erg Deus n0n est implex. Resp. Dist. mai. Deus dister ab aliis rebus per puritatem sui esse, vel l0l suo SSe, Gno. Per disserenitas c0mp0nentes, Neg.
Explico. Dupliciter p0tes aliquid disserre ab ali0. Nimirum vel per aliquam disserenitam, quae c0mp0nil cum aliqua n0li 0ne univ0ea et c0mmuni; et in h0 casu illud qu0d la dister ab alio debet esse c0mp0silum ex p0lentia et actu, seu ex delerminabili et delerminante. Vel per lotam suam realitatem, et in h00 casu illud quod ita disserta ali0, non est c0mp0Silum. Prim m0d una creatura dissert ab alia, ideoque omnes creaturae c0nveniunt in aliquo praedicat uni-v000, allem in notione substantiae praedicamenialis. Secundo m0d0 Deus dister ab omnibus creaturis cum quibus c0n Venil s0lum analogicu. Sic etiam disserunt, quae dicuntur prim diversa illi suprema genera. Unde S. Th0mas sapienter m0nel, Deum p0lius dicendum esse diversum a creaturis quam ab illis disserre, quia pr0prie et siriclel0quend0, quae dicuntur disserre in aliqui praedicat c0nveniunt, quod de ipsis diditur secundum ali0nem uinin eamdem l). 0ppon. 4. Deus habet praedicata superi0ra. Atqui ens qu0d habet praedicata superi0ra St 0mp0silum. I g Deus n0n est implex. Resp. Dist. mai. Deus habe praedicata Superi0ra an al0gida, ne Praedicata superi0ra, ni V003 Reg. ContradiSt. min. Explico. Praedicatum superius relate ad aliqu0d subiectum illud dieitur, qu0d praedicatur tum de ili subieci tum de aliis. 0rro praedicatum superius quand0que sumitur strici sensu, et est illud qu0d univ000 praedistatur de pluribus inseri0ribus, quae allem debent c0nvenire in genere supremo. uand0que sumitur sensu ali0ri et est illud qu0d praedicatur tantum anal0gice de suis inseri0ribus, uti esset 0li eniis praedicata de De et de creaturis. Iuxta duplicem hanc accepti0nem intelligitur, cur S. Thomas et eliam alii phil0s0phi interdum asserant, Deum esse idem subiecto et praedicat0,
seu relal ad Deum nullum praedicatum esse superius interdum er0 dicant, Deum habere praedicata Superi0ra, quae non c0n Veriuntur cum ips0, quia c0nsiderant pr3edicatum Secundum c0mmunilalem analogicam, quae c0mmunitas secundum quamdam prop0rlionem invenitur
inter ens simplicissimum et enlia c0mp0sila 2).
l Cf. quae diximus de disserenti et divers0, 2 Cf. quae diximus Ont par 1, . , a. 3.
45쪽
0ppon. 5. En simplicissimum est esse isel male Innium rerum. Atqui Deus n0n est esse formale innium rerum. I g0. Resp. Dist. mai. En Simplicissimum per m0dum abstracli 0nis est esse Di male omnium rerum, Cono. En simplicissimum per m0dum subsistentiae, est esse ser male omnium rerum, eq. Cons. min.
0ppon. . Si Deus esse simplicissimus, c0gnit De0, 0gn0Seeremus simul milia eius altribula. Atqui 10 es salsum. Erg0. Resp. Dist. mai. 0gnil De secundum qu0d subsistit in se c0gnosceremus simul milia attribula, Cono. 0gnil De median. libus creaturis, c0gnosceremus Simul uini attribula, Reg. Cons. min. et Reg. cons. 0lulio in pr0mpli est, nam n08 0gn0scimus Deum ex creaturis, quae sunt Dei simili ludines imperfectae, dissimilares, et adm0dum diversae inter se. uare intellectus imperfecte et successive per c0gnilionem persecli 0num, quae sunt in creaturis ascendit ad quamdam c0gnili 0nem divinarum persecti0num, n0n pr0ul sunt in Se, sed pr0ul repraesentantur a creaturiS. 0ppon. 7 Si Deus esse simplex, 0lus allingeretur a beatis. id00que comprehenderetur. Atqui Deus a beatis n0n 0mprehenditur. Ergo Deus n0n est implex. Resp. sis t. mai Altingeretur l0lus sed n0n lotaliter 'no Altingeretur l0lus et l0laliter, Neg. Cone. min. et Reg. cons.
videan Deum l0lum sed n0n 0laliter; nam ex una parte cum Deus sit simplicissimus non poles videri nisi lotus, et ex alia parte cum ab intellectu si nil n0n 0mprehendatur, n0u 0les videri l0l aliter. En verba S. Th0mae: h Deus a beatis mente allingitur l0lus, n0n lamen l0l aliter, quia m0dus cogn0scibilitatis divinae excedit m0dum intellectus creati in infinitum; et ita intellectus creatus n0n 0lest
Deum ita perseel intelligere, sicut intelligibilis est, pr0pler 00 0np0lest ipsum c0mprehendere a l). 0u0m0d autem h0 intelligendum sit, li00l0gi inter se n0n 0uc0rdan in re tam dissicili. Nota. 0ntra Dei simplicitatem solent alserri plures dissicultates
ductae ex mysteri Trinitalis, id est ex reali distinctione trium Per-s0narum. 0 huiusmodi obiectiones c0nsulto praetermillimus eum termini responsi0nis intelligi nullatenus possini ab iis, si ut 0ndum 0peram dederint tracta lui de Summa Trinitate. Si quis autem alii tuam antici palam nolitiam de mod solvendi has lillic illi ales aestuirere de- Sideral, 0les c0nsulere . Thomam tui in citata saepius a nobis quaesti0ue septima de olentia, articul primo, litui es dissicultates ex Trinitate desumptas alter e solvit.
46쪽
dem0nstrata sunt nimirum perlectissimam simplicitatem esse tribuendam De0, eamque nulli creaturae SSe 0mmunicabilem, cum de rati0ne cuiuslibet creaturae sit, ut 0mp0natur n0n solum ex essentia et esse, sed etiam ex substantia et accidente. unc autem ut melius
ev0lvatur ali divinae simplicitatis, directe et singillatim exeludenda est a De duplex c0mp0sili , id est c0mpositi naturae et subiecti seu supp0sili, et c0mp0sili essentiae et exsistentiae, quarum prima in Venilur in substantiis c0mp0silis ex materia et forma illi probavimus in Phil0s0phia rima dispulantes de priueipi individuali0nis; sequndaver viget in uinibus creaturis, etiam in s0rmis separatis. Error Gilberti Porrelani. Prima pars quaesti0nis disputatur c0ntra Gilberium ori elanum, qui asseruit Deum pr0prie n0n Sse Suam Deilalem. Huiusm0di err0r damnatus sui in C0ncili Remensi et in vi et resulatus a S. Bernarii sic e0nlra Gilberium arguente grue cedant a n0bis, carissimi, recedant n0 velli 0n dialeelidi, sed haere-lici, qui ... Divini lalem, qua Deu est, Deum n0n esse, impiissime disputant. . . Di Vinitate, inquiunt, Deus est, sed Divinitas n0n est Deus. . . Sed si Deus n0n est, quid est Aul enim Deus est, aut aliquid qu0d 0n est Deus, aul nihil. lenim n0n dabis, Deum esse, sed ne nihilum quidem, ut pin0r, dabis, quam usque adeo neceSS3riam Deo esse aleris, ut 0n 0d absque ea Deus SSe 0n 0SSil sed ea sit. Uu0d si aliquid est, qu0d non est Deus, aut min0r erit De0, aul mai0r, aut pars sit quomodo min0r qua Deus est Resialii aut mai0rem alearis aut parem. Sed si maior, ipsa est Summum b0num non Deus si par, duo sunt summa b0na n0n unum, qu0d utrumque calli 0licus refugi sensus s l). Utramque quaesii 0nis partem breviter expediemus, cum Dem0 X restentibus tribuat De sive primam sive secundam c0mp0siti0nem; imm vel ambas vel sallem secundam ab ipsis excludant creaturis. 0uare Caietanus disserens de identi tale essentiae divinae cum exsistentia, iam de phil0s0phis suae aetatis si scribebat e Seil qu0d ista quaesii est subtilissima, et pr0pria antiquis Metaphysici8 a m0dernulis autem Valde aliena, quia tenent n0n 0lum in De0, sed in omni re creata esse ullam identisidari exsistentiae eius o 2). 0 erg0
1 Serm. 80 in Cant. Cantio. 2 In a p. q. 3, a. i.
47쪽
lem0nstrand ex s0ntibus Aquinalis, geminam illam composili 0nem esse arcendam a De0, in directe patefaciemus, primam reperiri in quibusdam, secundam a deSSe in milibus creaturis. PROPOSITIO.
In Deo non Solum natura et Subiectum Seu SuppoSitum unum
idemque sunt, idest ii Deus secundum rem non differt a Deitate; sed eadem identitas adstruenda est inter essentium et esse l).
Prob. l. pars Ars l.μφ Supp0sila ali 0ni 00nclusi0ne, qua S. Bel nardus insectatus est Gilberium, Sic pr0p0nimus primum argumenium. 0uiddilas seu essentia, quae n0n praedicatur per identi talem de sup-p0sit seu subieci singulari, n0n es singulhris et individuata per seipsam, sed ali0ne subiecti in qu tamquam 1 0rma recipitur; ide0que multiplicabilis est numerice in eadem specie ad multiplicali 0nem subiecti, cui c0mparatur ut pars s0rmalis; et sic albed non praedicatur de all, ne humanitas de h0mine Atqui essentia divina si per se singularis et individua, cum h0 pr0prium sit etiam s0rmarum separalarum. Erg Deilas identificatur cum Deo. Quare S.Ih0mas p0sl- quam dedi araverit, cur in rebus c0mp0silis ex materia et 0rma subiectum distinguatur a natura, si c0ncludit: In his igitur quae n0nsun 00mposita ex maleria et 0rma in quibus individualis non est per materiam individualem, id est per hanc maleriam sed ipsa s0rmae per se individuantili , p0riel, quod ipsae s0rmae in supp0sila subsistentia. Unde in eis n in dister suppositim et natura. Et sic Deus cum n0n sit comp0silus ex materia et 0rma, p0rte qu0d Deus sit sua Deilasa, q). Argumen lali 0 S. Thomae hue redit Essentia non est idem cum subieci seu supposito in comp0silis ex materia et 0rma. Atqui Deus n0n es c0ml,0silus ex materia e forma Ergo Deus iden-lisi eatur cum sua Deilale. Arg. 2. μ' u id n0n es sua essentia, sed si ab a realiter distinctum, se habe ad ipsam secundum ali tu id sui ut 0lentia adactum ide0que essentia significatur per modum firmae sicut lium anitas, quae es pars s0rmulis h0 minis. Atqui in Deo nulla est polentialitas. Ergo Deus est sua essentia 3 . Ul vis argumenti intelligatur,
animadvertendum est, realem distinctionem inlei subiectum e naturam n0n esse adaequatam, cum suppi situm includat naturam nempe principia speciei, et insuper clii inciliis individuantia. illi aes delei minant
48쪽
naturam ad esse liuius vel illius singularis. Hinc merit dicitur a S. Th0ma supp0silum relate ad esseni iam habere ali 0nem p0lentiae secundum aliq/lii sui quia Supp08ilum in c0mpositis ex materia et 10rma dicit essentiam et principia individuantia, quae aliquid addunt essentiae per m0dum s lentiae seu subiecti l . Ex hac S. Th0mae d0ctrina, quam c0nstanter tradit in uinibus suis peribus, pale quid censendum si de sententia, e0rum, qui gl0ri0se mirmant individuum in substantiis e0mp0silis distingui 0 lumin0d Viriualiter, id est secundum ali0nem intelligibilem, ab essenii alprob. 2. pars, nempe in De essentiam identificari cum sua exsistentia, seu Deum SSe ipsum SSe subsistens. Primum argumentum 00ncluditur ex c0nceptu enli necessarii, quem De intelligimus c0n- Venire, et ita pr0p0nitur Deu necessarii est seu exsistit. Atqui abs0lula essendi necessitas nequi adstrui in ente in qu essentia comp0nit cum sit esse. Ergo in De non datur realis distin eli inter essentiam et elum essendi Seu exsistentiam. Pr0ps fili min0r suadetur ex eo qu0d si esse n0n est sua quid dilas, sed ipsi c0niunctum, tria c0nlingere p0ssunt vel 1 qu id esse huiusm0di dependea ab essentia vel 2 qu0d utrumque dependeat ab extrinseca causa vel 3 qu0d quiddilas dependeat ab esse. Atqui prima et secunda p0sili sunt c0ntra rati0nem eius u id necessari est; nam qu0d dependet ab ali0, 0nes per se necessarium: si tertia hypothesis ad milli lur quid dilas accidentaliter adveni illi esse necessari0 uam uine qu0d 0nsequitur esse rei, accidentaliter ipsi advenil. Erg in ille, qu0d per se neceSSari 0 est, essentia seu quid dilas non c0mp0nit cum eiu essendi, sed est ipsum esse subsistens st).Arg. 2.μφ ducitur ex c0nceptu primae causae, quae est DeuS. In prima uanium causa esse nequi causari neque a principiis essentialibus, neque a causa extrinseca, Secus Vel causaret antequam esset, vel causaretur ab ali 0 utrumque autem cum noli 0 ne cauSae primae
D0nle adversa pugnat. Atqui esse qu0d 0n est essentia neque pars essentiae debet esse causalum. Erg Dei essentia identiscatur cum suo esse. I 0p0Silio minor est Salis per se aperia, nam quidquid est in ali0n0n identis calum cum essentia, causatur vel a principiis essentialibus vel ab agente extrinsec0 3).Arg. 3.μ insertur ex n0li 0ne actus puri, et sic V0lvitur. 8Sedici acium, cum nihil esse dicatur ex e qu0d si in p0lentia Atqui si esse dicit elum Dei essentia minime distinguitur ab ipso; 0mpararetur enim ad esse sicut 0leulia ad acium; et sic in De esset 00mp0sili p0lentiae et actus c0ntra n0li inem eius puri Erg in De0
1 Cf. quae diximus de principio individuationis, 2 Cf. S. ΤΗ0M. Contra gent cap. XXII, lib. I. 3 CL S. TH0M 1 p. q. 3, a. 4.
49쪽
esse n0n distinguitur ab essentia et flensum est, at longelicus, qu0d Deus es aulus purus absque alicuius p0lentialitatis permis li0ne. Op0riel igitur qu0d eius essentia si ultimus actus, nam Iunis actus qui est circa ullimum est in p0lentia ad ultimum elum. Ultimus autem actus es ipsum esse. . . Op0rlet igitur qu0d essentia divina quae si actus purus et ultimus sit ipsum esse s l).80Η0 Ll0η. reaturae sunt compositae ex essentia et e Sse. LU-merata supelius argumenta et alia h0rum similia, dum pr0bant in De n0n inveniri e0mp0Silionem essentiae et exsistentiae demonstrant una, ille in c0mp0sili 0nem SSe ad millendam in qualibet creatura bc0ntrarias ali 0nes, iuxta regulam pusteri0risti eam: si allii mali est causa assii mali0nis, negati est causa negali 0nis, et Vicissim, quand0 agitur de causis pr0priis. 0 qu0d a n0bis de creaturis demonstratum
sui directe in Phil isophia Prima luculentius patebit luna ex disse ullatum s0lulione lum ex iis, quae de Deo gl0ri0s pr0xime erimus disputaturi iure ergo Deus s0lus dicitur ipsum esse convertibiliter, nam pr0p0sili 0 Deus est esse est adaequale idem subieci e prae- distat0. x ad vers nulla creatura dici p0lesl, qu0d si esse, quia in creaturis esse est 0rma inhaerens n0n subsistens, id est larua recepta in subieci seu in essentia; et 0rma recepta in subieci ii in potest praedicari de subieci c0nvertibiliter, eum multiplicetur ad multipli- eali 0nem subiecti. Hinc esse ulla divina est ipsum esse subsistens eli40n subiectum actus essendi essentia Ver creatura dieitur subiectum habens esse. Hinc esse divinum est immultiplicabile, quia indi-Vidualum per seipsum esse autem creaturae est multiplicabile quia est individualum per subiectum Seu per SSentiam. Ou0d esse divinum sit per se individitati/m, secus ac SSe creaturarum, si traditur a S. Th0ma C Ipsum esse Dei distinguitur lindividuatur a qu0 libet ali esse, per h0 ipsum, qu0d est esse per se Subsistens, et non adveniens alicui naturae, tua si aliud ab ips0 esse. Omne autem aliud esse, qu0d non est subsistens, p0rte qu0d individuetur per naturam et substantiam quae in tali esse subsistit. Ε in eis Verum est, quod esse huius est aliud ab esse illius per h0 equ0d est alterius naturae s 2). Rursus quod esse creaturarum si tot mainhaerens, ei esse divinum si se ruri subsistetis sic diseri ab eodem Aquinale asseritur glutellectus noster hoc modo intelligi ex . quo-m0d invenitur in rebus inseri 0ribus a quibus scientiam capi in litibus esse non est subsistens sed inhaerens Ralio autem invenit, tu id aliqu0d esse subsistens sit et ideo licet hoc luod dicunt esse, signi licetur per modum c0ncretionis, lamen intellectus attribuens esSe De0,
50쪽
transstendi m0dum signi si eandi, altribuens ex id qu0d significatur,n in autem m0dum significandi a si . SOLVUNTUR DIFFICULTATES.
0ppon. l. 'asse Dei est n0bis n0lum essentia ex ad Vers est nobis ign0la. Atqui idem n0n 0les esse simul n0lum et ign0lum. Ergo in De essentia realiter disser ab esse. Resp. DiSt. vi Esse pr0prium Dei in quo subsisti est n0bis n0lum, Reg. sse undans et significans Veritatem pr0p08ili 0nis, quam flarma intellectus cum assii mal Deum exsistere, Subdist. Est 0lum mediantibus illae libus, Cone. si nolum immediale, Reg. Explico. Esse dieitur dupliciter. uand0que significat actum essendi, quand0que den0lat Veritalem pr0p0sili 0nis quam intellestius ad inveni coniungens praedicatum cum subieci0. Prim m0d esse Dei est idem qu0d ejus substantia ei sicut essentia Dei est n0bis ign0la, sice esse. Secund0 0d scimus, qu0d Deus Si qu0ni3m hanc pr0p0sili0nem constipimus ex essectibus eius 2) 0ccurritur colo. 00l ii Subtilis lianc resp0nsi0nem S. Tli 0 maerepreliendii, inquiens. Si scimus quod laec prop0sili0 Deus est, est Vera, 00gn0Scimus, ita esse in re qu0d Deus sit. Atqui 10 est c0gn0scere esse, qu0d in ipso De est. Erg0 3ὶ Verum, ac D00l0ris Subtilis, resp0usio S. Tli0mae est omnin appr0banda, utp0le Ialde pr0s unda e singularis de De0. am esse Dei in h00 dissert ab esse celerarunt rerum, quod in De sit ipsa eius quid dilas, ita ut hae pr0p0sili0 Deus est, si in prim m0d dicendi per se cum e c0ntrari0eSSe celerarum rerum distinguatur ab earum quid dilatibus. Exinde 00nsequitur, qu0d esse Dei absolute ei secundum se est terminus quae-sli 0nis quid est, et seeundum quid est terminus quaesti0nis an est, uls undans Veritatem pr0p0sili 0nis. 0ntra esse creaturarum n0n est terminu quaesti0nis quid est, cum n0n si praedicatum primi m0di; sed Secundum se e simpliciter es terminus quaesti0nis an St. Et hae de re eum de aliis scimus an est, dicimur Scire esSe qu0d significat veritatem pr0p0sili 0uis e simul esse ipsi u rei, quia c0gn0Scitur secundum proprium m0dum, secundum quem c0gn0Scibile St. Cum autem de De scimus an est, didimur Hire esse qu0d significat Veritatem pr0p0sili0nis, et neseire esse Dei: 0n qu0d ullimus terminus c0gni li0nis nostrae sit esse pr0p0sili in is, cum terminus si esse Dei; Sed quia per hau 00gni li0nem n0n 0gu0scitur esse Dei pr0pria c0gni li0ne, sed mediante actu essendi creaturarum. Ou0d scientissime omniu0